[Τέλος-Ιστορία Φρούτου/Αναβάθμισης ειδικότητας] Φρουτοπία [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ο ήχος από τα γοργά βήματα των νεοσύλλεκτων, οι οποίοι προετοιμάζονταν για την πρωινή τους προπόνηση,  γέμιζαν την ατμόσφαιρα. Υπήρχε κινητικότητα σε όλους τους τομείς που αφορούσαν την εκπαίδευση των νέων, με όλους τους εκπαιδευτές να έχουν βγει στον χώρο εκπαίδευσης και να χωρίζουν σε μικρές ομάδες τον τεράστιο αριθμό των νέων ναυτικών, οι οποίοι είχαν την υπέρτατη τιμή να φέρουν το σήμα του Ναυτικού και της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Το βάρος στους ώμους τους ήταν ακόμα μεγάλυτερο, αν ανολογιστεί κανείς ότι η εκπαίδευση τους λάμβανε χώρο στο Marineford, την ιστορική έδρα του Ναυτικού.

Ανάμεσα στους εκπαιδευτές, βρισκόταν κι ένας νέος, φιλόδοξος, πανέμορφος και πανέξυπνος άντρας, εγώ. Κατά την διάρκεια της καριέρας μου, υπήρξαν κάποιοι, ελάχιστοι, ποταποί, αγρίοι και βρωμόψυχοι άνθρωποι, οι οποίοι με χλεύαζαν και με λοιδορούσαν αλλά δυστυχώς γι'αυτούς, δεν έζησαν πολύ για να εξαπλώσουν το δηλητήριο τους εναντίον μου. Ο τρόπος θανάτου, διέφερε σε κάθε περίπτωση, έτσι ήταν δύσκολο για τις αρχές να βρουν ένα μοτίβο σχετικά μ'αυτούς τους θανάτους. Κρίμα, γιατί ήμουν πολύ περίεργος να μάθω τι συνέβη σ'αυτούς που τόλμησαν να με κοντράρουν.

Υπήρξαν κάποιες φήμες, ότι εγώ είχα σχέση μ'αυτούς τους θανάτους, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να αποδειχτεί κάτι εναντίον μου. Το μόνο αρνητικό ήταν, ότι αυτές οι φήμες καθυστέρησαν κάπως την επαγγελματική μου ανέλιξη στην ιεραρχία του Ναυτικού. Μόλις πρόσφατα μου είχε απονεμηθεί ο βαθμός του Commander, κάτι που συνδυάστηκε με την μετάθεση μου στο Marineford.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα κυνηγούσα αυτήν την μετάθεση. Το να βρεθώ στο Marineford, ήταν πραγματικά ένα όνειρο ζωής για μένα. Η οικογένεια μου, ήταν ανέκαθεν στην πλευρά της Κυβέρνησης με παράδοση σε αξιωματικούς του Ναυτικού κι έτσι ήταν αδύνατο για μένα να μην ακολουθήσω την ίδια πορεία. Το αρνητικό είναι, ότι μέχρι στιγής δεν υπάρχει κάτι το αξιοσημείωτο στην καριέρα μου. Ένας μέτριος ναυτικός, χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις. Το μόνο που έκανα ήταν τα βασικά ώστε να μην υπάρχουν αρνητικές εισηγήσεις για το άτμο μου. Το πιο λαμπρό επίτευγμα μου ήταν η μετάθεση που πήρα για το Marineford.

Έχοντας πλέον βρεθεί στην ιστορική βάση του Ναυτικού, ο ρόλος που μου δόθηκε ήταν αυτός του εκπαιδευτή. Θα αναλάμβανα μία μικρή ομάδα νεοσυλλέκτων και θα τους εκπαίδευα στην τέχνη του σπαθιού, μιας και ειδικεύομαι σε μάχη με χρήση σπαθιών. Βέβαια, δεν είχα ποτέ και κάποιον σοβαρό αντίπαλο, αντιθέτως, όλες οι μάχες που είχα κάνει μέχρι σήμερα, ήταν με δευτερό-τρίτους εγκληματίες. Το γιατί συνέβη αυτό, ακόμα δεν είμαι σε θέση να το απαντήσω. Ίσως φταίει το γεγονός ότι ποτέ μου δεν συνάντησα κάποιον αξιόλογο αντίπαλο ή ίσως ότι ποτέ δεν επεδίωξα να συναντήσω και κάποιον τέτοιον. Η αλήθεια είναι ότι όποτε άκουγα για σημαντικούς εγκληματίες ή ταραχοποιούς, με μεγάλη σχετικά φήμη, ήμουν απασχολημένος με γραφειοκρατικές δουλειές, και ακόμα κι αν δεν ήμουν μ'αυτές ασχολιόμουν, κι έτσι δεν έτυχε να αναμετρηθώ με κάποιον σημαντικό αντίπαλο.

Αυτά όλα όμως ανήκουν στο παρελθόν. Νέες συγκινήσεις και περιπέτειες με περιμένουν πλέον εδώ. Θα προσπαθήσω μ'όλες μου τις δυνάμεις να αποδείξω την αξία μου, δεν θα σκοτωθώ κιόλας, αλλά το να φαίνομαι ότι συμμετέχω και νοιάζομαι στις κατάλληλες στιγμές, όπως όταν ένας προϊστάμενος μου είναι παρών, θα με οδηγήσει σε σίγουρη επιτυχία. Εξάλλου, αυτή ήταν και η στρατηγική μου όλα αυτά τα χρόνια.

"Κάνε όσα λιγότερα μπορείς, λαμβάνοντας όσα περισσότερα γίνεται" ήταν το μότο ολόκληρης της ζωής μου και θα μπορούσα να το κρίνω ως πετυχημένο. Το ίδιο θα γινόταν και σήμερα. Η πρώτη μου εμφάνιση στη βάση ως εκπαιδευτή και η πρώτη μου παρουσία σε ασκήσεις ετοιμότητας θα πρέπει να είναι εντυπωσιακή, έτσι ώστε να δείξω μια καλή εικόνα με το καλημέρα. Για το καλησπέρα και το καληνύχτα, έχουμε δρόμο ακόμα...

Αγέρωχος, με το ψηλό μου κορμί να βαδίζει καμαρωτά και με σίγουρο βηματισμό, βγήκα έξω στο προαύλιο όπου είχαν μαζευτεί όλες οι ομάδες των νεοσυλλέκτων. Υπήρχαν πέντε ομάδας σκοποβολής των είκοσι ατόμων η καθεμία, πέντε ομάδες ξιφασκίας, πέντε ομάδες γυμναστικής, πέντε ομάδες πολεμικών τεχνών και πέντε ομάδες υποστήριξης. Τα μέλη των ομάδων αυτών, θα αλλάζουν κυκλικά κάθε δύο εβδομάδες, έτσι ώστε να περάσουν απ'όλα τα γκρουπ ειδικοτήτων και να έχουν μία πλήρη εκπαίδευση για την τελική εξέταση που θα γίνει με το πέρας της εκπαιδεύσεως, ώστε να είναι έτοιμοι για το δύσκολο έργο που επρόκειτο να αναλάβουν.

Κάθε εκπαιδευτής είχε ήδη πάει μπροστά στην ομάδα για την οποία θα ήταν υπεύθυνος έως το τέλος της τρίμηνης περίπου εκπαιδευτικής άσκησης. Πριν όμως γίνει το οτιδήποτε, περιμέναμε την ομιλία του υπεύθυνου αξιωματικού για την εκπαίδευση αυτή, Vice Admiral Doberman.

Έως ότου βγει και λάβει θέση στο ειδικό πόντιουμ που είχε στηθεί ο Vice Admiral, οι δύο υπαξιωματικοί που είχε το κάθε γκρουπ, είχαν ξεκινήσει να παίρνουν παρουσίες των μελών, ώστε να είμαστε απόλυτα έτοιμα. Δυστυχώς, δεν είχα λόγο στην επιλογή των υπαξιωματικών και βρέθηκα με δύο νεαρές σχετικά γυναίκες ως βοηθούς μου. Αν λάμβαναν μέρος σε καλλιστεία θα είχαν αρκετές ελπίδες νίκης, αλλά εδώ δεν ήταν διαγωνισμός ομορφιάς, αλλά στρατιωτική άσκηση.

Με το που τις πρωτό-αντίκρισα, αφού έκλεισα αρχικά το στόμα μου, και έγιναν οι τυπικοί χαιρετισμοί και η ανταλλαγή ονομάτων, θέλησα να μάθω ένα δύο πραγματάκια ακόμα για τις ίδιες. Αφού αρνήθηκαν την πρόταση μου για ένα τρυφερό και ρομαντικό δείπνο, κάτι που με πλήγωσε όχι όμως τόσο όσο θα πληγώνονταν αυτές στο μέλλον, στράφηκα προς την διερεύνηση της επαγγελματικής τους πορεία.

Τα ονόματα των δύο νεαρών, δεκαοκτάχρονων, κορασίδων ήταν Yui και Kimi. Warrant Officer στο βαθμό και οι δύο ήταν συμμαθήτριας στη ναυτική βάση του Navarone, από όπου και αποφοίτησαν ως αριστούχες και με αρκετές διακρίσεις στο ενεργητικό τους. Δεν είχαν κάποιο παλαιότερο δεσμό με την κυβέρνηση. Οι οικογένειες και των δύο αποτελούνταν από απλούς πολίτες και τίποτα παραπάνω.

Πλέον και οι δύο μου ήταν εντελώς αδιάφορες. Για οποιαδήποτε τρυφερή σχέση με είχαν ήδη αποπάρει και το παρελθόν τους ήταν ασήμαντο. Το μόνο θετικό ήταν ότι θα τις φόρτωνα όλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε κι εγώ θα ήμουν ελεύθερος για να κάνω ότι επιθυμώ. Στο πίσω μέρος του μυαλό μου, γεννήθηκε η ιδέα ότι με τα προσόντα τους δεν θα ήταν δύσκολο να κάνουν την ομάδα μας, την καλύτερη σε σχέση με τις άλλες. Αν γινόταν αυτό, ένα έπαινος για τον υπεύθυνο εκπαιδευτή, εμένα, θα ήταν σίγουρος.

Ένα μικρό σούσουρο, όσο το επέτρεπε η κατάσταση, είχε απλωθεί στο προαύλιο, έως ότου έκανε την εμφάνιση του ο Vice Admiral Doberman. Με αργά βήματα ανέβηκε στο πόντιουμ και πλησίασε το μικρόφωνο. Νεκρική σιγή επικράτησε και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι ούτε μύγα δεν πετούσε.

"Καλημέρα."
Η βραχνή και επιβλητική φωνή του VA ήχησε σ'όλο τον χώρο.
"ΚΑΛΗΜΕΡΑ" αποκρίθηκαν όλοι οι νεοσύλλεκτοι μαζί, βγάζοντας τα λαρύγγια τους. Σίγουρα το πάθος τους δεν το συναντούσες κάθε μέρα. Προσωπικά εξεπλάγην με τη δύναμη της φωνής τους. Αν είχα το μισό πάθος απ'αυτό που έβγαλαν τώρα, η εκπαίδευση θα είναι σίγουρα απολαυστική, ακόμα και για μένα. Βλέποντας φευγαλέα τα πρόσωπα των αντρών μου, ένα μικρό μειδίαμα εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. Ίσως αυτός ο έπαινος δεν ήταν τόσο μακριά τελικά.

Η ομιλία τους VA είχε λάβει τέλος και το σήμα για την αρχή της εκπαιδεύσεως ξεκινούσε. Η κάθε ομάδα πήρε τα απαραίτητα εφόδια και κατευθύνθηκε στο χώρο που της είχε ανατεθεί για το στάδιο της προετοιμασίας. Οι δύο βοηθοί μου είχαν αναλάβει τις αρχικές προετοιμασίες με εμένα να επιβλέπω. Η προσοχή μου ήταν στραμμένη κυρίως σ'αυτές τις δύο, γιατί οι άντρες μου δεν με ενδιέφεραν και πολύ, και ειδικά όταν κοβόταν κάποιο κομμάτι ύφασμα και αποκαλύπτονταν "πράγματα". Εκείνη την ώρα και οι δύο ήταν αρκετά απορροφημένες για να το καταλάβουν, προς χάριν του θεάματος. Από τις ασκήσεις και τις επιδείξεις ξιφασκίας που είχα δει μέχρι τώρα, μπορώ να πω ότι η τεχνική και των δύο ήταν σε υψηλό επίπεδο. 

Έτσι ο καιρός άρχισε να περνάει και η μία μέρα να διαδέχεται την άλλη. Όποτε έπεφτε στην αντίληψη μου η παρουσία κάποιου υψηλόβαθμου κοντά στην ομάδα μου, φρόντισα να επιδεικνύω τις ηγετικές μου ικανότητες και να δείχνω ζήλο στην εκπαίδευση των αντρών.