[Τελος-Minion] Λόγια, λόγια κι άλλα λόγια

I. Σε αυτά που θα έρθουν...
II. ...Και σε όσα Πέρασαν.

"Θααα πληρώωωσεις, άαατιμε, στης θάααλασσας τα βάααθυ. Εμείς δεεε συγχωωρούυυμε, το κρίιιμα και τα λάααθη. Χέι-χέι! Σημαίααα θα υψώσουμε... μαύρη πειρααατική. Χόι-χόι! Εμάαας δε μας έσκιασε, ποτέεε η φύυυλακη. Χέι-χέι..." χτύπησε σκεπτικός το δάχτυλό του πιγούνι του. "Έχω την εντύπωση ότι το χάνω κάπου στον ρυθμό... Να πάρει!" αναφώνησε. "Ίσως θα έπρεπε να τον ρωτήσω όσο μπορούσε ακόμα να μιλήσει."

Κοίταξε απογοητευμένος το ξεψυχισμένο σχεδόν σώμα του πειρατή που έσερνε στον διάδρομο του καραβιού από το κεφάλι και το άφησε να πέσει κάτω. Κούνησε το κεφάλι του αποδοκιμαστικά προς τον εαυτό του, πώς δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα; Κοίταξε προς τα πίσω στον σωρό από πτώματα που είχαν μείνει στο βάθος. Πολύ αμφέβαλλε αν είχε μείνει κάποιος ακόμα ζωντανός ανάμεσά τους για να του λύσει την απορία.

"Θααα πληρώωωσεις άατιμε στης θάαλασσααας... Ω, νομίζω πάλι το έχασα," είπε καθώς ανέβαινε προς το κατάστρωμα. "Ααα... Με συγχωρείτε!" χαιρέτησε τους έξαφνους ναύτες του πλοίου. "Είναι άαατιμη ή άατιμε στης θάαλασσααας τη βάθυ; Έχω την εντύπωσε πώς είναι το πρώτο," έπιασε το πιγούνι προβληματισμένος. "Αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση αν ήταν το δεύτερο. Γενικά ο ρυθμός θα μπορούσε να βελτιωθεί ούτως ή άλλως... Οι στίχοι δεν είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένοι αλλά είναι πιασάρικοι."

"Ποιος στο διάολο είσαι εσύ;" ρώτησε ο Καπετάνιος του πλοίου αγριεμένα. "Δε δέσατε σωστά τους ομήρους όπως σας είπα;"
"Το κάναμε... αλλά..."

Οι άνδρες του τον κοίταξαν έχοντας τα χαμένα και έπειτα κοίταξαν τον άγνωστο άνδρα. Μία μέρα νωρίτερα, είχαν σιγουρευτεί πως είχαν δέσει τόσο τους άνδρες που είχαν πιάσει από το πειρατικό που είχαν κατατροπώσει το προηγούμενο βράδυ, όσο και τους τρεις αιχμαλώτους που είχαν βρει στο αμπάρι του ξένου πλοίου πριν τελικά το βυθίσουν όσο πιο καλά μπορούσαν. Ακόμα κι έτσι, ήταν όλοι μέσα στο μπουντρούμι του καραβιού, δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουν να δραπετεύσουν έτσι εύκολα.

"Α!" κοίταξε τον Καπετάνιο λες και μόλις είχε θυμηθεί μια άχρηστη λεπτομέρεια. "Αν εννοείς τους αιχμαλώτους που είχατε κάτω, δεν υπάρχουν πια."
Ο Καπετάνιος άφησε το πηδάλιο του και κατέβηκε φουρζιόζος προς τα κάτω. "Τι θες να πεις δεν υπάρχουν πια;"
"Τι... θέλω να πω..." τον κοίταξε δυσανασχετώντας. "Ότι τους σκότωσα, τι άλλο θα μπορούσα να εννοώ."

"Ε;" οι άνδρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, μέχρι και καπετάνιος τον κοίταξε με ανοιχτό το στόμα.
"Προς τι τέτοιο σοκ;" έγειρε το κεφάλι του στο πλάι. "Αν θα έπρεπε να δώσω μια εξήγηση..." σούγρωσε τα χείλη του ψάχνοντας τις λέξεις. "Θα ήταν ότι δε μου ήταν χρήσιμοι πια."
"Χρήσιμοι; Αν θυμάμαι καλά ήσουν ανάμεσα στους αιχμαλώτους," ο Καπετάνιος κοίταξε τους άνδρες του για επιβεβαίωση κι εκείνοι κούνησαν καταφατικά το κεφάλι.
"Α, αυτό;" τον κοίταξε ικανοποιημένος. "Ώστε γι' αυτό η απορία. Ξέρετε, σχεδίαζα να πάω στο Ελφχέιμ, και τύχαινε να πηγαίνουν προς τα εκεί, οπότε θεώρησα άσκοπο να προβάλω αντίσταση, δεδομένου ότι ουσιαστικά θα είχα δωρεάν μεταφορά και τροφή. Α," σούφρωσε τα φρύδια του. "Ίσως τελικά να μην έπρεπε να τους σκοτώσω χωρίς έστω ένα ευχαριστώ αφού ουσιαστικά τους εκμεταλλεύτηκα."

Οι ναύτες έκαναν ένα βήμα πίσω. Δεν ήταν και οι πιο τίμιοι άνθρωποι στον κόσμο αλλά το ένστικτό τους τούς έλεγε ότι κανένας λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε αυτά που μόλις είχαν ακούσει λογική εξήγηση.

"Στο μεταξύ, πολιορκήσατε το πλοίο τους, κερδίσατε τη μάχη και μας μεταφέρατε στο δικό σας. Σκέφτηκα για μια στιγμή να συμβάλλω στη μάχη αλλά θεώρησα ότι δεν έπρεπε να εμπλακώ στα γεγονότα, δεν ήταν δικό μου το πλοίο κι ακόμη κι αν κατάφερνα να σκοτώσω ένα μέρος του πληρώματός σας και έμενα με τους άλλους η κατάσταση θα ήταν περίπλοκη, σαν να γράφεις έναν τεράστιο ανούσιο διάλογο με τριταγωνιστές που δε θα ξαναδείς ποτέ στη συνέχεια της ιστορίας και δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο στην υπόθεση. Πώς να το πω, καμιά φορά βοηθάνε αλλά δεν είναι το αγαπημένου μου κομμάτι," έδειχνε ακόμα πιο προβληματισμένος. "Α! Αν το σκεφτείς καλύτερα ουσιαστικά αυτό γίνεται αυτή τη στιγμή."

Οι άνδρες απέναντί του γρύλισαν.

"Καπετάνιε, δεν είμαι σίγουρος τι λέει αλλά μας πρόσβαλε τώρα, έτσι;" ρώτησε ένας πιο πίσω τραβώντας το σπαθί του.
"Σκάσε, ηλίθιε."

"Α!" έγειρε το κεφάλι του για να κοιτάξει καλύτερα τον άνδρα και κούνησε επιδοκιμαστικά τον δείκτη του. "Μια δόση κωμωδίας σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι ποτέ κακή ιδέα..." σταμάτησε απότομα και κοίταξε προς τον ουρανό προσπαθώντας να ανακαλέσει πού ήθελε να καταλήξει. "Α, ναι. Στο μεταξύ, σκέφτηκα πώς ακόμη κι αν τους έβγαζα από τη μέση, θα ήταν ήταν δύσκολο να κυβερνήσω μόνος μου όλο το πλοίο. Ή μάλλον ίσως και να τα κατάφερνα αλλά δε θα είχα χρόνο για άλλα πράγματα, οπότε υπέθεσα ότι η καλύτερη λύση ήταν να σας ακολουθήσω. Ωστόσο, στην πορεία εμφανίστηκαν δύο πολύ βασικά προβλληματα, το ένα ήταν ότι βαρέθηκα υπερβολικά να παίζω τον όμηρο, τελικά δεν είχε τόση ένταση όση περίμενα οπότε θα μου είναι άχρηστο στη συνέχεια, το δεύτερο ήταν κάπως πιο σημαντικό, αλλάξατε βλέπετε εντελώς πορεία," το βλέμμα του σκοτείνιασε. "Το θέμα είναι βλέπεται πως δεν μου αρέσει ποτέ να χαλάνε τα σχέδιά μου, κι εσείς φροντίσατε να με βγάλετε εντελώς εκτός προγράμματος, βλέπεται στο Έλφχέιμ έχω πολύ σημαντικά πράγματα να κάνω, το γεγονός ότι θα κάνω μία μικρή παράκαμψη δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά με εκνευρίζει μολαταύτα."

"Νομίζω ότι ακούσαμε αρκετά," ο Καπετάνιος και έβγαλε αργά το πιστόλι και σημάδευσε τον φλύαρο άνδρα.

Σάστισε όταν τον είδε να χειροκροτάει με ενθουσιασμό και τράβηξε την σκανδάλη εκνευρισμένος.

"Σου φαίνεται να αστειεύομαι εδώ;"
"Α, συγγνώμη," σταμάτησε το χειροκρότημα. "Απλώς σκέφτηκα ότι ουσιαστικά για τους υπόλοιπους εδώ είσαι ο πρωταγωνιστής, οπότε ήταν η κίνηση ήταν σωστή και αναμενόμενη... Λίγο κλισέ βέβαια, αλλά και αυτό έχει τη χάρη του," στο πρόσωπό του σχηματίστηκε ένα λεπτό χαμόγελο και γύρισε στο πλάι κάνοντας δυο βήματα προς τα πίσω.
"Αρκετές βλακ-"

Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου η φιγούρα του άνδρα είχε χαθεί από τα μάτια του. Οι κόρες των ματιών του κύλησαν προς τα κάτω. Το πλατύ χαμόγελο του άνδρα βρισκόταν μόνο μερικές ίντσες ματιά από το πρόσωπό του, έκανε ένα βήμα πίσω παραπατώντας από την έκπληξη.

"Και..." η φωνή του άνδρα ακούστηκε βραχνή και βαθιά. "Τίτλοι τέλους..." το χέρι του άρπαξε τον λαιμό του.

Σήκωσε τον άνδρα ψηλά και εκείνος σπαρτάρισε στα χέρια του αφήνοντας μία πνιχτή κραυγή καθώς ένιωσε την αναπνοή του να φράζεται. Κοίταξε τον άνδρα με οργή και έτριξε τα δόντια του προσπαθώντας να απελευθερωθεί από τη λαβή.

"Αυτό! Αυτό είναι το σωστό βλέμμα!" ο χαμόγελο του άνδρα άνοιξε ακόμα πιο διάπλατα και άφησε να φανεί το λευκό των δοντιών του. "Μέσα σου πρέπει να ορκίζεσαι ότι θα με σκοτώσεις. Και ότι ακόμη κι αν δεν τα καταφέρεις να με καταράζεσαι από την επόμενη ζω-"

Ακούστηκε ένα πυροβολισμός. Αυτόματα ο άνδρας έφερε το σώμα του Καπετάνιου σαν ασπίδα μπροστά του. Η σφαίρα βρήκε τον άνδρα στην πλάτη, ακριβώς πίσω από το μέρος της καρδιάς και οι κόρες των ματιών του διαστάλθηκαν από τον πόνο και την έκπληξη. Η λαβή του ξένου γύρω από τον λαιμό του χαλάρωσε και καθώς έπεφτε αντίκρισε τον τρομαγμένο άνδρα του που κρατούσε ακόμα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι έκανε το όπλο που ακόμα κάπνιζε από τη σφαίρα.

"Η... λί... θιε," ψέλλισε πριν πέσει νεκρός στο κατάστρωμα.

Ανάμεσα στους άνδρες του καραβιού επικράτησε απόλυτη ησυχία καθώς δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είχε μόλις συμβεί. Ο ξένος που ανατάραξε τη γαλήνη του πλοίου του κοιτούσε σιωπηλός το πτώμα μπροστά του, ακίνητος, σαν δέντρο.

"Εεε... Εσύ φταις για όλα!" τον κατηγόρησε ο άνδρας που πριν λίγο είχε πυροβολήσει αφήνοντας το όπλο του να πέσει κάτω. "Αν δεν είχες εμφανιστεί εσύ... Αν δεν είχες αρχίσει να λες αυτές τις τρελές ιστορίες!" στρίγκλισε.

Ο άνδρας τον κοίταξε ανέκφραστος.

"Αα-α... Είδες τι έκανες; Ποιος αναγνώστης θα έβρισκε ικανοποιητικό ένα τέτοιο τέλος; Ηλίθιε; . Σου φαίνονται εσένα ικανοποιητικά για τελευταία λόγια;"
"Τι κάθεσαι και τσαμπουνάς;" είπε ένας άλλος και τράβηξε το σπαθί του αλλά ο άνδρας τον αγνόησε.
"Αν κάτι σιχαίνομαι περισσότερο από το να μου χαλάνε τα σχέδια, είναι να παρεμβαίνουν στις ιστορίες μου αν δεν το επιτρέψω εγώ. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα... άχρηστε κομπάρσε;" γρύλισε μέσα από τα δόντια του.
"Ε;"
"Γι' αυτό... Ψόφα σε παρακαλώ."

"Λίγη ώρα αργότερα το πειρατικό πλοίο πλησίαζε το λιμάνι του Ζαρζαρα. Επάνω στο κατάστρωμά του δεν υπήρχε ίχνος κίνησης, σαν φάντασμα έσχιζε αργά τα ύδατα του νησιού. Ίσως ο χαρακτηρισμός φάντασμα να του ταίριαζε τελικά, αφού αυτό ουσιαστικά ήταν το τελευταίο του ταξίδι. Η τραγωδία που ακολούθησε επάνω στο κατάστρωμά του ίσως απασχολούσε τους κατοίκους για ένα διάστημα, κι έπειτα θα χανόταν μαζί με το όνομα του πολυταξιδεμένου μέσα στις σελίδες της ιστορίας..."

Ο άνδρας πήδηξε από το πλοίο επάνω σε ένα μικρότερο καθώς το πλοίο έμπαινε ακυβέρνητο πια στο λιμάνι, παρασέρνοντας μαζί μερικές μικρότερες βάρκες. Μετά στο επόμενο και στο επόμενο ώσπου τα πόδια του βρήκαν το τσιμέντο της αποβάθρας. Γύρισε θριαμβευτικά προς το πλοίο που τσακιζόταν στην ακτή του νησιού.

"Τα ταλαιπωρημένα σανίδια του πλοίου έτριξαν, σαν βογκητό, και ο κρότος καθώς διαλύονταν κάτω από τη πίεση της σύγκρουσης πανικόβαλε τους ελάχιστους πολίτες που κυκλοφορούσαν στο λιμάνι. Σαν ρουφήχτρα κατάπινε το σκελετό του η θάλασσα κι εκείνο βυθιζόταν αργά αφήνοντας πίσω του τα ελάχιστα σημάδια της τραγωδίας. Το θαλασσινό νερό ξέπλυνε το νωπό ακόμα αίμα από τα σανίδια του, το αίμα σαν προσφορά για τον θάνατό του έβαψε τα νερά και τα πτώματα σαν νούφαρα αναδυόταν στην επιφάνεια. Ο ήλιος έπεφτε και το κόκκινο χρώμα του έλουζε τη σκηνή. Ήταν η ώρα να πει αντίο σε αυτούς που το ταξίδευαν στα νερά τόσα χρόνια..."

Τα φώτα του λιμανιού άναψαν πιο έντονα. Φωνές και άνθρωποι που έτρεχαν να δουν από κοντά το συμβάν γέμισαν την αποβάθρα. Ο άνδρας δεν ξεκολλούσε τα μάτια από τη σκηνή, ο πανικός που επικρατούσε γύρω του περισσότερο τον ευχαριστούσε παρά τον ενοχλούσε. Οι άκρες των χειλιών του έσπασαν σε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.

"Αααα... Πολύ καλύτερο τέλος," είπε βάζοντας τα χέρια στις τσέπες του. "Το ήξερα... Μια πρόταση όπως το "ηλίθιε" δε θα γέμιζε ποτέ τους αναγνώστες," κατέληξε πριν αφήσει τη σκηνή. "Ααα..." σταμάτησε λίγο παραπέρα και ξεφύσηξε κουρασμένα. "Υποθέτω ότι τώρα θα πρέπει να βρω διαφορετικό μεταφορικό μέσο."