[Τέλος]Μυστήρια και ιστορίες από παλιά.

Η Σκιά βρισκόταν σε εκείνο το χέρι οπότε ήταν αδύνατο να την χρησιμοποιήσω.Τράβηξα αμέσως όμως,με το αριστερό μου,το Yoku κάτω από τη μασχάλη του δεξιού μου χεριού,όπου το είχα υπερυψωμένο νωρίτερα για να εμποδίσω τον Willy από το να δαγκώσει τίποτα χειρότερο.Έκοψα τον Willy στη κοιλιά και η πληγή από το Yoku ήταν ως συνήθως βαθιά.Ο Willy συνηδητοποίησε ότι αν δεν με άφηνε εκείνη την στιγμή θα προλάβαινα εύκολα αν τον καρφώσω.Ακόμα και αν έχανα ένα χέρι εκείνος θα ήταν νεκρός και δεν μπορούσε να κάνει αυτή την ανταλλαγή.Όμως δεν καταλάβαινε ότι έτσι μου έδινε επιτέλους την ευκαιρία μου.Με το που άνοιξε τα σαγόνια του για να απομακρυνθεί έφερα από πάνω μου το Yoku και με ένα διαγώνιο χτύπημα τον έκοψα στο πρόσωπο,βγάζοντας του ένα μεγάλο κομμάτι από το μάγουλο του.Άφησα τότε το Yoku να πέσει κάτω,δεν είχα χρόνο ούτε να το βάλω στην θέση του.Μερικά δεύτερα θα ήταν αρκετά στον Willy να ξαναπηδήξει μέσα στο έδαφος και να τον χάσω πάλι.
-Shadow Mode
Ένιωσα την ενέργεια να τρέχει μέσα μου και δεν χρειαζόταν να κρατηθώ.Ήμουν ανάμεσα στο δευτερόλεπτο που είχα κόψει τον Willy και που εκείνος έδειχνε τα πρώτα σημάδια πόνου.Τον είχα εκεί που ήθελα και για τα επόμενα δευτερόλεπτα ήταν στο έλεος μου.
-Shdow Rush άρχισα να τρέχω τριγύρω του χωρίς να κρατώ την ενέργεια μου,με την μέγιστη ταχύτητα που μπορούσα να αγγίξω.Ήταν η δεύτερη μόλις φορά που χρησιμοποιούσα αυτή την τεχνική,όμως άξιζε ο αντίπαλος.Την πρώτη φορά ίσως να μην είχα καταφέρει κάτι εναντίων του Yoshida,όμως τώρα φαινόταν η αξία αυτής της τεχνικής.Ένα χτύπημα ανά δευτερόλεπτο.10 χτυπήματα.10 δεύτερα.20 χτυπήματα.20 δεύτερα.30 χτυπήματα.30 δεύτερα.40 χτυπήματα.40 δεύτερα.50 χτυπήματα.50 δεύτερα.60 χτυπήματα.60 δεύτερα.
Αυτό ήταν το όριο μου.Μετά από πολύ εξάσκηση επιτέλους άγγιζα για πρώτη φορά το 1 λεπτό.Μεγάλο συγκριτικά με τον προηγούμενο μου χρόνο,μικρό σαν νούμερο γενικότερα,όμως είχα ένα λεπτό στην διάθεση μου και κινούμουν με ταχύτητες που κανείς δεν έφτανε.Το ένα λεπτό μου σε αυτή την κατάσταση ήταν μια ολόκληρη ώρα για εμένα.Ένα λεπτό από συνεχόμενα χτυπήματα,βάζοντας τον Willy σε ένα κύκλο πόνου.Με το τελευταίο χτύπημα απομακρύνθηκα αρκετά από τον Willy και λόγο της φόρας της οποίας είχα λόγο της τεχνικής.Η ενέργεια από πριν με βοηθούσε να μην νιώθω τον πόνο,όμως τώρα που σταμάτησα το χέρι μου έτσουζε σαν τρελό και αιμορραγούσε σε όλο το μήκος του.Επίσης η κούραση χτυπούσε στο κόκκινο.Όχι μόνο είχα μείνει στον μέγιστο δυνατό μου χρόνο στο Shadow Mode,αλλά είχα κάνει το Shadow Rush.Μέσα σε αυτό το ένα λεπτό ήταν λες και είχαν ρουφήξει όλη την ενέργεια μέσα από το σώμα μου.Όμως άξιζε.60 χτυπήματα και πλέον το σώμα του Willy είχε βαφτεί κόκκινο από το αίμα του.Είχα κόψει τα πάντα:χέρια,πόδια,στήθος,πρόσωπο.Γύρισα να τον κοιτάξω και φαινόταν σαν το ίδιο του το βάρος να τον τραβούσε προς τα κάτω.Ανέπνεε βαριά.Και οι δύο μας αναπνέαμε βαριά.Μα και οι δύο μας στεκόμασταν ακόμα.Δεν θα αφήναμε το σώμα μας να πέσει κάτω,ακόμα και αν τα πόδια μας δεν μας κρατούσαν,ακόμα και αν η ενέργεια μας χανόταν ταχύτατα.Δεν μπορούσα να αρνηθώ πως σε αυτό μοιάζαμε,όσο και αν ήθελα να μην έχω κοινά μαζί του.
-Παλιόπαιδο... μου είπε,αλλά δεν ακουγόταν θυμωμένος,μάλιστα χαμογέλασε κιόλας ...Είχα ακούσει για εσένα,αλλά να πω την αλήθεια νόμιζα ότι υπερέβαλαν σε κάποια πράγματα.Mr.Shadow ο άντρας που είναι ένα με την σκιά του,ο δράκος του βορρά...κάμποσα ονόματα και φήμες,όμως αυτή η τεχνική ήταν το αληθινό πράγμα.
-Είσαι ο δεύτερος στον οποίο χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσω αυτό.Είναι μόνο για τους δυνατούς αντιπάλους. του ανταποκρίθηκα.
Και οι δύο μας στεκόμασταν ελαφρώς σκυμμένοι από την κούραση και την έλλειψη ενέργειας,μα δεν τραβούσαμε τα μάτια μας πάνω από τον άλλο.
-Να πω την αλήθεια περίμενα αυτό να ήταν πιο εύκολο για εμένα.Αλλά κοίτα με τώρα.
-Αυτά παθαίνεις για να υποτιμάς τους αντιπάλους σου.Όσο και αν δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι,είσαι ότι πιο δυνατό έχει η North Blue αυτή την στιγμή,όμως για αυτό είμαι εδώ και για αυτό έχω προπονηθεί.Για να σε ξεπεράσω...βασικά ήδη το έχω κάνει,απλά περιμένω την μάχη να τελειώσει για να το δείξω και στους υπόλοιπους.
-Άρα συμφωνούμε ότι αυτό πρέπει να τελειώνει.
-Ναι.

Τότε εμφανίστηκαν κάποια από τα άλλα μέλη του πληρώματος.
-Αφεντικό πρέπει να φύγουμε από εδώ! φώναξε ένα από αυτά στο Willy.
-Φύγετε εσείς ανόητοι και θα σας βρω μετά.Δεν βλέπετε ότι είμαι στην μέση σε κάτι εδώ;
Τότε ένα από τα διπλανά κτήρια κατέρρευσε και άρχισε να πέφτει προς το μέρος μας.Έβαλα ότι ενέργεια είχα σε ένα ακόμα shadow step,όμως δεν μπόρεσα να δω αν ο Willy κατάφερε και αυτός να ξεφύγει.
-Αφεντικό!
Μέσα από τις φλόγες και τα ξύλα είδα τον Willy να πετάγεται.Με τα χέρια του μπροστά από το πρόσωπο του και τα γόνατα του λυγισμένα πήδηξε και έσπασε τα φλεγόμενα κομμάτια ξύλου,περνώντας από μέσα τους.Ήταν σε άσχημη κατάσταση όμως και δεν μπόρεσε να πατήσει γερά στο έδαφος και έτσι έπεσε κάτω και κύλησε στο έδαφος.Το δέρμα του ήταν καψαλισμένο από την φλόγες και όπως φαίνεται δεν κρατούσε πλέον το ξίφος του,το οποίο πιθανότατα βρισκόταν πλέον θαμμένο κάτω από το κτήριο.Δεν έκανα κάποια κίνηση.Φαινόταν ήδη πως η μάχη πήγαινε προς το μέρος μου και δεν θα επιτηθόμουν σε έναν αντίπαλο που ήταν ήδη κάτω.Ο Willy φάνηκε να το καταλαβαίνει αυτό και πίεσε τότε τον εαυτό του να σηκωθεί.
-Δεν είναι σωστό να βρίσκομαι ξαπλωμένος την ώρα της μάχης. μου είπε.
Ήξερα ότι είχε τους λόγους του που παρέμενε τόσο "φιλικός" μαζί μου,όμως πραγματικά δεν μπορούσα να το βλέπω αυτό.Εξαιτίας του ίδιου και της ομάδας του μου είχε δημιουργηθεί αυτή η μισητή εικόνα για τους πειρατές και εκείνος,ένας πειρατής,καθόταν το έπαιζε φίλος μου.Πραγματικά με ενοχλούσε κάπως αυτό.
-Είπαμε ότι θα το τελειώσουμε.Έλα λοιπόν.Σε περιμένω.Θα τα δώσω όλα σε μια τελευταία επίθεση. είπε και πήρε την στάση του για το καράτε.Το σώμα του να κοιτάζει μπροστά σε ευθυγράμμιση με το κεφάλι του,το ένα του πόδι πίσω και το άλλο μπροστά,παράλληλα μεταξύ τους,και τα χέρια του εξίσου παράλληλα,μεταξύ τους και με το σώμα του,με το αριστερό να βρίσκεται ελαφρώς πιο μπροστά.
Του έγνευσα θετικά.Επέστρεψα την Σκιά στην θήκη της και με το αριστερό μου χέρι κράτησα την θήκη,ενώ με το δεξί κρατούσα ακόμα την λαβή του ξίφους μου.Το δεξί μου πόδι μπροστά,με το πέλμα στην ευθεία και το αριστερό σε παρόμοια στάση πίσω από το υπόλοιπο σώμα μου.
-Το ίδιο και εγώ... του είπα ...αυτή η επίθεση τα τελειώνει όλα.
-Shadow Step! και έφυγα καταπάνω του.
Εκείνος πάτησε με δύναμη το πόδι του κάτω και έκανε το χιόνι να αναπηδήσει.
-Fisman Karate Secret Technique-Vapor Stream έφερε το δεξί του χέρι μπροστά και έσπρωξε το χιόνι το οποίο φάνηκε να εξαφανίζεται καθώς το έσπρωχνε προς τα εμένα.
-Double Break. Έστειλα την μία σκιά μου μπροστά από την άλλη και έτσι η κρυφή επίθεση του Willy την χτύπησε.Βέβαια ασχέτως πως φαινόταν εγώ παρέμενε αυτός που βρισκόταν σε εκείνο το σημείο και το χτύπημα αυτό με πόνεσε υπερβολικά,κάνοντας αντίστοιχες ζημιές να φανούν και στην άλλη σκιά.Η τεχνική αυτή ήταν άλλωστε εγώ που χάρις την ταχύτητα μου κινούμουν ανάμεσα σε δύο μέρη συνεχόμενα.Αν κάτι χτύπαγε μία "σκιά" μου,τις χτύπαγε όλες και χτύπαγε και εμένα.Όμως επειδή ακριβώς έκανα ήδη την κίνηση προς τα πίσω το χτύπημα από την επίθεση του Willy δεν με χτύπησε πλήρως και μπόρεσα να μειώσω την ζημιά,ενώ παράλληλα ήξερα πλέον από που να κινηθώ.Με την μία σκιά να χάνεται και να μένω πάλι μόνο ένας εγώ έστριψα και πήγα γύρω από το σημείο που βρίσκονταν οι ατμοί του Willy.Εκείνος δεν προλάβαινε πλέον.Χάρις την ταχύτητα μου δεν είχε χρόνο να κάνει άλλη επίθεση.
-Elusive Shadow. βρέθηκα ξαφνικά από πίσω του και στάθηκα εκεί.Εκείνος γέλασε.
-Φαίνεται πως τελικά εσύ κερδίζεις. μου είπε.
-Έτσι φαίνεται. είπα εγώ και έβαλα την Σκιά στην θήκη της.Εκείνη την στιγμή μια χαραγματιά εμφανίστηκε στο σώμα του Willy,ο οποίος έπεσε στα γόνατα του.

Μετά από την κατάρρευση του κτηρίου οι δύο μας είχαμε αποκοπεί από τους υπόλοιπους ψαρανθρώπους και έτσι είχα λίγο χρόνο στην διάθεση μου να μιλήσουμε.
-Τελείωσε Willy.Έχασες και οι Marines εισβάλουν αυτή την στιγμή στο νησί,με τους άντρες σου σε κατάσταση πανικού και όλους τους διοικητές σου εκτός μάχης.Σου προτείνω λοιπόν να απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις μου και εγώ θα φροντίσω να είναι πιο επιεικής μαζί σου στην φυλακή. του είπα,αν και η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα αν μπορώ όντως να κάνω κάτι τέτοιο.
-Συγνώμη Argon αλλά δεν γίνεται.Στο είπα πολλές φορές,ασχέτως τι δεν θα μιλήσω.Δεν θα μάθεις τίποτα από εμένα για τους δικούς σου ή για τις συμφωνίες μου μαζί σου.Δεν με αφήνουν εκείνοι να μιλήσω καταρχάς.
-Σκέψου λίγο την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τώρα. του είπα,καθώς μάζευα το Yoku από πριν που το είχα πετάξει.
-Ήδη ξέρεις ότι διάβασα για εσένα Argon.Όχι μόνο κάνεις καλή δουλειά,αλλά την κάνεις και με λιγοστές απώλειες.Επίσης ήδη έχω πληροφορηθεί ότι δεν σκοτώνεις.Οπότε ακόμα δεν σκοπεύω να μιλήσω.Θα μπω φυλακή,αλλά άμα σου πω πράγματα τότε θα με βρούνε,θα με βασανίσουν και μετά θα με σκοτώσουν και σίγουρα δεν θέλω να πάω έτσι.
Αν και δεν ήξερε ότι είχα σκοτώσει τον Gaila και τον Supai,η αλήθεια ήταν ότι είχα συνέλθει από τότε,οπότε δυστυχώς έχει δίκιο,όντως δεν θα τον σκότωνα.Επίσης ακόμα και αν οι Marines τον καταδίκαζαν να εκτελεστεί δεν ακούγεται τόσο τρομακτικό όσο τα βασανιστήρια.
-Κατάλαβα... είπα ...δεν θα χάσω άλλο χρόνο με αυτό το θέμα.
-Όλα στον καιρό τους μικρέ.Θα τα μάθεις όλα στον καιρό τους.
Ξαφνικά πίσω από τα κτήρια άκουγα την Kanae να μου φωνάζει.
-Mr.Shadow!Είσαι εκεί;
-Πρέπει να πηγαίνω.Σε αφήνω εδώ.Στην κατάσταση σου και με την ανικανότητα σου να κολυμπήσεις δεν θα πας μακρυά.
-Έτσι φαίνεται.Στο ξαναείπα και την προηγούμενη φορά που έφυγες,αλλά στο λέω και τώρα.Όταν δεις τους δικούς σου πες τους ότι εγώ έκανα την δουλειά μου.
-Δεν θα το παραλείψω. του απάντησα και αποχώρησα.
Η φωτιά είχε αρχίσει να ηρεμεί,με τα κτήρια να μην στέκονται πια ώστε να μπορέσει να εξαπλωθεί παρά πέρα και με το χιόνι να αρχίζει να σκεπάζει τα απομεινάρια της.Έφτασα στην Kanae χωρίς πρόβλημα.Εκεί δίπλα της ήταν και ο Arashi,ενώ λίγο πιο πέρα βρίσκονταν νεκροί οι ψαράνθρωποι που είχα δει πριν.
-Τι συναίβει εδώ; ρώτησα την Kanae,δείχνοντας της τα πτώματα.
-Δεν ξέρω,πάντως όταν ήρθα είδα τον Arashi να τους μασουλάει.
-Και ο Nad;
-Το φρόντισα.Έχει ήδη αποχωρήσει από το νησί.
-Σε ευχαριστώ Kanae.
Με αυτά φύγαμε από εκεί και κινηθήκαμε προς το κέντρο του νησιού.Ήμουν σε άσχημη κατάσταση για να πολεμήσω,όμως ευτυχώς η Kanae και ο Arashi έδειχναν φρέσκοι,οπότε μπορούσα να βασιστώ σε αυτούς για λίγο.Έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο με τα συμμαχικά μας στρατεύματα.Από ότι μου είπε η Kanae ήδη είχαν μπει στο νησί και άρχισαν τις συγκρούσεις με το πλήρωμα των ψαρανθρώπων.Θα τους συναντούσαμε για να τους βοηθήσουμε και μετά θα τους κατευθύναμε προς τους υπόλοιπους ψαρανθρώπους.
Η μάχη δεν θα έπρεπε να κρατήσει πολύ,όμως ένα ήταν σίγουρο:δεν θα ήταν εύκολη.

Εκείνη την ημέρα,μια από τις πιο αιματηρές και σημαντικές μάχες σε όλη την ιστορία της North Blue συνέβει.Τα κεντρικά του Tohan είχαν στείλει εφτά πολεμικά σκάφη γεμάτα με επίλεκτους Marines για να επιχειρήσουν την εισβολή στο νησί Aldean,που κανένας δεν είχε τολμήσει πιο πριν.Ηγούμενος της επίθεσης βρισκόταν ο ίδιος ο Commodore Daigin,με το προσωπικό του πλοίο και πλήρωμα.Όπως του είχα ζητήσει τελικά έστειλε δύο από αυτά τα πλοία να κάνουν απευθείας έφοδο στο λιμάνι του νησιού και πιθανότατα το πιο ασφαλισμένο μέρος στο νησί.Οι ψαράνθρωποι αντιλήφθηκαν γρήγορα τα πλοία αυτά και μια μεγάλη ομάδα από αυτούς πήδηξε μέσα στο νερό για να αντιμετωπίσει τους Marines στο πεδίο που εκείνοι ήταν καλύτεροι.Οι ψαράνθρωποι κατάφεραν εύκολα να αντιμετωπίσουν και να εξουδετερώσουν αυτά τα δύο πλοία χάρις τις τεχνικές καράτε που γνώριζαν και τελικά λίγοι από τους Marines επέζησαν από εκεί.Αργότερα βραβεία και τιμές αποδόθηκαν σε αυτούς που επέζησαν,αλλά και στους πεσόντες αυτής της ομάδας,για την θυσία τους.Την ίδια στιγμή τα υπόλοιπα πέντε πλοία έμπαιναν στο νησί από ένα κενό σημείο στην περίμετρο των ψαρανθρώπων το οποίο όμως ήταν καλυμμένο με υφάλους και βράχια.Δύο πλοία χάθηκαν στη προσπάθεια να φτάσουν στην ακτή,με ένα μεγάλο μέρος των πληρωμάτων τους να χάνετε στα κύματα.Τα άλλα τρία πλοία κατάφεραν να φτάσουν,με μικρές ζημιές,όμως το σημαντικό ήταν ότι το πλήρωμα δεν είχε πάθει ζημιά.Περίπου τριακόσιοι Marines,μαζί με ειδικές μονάδες και πράκτορες από κεντρικά αποβιβάστηκαν στο νησί.Πήραν το συγκεκριμένο κομμάτι της ακτής και έστισαν το διοικητικό κέντρο στο οποίο τοποθετήθηκαν οι συντονιστές,μαζί με μια ομάδα πέντε διοικητών,ενώ ο Daigin μαζί με άλλους δύο από τους διοικητές του έμειναν με το κύριο σώμα των δυνάμεων.Το κέντρο ελέγχο παρείχε τις πληροφορίες για την τοπογραφία και το που να χτυπήσουν,καθώς το κύριο σώμα κατευθυνόταν προς το εσωτερικό του νησιού.
Η αρχική αντίσταση που αντιμετώπισα οι δυνάμεις των Marines ήταν μηδαμινή.Μικρά πόστα και σημεία παρακολούθησης των ψαρανθρώπων έπεσαν εύκολα μπροστά στον μεγάλο όγκο των δυνάμεων της Κυβέρνησης.Οι ψαράνθρωποι ετοίμασαν τότε την πρώτη ομάδα τους για αντεπίθεση.Η ομάδα ήταν μικρή,μιας και οι περισσότερες δυνάμεις τους βρίσκονταν ακόμα στην πόλη και άλλες πολεμούσαν τα δύο πλοία που έκαναν την επίθεση στο λιμάνι.Χρησιμοποιώντας όμως τις κατακόμβες κάτω από το έδαφος,έστισαν ενέδρα μέσα στο δάσος στους ανυποψίαστους Marines.Κατάφεραν να κάνουν ζημιά σε μία από τις μονάδες,όμως όταν το αρχικό σοκ πέρασε και οι υπόλοιποι Marines έφτασαν για ενίσχυση η μικρή αυτή ομάδα γρήγορα υποχώρησε κάτω από τα μεγάλα νούμερα.Ο Daigin χώρισε τότε τους στρατιώτες.Έστειλε έναν από τους διοικητές του με 150 άντρες προς την πόλη ώστε να πιάσει και να σταματήσει εκεί το κύριο όγκο των δυνάμεων των πειρατών.Ο δεύτερος διοικητής πήρε μια ομάδα 80 ατόμων και κατέβηκε στις κατακόμβες που μόλις είχαν βρεθεί,ώστε να καθαρίσει οποιαδήποτε αντίσταση και να βεβαιωθεί ότι δεν θα υπήρχαν παρόμοιες κρυφές επιθέσεις εναντίων τους.Ο ίδιος ο Daigin κράτησε τους εναπομείναντες 20 στρατιώτες και άρχισε να κινήται στην τριγύρω περιοχή καθαρίζοντας τα υπόλοιπα μικρά πόστα και οποιοδήποτε ψαράνθρωπο είχε ξεφύγει από τις προηγούμενες συμπλοκές.
Η κεντρική μάχη που ξεκινούσε στην πόλη ήταν η πιο σημαντική.Με τους Marines να έχουν τεράστια αριθμητική υπεροχή,όμως να μην μπορούν να δράσουν ελεύθερα από φόβο να καταστρέψουν τα κτήρια και να βλάψουν τους πολίτες,ενώ επίσης οι ψαράνθρωποι βρίσκονταν κοντά σε νερά δίνοντας τους ένα ακόμα όπλο για να πολεμήσουν.Κάτω στις κατακόμβες τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα.Οι ψαράνθρωποι εκεί είχαν αποκλειστεί στους στενούς διαδρόμους και μακρυά από νερό και τελικά περικυκλώθηκαν εύκολα από τους πολυάριθμους Marines και παραδόθηκαν.Μετά από αυτό η ομάδα εκεί συνέχισε μέσα στις κατακόμβες και κινήθηκε όσο πιο κοντά μπορούσε στην πόλη.Αργότερα η ίδια ομάδα θα μου έλεγε ότι βρήκαν τον δήμαρχο νεκρό μέσα στις κατακόμβες αυτές,με το σώμα του καψαλισμένο.Φαίνεται πως δεν είχε προλάβει να ξεφύγει από την έκρηξη.Μακάρι να αναπαυτεί εν ειρήνη.
Ο Daigin είχε εύκολο έργο,εξακολουθώντας να βρίσκει λίγη αντίσταση καταστρέφοντας τους μικρούς πυρήνες των ψαρανθρώπων.Συνολικά μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν χαθεί 50 Marines στην αρχική έφοδο (χωρίς να μετράμε αυτούς που πέθαναν στα πλοία) 50 από την μάχη στην πόλη,17 στις κατακόμβες και 2 στην πλευρά του Daigin,ενώ οι ψαράνθρωποι μετρούσαν 39 νεκρούς και 6 αιχμαλώτους (μετρώντας μόνο αυτούς που πέθαναν στην μάχη με τους Marines).

Ο Daigin και οι άντρες του ήταν οι πρώτοι που συναντήσαμε και βοηθήσαμε να καθαρίσουν εντελώς την περιοχή.Ευτυχώς υπήρχε ένας γιατρός στην μονάδα του και έτσι με περιποιήθηκε αρκετά ώστε τουλάχιστον να μπορώ να παραμείνω μαζί τους.Πήρα ένα από τα χάπια τότε ώστε να είμαι αρκετά καλά να πολεμήσω και λίγο πολύ ήμουν έτοιμος για άλλη μια φορά καταστρέψω το σώμα μου.Ενημερώσαμε τότε τον Daigin για τις καταστροφές που είχαμε προκαλέσει:την καταστροφή της κεντρικής βάσης των ψαρανθρώπων και την νίκη μας εναντίων των αρχηγών του.Με αυτά κινήσαμε όλοι μαζί τελικά προς την πόλη.Η δεύτερη μονάδα,από τις κατακόμβες είχε ήδη φτάσει εκεί από τα ανατολικά και είχε αρχίσει να περικυκλώνει τους ψαρανθρώπους οι οποίοι ακόμα είχαν να νικήσουν την πρώτη ομάδα.Η δικιά μα ομάδα μας ομάδα έφτασε από τα δυτικά της πόλης και χτυπήσαμε τους ψαρανθρώπους από ένα ακόμα ανοικτό μέτωπο.Παρότι εκείνοι είχαν κάνει μεγάλη ζημιά φαινόντουσαν ότι δεν είχαν καμία οργάνωση.Οι τέσσερις διοικητές τους και ο αρχηγός τους ήταν εκτός μάχης,ενώ το ηθικό τους άρχισε να πέφτει δραματικά όταν άρχισαν να περικυκλώνονται.Πολλοί από αυτούς ήταν που τότε πήδηξαν στην θάλασσα για να ξεφύγουν,καθώς ένα γενικό κύμα πανικού ξέσπασε και όλες οι μονάδες τους άρχισαν να σπάνε και να υποχωρούν.Εκείνη την στιγμή βρήκα μέσα στον χαμό τον Masta,τον Johnny και τον Yosaku που όπως φαίνεται είχαν πάρει και εκείνοι μέρος στην μάχη.Χαιρόμουν μόνο που ήταν και οι τρεις τους καλά.
Με τους ψαρανθρώπους να μας γυρνάνε την πλάτη ήταν πολύ εύκολο να τους κυνηγήσουμε και να τους βγάλουμε μια και καλή εκτός μάχης.Βλέποντας το αυτό διάφοροι πολίτες πήραν ότι έβρισκαν για όπλο και όρμισαν έξω από τα σπίτια τους επιτιθέμενοι και αυτοί στους ψαρανθρώπους.Μέσα στον γενικό χαμό οι Marines δεν μπορούσαν να τους συγκρατήσουν και να τους στείλουν πίσω,οπότε κάμποσοι από τους πολίτες πέθαναν,όμως επίσης κάμποσοι ήταν αυτοί που είχαν την χαρά να σκοτώσουν έναν από τους μισητούς ψαρανθρώπους.Η μάχη έτσι έφτανε στο τέλος της.Όταν τα πράγματα είχαν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν η μονάδα του Daigin και εμείς σπάσαμε από το κύριο σώμα και αρχίσαμε να μαζεύουμε και να ηρεμούμε επιτέλους τους πολίτες.Η μάχη στην πόλη είχε τελειώσει μια και καλή.Οι εναπομείναντες δυνάμεις των Marines διασκορπίστηκαν στο νησί για να βρουν ψαρανθρώπους που είχαν απομείνει,όμως οι περισσότεροι που έβρισκαν παραδίδονταν αμέσως χωρίς μάχη,γνωρίζοντας ήδη ότι δεν είχα ελπίδα να γλυτώσουν.Όταν τελειώσαμε μια και καλή ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει.
Όταν αργότερα έγινε καταμέτρηση,έμαθα τα νούμερα αυτής της μάχης.Οι Marines είχαν περίπου 700 στρατιώτες,7 πολεμικά πλοία,12 διοικητές και 43 άτομα ειδικών μονάδων και πρακτόρων.Από την άλλη οι ψαράνθρωποι υπολογίζονταν κοντά στους 200ους.Από αυτά τα νούμερα οι απώλειες ήταν: περίπου 410 Marines,2 διοικητές και 4 πλοία για την Κυβέρνηση και 183 νεκροί,13 αιχμάλωτοι και 4 που είχαν διαφύγει για τους ψαρανθρώπους.Τα νούμερα αυτά μείναν ιστορικά για τις αρχικές θάλασσες που δεν έβλεπαν συχνά τέτοιες μεγάλες μάχες.Παρότι μικρότεροι σε αριθμό οι ψαράνθρωποι είχαν σαφή πλεονεκτήματα απέναντι στους Marines,γνωρίζοντας καλύτερα το νησί και έχοντας τις τεχνικές καράτε που ήταν πάνω από από τις δυνάμεις των απλών ανθρώπων.Έτσι κατάφεραν σε αναλογία να εξοντώσουν πολλοί περισσότερους Marines,ενώ επίσης υπήρχαν όπως ήδη ανέφερα θύματα και μεταξύ των πολιτών τα οποία όμως ευτυχώς δεν ήταν κάποιος μεγάλος αριθμός.
Ανάμεσα στους εναπομείναντες ψαρανθρώπους βρισκόταν και ο Willy ο οποίος τελικά επιβίωσε από τα τραύματα του και οι Marines τον μετέφεραν σε ένα από τα πλοία τους.Παρά τις απώλειες τελικά αυτή παρέμενε μία από τις σπουδαιότερες νίκες της Κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια,ενώ παράλληλα αποκτούσαν ένα ακόμα νησί υπό την επιρροή τους,μιας και οι κάτοικοι του Aldean ήταν πανευτυχής να έχουν την Κυβέρνηση να τους προστατεύει.
Εγώ ο ίδιος πέρασα μπόλικο χρόνο με τον καταχαρούμενο Daigin,με τον οποίο συζητάγαμε για τα γεγονότα εδώ και του έδινα την αναφορά μου όσον αφορά τις πράξεις μου πριν την άφιξη του.Κανονίσαμε την αμοιβή μου -πέρα από τα χρήματα για την σύλληψη του Willy- καθώς και την δημοσιότητα που δικαιωματικά είχε κερδίσει η Wolfpack με αυτή μας την ενέργεια.Ο Daigin ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος και δέχθηκε να εκπληρώσει τις επιθυμίες μου,άλλωστε από ότι άκουγα ήταν ήδη υποψήφιος για προαγωγή χάρις τα κατορθώματα μου κάτω από την ηγεσία του.Καλό για αυτόν.

Θα μέναμε στο νησί μέχρι αύριο το πρωί για να μπορέσει ο Daigin να κοιτάξει τις ζημιές,να δώσει διάφορες αναφορές...ότι τέλος πάντων κάνουν οι άντρες στον στρατό.Έτσι το βράδυ αποφάσισα να το περάσω με την Kanae και τους υπόλοιπους της ομάδας μου αφού βρίσκονταν τελικά στο νησί.Ναι...ακόμα και με τον Johnny και τον Yosaku.Τότε ήταν που μάθαμε από μια κυρία στο νησί:
-Ήδη ετοιμάζαμε προετοιμασίες για γιορτή,όμως όπως φαίνεται τώρα έχουμε έναν ακόμα λόγο για να γιορτάζουμε.Αυτή η μέρα είναι πραγματικά σπουδαία. μας είπε.
-Γιατί ετοιμάζατε ήδη γιορτή; ρώτησε ο Masta.

Spoiler:

-Μα γιατί σήμερα είναι η Γιορτή των Αστέρων.Είναι μια σημαντική γιορτή για εμάς και μία που οι ψαράνθρωποι μας άφησαν να συνεχίσουμε να έχουμε για να είμαστε ήρεμοι.
Κοιτάχτηκα τότε με την Kanae.
-Σήμερα είναι;
-Σήμερα είναι; είπαμε ταυτόχρονα.
Δεν το είχαμε παρατηρήσει.Κανείς μας δεν είχε προσέξει την ημερομηνία σήμερα και μετά από όλα όσα περάσαμε αυτό ήταν μάλλον το τελευταίο πράγμα στο μυαλό.Όπως και να είχε όμως είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε ξανά αυτή την όμορφη νύχτα.
Το βράδυ ήρθε για τα καλά και πράγματι είδαμε ψηλά στον ουρανό,για άλλη μια φορά,τα αστέρια να πέφτουν σαν βροχή.Ο καιρός με κάποιο μαγικό τρόπο πάντα καλυτέρευε αυτή την νύχτα,σαν να μας επέτρεπε ο ίδιος να δούμε το θέαμα.Χρόνια σκλαβιάς υπό τους πειρατές ψαρανθρώπους,αυτή η γιορτή ήταν το μόνο φως που κρατούσαμε μέσα μας,το μόνο σημάδι που έδειχνε την ελπίδα μας πως η ελευθερία θα ερχόταν.Ξέρω ότι είπα ότι θα περνούσα το βράδυ μου με την υπόλοιπη ομάδα,όμως τώρα τα πράγματα άλλαζαν.Ανέβηκα μαζί με την Kanae και τον Arashi πάνω σε εκείνον τον λόφο που καθόμασταν κάθε φορά σε αυτή την γιορτή,προτού και οι ίδιοι πάμε να συμμετάσχουμε.Από εδώ πάνω μπορούσαμε να δούμε το πανηγύρι και τις φωτιές που άνοιγαν από κάτω μας και μαζί με τον έναστρο ουρανό δημιουργούσε μια πανέμορφη ατμόσφαιρα.Εδώ είμασταν και την τελευταία μέρα πριν φύγω,έχοντας ακριβώς την ίδια θέα.Τι ειρωνεία.Εδώ ξεκίνησε ένα νέο κομμάτι στην ζωή μου και εδώ ερχόμουν πάλι για να τελειώσει.Ο Kaizen δεν ήταν μαζί μας αυτή την φορά,όμως δεν θέλαμε να το αφήσουμε αυτό να μας στεναχωρήσει,όχι σήμερα τουλάχιστον.
-Κάθε χρόνο είναι τόσο όμορφα. μονολόγησε η Kanae ενώ το βλέμμα της ήταν ακόμα στραμμένο προς τον κόσμο από κάτω.
-Πράγματι.Ασχέτως πόσα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που το είδα το θυμάμαι ακριβώς έτσι αυτό το θέαμα.
-Argon... είπε χαμηλόφωνα και γύρισα να την κοιτάξω.
-Τα καταφέραμε...είμαστε ελεύθεροι. μου είπε και ένα χαμόγελο χαρακτικέ στο πρόσωπο της,ενώ δάκρυα χαράς άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της που λαμπύριζαν στο φως των αστεριών.
-Ναι τα καταφέραμε. της απάντησα με την ίδια χαρά και πέρασα τα χέρια μου γύρω της βάζοντας την στην αγκαλιά μου.Εκείνη έβαλε τα δικά της γύρω μου και με αγκάλιασε επίσης.Δεν ήθελα να τελειώσει εκείνη η στιγμή.Αυτή η μυρωδιά,αυτή η ζεστή αίσθηση της αγκαλιάς της Kanae η οποία πάντοτε υπήρξε η καλύτερη μου φίλη και πολλές φορές -αν και δεν της το έχω πει- ήταν και το πρόσωπο της μητέρας στα μάτια μου.Αν όλα τελείωναν τώρα,εδώ,μέσα στα χέρια της,δεν θα με πείραζε καθόλου.

Ο Arashi ήρθε και πήδηξε ανάμεσα μας γλείφοντας και του δύο μας.Βάλαμε τα γέλια και τον χαϊδέψαμε μαζί.Φυσικά ήταν και εκείνος χαρούμενος που τα είχαμε καταφέρει.Και εκείνος άλλωστε είχε ζήσει τα ίδια με μας.
-Έι Argon θες να χορέψουμε; με ρώτησε τελικά η Kanae.
Της χαμογέλασα.
-Φυσικά.
Την πήρα από το χέρι και κατεβήκαμε στην γιορτή και εμείς.Ο Arashi έφυγε μόνος του να κάνει επιδρομή στον πάγκο με τα φαγητά,ενώ εμείς πηγαίναμε στο κέντρο όπου χόρευαν οι υπόλοιποι.Ένα αργό κομμάτι έπαιζε εκείνη την ώρα.
-Μην φοβάσαι θα σου δείξω εγώ τα βήματα. μου είπε καθώς δίναμε ο ένας στον άλλον τα χέρια μας.
-Δεν χρειάζεται.Αυτή την φορά ξέρω να χορεύω.
Η Kanae έδειχνε ενθουσιασμένη με αυτό και με άφησε να της δείξω τα όσα είχα μάθει.Η αλήθεια είναι ότι μερικά χρόνια με τον Sven σε κάνουν ιδιαίτερα καλό στο χορό,όχι ότι μου έδωσε το δικαίωμα να αρνηθώ να μάθω.Παρότι σίγουρα είχα μάθει να χορεύω ακόμα δεν ήμουν τίποτα μπροστά στην Kanae.Όπως την έβλεπα να χορεύει αέρινη,μπορούσα να δω μπροστά μου την εικόνα από την μέρα που έφυγα,που οι δύο μας είχαμε χορέψει και τότε.Θυμάμαι ακόμα τις κινήσεις της από τότε λες και έγινε χθες και βλέποντας της τώρα θυμήθηκα και την ομορφιά τους.Ίσως η Kanae να μην φορούσε το κιμονό ή να μην είχε ετοιμαστεί πριν έρθει,όπως τότε,όμως τώρα η Kanae είχε μεγαλώσει και είχε ένα πολύ διαφορετικό είδος ομορφιάς πάνω της,πολύ ανώτερο.Για άλλη μια φορά με είχε μαγέψει περισσότερο από τα αστέρια.Όταν τελικά τελείωσε ο χορός με κοίταξε στα μάτια.
-Έχεις γίνει πολύ καλό σε αυτό.
-Ο Sven είναι ο καλύτερος δάσκαλος σε αυτά τα θέματα.
-Το φαντάζομαι. είπε και γέλασε.
Εκείνη την στιγμή την αγκάλιασα για άλλη μία φορά και εκείνη έκανε το ίδιο.Για λίγο μείναμε εκεί χωρίς να κάνουμε κάτι,ο καθένας με τις σκέψεις μας.
Για εμένα δύο πράγματα είχαν σημασία:η Kanae βρισκόταν εδώ μαζί μου και επιτέλους είχα τελειώσει με όλο αυτό.Το παρελθόν μου είχε φύγει από την μέση και δεν μπορώ να περιγράψω πόσο καλά με κάνει να νιώθω αυτό το παράξενο αίσθημα ελευθερίας.Ένιωθα πως πλέον μπορούσα να προχωρήσω ελεύθερα μπροστά,χωρίς τίποτα να με κρατάει.Θα έφτανα στην άκρη του κόσμου και θα σκαρφάλωνα στην κορυφή.Το όνομα μου και το όνομα της Wolfpack θα έφτανε σε όλες τις θάλασσες και κερδίζαμε την αναγνώριση που μας αξίζει.Θα δείχναμε την δύναμη μας.

Στην κατεστραμμένη βάση των ψαρανθρώπων.

Το den den mushi του Mr.X άρχισε να χτυπάει.
-Εμπρός... απάντησε ο Mr.X
-Λοιπόν; ακούστηκε να τον ρωτάει το αφεντικό.
-Όλα καλά.Ο Willy έπαιξε τον ρόλο του και ο νεαρός αφέντης τον νίκησε,μετά από μια εντυπωσιακή επίδειξη δυνάμεων. απάντησε ο Mr.X παιχνιδιάρικα.
-Ωραία... και τότε το αφεντικό έκανε μια παύση ...δεν πιστεύω να βοήθησες εκεί ή πουθενά αλλού στην όλη υπόθεση,έτσι;Ούτε μία σφαίρα.
-Όχι βέβαια αφεντικό.Ο Mr.X δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο,ο Mr.X ξέρει την δουλειά του.
-Εντάξει τότε.Φρόντισε λοιπόν το άλλο θέμα που είπαμε τώρα.Μετά από αυτό φρόντισε ώστε ο Argon να έρθει προς την Grand Line.Δεν υπάρχει κάτι άλλο αντάξιο για εκείνον στην North πλέον.
-Ο Mr.X θα τα φροντίσει αφεντικό,αν και κάτι του λέει ότι ο νεαρός αφέντης ήδη ετοιμάζεται να μπει στην Grand Line από μόνος του.
-Καλώς.Σε αφήνω λοιπόν στην δουλειά σου. είπε το αφεντικό και με αυτό το έκλεισε στον Mr.X.
-Λυπάμαι αφεντικό που ο Mr.X σου είπε ένα μικρό ψέμα,αλλά έπρεπε να ρίξει δύο σφαίρες... μονολόγησε ο Mr.X όταν ήταν μόνος του ...Αν δεν βοηθούσε την δεσποινίς Kanae,ο νεαρός αφέντης θα στεναχωριόταν πολύ.Τώρα όμως ο Mr.X πρέπει να πάρει σφαίρες.
Με αυτά ο Mr.X έπρεπε να αποχωρήσει στο νησί μιας και η δουλειά του εδώ είχε τελειώσει και τον περίμεναν και σε άλλα μέρη.Επίσης ο Mr.X φρόντισε να σταματήσει να μιλάει ώστε ο αναγνώστης να μην μάθει πολλά πράγματα και χαλάσει η όλη υπόθεση.
-Τώρα πηγαίνετε και εσείς,άντε! φώναξε στο κοινό προτού φύγει και ο ίδιος.

Spoiler:

Όνομα χαρακτήρα:Argon Naito

P.o.M. Points: 37

Belli:111.000

Τυχόν παρατηρήσεις: όπως είπα και στον ρόνιο την περίμενα καλύτερη την συνεργασία σας

πολύ καλή ιστορία γενικότερα. Μου άρεσε υπερβολικά το τελείωμα στον λόφο.Αυτό το αναφέρω πρώτο γιατί το διάβασα πιο πρόσφατα.

Δεν χρειάζεται να σχολιάσω κάτι για τις περιγραφές σου στις μάχες.Εκεί είσαι άπιαστος ! Σε περίμενα πιο σκληρό με αυτούς όμως και όχι να ψιλο μετανιώνεις η να σε νοιάζει το αν τους σκότωσες η όχι, βέβαια λες κατι αργότερα και προσθέτεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου που το καλύπτεις .
Μου άρεσε ο χαρακτήρας του Willy έτσι όπως τον είχες και με έκανες να αντιπαθήσω τα πρωτοπαλίκαρα του αν και συνήθως συμπαθώ τους αιμοσταγής

Η μάχη ήταν πολύ καλή (marines-fishmen) αν και πρέπει να σου ομολογήσω οτι περίμενα να δω κάτι παραπάνω, έστω ένα ποστ .Πολλά νούμερα βρε αδερφέ...

Φανταστική η μάχη σου με τον Willy...Απλά φανταστική!

Προτείνεται για για ιστορία του μήνα