[Τέλος-Αποστολή-Τεχνική]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 8ο - Το χωριο, οι Σαμουραι και η παγωμενη λεπιδα

Ο Commander Craul εκανε ενα καταφατικο νοημα στον αρχηγο του χωριου και επειτα γυρισε στους Μαρινς του και τους χωρισε εναν εναν στις 3 ομαδες που ανεφερε προηγουμενως. Η Rika ηταν στην ομαδα που θα μαζευαν τις πρωτες υλες και μαλιστα η υπευθυνη για αυτην, ο Mark οπως ηταν αναμενομενο ηταν στην ομαδα του Commander που θα κυνηγουσε τα ζωα, αλλωστε ηταν ο καλυτερος σκοπευτης του πλοιου, και ο Red δεν ειχε ανατεθει σε καμια ομαδα. Με το που τελειωσε η κατανομη ο Commander ειπε:
-Rika, παρε την ομαδα σου και πηγαινε στο πλοιο. Στο αμπαρι, στα κιβωτια του τελευταιου ανεφοδιασμου θα βρεις τα εργαλεια που θα χρειαστειτε. Επειτα επιστρεψτε εδω και μαζι με την συνοδεια μερικων χωρικων που γνωριζουν τα κατατοπια θα πατε στα μερη που ειναι καλυτερα για μαζεμα.
Η ομαδα ανοικοδομησης θα ξεκινησει αμεσα με οτι υλικα εχουν ηδη οι χωρικοι να επιδιορθωνουν την εισοδο του χωριου. Παιδια, καταλαβαινω οτι δεν ειστε χτιστες και μηχανικοι ολοι σας, αλλα ακολουθηστε τις οδηγιες οσων απο εσας ξερουν και θα σας καθοδηγουν και οι χωρικοι που εχουν γνωσεις. Χερια χρειαζονται για να γινουν γρηγορα οι δουλειες.
Η ομαδα κυνηγιου, ετοιμαστειτε. Φευγουμε αμεσα.
Ολες οι ομαδες θα συναντηθουμε εδω με στο τελευταιο φως του ηλιου.
Κυριες Poros, σας παρακαλω, ετοιμαστε μας καποιο μερος να ξεκουραστουμε το βραδυ. Θα μεινουμε μερικες μερες εδω.
-Μα φυσικα κυριε Craul.

Ο κοσμος αρχισε σιγα σιγα να διαλυεται απο την πλατεια και να πηγαινει οπου ειχε διαταχθει να παει. Ο Red "καθισμενος σε αναμενα καρβουνα" κατευθυνθηκε προς τον Commander να τον ρωτησει σε ποια ομαδα θα ειναι αυτος και γιατι τον ξεχασε, αλλα πριν προλαβει να μιλησει, ο αξιωματικος του εκανε κινηση να πλησιασει και να του μιλησει ιδιαιτερως.
-Ο ανθρωπος που ηθελα.
-Κυριε. Σε ποια ομαδα θα ειμαι εγω? Δεν με αναθεσατε σε καποια.
-Ναι το ξερω. Εσυ θα εισαι μια ομαδα απο μονος σου. Για σενα εχω διαφορετικη αποστολη.
-Τι εννοειτε?
-Λοιπον Red
Eιπε και χαμηλωσε την φωνη του
-Αυτο που πρεπει να κανεις εσυ ειναι να κατευθυνθεις στην υψηλοτερη κορυφη του βουνου. Εκει θα ψαξεις να βρεις εναν μοναχικο Samurai. Αυτος ο Samurai, ονοματι Kisuke, φημολογειται οτι γνωριζει μια αρχαια τεχνικη του σπαθιου των Σαμουραι. Θα μαθεις αν οντως υπαρχει ο ανθρωπος αυτος και αν οντως ξερει την τεχνικη αυτη.

-Επειτα θα ψαξεις να βρεις ενα μικρο χωριο Σαμουραι που υπαρχει στο βουνο κρυμμενο. Στην πραγματικοτητα δεν ειναι οσο κρυμμενο ακουγεται αλλα επειδη κανενας δεν ανεβαινει τοσο ψηλα στο βουνο για αυτο δεν ειναι γνωστο. Προσεχε ομως γιατι υπαρχουν 2 χωρια. Το χωριο της φατριας των Otomo και το χωριο της φατριας των Shimazu. Η οικογενια των Shimazu εχουν δηλωσει την συνεργασια τους με την Παγκοσμια κυβερνηση και σε ανταλλαγμα θελουν βοηθεια να ξεφορτωθουν την οικογνεια των Otomo. Εσυ θα τους βοηθησεις να το καταφερουν αυτο. Το πως θα το κανεις αυτο, το αφηνω πανω σου.
-Μισο λεπτο κυριε Commander. Σαμουραι? Μυστικες τεχνικες? Πως θα τα βρω ολα αυτα?
-ΧΑ! Το ηξερα πως μπορω να σε εμπιστευτω Red! Πηγαινε τωρα γιατι δεν εχουμε και ολο τον χρονο μπροστα μας. Θα σε περιμενουμε. Μην αργησεις.
Ειπε δινοντας του ενα δυνατο χτυπημα στην πλατη, αγνοωντας τελειως τις ερωτησεις του Red. Μετα γυρισε προς την ομαδα του και τους φωναξε να ξεκινησουν.
Καθως τους εβλεπε ο Red να απομακρυνονται απο το χωριο και ακομα χαμενος για το τι πρεπει να κανει, σηκωσε το κεφαλι και εριξε μια ματια στο βουνο που θα επρεπε να ανεβει. Και ηταν ψηλο...
-Πως θα παω εγω εκει πανω?? Σκεφτηκε εντρομος

Τις τρομοκρατημενες σκεψεις του ηρθε να διακοψει η Rika που ηταν ετοιμη να ξεκινησει για να παει πισω στο καραβι.
-Τι εγινε Red? Μειναμε στην απεξω.
-Οχι...
-Αλλα? Γιατι εισαι ετσι? Και τι εννοεις οχι? Αφου δεν σε ακουσα να εισαι στα μελη καποιας ομαδας.
-Ο Commander Craul...
-Ναι...?
-Με θελει να ανεβω αυτο το βουνο και να κυνηγαω φημες
-Αντιο Red. Αμα πεθανεις θα παρω τα ρουχα σου και ολα σου τα αντικειμενα
-Μα τι να τα κανεις τα ρουχα μου?
-Εεεε...Εεεε....
Αγχωμενη για αυτο που ειπε δεν μπορουσε να βρει λεξεις να απαντησει.
-ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΩ!? Φυσικα και δεν θα πεθανω! Πανε σπασε τις πετρες σου εσυ και ασε με εμενα.
Ειπε και παιρνοντας μια βαθια ανασα ξεκινησε στον δρομο προς την αναβαση του βουνου
-Ουφ φτηνα την γλιτωσα την ερωτηση
Σκεφτηκε

Η πλευρα του Red.

Με την αυτοπεποιθηση του να εξαφανιζεται γρηγορα απο το πολικο ψυχος, ο Red ειχε ξεκινησει και σκαρφαλωνε το βουνο. Με τυλιγμενα τα χερια του γυρω απο το σωμα του ανηφοριζε το δρομακι που ειχε βρει να ανεβαινει το βουνο και μονολογουσε:
-Μα φυσικα. Τι εχω να κανω? Να σκαρφαλωσω ενα βουνο. Πφφφφ... Τι ειναι αυτα? Ευκολα πραγματα. Και αφου το σκαρφαλωσω? Τι θα μεινω εκει, θα καρφωσω μια σημαια της Παγκοσμιας Κυβερνησης και θα φωναξω εφτασα? Οχι. Θα ψαχνω σαν τον τρελο, ανθρωπο στα χιονια. Ποιος.... ΠΟΙΟΣ θα εμενε εδω πανω. Μονος του... Γιατι να μενει μονος του? Τωρα θα μου πεις ειναι σαμουραι. Οι Σαμουραι ειναι περιεργοι. Βασικα ποτε αποδεχτηκα οτι υπαρχει? Πφφφ... Ας πουμε οτι υπαρχει. Που ειχα μεινει? Α ναι, ειναι περιεργοι οι Σαμουραι. Δεν το ξερω οτι ειναι περιεργοι? Ε θα ειναι. Για να μενουν στα βουνα!
Και ο μονολογος συνεχιζοταν καθως διεσχιζε το χιονι σαν μια μικρη βουλα πανω στο μεγαλο βουνο. Καλυμμενο το μεγαλυτερο μερος με κωνοφορα δεντρα, ασπρισμενα και φορτωμενα με χιονι, ετοιμα να το ριξουν στο πρωτο φυσηγμα του αερα. Δρομος, ο Θεος να τον κανει, υπηρχε μονο ενας που να ανηφοριζει. Και του φανηκε και περιεργο κιολας που υπηρχε. Αλλα δεν εκατσε να το αμφισβητησει. Ηταν κατι ευκολο που βρηκε στο βουνο που τον περιμενε μπροστα του

Χωρις επιπλεον εμποδια, μονο το κρυο, το βαθυ χιονι και την αναβαση, την ιδια μερα κιολας ο Red εφτασε στην κορυφη του βουνου. Εκει εκανε ακομα περισσοτερο κρυο και ο αερας ηταν ακομα πιο αδυσωπητος απο οτι πριν. Αλλα η θεα ηταν καταπληκτικη. Απο εκει πανω εβλεπε τα παντα. Εβλεπε το πλοιο τους αραγμενο στο λιμανακι, τους καπνους απο τις καμιναδες των σπιτιων του χωριου και ολο το υπολοιπο νησι με τα μικροτερα βουναλακια του και τα χιλιαδες δεντρα του. Για μερικα δευτερολεπτα χαθηκε. Ξεχασε και κρυο και κακουχιες και αποστολες. Απλα θαυμασε την φυση. Αλλα ενας δυνατος αερας τον χτυπησε στο γυμνο του προσωπο και τον επανεφερε στην σκληρη και παγωμενη πραγματικοτητα
Απο την αντιθετη μερια απο οπου ανεβηκε, ειδε ενα δρομακι να κατεβαινει. Σκεφτομενος οτι εψαχνε καποιον εδω ψηλα και δεν ειχε δει ιχνος ζωης ακομα, αποφασισε να δει τι κρυβει αυτο το δρομακι

Με το που πηρε την πρωτη στροφη και αρχισε να κατεβαινει, ακριβως μπροστα του παρουσιαστηκε μια σπηλια. Ηταν περισσοτερο σαν μια φωλια μεσα στο βουνο. Μπροστα της, υπηρχε ενα πλατυ ανοιγμα και πανω σε αυτο το ανοιγμα αντικρυσε καμμενα ξυλα απο μια σβηστη φωτια, ενα κουτσουρο κορμου δεντρου διπλα σε αυτα, σαν καρεκλα, και μια μικρη στοιβα με ξυλα. Ενδειξεις ζωης υπαρχαν δυο. Μαλλον μια γιατι η πρωτη που αντικρυσε ηταν ενα ζωο. Ενα περιεργο κατσικι, βυθισμενο μεσα στο χιονι σε μια γωνια. Το μονο που φαινοταν ηταν το κεφαλι του που προεξειχε. Το υπολοιπο ηταν βυθισμενο και νεκρο. Η δυετερη μορφη ζωης ηταν ενας ανδρας. Ενας ψηλος, γεροδεμενος αντρας, με μαυρο μακρυ ισιο μαλλι, πιασμενο σε κοτσιδα και φορουσε σανδαλια και ρομπες.
Αυτη δεν ειναι αμφιεση για το βουνο!
Σκεφτηκε κατευθειαν ο Red.
Και μετα προσεξε πως στο ζωναρι του, ειχε περασμενο ενα ξιφος. Ενα κατανα. Απο την εμπειρια του, ο Red καταλαβε πως ηταν πολυ καλης ποιοτητας. Δεν μπορουσε βεβαια να ειναι σιγουρος αν δεν το δει αλλα το υπεθεται

Η μυστηρια μορφη βγηκε εξω απο την σπηλια για να υποδεχτει τον επισκεπτη της. Ηταν μεσηλικας, ισως και μεγαλυτερος. Ειχε ουλες στο προσωπο του και ενα βλεμμα βετερανου. Κοιταξε τον νεαρο μαριν επιμονα με τα καστανα του ματια και δεν ειπε κουβεντα.
Λιγα αμηχανα δευτερολεπτα μετα, ο Red πηρε την πρωτοβουλια και μιλησε
-Καλησπερα... Ειστε μηπως Σαμουραι?
Ο ανδρας δεν του απαντησε. Μονο κουνησε λιγο το φρυδι του οταν ακουσε την λεξη Σαμουραι.
-Λοιπον? Ειστε?
-Οχι.
Απαντησε με βαρια φωνη.
-Ξερετε μηπως τοτε κανεναν αλλον ερημιτη, ξιφομαχο εδω στο βουνο που να ειναι??
Ο Red προφανως ειχε καταλαβει πως δεν υπηρχε περιπτωση να μην ειναι αυτος που ψαχνει αλλα αποφασισε να παει με τα νερα του για αρχη

-Φυγε ξενε! Και μην αναζητας πραγματα που δεν γνωριζεις. Μπορει να ειναι επικινδυνα και να σκοτωθεις.
Ειπε καπως φιλικα, καθολου απειλιτικα.
-Μπορω να χειριστω λιγο κινδυνο ξερεις.
-Πολλοι το εχουν πει αυτο. Και πολλοι εχουν ξαφνιαστει με την ανικανοτητα τους.
-Ναι αλλα... Ποσοι απο αυτους ξεραν μυστικες τεχνικες του σπαθιου?
-Τι ειπες?
-Οχι εγω. Οχι... Αλλα εσυ? Δεν ξερεις?
-Καμια τεχνικη. Κανενας ξιφομαχος.

Και με το που τελειωσε την κουβεντα του, σε ανυποπτο χρονο, ο Red τραβηξε τα σπαθια του και του επιτεθηκε.
Σαν απο ενστικτο, ο μυστηριος αντρας τραβηξε το σπαθι και σταματησε τις δυο λεπιδες του Red απο το να τον κανουν 3 φετες.
Ομως ο Red γρηγορα τραβηχτηκε προς τα πισω καθως ειδε κατι πολυ περιεργο. Η λεπιδα του ανδρα εβγαζε ατμους. Και ηταν περιεργη... Πιο λαμπερη απο οτι θα επρεπε να ειναι. Ηταν σαν παγωμενη.
Κοιταξε τα δικα του σπαθια. Εκει που ειχαν συγκρουστει οι λεπιδες, υπηρχε παγος που φαινοταν να να ειχε αρχισει να εξαπλωνεται και να αγγαλιαζει το κατανα.
Σκαλωσε ο Red. Ποτε δεν ειχε δει κατι παρομοιο.
Ο ανδρας ειχε παρει για μια στιγμη ποζα μαχης αλλα γρηγορα την αφησε και επεστρεψε στην κανονικη του κορμοστασια και μαζι με αυτον, σταματησε και το σπαθι του να συμπεριφερεται περιεργα. Πλεον φαινοταν σαν ενα πολυ καλο και κανονικο κατανα