[Τέλος] Ο περίφημος Kanoji (Μέρος 1ο)

Ο Reigen πέταξε το τσιγάρο του στο τασάκι και αφού άναψε καινούριο, άνοιξε και πάλι την εφημερίδα. Ο Kazuma πήγε στο δωμάτιό του για να αλλάξει. Μετά από τέτοιους λόγους είχε πάντοτε τύψεις, αλλά το σημερινό γεγονός επισκίαζε τα πάντα. Τίποτε δεν μπορούσε να παραμερίσει αυτό το αίσθημα ευτυχίας και επιτυχίας που ένιωθε. Φόρεσε τις πιτζάμες του και με το βιβλίο στο χέρι, πήγε στην κουζίνα και κάθισε απέναντι απ' τον πατέρα του. Το βλέμμα του σηκώθηκε από την εφημερίδα και έμεινε να τον κοιτάζει.
-Μπαμπά... είπε και ακούμπησε το βιβλίο στο τραπέζι. Κατάφερα να του μιλήσω.
-Αχά. έκανε αδιάφορα και συνέχισε να διαβάζει.
-Όχι δεν κατάλαβες. Ήμουν ο μοναδικός που μπόρεσε να περάσει και να τον φτάσω. Μου είπε πώς έχω τη φλόγα που χρειάζεται για να γίνω σαν αυτόν! Και ξέρεις τι; Μου ζήτησε να πάω αύριο στη βάση και να πάρω μέρος στην έρευνα μαζί του!
Ο Reigen σταμάτησε να διαβάζει και κάρφωσε το βλέμμα του πάνω του. Συνέχιζε να τον κοιτάζει, λες και ήθελε να βεβαιωθεί αν έλεγε ψέματα ή αλήθεια και στη συνέχεια μάζεψε την εφημερίδα.

-Και; Σκοπεύεις να πας;
-Ναι! Νιώθω πως είναι η μοναδική ευκαιρία για να ικανοποιήσω το όνειρό μου. Αύριο θέλω να φύγω νωρίς απ' το σχολείο. είπε αποφασισμένος κοιτώντας τον στα μάτια. Τότε ο πατέρας του χαμήλωσε σκεπτικός το βλέμμα του προς το τραπέζι και ακούμπησε τον δεξή του δείκτη και αντίχειρα στο πηγούνι του. Πέρασαν περίπου δύο λεπτά όταν αποφάσισε να μιλήσει.
-Είπες ήσουν ο μόνος που του μίλησε. Είχε πολύ κόσμο;
-Ήταν πολλοί, δεν τους μέτρησα... Διακόσιοι; Δε ξέρω...
-Είχε δημοσιογράφους;
-Όχι, είχε φωτογράφους όμως που δεν σταματούσαν να τραβάνε φωτογραφίες.
-Χμμμ... μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό... μουρμούρισε χτυπώντας τα δάκτυλα του αριστερού του χεριού στο τραπέζι. Άλλα δύο λεπτά παρέμεινε σκεπτικός και τότε σηκώθηκε όρθιος.
-Εντάξει. Αύριο θα φύγεις πριν το μεσημεριανό διάλειμμα και θα έρθεις στο λιμάνι να με βρεις. είπε και αφού έψαξε στο σακάκι που είχε ριγμένο σε μια καρέκλα, έβγαλε ένα χαρτί κι άρχισε να γράφει.
-Αλήθεια!;
-Αλήθεια. απάντησε βάζοντας την υπογραφή του και του το παραχώρησε.

-Σε ευχαριστώ πολύ μπαμπά! φώναξε και κρεμάστηκε πάνω του. Ήξερα ότι θα καταλάβεις!!! πρόσθεσε και τον έσφιξε περισσότερο.
-Εντάξει, εντάξει! Μη ξεχάσεις να δώσεις αυτό στην χαζή δασκάλα σου αύριο και πήγαινε για ύπνο.
-Εντάξει! Ευχαριστώ!!! επανέλαβε και αφού του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, έπιασε το βιβλίο και χύμηξε στο κρεβάτι του. Όλα τα εμπόδια είχαν προσπεραστεί. Πλέον τίποτα δεν μπορούσε να μπει στο δρόμο του. Αύριο θα γινόταν η μεγάλη αρχή! Ακούμπησε το βιβλίο δίπλα στο μαξιλάρι του και χαΐδεψε γελώντας το μαύρο εξώφυλλο, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι δεν είχε διαβάσει ακόμα τι του είχε γράψει. Με ανανεωμένο ενθουσιασμό το άνοιξε και προσπάθησε να παραταρήσει τα γράμματα στο μισοσκόταδο.
Ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του. Τα λόγια του προτύπου του τον γέμισαν σιγουριά κι αισιοδιοξία. Ένιωσε πιο αποφασισμένος από ποτέ. Με τη ζεστασιά αυτών των συναισθημάτων, αποκοιμήθηκε, έτοιμος να αντιμετωπίσει οτιδήποτε έρθει κατά πάνω του την αυριανή ημέρα.

Παραμένω στο νησί.

Όνομα χαρακτήρα:Hanzo Kazuma

P.o.M. Points:39

Belli:124.000 + 43.000 (1.000 ανά post)

Τυχόν παρατηρήσεις:

Ως προς την Πλοκή της Ιστορίας:
Λοιπόν...Όμορφη η πλοκή της ιστορίας, ό,τι πρέπει για πρώτη ιστορία... Δεν έγινε ο Β' Παγκόσμιος αλλά δεν ήταν βαρετή. Έθεσες θεμέλια για τις επόμενες ιστορίες στο ίδιο ή άλλο νησί. Τα πρώτα ποστ χρειάστηκαν για να θέσουν τις βάσεις αυτής της ιστορίας επίσης.

Ως προς την Ανάπτυξη των Χαρακτήρων:
Ο Kazuma είναι ενδιαφέρων νεαρός. Μου θυμίζει λίγο τον Yagami Light του Death Note και τον διττό χαρακτήρα του. Ο Kazuma έβγαζε άλλο εαυτό στο σχολείο και άλλο σε ότι είχε να κάνει με το όνειρο του ή στην παρέα με τον Henry. Ελπίζω να μην προκύπτει από απροσεξία αλλά από σχεδιασμένες ενέργειες...
Ο Henry ήταν ο κλασσικός δευτεραγωνιστής που ακολουθεί τον πρωταγωνιστή. Αν και ήταν εύκολο για σένα να τον στήσεις, και για τον αναγνώστη να το διαβάσει, νομίζω ότι καλό είναι να στήνονται κάπως καλύτερα αυτοί οι χαρακτήρες. Δεν κόβω κάτι όμως γιατί ήταν πρώτη ιστορία και λογικό να πέσει το βάρος στον Kazuma.
Διέκρινα ότι κάτι πήγε λάθος με τους 2 τραμπούκους στο σχολείο. Οπως το παρουσίασες, οι τύποι απλά ρωτούσαν το ψώνιο-ντετέκτιβ ποιος τους έκλεψε ώστε να βρουν ένα θύμα να φάνε κι'άλλο. Τότε γιατί όταν τον ρώτησαν τώρα, έσφιξαν τις γροθιές τους; Λογικά μετά από τόσες φορές θα έπρεπε αυτά να γίνονται κάπως πιο "συνεργατικά" μεταξύ τους. Επίσης γιατί στο τέλος ήθελαν να τα ρίξουν σε αυτόν;
Μου άρεσε η παρουσίαση του εκκεντρικού Kanoji, αναμένω την μετέπειτα συμπεριφορά του!
Τέλος, ο πατέρας του φάνηκε λίγο αδιάφορος προς τον γιο, αυστηρός όμως. Αναρωτήθηκα πως και τον άφηνε να σουλατσάρει και να πηγαίνει σχολείο...Φανταζόμουν ότι μπορεί να τον πίεζε να γίνει έμπορος και έτσι... Το τί κρύβει επίσης αναμένεται να το δούμε...


Ως προς την Διαδραστικότητα με την Περιγραφή του Νησιού/άλλες ιστορίες/Εφημερίδα:
Έβαλες Jianko,Jambo έβαλες Hina, έβαλες περιγραφή νησιού και κυρίως την αλληλεπίδραση του Ναυτικού με το νησί: η παρουσία και τα μπλόκα τους, η αλλαγή του νησιού και των χαρακτηριστικών του (δρόμοι, εμπόριο) και καλά έκανες.

Ως προς τις Περιγραφές νησιών/μαχών/σκέψεων/συναισθημάτων:
Είπα ήδη μερικά παραπάνω, θα προσθέσω ότι μου άρεσε η εισαγωγή. Θυμιζε ταινία με κάποιον που αφηγείται/περιγράφει το νησί και η κάμερα επίσης ακολουθεί την σκέψη του...

Ως προς το πως κύλησε η ιστορία/συνοχή κλπ:
Αν και η ιστορία κύλησε όμορφα, νομίζω ότι σε μερικά σημεία ενώ περνάς όμορφα κάποια σκέψη ή συναίσθημα στον αναγνώστη, μετά τον αποσπάς απότομα. Πχ: [Ο πατέρας του είχε γυρίσει από το λιμάνι, όπου εμπορευόταν με διάφορους πελάτες (δεν ανέφερε ποτέ ποιους)]Η παρένθεση σε πετάει στα μυστικά του πατέρα ενώ τα ποστς ασχολούνται με το χτίσιμο του χαρακτήρα και αυτό μου έκανε λίγο μπαμ.

Ως προς την Ορθογραφία:
Χρειάζεται να ξανακοιτάς την ιστορία γιατί είχε κάμποσα. Όχι ότι κόβω, αλλά γιατί τα περισσότερα δεν χρειάζονταν. Τα δύο που μου έμειναν ήταν το "αποκρυφούνταν" και το "ο δεξής". Το πρώτο δεν το χω ξαναδει, το δεύτερο το λέει η wiki σαν εναλλακτική μορφή...but still meh...

Αναμένουμε την συνέχεια! (Sorry για το μεγάλο ποστ! )