[Τέλος] Κανίβαλοι [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Καθώς φεύγαμε και πηγαίναμε προς την επόμενή μας περιπέτεια, είδα τον αδερφό μου λίγο σκυθρωπό. Τον ρώτησα:

(Εγώ)- Γιατί είσαι έτσι τι έχεις;

(Μάριος)- Θέλω να πάω να δω το νησί από που προέρχομαι είναι ένας από τους στόχους της ζωής μου. Μπορείς να μου πεις πως λέγεται;

(Εγώ)- Λοιπόν το νησί λέγετε Dawn Island αλλά αν θέλεις να πας πήγαινε μόνος σου.

(Μάριος)- Γιατί δεν θα έρθεις;

(Εγώ)- Όχι. Έχω δώσει μια υπόσχεση στον εαυτό μου να γυρίσω στο νησί μόνο αφού βρω τον πατέρα μου.

(Μάριος)- Καταλαβαίνω οπότε θα πάω μόνος μου σε ποιο νησί θα δώσουμε σημείο συνάντησης;

(Εγώ)- Δεν ξέρω θα σου στείλω γράμμα για το που θα επανενταχτούμε.

Με αγκάλιασε και τότε ανέβηκε στην βάρκα του και ξεκίνησε για το νησί. Ήμουν μόνος στο πλοίο και δεν ήξερα τι να κάνω. Πήγα στην κουζίνα του πλοίου που ήταν αρκετά μικρή και έφτιαξα ένα σάντουιτς για να φάω. Καθώς το έφτιαχνα σκεφτόμουν τον νέο μου σύμμαχο τον Yoh και την αναζήτηση για τον αδερφό του. Θυμήθηκα ότι πήγαινε προς το Loguetown έτσι αποφάσισα να κατευθυνθώ προς τα εκεί. Μετά όμως θυμήθηκα ότι δεν ήξερα πως να πάω γιατί έδωσα τον χάρτη στον αδερφό μου. Κατάλαβα ότι δεν ήξερα προς τα που πήγαινα καθώς ξέχασα να βάλω πρώτα προορισμό σε ένα νησί.Αφού έφτιαξα το σάντουιτς θυμήθηκα ότι είχα και το φρούτο που πήραμε από την βάση των Marines στην Shell town.

Άφησα κάτω το σάντουιτς και έβγαλα το φρούτο από την μπλούζα μου είχε παράξενη υφή. Είχε μέγεθος ανανά και η μυρωδιά ήταν παράξενη και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς. Τότε διστακτικά το έφαγα όλο με μια μπουκιά. Άρχισα να μασάω, είχε απαίσια γεύση και δεν τολμούσα να το καταπιώ. Πήρα ένα ποτήρι νερό και άρχισα να καταπίνω. Με βοήθησε γιατί έτσι δεν ένιωθα τόσο έντονα την γεύση όσο πριν. Αφού το κατάπια όλο η γεύση του είχε μείνει στο στόμα μου. Γι'αυτό πήρα ένα χυμό και άρχισα να πίνω. Με τη γεύση που είχε μείνει στο στόμα μου αλλοιώθηκε και η γεύση του χυμού. Αλλά δεν ήταν τόσο άσχημα όσο πριν. Δεν ήξερα τι δύναμη μου έδωσε το φρούτο αλλά ούτε και πως να την χρησιμοποιώ. Ήξερα ότι θα μάθαινα αργά ή γρήγορα. Τότε έπιασα το σάντουιτς που είχα φτιάξει και πάνω που πήγα να το φάω άκουσα κάτι φωνές και βήματα να έρχονται από το κατάστρωμα. Κατάλαβα ότι κάποιοι είχαν ανέβει έτσι έπιασα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα για μάχη.Καθώς ανέβαινα τα σκαλιά για να πάω στο κατάστρωμα άκουγα όλο και πιο πολλά βήματα. Θα ήταν δύσκολο να νικήσω αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όταν έφτασα στην πόρτα που οδηγεί στο κατάστρωμα έβγαλα ελάχιστα το κεφάλι μου για να δω τι γίνεται.

Είδα δώδεκα Marines να ψάχνουν το πλοίο μου. Διάλεξα να κάνω την δεύτερη πιο συνηθισμένη τακτική μου να περιμένω ένας από αυτούς να απομακρυνθεί από τους άλλους. Παρακολουθούσα προσεχτικά τι κάθε κίνηση που έκανε ο καθένας τους. Ένας από αυτούς πλησίαζε προς την πόρτα που βρισκόμουν. Μαζεύτηκα ώστε να μην με δει και περίμενα να έρθει δίπλα μου. Δεν μπορούσα να βγάλω το κεφάλι μου για να δω που ακριβώς ήταν. Οπότε έπρεπε να βασιστώ στην ακοή μου. Όση ώρα πέρναγε τόσο πιο δυνατά ακούγονταν τα βήματά του. Είχα φτάσει σχεδόν δίπλα μου έτσι πήρα θέση για να του επιτεθώ. Ακριβώς την στιγμή που ήρθε δίπλα μου πήγα πάνω του με φόρα, έπιασα το κεφάλι του και το χτύπησα πάνω στον απέναντι τοίχο. Τότε του έκλεισα το στόμα με το χέρι μου ώστε να μην ακουστεί η κραυγή πόνου του. Είχε μείνει ακίνητος έτσι τον άφησα δίπλα από την πόρτα ξαπλωμένο.Αν περίμενα να μου έρθουν ένας ένας θα μου έπαιρνε πολύ ώρα, έτσι έπρεπε να δράσω με την πρώτη πιο συνηθισμένη τακτική μου δηλαδή να επιτεθώ χωρίς κάποιο σχέδιο. Τράβηξα το σπαθί μου και άρχισα να τρέχω προς τους Marines χωρίς να φωνάζω. Κατευθύνθηκα προς τους δύο που ήταν πιο κοντά μου.

Πήδηξα και κλότσησα τον έναν στην πλάτη και ενώ ήμουν στον αέρα χτύπησα τον άλλον με την λαβή του σπαθιού μου στο κεφάλι του. Έπεσαν και οι δύο κάτω τότε γύρισαν οι υπόλοιποι προς το μέρος μου. Εννιά εναντίον ενός δεν ήταν δίκαιο για εκείνους. Χαμογέλασα και περίμενα να κάνει κάποιος την πρώτη κίνηση. Ξαφνικά άρχισαν όλοι μαζί να τρέχουν προς το μέρος μου ήξερα ότι δεν μπορούσα να τους νικήσω αν μου επιτεθούν όλοι μαζί. Έτσι έπρεπε να τους διασπάσω, άρχισα να τρέχω προς τα δεξιά. Αυτοί με ακολούθαγαν έστριψα δίπλα από ένα κατάρτι του πλοίου που είναι ένα από τα πολλά στρογγυλά ξύλα που κρατάνε τα πανιά. Έτσι έκανα και αυτοί έκανα, εκεί βρήκα την ευκαιρία ξανά έστριψα γύρω από τον κατάρτι και κλότσησα στο πρόσωπο τον Marine που βρισκόταν τελευταίος. Πετάχτηκε προς τα πίσω και χτύπησε το τιμόνι και έτσι το καράβι άρχισε να στρίβει προς τα δεξιά.Αρχίσαμε όλοι να πηγαίνουμε προς τα δεξιά, προσπαθούσα να πάω προς το τιμόνι αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Δεν μπορούσα να μείνω σταθερός σε ένα σημείο. Για καλή μου τύχη ο Marine που βρισκόταν πεσμένος έπεσε από το τιμόνι. Όλα ξανά έγιναν κανονικά, νιώθαμε όλοι λίγη ναυτία.

Αφού συνήλθαμε όλοι, οι Marines όρμησαν κατά πάνω μου σήκωσαν τα σπαθιά τους και με μια κίνηση προς τα πίσω απέφυγα τις επιθέσεις τους. Τα σπαθιά τους βρίσκονταν καρφωμένα στο πάτωμα τότε εγώ ήξερα ότι έπρεπε να δράσω γρήγορα. Πάτησα με το ένα πόδι τα σπαθιά των δύο Marines και με το άλλο πόδι τους χτύπησα με μια στριφογυριστή κλωτσιά στα πρόσωπα. Εφτά είχαν μείνει όρθιοι, έβγαλαν τα σπαθιά τους από το πάτωμα και άρχισαν να περπατάνε απειλητικά. Έβαλα το σπαθί μπροστά από το σώμα μου σε μια ευθεία. Ήμουν έτοιμος να επιτεθώ όταν ξαφνικά πέρασε από δίπλα μας ένας τεράστιος καρχαρίας. Πήδηξε εκτός νερού και στην κάθοδό του μας έβρεξε με το νερό της θάλασσας. Τα ρούχα μου κόλλαγαν πάνω μου σαν να ήταν νερό από βάλτο. Κοίταξα τους Marines και είδα ότι ασχολιόντουσαν με τα ρούχα τους έτσι πήρα φόρα και άρχισα να τρέχω προς το μέρος του. Με κοίταξαν και έτσι ίσιωσαν το σώμα τους και έσφιξαν γερά τα σπαθιά τους. Καθώς έτρεχα προς αυτούς γλίστρησα εξαιτίας του νερού και έπεσα κάτω. Τότε οι Marines έφυγαν τρομοκρατημένοι και πήγαν πίσω στο πλοίο τους ουρλιάζοντας. Σηκώθηκα και δεν ήξερα γιατί έγινε όλο αυτό.

Κοίταξα γύρω μου και δεν έβλεπα τίποτα εκτός από ένα νησί και θάλασσα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να φοβήθηκαν τον καρχαρία αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Αφού στάθηκα λίγη ώρα εκεί σκεπτόμενος θυμήθηκα ότι φόραγα βρεγμένα ρούχα. Έτσι κατέβηκα στο δωμάτιό μου για να αλλάξω τα ρούχα μου. Μπήκα στο δωμάτιό μου και αφού έβγαλα τα ρούχα μου τα πέταξα στην γωνία του δωματίου. Έβαλα τα μοναδικά ρούχα που βρισκόντουσαν στην ντουλάπα και ήταν ολόιδια με αυτά που φόραγα πριν. Την ώρα που έβαζα την μπλούζα ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και πετάχτηκα στον τοίχο. Ήμουν κολλημένος στον τοίχο έτσι έβαλα αντίσταση με το χέρι μου και σηκώθηκα. Αμέσως άρχισα να τρέχω για να δω τι είχε γίνει, καθώς ανέβαινα ένιωθα ένα περίεργο αίσθημα που μου έλεγε να μην πάω εκεί έξω. Αλλά παρόλα αυτά πήγα, μόλις βγήκα έξω αντίκρισα το νησί που είχα δει πριν. Ήταν ένα μικρό νησί που είχε τέσσερις λόφους, το περισσότερο κομμάτι του νησιού ήταν καλυμμένο από χώμα. Αλλά σε μερικά σημεία διέκρινα μερικά δέντρα, ήταν ένα άγνωστο νησί για εμένα αλλά αποφάσισα να πάω να το εξερευνήσω. Πίστευα ότι θα έχει αρκετά άγρια ζώα στα σημεία που βρισκόντουσαν τα δέντρα.

Προχώρησα προς το μπροστινό μέρους του καραβιού για να δω αν θα μπορέσω να δω ίχνος ζωής πάνω στο νησί. Όταν κοίταξα δεν έβλεπα ούτε έναν άνθρωπο πάνω στο νησί έτσι γι'αυτό πήδηξα από το πλοίο. Αφού προσγειώθηκα στο πάτωμα κάτι παράξενο έτρεχε με το έδαφος. Δεν ήταν τόσο σταθερό και το χρώμα του ήταν καφέ προς το κόκκινο. Έσκυψα και άγγιξα με το χέρι μου το έδαφος. Ήταν λίγο μαλακό παράξενο έδαφος. Τότε ήμουν σίγουρος ότι κάτι κακό συνέβαινε στο νησί. Όσο και αν ήθελα να φύγω ήθελα πάρα πολύ να μείνω και να εξετάσω τι συμβαίνει με το νησί. Έτσι άρχισα να περπατάω αργά προς το πρώτο λόφο. Τράβηξα το σπαθί μου για να είμαι έτοιμος για αν συμβεί κάτι. Με κάθε βήμα που έκανα όλο και πιο πολύ φοβόμουν. Όταν πήγα μπροστά από το λοφάκι κατάλαβα ότι για να ανέβεις εκεί πάνω χρειαζόσουν σκηνή, γιατί ήταν πολύ απότομα. Και γι΄αυτό ξεκίνησα άλλη διαδρομή προς το δάσος. Καθώς πλησίαζα το δάσος άκουγα ήχους ζώων κυρίως πουλιών. Σταμάτησα να περπατάω όταν έφτασα μπροστά από το δάσος, ένιωθα την καρδία μου να χτυπάει δυνατά. Το δάσος φαινόταν πολύ παράξενο είχε έναν αέρα που έσπρωχνε τα φύλλα που βρίσκονταν κάτω προς το βορρά.

Επίσης είχε ψύχρα που με έκανε να ανατριχιάζω και να μου σηκώνεται η τρίχα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκανα τα πρώτα μου βήματα προς το δάσος, αισθάνθηκα τρομοκρατημένος. Όσο περπάταγα πιο μέσα τόσο πιο πολύ φοβόμουν. Σε μια στιγμή πάτησα καταλάθος ένα κλαδί και φοβήθηκα μόνος μου. Δεν άντεχα άλλο και γι'αυτό γύρισα και άρχισα να τρέχω προς το πλοίο μου. Όπως έτρεχα για να βγω από το δάσος άκουσα κάποιον να τρέχει από πίσω μου. Πήγα να γυρίσω το κεφάλι μου αλλά με χτύπησε στο κεφάλι με μια πέτρα και δεν πρόλαβα να δω ποιος ή τι ήταν. Έπεσα κάτω αναίσθητος και δεν ήξερα τι μπορεί να ήταν αυτό που με χτύπησε. Όταν επανήλθαν οι αισθήσεις μου ένιωθα κάτι να με σφίγγει στα χέρια και στα πόδια. Άνοιξα τα μάτια μου και το μόνο που μπορούσα να δω είναι το έδαφος. Κοίταξα δεξιά και αριστερά και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν δύο πράσινες φούστες. Προσπαθούσα να σηκώσω το κεφάλι μου πιο ψιλά μήπως μπορέσω και δω τίποτα. Ξαφνικά σταμάτησαν να περπατάνε δεν ήξερα τι γινόταν, τότε πήδηξαν πολύ ψηλά. Είδα το έδαφος να απομακρύνεται πάρα πολύ εγώ φοβόμουν ένιωθα ότι θα σκοτωνόμουν στην προσγείωση.

Προσγειωθήκαμε στην μέση περίπου του λόφου και με το δεύτερο πήδημα στην κορυφή του λόφου. Ήμουν τρομοκρατημένος πως εγώ θα μπορούσα να κερδίσω κάποιος σαν αυτούς ή αυτά ότι ήταν. Άναψαν μια φωτιά στο κέντρο του λόφου. Δεν ήξερα τι σχεδιάζουν μέχρι την στιγμή που με έβαλαν πάνω από την φωτιά να στριφογυρίζω. Στην αρχή απλά ζεσταινόμουν αλλά μετά από λίγο άρχισα να καίγομαι. Καθώς στριφογύρισαν πάνω από την φωτιά κατάφερα και είδα τα πρόσωπά του. Ήταν όλοι τους ντημένει με την ίδια πράσινη φούστα, την μπλε με μοβ μπλούζα και γύρω από το λαιμό τους είχαν άχυρα. Επίσης κράταγαν κάτι ξύλα και είχαν τόξα στην πλάτη τους. Δεν ήξερα αν ήξεραν να μιλάνε αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ήθελαν να με φάνε. Προσπαθούσα να σκίσω τα σκοινιά αλλά χωρίς αποτέλεσμα τα είχαν δέσει πολύ σφικτά. Είχε έρθει το τέλος μου τότε από τον φόβο μου για να μην τα χάσω όλα και όλους άρχισε να φουσκώνει η κοιλιά μου από μόνη της.

Αυτή όπως και εγώ είχαν μείνει έκπληκτοι, κοίταζαν μα γουρλωμένα τα μάτια τους. Δεν ήξερα τι έκανα αλλά εκείνη στιγμή κατάλαβα το πως. Ήταν η δύναμη του φρούτου μου αλλά δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω για να σταματήσω.Συνέχισα να φουσκώνω και να φουσκώνω. Όσο φούσκωνα άλλο τόσο πονούσα από τα σκοινιά δεν ήξερα τι πρόκητε να γίνει. Τα σκοινιά με πίεσαν τόσο που με ζούλαγαν όσο μπορούσαν και τότε έγινε. Εκρήκτικε η κοιλιά μου πετάγοντας τους κανίβαλους πολύ μακριά και κόβοντας τα σκοινιά. Ήμουν πάλι ελεύθερος κοίταξα τους κανίβαλους και είχαν μείνει όλοι πεσμένοι και χωρίς να κουνιούνται. Έτσι άρχισα να κατεβαίνω το λόφο. Ήταν τόσο απότομα που έπρεπε να είμαι σχεδόν ξαπλωμένος για να μην πέσω από τόσο ύψος. Αφού ξανά άγγιξα το έδαφος κανονικά άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το καράβι. Παρόλο που δεν είδα όλο το νησί είμαι χαρούμενος που είμαι ζωντανός.