[Τέλος] Μυστήριο

Θα αρχίσω μιλώντας για το παρελθόν μου. Όταν ήμουν μόλις πέντε έμεινα ορφανό με αποτέλεσμα να μεγαλώσω με τους τωρινούς γονείς μου. Είναι δύο καλόκαρδοι άνθρωποι που ζουν όπως και εγώ στο Bliss Kigdom. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να συλλάβω όσο πιο πολλούς πειρατές μπορώ καθώς αυτοί ευθύνονται για το θάνατο των γονιών μου. Δεν θα το ξανά αφήσω να συμβεί τίποτα στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Είχα αποφασίσει να γίνω Bounty hunter γιατί κανείς δεν μου επιβάλλει τι να κάνω αλλά όλες οι κακές πράξεις που μπορεί να κάνω θα έχουν τίμημα. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να γίνω ένας Bounty hunter μέχρι σήμερα. Καθώς ακούστηκε ότι θα έρθει μια ομάδα Marines στην πόλη ώστε να ζητήσουν βοήθεια και ανθρώπους για να μπουν στο σώμα. Και αποφάσισα να προσφερθώ για βοήθεια.

Τώρα
Με το που ξύπνησα είχα αυτό το συναίσθημα που όλα νομίζεις ότι θα πάνε καλά. Ήμουν ακόμα ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μέχρι που θυμήθηκα ότι είχε φτάσει η μέρα που θα γινόμουν Bounty hunter. Αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι και φόρεσα τα ρούχα μου και τα ακουστικά μου. Και φυσικά το κολιέ που μου έχω από τους γονείς μου το μόνο πράγμα που με ενώνει με αυτούς. Βγήκα έξω από το δωμάτιό μου, είδα το πατέρα μου και του είπα:

-Γεια σου μπαμπά. Ξέρεις τι μέρα είναι;

-Φυσικά είναι η μέρα που θα γίνεις Bounty hunter. Σου εύχομαι καλή τύχη. Τώρα πήγαινε γρήγορα μην αργήσεις.

Κούνησα το κεφάλι μου και άρχισα να πηγαίνω προς το λιμάνι στο οποίο ήταν το σημείο συνάντησης. Περπατούσα στην πόλη και είδη σκεφτόμουν τους πειρατές που θα τρέχουν να σωθούν με το που με βλέπουνε. Καθώς περπάταγα η κοιλιά μου άρχισε να γουργουρίζει έτσι είπα να κάνω μια στάση πρώτα για να φάω.

Αποφάσισα να πάω στο κατάστημα του Zerda καθώς βρισκόταν στον δρόμο μου. Παρόλο που ακούγονται φήμες ότι ο Zerda έχει συναλλαγές με υπόκοσμο εγώ δεν το πιστεύω γιατί τον ξέρω από μικρό παιδί. Όταν έφτασα εκεί είδα περισσότερο κόσμο απ'ότι συνήθως. Καθώς πλησίαζα τον Zerda είδα τους δύο φίλους μου τον Eric και τον Sado. Τους πλησίασα και τους είπα:

-Γεια σας τι σκαρώνεται πάλι;

-Ο Eric θέλει κάποια υλικά για το επόμενο πείραμά του.

-Α κατάλαβα τέλος πάντων τα λέμε αργότερα γιατί βιάζομαι τώρα.

Τους χαιρέτησα και πήγα στον Zerda για να παραγγείλω, με το που έφτασα μπροστά του μου είπε:

-Ε Zero Πως είσαι;

-Καλά επειδή βιάζομαι και πεινάω πολύ φέρε μου μια ομελέτα.

Αυτός αμέσως άρχισε να μου την φτιάχνει. Σε λιγότερο από δύο λεπτά την είχε έτοιμη και την σέρβιρε αμέσως. Η μυρωδιά ήταν καταπληκτική βούτηξα με τα μούτρα στην ομελέτα. Έκανα σαν ιθαγενής το μόνο που μου έλειπε ήταν το ρόπαλο. Άδειασα το πιάτο μου και δεν είχε μείνει τίποτα.

Αφού έφαγα άφησα τα λεφτά στο τραπέζι και έφυγα. Βγαίνοντας από το μαγαζί άκουγα φωνές από το λιμάνι ήξερα ότι είχα αργήσει. Άρχισα να τρέχω προς το λιμάνι ευτυχώς που δεν ήταν μακριά. Έκοψα δρόμο μπαίνοντας σε ένα στενάκι στο βάθος έβλεπα τον κόσμο που βρισκόταν είδη στο λιμάνι. Όταν έφτασα στο λιμάνι ήταν περίπου εκατό άτομα αλλά δεν θα μας επέλεγαν όλους. Κοίταξα και είδα το πλοίο των Marines μόλις είχε φτάσει και οι Marines αποβιβάζονταν. Άρχισα να προχωράω πιο κοντά σπρώχνοντας μερικούς ανθρώπους. Τότε είδα τους Marines να κατεβαίνουν, όλοι μας ισιώσαμε το κορμί μας και χτυπήσαμε το πόδι στο έδαφος. Οι μισοί Marines στήθηκαν στα αριστερά και οι άλλοι μισοί στα δεξιά. Περίμενα να βγει αυτός που θα μας επίλεγε. Μετά από λίγη ώρα βγήκε έξω ήταν ένας ψηλός με σγουρό μαλλί και μούσι.

Βγήκε στο λιμάνι με αργό βήμα όταν έφτασε μπροστά στην πρώτη σειρά φώναξε:

- Λοιπόν σήμερα θα περάσετε όλοι σας δοκιμασίες αντοχής, ταχύτητας, δύναμης και ευφυίας. Θα χωριστείτε τώρα σε δύο σειρές και θα έρθετε να πάρετε έναν αριθμό. Θα πηγαίνετε με την σειρά, θα σας επιβλέπουν τρεις κριτές, οι 20 που θα κάνουν το καλύτερο χρόνο από εσάς θα περάσουν την δοκιμασία και θα έρθουν με το μέρος μας.

Όλοι χτυπήσαμε το πόδι μας στο πάτωμα και ένας ένας πηγαίναμε και παίρναμε τον αριθμό μας. Εγώ ήμουν περίπου στην μέση και δεν ήξερα πόση ώρα θα έπρεπε να περιμένω. Απ'ότι φάνηκε ήμουν λάθος καθώς η σειρά στην οποία βρισκόμουν προχωρούσε γρήγορα. Ήμασταν περίπου εκατό άτομα και είχαμε χωριστεί σε δύο σειρές οπότε έπρεπε να περιμένω περίπου είκοσι τέσσερα άτομα.

Χωρίς να το καταλάβω είχα σχεδόν φτάσει στον Marine που έδινε τους αριθμούς. Καθώς χάζευα τριγύρω δεν κατάλαβα πως είχε έρθει η σειρά μου. Τότε με έσπρωξε ο από πίσω μου και πήγα ακριβώς μπροστά από τον Marine. Μου έδωσε ένα χαρτί με το νούμερο μου που ήταν το είκοσι εφτά και μου είπε:

- Να είσαι εδώ σε τρεις ώρες.

- Μάλιστα κύριε.

Είπα και έφυγα τρέχοντας ήθελα να το πω στους φίλους μου. Έτσι αποφάσισα να πάω στο σπίτι του Eric και να καθίσω εκεί μέχρι να έρθει η σειρά μου. Καθώς έτρεχα συνειδητοποίησα ότι ήμουν πιο κοντά από ποτέ στο να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Με το που έφτασα στο σπίτι του Eric χτύπησα την πόρτα και περίμενα. Κανείς δεν μου απάνταγε το φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα:

- Ericccc.

Εκείνη ακριβώς την στιγμή ακούστηκε μια έκρηξη και έκανα πέντε βήματα πίσω από φόβο όταν άκουσα την έκρηξη.

Είχα μείνει ακίνητος για λίγη ώρα και περίμενα να συμβεί κάτι. Τότε η πόρτα άνοιξε πλησίασα και είδα τον Sado κατά μαύρο. Μου έκανε νόημα με το χέρι του να περάσω μέσα και αυτό έκανα. Κατεβήκαμε κάτω στο υπόγειο που είναι το εργαστήριο του Eric. Όταν κατέβηκα είδα όλο το δωμάτιο καλημένος από την μαυρίλα που προκάλεσε η έκρηξη. Κοίταξα τον Eric και του είπα:

- Για άλλη μια φορά κατάφερες να κάνεις έκρηξη.

- Δεν έφτεγα εγώ, εσύ φώναξες και με έκανες να κουνηθώ με αποτέλεσμα να πέσει παραπάνω πλουτώνιο στην χημική ένωση απ'ότι έπρεπε.

- Συγνώμη. Α τώρα θυμήθηκα το λόγο για τον οποίο ήρθα για να σας πω ότι σε δύο ώρες θα πρέπει να είμαι στο λιμάνι για να κάνω τις δοκιμασίες.

- Αυτό είναι σπουδαίο φίλε πάμε πάνω να το γιορτάσουμε. Έχω κάτι πίτσες από χθες πάμε να τις φάμε.

Ανεβήκαμε πάνω και πήγαμε στην κουζίνα. Ο Eric έφερε τις τρεις πίτσες και όρμισα στο φαΐ καθώς είμαι λάτρης του φαγητού.

Οι άλλοι πρόλαβαν να φάνε μόνο την μια πίτσα εγώ έφαγα τις άλλες δύο. Με κοίταξαν με ένα θυμωμένο βλέμμα. Τότε τους είπα:

- Αφού τελειώσω τις δοκιμασίες και βγουν τα αποτελέσματα θέλετε να συναντηθούμε στο μαγαζί του Zerda;

- Ναι θα σε συναντήσουμε απευθείας εκεί.

- Εντάξει.

Μιλάγαμε για πολύ ώρα μέχρι που μια στιγμή γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω ότι η ώρα είχε περάσει και είχα ακριβώς μισή ώρα να φτάσω στο λιμάνι. Τους χαιρέτησα και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το λιμάνι. Ακόμα δεν είχα αρχίσει τις δοκιμασίες και είδη θα πήγαινα εκεί κουρασμένος. Έφτασα στο λιμάνι και ήμουν είδη εξουθενωμένος. Τότε οι τρεις εξεταστές με φώναξαν και πήγα κοντά τους. Μου είπαν:

- Θα περάσεις τέσσερις δοκιμασίες και όσο πιο γρήγορα τελειώσεις τόσο πιο ψηλά θα είσαι στην βαθμολογία αρχίζουμε με την δοκιμασία δύναμης.

Έφεραν μια πέτρα τριών μέτρων και έπρεπε να την περάσω από την γραμμή εκκίνησης μέχρι την γραμμή του τερματισμού. Η πέτρα ήταν λίγο στρογγυλή και έτσι ήταν πιο εύκολο να την κουνήσω. Η γραμμή τερματισμού βρισκόταν δέκα μέτρα μακριά από την γραμμή εκκίνησης. Πήγα πίσω από την πέτρα και έβαλα τα χέρια μου στην πέτρα και περίμενα απλά να μου δώσουν σήμα να ξεκινήσω. Τότε ο ένας Marine σφύριξε έβαλα όλοι την δύναμη στα χέρια μου και άρχισα να σπρώχνω την πέτρα. Έβαλα και δύναμη στα πόδια ώστε να δίνω προώθηση στα χέρια. Η πέτρα είχε αρχίσει να κινητέ αν και ήταν πολύ βαριά την κούναγα αρκετά γρήγορα. Ο ιδρώτας έτρεχε σαν ποτάμι είχα περάσει τα πέντε μέτρα και ακόμα δεν είχα αρχίσει να κουράζομαι. Μετά από ένα μέτρο άρχισα να κουράζομαι και να μειώνεται η απόδοση που είχα.

Όσο πέρναγε η ώρα τόσο πιο λίγη δύναμη μπορούσα να βάλω. Τότε σκέφτηκα ότι θέλω να εκδικηθώ για τους γονείς μου και ξανάρχισα να βάζω πολύ δύναμη. Είχε μείνει ελάχιστη απόσταση και αυτό μου έδωσε ακόμα πιο πολύ θάρρος και θέληση και πέρασα την πέτρα με ένα δυνατό σπρώξιμο από την γραμμή τερματισμού. Πήγα κοντά στους εξεταστές και μου είπαν:

- Μπράβο έκανες καλό χρόνο ξεκουράσου πέντε λεπτά και μετά θα σου πούμε με τι θα συνεχίσεις.

Πήγα στις βρύσες που είχε λίγο πιο δίπλα και έριξα νερό στο πρόσωπό μου. Μετά ήπια πολύ νερό και ένιωσα ένα κύμα δροσιά στο σώμα μου. Και μετά για τα υπόλοιπα λεπτά που είχαν μείνει κάθισα για να ξεκουραστώ. Τους κοίταγα που μιλούσαν μεταξύ τους και περίμενα να με φωνάξουν εκεί για να συνεχίσουμε. Αφού τελείωσε το διάλειμμα με φώναξαν κοντά τους, σηκώθηκα και πήγα με λίγο αργό βηματισμό.