[Τέλος-Βιβλίο] Δολοφονία στην αυτοκρατορία

Οι επόμενες σελίδες περιείχαν περιγραφές των δυνατοτήτων διάφορων φρούτων του διαβόλου. Μερικά ήταν εικονογραφημένα ενώ άλλα όχι. Ο Χαρτοσακούλας ξεφύλλισε γρήγορα το βαρύ βιβλίο. Κάποιο φρούτο σε έκανε μαύρο πάνθηρα. Άλλο σου χάριζε εξωπραγματική ενόραση. Ένα τρίτο σε μεταμόρφωνε σε διαφορετικό άτομο. Βρήκε ιδιαίτερα διασκεδαστικό ένα φρούτο που σε έκανε αόρατο. Μετά υπήρχαν τα παντοδύναμα logia Φρούτα. Ο Χαρτοσακούλας αναρωτήθηκε πως θα ένιωθε εάν το σώμα του ήταν στην κυριολεξία από μάγμα.

-Ήταν ο διοικητής χρήστης φρούτου του διαβόλου;
-Όχι βέβαια, είπε εύθυμα ο Heisuke λες και είχε μόλις ακούσει κάποιο αστείο. Ο Isami, όπως και οι περισσότεροι σαμουράι, περιφρονούσε τις δυνάμεις που μπορείς να αποκτήσεις από τα φρούτα. Θεωρούσε ότι σε κάνουν να υπερεκτιμάς τις δυνατότητές σου. Για τον διοικητή ο κώδικας Bushido είναι αρκετός για να σε σμιλεύσει στον καλύτερο μαχητή.

Ο Χαρτοσακούλας δεν γνώριζε για τον κώδικα Bushido αλλά μάλλον συμφωνούσε με τον διοικητή. Επιπρόσθετα τα φρούτα του διαβόλου μετέτρεπαν την θάλασσα σε θανάσιμο εχθρό, σε έναν κόσμο όπου το υγρό στοιχείο κυριαρχεί.

-Τότε γιατί διοικητής φυλούσε το συγκεκριμένο βιβλίο στο γραφείο του;

-Υποθέσαμε πως ήταν μια από τις ιδιοτροπίες του. Κάτι ενδιαφέρον να ξεφυλλίζει ενώ έπινε το σάκε του. Ή μπορεί να ήθελε να είναι προετοιμασμένος σε περίπτωση που αντιμετώπιζε κάποιον χρήστη φρούτου του διαβόλου.
-Αυτή η σφραγίδα τι είναι; Ρώτησε ο Χαρτοσακούλας που είχε παρατηρήσει μια μικροσκοπική, κόκκινη σφραγίδα με το έμβλημα ενός δράκου στ ράχη του βιβλίου.

Ο Heisuke την επεξεργάστηκε για λίγο πριν τελικά απαντήσει.

-Φαίνεται πως τα βιβλίο είναι από την προσωπική βιβλιοθήκη του αυτοκράτορα.

Στον Χαρτοσακούλα άρχισαν να μπαίνουν υποψίες. Δεν γνώριζε αρκετό καιρό τον διοικητή αλλά αμφέβαλε ότι θα δανειζόταν κάποιο σπάνιο βιβλίο από την αυτοκρατορική βιβλιοθήκη μόνο και μόνο για να συνοδεύσει το σάκε του. Υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος που ο διοικητής είχε δανειστεί το συγκεκριμένο βιβλίο και μάλλον δεν ήταν για καλό. Τα φρούτα του διαβόλου αποτελούσαν μεγάλη πηγή δύναμης και πολλές φορές οι άνθρωποι για να τα αποκτήσουν παρεκτρέπονταν. Μια τέτοια «παρεκτροπή» μπορεί να ήταν και η απόπειρα δολοφονίας. Με το βιβλίο ανά χείρας έφυγαν από το γραφείο με κατεύθυνση την αυτοκρατορική βιβλιοθήκη, όμως όπως ενημερώθηκαν από τον γραφέα του αυτοκράτορα, η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη δεν ήταν προσβάσιμη ούτε για τους υψηλόβαθμούς αξιωματούχους όπως ο Heisuke. Ο γραφέας τους ενημέρωσε πως ο διοικητής είχε ζητήσει ειδική άδεια για να δανειστεί το συγκεκριμένο βιβλίο πριν από ένα μήνα. Δεν είχε εξηγήσει τον λόγο.

Ο Χαρτοσακούλας έφυγε από το παλάτι σχετικά απογοητευμένος. Πίστευε πως ο γραφέας μπορούσε να τους προσφέρει κάτι πιο απτό ώστε να συνεχίσουν την αναζήτηση τους. Επόμενος προορισμός ήταν το σπίτι του διοικητή όπου και ό ίδιος νοσηλευόταν. Η οικογένεια του είχε πάρει ειδική άδεια από τον αυτοκράτορα ώστε ο Isami να κουράρεται στην οικία του. Στον δρόμο οι κάτοικοι του νησιού, άνδρες και γυναίκες πλέον, κοιτούσαν τον χαρτοσακούλα με φανερό μίσος. Φαινόταν πως, μαζί με τον υποδιοικητή , ολόκληρο το νησί τον θεωρούσε ένοχο. Εάν η συγκεκριμένη κοινωνία δεν είχε γαλουχηθεί πάνω στην απόλυτη πειθαρχία μπορεί και να τον λυντσάριζαν. Η κατοικία του υποδιοικητή βρισκόταν στα όρια της πόλης. Λίγο πιο πέρα άρχιζαν οι αγροί. Ήταν ένα αρκετά μεγάλο οίκημα, σε αντίθεση με το γραφείο του, με μια ευρύχωρη αυλή γεμάτη ρόδα. Όμως όταν χτύπησαν την πόρτα εμφανίστηκε το πραγματικό ρόδο. Ο Χαρτοσακούλας θυμήθηκε πως ο διοικητής είχε δύο κόρες. Πίσω από την πόρτα στεκόταν μια πανέμορφη νεαρή και λυγερή γυναίκα με λευκό δέρμα, αμυγδαλωτά μαύρα μάτια σαν κάρβουνα και λυτά, μαύρα, ολόισια μαλλιά που έφταναν μέχρι την μέση της. Μόνο οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της κηλίδωναν το αψεγάδιαστο παρουσιαστικό της. Μόλις η κοπέλα τους αντίκρισε το πρόσωπο της έσπασε. Ρυτίδες μίσους σχηματίστηκαν.

Παραταύτα έκανε στην άκρη για να τους αφήσει να περάσουν. Οδηγήθηκαν στο δωμάτιο όπου κειτόταν ο Isami, λευκός σαν πανί και με μάτια κλειστά. Το σώμα του φαινόταν τεντωμένο και σκληρό σαν πέτρα.

-Αυτό είναι το αποτέλεσμα του Φούγκου. Διαλύει το νευρικό σου σύστημα και σε οδηγεί στην τρέλα και στον Θάνατο, μονολόγησε ο Heisuke. Από τους πιο επώδυνους θανάτους. Μόνο δειλοί και άνανδροι θα επέλεγαν τέτοιο τέλος για τους εχθρούς τους.

Για πρώτη φορά ο Χαρτοσακούλας ένιωσε ντροπή που φορούσε την σακούλα στο κεφάλι του. Ήθελε να την βγάλει ως ένδειξη σεβασμού στον ετοιμοθάνατο αλλά θα έχανε τα λογικά του. Στο προσκεφάλι του διοικητή καθόταν η γυναίκα του. Έμοιαζε ολόιδια με την κοπέλα που τους είχε υποδεχτεί, μόνο είκοσι χρόνια γηραιότερη. Τα μάτια της φαινόταν να έχουν στερέψει από το πολύ κλάμα. Όταν τον αντίκρισε ο Χαρτοσακούλας ένιωσε την ακόρεστη επιθυμία της να τον χαστουκίσει. Δίπλα της βρισκόταν ο Soji

-Κυρία Kondo εάν σας βρίσκεται λίγος χρόνος θα ήθελα να σας μιλήσω, μπήκε απευθείας στο ψητό. Όσο πιο σύντομα έφευγε από εκεί τόσο το καλύτερο για όλους.

-Δεν έχω την διάθεση, απάντησε κοφτά και με φωνή που έτρεμε εκείνη.

Ο Χαρτοσακούλας ήταν έτοιμος να κάνει αναστροφή και να αποχωρήσει όταν ο Soji ψιθύρισε κάτι στο αυτί της. Μάλλον την απόφαση του αυτοκράτορα γιατί την επόμενη στιγμή η γυναίκα φάνηκε να αλλάζει γνώμη.

-Εμπρός λοιπόν, μίλα.
-Κυρία  Kondo σας ανέφερε τίποτα ο άντρας για κάποιο φρούτο του διαβόλου ή για κάποιον χρήστη τους;
-Όχι, και δεν νομίζω ένα τέτοιο θέμα να ενδιέφερε τον άνδρα μου.
-Μήπως σας αποκάλυψε κάτι που τον απασχολούσε τον τελευταίο μήνα;
-Όχι. Ο άνδρας μου είχε επιλέξει να μην με σκοτίζει με ζητήματα που δεν  μπορούσα να φανώ χρήσιμη.
-Η συμπεριφορά του δηλαδή ήταν φυσιολογική, όπως κάθε άλλη φορά;
-Ναι, αν και έπινε λίγο περισσότερο, παραδέχτηκε τελικά.
-Οι σχέσεις του άντρα σας με τον υποδιοικητή ήταν καλές;
-Ο υποδιοικητής Toshigo μοιραζόταν την ίδια ανησυχία με εμένα όσον αφορά την υπερκατανάλωση αλκοόλ από τον άνδρα μου, είπε αυστηρά.  Δεν ξέρω που μεγαλώσατε όμως στο δικό μας νησί το να νουθετείς κάποιον δεν σημαίνει ότι θέλεις να τον δολοφονήσεις.
-Μία τελευταία ερώτηση, είπε ενώ έβγαλε κάτι από την τσέπη του. Αυτό το κλειδί μου το έδωσε ο άνδρας σας λίγο πριν… Σταμάτησε. Ξέρετε τι μπορεί να ανοίγει;
-Όπως είπα και στους άντρες της πολιτοφυλακής,  δεν το γνωρίζω, απάντησε ψυχρά.

Ο Χαρτοσακούλας δεν είχε αποκομίσει οτιδήποτε χρήσιμο από την κουβέντα τους παρά μια έμμεση επιβεβαίωση ότι κάτι απασχολούσε τον διοικητή τον τελευταίο μήνα. Ετοιμάστηκε να φύγει όταν παρατήρησε ένα κυνηγητικό τόξο κρεμασμένο στον τοίχο πάνω από το κεφάλι του Isami. Φαινόταν να έχει μετακινηθεί πρόσφατα καθώς δεν υπήρχε το παραμικρό ίχνος σκόνης πάνω του σε σχέση με το στήριγμα όπου ακουμπούσε. Θυμήθηκε για το χόμπι που του είχε αποκαλύψει ο άνδρας.

-Πήγε πρόσφατα ο άνδρας σας για κυνήγι;

Η γύναικα του διοικητή ξαφνιάστηκε από την ερώτηση αλλά συνέχισε στον ίδιο ψυχρό τόνο.

-Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει ο άνδρας μου όταν φεύγει από το σπίτι, αλλά αμφιβάλω ότι πήγε για κυνήγι. Έχει να πάει χρόνια.
-Όμως φαίνεται πως το τόξο χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα.

Η γυναίκα φάνηκε να το παρατηρεί για πρώτη φορά

-Είδα τον πατέρα να το ξεκρεμά μια μέρα και να το παίρνει μαζί του. Η ρόδινη φωνή ανήκε στην κόρη του Isami που στεκόταν πίσω τους και για πρώτη φορά έπαιρνε μέρος στη συζήτηση. Τρείς ή τέσσερεις μέρες πριν…

Ο Χαρτοσακούλας δεν χρειάστηκε να ακούσει περισσότερα. Ευχαρίστησε την οικογένεια και έκανε νόημα στον Heisuke να τον ακολουθήσει. Ένιωθε σαν να του είχε έρθει επιφοίτηση. Δεν είχε αναρωτηθεί ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή γιατί ο διοικητής είχε δώσει σε αυτόν το κλειδί αντί για οποιονδήποτε άλλο στο τραπέζι. Πλέον συνειδητοποιούσε πως το είχε πράξει επειδή ήταν ο μόνος που του είχε αναφέρει πρόσφατα για το κυνηγετικό του χόμπι. Βγήκε από το σπίτι φουριόζος και ζήτησε από τον Heisuke δυο άλογα.

-Πού πάμε; Ρώτησε ξαφνιασμένος. Πίσω του ακολουθούσε ο Soji
-Ο Isami μου είχε εκμυστηρευτεί στο καπηλειό πως το χόμπι του πριν παντρευτεί ήταν το κυνήγι. Το φιλοξενούσε ένας γέρος κυνηγός.
-Και πιστεύεις ότι μπορεί να έχει εμπιστευτεί κάτι στον κυνηγό;
-Είναι πιθανόν
-Πρέπει να ειδοποιήσουμε τον υποδιοικητή, σκέφτηκε φωνακτά
-Δεν έχουμε χρόνο, πρέπει να φύγουμε τώρα.

Φυσικά δεν πιέζονταν χρονικά, αλλά ο Χαρτοσακούλας δεν ήθελε θα μπλεχτεί ο υποδιοικητής στα πόδια τους. Δεν τον εμπιστευόταν.

-Θα τον ειδοποιήσω εγώ, παρενέβη ο Soji. Εσείς πάρτε τα άλογα από τον στάβλο του διοικητή και ξεκινήστε. Σας εύχομαι καλή τύχη.

Βρήκαν τα άλογα στον στάβλο, τα σέλωσαν και ξεκίνησαν ενώ ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει. Προορισμός τους ήταν η ενδοχώρα του νησιού και το δάσος στους πρόποδες του όρους Kendo οπού σύμφωνα με τον Heisuke υπήρχε άφθονο κυνήγι. Κάλπαζαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν , περνώντας σαν αστραπές δίπλα από φάρμες ρυζιού και ολάνθιστα λιβάδια. Ο Χαρτοσακούλας ένιωθε πως η λύση του μυστηρίου ήταν στον κυνηγότοπο και πως εάν αργούσαν έστω και ένα λεπτό θα τους διέφευγε. Χρειάστηκε να κάνουν μια σύντομη στάση σε ένα μικρό χωριό, σφηνωμένο στους πρόποδες του νησιού και στα όρια του δάσους, ώστε να μάθουν που ακριβώς βρισκόταν η καλύβα του γέρου κυνηγού. Οι ντόπιοι τους κατατόπισαν αλλά ταυτόχρονα τους ενημέρωσαν πως ο κυνηγός είχε πεθάνει εδώ και χρόνια.

-Πιστεύεις ότι πρέπει να συνεχίσουμε;
-Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, απάντησε τελικά ο Χαρτοσακούλας αν και απογοητευμένος από την πληροφορία.

Κάλπασαν μέσα στο δάσος, ακολουθώντας ένα χωμάτινο μονοπάτι που το διέκοπταν θάμνοι. Ευτυχώς ο Heisuke είχε προμηθευτεί από το χωριό ένα φανάρι, διαφορετικά δεν θα διέκριναν τίποτα από το πηχτό σκοτάδι. Αρκετές φορές άκουσαν θροίσματα μέσα στις φυλλωσιές. Το δάσος ήταν ζωντανό και τα θηράματα πολλά. Μια κουκουβάγια φαινόταν να τους ακολούθει κράζοντας προειδοποιητικά πάνω από τα κεφάλια του.

Τελικά, μετά από μίση ώρα, έφτασαν στο τέλος του μονοπατιού οπού και συνάντησαν μια μικρή ξύλινη και σκοτεινή καλύβα. Ξεπέζεψαν και ο Heisuke έψαξε για ένα μέρος για να δέσει τα άλογα. Ταυτόχρονα ο Χαρτοσακούλας πλησίασε την καλύβα, η οποία φαινόταν εγκαταλειμμένη. Το ένα της παράθυρο ήταν σπασμένο. Μέσα υπήρχε μόνο σκοτάδι. Ψηλάφισε με το χέρι του μέχρι που βρήκε το πόμολο της πόρτας και προσπάθησε να ανοίξει, αλλά ήταν κλειδωμένα. Έβγαλε το κλειδί και το δοκίμασε στην κλειδαριά. Η καρδιά του έχασε ένα χτύπο καθώς το κλειδί γλίστρησε ανεμπόδιστα μέσα στην οπή και με ένα κλικ άνοιξε την πόρτα. Ο Χαρτοσακούλας ένιωσε με όλες του τις αισθήσεις πως βρισκόταν στο σωστό μέρος. Βρήκε στα τυφλά μια λάμπα και την άναψε.

Δεν χρειάστηκε καν να ψάξει. Πάνω στο τραπέζι βρισκόταν ένα μιρκό ξύλινο μπαούλο με σιδερένια πλαίσια, το οποίο ήταν αταίριαστο με την φτωχική και αραχνιασμένη καλύβα. Πλησίασε σαν μαγεμένος και το άνοιξε για να μείνει άναυδος την επόμενη στιγμή.  Μέσα βρισκόταν ένα φρούτο του διαβόλου. Είχε γκρίζα όψη και τριγωνικά σχήματα στα πλευρά του. Από κάτω του διπλωμένο υπήρχε ένα χαρτί. Ο Χαρτοσακούλας το τράβηξε και άρχισε να διαβάζει.  Φαινόταν με μισοτελειωμένο γράμμα που ο συγγραφέας του δεν είχε ολοκληρώσει λόγω βιασύνης.

Heisuke αυτό είναι το τρίτο γράμμα που σου στέλνω, αλλά ακόμα συνεχίζεις να επιμένεις βάζοντας σε κίνδυνο την υπόληψη σου. Είχες δίκιο για το φρούτο, είναι το θρυλικό  Supa Supa no MI, το οποίο είχε στην κατοχή του ο διάσημος Samagami πριν από διακόσια χρόνια. Όμως σου επαναλαμβάνω πως δεν χρειάζεσαι ούτε αυτό ούτε κανέναν άλλο φρούτο για να βελτιωθείς ως μαχητής. Ο κώδικας bushido και σκληρή προπόνηση είναι αρκετά. Εάν φας αυτό το φρούτο υπάρχει  κίνδυνος ο αυτοκράτορας να σε καθαιρέσει από ομαδάρχη. Μπορεί ακόμα και να σου αφαιρέσει τον τίτλο του σαμουράι.
Ως εκ τούτου δεν πρόκειται να συνεχίσω άλλο την συγκεκριμένη κουβέντα μαζί σου. Πρόκειται να στείλω το φρούτ...

Το γράμμα τελείωνε απότομα αλλά ο Χαρτοσακούλας είχε μάθει όσα χρειαζόταν. Πίσω του ένιωσε μια εχθρική αύρα και γύρισε αργά για να αντικρίσει τον δολοφόνο του διοικητή. Ο Heisuke είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω στο φρούτο ενώ το χέρι του ήταν ακουμπισμένο στην λαβή του σπαθιού του. Είχε παρατηρήσει το γράμμα στα χέρι του Σακούλα. Ο τελευταίος οπισθοχώρησε ενώ άρχισε να σκέπτεται πυρετωδώς την επόμενη κίνηση του όταν μίλησε ο σαμουράι.

-Ώστε εδώ το έκρυβε τόσο καιρό ο βρωμογερος; Γι’ αυτό δεν μπορούσα να το ανακαλύψω πουθενά. ΧΑΧΑΧΑ έξυπνη η κρυψώνα του, μονολόγησε με μάτια που γυάλιζαν από λαχταρά για τις δυνάμεις του φρούτου.
-Εσύ το έκανες; Προσπάθησες να τον σκοτώσεις για ένα φρούτο; Ρώτησε ενώ με το αριστερό του χέρι προσπαθούσε να βρει ψηλαφιστά κάποιο όπλα μέσα στην καλύβα.
-Ξέρεις ότι εγώ το βρήκα; Ρώτησε ρητορικά ενώ δεν είχε πάρει τα μάτια του πάνω από το φρούτο. Θεώρησα πρέπον να το παρουσιάσω στον διοικητή ώστε να βεβαιωθούμε για τις δυνάμεις του, πριν τις αποκτήσω. Όμως αυτός το κράτησε και μου απαγόρευσε να το χρησιμοποιήσω.
-Το γράφει στο γράμμα, θα έχανες την θέση σου εάν…
-ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ούρλιαξε θυμωμένα. Εγώ το βρήκα. Δεν είχε το δικαίωμα να μου το κρύψει μόνο και μόνο επειδή ο αυτοκράτορας παραμένει ηλίθια πιστός σε παραδώσεις που έχουν ξεπεραστεί ακόμα και στην Wano Country. Δεν είχε το δικαίωμα να καθορίσει το μέλλον μου. Με αυτό το φρούτο θα γίνω εγώ ο ίδιος Κατάνα. Καταλαβαίνεις; Τι πιο ταιριαστό για έναν σαμουράι. Με αυτό το φρούτο θα γίνω ο καλύτερος ξιφομάχος. Καλύτερος ακόμα και από τον Soji.