22 years after the war, the pirate will is passed on (Τέλος - Φρούτο)

Last edited by Roni on Thu Jan 28, 2016 1:34 am; edited 4 times in total

Ο Faust βρήκε το τέλος του από τα χέρια του Daigin. Ο δεύτερος αφού αποκεφάλισε τον πειρατή, πήρε το κατάνα με την μαύρη λεπίδα στην κατοχή του. Ωστόσο δεν το χρησιμοποίησε ποτέ, ήξερε τις ικανότητες αυτού του σπαθιού, το φοβόταν... Το είχε βάλει στην θήκη του και το είχε κρεμάσει στον τοίχο πάνω από το γραφείο του για να θυμάται τον αντίπαλο που κατάφερε να του προσφέρει τόσο πόνο.
Οι μαρίν μετά τον θάνατο του Faust και το τέλος του μεγάλου πολέμου μάζεψαν τα πτώματα των νεκρών συντρόφων τους και πρόσφεραν βοήθεια σε όσους την είχαν ανάγκη και ήταν ακόμα ζωντανοί. Αρκετές μέρες αργότερα ξεκίνησαν οι επισκευές στην βάση του Tohan Island. Ωστόσο υπήρχε ένα μέρος που δεν είχε υποστεί καμία ζημιά και αυτό γιατί κανένας δεν είχε περάσει από εκεί. Ο λόγος για τις φυλακές της βάσης, βαθιά μέσα στα υπόγεια μπουντρούμια του Tohan βρισκόταν μια συγκεκριμένη φυλακισμένη γυναίκα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στην επιβίωση ή όχι αυτού του κόσμου.
Alicia Kirishima την έλεγαν και ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε γνωρίσει τον αληθινό Rin Faust. Η γυναίκα που του έκλεψε την καρδιά και κουβαλούσε μέσα της το παιδί του. Μια επαναστάτρια που είχε πιαστεί από τους μαρίν και επί τρεις μήνες σάπιζε στα μπουντρούμια του Tohan.
Ένιωσε έναν οξύ πόνο και δίπλωσε το σώμα της, η φωνή της βγήκε σπαστή.. Ένας από τους φρουρούς πλησίασε το κελί της για να ελέγξει την κατάσταση.
Σε παρακαλώ... Είμαι έγκυος.. Σε παρακαλώ.. Φώναξε έναν γιατρό.. Νομίζω, νομίζω πως είμαι έτοιμη να γεννήσω...
Ούρλιαξε εκείνη μέσα στους πόνους της όταν τον είδε..

Ο μαρίν έμεινε για λίγο να την κοιτάει αλλά τελικά έτρεξε για να αναφέρει το συμβάν στους ανωτέρους του. Σχεδόν δέκα λεπτά αργότερα ένας γιατρός και μερικές νοσοκόμες κατεύθασαν στο κελί της γυναίκας που σφάδαζε ακόμα από τους πόνους.
Ο γιατρός είπε στις νοσοκόμες να την ετοιμάσουν για εγχείρηση, δεν είχαν χρόνο να πάνε στο ιατρείο, μπορούσε εύκολα να καταλάβει πως η κατάσταση της γυναίκας ήταν κρίσιμη.
Οι μήνες που είχε περάσει μέσα σε ένα υγρό και βρώμικο μέρος όπως και αυτό, μακριά από το φως το ήλιου και σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη της, είχαν προκαλέσει πολλές ζημιές στο σώμα της.
Η εγχείρηση ξεκίνησε και κράτησε μια ολόκληρη ώρα. Ένα υγιέστατο αγόρι είχε γεννηθεί. Η μάνα του γύρισε και το κοίταξε για πρώτη και τελευταία φορά.
"Είσαι ο καρπός της αγάπης μας. Έχεις τα μάτια του πατέρα σου, κόκκινα σαν τα μάτια του διαβόλου. Και τα δυο όμως. Είσαι πιο δυνατός από εκείνον, εκείνος έπεσε θύμα της τρέλας του και έφυγε από κοντά μας... Όμως πάντα τον αγαπούσα, όπως αγαπώ και εσένα. Ζήσε και κέρδισε την ψύχωση που θα εμφανιστεί μέσα στο μυαλό σου. Ζήσε και δείξε σε εμένα και τον πατέρα σου πως μπορείς να κάνεις αυτόν τον κόσμο... Σε αφήνω μικρέ μου, πάω να τον βρω... Από εδώ και πέρα. Είσαι μόνος σου.. ΖΗΣΕ!!" Σκέφτηκε η γυναίκα και έκλεισε για πάντα τα μάτια της.

Ο γιατρός επιβεβαίωσε τον θάνατο.
Και τι θα γίνει αυτός ο μικρός ανθρωπάκος.. Δείτε τα μάτια του.. Είναι κόκκινα.. Σαν τα μάτια ενός διαόλου. Εγώ λέω να το θανατώσουμε όσο είναι ακόμα νωρίς. Είπε μια από τις νοσοκόμες. Ο γιατρός την κοίταξε απορημένος. Δίχως να έχει κάτι να απαντήσει.
Το παιδί θα μείνει εδώ. Θα μεγαλώσει μέσα στην βάση και θα γίνει ένας τέλειος ναυτικός μια μέρα. Θα τον εκπαιδεύσω εγώ ο ίδιος. Το όνομα του θα είναι... Ayato Kirishima. Πρέπει να έχει το επώνυμο της νεκρής του μάνας τουλάχιστον. Το Ayato φαίνεται να του ταιριάζει...
Μα κύριε.. Έκανε εκείνη γυρνώντας για να αντικρίσει την επιβλητική μορφή του Commodore Daigin που είχε μόλις σηκωθεί από το κρεβάτι.
Σκασμός. Ακούσατε τι είπα. Είμαι ο διοικητής αυτής της βάσης και λέω πως θα μείνει εδώ. Τέλος. Τώρα πηγαίντε να το καθαρίσετε και να το φροντίσετε. Φώναξε ο δεύτερος και ο γιατρός με τις νοσοκόμες έφυγαν από τα κελιά.
"Ζεχαχαχα, Faust πονηρέ... Άφησες κάτι πίσω σου αν κατάλαβα καλά.. Φυσικά θα πρέπει να ελέγξω το αίμα του μικρού, αλλά δεν νομίζω πως χωράει αμφιβολία με εκείνα τα μάτια... Και είναι μόνιμα κόκκινα και τα δυο.. Ενδιαφέρον.. Πολύ ενδιαφέρον!" Σκέφτηκε ο Commodore καθώς τους παρατηρούσε να απομακρύνονται.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά από εκείνη την μέρα:

Ο Commodore Daigin είχε κάνει τους απαραίτητους ελέγχους στο αίμα του μικρού Ayato και είχε πλέον σιγουρευτεί ότι πατέρας του παιδιού δεν ήταν άλλος από τον πειρατή με το ένα κόκκινο μάτι και το ψευδώνυμο "Devil Eyed". Δεν ήταν άλλος από τον Rin Faust. Ωστόσο ο Faust απέκτησε το κόκκινο μάτι του από βασανιστήρια που σκοπό είχαν να ξυπνήσουν την τρελή μεριά που ζούσε μέσα του. Εν αντιθέση με εκείνον, ο μικρός Ayato είχε και τα δυο του μάτια κόκκινα με μαύρο. Η σφιζοφρένια του πατέρα του είχε μεταφερθεί στον μικρό και τον είχε κατακτήσει από τότε που γεννήθηκε. Ο Ayato φαινόταν να έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί την απεριόριστη σωματική δύναμη που του έδινε η τρέλα του πατέρα του δίχως να χρησιμοποιεί κάποιο φρούτο. Ενώ παράλληλα τα δεκατέσσερα χρόνια της μέχρι τότε ζωής του έδειχναν πως ήταν απόλυτα λογικός εγκεφαλικά.
Ο Daigin δεν μπορούσε να μην δει τις απεριόριστες δυνατότητες του νεαρού και είχε αφοσιωθεί στο να τον εκπαιδεύσει και να τον κάνει έναν μαρίν σαν κανέναν άλλον.. Στα δεκατέσσερα του ο Ayato είχε την ικανότητα να νικάει όλους τους απλούς μαρίν που εκπαιδεύονταν μαζί του. Οι ικανότητες του στο σπαθί αλλά και στην μάχη σώμα με σώμα ήταν μοναδικές και είχαν ενθουσιάσει κάθε εκπαιδευτή μέχρι που ο Daigin τον απομάκρυνε από την ομαδική εκπαίδευση και όρισε τους πιο κοντινούς και ικανούς του άντρες να τον εκπαιδεύσουν.
Οχτώ χρόνια. Οχτώ χρόνια θα εκπαιδευτείς προτού βγεις στον κόσμο για να πολεμήσεις το έγκλημα Ayato. Οχτώ χρόνια θα πολεμάς κάθε μέρα, θα εκπαιδευτείς να αντέχεις τον πόνο, να πολεμάς άοπλος, με όπλο, με σπαθί με τα πάντα. Όλος ο χώρος γύρω σου θα είναι ένα όπλο για εσένα. Και μετά θα πολεμήσεις εμένα, μόνο όταν με νικήσεις θα σε αφήσω να βγεις και να υπερασπιστείς του αθώους πολίτες μας! Του είπε ο Commodore την μέρα που το ανακοίνωσε πως πλέον θα εκπαιδεύεται μόνος του.
Μάλιστα Commodore. Δεν θα σας απογοητεύσω. Απάντησε ο νεαρός κάνοντας έναν στρατιωτικό χαιρετισμό.

Ο Daigin χαμογέλασε ελαφρώς και κάνοντας μεταβολή έφυγε και άφησε τον Ayato με τους εκπαιδευτές του. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τον είδε για τα επόμενα οχτώ χρόνια. Ο Ayato ήταν μόνιμα κλεισμένος στα υπόγεια και η μόνη επαφή με το ανθρώπινο είδος ήταν για να πολεμάει τους εκπαιδευτές του ή να δέχεται βασανιστήρια για να συνηθίσει τον πόνο και να τον αγκαλιάσει.
Είχε άπλετο χρόνο να αναπτύξει μια πάρα πολύ καλή σχέση με την ψυχασθενική πλευρά του. Τα μάτια του συνήθισαν το σκοτάδι και έβλεπαν πολύ καλύτερα από κάθε άλλου ανθρώπου. Το σώμα του είχε γεμίσει τραύματα που είχαν επουλώσει αφήνοντας πίσω μια ουλή ή ακόμα και άλλα που ακόμα επούλωναν.
Οχτώ αργά και βασανιστικά χρόνια πέρασαν με αυτόν τον τρόπο και ο Ayato είχε μάθει να χειρίζεται κάθε είδος όπλου. Ωστόσο αγαπούσε ιδιαίτερα τα σπαθιά και ειδικά τα κατάνα. Είχε αναπτύξει πολύ τους μυς του σώματος του και η ταχύτητα με την οποία μπορούσε να κινηθεί ήταν πραγματικά μοναδική.
Είχε μπει εκεί μέσα όταν ήταν μόλις ένα αγόρι δεκατεσσάρων ετών και πλέον βρισκόταν και πάλι μπροστά από την μοναδική είσοδο αλλά και έξοδο από τα μπουντρούμια ως άντρας. Στο πρόσωπο του υπήρχαν μούσια, χρόνια ολόκληρα αξύριστα. Τα μαλλιά του είχαν φτάσει μέχρι την μέση του, το σώμα του είχε αλλάξει από τότε που πέρασε εκείνη την πύλη. Είχε φουσκώσει και ήταν πλέον καλυμμένο με ουλές που έδειχναν την προπόνηση που είχε περάσει.

Αρκετά πίσω του και χαμηλά στον πάτο του μπουντρουμιού, βρίσκονταν τα σώματα πέντε αντρών. Οι άντρες αυτοί ήταν μαρίν, ήταν οι καλύτεροι πολεμιστές του Commodore Daigin και ήταν οι πρώην εκπαιδευτές του Ayato.
Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να βγει από εκείνη την κόλαση ήταν να τους νικήσει σε μια μάχη. Ή μάλλον να τους σκοτώσει, άλλωστε οχτώ χρόνια τώρα τόσο εκείνος όσο και εκείνοι θεωρούνταν νεκροί από τον υπόλοιπο κόσμο.
Η πόρτα άρχισε να ανοίγει σιγά σιγά. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έπεσαν πάνω στον νεαρό, εκείνος έκλεισε ελαφρώς τα μάτια του για να συνηθίσει το ξαφνικό φως. Το χέρι του έσφιξε το κατάνα που είχε βρει στο υπόγειο. Δίχως προστατευτική λαβή, μόνη την λαβή και την λεπίδα. Με αυτό είχε κερδίσει την ελευθερία του και είχε αποφασίσει να το πάρει μαζί του.
Η πόρτα άνοιξε εντελώς και μια γνωστή στον νεαρό φιγούρα εμφανίστηκε εκεί. Δεν ήταν άλλος από τον Commodore Daigin.
Ζεχαχαχα, επιτέλους μικρέ μου φίλε... Πέρασε ο καιρός και ξανά ανταμώσαμε... Σε άφησα αγόρι και έγινες ολόκληρος άντρας. Τα μάτια σου είναι πιο κόκκινα από ποτέ, έλα. Πάμε να ξυριστείς και να κουρευτείς. Μετά θα πρέπει να μου δείξεις τι έμαθες αυτά τα οχτώ χρόνια που πέρασαν. Του είπε.
Ο νεαρός έκατσε σε θέση προσοχής και με ένα νεύμα έδειξε πως θα ακολουθούσε την εντολή.

Last edited by Roni on Thu Jan 28, 2016 12:49 am; edited 1 time in total

Ξυρίστηκε και κουρεύτηκε, ύστερα έκανε ένα μπάνιο μετά από οχτώ χρόνια βρόμας και φόρεσε καθαρά ρούχα που το χορηγήθηκαν. Στερέωσε στην μέση του την θήκη του κατάνα του και βγήκε από το δωμάτιο. Τρεις άντρες ήταν εκεί για να τον συνοδέψουν στην αυλή εκπαιδεύσεως όπου και τον περίμενε ο Commodore Daigin.
Σχεδόν δέκα λεπτά τους πήρε για να φτάσουν. Ο νεαρός χάιδευε την λαβή του σπαθιού του σε όλη την διαδρομή. Ένιωθε άβολα που είχε κόσμο γύρω του και δεν του επιτεθόταν κανένας. Ένιωθε πως απειλείται με κάποιον τρόπο...
Βγήκε στην αυλή και είδε όλους τους μαρίν παρατεταγμένους και στην μέση αυτών τον Commodore.
Ayato φίλε μου! Ήρθε η ώρα να μου δείξεις τι μπορείς να κάνεις. Είχες οχτώ χρόνια για να γίνεις άριστος σε κάθε μορφή μάχης. Πέρασες οχτώ χρόνια που πολεμούσες κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό. Έπρεπε να γίνεις ένα με το περιβάλλον σου για να ξεκουραστείς ή να φροντίσεις τις πληγές σου. Έπρεπε να σκοτώσεις για να μην σκοτωθείς.. Λοιπόν, τράβα τα κατάνα που απέκτησες και δείξε μου τι αξίζεις. Η μάχη μας θα τελειώσει μόλις κάποιος από τους δυο καταφέρει το πρώτο χτύπημα στον άλλον.
Ο νεαρός έμεινε ακίνητος για λίγο και κοιτούσε τον Daigin. Ύστερα έβγαλε το κατάνα του από την θήκη του.
Μάλιστα κύριε. Παρακαλώ φροντίστε να μην πεθάνετε από αυτό το ένα χτύπημα. Είπε τελικά και το καμπανάκι που όριζε την αρχή της μάχη ήχησε.
Ο Daigin κινήθηκε με ταχύτητα και επιτέθηκε στον νεαρό που ήταν ακόμα ακίνητος.

Το κατάνα του πλησίαζε το στήθος του όταν ξαφνικά ο νεαρός εξαφανίστηκε από το οπτικό του πεδίο. O Commodore ένιωσε έναν οξύ πόνο στην πλάτη του και έπεσε στα γόνατα.
Όλα είχαν γίνει μέσα σε δευτερόλεπτα, κανένας δεν είχε καταφέρει να δει τι ακριβώς είχε συμβεί. Μόνο το αποτέλεσμα. Το κατάνα του Ayato είχε αίμα πάνω του και ο Commodore είχε αποκτήσει μια πληγή στην πλάτη του.
Ώστε.. Είσαι ικανός όντως για όσα νόμιζα πως θα ήσουν..! Ψέλλισε εκείνος καθώς δυο μαρίν τον βοηθούσαν να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Έλα στο γραφείο μου Ayato. Σε δυο ώρες. Έχω κάτι για εσένα, ήρθε ο καιρός να γράψεις την δικιά σου ιστορία σε αυτόν τον κόσμο. Συνέχισε και με μια κίνηση του χεριού του, οι δύο άντρες ξεκίνησαν μαζί του για το ιατρείο.
Ο Ayato έμεινε ακίνητος να τους κοιτάει να απομακρύνονται μέχρι που χάθηκαν από τα μάτια του. Ήταν λες και κάτι είχε αλλάξει μέσα του. Λες και από την ώρα που είχε βγει από εκείνο το μπουντρούμι κάτι του έλεγε να φύγει όσο πιο μακριά γινόταν από τον Commodore Daigin.
Έκανε μια απότομη κίνηση με το χέρι του για να τινάξει την λεπίδα του κατάνα του ύστερα το έβαλε στην θήκη του πριν ξεκινήσει για το δωμάτιο του.
Αρκετοί από τους μαρίν είχαν μείνει άναυδοι και προσπαθούσαν ακόμα να καταλάβουν τι ακριβώς είχε κάνει ο νεαρός και είχε καταφέρει όχι μόνο να αποφύγει με ιδιαίτερη ευκολία τον διοικητή τους, αλλά τον είχε κόψει στην πλάτη με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία..

Δύο ώρες αργότερα ο νεαρός βρέθηκε να χτυπάει την πόρτα του Daigin. Η φωνή του δεύτερου ακούστηκε και του είπε να περάσει στο εσωτερικό του γραφείου.
Μπήκε και κοίταξε γύρω του. Είχε να βρεθεί σε αυτόν τον χώρο για οχτώ χρόνια ωστόσο τίποτα δεν είχε αλλάξει από ότι φαινόταν. Ακόμα και το μαύρο κατάνα που ήταν πάνω από του γραφείο του ήταν ακόμα εκεί. Κρεμασμένο αλλά δίχως ίχνος σκόνης επάνω του.
Συγχαρητήρια μικρέ. Δεν περίμενα πως θα μπορούσες να περάσεις τις άμυνες μου τόσο εύκολα.. Υποθέτω πως γερνάω και εγώ κάποια στιγμή. Όπως σου είχα πει και τότε, ήρθε ο καιρός να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου. Είσαι επίσημα ένας μαρίν πλέον. Θα σε στείλω σε αποστολές και διάφορες επιδρομές, θα πάρεις μέρος σε μάχες και θα αποκτήσεις εχθρούς. Αλλά είσαι απόλυτα έτοιμος για κάτι τέτοιο. Για αυτό και θέλω να πάρεις αυτό. Είπε ο Commodore με απόλυτα σοβαρό ύφος και έδωσε στον νεαρό ένα μικρό φρούτο με περίεργη φλούδα και σχήμα.
Αυτό είναι ένα από τα περίφημα φρούτα του διαβόλου, δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η δύναμη του αλλά ότι και είναι δεν μπορεί να σε κάνει πιο αδύναμο. Θα σε κάνει μόνο πιο δυνατό. Εμπρός λοιπόν.. Τι περιμένεις? Φάτο... Συνέχισε..
Ύστερα από περίπου ένα λεπτό δισταγμού, ο Ayato έκοψε το φρούτο στα δυο και το έκανε δυο χαψιές. Είχε απίστευτα χάλια γεύση αλλά πέραν αυτού δεν ένιωσε κάποια αλλαγή στο σώμα του... Εκτός του ότι του είχε κοπεί η όρεξη..
Χμ, υποθέτω θα μάθουμε τι κάνει αύριο στην εκπαίδευση... Σε βλέπω λίγο χλωμό.. Θέλω να σου μιλήσω για κάτι Ayato. Κάτι που δεν έχω πει εδώ και εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια... Κάθισε. Είπε εν τέλει ο Daigin και ο νεαρός έκατσε στην καρέκλα που βρισκόταν μπροστά του.

Σας ακούω κύριε διοικητά. Είπε ο νεαρός όταν είχε βολευτεί. Η γεύση από το φρούτο ευτυχώς είχε φύγει από το στόμα του και του επέτρεπε να συγκεντρωθεί και να προσέξει τα λόγια του διοικητή του.
Πρόκειται για τον πατέρα σου. Βλέπεις, δεν είναι τυχαίο που έχεις αυτά τα κόκκινα διαβολεμένα μάτια. Υπήρχε ένας άντρας πριν εικοσιδύο χρόνια που είχε ένα μάτι σαν και τα δικά σου. Λεγόταν Rin Faust ή μάλλον "Devil Eyed" Faust. Έτσι τον ήξερε ο κόσμος. Ήταν πειρατής και μάλιστα είχε ένα αρκετά μεγάλο ποσό στο κεφάλι του για τις αρχικές θάλασσες. Είχε 60,000,000 Bounty στο κεφάλι του. Αυτός ο πειρατής φαίνεται πως πήγε με μια γυναίκα που τότε ήταν στους επαναστάτες. Την μητέρα σου, ονόματι Alicia Kirishima. Και έτσι βγήκες εσύ. Ο πατέρας σου είναι νεκρός Ayato. Ξέρω πως θέλεις να ψάξεις να βρεις ίχνη του αλλά είναι νεκρός. Πέθανε σε αυτό ακριβώς το γραφείο από έναν μαρίν πριν ακριβώς εικοσιδύο χρόνια.. Μόλις δυο εβδομάδες πριν γεννηθείς εσύ. Δεν πρόκειται να πω σε κανέναν για τον πατέρα σου, αλλά και εσύ πρέπει να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να είσαι ένα υπόδειγμα μαρίν και να υπακούς τις εντολές που θα σου δίνω. Έχω σκοπό να μας φτάσω πολύ ψηλά εμάς τους δυο. Έδωσα εικοσιδύο χρόνια από την ζωή μου για αυτό το σχέδιο. Καταλαβαίνεις;
Μάλιστα κύριε.
Πολύ καλά. Κάποια απορία;
Καμία κύριε. Είπε ψέματα ο Ayato. Πίστεψε πως ο πατέρας του είχε όντως πεθάνει, αλλά ήξερε πως ο Daigin του έκρυβε κάτι. Και θα μάθαινε τι ήταν αυτό, πάσα θυσία...
Πολύ καλά λοιπόν. Μπορείς να πηγαίνεις. Σε περιμένω το πρωί για αναφορά.
Μάλιστα. Φώναξε χτυπώντας προσοχή και βγήκε από το γραφείο. Κινήθηκε γρήγορα προς το δωμάτιο του. Ένιωθε άρρωστος. Έπρεπε να σκεφτεί όσα είχε μόλις ακούσει...

» [Τέλος-Παρελθόν]13 Years Back!..Vladimir's <<Death>> [Brotherhood-Story] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Ιστορία Φρούτου - Αναβάθμιση Ειδικότητας]Frozen Kingdom. The early years. [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» The wrath of the One Eyed Pirate [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Pirate Gathering
» Back Again... As a Pirate [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]