[Τέλος-Αποστολή] "Δεν ξέρω ποιος είσαι" (Μέρος Α')

Όλοι μαζί ξεκίνησαν να οργώνουν τις σήραγγες με βλέμματα που στρέφονταν σε κάθε γωνία. Η May είχε θέση στο κέντρο του σχηματισμού, ο ρόλος της ήταν καίριος αφού είχε την καλύτερη μνήμη ανάμεσα σε όλους. Αποτύπωνε τον χώρο με φωτογραφική μνήμη και τον κόλλαγε στο μυαλό της, σαν κομμάτι παζλ που στο τέλος θα αποκάλυπτε την μεγαλύτερη εικόνα.
Ο Mark βρισκόταν μπροστά και στο πλευρό του Bloody, που προπορευόταν σοβαρός με την δάδα στο χέρι. Αντιθέτως, ο Arima πορευόταν πλάι στον Squall, ο οποίος επίσης ερευνούσε το μέρος για στοιχεία.
-Τι είναι αυτή η Οργάνωση που ανέφερες;
-Δεν ξέρουμε πολλά, αποφάσισε να απαντήσει. Τα μέλη της εξαπλώνονται παντού και πιστεύουν ακράδαντα στην ισχύ της σε σημείο φανατισμού. ...Ο καπετάνιος μου και οι nakama μου, συμπλήρωσε με περίεργο ύφος, τους αντιμετωπίσαμε αρκετές φορές στο παρελθόν. Σε σημείο που ορκίστηκε να την καταστρέψει συθέμελα!
Στην παύση που έκανε, οι σκέψεις του για την κατάντια του πληρώματος του έμοιαζαν να διαχέονται στο αγόρι που δεν σχολίασε. Ο Squall δεν καταβλήθηκε. Μία ερώτηση για μία ερώτηση, τον έστρεψε στον Arima με χαμηλή φωνή.
-Αυτός ο τύπος, αναφέρθηκε στον Bloody με μισό μάτι. Είναι επίσης Επαναστάτης, έτσι; Τον ξέρεις καλά;
-Αρκετά για να μην τον εμπιστεύομαι! σχολίασε με γνωστικό ύφος και ο Squall ζύγισε την απάντηση ταλαντευόμενος. Νόμιζα ότι τον ήξερες εσύ έτσι όπως φερόσασταν! κατέληξε.
Ο Arima υπέθεσε ότι ο Squall, ως εξοικειωμένος θα μπορούσε να του πει κάτι παραπάνω, ίσως κάτι από το άγνωστο υπόβαθρο του Bloody. Τζίφος όμως!

-Έχω δει όλα τα είδη των παρανόμων, όχι όμως την φάτσα του! αρνήθηκε. Παρόλαυτα, υπάρχει κάτι περίεργο πάνω του. Δεν γίνεται να κάνω λάθος σε αυτό! Το γεγονός ότι κρύβεται και μάλιστα ανάμεσα σε μερικά παιδάκια, έγνεψε προς την παρέα τους, είναι που με παραξενεύει!
Τι δουλειά είχε ο λύκος με τα πρόβατα; Αυτή ήταν η απορία του Squall, αλλά ο Arima πήρε το μέρος του Bloody στο συγκεκριμένο θέμα. Αν κάποιον θεωρούσε αθώα την συγκεκριμένη παρέα, θα τους υποτιμούσε αδίκως!
-Ταξιδεύει καιρό μαζί μας και εκτός του να παραμένει αχώνευτος, δεν έχει κάτι άλλο να του προσάψεις! κούνησε το κεφάλι και ο διπλανός του έκρινε ότι του έλεγε την αλήθεια.
Πριν προλάβουν να ανταλλάξουν άλλη κουβέντα, ένα επιφώνημα του Mark τους απέσπασε. Είχαν φτάσει σε ένα άνοιγμα στις σήραγγες. Ένας ιδιαίτερος, στρογγυλός χώρος ανοιγόταν. Μπήκαν λες από το λαιμό ενός μπουκαλιού μέσα στην "κοιλιά" του. Υπήρχαν υποδοχές με ξεραμένες δάδες στα τοιχώματα και ο Bloody έκανε μια γύρα του χώρου με προσοχή μέχρι να τις ανάψει όλες.
Αφού επέστρεψε στην θέση των υπολοίπων, ο Arima έκανε την προφανή παρατήρηση:
-Αυτό το μέρος είναι αδιέξοδο!

-Όχι ακριβώς! διέψευσε ο Squall. Αυτό το δωμάτιο είναι ξεχωριστό. Κάποιο στοιχείο πρέπει να κρύβεται, κάτι ώστε να κερδίσουμε πρόσβαση στο επόμενο κομμάτι της αναζήτησης.
-Έχει δίκιο! παραδέχτηκε ο Bloody ανόρεχτα. Στην άλλη πλευρά του τοιχώματος υπάρχει ένδειξη για πέρασμα. Θα μπορούσαμε να την σπάσουμε για να περάσουμε. Κι από εκεί θα ανακαλύπταμε πού θα καταλήγαμε, έθεσε την επιλογή. Ωστόσο, τόνισε με νόημα, έχω την εντύπωση ότι μας συμφέρει να παίξουμε με τους κανόνες του παιχνιδιού! Για σιγουριά!
-Μπορούμε να δοκιμάσουμε! δεν απέρριψε την προσπάθεια.
-Οπότε υπάρχει κάτι που πρέπει να βρούμε; ανασήκωσε το φρύδι. Κάποιος γρίφος..;
Ο Bloody έγνεψε θετικά.
-Στο έδαφος υπάρχουν δύο τετράγωνα, αντικριστά το ένα από το άλλο. Το ένα είναι εκεί, έδειξε μια θέση κοντά τους. Το άλλο πέρα, έδειξε μια θέση κοντά στο υποτιθέμενο κρυφό πέρασμα.
Πήγαν να τις ελέγξουν με τα μάτια τους. Ο Mark συγκεκριμένα πλησίασε την μία εκ των δύο, λες και ετοιμαζόταν να πατήσει πάνω της.
-Δεν θα βιαζόμουν τόσο! τον απέτρεψε σοβαρά. Μυρίζομαι παγίδα!
Ο Arima συμφωνούσε απόλυτα. Στο κέντρο του δωματίου, σαν διαχωριστική γραμμή υπήρχε μια βαθιά σχισμή. Ασυναίσθητα, ύψωσε το βλέμμα στο ταβάνι προσπαθώντας να διακρίνει μάταια κάποιον μηχανισμό. Η May είχε σταθεί δίπλα στο δεύτερο τετράγωνο και το επεξεργαζόταν με χίλια σενάρια στο μυαλό.
-Δεν γράφει κάτι η περγαμηνή για το δωμάτιο αυτό; ρώτησε τον Squall σχετικά με κάποιο στοιχείο που θα μπορούσε να τους καθοδηγήσει.
-Τίποτα ξεκάθαρο, σχολίασε με το βλέμμα σε ένα μουτζουρωμένο τμήμα της περγαμηνής.
-Έχω μια ιδέα... ήρθε η φωνή της May. Αλλά είναι ρίσκο!

Όλοι έστρεψαν την προσοχή τους πάνω της, αλλά το κορίτσι δυσκολευόταν να μιλήσει, παρότι δεν υπήρχε κάποια άλλη πρόταση στο ταμπλό.
-Προτείνω να ενεργοποιήσουμε την παγίδα! είπε και είδε τα έκπληκτα ύφη τους διαμαρτυρίας. Δεν θα γίνει τίποτα μέχρι να την θέσουμε σε λειτουργία! επιχειρηματολόγησε και είχε προφανώς δίκιο.
-Ακόμα κι αν το κάνουμε, δεν είμαστε σίγουροι για τις επιπτώσεις! Αν κάνουμε λάθος, μπορεί να γκρεμιστεί όλο το μέρος. Να θαφτούμε κάτω από χώμα ή να πνιγούμε από τα νερά! αναρίγησε ελαφρώς στην σκέψη.
-Το τελευταίο είναι το πιθανότερο! ζύγισε την πιθανότητα. Του έριξαν πλάγια βλέμματα, όλο ένταση. Τι;! Δεν αστειεύομαι! Κοίτα εκείνον το σωλήνα! υπέδειξε έναν κοντά στο άνοιγμα του δωματίου.
-Νόμιζα ότι θα "κοβόταν" το δωμάτιο στα δύο... σχολίασε με το νου στην χαρακιά στο έδαφος.
-Κατάλαβα! αναφώνησε σε αναλαμπή και η May του έγνεψε με αποδοχή. Όταν ενεργοποιήσουμε την παγίδα, νερό θα γεμίσει το χώρο. Όμως μόνο το μισό δωμάτιο. Το υπόλοιπο θα είναι προστατευμένο!
-Κάθε γρίφος πρέπει να αφήνει δυνατότητα στον επίδοξο διεκδικητή! δήλωσε απλά, οι υπόλοιποι όμως την κοίταξαν με θαυμασμό για την σπιρτάδα της. Ήταν η πρώτη που είχε φτάσει στο συμπέρασμα. Εφόσον η μία πλευρά διατρέχει τον κίνδυνο, η άλλη πλευρά προορίζεται για την επίλυση. Μένει να διαλέξουμε, το πρόσωπο της σκοτείνιασε, ποιος θα κινδυνέψει...
Σε ποιον θα έπεφτε ο κλήρος να ενεργοποιήσει την παγίδα; Πριν μείνει μετέωρο το ερώτημα, δήλωσε την προθυμία ο εθελοντής.
-Εγώ θα το κάνω! δέχτηκε με εξωφρενικά εγκάρδιο γέλιο. Ο Arima άνοιξε το στόμα, πριν το απαγορεύσει όμως: Δεν γίνεται να αφήσουμε στο νερό χρήστες Φρούτων! εξήγησε με γνέψιμο προς το αγόρι και τον Squall. Η Μεγάλη Αδελφούλα είναι η καλύτερη σε αυτά τα θέματα. Κι όσο για τον Bloody, απλώς βελτιώνει τις πιθανότητες. Αντιθέτως εγώ, δεν έχω να προσφέρω κάτι έξυπνο. Έχω άριστη αντοχή κάτω από το νερό και σας εμπιστεύομαι! κινήθηκε αμέσως προς το επίφοβο τετράγωνο. Οι άλλοι έσφιξαν τις γροθιές μέχρι που άσπρισαν, δεν είχαν λόγια για να αντικρούσουν! Οπότε, βγάλτε με σωστό! τους χαμογέλασε και πάτησε στο τετράγωνο.

Με το που έθεσε το βάρος του πάνω του, το τετράγωνο υποχώρησε μερικά χιλιοστά πιο βαθιά. Αμέσως μερικοί μεταλλικοί ήχοι αντήχησαν από το εσωτερικό των τοιχωμάτων. Η είσοδος του δωματίου από όπου μπήκαν μέσα σφαλίστηκε από συμπαγή πέτρα ενώ ένα διαφανές διαχωριστικό κατέβηκε στην μέση του δωματίου, εισχώρησε κάτω στην σχισμή του εδάφους σε τέλεια εφαρμογή. Έμοιαζε με γυαλί αλλά ήταν πολύ περισσότερο ανθεκτικό και μπορούσαν να διακρίνουν ξεκάθαρα το ακλόνητο ύφος του Mark που στεκόταν ατάραχος πάνω από την παγίδα. Στο όλο διαχωριστικό υπήρχε μόνο μια στενή τρύπα στο ύψος της μέσης.
Και το χειρότερο που ανέμεναν έγινε πράξη. Από τον σωλήνα το μισό δωμάτιο άρχισε να πλημμυρίζει με νερό. Έβρεξε τους αστραγάλους του Mark και η στάθμη του άρχισε να ανεβαίνει δυσοίωνα γρήγορα. Ο ίδιος δεν προβληματίστηκε καθόλου, οι θεατές από τις ασφαλές τους θέσεις όμως το έκαναν για χάρη του.
-Γιατί δεν συμβαίνει τίποτα; μονολόγησε ο Arima νιώθοντας τα νεύρα του να δοκιμάζονται.
-Περίμενε λίγο ακόμα! τον παρότρυνε με πιεσμένη ψυχραιμία.
Το νερό ανέβηκε μέχρι την μέση του Mark αλλά δεν μεταβλήθηκε τίποτα. Δεν είχε φτάσει ακόμα στην μέση του δωματίου. Μόλις όμως άγγιξε η στάθμη το ύψος της τρύπας του διαχωριστικού, το δεύτερο τετράγωνο κοντά τους σκίρτησε, μπαίνοντας σε λειτουργία. Σύρθηκε στο πλάι για να αποκαλύψει μια ιδιαίτερη κατασκευή. Μια βάση με στεφάνι που στήριζε από την μέση ένα γυάλινο μπουκάλι με πώμα. Είχε σκαλιστεί μια φράση δίπλα της, το μοναδικό στοιχείο για τον γρίφο.
-"Μισό εσύ, μισό εγώ" μουρμούρισε σαν χαμένος ο Arima.

Αυτό ήταν όλο;! Μες τον πανικό του που αυξανόταν όσο λιγόστευε το περιθώριο για τον Mark, ο Arima δεν είχε καμία λογική ιδέα που θα τους έφερνε πιο κοντά στην επιτυχία. Αυτό όμως δεν ίσχυε για τους υπόλοιπους.
-"Μισό εσύ, μισό εγώ" επανέλαβε με μάτια που άστραφταν. Αυτό το μπουκάλι έχει το ίδιο σχήμα με το δωμάτιο που είμαστε! παρατήρησε δυνατά, απορροφημένος από την εξέταση των στοιχείων. Είναι ακόμα ένα στοιχείο. Αν συγκρίνουμε το μπουκάλι αυτό, έδειξε το άδειο γυάλινο σκεύος στην βάση, με όλο το δωμάτιο, είναι προφανές τι λείπει!
-Νερό! αναφώνησε επίσης απορροφημένος. Πρέπει να γεμίσουμε το μισό μπουκάλι με νερό. Όπως και με τον Mark, η αλλαγή του βάρους του μπουκαλιού θα ενεργοποιήσει τον μηχανισμό μόλις του προσθέσουμε την κατάλληλη ποσότητα νερού.
-Ακριβώς! συνέχισε ασταμάτητος. Γι αυτό υπάρχει και αυτή η τρύπα στο διαχωριστικό. Για να μπορέσουμε να γεμίσουμε με νερό το μισό μπουκάλι.
Κοίταξαν την τρύπα αλλά έντρομοι συνειδητοποίησαν ότι το ύψος της στάθμης είχε ανέβει επικίνδυνα! Ο Mark επέπλεε αδιαμαρτύρητα, μόνο το κεφάλι του έβγαινε έξω από το νερό. Αλλά σύντομα αυτό θα άλλαζε. Ξέροντας ότι δεν υπήρχε άλλο περιθώριο, το παιδί πήρε μια βαθιά ανάσα και βυθίστηκε στο νερό. Το βλέμμα του γύρισε στωικά προς εκείνους, περιμένοντας.
Αμέσως ο Arima άρπαξε το μπουκάλι και πήγε μέχρι την τρύπα να το γεμίσει. Με κόπο συγκράτησε τα χέρια του από το να τρέμουν, ώστε να μην χάσει τον παραμικρό χρόνο άσκοπα. Αποφασιστικά επέστρεψε το μπουκάλι, μισογεμάτο πλέον στην θέση του στην βάση. Το νερό στο περιεχόμενο τρανταζόταν, αλλά βρισκόταν στο ύψος της στεφάνης. Υποδεικνύοντας ότι ήταν γεμάτο μέχρι την μέση. Η στάθμη του ηρέμησε όμως... Τίποτα δεν έγινε!

Τα πρόσωπα τους πάνιασαν, για λίγο έχασαν κάθε έλεγχο. Πώς ήταν δυνατόν;! Είχαν ερμηνεύσει όλα τα στοιχεία στην διάθεση τους σωστά. Όλα ταίριαζαν μεταξύ τους και η λύση που βρήκαν ήταν πλήρως ικανοποιητική για τη λογική τους. Παραδόξως όμως τίποτα δεν έγινε!
-Ίσως δεν είναι ακριβώς στην μέση το νερό στο μπουκάλι! επιχειρηματολόγησε με αμφιβολία.
-Σοβαρολογείς;! έκρωξε σαρκαστικά. Θα αρχίσουμε τα πέρα δώθε μέχρι την τρύπα και πίσω, ελέγχοντας για κάθε χιλιοστό της στάθμης;! Μιλάμε για ελάχιστη διαφορά στο βάρος και θα χάσουμε κάθε χρονικό περιθώριο!
Ο Mark δεν έδειχνε σημάδι ότι πνιγόταν, ούτε καν κουνιόταν βασικά. Είχε γαληνέψει τόσο, ώστε η κατανάλωση οξυγόνου του σώματος του να πέσει στο ελάχιστο και να κερδίσει λίγα λεπτά περισσότερα.
-Και τι προτείνεις εσύ; τα έβαλε μαζί του αναψοκοκκινισμένος.
-Μια τρύπα! Να κάνουμε μια τρύπα στην μέση του μπουκαλιού ώστε να ανταποκρίνεται σαν εκείνη του διαχωριστικού.
-Αυτό είναι ηλίθιο! τον πρόσβαλλε επίτηδες. Όχι μόνο θα καταστρέψουμε το μπουκάλι, πώς ακριβώς ο μηχανισμός θα μπορούσε να "αισθανθεί" ότι κάναμε την τρύπα στην μέση του μπουκαλιού;!

Ήταν έτοιμοι να πιαστούν στα χέρια. Ο Arima πλέον δεν νοιαζόταν καθόλου. Στην πρώτη σύσπαση του Mark, ένδειξη ότι ζοριζόταν, θα έκανε τα πάντα για να σπάσει το διαχωριστικό. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει να πνιγεί!
Στο όλο ζήτημα όμως, η May δεν είχε πει κουβέντα. Δεν είχε μείνει απλώς ακροατής, το μυαλό της είχε καεί ψάχνοντας τη λύση. Ξαφνικά τα μάτια της έλαμψαν. Τα χείλη της άνοιξαν ελαφρώς και μουρμούρισε με απόμακρο βλέμμα.
-Υπάρχει τρόπος να αποδείξεις ότι είναι το μισό γεμάτο...
Σαν να τους διαπέρασε ρεύμα, οι άλλοι εστίασαν πάνω της καθώς το κορίτσι εξέπνεε. Δυναμικά πήγε στην βάση και πήρε το μπουκάλι στα χέρια της. Κι αμέσως το γύρισε ανάποδα -πώμα κάτω, πάτος πάνω- και το έβαλε ξανά στην βάση. Και πάλι η στεφάνη ισορροπούσε με τη στάθμη του νερού. Ήταν μισογεμάτο εξαρχής!
Όμως αυτή τη φορά, το πώμα υποχώρησε κάτω από το βάρος του νερού. Το μπουκάλι άνοιξε και το περιεχόμενο χύθηκε. Έβρεξε το τετράγωνο και κύλισε στις εσοχές του. Ένας μηχανισμός τέθηκε σε λειτουργία και το διαχωριστικό άρχισε να σηκώνεται. Το νερό κύλισε μέχρι το ίδιο τετράγωνο και χύθηκε από τις εσοχές του μέχρι που στέρεψε. Παράλληλα άνοιξε το καλυμμένο πέρασμα για το επόμενο δωμάτιο. Αλλά το σημαντικότερο: Ο Mark καταβρεγμένος στεκόταν στα πόδια του και τους χαμογελούσε με περηφάνια!

Η ανακούφιση του Arima έκανε τα γόνατα του σχεδόν να λυγίσουν. Ιδίως μπροστά στην ανεμελιά του Mark δεν υπήρχε κάτι άλλο να σχολιάσουν. Το παιδί έσκυψε ελαφρώς το κεφάλι για να περάσει κάτω από το μισο-ανεβασμένο διαφανές διαχωριστικό που είχε μείνει και να τους πλησιάσει. Αν κάτι είχαν να σχολιάσουν, ήταν απλώς ότι η αρχική είσοδος του δωματίου δεν είχε απασφαλιστεί.
-Από ό,τι φαίνεται, ο δρόμος είναι μόνο προς τα μπρος, παρατήρησε ανέκφραστα.
Όχι ότι θα πρότεινε να υποχωρήσουν. Όμως, αν το πρώτο δωμάτιο ήταν έτσι δύσκολο, τι ακολουθούσε στην συνέχεια. Η όψη του Squall σκοτείνιασε περισσότερο στην σκέψη αυτή. Με αναγνώριση γύρισε προς την May.
-Χάρη σε εσένα, λύσαμε αυτό το πρόβλημα. Σ ευχαριστώ, μικρή!
-Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω, του έγνεψε, διατηρώντας σοβαρό ύφος. Θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις πάνω στην αναζήτηση που έχουμε στα χέρια μας, αν δεν σε ενοχλεί! ξεκίνησε, κεντρίζοντας του επίτηδες την προσοχή. Ο Squall ανέμενε με ενδιαφέρον. Αφού το μήνυμα προοριζόταν για σένα εξαρχής, λογικά και η εξερεύνηση προοριζόταν για σένα, ναι; Δεν περίμενε απάντηση. Ως χρήστης Φρούτου όμως, θα είχες τεράστιο μειονέκτημα για να ανταπεξέλεθεις, έθεσε το πρώτο ζήτημα. Έπειτα, αυτό το δωμάτιο! Προοριζόταν για τουλάχιστον δύο συντρόφους που θα συνεργάζονταν. Δεν ξέρω ακριβώς τι επιδιώκεις, είναι σαφές όμως ότι όποιος οργάνωσε αυτές τις παγίδες, δεν σκόπευε να αφήσει μόνον του κάποιον να φτάσει στο τέλος!
Δεν πρόσθεσε κάτι περισσότερο, το μήνυμα όμως ήταν ξεκάθαρο. Τέρμα στους εγωισμούς και τα "καρφιά"! Ο Squall αναλογίστηκε το άλλο κομμάτι της αποστολής για λογαριασμό του Καπετάνιου του -να βρει αξιόπιστους συμμάχους! Ήταν ακόμα ένα μήνυμα γι αυτόν; Του έλεγε έμμεσα ότι μόνο οι δυνάμεις τους δεν αρκούσαν; Αλλά στην αναζήτηση αυτή είχε επιστρατεύσει μερικά παιδαρέλια και μάλιστα με δεσμούς στους Επαναστάτες! Μπορούσε να βασιστεί σε αυτά τα άτομα, που συμπτωματικά έπεσαν στο δρόμο του;

Μην μπορώντας να κάνουν πίσω, η ομάδα προχώρησε στο επόμενο δωμάτιο. Ένα κυκλικό χώρο με θολωτή, πέτρινη οροφή. Στον απέναντι τοίχοι υπήρχε πάλι ένδειξη καλυμμένης πόρτας, ενώ στο κέντρο υπήρχε μια στήλη που πάνω άνοιγε σαν λεκάνη.
Η ομάδα πλησίασε το κατασκεύασμα και με σμιγμένα φρύδια επεξεργάστηκαν τα ευρήματα. Εσωτερικά η λεκάνη είχε χρυσή επένδυση ενώ ένα αποκρουστικό υγρό ηρεμούσε στο εσωτερικό της. Εξωτερικά της λεκάνης, υπήρχε πάλι σκαλισμένο ένα μήνυμα.
-"Πιες το, όσο είναι ζεστό!" διάβασε ο Arima σαστισμένος.
Και για να γίνει ακόμα πιο σαφές το μήνυμα, υπήρχε ένα ελαφρώς κυρτό σκεύος να περιμένει στα πόδια της στήλης.
-Στην υγειά σου, Αφεντικό! σχολίασε αδιάφορα ο Mark παίρνοντας την πρωτοβουλία να πιάσει το σκεύος και με προφανή πρόθεση.
-Κάτσε φρόνιμα Dumbledore Mark! τον απέτρεψε γρήγορα, συγκρατώντας το χέρι του. Αυτό το υγρό δεν είναι καθόλου αθώο. Κοίτα την επένδυση της λεκάνης! Είναι άθραυστη κι όχι άδικα!
Και για του λόγου το αληθές, βούτηξε λίγο από το ήδη σκισμένο μανίκι του στο υγρό. Με γουρλωμένα μάτια, είδαν ότι δεν βγήκε μουλιασμένο. Βασικά δεν υπήρχε καθόλου πια, παρά είχε καεί!
-Οξύ! εξέπνευσε σοκαρισμένη και ο Mark κατάπιε δυνατά.
Τελικά είχε δεύτερες σκέψεις για την παρόρμηση του να πραγματοποιήσει το μήνυμα.
-Έλεγες, μικρή, ότι η αναζήτηση δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνο με δύο άτομα; σχολίασε. Ναι, το βλέπω και γω τώρα!
Αν ήθελαν να ακολουθήσουν το μήνυμα που τους καθοδήγησε να πιουν το υγρό, για κάποιον το ταξίδι θα σταματούσε εκεί! Η May σκίρτησε στην θέση της.