[Τέλος-Βιβλίο] Δολοφονία στην αυτοκρατορία

Ο Χαρτοσακούλας άρπαξε ένα κούτσουρο που ήταν δίπλα στο τζάκι για προσάναμμα και το πέταξε με δύναμη στον σαμουράι. Αυτός, με μια κίνηση που δύσκολα θα αντιλαμβανόταν το απαίδευτο μάτι, ελευθέρωσε το σπαθί του και έκοψε το κούτσουρο στα δύο. Στην συνέχεια ο Χαρτοσακούλας του πέταξε σχεδόν όλα τα έπιπλα της καλύβας. Ένα πήλινο πιάτο, μια καρέκλα, τα άχυρα από το στρώμα. Κάθε αντικείμενο κοβόταν στα δύο και ταυτόχρονα ο Heisuke πλησίαζε όλο και περισσότερο. Τα μάτια του στένεψαν και την επόμενη στιγμή η λεπίδα του σπαθιού άστραψε στο φως της λάμπας λαδιού. Ο Χαρτοσακούλας έπεσε στα πλάγια όμως το το σμιλευμένο ατσάλι έγδαρε το αριστερό του χέρι. Αίμα άρχισε να κυλάει από το μπράτσο του μέχρι την παλάμη του. Ενώ ήταν πεσμένος ο Χαρτοσακούλας κλώτσησε με όλη του την δύναμη το τραπέζι προς τον αντίπαλο του. Ο σαμουράι θα μπορούσε άνετα να το κομματιάσει αλλά δίστασε καθώς πάνω στο έπιπλο ήταν ακουμπισμένο το φρούτο του διαβόλου. Το τραπέζι έπεσε με πάταγο πάνω του. Την αμέσως επόμενη στιγμή ο Χαρτοσακούλας πετάχτηκε σαν ελατήριο από το πάτωμα και εφόρμησε προς το πιο κοντινό παράθυρο. Δεν το είδε, όμως ένιωσε την πλάτη του να ανοίγει δεύτερα πριν δραπετεύσει από την καλύβα. Το παράθυρο διαλύθηκε και ο Χαρτοσακούλας έπεσε με τα μούτρα στο νοτισμένο χώμα του δάσους ενώ η πλάτη του άρχισε να πάλλεται από τον πόνο.

Ο Heisuke είχε καταφέρει να τον τραυματίσει σοβαρά. Η αδρεναλίνη επικράτησε . Ο Χαρτοσακούλας σηκώθηκε για δεύτερη φορά στα πόδια του και άρχισε να τρέχει. Ένιωθε την πλάτη του υγρή από το αίμα ενώ ο πόνος εξαπλωνόταν. Πίσω του άκουγε μικρά και κοφτά βήματα να τον καταδιώκουν. Έτρεχαν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι σκοντάφτοντας πάνω σε πέτρες ενώ ταυτόχρονα κλαδιά τους έγδερναν κάθε σημείο του σώματός τους. Ο Χαρτοσακούλας άκουσε μία ριπή πίσω του όμως δεν ήταν σίγουρος εάν επρόκειτο για λεπίδα ή κάποιο κλαδί. Τελικά η καταδίωξη τους οδήγησε μπροστά σε έναν μεγάλο γκρεμό. Ο Χαρτοσακούλας δεν μπορούσε να προσδιορίσει το βάθος του μέσα στο σκοτάδι αλλά προτίμησε να πηδήξει παρά να αντιμετωπίσει τον βέβαιο θάνατο από το σπαθί του σαμουράι. Η πτώση του ήταν ανώμαλη όμως ευτυχώς δεν τον σκότωσε. Ένιωσε πως έπεφτε για αρκετά μέτρα πριν παχιές φυλλωσιές λειτουργήσουν σαν επιβραδυντικό. Στην συνέχεια βρήκε με τα μούτρα σε ένα κλαδί και την επόμενη στιγμή προσγειώθηκε στο χώμα. Το στόμα του γέμισε αίμα και το δεξί του πόδι διαμαρτυρήθηκε με μια δυνατή σουβλιά. Ο πιο οξύς πόνος όμως προερχόταν από την ευμεγέθης χαρακιά στην πλάτη του. Έμεινε για λίγο ακίνητος προσπαθώντας να αφουγκραστεί τις κινήσεις του αντιπάλου του. Σκέφτηκε πως και αυτός έπραττε το ίδιο. Δεν άκουσε τίποτα.

Ύστερα από λίγη ώρα άρχισε να απομακρύνεται σερνόμενος από το σημείο. Βρήκε ένα μεγάλο και χοντρό κλαδί και το χρησιμοποίησε ως στήριγμα για να σηκωθεί όρθιος. Το δεξί του πόδι είχε αρχίσει ήδη να πρήζεται. Προσπάθησε να θυμηθεί την πορεία του από την στιγμή της καταδίωξης και μετά ώστε να προσανατολιστεί. Αφού σιγουρεύτηκε για την τοποθεσία του χωριού στους πρόποδες του βουνού ξεκίνησε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο Heisuke θα τον περίμενε εκεί και θα τον έσφαζε πριν προλάβει να αρθρώσει κάποια λέξη στον οποιονδήποτε. Είχε αποφασίσει να ρισκάρει για δεύτερη φορά και να ακολουθήσει την αντίθετη κατεύθυνση. Εάν ήταν αρκετά τυχερός οι πληγές του δεν θα τον κατέβαλαν και η νύχτα θα έκρυβε τα ίχνη αίματος που άφηνε πίσω του. Έπρεπε να βγει από το δάσος πριν ξημερώσει. Περιπλανήθηκε για αρκετές ώρες, με το κορμί του να μουδιάζει από την κούραση και τον πόνο, όμως δεν παραδόθηκε. Έπρεπε να μεταφέρει όσα είχε μάθει σε κάποιον. Το χρωστούσε στον διοικητή και στην ανθρωπιά που τόσο απλόχερα του είχε προσφέρει ενώ ούτε που τον γνώριζε. Ακόμα και εάν έχανε την μάχη και παραδινόταν στον θάνατο τουλάχιστον θα έπαιρνε μαζί του τον Heisuke.

Βρέθηκε στις παρυφές του δάσους ακριβώς την ώρα που χάραζε. Τα μάτια του τυφλώθηκαν από το φως της νεαρής ημέρας . Το κορμί του ζεστάθηκε και πήρε δυνάμεις. Προστάτεψε με το δεξί του χέρι τα μάτια του από το φως και αντίκρισε στα πεντακόσια μέτρα ένα αρκετά μεγάλο κτήριο. Σίγουρα εκεί θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Ξεκίνησε προς τον προορισμό του νιώθοντας με κάθε βήμα όλο και πιο αδύναμος. Είχε χάσει αρκετό αίμα μέσα στο δάσος. Ένιωσε τα άκρα του να μουδιάζουν από την εξάντληση καθώς πλησίαζε το κτήριο. Επρόκειτο για μία σχολή εκμάθησης της τέχνης των σαμουράι. Ο Χαρτοσακούλας διάβασε την πινακίδα στην είσοδο της χολής ενώ τα μάτια του θόλωσαν. Ένας νεαρός άνδρας με το χαρακτηριστικό κιμονό εξάσκησης προπονούταν στην αυλή κραδαίνοντας ένα ξύλινο σπαθί. Μόλις είδε τον Χαρτοσακούλα να τρεκλίζει στην είσοδο έτρεξε προς το μέρος του. Ο τελευταίος κατάφερε απλά να βγάλει από την τσέπη του το διάταγμα του αυτοκράτορα και να το παραδώσει στον νεαρό πριν χάσει τις αισθήσεις του. Συνήρθε τρεις ώρες αργότερα. Κάποιος του είχε δέσει τις πληγές. Ένιωσε το έντονο άρωμα κάποιας φαρμακευτικής αλοιφής να κατακλύζει τα ρουθούνια του. Ολόκληρο το σώμα του ήταν βουτηγμένο σε αυτή. Βρισκόταν ξαπλωμένος σε ένα φουτόν στη μέση ενός φωτεινού δωματίου. Ανασηκώθηκε με δυσκολία και φώναξε για βοήθεια.

Αμέσως βρέθηκε κοντά του ο δάσκαλος της σχολής. Ο ίδιος τον είχε περιποιηθεί δένοντας τις πληγές του και σώζοντας την ζωή του. Όπως εξήγησε στον Χαρτοσακούλα το θεώρησε ύψιστη υποχρέωση και τιμή για κάποιον που ήταν σε ειδική αποστολή με διαταγές του αυτοκράτορα. Τον προέτρεψε να μείνει ξαπλωμένος όμως ο Χαρτοσακούλας ένιωθε κάτι να καίει μέσα του. Ένα αίσθημα που είχε νιώσει και στο Strawberry Hill Island όταν πολέμησε τους πειρατές. Ένα αίσθημα να υπηρετήσει την απόλυτη δικαιοσύνη. Ο Heisuke έπρεπε να πληρώσει για το κακό που είχε προκαλέσει στον διοικητή.

-Πρέπει να πάω άμεσα στην πρωτεύουσα, είπε με τόνο που δεν έπαιρνε αντίρρηση.

Ο δάσκαλος τον βοήθησε αν και απρόθυμα λόγω της κατάστασης της υγείας του. Οι πληγές του δεν είχαν κλείσει πλήρως. Τον φόρτωσε σε ένα καρότσι και ανέθεσε σε έναν από τους μαθητές του να τον μεταφέρει στην πρωτεύουσα και στον υποδιοικητή. Χρειάστηκε μια ώρα μέχρι να αντικρίσουν τα πρώτα κτήρια. Τελικά σταμάτησαν μπροστά από το παλάτι και , υποβασταζόμενος από τον μαθητή, ο Χαρτοσακούλας ξεκίνησε για το γραφείο του υποδιοικητή. Ο τελευταίος έμεινε άναυδος όταν είδε τον χαρτοσακούλα σε τόσο κακή κατάσταση. Τον κάθισε σε μια σκληρή καρέκλα και έδιωξε τον μαθητή της σχολής αφού τον ευχαρίστησε για τις υπηρεσίες του.

-Τη συνέβη; Ρώτησε τελικά όταν έμειναν μόνοι τους. Που είναι ο Heisuke; Σας ψάχνουμε από εχθές το βράδυ. Ο Soji μου είπε ότι θα πηγαίνατε στο δάσος. Ξεκίνησε νωρίς το πρωί για να σας βρει
-Ο Heisuke ήταν ο δολοφόνος, απάντησε ενώ προσπαθούσε να βολευτεί στην καρέκλα. Επιχείρησε να σκοτώσει τον Isami επειδή ο τελευταίος δεν του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει ένα φρούτο του διαβόλου.
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν φαινόταν να τον πιστεύει.
-Την αλήθεια λέω. Βρήκαμε το φρούτο μέσα στην καλύβα του κυνηγού. Το κλειδί που μου έδωσε ο διοικητής ήταν για την καλύβα. Βρήκα και αυτό το γράμμα δίπλα στο φρούτο, είπε και το έδωσε στον υποδιοικητή ο οποίος άρχισε να το διαβάζει. Μόλις ανακάλυψα τις προθέσεις του, ο Heisuke μου επιτέθηκε. Μετά βίας γλύτωσα.

Ο διοικητής φάνηκε να διαβάζει για αρκετή ώρα το μικρό σημείωμα. Ίσως προσπαθούσε να εξακριβώσει εάν ήταν πράγματι γραμμένο από τον διοικητή. Τελικά σηκώθηκε όρθιος και άρπαξε το σπαθί του με βλέμμα που υποδήλωνε ότι σκεφτόταν. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα πριν μιλήσει.

-Εάν ο Heisuke βρίσκεται ακόμα στο νησί ξέρω που κρύβεται. Έχει ένα μυστικό μέρος όπου προπονείται. Εμπρός πάμε.

Ο Χαρτοσακούλας δεν περίμενε πως ο υποδιοικητής θα τον έπαιρνε μαζί του και εκείνη την στιγμή δεν το προτιμούσε κιόλας. Ένιωθε πως είχε ολοκληρώσει την αποστολή του. Από εδώ και πέρα έρεπε να αναλάβουν δράση οι αρχές του νησιού. Εξάλλου η κατάσταση της υγείας του δεν θα του επέτρεπε να είναι υποβοηθητικός σε μια ενδεχόμενη μάχη, ίσως μάλιστα το αντίθετο.

-Κουνήσου, πρόσταξε ο υποδιοικητής, και ο Χαρτοσακούλας σηκώθηκε απρόθυμα.

Φόρεσαν δύο μανδύες που κάλυπταν τα παρουσιαστικά τους και ξεκίνησαν. Συμφώνα με τον υποδιοικητή ο Heisuke βρισκόταν σε ένα ναό στα ανατολικά περίχωρα της πόλης. Η πορεία τους εξουθένωσε ακόμα περισσότερο το μπαταρισμένο κορμί του Χαρτοσακούλα όμως δεν τόλμησε ούτε να διαμαρτυρηθεί ούτε να ξαποστάσει. Ήθελε και εκείνος να συλληφθεί ο Heisuke που τον είχε βάλει σε τόσους μπελάδες. Εξαιτίας του τον μισούσε ένα ολόκληρο νησί. Ύστερα από λίγο έφτασαν στον ναό και άρχισαν να ανηφορίζουν στα λευκά του σκαλοπάτια. Όταν έφτασαν στην κορυφή τους αντίκρισαν τον Heisuke να προπονείται δίπλα σε μια μικρή λίμνη γεμάτη νούφαρα και πορτοκαλί ψαράκια. Γύρισε και τους κοίταξε αρκετά ήρεμος. Ο Χαρτοσακούλας κράτησε την ανάσα του καθώς από στιγμή σε στιγμή η γαλήνια ησυχία του ναού θα διακοπτόταν από τα συγκρουόμενα ξίφη. Στην συνέχεια ένιωσε ένα δυνατό χτύπημα στο αυχένα του και έπεσε κάτω σχεδόν αναίσθητος. Δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του και με δυσκολία κατάφερε να ακούσει την συνομιλία των δύο ανδρών.

-Όπως σε είχα προειδοποιήσει είναι ακόμα ζωντανός.
-Το βλέπω. Δεν περίμενα να επιζήσει μέσα στο δάσος χάνοντας τόσο αίμα.

-Είσαι εντελώς ΑΝΙΚΑΝΟΣ, ούρλιαξε με αγανάκτηση ο Toshizo.  Τώρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει αποκαλύψει σε όσους συνάντησε ερχόμενος στην πρωτεύουσα. Θα πρέπει να φύγεις από το νησί. Γρήγορα.
-Γιατί να φύγω; Ρώτησε αδιάφορα ο Heisuke. Μπορούμε απλά να σωπάσουμε όσους γνωρίζουν κάτι.
-Εκτός από ανίκανος πρέπει να είσαι και ηλίθιος. Πόσους αθώους πιστεύεις ότι μπορούμε να δολοφονήσουμε πριν μας υποψιαστούν.
-Όπως και να έχει αυτόν δεν τον χρειαζόμαστε, είπε δείχνοντας τον πεσμένο Χαρτοσακούλα. Ας  τελειώσουμε μαζί του και μετά το συζητάμε.
-Όχι. Δεν πρέπει να τον σκοτώσουμε πριν αποφασίσουμε ποιες κατηγορίες θα του προσάψουμε. Οι θανατωμένο του κορμί πρέπει να ταιριάζει με την ιστορία μας.

Ο Heisuke όμως δεν φάνηκε να δίνει σημασία στα λόγια του υποδιοικητή. Ο Χαρτοσακούλας τον άκουσε να πλησιάζει και να στέκεται από πάνω του. Ετοιμάστηκε να νιώσει την λεπίδα να μπήγεται ανάμεσα στα πλευρά του όταν άκουσε μια κραυγή και στη συνέχεια το ατσάλι να αντηχεί.

-Ευτυχώς που βρήκα στον δρόμο μου έναν μαθητή σαμουράι που μου αποκάλυψε ότι σε μετέφερε στην πρωτεύουσα. Διαφορετικά θα σε έψαχνα ακόμα στα δάση, είπε ενω το σπαθί του είχε σταματήσει εκείνο του Heisuke. Οι χωριανοί σας είδαν να κατευθύνεστε στον ναό. Ο μανδύας δεν μπορύσε να κρύψει την σακούλα, είπε χαμογελαστά.

Ο Χαρτοσακούλας αναγνώρισε την φωνή και προσπάθησε να άνοιξε τα μάτια του.

-Τι γυρεύεις εδώ Soji; Ρώτησε με προσποιητή αυστηρότητα ο υποδιοικητής.

-Καλύτερα απάντησε μου εσύ υποδιοικητή τι συμβαίνει. Γιατί προσπαθείτε να θανατώσετε κάποιον του οποίου τη ζωή μπορεί να αφαιρέσει μονάχα ο αυτοκράτορα;

Επικράτησε μια αμήχανη σιωπή. Ο Χαρτοσακούλας μπορούσε σχεδόν να ακούσει το μυαλό του υποδιοικητή να δουλεύει πυρετωδώς ώστε να σκαρφιστεί κάποια δικαιολογία.

-Δεν έχει σημασία πια. Δεν μπορείς να μας σταματήσεις Soji, είπε υπεροπτικά ο Heisuke. Είμαι πλέον πιο δυνατός από εσένα.

Καθώς ο Χαρτοσακούλας σηκωνόταν είδε τον Heisuke να μετατρέπει ολόκληρο το κορμί του σε ατσάλι. Για μια στιγμή έμοιαζε σαν σιδερένιο άγαλμα.

-Ώστε όλα αυτά για ένα φρούτο; Απάντησε υποτιμητικά. Αλλά εσύ διοικητή γιατί;
-Γιατί βαρέθηκα να είμαι υπό της διαταγές ενός ανίκανου που χρησιμοποιούσε την δική μου δουλειά και προσπάθεια για να έχει καλές σχέσεις με τον αυτοκράτορα. Η θέση του διοικητή δεν του άξιζε.
Αποτελούσε κίνδυνο για ολόκληρο το νησί, απάντησε ψυχρά.

Οι μάσκες πλέον είχαν πέσει. Δεν χρειάζονταν άλλες εξηγήσεις. Ο Soji έβαλε στα χέρια του Χαρτοσακούλα μια από τις κατάνες του και του ψιθύρισε.

-Προσπάθησε να μην πεθάνεις μέχρι να τελειώσω με τον υποδιοικητή. Ο Heisuke υπερεκτίμα τις δυνάμεις του. Εκμεταλλέψου το.

Με αυτά τα λόγια όρμησε στον υποδιοικητή. Ο Χαρτοσακούλας μπόρεσε να παρακολουθήσει ελάχιστα τα αριστοτεχνικά χτυπήματα του Soji πριν αφοσιωθεί στην δική του μάχη. Ελευθέρωσε το σπαθί του και ετοιμάστηκε να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο που είχε απέναντι του. Γνώριζε ότι ο Heisuke ήταν πολύ καλύτερος ξιφομάχος από τον ίδιο. Επιπρόσθετα ένιωθε λες και κάθε πιθαμή του σώματος του ήταν μελανιασμένη και πρησμένη. Οι σουβλιές πόνου στην πλάτη και στο πόδι του ήταν συνεχείς. Μπροστά σε αυτή την οριακή κατάσταση τα λογικά του άρχισαν να σπάνε. Γέλωτας ανάβλυσε από τον λάρυγγα του καλύπτοντας τους ήχους της μάχης των άλλων δυο μονομάχων.

-Μου αρέσει έτσι! Θα συναντήσεις τον θάνατο γελώντας!

Τα σπαθιά τους συγκρούστηκαν με δύναμη. Οι λεπίδες διαμαρτυρήθηκαν καθώς οι δύο αντίπαλοι συνέχισαν τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα. Ο Χαρτοσακούλας αγκομαχούσε ενώ ο Heisuke κινούνταν ανάλαφρα σαν χορευτής. Γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις του θα τον πρόδιδαν σύντομα, ο Χαρτοσακούλας επιχείρησε να περάσει στην επίθεση .Ήλπιζε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο του. Ο Heisuke όμως απέκρουσε με ευκολία κάθε επιθετική απόπειρα και με μια τρικλοποδιά σώριασε τον Χαρτοσακούλα στις πλάκες του ναού. Ήταν φανερό ότι έπαιζε με το θύμα του πριν το σκοτώσει.

-Μας προκάλεσες πολλά προβλήματα, είπε ενώ τον πλησίασε. Έπρεπε να σε είχα σκοτώσει μέσα στο καπηλειό μόλις ο διοικητής έπεφτε δηλητηριασμένος. Κανένας δεν θα παραπονιόταν.

Το άκουσμα του διοικητή έδωσε λίγο παραπάνω δύναμη στον Χαρτοσακούλα. Στηρίχτηκε στα δυο του χέρια και με μία κυκλική κίνηση τον ποδιών του σώριασε επίσης τον αντίπαλό του. Ο τελευταίος ξαφνιάστηκε μόνο για μια στιγμή. Στην συνέχεια ανασηκώθηκε με ένα πήδημα και εφόρμησε. Προσπέρασε την άμυνα του Χαρτοσακούλα και με την λεπίδα του έξυσε την πληγή στο δεξί του χέρι η οποία ξανάνοιξε. Άλικο αίμα έβαψε τις λευκές πλάκες. Ο Χαρτοσακούλας επιχείρησε μια κατακόρυφη σπαθιά, όμως ο Heisuke πέρασε από κάτω της και με μια οπίσθια κίνηση άνοιξε την πληγή στην πλάτη του αντιπάλου του.