[Τέλος-Ιστορία Φρούτου/Αναβάθμισης ειδικότητας] Φρουτοπία [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Δεν είχα σκοπό να χάσω καμία ευκαιρία που θα μπορούσε να μου δοθεί και θα με οδηγούσε ακόμα ψηλότερα στην κλίμακα της ιεραρχίας. Οι φιλοδοξίες μου είναι αρκετές και για να επιτευχθούν θα πρέπει να εκμεταλλεύομαι τα πάντα προς όφελος μου.

Ένας μήνας είχε περάσει και η ομάδα βρισκόταν σε πολύ καλό επίπεδο, εξαιτίας των δύο υπαξιωματικών μου, οι οποίες εξασκούσαν τα καθήκοντα τους με απόλυτη προσήλωση και ζήλο. Αυτό ομολογουμένως με χαροποιούσε αρκετά. Η στιγμή που θα φτάναμε στην τελική επίδειξη των όσων είχαμε διδάξει στις ομάδες μας θα έφτανε σύντομα και το πιθανό βραβείο της πρωτιάς είχε σκαλώσει για τα καλά στο μυαλό μου.

Ευτυχώς οι μέρες περνούσαν γρηγορότερα απ'ότι είχα υπολογίσει και το πρόγραμμα πλησίαζε ολόενα γρηγορότερα προς το τέλος. Ένα πρωινό όμως έγινε κάτι εκτός προγράμματος που ούτε ο ίδιος πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί.

Ενώ λοιπόν κατευθυνόμασταν στον χώρο εκπαίδευσης μας, αποφάσισα να διαλέξω τυχαία τρεις από τους άντρες της ομάδας μου, ώστε να δοκιμάσω αυτοπροσώπως τι είχαν μάθει τόσο καιρό και πιο συγκεκριμένα τι είχαν μάθει σχετικά με την ξιφασκία. Ζήτησα από την Kimi να μου προτείνει τρεις εξ'αυτών και τα ονόματα που διάλεξε, τα απέρριψα αμέσως. Ήμουν σίγουρος ότι είχε διαλέξει τους τρεις καλύτερους για να με κάνει να ρεζιλευτώ. 

Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά της είχε καρφωθεί η ιδέα ότι ήμουν απλά ένας επιδειξίας, ένας τύπος που απλά έλεγε μεγάλα λόγια και φανφάρες, χωρίς τίποτα απ'αυτά να ισχύει. Σχεδόν μου το είχε πει κατάμουτρα.
"Απορώ πως εσύ έγινες Commander, ούτε τα σπαθιά δεν ξέρεις να πιάνεις."
Ήταν λίγο πολύ τα λόγια της, που θα ήταν ακόμα περισσότερα, αν δεν την συγκρατούσε η πρώην συμμαθήτρια της και νυν συνεκπαιδεύτρια Yui. Αυτά της τα λόγια με πλήγωσαν και είχαν χαραχτεί στο μυαλό μου. Στο μέλλον θα της έδειχνα πόσο λάθος είχε. Γενικότερα, είχα πολλά ράμματα για τη γούνα της, αλλά ήταν τυχερή που η εκπαίδευση των νέων ερχόταν πρώτη στις προτεραιότητες μου.

Το βλέμμα που μου έριξε μόλις απέρριψα τα άτομα που μου είπε ήταν σαν να έλεγε "το ήξερα ότι ήσουν δειλός" αλλά έπρεπε να κάνω το κορόιδο. Θα ερχόταν η ώρα της. Μιας και είχα ξεφορτωθεί τους τρεις καλύτερους μαθητές μας, αποφάσισα να διαλέξω προσεκτικά τους αντιπάλους μου, με τους οποίους θα έκανα την επίδειξη-εκπαίδευση-δοκιμή δυνατοτήτων στην τέχνη του σπαθιού. Μέσα ευχόμουν να έκανα την σωστή επιλογή και να είχα διαλέξει τους λιγότερο επικίνδυνους. 

Αφού οι τρεις επιλογές μου έφυγαν από την στοίχιση τους και παρουσιάστηκαν μπροστά μου, είδα και πάλι το ειρωνικό βλέμμα της Kimi. Αμέσως σκέφτηκα ότι οι πιο αδύναμοι εκ των μαθητών μας ήταν μπροστά μου. Μακάρι να πρόσεχα πιο πολύ την ώρα της εκπαίδευσης ώστε να ήξερα με τι έχω να κάνω αλλά το μότο μου "Κάνε όσα λιγότερα μπορείς, λαμβάνοντας όσα περισσότερα γίνεται" έπρεπε να τηρηθεί.

Οι τρεις άντρες μπροστά μου είχαν παρόμοιο σωματότυπο. Λεπτοί, γυμνασμένοι και μετρίου αναστήματος. Τα καπελάκια που φορούσαν δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα να καταλάβω άλλα χαρακτηριστικά, μιας και σκίαζαν το πρόσωπο τους. Θα έλεγα ότι ήταν είτε μελαχρινοί είτε καστανομάλληδες, αλλά ποιος νοιάστηκε? Το θέμα ήταν να έχαναν, όχι όμως αρκετά εύκολα για να μπορούσα να πάρω τα εύσημα της καλής εκπαίδευσης.

Το να τους προκαλέσω και τους τρεις ταυτόχρονα ήταν επίδειξη δύναμης και σιγουριάς από μέρους μου. Το να με δυσκολέψουν κάπως να τους νικήσω, θα αποτελεί ένα μικρό συν, μιας και απ'ότι είδα βρισκόμασταν στο οπτικό πεδίο του Vice Admiral Cancer, ο οποίος τύχαινε να περνάει από κοντά μας και να έχει σιγοσταθεί περιμένοντας να δει την επικείμενη μάχη.

-Ελπίζω να είστε έτοιμοι κύριοι. Θα πρέπει να μου δείξετε τι έχετε μάθει όλο αυτό το διάστημα. Τραβήξτε τα σπαθιά σας και ελάτε!! Μην διστάσετε λεπτό, γιατί εγώ δεν θα το κάνω!! Εμπρός!!

Είπα με βροντερή φωνή και αλαζωνικό ύφος προκαλώντας τους τρεις άντρες οι οποίοι αμέσως έβγαλαν από τα θηκαριά τα ξίφη τους και όρμησαν μαζί εναντίον μου. Η παγίδα μου είχε πιάσει, καθώς ερχόμενοι αυτοί με μένος εναντίον και θολωμένο το μυαλό από το ύφος μου, θα έκαναν σίγουρα κάποια βλακεία.

Απότομα, ενώ οι αντίπαλοι μου με πλησίαζαν, τράβηξα τα σπαθιά που ήταν περασμένα στη ζώνη μου. Με το αριστερό μου χέρι τράβηξα το σπαθί που ήταν ζωζμένο στο αριστερό θηκάρι και με το δεξί χέρι το σπαθί που ήταν στο δεξί θηκάρι. Τραβώντας με μια γρήγορη κίνηση των καρπών, έστρεψα τα σπαθιά προς το μέρος των αντρών μου οι οποίοι είχαν ήδη πλησιάσει αρκετά για να μου κάνουν ζημιά. Είχα μάθει αυτήν την κίνηση πριν μερικά χρόνια και ήταν πάντα αποτελεσματική όσο και θεαματική.

Η φόρα με την οποία έρχονταν επάνω μου με βοήθησε, κρατώντας εγώ κόντρα, να συγκρουστώ σπαθί με σπαθί με τα δικά τους και να τους πιέσω προς τα πίσω. Μόλις οι τρεις τους έκαναν να κινηθούν προς την πλευρά που ήρθαν με πίσω βήμα, κάνοντας μια γρήγορη περιστροφή γύρω από τον άξονα μου, έσπασα τα σπαθιά τους. Η κίνηση μου αυτή, δεν έκανε μόνο τους τρεις άντρες μου να κοιτάζουν σα χάνοι, αλλά και τις δύο βοηθούς μου και το υπόλοιπο γκρουπ. Αυτό όμως που μ'ενδιέφερε εμένα ήταν ο Vice Admiral Cancer. Το βλέμμα πήγε αστραπιαία στο σημείο όπου λίγο πριν τον είχα δει αλλά δεν βρισκόταν εκεί πλέον. Λογικά θα είχε φύγει την ώρα της περιστροφής μου, αν όχι νωρίτερα. Το σίγουρο ήταν ότι απογοητεύτηκα κάπως, γιατί δεν ήξερα αν ο κόπος μου θα είχε αντίκρισμα.

Μάζεψα τα σπαθιά μου και τα θηκάρωσα ξανά. Έδωσα δυο-τρεις συμβουλές σχετικά με την τεχνική που χρησιμοποίησα, συμπληρώνοντας πως αν πετύχαινα τους αντιπάλους καλά θα έκοβα τα κεφάλια αντί για τα σπαθιά τους. Ο τρόπος που με κοιτούσαν όλοι, μ'άρεσε και απογείωνε την αυταρέσκεια μου ακόμα περισσότερα και δεν με χαλούσε καθόλου αυτό, αντιθέτως το απολάμβανα.

Ο καιρός της βασικής εκπαίδευσης είχε πλέον περάσει και η στιγμή για την τελική φάση και την αξιολόγηση των ομάδων επιτέλους έφτασε. Οι ομάδες θα διαγωνίζονταν στην σκοποβολή αρχικά, συλλέγοντας πόντους για τους στόχους που πετυχαίνουν. Κατόπιν θα υπήρχαν μονομαχίες με ξιφομάχους, με αγώνες αντοχής, δρόμου, αλμάτων, πολεμικών τεχνών και πρώτων βοηθειών. Όλες αυτές οι δοκιμασίες έδιναν πόντους. Θα υπήρχαν ξεχωριστά βραβεία για το κάθε είδος δοκιμασίας και ένα μεγάλο βραβείο για την ομάδα που θα λάμβανε περισσότερους πόντους σ'όλες τις δοκιμασίες συνολικά. Όλο αυτό το πανηγύρι θα κρατούσε μία εβδομάδα περίπου. Ήμουν συγκρατημένα αισιόδοξος, γιατί σύμφωνα με τις δύο υπαξιωματικούς μου, η εκπαίδευση της ομάδος μας είχε πάει αρκετά καλά. Το μόνο που έμενε πλέον είναι αυτό να φανεί και στις δοκιμασίες.

Τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα. Η ομάδα μας δεν κατάφερε να πάρει καμιά πρωτιά. Ευτυχώς όμως δεν βγήκε και πουθενά τελευταία. Η καλύτερη θέση που κατακτήσαμε ήταν η δεύτερη κι αυτή ήταν στον τομέα της ξιφομαχίας. Αυτό μ'έκανε να νιώσω μια ελαφριά ικανοποίηση. Στην γενική κατάταξη τερματίσαμε πέμπτη ανάμεσα στις εικοσιπέντε ομάδες που έλαβαν μέρος. Δεν ήταν κακή θέση, αλλά περίμενα περισσότερα. Οι δύο κότες με είχαν παρασύρει και μ'έκαναν αισιόδοξο χωρίς να έχουν δίκιο εκ του αποτελέσματος.

Αφού δόθηκαν τα βραβεία στην τελετή λήξης, ο Vice Admiral Doberman, εκφώνησε ένα λόγο, τον οποίο όμως δεν άκουσα καθώς το μυαλό μου ταξίδευε αλλού. Ήμουν θολωμένος μ'αυτές τις δύο και έψαχνα τον κατάλληλο τρόπο για να τις τιμωρήσω. Τα λιγοστά λεπτά που κράτησε η ομιλία του VA ήταν αρκετά για να βρω έναν ωραίο τρόπο να εκδηλώσω το μίσος μου σ'αυτές τις δύο.

Ένα από τα βράδια που ακολούθησαν, αφού προηγουμένως είχα μάθει πότε η Kimi είχε υπηρεσία και έλλειπε από το δωμάτιο της, τρύπωσα κρυφά μέσα και "φύτεψα" μερικά ωραία έγραφα που θα την ενοχοποιούσαν και θα την συνέδεαν με τους επαναστάτες. Δύο μέρες μετά απ'αυτό είχα φροντίσει να ζητήσω έναν τυχαίο έλεγχο ρουτίνας στα δωμάτια μερικών αξιωματικών και υπαξιωματικών για λόγους ασφαλείας. Αυτό γινόταν ορισμένες φορές ως άσκηση ετοιμότητας.

Ένα από τα δωμάτια που θα ελεγχόταν θα ήταν κι αυτό της Kimi. Στην ομάδα που θα το έλεγχε βρισκόταν και "συμπτωματικά" και η Yui. Το τι έγινε μόλις βρέθηκαν τα χαρτιά αυτά στο δωμάτιο της Kimi, δεν μπορώ να το περιγράψω. Θα το περιέγραφα αλλά δεν ήμουν μπροστά. Εκείνη τη μέρα είχα ρεπό. Η ποινή πάντως, για ένα τέτοιο αδίκημα είναι ο απαγχονισμός. Προηγείται πάντα μια έρευνα και δίκη, τα στοιχεία όμως που βρέθηκαν στο δωμάτιο της Kimi, ήταν αρκετά ώστε να επισπευστούν οι διαδικασίες. Τον απαγχονισμό της Kimi, θα τον έκανε ένας απλός στρατιώτης, οι επαφές μου ωστόσο μου έκαναν μια μικρή εξυπηρέτηση κι ανέθεσαν στη Υui την αποστολή αυτή. Πλέον μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος.

Πριν κοιμηθώ, θέλησα να παρηγορήσω την καημένη Yui. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο θα της ήταν να μάθει όλα αυτά για την κολλητή της φίλη και εκτός όλων αυτών να πρέπει να την σκοτώσει κιόλας. Βρέθηκα δίπλα της μετά την εκτέλεση προσπαθώντας να την παρηγορήσω.
"Και δεν ήξερες, και σε ξεγέλασε, και ήταν υποκρίτρια, δεν φταις εσύ, το καθήκον πάνω απ'όλα, έκανες αυτό που έπρεπε, είσαι δυνατή και θα το ξεπεράσεις, μπλα μπλα μπλα"
και πέρασα ένα παρήγορο βράδυ με την καημενούλα Yui. Προσπάθησα να την παρηγορήσω και να την κάνω να ξεχαστεί όσο καλύτερα μπορούσα. Το επόμενο πρωινό είχα πληροφορηθεί για τον επερχόμενο πόλεμο στο νησί Kashamin και έφτιαξα τα χαρτιά που την μετέθεταν εκεί. Η μετάθεση είχε την ένδειξη "κατεπείγον". Τώρα, τι έγινε από κει και πέρα, δεν κάθισα να μάθω. Ελπίζω μόνο να μην γυρνούσε ξανά και να την σκότωναν τα πάντα, έτσι θα γινόταν κανονικό πτώμα και όχι όπως το χθεσινοβραδινό, γιατί η νύχτα που μου χάρισε ήταν....καλύτερα να κοιμόμουν.