{Τέλος-Φρούτο}Ένα ιστορικό ταξίδι [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Και ήμουνα πάλι στη θάλασσα χωρίς κανένα φαγητό ούτε sake να πιω,ήμουνα εξουθενωμένος από την προηγούμενή μου μάχη που είχε γίνει στο island of mist με έναν μαφιόζο. Μόλις λίγο απομακρύνθηκα από το νησί έπεσα κατευθείαν ξερός στη βάρκα και κοιμήθηκα .Όταν σηκώθηκα ακόμα ήταν πρωί και έτσι υπέθεσα δεν κοιμήθηκα πολύ,σηκώθηκα πάνω ώστε να δω που βρίσκομαι ευτυχώς ήξερα κάτι λίγα από πλοήγηση κι έτσι ήξερα προς τα που να πάω.Πρώτα κοίταξα τον ουρανό,είχε λίγα σύννεφα αλλά από ότι φαινόταν δεν θα είχαμε κακοκαιρία μετά κοίταξα την θάλασσα ήταν ήρεμη και γαλήνια και αυτό ήτανε ένα καλό σημάδι έτσι αφού κοίταξα από όλες τις μεριές της βάρκας μου κι δεν είδα τίποτα έτσι δεν είχα τίποτε άλλο παρά να κάτσω κι να περιμένω μήπως συμβεί κάτι.Ξαφνικά ένας δυνατός αέρας έσπρωχνε το πλοίο μου προς τα μπροστά αμέσως κοίταξα πίσω μου και είδα ένα μεγάλο γκρίζο σύννεφο να έρχεται καταπάνω μου
''Δεν μπορεί έκανα λάθος αφού πριν από λίγο δεν υπήρχε αυτό'' σκέφτηκα αλλά δεν είχα χρόνο για χάσιμο,έπρεπε να σκεφτώ κάτι σύντομα αλλιώς θα έπεφτα πάνω σε μπόρα κι αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα
-Δεν έχω κουπί αλλά έχω δυνατό αέρα που μπορεί να με βοηθήσει αλλά κι πάλι δεν έχω πανί ούτε κανένα ξύλο να το δέσω αν είχα
Τότε γύρισα πίσω να ξαναδώ πού ήταν το σύννεφο,ευτυχώς ερχόταν αργά προς εμένα κι αυτό με ευνοούσε αλλά μετά από γρήγορους υπολογισμούς που έκανα το σύννεφο άμα ερχόταν με τόση ταχύτητα προς εμένα θα με έφτανε σε κανένα 20 λεπτό με κανένα 25 λεπτό έτσι έπρεπε να σκεφτώ έξυπνα

Κοίταξα δεξιά-αριστερά μήπως βρω κάτι και τότε είδα το katana μου το πήρα μαζί με την θήκη και είδα πως ήταν αρκετά μεγάλο ώστε έτσι να το κάνω ένα μικρό κατάρτι,τότε το στερεοποίησα σε ένα μικρό άνοιγμα κάτω στην βάρκα μου που είχε σχηματιστεί από τα ξύλα.''Τώρα θα πρέπει να ψάξω κάτι που μπορεί να μου κάνει σαν πανί'' είπα κι άρχιζα να κοιτάω κάποια πράγματα που είχα στην βάρκα,είχα ένα άδειο μπουκάλιsake,κάτι λερωμένα πιάτα και ένα σεντόνι που σκεπαζόμουν τα βράδια για να μην κρυώνω.''Για μισό λεπτό ναι το σεντόνι θα με βοηθήσει αρκετά '' είπα κι έτσι πήρα το σεντόνι κι αφού το έδεσα την μία μεριά στο katana και την άλλη μεριά την κρατούσα εγώ έτσι ώστε να απλωθεί κι να φαίνεται σαν πανί.Τότε κάθισα κάτω γιατί έτσι όπως το είχα δέσει άμα ήμουνα όρθιος εμπόδιζα τον αέρα,αφού δούλεψε άρχιζα να κοιτάω πίσω και αυτό που με χαροποιήσε πιο πολύ ήτανε πως σιγά σιγά άρχιζα να απομακρύνομαι από το σύννεφο αλλά ακόμα δεν είχα βρει κανένα νησί ώστε να ξεκουραστώ κι έτσι τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα εκείνη την στιγμή, μετά από λίγο καθώς απομακρύνθηκα εντελώς από το σύννεφο βρήκα μια ευκαιρία να κοιμηθώ ξανά.Άρχιζε να μου πέφτουν λίγες σταγόνες στο πρόσωπό μου κι έτσι ξύπνησα,σήκωσα πάνω το κεφάλι μου να δω τι συνέβαινε.Το γκρίζο σύννεφο από την προηγούμενη φορά με είχε φτάσει
-Αυτό δεν είναι καθόλου καλό

Αμέσως κρατήθηκα και με τα δύο χέρια μου από την βάρκα,η θάλασσα πλέον δεν ήταν ήρεμη όπως πριν άρχισε να σηκώνει κύματα που αυτό δεν ήταν καλό για εμένα γιατί δεν είχα μεγάλη βάρκα κι με ένα μεγάλο κύμα θα βυθιζόμουν.Άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς και φυσούσε ένας δυνατός αέρας,ένα κύμα σήκωσε την βάρκα μου κι την πέταξε λίγο μακριά μαζί με εμένα.Η βάρκα μου προσέκρουσε σε ένα βράχο που ήταν εκεί που αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει λίγο η δεξιά πλευρά της βάρκας,εγώ αμέσως έβαλα το χέρι μου στον βράχο και κρατήθηκα και με το άλλο κράτησα την βάρκα ώστε να μην φύγει κι πέσω στην θάλασσα.Αλλά όλα άλλαξαν όταν με ξαναχτύπησε ένα πιο μεγάλο κύμα αυτή τη φορά κι τότε χτύπησα με την πλάτη μου στον βράχο και έπεσα στην θάλασσα,ευτυχώς είχα προλάβει να πιάσω το katana μου πριν πέσω.Μόλις έπεσα στην θάλασσα προσπάθησα να ανέβω πάνω στην επιφάνεια αλλά δεν μπορούσα μόλις έφτανα λίγο για να βγω ένα κύμα πάλι με πήγαινε κάτω στον βυθό.Τελικά κατάφερα να βγω στην επιφάνεια και να πάρω ανάσες πάντα κρατώντας το katana μου για να μην το χάσω,μόλις είδα ξανά τον βράχο αμέσως σκέφτηκα για να υπάρχει βράχος έξω από το νερό θα πρέπει να είμαστε κοντά σε στεριά έτσι καθώς κολύμπησα με δυσκολία από την πίσω μεριά του βράχου μήπως κι κρατηθώ μέχρι να περάσει η μπόρα με πήρε ένα κύμα και με απομάκρυνε κι εγώ τότε έχασα της αισθήσεις μου

Μόλις είχα ξυπνήσει, ήμουνα ξαπλωμένος και δεν ξέρω που βρισκόμουνα κοίταξα γύρο μου υπήρχαν παντού βιβλιοθήκες να με περιτριγυρίζουν και στην μέση του δωματίου ένα τραπέζι με μία καρέκλα κι πάνω στο τραπέζι ένα κερί που φώτιζε λίγο το δωμάτιο.''Κάποιος πρέπει να είναι εδώ'' Σκέφτηκα,πήγα να σηκωθώ κι πονούσα αμέσως κοίταξα το σώμα μου από την κοιλιά μου ήταν δεμένη με επιδέσμους.Το πάνω μέρος του kimono μου ήταν πεσμένο ''Κάποιος πρέπει να με φρόντισε αλλά γιατί??'' πολλά ερωτήματα βασάνιζαν το μυαλό μου αλλά πρώτα πρέπει να φύγω από εδώ,πήρα το katana μου που ήταν πεσμένο στο έδαφος και άρχισα να κοιτά οπουδήποτε μήπως κι βρω καμιά διέξοδο.
{Yomiko}-Α ξύπνησες τι ωραία
Τότε άκουσα μια γυναικεία φωνή από πίσω μου, γύρισα να δω ποιος είναι καθώς είχα πιάσει είδει το katana μου και ήμουνα έτοιμος για μάχη,όταν γύρισα πίσω δεν φαινόταν κανείς
-Ποιος είναι εκεί εμφανίσου φώναξα δυνατά
-Ηρέμησε ηρέμησε δεν θα σε πειράξω
Τότε εμφανίστηκε ένα παιδί,φορούσε αυτά τα τετράγωνα γαλιά, τα μαλλιά της ήταν ακατάστατα, φορούσε ένα άσπρο κουστούμι με γραβάτα μία μαύρη φούστα κι από πάνω ένα μπεζ σακάκι με μαύρα κουμπιά

-Τι γυρεύει ένα παιδί εδώ???
-Δεν είμαι παιδί φώναξε δυνατά
-Τι???
-Είμαι γυναίκα είπε ήρεμα καθώς έφτιαξε τα γαλιά της
-Εσύ με περιποιήθηκες???
-Ναι εγώ
-Πως με βρήκες, τελευταία φορά που θυμάμαι ήταν όταν είχα πέσει στη θάλασσα από μία κακοκαιρία και είχε διαλύσει και την βάρκα μου
-Κοίτα ήμουνα στην ακτή και μάζευα φρούτα για να φάω όταν άρχισε να βρέχει και να έχει έναν πολύ δυνατό αέρα,τότε εγώ κοίταξα στην ακτή και είδα εσένα ξαπλωμένο, βρεγμένο και να έχεις χάσει της αισθήσεις σου,εγώ σε έσυρα ως εδώ αν και ήσουνα βαρής
-Ποιος μου έβαλε αυτούς τους επιδέσμους στην κοιλιά μου???
-Εγώ πάλι,μόλις σε έφερα εδώ είδα πως είχες μία σχισιματιά στην πλάτη σου και καθώς έχω διαβάσει πολλά βιβλία ιατρικής αυτό ήταν παιχνιδάκι για εμένα
-Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έχεις κάνει για εμένα σου είμαι ευγνώμον
-Δεν κάνει τίποτα
-Και κάτι ακόμα που βρίσκομαι???
-Είσαι στο νησί Ohara

Ohara κάτι μου θύμιζε αυτό το όνομα αλλά δεν ήμουνα σίγουρος,κοίταξα δεξιά αριστερά κι έβλεπα όλα αυτά τα βιβλία και είχα απορήσει
-Ε μικρή
-Δεν είμαι μικρή φώναξε δυνατά
-Α ναι συγνώμη,δικά σου είναι όλα αυτά τα βιβλία???
-Ναι είναι όλα δικά μου
-Και τα έχεις διαβάσει όλα??? ρώτησα με έκπληξη
-Ναι τα έχω διαβάσει όλα,μπορείς να πεις πως είμαι λίγο μανιακή με τα βιβλία και τις γνώσεις γενικότερα
-Και όλο αυτόν τον χώρο τον έστισες μόνη σου???
-Όχι με βοήθησαν και κάτι φίλοι μου
-Φίλοι σου?
-Ναι αλλά δεν μπορώ να σου πω ποιοι είναι
-Γιατί???
-Δεν μου επιτρέπουν,και που σε έχω φέρει εδώ δεν επιτρεπόταν
-Από ποιους????
-Yomiko τι σου έχω πει για τους ξένους ακούστηκε μία φωνή

Τότε εμφανίστηκε ένας άνδρας μέσα από τις σκιές,ήταν ψηλός και είχε δεμένα τα μαλλιά του προς τα πίσω,φορούσε μία πράσινη ζακέτα μαζί με μαύρα ρούχα και από πίσω του άλλους εφτά με οχτώ άνδρες που φορούσαν μεγάλα σακάκια μπεζ κι κόκκινα που έφταναν ως το έδαφος
Spoiler:

-Κύριε Shikamaru τον είδα αναίσθητο στην παραλία δεν μπορούσα να τον αφήσω έτσι
{Shikamaru}-Και που ξέρεις πως δεν είναι μαζί με τους marines??? ρώτησα καθώς με κοιτούσε επίμονα
-Μα.....μα....μα...
-Είδες για ακόμη μία φορά μας βάζεις σε κίνδυνο
-Όπα δεν είμαι marine εγώ, ένας απλός μοναχικός samurai που ήταν θύμα της μπόρας είμαι
-Είδες!!!! είπε κοροϊδεύτηκα σε αυτόν
-Και εγώ που το ξέρω αυτό
-Γιατί άμα ήμουνα marine θα φορούσα στολή και θα σας είχα καταδώσει από την πρώτη στιγμή
-Αυτό είναι αλήθεια αλλά και πάλι δεν σε εμπιστεύομαι,εμείς ήμαστε ενάντια στους marines
-Είστε επαναστάτες???
-Ναι είμαι κι ήμουνα εδώ πριν από πολλά χρόνια όταν γινόταν η καταστροφή της ohara
Τότε ήταν που θυμήθηκα το νησί ohara,ήμουνα μικρός όταν ο πατέρας μου παρέλαβε την εφημερίδα οπού έγραφε για την καταστροφή της ohara και πως οι marines έσωσαν τον κόσμο
-Τώρα θυμήθηκα,όμως γιατί είσαι νευριασμένος τότε οι marines έσωσαν τον κόσμο
-Μην πιστεύεις αυτές τις βλακείες θα σου πω εγώ τη πραγματικά έγινε

-Παλιά αυτό το νησί ήταν ο ''παράδεισος'' των αρχαιολόγων,πολλοί αρχαιολόγοι ακόμα κι από το New world ερχόντουσαν εδώ για μόνο ένα πράγμα για το ''δέντρο της σοφίας''
-''Δέντρο της σοφίας''????
-Ναι παλιά στο κέντρο του νησιού υπήρχε ένα σπάνιο είδος δέντρου,που οι αρχαιολόγοι το κάνανε βιβλιοθήκη με όλα τα σπάνια βιβλία όλου του κόσμου εκεί μέσα,ήταν ένα θαύμα!!!!
-Και πως ξεκίνησαν όλα αυτά με την καταστροφή της ohara????
-Κατά τον "κενό αιώνα" ("Void Century") οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν τα poneglyphs.Οι marines είχαν απαγορεύσει στους αρχαιολόγος να διαβάζουν τα poneglyphs,αλλά αυτή συνέχισαν γιατί έφταναν κοντά στο να λύσουν πολλά μυστήρια όπου οι marines δεν ήθελαν να τα μάθει ο κόσμος κι γι'αυτό ήρθαν κι κατέστρεψαν την ohara μαζί με τους αρχαιολόγος όπου ένας από αυτούς ήταν ο πατέρας μου
-Και τι μυστικά ήθελαν να αποκαλύψουν οι αρχαιολόγοι που δεν ήθελαν οι marines
-Πολλά γι αυτό έκαψαν το ''Δέντρο της σοφίας'' μαζί με όλα τα βιβλία του μέσα,αλλά ευτυχώς διασώθηκαν κάποια κι τα έχουμε στα χέρια μας
{Revolutionaries}-Αρχηγέ πρέπει να του τα πούμε δεν είναι επικίνδυνο???
-Ηρέμησε είναι μαζί μας ενώ με κοιτούσε εκείνη την ώρα και εγώ κούνησα το κεφάλι μου προς τα κάτω για να του δείξω πως ήμουνα μαζί τους

Τώρα είχα καταλάβει όλη την ιστορία,τότε που έγινε αυτό το γεγονός όλοι πανηγύριζαν κι θεωρούσαν τους marines ήρωες αλλά στην πραγματικότητα ήταν ύπουλοι ''εγκληματίες'' που κρατάνε μέχρι σήμερα όλο τον κόσμο μέσα στο ψέμα.Καθώς ακολουθούσα τον Shikamaru και την μικρή αρχαιολόγο στην βιβλιοθήκη αρχίσαμε να συζητάμε για εμένα
-Πως σε λένε μικρέ???
-Ε όχι και μικρός σχεδόν ίδια ηλικία ήμαστε και με λένε pashali
-Χαχαχα,εμένα με λένε Shikamaru Nara και είμαι αρχηγός των επαναστατών αυτουνού του νησιού,κι αυτή η μικρή---
-Δεν είμαι μικρή πόσες φορές θα στο πω Shikamaru
-Α ναι συγνώμη,και από εδώ είναι η yomiko η μόνη που μπορεί να διαβάζει τα poneglyphs και μας έχει βοηθήσει πολύ στην καταπολέμησει των marines,συγκεκριμένα ήμαστε κοντά στο να λύσουμε ένα μεγάλο μυστήριο του νησιού
-Αλήθεια πιο????
-Αυτό το μυστήριο λέγετε το ''Δέντρο του διαβόλου'' ,έχουμε ένα βιβλίο που μιλάει γι αυτό το μυστήριο αλλά όχι ολόκληρο γιατί κάηκε εκείνη την ημέρα,αλήθεια θες να το ακούσεις????
-Ευχαρίστως

Καθώς συνέχισα εγώ μαζί με τον shikamaru και την yomiko μέσα στην βιβλιοθήκη σταματήσαμε και ο shikamaru πήρε ένα βιβλίο μπλε κι φαινόταν πως ήταν καμένο γιατί στις άκρες του βιβλίου ήταν μαύρο.
-Αυτό είναι???
-Ναι αυτό είπε η yomiko και ο shikamaru μου έδωσε το βιβλίο
-Τι να το κάνω αυτό????
-Δες τι γράφει
Μόλις το άνοιξα έμεινα άφωνος δεν το περίμενα αυτό ήταν σαν να έμπαινα σε έναν άλλο κόσμο,το γράμματα του βιβλίου ήταν σαν αρχαία,ιερογλυφικά που βέβαια δεν καταλάβαινα τι σημαίνουν,κοιτούσα και συνεχώς άλλαζα σελίδες χωρίς να καταλαβαίνω τι λένε τα γράμματα απλώς κοιτούσα,μου είχε τραβήξει τόσο πολύ το ενδιαφέρον που ήθελα να μάθω τη λένε αυτά τα γράμματα
-Τώρα δώσε το βιβλίο στην yomiko για να σου πει τι λέει μέσα το βιβλίο και εγώ αμέσως το έδωσα
-Το βιβλίο μιλάει για πολλούς μύθους για τον διάβολο,αλλά όπως είπα γράφει μόνο μύθους.Μόλις διάβασα όλο το βιβλίο απογοητεύτηκα γιατί νόμιζα ότι είχα φτάσει κοντά στο να λύσω ένα πολύ μεγάλο μυστήριο αλλά έκανα λάθος και τότε το παράτησα,αλλά μετά από λίγο καιρό καθώς κατά λάθος έριξα το βιβλίο κάτω στο έδαφος κι έφυγαν όλες του οι σελίδες έγραφε κάτι εκεί που ήταν πιασμένες οι σελίδες.......

» [Τέλος- Φρούτο] Έρεβος [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-φρούτο] The worker [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [τελος-Φρούτο] μια μεγάλη πρόκληση [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The legacy of the spider [Τέλος-Φρούτο] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] Vengeance, Zombies and the gift [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]