[Τέλος] Δεν θα γίνει τίποτα διαφορετικό; [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ιστορία minion χαρακτήρα και είναι μόνος του...

Βρισκόμουν στο δωμάτιό μου ξαπλωμένος με κλειστά τα μάτια και σκεφτόμουν. Ότι ποτέ δεν ήξερα από που προέρχομαι ή ποιοι είναι οι γονείς μου. Αλλά έμαθα να ζω με τους μάγειρες και τους σερβιτόρους στο μέρος το οποίο ζω που λέγεται Baratie. Περίμενα κάποια μέρα ότι θα γυρίσει ο πατέρας μου ή μητέρα μου ή κάποιος συγγενείς μου αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα ενδιαφέρον. Νιώθω αδικημένος όταν βλέπω οικογένειες να έρχονται στο εστιατόριο και να τρώνε, να γελάνε και να περνάνε καλά. Αλλά πιο πολύ νιώθω αδικημένος όταν τα παιδιά αγκαλιάζουν σφικτά τους γονείς τους αλλά αφού τους έχουν να τους χαίρονται. Μια μέρα θα ήθελα να ψάξω να βρω έστω έναν συγγενή μου αλλά δεν θα ήθελα να αφήσω πίσω μου αυτά που έχω τώρα. Επειδή μπορεί να τα έχανα όλα για το τίποτα.

Ήταν σαν να μην ξέρω τίποτα ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό. Τότε χτύπησε ο μάγειρας την πόρτα και άρχισε να μου φωνάζει:

(Μάγειρας)-Ξύπνα έπρεπε είδη να είχαμε αρχίσει την προετοιμασία θα μας φωνάξει το αφεντικό.

(Εγώ)-Εντάξει ξεκίνα εσύ και εγώ έρχομαι σε λίγα λεπτά.

Άκουσα τα βήματα του να πηγαίνουν προς το μαγειρείο. Τότε άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι το δωμάτιό μου ήταν πνιγμένο στο σκοτάδι. Έτσι άνοιξα το παράθυρο με αποτέλεσμα το δωμάτιο να γεμίσει φως. Στην αρχή τυφλώθηκα και δεν μπορούσα να κρατήσω τελείως ανοιχτά τα μάτια μου. Άρχισα να ντύνομαι με κανονικό ρυθμό παρόλο που είχα αργήσει. Αφού έβαλα την μπλούζα μου βούρτσισα τα δόντια μου. Αφού τα έπλυνα κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και κοίταζα τον εαυτό μου. Είχε περάσει λίγη ώρα αλλά ξεκόλλησα έπειτα έβαλα την μπαντάνα στο κεφάλι και μετά από λίγη ώρα το παντελόνι.

Για μια στιγμή κοίταζα την ώρα και είδα ότι είχα αργήσει πολύ έτσι έβαλα όσο πιο γρήγορα γινόταν τις κάλτσες και τα παπούτσια μου. Αμέσως μετά άνοιξα την πόρτα και βγήκα από το δωμάτιό μου και κατευθύνθηκα προς τις σκάλες που σε οδηγούσαν κάτω. Πάλι καλά που δεν ήταν πολύ μακριά από τα δωμάτια το μαγειρείο. Όταν έφτασα έξω από το μαγειρείο κοπάνησα την πόρτα και άνοιξε ορθάνοικτη. Αμέσως φόρεσα ποδιά και άρχισα να μαγειρεύω. Αρχικά έκοβα διάφορα είδη λαχανικών, αφού τα έκοψα καλά τα έβαλα στην κατσαρόλα και τα άφησα να βράζουν. Ωστόσο πήγα στον χώρο του δωματίου που τρώνε οι πελάτες και αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα τραπέζια και τις καρέκλες. Πάνω σε κάθε τραπέζι βάζαμε πάνω από τις χαρτοπετσέτες τα μαχαιροπίρουνα και στο κέντρο του τραπεζιού ένα βάζο με λουλούδια.

Μετά γύρισα πίσω στην κουζίνα και έριξα τα βρασμένα λαχανικά στην σούπα. Στην συνέχεια πήγα στον διπλανό πάγκο και άρχισα να μαγειρεύω μαζί με τον Patty πιάτα της ημέρας. Μας πήρε μια ώρα να ετοιμάσουμε πέντε πιάτα αλλά καλής ποιότητας. Η ώρα είχε πάει είδη 9:00 και είχε έρθει η ώρα να ανοίξουμε το μαγαζί. Κατέβηκα κάτω να δω αν έχει κόσμο με το άνοιξαν την πόρτα μπήκαν πολύ άνθρωποι μέσα έτσι έτρεξα αμέσως πάλι πάνω. Με το που πήγα πάνω μου είπε ο Patty:

(Patty)-Πήγαινε κάτω γιατί ένας σερβιτόρος μας είναι άρρωστος.

Κούνησα το κεφάλι μου με θετικότητα και ξανά κατέβηκα κάτω είχα αρχίσει να κουράζομαι. Με το που έφτασα είδα ένα ζευγάρι να μπαίνει έτσι αποφάσισα να τους εξυπηρετήσω εγώ.Καθώς πλησίαζα την είσοδο λοιπόν για να τους εξυπηρετήσω συναίβει κάτι αναπάντεχο. Το μόνο που άκουσα ήταν ένας δυνατός θόρυβος καθώς έβλεπα την πόρτα να καταστρέφεται ολοσχερώς.

Μέσα απ' τα συντρίμμια της πόρτας ξεπρόβαλε ένας άνδρας γύρω στα 50 θα 'λεγα με άνεση. Είχε μια καράφλα που ήταν γυαλιστερή επίσης ήταν λίγο κοντός αλλά θα πληρώσει που κατέστρεψε την πόρτα. Ήταν οπλισμένος με μια καραμπίνα καθώς κάπνιζε ένα τσιγάρο και κρατώντας έναν σάκο στα χέρια του, φωνάζοντας στους πελάτες να του παραδώσουν όλα τους τα λεφτά και τα χρυσαφικά που είχαν ειδάλλως θα τους σκότωνε.

(Ληστής)- Άντε ρε ηλίθια πλάσματα γεμίστε τον σάκο μου για να ξεμπερδεύουμε και για σήμερα!

Οι πελάτες έβαζαν μέσα στο σάκο ότι πολύτιμο είχαν πάνω τους εκείνη την στιγμή, καθώς και τα χρήματα τους. Τότε ήρθε ο Patty για να κανονίσει αλλά έβαλα το χέρι μου μπροστά του και τον σταμάτησα κατάλαβε ότι εννοούσα ότι τον έχω.

(Εγώ)- Λυπάμαι μα δεν έχω τίποτα που να αξίζει κάτι πάνω μου, κύριε.

(Ληστής)- Αχαχαχα! Ώστε θες να το παίξεις έξυπνος πιτσιρίκο έτσι;

Και τότε έτρεξα προς το μέρος του.

Και όταν έφτασα ακριβώς μπροστά του μου έσκασε μια δυνατή αγκωνιά μέσα στην μούρη και τότε έπεσα με δύναμη στο πάτωμα. Αν και φαινόταν μεγάλος σε ηλικία είχε πολύ δύναμη.

(Ληστής)- Είμαι ένας που διψά για χρήμα και θέλω ότι πολύτιμο υπάρχει πάνω σου! Δώσε μου ακόμα και τα ρούχα σου παλιόπαιδο!

Αφού σηκώθηκα απ' το πάτωμα άρχισα να αναχώνομαι μιας και ο τύπος φαινόταν έτοιμος για όλα. Δεν μπορούσα να πολεμήσω εναντίον του φαινόμουν ανήμπορος μπροστά του αλλά έπρεπε να δείξω τι αξίζω σε όλους μέσα στο δωμάτιο. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, έστρεψα το γεμάτο θυμό βλέμμα μου προς αυτόν.

(Εγώ)- Γέρο το παράκανες! Θα σου σπάσω τα χέρια.

(Ληστής)- Έλα λοιπόν να μου δείξεις τι αξίζεις ρε αντράκι! Θα σε κάνω να μετανιώσεις τη μέρα που σε γέννησε η μάνα σου!

(Εγώ)- Τι είπες δεν ξέρω ποια είναι η μάνα μου.

(Ληστής)- Φαίνεται ήταν απελπισμένη και σε πέταξε στα σκουπίδια.

Τότε ένιωθα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου και η φλέβα μου εξείχε από το μέτωπό μου.Ξεκίνησα να τρέχω προς το μέρος του με φόρα και μανία καθώς αυτός ετοίμαζε την καραμπίνα του. Πήδηξα στον αέρα και του έριξα μια δυνατή δεξιά κλοτσιά όμως αυτός την απέκρουσε με το χέρι του και κατέληξα και πάλι στο πάτωμα. Έπειτα με στόχευσε με την καραμπίνα του και μου έριξε. Τότε σηκώθηκα όσο ποιο γρήγορα μπορούσα ώστε να καταφέρω να γλιτώσω απ' την θανατηφόρα βολή.

(Εγώ)- Παραλίγο

Αφού τη γλίτωσα παρατρίχα έπαθα μόνο μια γρατζουνιά στο χέρι, αποφάσισα να του αφαιρέσω την καραμπίνα απ' τα χέρια μιας και σε μια μάχη σώμα με σώμα θα είχα το πλεονέκτημα. Έτσι κι έκανα. Στράφηκα προς το μέρος του ξανά κι ξεκίνησε να με πυροβολάει για άλλη μια φορά.

Το μαγαζί είχε πολλές τρύπες στους τοίχους κι είχαν τρομοκρατηθεί οι πάντες. Σε κάποια φάση ένας ανηπεράσπηστος πελάτης έτρεξε προς την είσοδο με σκοπό να ξεφύγει. Ήξερα πως ο ληστής θα του έριχνε χωρίς δεύτερη σκέψη αν πλησίαζε την είσοδο. Τότε είπα:

(Εγώ)- Σταματήστε να τρέχετε κύριε, δεν θα διστάσει να σας σκοτώσει!

(Πελάτης)- Σιγά μην κάτσω εδώ να χάσω την ζωή μου άσκοπα σαν κι εσένα!

Όταν έφτασε στην είσοδο, ο ληστής έστρεψε την προσοχή του και την καραμπίνα του προς αυτόν.

(Εγώ)- Ληστή σταμάτα! Εγώ είμαι ο αντίπαλος σου!

(Ληστής)- Νομίζεις πως θα γλυτώσεις τόσο εύκολα άχρηστε ανθρωπάκο! Ψόφα!

Είπε και του έριξε. Η σφαίρα της καραμπίνας τον χτύπησε στο κεφάλι και ο κόσμος τριγύρω άρχιζε να ουρλιάζει.

(Εγώ)- Τ-Τι έκανες; Είσαι τελείως παράφρονας;

(Ληστής)- Αυτή την κατάληξη έχουν οι αδύναμοι! Ο επόμενος είσαι εσύ, παλιόπαιδο!

(Εγώ)- Δεν θα σε αφήσω να ζήσεις είσαι ένας τρελός και φιλοχρήματος άνθρωπος!

Αφού τελειώσαμε την συζήτηση άρχιζε να πυροβολάει κατά μέρος μου και πάλι. Ήμουν γεμάτος οργή που έχασε έτσι άσκοπα τη ζωή του ένας άνθρωπος. Ήμουν ακόμα και σε θέση να τον σκοτώσω. Αφού απέφυγα όλες τις σφαίρες του με τεράστια δυσκολία, έφτασα κοντά στη μάπα του και του τράβηξα ένα κροσέ με όλη μου τη δύναμη. Αυτός έπεσε στο πάτωμα και η καραμπίνα του έπεσε απ' τα χέρια του.Με το που έπεσε στο πάτωμα η καραμπίνα, την πήρα και με όλη μου τη δύναμη το πέταξα στη θάλασσα που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα. Ο ληστής καθώς είδε αυτή μου την κίνηση αφηνίασε.

(Ληστής)- ξέρεις πόσο κόστιζε. Αυτή η καραμπίνα άξιζε 20.000 Beli!

(Εγώ)- Πόσα Beli...

(Ληστής)- Ε;

(Εγώ)- Πόσα Beli αξίζουν οι ζωές που 'χεις πάρει μ' αυτό;!

Είπα τα παραπάνω και ξεκινήσαμε μια μάχη σώμα με σώμα. Καθώς έφθασε μπροστά μου, μου έριξε μια αριστερή γροθιά και με έστειλε στον τοίχο. Έπειτα με έπιασε απ' το λαιμό και άρχισε να με σφίγγει με δύναμη.

(Ληστής)- Είσαι ζόρικος ε;

(Εγώ)- Δεν θέλω τις φιλοφρονήσεις σου! Έχω σκοπό να σε σκοτώσω! Σκότωσες έναν αθώο άνδρας μπροστά στα μάτια μου! Είσαι ένας απαίσιος άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει την αξία της ζωής!

Εκείνη τη στιγμή έβγαλε απ' την τσέπη του ένα κοφτερό στιλέτο.

(Ληστής)- Θα μπορούσα να σε πολεμήσω για ώρες σε μία μάχη σώμα με σώμα όμως θα καθυστερήσω και δεν με συμφέρει αυτό μιας και από στιγμή σε στιγμή θα φθάσουν εδώ οι Αρχές! Θα σε στείλω στο διάολο μ' αυτό το στιλέτο για να τελειώσω στα γρήγορα!

(Εγώ)- Σε περιμένω.

Άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου με ένα απαίσιο χαμόγελο και μια απίστευτη διάθεση να μου πάρει τη ζωή. Καθώς έφθασε ακριβώς μπροστά μου πήγε να με μαχαιρώσει στο πρόσωπο, όμως έκανα έναν σχετικά γρήγορο ελιγμό και το απέφυγα στη στιγμή.