[Τέλος] Μυστήριο

Όλοι είχαν μείνει έκπληκτοι τότε ο κυβερνήτης του πλοίου σηκώθηκε και είπε:

- Μπράβο μικρέ είσαι πολύ έξυπνος παρόλο που δεν πέρασες στους είκοσι πρώτους σου προσφέρω μια θέση εγώ.

- Αλήθεια ευχαριστώ. Θέλω θέση ως Bounty hunter.

- Την έχεις. Τώρα σχετικά με τους άλλους δύο, Marines ψάξτε όλη την περίμετρο για να τους βρήτε. Αν τους δείτε συλλάβετε τους.

Τότε όλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν εγώ χαμογέλασα ένιωσα τόσο χαρούμενος μέσα μου και ένιωθα πιο κοντά στο όνειρό μου από ποτέ. Πήγα στο σπίτι μου μόνος αφού ήμουν κουρασμένος απ'όλα όσα συνέβησαν σήμερα. Όταν έφτασα ανέβηκα απευθείας στο δωμάτιό μου με το που ακούμπησα το κεφάλι μου στο κρεβάτι με πήρε ο ύπνος. Ένιωθα ότι από αύριο θα μου συνέβαιναν τρελά πράγματα. Έβλεπα ένα όνειρο, βρισκόμουν με τους γονείς μου και ήταν υπερήφανη για εμένα.

Την επόμενη μέρα το πρωί ξύπνησα και ένιωθα ξεκούραστος μετά από μια κουραστική μέρα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και είδα ότι κοιμήθηκα με τα ρούχα μου. Τεντόθηκα αι άνοιξα το παράθυρο, κοίταξα έξω και είδα ότι ήταν μια λαμπερή μέρα. Ένιωθα σαν να ξεκινάει κάτι καινούργιο στην ζωή μου. Σήμερα ήταν η μέρα που θα ξεκινούσα το ταξίδι μου στις θάλασσες. Κατέβηκα κάτω ξαφνικά πετάγονται ο Eric, o Sado, o Zerda και οι γονείς μου και φώναξαν:

- Έκπληξη.

Χαμογέλασα και μου έβαλαν ένα καπέλο. Πήγαμε στην κουζίνα που ήταν αρκετά μιρό δωμάτιο και ήμασταν λίγο στριμωγμένη. Μόλις είδα το φαΐ όρμισα και άρχισα να τρώω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Ενώ έτρωγα με πλησίασε ο Zerda και μου είπε:

- Θέλω να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έκανες για εμένα και ήθελα να σου δώσω αυτά.

- Ευχαριστώ για τα νέα ακουστικά. Δεν χρειαζόταν εγώ το έκανα γιατί αυτό ήταν το σωστό.

- Και εγώ για τον ίδιο λόγο στα έδωσα.

Όσο και να μου άρεσε το πάρτι ήξερα ότι έπρεπε να φύγω αλλά αφού τελειώσω το φαΐ. Μετά από λίγη ώρα δεν είχε μείνει ούτε ψίχουλο έτσι τους είπα:

- Όσο και να μου αρέσει εδώ πρέπει να φύγω. Το όνειρό μου με περιμένει εκεί έξω και εγώ θα πάω να το κυνηγήσω.

- Γιε μου είμαστε και οι δύο πολύ περήφανοι για σένα, και πάντα να ακολουθείς τα όνειρά σου.

Αγκάλιασα τους γονείς μου και φύγαμε από το σπίτι. Κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι. Όταν φτάσαμε εκεί το πλοίο με τους Marines είχε είδη φύγει. Πριν ανέβω στην βάρκα μου για να φύγω τους αποχαιρέτησα έναν προς έναν. Πρώτα αγκάλιασα τους γονείς μου. Μετά ο Eric και ο Sado με αγκάλιασαν και μου είπαν:

- Θα μας λήψεις φίλε μην αλλάξεις ποτέ και να μας θυμάσαι.

- Και εμένα δεν θα σας ξεχάσω ποτέ.

Και τέλος με αγκάλιασε ο Zerda και μου είπε:

- Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που έκανες για μένα χθες. Μην ξεχνάς ότι ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις γνώμη.

- Ευχαριστώ θα τα ξαναπούμε κάποια μέρα.

Ανέβηκα στην βάρκα μου και ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω το κουπί. Πριν το κάνω γύρισα το κεφάλι μου και τους κοίταξα. Όλοι ήμασταν έτοιμοι να κλάψουμε. Από την μια στεναχωριόμουν αλλά από την άλλη χαιρόμουν που θα ξεκινούσα το όνειρό μου. Όταν πήγε να τρέξει το πρώτο δάκρυ γύρισα από την άλλη δεν ήθελα να με δουν να κλαίω. Και άρχισα το κουπί απευθείας ένιωσα σαν να είμαι πιο ώριμος και ένα αίσθημα έκπληξης προς το άγνωστο.

Όνομα χαρακτήρα: Zero

P.o.M. Points: 18

Belli: 59.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Για τα ευχάριστα της ιστορίας:
Μου άρεσε πάρα πολύ που τόνιζες τα συναισθήματα του χαρακτήρα σου. Ειδικά για πρώτη ιστορία, δεν το περίμενα.
Ο Eric καλύτερα να μην βάζει πλουτώνιο στις χημικές του ενώσεις, αλλιώς το Bliss Kingdom θα γίνει Τσέρνομπιλ!
Ο Zero έχει την μύτη λαγωνικού και το στομάχι λύκου!
Για τα αρνητικά τώρα:
Θα ήθελα λίγη περιγραφή της πόλης ακόμα. Χρησιμοποίησες όλους τους χαρακτήρες του νησιού που σου δίνονταν, αλλά δεν αρκεί. Εννοώ σε περιγραφή τοπίου.
Και καταλήγουμε στο κομμάτι που στοίχισε πραγματικά: Για ποιο λόγο οι marines θα έβλεπαν την Nadia, μια γνωστή πειρατίνα, και δεν θα την συνελάμβαναν επί τόπου; Αντιθέτως ερεύνησαν ποιος της έκλεψε τα κοσμήματα; Καλύτερα να μην έβαζες τους marines να συνομιλούν πολιτισμένα με μια πειρατίνα. Έπρεπε να βάλεις κάποιο άλλο άτομο, δικής σου επινόησης, αν ήθελες να παρουσιάσεις την υπόθεση της κλοπής.