[Αρχή-Αποστολή-Τεχνική-Αναβάθμιση Ειδικότητας] The Mark of the Wolf.

 Εκείνος απλά γρύλισε και σήκωσε ξανά τις γιγάντιες αιθέριες γροθιές του.
-Fantasy Gatling Pass.
Οι γροθιές αυτές πέταξαν προς το μέρος μου, αλλά εν ήταν μόνο δύο πλέον. Πολλαπλασιάστηκαν και όλο το οπτικό μου πεδίο είχε γεμίσει από δ' αύτες.
-Black Sky. έπεσαν από τον ουρανό αστραπές και καρφώνονταν μία μία στις γροθιές σταματώντας τες προτού φτάσουν σε εμένα.
-Left Strike. έπιασα με την άκρη του ματιού μου να έρχεται από τα δεξιά μου άλλη μία και σήκωσα το χέρι μου με την ενέργεια μου για να το μπλοκάρω.
-Feint, Right Jab.
Η επίθεση του όμως στάμάτησε και αντί αυτού μια δεύτερη γροθιά βγήκε από κάτω μου και με χτύπησε στο σαγόνι. Δεν την περίμενα ούτε είχα χρόνο να αντιδράσω. Το κεφάλι μου τραντάκτηκε από το βίαιο χτύπημα του αέρα και για λίγο θόλωσε η όραση μου.
-Sucker Punch.
Δέχθηκα ένα χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
-Gutter Bam.
Ακολούθησε ένα χτύπημα στο στομάχι μου που με έκανε να διπλωθώ.
-Fantasy Finisher Split Breaker.
Μία γροθιά του με βάρεσε στο πρόσωπο ενώ η δεύτερη με χτύπησε στο πλευρό από την άλλη πλευρά. Το σώμα μου λύγισε απότομα και ένιωσα τα κόκκαλα μου να δονούνται καθώς έπεφτα κάτω.
-Και μείνε εκεί. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί όρθιος μετά από γροθιά επαγγελματία μποξέρ. καυχήθηκε ο Poredo μετά την πτώση μου.
Όμως τότε και το δικό του σώμα άρχισε να δονήτε και γονάτισε άμεσα ουρλιάζοντας από τον πόνο. Το δέρμα του έκαιγε γύρω από την καρφωμένη μαύρη ενέργεια που έμενε μέσα του και το δέρμα του θα έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει να μετατρέπετε σε ένα μαύρο νεκρό απολειφάδι. Σηκώθηκα ψύχραιμα όρθιος.
-Πως...; κλαψούριζε και με το ζόρι μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι του να με κοιτάξει.
-Θα προσπαθούσα να σου εξηγήσω, αλλά είναι περίπλοκο. Θα στο πω λοιπόν σε μια γλώσσα που καταλαβαίνεις. Πως κάποιος με 42.000.000 bounty θα μπορούσε ποτέ να νικήσει κάποιον με * bounty;
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν υπάρχει κανείς στην τωρινή εποχή με τέτοια επικήρυξη. Εκτός...εκτός αν είσαι...ο Dark Doctor; είπε με κάποια έκπληξη μπροστά στην ανακάλυψη του.
-Ευχαριστούμε που μας επισκεφθήκατε. του είπα χαμογελαστά και γέμισε ο ουρανός από πάνω του μαύρες αστραπές.
-Black Sky.
Αχ, άλλος ένας ικανοποιημένος πελάτης.

Masta's POV

 Προσπέρασα τους πειρατές και απομακρύνθηκα λίγο από τον κύκλο που μας είχα "παγιδεύσει".
-Μπορείς να βγεις. Ξέρω ότι είσαι εδώ και θα με ενδιέφερε πολύ να μιλήσουμε. φώναξα σε όποιον και αν ήταν εκεί.
 Μια γυναικία φιγούρα ξεπρόβαλε από το πουθενά. Είχε μακρυά μωβ μαλλιά που έπεφταν πάνω από τους ώμους της και έφταναν μέχρι το στήθος της -που δυστυχώς ήταν πολύ μικρό για τα γούστα μου-. Τα ρούχα της ήταν φαρδιά, εύκολα για την κίνηση, άνετα και της πρόσφεραν κάποια ευκολία στο να τα βγάλει πέρα με τον συγκεκριμένο καιρό. Γύρω από το κεφάλι της είχε δεμένο ένα μαντήλι του οποίου οι άκρες ανέμιζαν στον αέρα και είχε πάνω του μόνο δύο τρύπες από όπου φαινόντουσαν τα μάτια της.

Spoiler:

-Πως με κατάλαβες; με ρώτησε.
-Είσαι άτυχη που δεν έχω καπνίει ή πιει εδώ και πολύ ώρα. της απάντησα.
 Φάνηκε να απορεί όπως ήταν λογικό αλλά δεν έδωσε περαιτέρο βάση σε αυτό.
-Άκουσα ότι είσαι σκληρό καρύδι Masta. Βέβαια δεν περίμενα να σε βρω σε ένα τέτοιο μέρος.
 Που στο καλό με ήξερε; Αν ήταν από την North θα την γνώριζα. Στο στρατό μου δεν παίζει να ήταν λόγο φύλλου. Να κοιμήθηκα μαζί της; Δεν νομίζω. Όπως είπα δεν είναι του τύπου μου.
-Γνωριζόμαστε; ρώτησα με τα πολλά.
-Εσύ μπορεί να μην με ξέρεις, όμως εσύ και οι δικοί σου είστε γνωστοί μέσα στην επανάσταση.
-Είσαι με την επανάσταση; Είσαι σίγουρη; Γιατί δεν έχω ξαναδεί επαναστάτες να βγαίνουν και να δηλώνουν την ύπαρξη τους στον χώρο.
-Ο μόνος λόγος που πράττω έτσι είναι γιατί θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος για παιχνίδια ανάμεσα μας. Όπως και εσείς και εμείς γνωρίζουμε ότι δεν είστε εδώ για να ασχοληθείται με κάτι ασήμαντο όπως οι Dune Pirates, έτσι δεν είναι; Θέλετε τον Maotel, οπότε γιατί να κρυβόμαστε. Αν σε βγάλω εδώ από την μέση τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα και για εμάς.
-Εντάξει λοιπόν, άμα το θέτεις έτσι δεν μπορώ να αρνηθώ κάτι. Όμως για ποιον λόγο να είσαι εδώ; Φαντάζομαι ότι ήθελες την βοήθεια των Dune Pirates για τα σχέδια σας.
-Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να τους προσλάβουμε για να απασχολήσουν τον στρατό του βασιλιά όσο εμείς θα του περνούσαμε το μαχαίρι από το λαιμό του, αλλά φτάσατε προτού προλάβω καν να τους μιλήσω. Βέβαια τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ήταν χαζό να αφήσεις μόνο του τον φίλο σου να τους αντιμετωπίσει όλους στην περιοχή τους. γέλασε.
-Κυρά μου πρώτον δεν είναι φίλος μου. Δεύτερον: δεν έχω ιδέα πιο είναι το όριο των ικανοτήτων του ούτε τον έχω δει να πολεμάει, αλλά πίστεψε με το νιώθω. Και αν εγώ είμαι ένα τέρας που θέλω να κρύψω μέσα μου, ότι και αν είναι αυτός είναι δέκα φορές πιο τέρας από εμένα.
 Εκείνη την ώρα ο ουρανός μαύρισε και ο ήχος της αστραπής πλημύρισε τον χώρο. Το βλέμμα της κοπέλας σάστισε καθώς έβλεπε αυτό που γινόταν από πίσω μου. Μετά από λίγο όλα σώπασαν. Μια απότομη έκκρηξη έκοψε όλες τις φωνές των πειρατών όλους τους θορύβους που προκαλούσε ο άνεμος.

Masta's Rant:

-Μάλλον λοιπόν μας τελείωσαν οι πειρατές. της είπα ενώ δεν είχα τραβήξει το βλέμμα μου από πάνω της. Εκείνη γύρισε και με αγριοκοίταξε.
-Δεν έχει σημασία, όπως σου είπα: μόλις σε βγάλω από την μέση θα βγω κερδισμένη όπως και να έχει. Ετοιμάσου να δεις το ninjutsu μου κοντά και προσωπικά.
-Μόνο κοίτα να είσαι καλύτερη από τον τελευταίο νίντζα που κέρδισα.
Καθώς της το είπα αυτό αυτή πέταξε κάτω μια μπάλα καπνού.
-Κυρά μου φυσάει και με το ζόρι βλέπω έτσι και αλλιώς τι τι θες την μπάλα καπνού; παραπονέθηκα και τότε δύο shuriken πετάχτηκαν προς το μέρος μου.
Έβαλα μπροστά το χέρι μου και καρφώθηκαν πάνω μου. Δεν προλάβαινα να φύγω μιας και δεν τα είχα δει να έρχονται και τα ρούχα μου είχαν πολλές στρώσεις για να με προστατεύουν από την έρημο που δεν θα τα άφηναν να μπουν βαθιά. Πράγματι λοιπόν τα ξεκόλλησα από πάνω μου χωρίς να έχω ζημιά. Όμως ενώ το έκανα αυτό ξεπρόβαλε η ίδια μέσα από τον καπνό κραδαίνοντας ένα ξίφος που είχε ξεπροβάλει από τα υπερφουσκομένα μανίκια της. Έτεινε το χέρι της μπροστά για να με καρφώσει. Έβαλα εγώ το δικό μου για να της το πιάσω και να την σταματήσω. Ήταν γρήγορη όμως είχα συνηθίσει στις κινήσεις του Argon και αυτό δεν ήταν κάτι στο οποίο δεν μπορούσα να αντιδράσω. Όταν βέβαια θα την έπιανα δεν υπήρχε πρόβλημα, μιας και δεν φαινόταν να μπορεί να έχει μεγαλύτερη φυσική δύναμη από εμένα. Το πρόβλημα ήταν ότι έπιασα μόνο αέρα. Το χέρι μου πέρασε μέσα από το δικό της και εκείνη διαλύθηκε και μετατράπηκε σε καπνό. Κλόνοι; Είδα τον καπνό που υπήρχε να λιγοστεύει καθώς αντίγραφα της κοπέλας ξεπρόβαλαν από αυτόν. Σε κύματα έρχονταν καταπάνω μου έχοντας όλα τους την ίδια λεπίδα. Αυτό δεν ήταν καλό. Τράβηξα το ξίφος μου και άρχισα να τις μπλοκάρω. Πέρασα κινητική ενέργεια μέσα του κάνοντας το να κινήτε ακόμα πιο γρήγορα για να ανταπεξέλθει στον αριθμό των αντιπάλων μου. Όμως κάθε φορά όποια και να πετύχαινα διαλυόταν και γινόταν καπνός.
Συνέχησαν και συνέχησαν να πέφτουν πάνω μου. Δύο από αυτές μου βγήκαν από τις δύο μου πλευρές. Κούνησα το ξίφος μου σε ένα πλατύ χτύπημα ώστε να προλάβω να χτυπήσω και τις δύο ταυτόχρονα κάτι βέβαια που με άφηνε εκτεθιμένο μέχρι να μπορέσω να ξαναπάρω την στάση μου. Για άλλη μια φορά έκοψα αέρα. Τότε ο καπνός χάθηκε εντελώς και μία τελευταία πετάχτηκε καταπάνω μου. Πλέον το καταλάβαινα. Ήταν αυτή, όμως δεν ήμουν σε στάση να αποκρούσω. Τα πόδια μου πατούσαν σε ασταθές έδαφος αλλά όπως και να έχει προσπάθησε να πηδήξω προς τα πίσω. Η λεπίδα της με βρήκε και βυθίστηκε μέσα μου στο πλευρό μου και ένιωσα ότι για λίγο δεν πέτυχε κανέναν πνεύμωνα. Παράπάτησα και έπεσα προς τα πίσω.
-Πρέπει να έχεις μεγάλη εμπειρία για να αντιλήφθηκες την κίνηση μου. Αν δεν έκανες έστω αυτό το μικρό βήμα προς τα πίσω μάλλον θα ήσουν νεκρός τώρα. μου είπε και χωρίς να χάσει άλλον χρόνο έτρεξε προς τα εμένα. Πήδηξε στον αέρα και μετά από μια έκκρηξη καπνού έβλεπα τρεις από αυτές -αντί για μία- να πέφτουν κατακόρυφα με τις λεπίδες τους προς τα κάτω έτοιμες να προσγυωθούν απάνω μου.
Τι στο καλό καθόμουν και έκανα; Οι κλόνοι ήταν πρόβλημα, το ήξερα. Πως γίνεται να είναι εύκολο να τα βάλεις με έναν αντίπαλο που δεν ξέρεις που βρίσκεται κανονικά. Όμως έπρεπε να το κάνω εύκολο. Αν δεν τα έβγαζα πέρα με αυτό τι αξία είχε να λέω ότι θα φτάσω τον Argon. Έπρεπε να το ξεπεράσω αυτό. Και υπήρχε ένα καλό στην υπόθεση μου. Οι κλόνοι του Argon δεν μπορούσες να τους αγγίξεις και συνάμα βρίσκονταν ταυτόχρονα εκεί λόγο της ταχύτητας του. Εδώ όμως ήταν αλλιώς. Η κλόνοι της ήταν άυλοι και διαλύονταν στην επαφή...Είχα ότι χρειαζόμουν για την νίκη μου εδώ.

Άρπαξα όπως ήμουν πεσμένος άμμο και την πέταξα προς τα πάνω. Οι τρεις κοπέλες ποτράβηξαν για λίγο το βλέμμα τους προτού προσγυωθούν. Εκείνη την ώρα κύλησα στο πλάι και σηκώθηκα. Δεν κάρφωσαν παρά μόνο περισσότερη άμμο. Κοπάνησα την μία από αυτές και έκοψα την άλλη με το ξίφος μου κάνοντας τες να διαλυθούν. Η διαφορά ήταν ότι αυτή την φορά ήξερα ήδη τι χτυπούσα. Άφησα πάλι μόνο την κανονική να υπάρχει. Με κοίταξε γρήγορα και τραβηξε άλλη μια βόμβα καπνού από την θήκη της.
-Δεν το νομίζω. της φώναξα και της εκτόξευσα το ξίφος μου.
 Δεν το περίμενε. Πράγματι ήταν αλλόκοτη κίνηση αλλά τι να πεις;
-Log no jutsu. έκανε κάτι σύμβολα με το χέρι της και με ένα παφ χάθηκε από εκεί που στεκόταν και το ξίφος μου καρφώθηκε σε ένα κούτσουρο που είχε ξαφνικά εμφανιστεί.
 Γύρισα ελαφρά το κεφάλι μου και είδα μια σκιά από πίσω μου. Έμεινα ακίνητος. Ο κλώνος με ακούμπησε και μετά απλά διαλύθηκε. Γύρισα πλέον βλέποντας πάλι μόνο μία από αυτές.
-Πως!; Γιατί δεν αντέδρασες;
-Γιατί κοίταξα πίσω μου και αυτό που είδα είναι μια κοπέλα σαν εσένα, αλλά η άμμος περνούσε από μέσα της.
-Τι;
-Οι κλόνοι σου είναι άυλοι, αυτό σημαίνει ότι πράγματα περνάνε από μέσα τους. Όταν πριν που ήμουν πεσμένος σου πέταξα άμμο δεν ήταν μόνο για να μπλοκάρω την όραση σου. Είδα σε ποιες από τις τρεις πέρασε από μέσα τους και τότε ήξερα ποια ήταν η αληθινή, ήξερα από που έπρεπε να γυρίσω για να μην με βρει η θανάσιμη επίθεση. Την πρώτη φορά που το έκανες δεν το περίμενα. Συγκεντρώθηκα στο να αμυνθώ και δεν μπόρεσα να το παρατηρήσω, όμως τελικά η λύση ήταν εύκολη. Ίσως κιόλας γιατί διάλεξες το χειρότερο πεδίο για να με πολεήσεις.
 Πονούσα αφάνταστα. Το αίμα έτρεχε ποτάμι από την πληγή μου και ο καυτός αέρας δεν με έκανε να νιώθω καλύτερα. Κατέβαλα τόση προσπάθεια στο να στέκομαι και μόνο που παράλληλα με την ζέστη ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Ανέπνεα ήδη δύσκολα λόγο της κακής ατμόσφαιρας αλλά τώρα έπαιρνα ακόμα πιο δύσκολα ανάσες. Μπορούσα να την νικήσω. Με τις ικανότητες μου μπορούσα να την κερδίσω, όμως δεν νομίζω ότι θα το έκανα αρκετά γρήγορα. Ίσως έπρεπε να χρησιμοποιήσω...και μόνο στην σκέψη ένιωσα το αίμα μου να βράζει και τα μάτια μου να γίνονται κόκκινα. Όχι! Τι έλεγα; Θα το έκανα. Θα το έκανα χωρίς αυτές τις αποτρόπαιες δυνάμεις. Δεν είχα ανάγκη.
-Το όνομα μου είναι Masta Bastion, με φωνάζουν Devil Commander. Δεύτερος σε ιεραρχία στην οργάνωση κυνηγών Wolfpack. Αρνούμαι να χάσω από τον ίδιο μου τον εαυτό ή από κάποια σαν και εσένα. φώναξα στον αέρα ενώ κοιτούσα κατάματα την αντίπαλο μου.
 Εκείνη πείσμωσε.
-Ας είναι. Smoke Army no Jutsu. είπε εκείνη και έβγαλε δέκα βόμβες καπνού και τις πέταξε όλες. Όλος ο χώρος γύρω μου γέμισε από αντίγραφα της αλλά είχε τελειώσει. Έμεινα εκεί να στέκομαι ατάραχος. Έβλεπα την άμμο να περνάει ανάμεσα από τα σώματα τους και απλά τις άφηνα να με χτυπάνε χωρίς να επιτυγχαίνουν κάτι. Τις έβλεπα και τις έβλεπα περιμένοντας. Και τότε είδα την κανονική. Είδα την κίνηση της.

Ύπουλα ερχόταν όλο και πιο κοντά καλυμένη από τα σώματα των κλόνων της. Σας λιοντάρι που θα πηδούσε μέσα από το θάμνο για να πιάσει το θήραμα του. Έχωσα τα χέρια μου στην τσέπη μου και τράβηξα τρία τσιγάρα. Ένας λύκος δεν γίνεται θήραμα κανενός.
-Μισώ να τα σπαταλάω έτσι. μουρμούρισα και τα εκτόξευσα προς το μέρος της. Διαπέρασαν τους κλόνους της και την έφτιαξαν. Φρέναρε απότομα και έβαλε τα χέρια της στην μέση αλλά χωρίς επιτυχία. Σαν σφαίρες την βρήκαν τα τσιγάρα μου και την πέταξαν κάτω. Γύρισα τότε ακαριαία και έτρεξα να αρπάξω το όπλο μου. Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την κίνηση σε άλλον πέρα από τον Argon αλλά για την ώρα έπρεπε να το κάνω. Τουλάχιστον δεν θα ήταν εδώ για να την δει.
 Έπιασα το ξίφος μου και άρχισα να περνάω κινητκή ενέργεια στις μπότες μου. Θα γυρνούσα πίσω σε αυτήν προτού καν σηκωθέι.
-Shadow Mimicry. και εκτοξεύθηκα κατά πάνω της με το δικό μου μικρό Shadow Step. Εκείνη μόλις που πρόλαβε να με αντικρήσει καθώς κινούσα το ξίφος μου προς το στήθος της.
-King's Gambit.
 Με όλη την ταχύτητα που είχα ήδη λόγο της ορμής που απέκτησα βάζοντας μαζί και την μπόνους κινητική ενέργεια που έδωσα στο όπλο μου το χτύπημα αυτό θα την διαπερνούσε ακόμα και αν φορούσε πανοπλία κάτω από τα ρούχα της. Δεν φορούσε, δυστυχώς για εκείνη. Είχα κερδίσει και το είχα κάνει με τον δικό μου τρόπο. Είχα άραγε όντως ελπίδες να ξεφύγω από την κατάρα μου. Ίσως όντως μπορούσε ο δόκτωρ να με βοηθήσει. Πάντως για την ώρα δύο πράγματα ήξερα. Ζαλιζόμουν και χρειαζόμουν να κάνω ένα τσιγάρο.
-Ας δούμε αυτή την πληγή. Τι λέτε διοικητά; είπε ο Frankenstein που στεκόταν δίπλα μου ξαφνικά.
-Ναι ας την δούμε, ας φύγουμε από εδώ και...ας συζητήσουμε περισσότερα σχετικά με το πρόβλημα μου.
 Δεν μπορούσα να το δω, αλλά ένιωθα ότι χαμογελούσε διάπλατα κάτω από το κάλυμα του προσώπου του όπως πάντα.
-Θα ήταν χαρά μου διοικητά.

Argon's POV

Οι πρώτες ώρες είχαν περάσει χωρίς ταραχές. Είχα λάβει αναφορές από τους άλλους δύο στην ώρα τους και έτσι ήξερα ότι όλα ήταν ήσυχα για την ώρα. Φυσικά δεν υπήρχε από την άλλη καθόλου πρόοδος. Ήταν ακόμα πολύ νωρίς. Εγώ καθόμουν μόνος μου στο δωμάτιο όπου με είχαν αφήσει, μαζί με τον Arashi. Ήμουν ξαπλωμένος στην καρέκλα και τα πόδια μου στο τραπέζι απολαμβάνοντας την ησυχία. Ο Arashi είχε κουρνιάσει κοντά μου και είχε κλείσει και αυτός τα μάτια του. Ήταν παράξενο να έχω στιγμές τέτοιας απόλυτης ησυχίας, αλλά έπρεπε να πιστέψω στην τύχη μου ότι αυτό δεν θα διαρκούσε.
Πράγματι μετά από λίγο άκουσα ένα τρίξιμο στην πόρτα. Άνοιξα το ένα μου μάτι και κοίταξα πλαγίως προς τα εκεί. Τότε ένιωσα μια τεράστια αύρα πίσω από την πόρτα και η ψυχή μου τραντάκτηκε.
-Arashi! του φώναξα και έσπρωξα με τα πόδια μου το τραπέζι ρίχνοντας με κάτω αλλά κάνοντας με να απομακρυνθώ από την αρχική μου θέση. Ο Arashi εξίσου ταχύς πήδηξε μακριά από εκεί. Η πόρτα διαλύθηκε ακαριαία και ένα κύμα αέρα πέρασε μέσα και έκοψε στην μέση το τραπέζι και κοπάνησε στον από πίσω τοίχο ραγίζοντας τον.
Ανασηκώθηκα και γυρίσαμε μαζί με τον φίλο μου προς την έξοδο. Είδα μια φιγούρα να μπαίνει μέσα, όμως δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν γιατί...γιατί κινούταν πολύ γρήγορα! Αν δεν ήμουν συνηθισμένος από την κίνηση μου στο Shadow Step, πιθανότατα να μην αντιλαμβανόμουν καν ότι κάποιος είχε μπει στον χώρο. Πως γίνεται αυτό;
-Shadow Step. άρπαξα τον Arashi και έτρεξα προς την έξοδο -δεν θα προλάβαινε να ξεφύγει μόνος του και δεν ήξερα καν αν το φρούτο του μπορούσε να σταματήσει αυτό που ερχόταν-. Καθώς προσπερνούσα την φιγούρα του ανθρώπου αυτού είδα την επίθεση του να βρίσκει τον άλλο τοίχο κόβωντας τον στην μέση σαν να ήτανε χαρτί. Αυτό δεν ήταν καλό.
-Arashi έχουμε πρόβλημα... του είπα αφήνοντας τον κάτω ...Ίσως θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις αυτά που μαθαίναμε.
-...
-Το ξέρω ότι δεν είσαι έτοιμος και δεν θέλω να σε πιέσω, αλλά δεν νομίζω ότι θα την βγάλουμε καθαρή από αυτό.
-...
-Ναι δεν το έχει πει αυτό πράγματι, αλλά τώρα κάτι δεν πάει καλά με αυτό τον αντίπαλο.
Τον ένιωσα να έρχεται και πράγματι δευτερόλεπτα μετά πετάχτηκε η φιγούρα του μέσα από την πόρτα προς το μέρος μας.
-Shadow Step. πετάχτηκα προς το μέρος του τραβώντας το ξίφος μου, ενώ έκανα ένα τελευταίο πάτημα μπροστά του ...Double Break.
Ένας κλώνος μου βγήκε από πίσω του και επιτέθηκα ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές. Σαν να φρέναρε απότομα, αλλά χωρίς να χάσει ούτε στάλα από την ταχύτητα του γύρισε και με έπιασε την ώρα που μετακινόμουνα ανάμεσα στα δύο σημεία για να παράγω τους κλόνους! Αυτό ήταν αφύσικο. Έχω αντιμετωπίσει άτομα που είχαν καταφέρει να μπλοκάρουν πολλαπλούς μου κλόνους ταυτόχρονα, αλλά να μπορέσει να δει μέσα από την κίνηση του Shadow Step και να με πιάσει στο ενδιάμεσο δεν είχε ξανασυμβεί. Το χέρι του με έπιασε από το λαιμό και ένιωσα το δεύτερο να με χτυπάει στο στομάχι. Μπορούσα να καταλάβω το χτύπημα. Δεν ήταν θέμα δύναμης όσο ενέργειας που είχε μαζέψει λόγο της συνεχής του κίνησης, όπως ακριβώς έκανα και εγώ. Έτσι ασχετώς αν ένιωσα το χέρι του σχετικά λεπτό το χτύπημα του με έκανε να σηκωθώ από τα πόδια μου και να σκάσω σε έναν διπλανό τοίχο. Δεν είμαι σίγουρος αν πονούσα πιο πολύ από μπροστά ή από πίσω.

Η φιγούρα έτρεξε προς το μέρος μου χωρίς να χάσει χρόνο, όμως τότε ο Arashi κάπως κατάφερε και την έφτασε ξαφνικά και όρμηξε από πίσω της. Είχε βελτιωθεί. Δεν ήταν ακριβώς εκεί που το πηγαίναμε, όμως ήμασταν κοντά. Ο Arashi δεν θα έμενε πίσω, μόλις μάθαινε αυτή την τεχνική θα με έφτανε. Η φιγούρα όμως πάλι αντέδρασε υπερβολικά γρήγορα. Επιτόπια στροφή και σαν να πέρασε από μέσα της ο Arashi, η φιγούρα βρισκόταν πλέον από πίσω του. Με ένα απλό σπρώξιμο της παλάμης της και ο Arashi είχε αποκτήσει τόση φόρα που ήταν λες και πετούσε στον αέρα. Πετάχτηκα όρθιος και τον έπιασα προτού σκάσει άτσαλα κάτω στο έδαφος και χτυπήσει.
-Δεν είμαστε αρκετοί φίλε μου και δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβουμε να ξεφύγουμε παρά τις δυνάμεις μας. Όλα για όλα.
-Shadow Step Five Petals. διαχωρίστηκα στα πέντε και περικύκλωσα την φιγούρα.
Ακόμα και που φαινόταν στάσιμη κινούταν στο σημείο που στεκόταν με τέτοια ταχύτητα που ακόμα φαινόταν σαν μια θολή εικόνα. Επιτέθηκα ταυτόχρονα από όλες τις πλευρές, όμως η φιγούρα απλά χάθηκε. Δεν είδα για άλλη μια φορά την κίνηση της αλλά πρέπει να είχε πηδήξει από πάνω μου και τώρα μπορούσα να την δω να τρέχει προς τον Arashi. Όλα για όλα όπως είπα. Πίεσα γερά τα πόδια μου και έπειτα κλώτσησα δέκα φορές το έδαφος. Ο ήχος που παρείχθηκε από την εκτίναξη μου ήταν σαν πυροβολισμός. Έφτασα αρκετά κοντά, όμως δεν το είχα τελιώποιήσει ακόμα. Αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που ήθελα να καταφέρω. Παρόλα αυτά έφτασα την φιγούρα, αρκετά κοντά για να μπορώ πλέον να αντικρύσσω το πρόσωπο της. Τι στο...;
-Shadow Step-Thousand Petals. με κοίταξε με το άψυχο του βλέμμα και όλος ο χώρος γύρω μου γέμισε από αντίγραφα του δασκάλου μου. Με περικύκλωσαν από όλες τις κατευθύνσεις κρύβοντας μου μέχρι και τον ουρανό. Έπεσαν όλες προς το μέρος μου. Δεν υπήρχε διαφυγή. Τότε βέβαια προτού με πετύχουν απλά διαλύθηκαν και χάθηκαν και πλέον είχε μείνει μόνο ένας Moriya Minakata να στέκεται δίπλα μου ακίνητος και να με κοιτάει.
-Πάει καιρός Argon.
Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά μέσα στα τόσα χρόνια που δεν μπορούσα να συγκρατήσω το στόμα μου από το να σχηματίσει ένα χαμόγελο. Δεν ήθελα καν να συγκρατηθώ. Τον αγκάλιασα και εκείνος το ανταπέδωσε.
-Moriya-sensei χαίρομαι που σας ξαναβλέπω. αυτό το νησί ήταν όλο εκπλήξεις, είχαν ήδη συμβεί τόσα πολλά χωρίς να έχουν σχέση με τον λόγο που βρισκόμουν εδώ. Μετά από τόσο καιρό έβλεπα έναν από τους δασκάλους μου.
-Ο Sven και ο Kakei; ρώτησα και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Τίποτα δεν είχε σημασία πλέον, ήλπιζα απλά να βγούνε και αυτοί από κάπου και να τους δω.
-Όχι σήμερα. ανταποκρίθηκε ο Moriya Αυτή είναι μια σύντομη προσωπική μου στάση. μου έδωσε ένα γράμμα. Αυτό είναι από τον Sven διάβασε το όταν ευκαιρείς. Σε αναμένουμε και οι τρεις μας στο Long Ring Long Land και θα μιλήσουμε περαιτέρο. Είμαι εδώ μόνο για να σε προσκαλέσω να έρθεις εκεί. Προς το παρόν κράτα γερά. Σε αυτό το νησί θα αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου αλλά πρέπει να μείνεις δυνατός και να τα υποστείς όλα.
Δεν καταλάβαινα πολλά αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό με τους δασκάλους μου. Έγνευσα θετικά.
-Θα αποχωρήσω τώρα γιατί ο πραγματικός αντίπαλος είναι καθοδόν για να σε βρει. Κουράγιο Argon. Θα ειδωθούμε ξανά σύντομα. είπε και έτσι απλά χάθηκε, σαν να έγινε αέρας και πέταξε μακρυά.
Σαν ένα καλό όνειρο που τελείωσα πολύ σύντομα.

Γιατί συνέχιζαν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο νησί αυτό; Γιατί μου μπερδεύαν μια υπόθεση που είναι απλή στο κεφάλι μου με έξτρα πράγματα που θα μπορούσα να τα σκεφτώ κάποια στιγμή που ήμουν πιο χαλαρός; Δυσκολίες, θα αντιμετωπίσω τον εαυτό μου ποιος ξέρει τι γινόταν μέσα στην σκέψη του δασκάλου μου. Πόσο εύκολο μου ήταν εκείνη την στιγμή να χαθώ σε σκέψεις του παρελθόντος. Πίσω σε εκείνο το νησί των σπάνιων ζώων, το τρέξιμο που έριξα, το βάρος που σήκωνα, πίσω τότε που πέντε shadow step την ημέρα ήταν το μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Τώρα βρισκόμουν πέρα από εκείνο το σημείο κατά πολύ κι όμως μετά το σημερινό ένιωθα πιο μακρυά από τον Moriya από ότι ένιωθα ως παιδί. Βελτιωνόταν ακόμα; Πάντα ένιωθα ότι δεν υπήρχε χώρος για περισσότερη βελτίωσει από τον άνθρωπο αυτόν. Ένιωθα ότι είχε αγγίξει οποιδήποτε εφικτό όριο εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα μου είχε κάνει αυτή την επίδειξη που δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Μήπως απλά δεν μου είχε δείξει ποτέ τι μπορεί πραγματικά να κάνει; Θα είχε λογική μιας και όταν πρωτοξεκίνησα δεν θα μπορούσα να αντιληφθώ καν την ύπαρξη του με αυτή την ταχύτητα. Το πρόβλημα βέβαια ήταν άλλο σε αυτή την περίπτωση: αν όντως απλά δεν μου είχε δείξει τα πραγματικά του όριο, πόσο δυνατός ήταν αυτός ο άντρας που αποκαλούσα δάσκαλο μου;
 Τις σκέψεις μου τις διέλυσε ο Arashi που με προειδοποίησε ότι κάποιος πλησίαζε. Ανασήκωσα το κεφάλι μου και αντίκρυσα έναν καλοντυμένο άντρα. Είχε λευκή και λεία επιδερμίδα και ένα πεντακάθαρο και λαμπερό πρόσωπο με γαλιά πάνω από τα χρυσαφένια του μάτια.

Spoiler:

-Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς ήταν όλη αυτή η φασάρια αλλά πραγματικά για λίγο νόμιζα ότι απλά προσπαθούσες να με καθοδηγήσεις σε σένα. είπε με αρκετή ευγένεια ο άντρας. Είδα τα μάτια του να σκανάρουν τον χώρο γύρω μας αντιλαμβανόμενος ότι κάποια μάχη έλαβε μέρος εδώ. Δεν φάνηκε να θέλει να πιέσει περισσότερο το θέμα. Ότι και αν ήταν αυτό που συναίβει εδώ στα μάτια του ήταν μόνο ένα το αποτέλεσμα: εγώ στεκόμουν και ότι με είχε αντιμετωπίσει δεν βρισκόταν εδώ.
-Το όνομα μου είναι Jess Rainheart. Θα με συγχωρέσεις αλλά πρέπει να σε απαλλάξω από την υπόθεση που έχεις αναλάβεις. συνέχισε να λέει ευγενικά.
-Πως ήξερες πως να έρθεις εδώ; τον ρώτησα αγνοώντας τα όσα έλεγε.
-Όπως είπα ο θόρυβ...
-Για πιο λόγο βρισκόσουν εδώ εξαρχής; Η περιοχή είναι σχεδόν εγκαταλελειμένη και δεν έχει κάτι το οποίο θα οφελούσε την Επανάσταση. Άρα ερχόσουν εξαρχής προς τα εδώ για να με συναντήσεις. Δείχνεις προετοιμασμένος για αυτό άλλωστε. Ακόμα και να σε έφερνε εδώ ο θόρυβος δεν θα μπορούσες να ξέρεις ποιος το είχε προκαλέσει παρά μόνο μέχρι να τον αντικρύσεις. Σε αυτή την περίπτωση θα είχες δείξει τουλάχιστον ένα σημάδι έκπληξης προς το πρόσωπο μου, μόνο για το γεγονός ότι εξαρχής δεν με περίμενες εδώ. Οπότε πως ήξερες που να με βρεις; τον διέκοψα. Είχε σαστίσει.
-Δεν είπα ότι είμαι με την Επανάσταση.
-Δεν χρειαζόταν, αλλά δεν σε ρώτησα αυτό.
-Όπως και να έχει, το θέμα μας...
-Μήπως ήταν ένας άντρα με μάσκα θεάτρου που μιλούσε στο τρίτο πρόσωπο;
 Πάγωσε επιτόπου και η φωνή του άρχισε ήδη να τρέμει, όχι από φόβο αλλά από το γεγονός ότι συνέχιζα να μιλάω και να βρίσκω τι είχε στο κεφάλι του. Και να το αρνιόταν τώρα το σώμα του μιλούσε για εκείνον.
-Δεν...
-Μια χαρά ξέρεις, αλλά αυτό είναι λεπτομέρια. Μου αρκεί αυτή μας η συζήτηση.
 Βρέθηκα απευθείας δίπλα του και τον έκοψα με το ξίφος μου. Λόγο της φόρας μου, το χτύπημα τον έσπρωξε κάμποσα μέτρα πίσω και τον σώριασε στο πάτωμα. Ήταν πάλι εδώ, πάλι στο νησί όπου βρισκόμουν. Ο άντρας που με παρακολουθούσε, που δούλευε για την οικογένεια την οποία δεν ήξερα. Ο Mr. X βρισκόταν στο νησί.