[Τέλος-Αποστολή] "Δεν ξέρω ποιος είσαι" (Μέρος Α')

Ο Mark πλησίασε τον δικό του προορισμό, μία εκ των δύο εκκλησιών που είχαν εντοπίσει. Μετά τον εσπερινό, ο συνωστισμός είχε σπάσει και μερικά παιδιά μόνο έπαιζαν στην γειτονιά της. Ο Mark χάζεψε για λίγο στο παρεκκλήσι, τις εικόνες με τα χρυσά σκαλίσματα και τα κρεμαστά κηροπήγια. Στο παγκάρι για τους απόρους είχε σκαλιστεί η στρογγυλή όψη ενός νομίσματος, ασυναίσθητα τραβούσε το μάτι του. Σε μια δόση τρεχάλας των παιδιών, έλαβε δράση. Προσποιούμενος ότι συμμετείχε σε κάποιο παιχνίδι, κρύφτηκε μέσα στην εκκλησία και από εκεί βρήκε εύκολα τον δρόμο για το καμπαναριό.
Ο Arima είχε επίσης επιλεχτεί για εκκλησία. Η γειτονιά του μέρους ήταν περισσότερη ήσυχη και γραφική. Οι κάτοικοι είχαν αγάπη για το πράσινο που έλειπε από την πόλη γενικώς. Είχαν παρατάξει γλάστρες με φυτά στα πεζοδρόμια και στα μπαλκόνια τους. Ομοίως η εκκλησία ήταν πιο ζωντανή από το σύνολο της πόλης. Ο ίδιος ο παπάς είχε μερικά ωδικά πουλιά σε κλουβιά, ψηλά  στον εξωτερικό τοίχο. Το αγόρι βρήκε τον εαυτό του να τα λυπάται έτσι όπως τραγουδούσαν τους σκοπούς τους εγκλωβισμένα, βλέποντας την ίδια εικόνα κάθε μέρα, λέγοντας τις ίδιες “ιστορίες” κάθε μέρα. Αν συγκρίνεις ότι οι άνθρωποι εγκλωβίζονταν από τέσσερα τείχη μέσα στην Eluria, που ορθώνονταν κρύβοντας τους τον απέραντο ουρανό, ένιωθε μια αγανάκτηση εκ μέρους τους. Συγκρατώντας τις ορμές του, κινήθηκε επίσης για το καμπαναριό προτού φτάσει η δύση του ηλίου.

Οι καμπάνες άρχισαν να ηχούν καλώντας τους πιστούς στα ιερά κτίσματα για προσευχή και συγχώρεση. Απο την δύση κάποια σύννεφα κάλυπταν την πτώση του ηλίου κάνοντας μερικές ακτίνες του που τα περνούσαν να φαίνονται σαν ράβδοι φωτός επάνω στον ουρανό. Μια απ αυτές έπεφτε επάνω στο καμπαναριό της εκκλησίας στην οποία βρισκόταν ο Αrima. Ο νεαρός στεκόταν επιφυλακτικά σε ένα απο τα τέσσερα ξύλινα δοκάρια που στήριζαν την σκεπή σαν ενίσχυση στους τοίχους σκεπτόμενος το μήνυμα που έλαβαν. ''Θα σου δείξει, θα σου δείξει'' επαναλάμβανε μέσα στο μυαλό του προσπαθώντας να το πάει ένα βήμα παρακάτω. ''Θα σου δείξει τον δρόμο; Θα σου δείξει ένα σπίτι; Ένα κτήριο ίσως; ''
Ασυναίσθητα ακολούθησε το ένστικτό του και κοίταξε στο σημείο το οποίο έπεφτε η ακτίνα επάνω στην ολόχρυση καμπάνα και την αντανακλούσε στέλνοντάς την ξανά προς τον ουρανό, σε αντίθετη όμως κατεύθυνση .
Ξεφύσησε απογοητευμένος καθώς περίμενε κάτι διαφορετικό . ''Έστω μια φορά να ήταν εύκολο''
Ένα κλάκ ήρθε να σταματήσει κάθε σκέψη του νεαρού ο οποίος γύρισε αμέσως να δει ποιος βρισκόταν απέναντί του.
Μια αρκετά ψηλή φιγούρα βρισκόταν εμπρός του. Αν και η μαύρη κάπα που φορούσε είχε κουκούλα η οποία του κάλυπτε τα χαρακτηριστικά του προσώπου, οι μύες του και η σωματοδομή του φανέρωναν πως επρόκειτο για έναν άντρα.
Ο τύπος αυτός είχε στραμμένο στο κεφάλι του νεαρού ένα πολύ περίεργο ξίφος !
Δίχως να μιλήσει κούνησε ελαφρά το ξίφος προς τα κάτω υποδεικνύοντας στον Αrima να κάτσει . Σαστισμένος απο την τροπή αυτή των γεγονότων αποφάσισε να πράξει αυτό που τον πρόσταξε όμως βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν ο άλλος αντί να κάνει κάποια κίνηση εναντίων του, θηκάρισε το ξίφος του σε μια περίτεχνη θήκη που είχε κάτω απ την μπέρτα του και βάλθηκε να κοιτά την καμπάνα, εστιάζοντας στο σημείο που έπεφτε το φως .
Βγάζοντας ένα μικρό μαχαίρι άρχισε να σκαλίζει κάπως εκείνο το μέρος και δευτερόλεπτα αργότερα ΄χρησιμοποιώντας σαν λοστό, το έβαλε σε μια μικρή εσοχή  και άνοιξε ένα πορτάκι όχι μεγαλύτερο του πλάτους της λεπίδας του τραβώντας τελικά απο εκεί έναν μικρό πάπυρο.
Ο Arima σηκώθηκε εντελώς αθόρυβα και άρχισε να κινείτε προς το μέρος του μυστήριου τύπου. Θα τον χτυπούσε στο κεφάλι .
Ούτε που να το σκέφτεσαι. Ήταν οι λέξεις του άντρα ο οποίος ξεκίνησε να διαβάζει το περιεχόμενο του χαρτιού . Μα πως με κατάλαβε; Δεν έκανα καθόλου φασαρία! Πως είναι δυνατόν;
Πως έμαθες για το καμπαναριό; Συνέχισε με την φωνή του να είναι εντελώς ήρεμη, σε αντίθεση με αυτή που βγήκε απο τον αγανακτισμένο Αrima.
Τι θες να πεις;
Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι λεω. Σε έβαλε η Οργάνωση;
Εκτός του οτι ήξερε πως είχε ανέβει εδώ για κάποιον λόγο, ήξερε και οτι άνηκε στην οργάνωση των Επαναστατών; Σκέφτηκε αμέσως
Αποκλείετε. Δεν υπάρχει περίπτωση να επέλεξαν ένα παιδί γι αυτή την δουλειά. Μονολόγησε. Αλλα και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάφερες να υποκλέψεις το μήνυμα μας.
Άλλος το υπέκ....
Τα λόγια του Arima σταμάτησε μια απότομη κίνηση του μυστήριου άντρα, ο οποίος έσπρωξε και έριξε τον νεαρό επάνω στον τοίχο αφήνοντας και τον εαυτό του να πέσει επάνω στα τούβλα του κτηρίου απο την ορμή του. Δέκατα του δευτερολέπτου αργότερα μια σφαίρα σφηνώθηκε στον τοίχο γεγονός που έκανε το παιδί να γουρλώσει τα μάτια του απο αγωνία, θαυμασμό και τρόμο ταυτόχρονα καθώς  ο στόχος της ήταν το κεφάλι του!
Το πέσιμο έκανε την κουκούλα του άντρα να φύγει απ την θέση της αποκαλύπτοντας το πρόσωπό του . Ήταν γύρω στα 35 ,έφερε και μια ουλή διαγώνια που ξεκινούσε πάνω απο το δεξί του του μάτι και κατέληγε στο αριστερό ζυγωματικό του , τα μαλλιά του ήταν καφέ ενώ τα χαρακτηριστικά του έδειχναν πως για την ηλικία του είχε περάσει αρκετά.
Έκανα λάθος για εσένα. Σηκώθηκε ελαφρά απ την θέση του προσέχοντας να τον καλύπτει το μικρό τείχος απο τούβλα και σήκωσε την καταπακτή για να ξεκινήσει την κάθοδο. Αν θέλεις να ζήσεις ακολούθα με.

Τι στο καλό συνέβαινε; Από πού είχε ξεπεταχτεί αυτός ο τύπος; Και πάει στο καλό ο συγκεκριμένος! Όλοι οι υπόλοιποι που έσκασαν μύτη μετά πυροβόλων;! Ο Arima δεν πρόλαβε να βγάλει άκρη για κανέναν τους, το ένστικτο του φώναζε ότι η θέση του ήταν άκρως επικίνδυνη. Έπρεπε να κινηθεί και οι επιλογές ήταν δύο: Είτε θα εμπιστευόταν τον άγνωστο τύπο, ακολουθώντας τον στην κάθοδο της καταπακτής. Είτε θα σήκωνε τα χέρια ψηλά για να παραδοθεί στους επιτιθέμενους. Ήθελε και σκέψη;!
Ο άντρας παραμέρισε για να περάσει πρώτο το αγόρι και έκλεισε την καταπακτή πάνω από τα κεφάλια τους, σπρώχνοντας βιαστικά και απότομα τον Arima για να τον κατευθύνει. Η φασαρία σήμανε τον γενικό συναγερμό, σπέρνοντας πανικό στους πολίτες που άρχισαν να ξεφωνίζουν και να τρέχουν μακριά. Ένα κυνηγητό ξεκίνησε με τους δύο μπροστά και μια μέγγενη από μαυροντυμένους τύπους να καταδιώκουν.
-Περίμενε! έκρωξε ο άντρας βλέποντας ότι ο Arima απέκλινε. Όχι από εκεί! θέλησε να τον καθοδηγήσει για να μην αποκλειστεί.
-Λες και ξέρω πού πάμε! απηύδησε εκείνος διατηρώντας την μέγιστη ταχύτητα που μπορούσε.
Στον διάβα τους, οι πολίτες άνοιγαν δρόμο θορυβημένοι. Έκαναν πολύ φασαρία, σύντομα θα πλάκωναν τα όργανα! Αλλά πριν από αυτό, έπρεπε να κάνει όση περισσότερη ταραχή γινόταν. Γιατί αυτό θα λειτουργούσε ως προειδοποίηση για τους δικούς του: Κάτι είχε πάει απόλυτα λάθος! Συναγερμός!
Το χέρι του άντρα απλώθηκε και άρπαξε το πανωφόρι του Arima από πίσω, τραβώντας τον στο πλάι την τελευταία στιγμή. Η σφαίρα που θα καρφωνόταν στην πλάτη του αστόχησε ως εκ θαύματος. Ο Arima έχασε έναν χτύπο της καρδιάς, γύρισε ξαφνιασμένος χωρίς να ξέρει πώς έπρεπε να αντιδράσει στον σωτήρα του. Ο άντρας δεν είχε καμία ένδειξη ότι απαιτούσε ευχαριστίες. Αντιθέτως έμοιαζε να μαντεύει τις σκέψεις του Arima. Με ένα σάλτο τον ανέβασε κατευθείαν στην σκεπή των πλαϊνών σπιτιών. Με τρομαχτική ορμή ομολογουμένως! Η παρατήρηση σκίρτησε έναν διακόπτη στο κεφάλι του Arima, αλλά δεν πρόλαβε να βγάλει μιλιά.

Στο οπτικό τους πεδίο άρχισαν να εμφανίζονται οι μαυροφορεμένες σιλουέτες από διάφορες γωνίες, καθώς τους μιμούνταν στο να ανέβουν στις σκεπές. Ο Arima είχε λουστεί στον κρύο ιδρώτα. Τουλάχιστον πλέον ήταν σίγουρος ότι είχαν μεταδώσει το επεισόδιο σε όλην την δυτική πλευρά της πόλης. Είχε αφήσει πάλι τα ινία στον έμπειρο άντρα δίπλα του, ο οποίος είχε επίσης σκοτεινή έκφραση.
-Από εδώ! τον προέτρεψε ξανά με σιγουριά, παρά την αμφιλεγόμενη επιλογή να κατευθυνθούν προς το αδιέξοδο του δυτικού τείχους.
Εκεί θα ήταν πολύ εύκολο να τους εγκλωβίσουν και να τους στριμώξουν άσχημα με την αριθμητική υπεροχή τους. Ο καστανομάλλης μπορεί να είχε κάποια ικανότητα, αλλά δεν ήθελε να διακινδυνέψει το αγόρι που μπλέχτηκε ατυχώς. Να τον άφηνε στα νύχια των μαυροντυμένων;! Για κανέναν λόγο! Σε δρόμους όπου η κίνηση είχε εξαφανιστεί μέσα στην ασφάλεια των σπιτιών, τερμάτισαν τις αντοχές τους. Ο άντρας σχεδόν έσερνε τον Arima που "πετούσε" ανά στιγμές. Και πάλι όμως δαγκώθηκαν όταν αντίκρισαν τις δυσοίωνες φιγούρες από το απέναντι άνοιγμα του δρόμου. Την στιγμή που αποφάσιζε να διαπεράσει το μπλόκο δια της βίας, στην εχθρική ομάδα ξέσπασε πανικός και η προσοχή τους στράφηκε σε μια αφανή γωνία! Το σώμα του ενός εκσφενδονίστηκε στον αέρα καθώς το γόνατο ενός παιδιού προσγειωνόταν ολόκληρο πάνω στο πρόσωπο του. Το παιδί προσγειώθηκε άφοβα ανάμεσα στους συντρόφους του. Οι οποίοι δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν πριν τους περιλάβει η υπόλοιπη κομπανία. Μέχρι να φτάσει στο ύψος ο Arima με τον άντρα, ήταν όλοι κατάκοιτοι. Το αγόρι ανάβλεψε εξίσου έκπληκτο και ταραγμένο.
-Φτάσατε! αναφώνησε στους φίλους του.

Περισσότερα πιτσιρίκια! Ο άντρας ξεφύσηξε εσωτερικά με απόγνωση διακρίνοντας τα λαμπερά πρόσωπα της May και του Mark. Η ταυτότητα τους ερχόταν σε δεύτερη μοίρα συγκριτικά με το έργο να αποφύγουν την Οργάνωση. Αυτό ίσχυε σχεδόν απόλυτα μέχρι την στιγμή που έπιασε οπτική επαφή με τον Bloody. Ο νεαρός εστίασε επίσης για μια στιγμή στα μάτια του άντρα και ήταν σαν να ηλεκτρίστηκαν στην επαφή. Ένα καμπανάκι χτύπησε για τον καθένα τους, μια επιθετικότητα που παραλίγο να ξεσπάσει ενστικτωδώς σε μάχη. Όμως η συντροφιά των υπολοίπων παιδιών απέτρεψε την τάση του άντρα, κατάφερε να παραμερίσει την ένσταση του για την ώρα.
-Κουνηθείτε! τους φώναξε συνεχίζοντας ακάθεκτος.
Ο Arima τον ακολούθησε αυτόματα και τα παιδιά πήραν σειρά έχοντας εμπιστοσύνη στην επιλογή του αρχηγού τους. Ακόμα και ο Bloody επικρότησε με δυσφορία στην έκφραση και το νου του για διώκτες.
Η τρεχάλα έφτασε στο τέρμα σχεδόν μόλις έφτασαν πάνω στο δυτικό τοίχος και εξωφρενικά, η προσοχή του άντρα στράφηκε σε μια ιδιαίτερη καταπακτή. Αυτή των υπονόμων. Χωρίς περιστροφές την μετακίνησε αποκαλύπτοντας το σκοτεινό χώρο από κάτω. Πριν πάρει άδεια έπιασε το μπράτσο του Arima και τον έχωσε κάτω. Ο Mark μπαίνοντας στο νόημα, πήδηξε μόνος του. Ενώ η May δέχτηκε την βοήθεια του άντρα που την υποστήριξε πιο προσεχτικά. Όλοι τους εξαφανίστηκαν στο αθέατο βάθος. Έμεινε μόνο ο Bloody με τον άγνωστο. Για λίγο κάρφωσαν ο ένας τον άλλο υπολογιστικά, αλλά η επανεμφάνιση των μαυροφορεμένων τους έθεσε σε κίνηση. Ο Bloody πήδηξε πρώτος και έκλεισε την καταπακτή πίσω του ο άλλος.

Φτάνοντας από πάνω της, τα μέλη της Οργάνωσης στάθηκαν με πλάγια χαμόγελα. Όπως οι κυνηγοί που παγίδευσαν το θήραμα τους στην φάκα. Με κινήσεις όλο αυτοπεποίθηση, παραμέρισαν την καταπακτή για τους υπονόμους. Το άνοιγμα που επιθυμούσαν να βρουν εξαρχής αλλά δεν είχαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Μόλις ξεμπέρδευαν με τα ζωύφια, θα επωφελούνταν διπλά όταν θα εντόπιζαν το κερασάκι στο τέρμα της περιπέτειας. Όμως..!
Ο τύπος που άνοιξε την καταπακτή του υπονόμου, την πέταξε με οργή, βρίζοντας δυνατά. Γιατί αυτό που αποκαλύφτηκε δεν ήταν το σκοτάδι των υπόγειων στοών που περίμενε, αλλά ένα ορμητικό κύμα βρομόνερων που έρεε σαν χείμαρρος στις σωληνώσεις που διέρρεαν όλην την Eluria!
-Πώς ξεγλίστρησαν έτσι;! τράβηξε τα μαλλιά του ένας ανάμεσα τους, δίχως να το χωρά το μυαλό του.
-Ήταν εκείνος όμως, σωστά είδα; τόνισε με νόημα ένας άλλος και οι δικοί του συμφώνησαν.
-Δεν θα γλιτώσει! δήλωσε με απέχθεια ένας άλλος. Μπορεί αυτή η πλευρά να βγήκε εκτός εμβέλειας, η Οργάνωση όμως απλώνεται παντού!
Γέλασαν δαιμόνια μεταξύ τους. Όμως η φασαρία τους τελικά έφερε αδιάκριτα μάτια στο κατόπι τους.
-Πρέπει να μετακινηθούμε, πρότεινε να επιστρέψουν στις σκιές σε αναμονή και οι υπόλοιποι συμφώνησαν.
Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, το μέρος ήταν εντελώς έρημο. Ένα ζευγάρι με αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα από την τρεχάλα έκανε την εμφάνιση του. Ήταν το χαριτωμένο ζευγαράκι που είχε διακόψει τα ψώνια τους λόγω του απρόσμενου πανικού. Πρώτο το κορίτσι σκάναρε κατσουφιασμένα το μέρος, καθώς δεν έβλεπε κάτι αξιοπρόσεχτο.
-Αργήσαμε πολύ, σχολίασε. Ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι, Tasha; γύρισε στον σύντροφο της περίεργη, αναλογιζόμενοι τους μαυροντυμένους.
Το αγόρι άσθμαινε έντονα λόγω του έξτρα βάρους από τις σακούλες που του είχε φορτώσει. Τα δικά του μάτια εστίασαν σκυθρωπά στην καταπακτή, η υποψία σχηματίστηκε στο μυαλό του.
-Καλύτερα να περιμένουμε λίγο ακόμη στους δρόμους πριν αναφέρουμε τις παρουσίες μας, Halloween! πρότεινε σοβαρά και το κορίτσι έγνεψε.

Η παρέα μας, συν ο άγνωστος άντρας, είχαν πηδήξει μέσα στους υπονόμους κι ένας νέος κόσμος ανοιγόταν γύρω τους. Υγρός και σκοτεινός, ανεξερεύνητος αλλά σωτήριος για να χάσουν τα ίχνη τους. Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση των παιδιών, όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσα φαντάστηκαν. Ο άντρας πέρασε σαν σίφουνας ανάμεσα τους μετά την προσγείωση του στο πέτρινο δάπεδο και έπεσε στο ένα γόνατο ψάχνοντας για έναν μοχλό που τελικά βρήκε. Όποια κι αν ήταν η λειτουργία του, τους διέφευγε. Παρορμητικά είχαν την περιέργεια να την ανακαλύψουν και όταν ο άντρας το έκανε πράξη για λογαριασμό όλων, το μετάνιωσαν πικρά!
Ανάμεσα στους μοχλούς, τράβηξε έναν συγκεκριμένο και ένας βαρύς, μεταλλικός θόρυβος τους ξένισε. Ένας δεύτερος ακολούθησε και ο απόμακρος ήχος από παφλάζοντα νερά που ξεχύνονται... προς το μέρος τους;! Η έκφραση όλων τους έπεσε και ίσα που πρόλαβαν να βάλλουν τις προτεραιότητες τους σε τάξη πριν σκάσει καταιγιστικά το πρώτο κύμα πάνω τους. Να πάρουν μια βαθιά ανάσα!
Στην περίπτωση του Mark, της May και του Bloody, η κατάσταση ήταν βατή. Το κύμα τους σήκωσε από τα πόδια τος και τους παρέσυρε βιαίως πάνω στα τοιχώματα μέχρι να βρει την επόμενη διέξοδο για να συνεχίσει την ανεξέλεγκτη πορεία του. Μέσα σε αυτό δεν είχαν αίσθηση προσανατολισμού, μέσα σε λίγες στιγμές είχαν κοπανηθεί στα τοιχώματα και υπέφεραν στον πανικό. Αλλά η κατάσταση ήταν ανυπόφορη για τον Arima που ήταν χρήστης Φρούτου. Επίσης ήταν για τον άντρα που τους έφερε στην θέση αυτή αφού στην πρώτη επαφή έχασε σχεδόν κάθε ψυχραιμία. Ένα ήταν το συμπέρασμα και ο Arima δεν ένιωσε καμία ικανοποίηση που επιβεβαίωσε τις υποψίες του: Ο τύπος ήταν επίσης χρήστης Φρούτου!
Ένα χέρι γράπωσε τον Arima, εκείνο του Bloody. Ενώ για τον άλλο στο έλεος του κύματος όρμησε ο Mark και η May. Αφήνοντας το κύμα να τους παρασύρει, ένιωσαν την ορμή του να μειώνεται μέχρι που μπορούσαν πια να σταθμίσουν πάτο και επιφάνεια. Βγήκαν στην επιφάνεια χάβοντας μεγάλες μπουκιές αέρα. Με μερικές συνεννοήσεις και απλωτές, σύρθηκαν μέχρι την ανυψωμένη επιφάνεια μιας σήραγγας, όπου απόθεσαν αυτούς που έβηχαν τα νερά που κατάπιαν.

Ο Arima έμεινε παραπάνω στο πέτρινο δάπεδο, βήχοντας και στερεώνοντας το σκελετό των γυαλιών του. Γύρω του, τα παιδιά σαν βρεγμένες γάτες έλεγχαν το μέρος με μισόκλειστα μάτια, μην μπορώντας να διακρίνουν καθαρά στο σκοτάδι. Ο Bloody με μηχανικές κινήσεις ανέτρεψε στα υπάρχοντα του ένα κουτί με μαύρη σκόνη. Φτιάχνοντας μια αυτοσχέδια δάδα από ρούχο, την κάλυψε με αρκετή από την σκόνη και έπειτα είδαν τις σπίθες να ανάβουν μέχρι που η όραση τους πήρε λεπτομέρειες. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με ανησυχία και τελικά στράφηκαν στον υπαίτιο των συμφορών τους, ο οποίος τους αγνοούσε επιδεικτικά. Ο Arima διέκρινε στο χέρι του τον πάπυρο που είχε ανασύρει μέσα το καμπαναριό και στο πρόσωπο του τον μορφασμό της καταστροφής. Το χαρτί δεν την είχε βγάλει τόσο καθαρά από την ξαφνική πλημμύρα! Έδειχνε να νοιάζεται περισσότερο για την φθορά παρά για το πόσο κοντά είχε φτάσει στο να πεθάνει έτσι άδοξα.
-Ποιος είσαι εσύ; του απευθύνθηκε ο Arima. Τι είναι αυτό που κρατάς; Ποιοι ήταν όλοι εκείνοι οι τύποι που μας πυροβολούσαν;
-Θα σου απαντήσω αν μου εξηγήσεις πρώτα για ποιο λόγο ένα μάτσο παιδάκια μπλέχτηκαν σε μια υπόθεση ενάντια της Οργάνωσης;!
-Οργάνωση; επανέλαβε αναλογιζόμενος τους μαυροφορεμένους.
-Ο στόχος τους ήσουν εσύ ή ο πάπυρος..; μονολόγησε τις απορίες δυνατά.
Ωστόσο, ο άντρας κεραυνοβολούσε έντονα τον Bloody, τον οποίο δεν μπορούσε εξαρχής να εμπιστευτεί.
-Δεν ξέρουμε κάτι γι αυτήν την Οργάνωση που αναφέρεις. Το μήνυμα που υπέκλεψαν, μας δόθηκε για να το ερευνήσουμε από την Παράταξη, τους Επαναστάτες! ανέφερε με ειλικρίνεια ο Arima.
Ως αντίδραση διέκρινε τις γραμμές στο πρόσωπο του άντρα να βαθαίνουν, σημάδι ότι οι άμυνες του υψώθηκαν.

-Καλύτερα να ξεχάσετε αυτήν την υπόθεση και να γυρίσετε στα σπίτια σας! τους συνέστησε και η πρόταση είχε ίχνη από απειλή.
Ο Bloody ρουθούνισε δυνατά, τα μάτια του άντρα στένεψαν σε σχισμές.
-Νομίζεις ότι είσαι σε θέση να προστάζεις;! κάγχασε υποτιμητικά μπαίνοντας μπροστά ταυτόχρονα. Αυτό το μήνυμα προοριζόταν για σένα! μάντεψε σωστά, κατηγορώντας τον σχεδόν. Ότι μπλέξαμε σε καταστάσεις πέραν του αναμενόμενου οφείλεται επίσης στην συνάντηση σου με μας! Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε με άδεια χέρια σαν καλά παιδάκια! Αν έσωσες τον Arima προηγουμένως, το ξεπληρώσαμε μόλις σε σώσαμε από τα νερά τώρα. Οπότε επίσης δεν σου χρωστάμε χάρη. Είτε θα συμμορφωθείς, είτε θα με κάνεις να ξεπιάσω τα κόκαλα μου. Ειλικρινά, τρώγομαι για μια καλή μάχη και σίγουρα δεν με τρομάζεις καθόλου! του ξεκαθάρισε.
Ο άντρας σηκώθηκε αμέσως και παρότι βρεγμένος σαν γάτα, έδειχνε επίσης έτοιμος να ξεσπάσει πάνω στον αχώνευτο. Οι ακροατές της συζήτησης είχαν μείνει εμβρόντητοι. Πότε πρόλαβαν και μισήθηκαν αυτοί οι δύο;!
-Τι σ' έπιασε ξαφνικά εσένα; ζήτησε να μάθει σαστισμένος.
-Μην μου πεις ότι άλλαξες πλευρό ξαφνικά και άρχισες να συγχρωτίζεσαι με πειρατές! πέταξε στον Arima δίχως να παίρνει τα μάτια του από τον άντρα.
-Τι;!/Τι;! ξαφνιάστηκαν ταυτόχρονα και κοίταξαν καχύποπτα τον άντρα.
-Τον γνωρίζεις; επέμενε ο Arima.
-Τον έχω ακουστά, σχολίασε και η έκφραση του Arima εμφάνισε απογοήτευση. Λέγεται Squall, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα των Crimson Eyed Pirates με καπετάνιο τον Alucard. Το πλήρωμα τους θέριζε πτώματα στην Grand Line και είχαν διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο. Γενικά χώνονταν σε επικίνδυνες υποθέσεις. Όλα αυτά μέχρι πριν αρκετό καιρό δηλαδή, όταν έσπασαν και χάθηκαν ενδείξεις για τον καπετάνιο τους. Όλοι τους θεωρούν τελειωμένοι υπόθεση. Και γι αυτό ακριβώς είναι τόσο ύποπτο να βρίσκουμε ένα αποσυρμένο μέλος με μυστικό στόχο εδώ στην Eluria.
Καθόλη την διάρκεια της αφήγησης δεν πήρε τα μάτια του από τον Squall. Ομοίως ο άντρας τον στάθμιζε σοβαρά. Στις πληροφορίες που γνώριζε ο Bloody όμως υπήρχαν πολλά κενά. Ήταν απλώς γενικά πληροφορημένος ή το έκανε επίτηδες, γιατί δεν ήθελε να αποκαλύψει πόσα πραγματικά ήξερε;

Ο Squall δεν προβληματίστηκε διόλου από τις προκλήσεις του Bloody. Αντιθέτως, αποφάσισε ότι θα ανακάλυπτε αν έπρεπε να τον καθαρίσει ή όχι, κρίνοντας στην συνέχεια.
Από την μεριά του ο Arima έστρεψε αλλού την προσοχή.
-Είμαστε μαζί αποκλεισμένοι σε αυτό το μέρος, οπότε μαζί θα κινηθούμε. Αν δεν έχετε προσωπικές διαμάχες, προτείνω να κάνετε υπομονή μέχρι να βρεθούμε σε πιο ανοιχτό σημείο. Αλλιώς δεν αποκλείεται να γκρεμιστεί αυτό το μέρος πάνω στα κεφάλια μας! σχολίασε δυσοίωνα.
Αυτό είπε, αλλά μέσα του καταμετρούσε τις πιθανότητες να ξεσπάσει όντως καβγάς. Μέχρι ένα σημείο ήθελε να δει το αποτέλεσμα μιας τέτοιας μάχης!
Δίπλα του, τα παιδιά έμειναν σιωπηλά, δεχόμενοι τις εξελίξεις όπως ήρθαν.
Ο Squall υποχώρησε ένα βήμα προς την προσωρινή ανακωχή. Απευθύνθηκε στα παιδιά, αγνοώντας επιδεικτικά τον νεαρό.
-Αυτό το μέρος είναι σαν λαβύρινθος. Υποτίθεται ότι οι στοές διατρέχουν ανάμεσα στους υπονόμους της πόλης. Υπάρχουν ελάχιστα σημεία από όπου μπορείς να προσεγγίσεις την επιφάνεια κι εγώ γνωρίζω μόνο δύο εξ αυτών. Το ένα μόλις σφραγίστηκε, υπενθύμισε για τον πλημμυρισμένο θάλαμο που είχαν προσγειωθεί αρχικά. Προσπερνώντας να αναφέρει το δεύτερο σημείο, συνέχισε: Ο δικός μου στόχος βρίσκεται κάπου στο τέρμα αυτών των στοών και καταλήγεις εκεί μόνο αν ξεκλειδώσεις τα ενδιάμεσα σημεία. Κάτι στο οποίο θα εξυπηρετούσε μέγιστα ο πάπυρος που απέσπασα. Πλέον χαίρομαι τουλάχιστον για το κομμάτι που διασώθηκε! Μένει στις ικανότητες μας να λύσουμε το αίνιγμα οπότε προσπαθήστε να μείνετε συγκεντρωμένοι για στοιχεία, τους κατέστησε την προσοχή στο προσεχές έργο.