[Τέλος-Βιβλίο] Δολοφονία στην αυτοκρατορία

-Με κρατάει στα λογικά μου. Χωρίς αυτή νιώθω να χάνω το μυαλό μου, είπε ενώ έπινε άλλη μια γεμάτη γουλιά σάκε. Δεν ξέρω γιατί. Πριν ναυαγήσω στο Strawberry Hill Island δεν θυμάμαι τίποτα από το παρελθόν μου.
-Το όνομα που έδωσες στο λιμάνι ήταν αληθινό;
-Όχι, ομολόγησε ένοχα. Δεν θυμάμαι το πραγματικό μου όνομα.

Ακολούθησε μια παύση όπου ο Isami φαινόταν να αφουγκράζεται τα πάντα γύρω του.

-Σε πιστεύω, είπε τελικά. Δεν έχεις κακή αύρα. Όμως ας μείνουμε στο ότι σε λένε Yoshi, εντάξει; είπε ενώ του έκλεισε το μάτι.

Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα στο καπηλειό ένας ψηλός άνδρας με καστανά μαλλιά. Το βλέμμα του ήταν μελαγχολικό μέχρι που έπεσε πάνω στον διοικητή οπότε και χαμογέλασε.

-Όϊ Soji έλα στην παρέα μας, φώναξε. Fumiko ακόμα ένα ποτήρι.

Ο άνδρας έσκυψε ελαφριά το κεφάλι σε ένδειξη σεβασμού και στην συνεχεία κάθισε στο τραπέζι τους.

-Να σου γνωρίσω τον Soji, ομαδάρχη της πολιτοφυλακής και ίσως τον καλύτερο ξιφομάχο του νησιού. Από εδώ ο φιλαράκος μου ο Yoshi, είπε μερακλίδικα. Έρχεται πρώτη φορά στο νησί μας.

Χαρτοσακούλας και Soji χαιρετήθηκαν με ένα νεύμα.

-Βλέπω ότι αρχίσατε νωρίς, είπε ο Soji με μια ελαφρά ασθματική φωνή.
-Ξέρεις ότι δεν μπορώ να μην πιω όταν είμαι με παρέα. Αυτός ο καταραμένος Toshijo έχει δώσει εντολή σε όλους τους στρατιώτες μου να μην έρχονται στο Ronin, κλαψούρισε. Ευτυχώς που βρήκα τον φίλο μου στο λιμάνι.

Ο Χαρτοσακούλας, μέσα στη ζάλη του, κατάλαβε γιατί ο διοικητής τον είχε σύρει στο καπηλειό. Δεν έβρισκε κανέναν άλλο για να πιει μαζί του.

-Ο υποδιοικητής ανησυχεί ότι καμία φορά το παρακάνεις, απάντησε συμβουλευτικά ο Soji και οι τρεις σήκωσαν το ποτήρι τους για πρόποση.

-Στον αυτοκράτορα!
-Στον αυτοκράτορα!
-Στον αυτοκράτορα!

-Λοιπόν Yoshi, ρώτησε αφού ήπιε μια γουλιά, γιατί φοράς αυτό το πράγμα στο κεφάλι σου;
-Δεν μπορεί να στο αποκαλύψει, τον πρόλαβε ο διοικητής. Έχει δώσει όρκο σιωπής για το συγκεκριμένο ζήτημα. Εσένα όμως Soji σε βλέπω ακόμα καταβεβλημένο, είπε σοβαρά. Δεν ανάρρωσες ακόμα;
-Δεν νομίζω να αναρρώσω ποτέ ολοκληρωτικά από αυτή τη μαύρη αρρώστια, είπε και άδειασε το ποτήρι του.

-Στην υγειά μας λοιπόν!
-Στην υγειά μας!
-Στην υγειά μας!

Συνέχισαν να πεινούν ασταμάτητα. Οι δύο Σαμουράι μιλούσαν κυρίως για την μάχη που είχαν δώσει ενάντια σε δυο πειρατές πριν από ένα δίμηνο. Τα μάτια του Χαρτοσακούλα άρχισαν να θολώνουν. Το αλκοόλ τον είχε χαλαρώσει και πλέον η κούραση του ταξιδιού έβγαινε στην επιφάνια. Ήταν έτοιμος να ζητήσει συγγνώμη από τους δυο συνομιλητές του και να βρει κάποιο πανδοχείο για να κοιμηθεί, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν στην ταβέρνα άλλοι δυο σαμουράι με σιδερόφρακτα βλέμματα.

-Toshizo, Saito ελάτε στην παρέα μας! Fumiko άλλα δυο ποτήρια.

-Δεν χρειάζεται, είπε ό ένας από τους άνδρες κάνοντας νόημα στη γκαρσόνα. Κύριε διοικητά μπορώ  να σας μιλήσω ιδιαιτέρως; Ρώτησε ο άνδρας που φορούσε μια περίτεχνη μπλε πανοπλία σαμουράι και είχε το κεφάλι του ξυρισμένο. Το παχιά φρύδια δημιουργούσαν δυο τοξωτές αψίδες πάνω από τα μάτια του.
-Μας χαλάς την διασκέδαση Toshijo, είναι κάτι σοβαρό; Ρώτησε γκρινιάρικα ο διοικητής.
-Έτσι νομίζω, είπε πιάνοντας τον διοικητή από τον ωμό.
Καλώς, είπε ο διοικητής ξεφυσώντας και σηκώθηκε.

Ο Toshijo τον πήρε σε μια γωνία και άρχισαν να μιλάνε έντονα.

-Από πού είσαι ξένε; Ρώτησε απότομα ο έτερος άνδρας τον Yoshi.  Φορούσε ένα απλό γκρίζο κιμονό. Είχε ανοιχτά πράσινα μάτια, ολόλευκο δέρμα και κοντό μαύρο μαλλί. Το βλέμμα του ήταν επιβλητικό.
-Από πουθενά για να είμαι ειλικρινής, απάντησε χωρίς να το καλοσκεφτεί ο Χαρτοσακούλας. Το ποτό είχε θολώσει την κρίση του.
-Βρίσκεις αστείο να χλευάζεις ένα αξιωματούχο; Ρώτησε παγερά ο άνδρας και το χέρι του γλίστρησε απειλητικά στην λαβή του σπαθιού του.
-Ηρέμησε Saito, είπε ο Soji με ένα καταπραϋντικό χαμόγελο προσπαθώντας να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα. Είμαι σίγουρος πως ο φίλος μας δεν είχε λόγο να είναι ασεβής.

Ο Saito όμως ελευθέρωσε την λεπίδα του και κινήθηκε εναντίον του Χαρτοσακούλα.

-Θα σε ρωτήσω μια τελευταία φορά, είπε με ψυχρή φωνή που έδειχνε ότι το εννοούσε. Από πού είσαι και γιατί φοράς αυτή τη σακούλα.

Για άλλη μια φορά ο Χαρτοσακούλας δεν πρόλαβε να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

-Αρκετά στρατιώτη, μάζεψε το σπαθί σου, είπε ο διοικητής με φωνή ακόμα πιο παγερή , τόσο που  η θερμοκρασία του δωματίου έπεσε δέκα βαθμούς. Αμέσως ο Saito υπάκουσε χωρίς ούτε ένα δεύτερο δισταγμού. Τελειώσαμε Toshijo, είπε ο διοικητής φανερά εκνευρισμένος και ξανακάθισε στο τραπέζι.
-Διοικητά, δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι εχθρός της αυτ…
-Toshijo  μας χαλάς την ωραία μας βραδιά. Σου είπα να μην ανησυχείς. Δεν πρόκειται να συνεχίσω την συγκεκριμένη κουβέντα.
-Κύριε διοικητά με όλο τον σεβασμό, είπε κομπιάζοντας λίγο, νομίζω ότι το ποτό θολώνει την κρίση σας.
- Η κρίση μου είναι κρυστάλλινη όπως  κάθε άλλη φορά, απάντησε ο διοικητής με άδειο βλέμμα.   Πρέπει να σταματήσεις να κρίνεις τους άλλους βάσει της αγάπης τους για το σάκε. Θεωρείς δίκαιη την αποστολή που ανέθεσες στον Sanosuke;
-Κύριε διοικητά ο Sanosuke ήταν μεθυσμένος μέρα μεσημέρι στην αγορά και θώπευε απρόκλητα γυναίκες που προσπαθούσαν να ψωνίσουν. Εάν δεν τον έστελνα  στην «αποστολή» , είπε με τρόπο που πρόδιδε ότι δεν εμπιστευόταν τον Χαρτοσακούλα ώστε να αποκαλύψει  το περιεχόμενο της, τότε κάποιος κάτοικος θα παραπονιόταν στον αυτοκράτορα για την συμπεριφορά του και τώρα θα έβλεπε τα σίδερα.

Ο διοικητής μουρμούρισε κάτι μέσα από τα δόντια του που κατάλαβε μόνο ο ίδιος. Στην συνέχεια επικράτησε μια αμήχανη στιγμή σιωπής και τελικά οι Toshijo και Saito έσκυψαν τα κεφάλια τους σε ένδειξη σεβασμού και κάθισαν σε διαφορετικό τραπέζι.

-Εγώ είμαι σίγουρος ότι αυτός ο χαλάστρας έστειλε τον Sanosuke στην αποστολή επειδή ήταν ο μόνος που τον αψηφούσε και μου έκανε παρέα στο ποτό. Είχαμε πιει το πιο γλυκό σάκε οι δυο μας, είπε ενώ αναπολούσε κάποια ανάμνηση.
-Μάλλον είσαι υπερβολικός διοικητά, είχε με ένα κουρασμένο χαμόγελο ο Soji. Μπορεί ο Toshijo να είναι αυστηρός αλλά νοιάζεται τους στρατιώτες του. Δεν θα έστελνε ποτέ τον Sanosuke σε αποστολή μόνο και μόνο για μην πίνει μαζί σου. Αυτό που είπε για την ενδεχόμενη τιμωρία από τον αυτοκράτορα ισχύει.

Ο Isami ξανά-μουρμούρισε κάτι μέσα από τα δόντια αλλά σταμάτησε όταν η πόρτα του καπηλειού άνοιξε για τρίτη φορά και μπήκαν μέσα άλλοι δύο νεαρότεροι σαμουράι. Ο ένας είχε μαύρα μαλλιά αλογοουρά και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Ο άλλος έμοιαζε με μικρό παιδί που μόλις είχε κλείσει τα δώδεκα χρόνια της ζωής του. Είχε καστανά, φουντωτά και ατημέλητα μαλλιά καθώς και δυο πολύ μεγάλα μάτια στο χρώμα του αμυγδάλου. Ο πρώτος φαινόταν να του λέει κάποιο αστείο γιατί και οι δύο γέλασαν δυνατά και ύστερα προχώρησαν προς το τραπέζι τους.

-Shinpachi, Heisuke! Ελάτε στην παρέα μας! Fumiko, δυο ποτήρια ακόμα και άλλο ένα μπουκάλι σάκε.

Ο Χαρτοσακούλας θα διαμαρτυρόταν αλλά μετά από τόσο αλκοόλ δεν είχε το κουράγιο, οπότε παραδόθηκε στον διοικητή.

-Ώστε εσύ είσαι η νέα ατραξιόν του νησιού; Είπε περιπαικτικά ο άνδρας με την αλογοουρά. Σε συζητάει ολόκληρο το νησί. Μαζί με αυτόν συζητάει και εσένα διοικητά. Κάποιοι λένε ότι αποτρελάθηκες.
-Φαντάζομαι ένας από αυτούς είναι ο Toshijo, είπε κατσουφιασμένα ο διοικητής.
-Μάλωσε ήδη μαζί σου, ρώτησε πρόσχαρα ο άνδρας μόλις παρατήρησε τους δυο άλλους σαμουράι που καθόντουσαν στο αντικρινό τραπέζι.
-Φυσικά και μάλωσαν.
-Μην δίνεις σημασία διοικητά, είπε ο σαμουράι που έμοιαζε με δωδεκάχρονο ενώ ακουμπούσε για πρώτη φορά τα χείλια του στο ποτήρι. Οι κάτοικοι του νησιού σε εκτιμούν. Όμως το κυριότερο είναι ότι χαίρεις της εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα.
-Ακριβώς, έιπε με λίγη περηφάνια ο διοικητής. Να σας συστήσω τον φίλο μου τον Yoshi. Μην τον ρωτήσετε γιατί φοράει την σακούλα, δεν μπορεί να σας πει. Από εδώ ο Ομαδάρχης Shinpachi, είπε δείχνοντας τον χαμογελαστό άνδρα με τα μαύρα μαλλιά, και από εδώ ο Ομαδάρχης Heisuke, είπε δείχνοντας τον νεότερο σαμουράι. Μην ανησυχείς δεν είχε τόσο μικρός όσο δείχνει.
-Όταν κάνεις σεξ φοράς ακόμα την σακούλα, ρώτησε χλευαστικά ο Shinpachi.
-Δεν είμαι σίγουρος , είπε τρεκλίζοντας ο Χαρτοσακούλας ενώ τον έπιασε λόξιγκας. Παραταύτα συνέχισε να πίνει.

-Διοικητά, συνέχισε το πείραγμα ο Shinpachi, ο Soji από εδώ θα ήθελε το χέρι της μεγαλύτερης κόρης σου, αλλά δεν έχει βρει το θάρρος να στο πει.
-Εάν είναι για τον καλύτερο ξιφομάχο του νησιού τότε την δίνω, είπε και χτύπησε τόσο δυνατά τον Soji στην πλάτη που παραλίγο να πέσει από την καρέκλα.

Ο τελευταίος κοκκίνισε περισσότερο από την ντροπή του παρά από το αλκοόλ που έπινε τόση ώρα. Γέλασαν με την καρδιά τους και συνέχισαν να πεινούν σαν νεροφίδες. Ο Shinpachi πέταγε το ένα αστείο μετά το άλλο κάνοντας τους να τραντάζουν το μαγαζί από τα γέλια. Στην συνέχεια άρχισαν να τραγουδούν τραγούδια του τόπου τους. Ο Χαρτοσακούλας μπορεί να τα άκουγε για πρώτη φορά όμως τα απολάμβανε μέσα στη μέθη του. Σε λίγο ολόκληρο το μαγαζί, ακόμα και οι δυο σαμουράι που κάθονταν στο αντικρινό τραπέζι, τραγουδούσε έναν μελωδικό σκοπό. Ήταν ένα τραγούδι για μια χαμένη αγάπη που έκανε τον Χαρτοσακούλα να αναριγήσει.

-Βλέπω ότι δεν φέρεις κάποιο σπαθί ή όπλο, παρατήρησε ο Soji. Στο νησί μας δεν θα τα χρειαστείς αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος για τον έξω κόσμο.
-Πράγματι, συμφώνησε ο Isami. Φρόντισε πριν φύγεις να προμηθευτείς κάποιο από τα σπαθιά μας. Μπορεί οι υπηρεσίες των σιδηρουργών μας να είναι λίγο ακριβές αλλά δεν θα βρεις καλύτερο ατσάλι στην West Bl…

Ο διοικητής σταμάτησε ξαφνικά να μιλάει. Ο Χαρτοσακούλας προς στιγμήν πίστεψε πως ο Isami είχε εντοπίσει κάποιον έτερο φίλο του που είχε εισέλθει στο μαγαζί και γύρισε για να κοιτάξει την πόρτα. Δεν ήταν κανείς εκεί. Γύρισε ξανά το πρόσωπο του προς τον διοικητή  και τότε κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι υπόλοιποι θαμώνες του καπηλειού το είχαν παρατηρήσει πολύ πριν από αυτόν. Ο διοικητής φαινόταν να χάνει ταχύτητα το ζωηρό ροδαλό  χρώμα του προσώπου του. Μέσα σε λίγες στιγμές είχε ασπρίσει ολόκληρος. Φαινόταν να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα, με μάτια που κοιτούσαν ορθάνοιχτα στο κενό. Την επόμενη στιγμή σηκώθηκε με δυσκολία όρθιος και έβγαλε κάτι από τη τσέπη του.

-Όϊ διοικητά είσαι καλά; Ρώτησε ανήσυχα ο Heisuke

Ο διοικητής προσπάθησε να αρθρώσει κάποια λέξη, όμως κανένας ήχος δεν βγήκε από το στόμα του. Άπλωσε το χέρι του και έδωσε τρεμάμενος  αυτό που είχε βγάλει από την τσέπη του, ένα κλειδί, στον Χαρτοσακούλας. Ύστερα κατέρρευσε πάνω στο τραπέζι, ολόλευκος σαν χιόνι.  Χρειάστηκε μόλις ένα δευτερόλεπτο για να ελευθερωθούν όλα   τα σπαθιά που βρίσκονταν μέσα στο καπηλειό και να στραφούν εναντίον του Χαρτοσακούλα. Ο τελευταίος μέσα στην βαριά μέθη του αντιλαμβανόταν τα πάντα γύρο του μία στιγμή αργότερα.  Ένας άντρας και μια γυναίκα σήκωσαν το κορμί του διοικητή από το τραπέζι και άρχισαν να το χαστουκίζουν.

-Τι έκανες στον διοικητή μας; Ρώτησε με μάτια που άστραφταν ο Toshijo ενώ η μύτη του ξίφους του μπηγόταν στον λαιμό του Χαρτοσακούλα.

Την  επόμενη στιγμή ο Saito βρέθηκε  δίπλα του και του τράβηξε την σακούλα.  Τα υπόλοιπα ο Χαρτοσακούλας  τα θυμόταν σαν όνειρο. Άρχισε να ουρλιάζει και ταυτόχρονα να γελάει ανεξέλεγκτα.  Δυο κύματα συναισθημάτων των συνέθλιψαν. Από την μία, μια κρίση πανικού που έκανε την καρδιά του να σφυροκοπάει σαν τρελή. Από την άλλη, ένιωσε μια  χωρίς όριο οργή να αναβλύζει από μέσα του. Εάν δεν ήταν μεθυσμένος μπορεί να είχε επιτεθεί στους παριστάμενους με τα γυμνά του χέρια, χωρίς να λαμβάνει υπόψη πως ήταν άοπλος και περικυκλωμένος από τους καλύτερους πολεμιστές του νησιού. Όσοι ήταν γύρω του τα έχασαν στην θέα του αποτρόπαιου προσώπου του. Έμοιαζε με σαπισμένο κλόουν. Αυτό όμως που τους έκανε να ανατριχιάσουν ήταν το γέλιο του και ταυτόχρονα ένα ακαταλαβίστικό παραλήρημα , σαν ψαλμωδία. Ο Χαρτοσακούλας προσπάθησε να σηκωθεί. Ήθελε να πάει δίπλα στον διοικητή για να δει τι του είχε συμβεί. Τα πόδια του τρέκλισαν από το αλκοόλ και το σοκ της αφαίρεσης της χαρτοσακούλας. Αμέσως έπεσαν πάνω του τρεις άνδρες που το κράτησαν σφικτά. Ένιωθε να πνίγεται από τα σάλια του και την επόμενη στιγμή έκανε εμετό.

Οι άνδρες άρχισαν να τον χτυπούν στο πρόσωπο και το σώμα ενώ του φώναζαν ακαταλαβίστικες λέξεις. Το τελευταίο που θυμόταν ο Χαρτοσακούλας ήταν η φωνή του Soji.

-Μην τον σκοτώσετε πριν μας πει με τι τον δηλητηρίασε.

Οι επόμενες μνήμες του Χαρτοσακούλα ήταν συγκεχυμένες. Το πέταξαν σε ένα πέτρινο κελί με πολύ υγρασία που μύριζε μούχλα. Κάθε μία ώρα τον ξύπναγαν με την βία και τον ρωτούσαν για το δηλητήριο. Δεν θυμόταν τι απάντηση τους έδινε. Το μυαλό του δεν μπορούσε να λειτουργήσει φυσιολογικά χωρίς την σακούλα. Κάθε μέρα τους παρακαλούσε να του δώσουν κάτι για να καλύψει το πρόσωπο του. Οι βασανιστές του, του απαντούσαν ότι θα τον βοηθούσαν όταν θα τους έλεγε για το δηλητήριο. Τότε ο Χαρτοσακούλας έχανε την υπομονή του και άρχιζε να τους βρίζει ακατάσχετα. Κάποια μέρα, μέσα στη λύσσα σου, επιτέθηκε στον φρουρό που του έφερνε το λιγοστό φαί του. Ως τιμωρία τον κράτησαν νηστικό για μία μέρα. Τελικά, μετά από αρκετές μέρες βασανιστηρίων του έφεραν μια σακούλα και του ανήγγειλαν πως την επόμενη μέρα θα δικαζόταν. Μόλις την φόρεσε, ο Χαρτοσακούλας άρχισε να βρίσκει τα λογικά του και να ηρεμεί. Προσπάθησε να θυμηθεί εάν κάποιος, πέρα από του πιστούς τους σαμουράι, είχε πλησιάσει τον διοικητή όση ώρα βρίσκονταν μαζί.