Το πιο λαμπρό αστέρι. Μέρος Τρίτο. [Τέλος-Αποστολή]

Με το τόξο να παίρνει τη λειτουργία της πατερίτσας, ή μάλλον του μπαστουνιού, η μαυρομάλλα στάθηκε στα πόδια της όσο πιο καλά μπορούσε ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να εκτιμήσει τη ζημιά στο πόδι της. Η Lorenza κοίταξε κι αυτή τον εαυτό της: το χέρι της είχε γαζωθεί από μικρά κομμάτια γυαλιού ενώ ένα μεγάλο καρφί, πάνω από πέντε εκατοστά, είχε καρφωθεί στον καρπό της--περίπου το μισό ήταν μέσα στη σάρκα της.

Ώστε ήταν αυτοσχέδια, σπιτική χειροβομβίδα. Πάλι καλά που κάλυψε το σβέρκο της, αλλιώς αυτό το καρφί μπορεί τώρα να βρισκόταν στην σπονδυλική της στήλη. Έβγαλε το καρφί όσο πιο ανώδυνα μπορούσε - με τη μία κι απότομα - ενώ προσπάθησε να καθαρίσει όσο περισσότερα γυαλάκια γινόταν. Ταυτόχρονα, από την τσάντα της, έβγαλε λίγο καθαρό οινόπνευμα για να περιποιηθεί στα γρήγορα ό,τι μπορούσε. Με ανακούφιση είδε πως δεν έχασε πλήρη κινητικότητα στον αριστερο καρπό.

«Βγες έξω ρε άχρηστε, που έμαθες ξαφνικά να κάνεις και τέτοια πράγματα. ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΕΙΠΑ!» Φώναξε όχι μόνο από αγανάκτηση αλλά κι από πόνο · ένα ίδιο καρφί με της Lorenza είχε μπηχτει στον μηρό της κι ένα στο γόνατο. Έβγαλε το πρώτο αρκετά ανώδυνα, μα το δεύτερο την σκότωσε. Είχε βρει κόκκαλο.

«Μπορώ να σε βοηθήσω,» είπε απαθέστατα, εν συγκρίσει με την κατάσταση, και της έδειξε τα ιατρικά σύνεργα.
«Θα σου ήμουν υπόχρεη!»

Άρχισε βιαστικά να της απολυμαίνει την πληγή, με προοπτική να τη δέσει μετά, όμως φάνηκε δύσκολο έργο, εφόσον κάπου εκεί, με την έκφραση βρεγμένης γάτας, εμφανίστηκε ο Jake. Eκεί η τοξοβόλος παραλίγο να σηκωθεί όρθια από την αγανάκτηση. «Καλά ρε ηλίθιε, ρε άχρηστε, ένα πράγμα σου είπα να κάνεις, ένα! Πώς ακριβώς--;»
«Συγγνώμη Maddie, χίλια συγγνώμη. Με το που άκουσα τον άλλο στην πόρτα πήγα κι έχωσα τη χειροβομβίδα εκεί! Μετά όταν μπήκατε δεν ήξερα ποιος μπορεί να είναι κι έμεινα κρύμμένος κάτω...»
«Ασπόνδυλο πλάσμα!»
«...συγγνώμη...» Η ματιά του επιτέλους έπεσε στην κυνηγό. «Εσύ του λόγου σου ποια είσαι;»
«Lorenza · κυνηγός επικυρηγμένων. Ήρθα να σε φυγαδεύσω.»
«Να με φυγαδεύσεις;»
«Εκτός κι αν θες να σε βρει ο San.»
«Όχι, ίσα ίσα...απλώς, εσένα ποιος σε είπε να ρθεις και πού με βρήκες τόσο εύκολα;»
«Πάντως δεν την είπες εσύ μια φορά...»

Φυσικά, θα φτάναμε και σ'αυτό. Είχε κάθε δικαίωμα να κάνει την έξυπνη, όμως δεν ήταν ότι κι εκείνη δεν της είπε ψέματα. Κι αυτό ακριβώς θα της θύμιζε. «Όσο δεν προσέλαβε κι εσένα.»
«Χαχαχαχα, να την προσλάβω; Συνεργάτες είμαστε εδώ και χρόνια.»

Ένα κοίταγμα όλο νόημα κι εκεχειρίας ανταλλάχθηκε μεταξύ των γυναικών. «Δε με στειλε κανείς. Αν σε πιάσουν, μπορεί να κυνηγήσουν τον εργοδότη μας και ν'αποκαλυφθούμε όλοι.»
«Α, συναδέλφισσα!»
«Και πώς μας βρήκες;»
«Όχι εγώ · ο συνεργάτης μου. Είναι η ειδικότητά του.»
«Ε τι, μόνο εμέις θα χουμε; Λοιπόν κοπελιά σε πάω.» Η Lorenza έδωσε ένα ελαφρύ χτύπημα στη γάμπα της Maddie για να της δείξει ότι είναι έτοιμη. Η γυναίκα στηρίχθηκε στο τόξο μα και στην κυνηγό αυτήν τη φορά για να σηκωθεί. «Τι; Φεύγουμε;»
«Ε δε θα μείνουμε να μας τη στήσουν.»
Ο Jake πήρε τη θέση της Lorenza, παρόλο που η Maddie τον κοίταξε λες και ήθελε να τον σκοτώσει. «Πού πάμε;»
«Ακολουθήστε με.»

Όμως δεν τα κατάφεραν για πολύ · με το που έφτασαν στο πίσω παράθυρο, απ'όπου θεώρησε η κυνηγός προτιμότερο να βγούνε, άκουσε κάποιους περίεργους θορύβους. Κάτι μέσα της έκανε το στομάχι της να πονέσει. Έβγαλε το μαχαιράκι της γνέφοντας στους άλλους να περιμένουν. Κι εκεί που πήγε να κοιτάξει δεξιά κι αριστερά, δεν είχε προλάβει να βγει το κεφάλι της, πήρε το μάτι της δύο μεγάλα χέρια που κρατούσαν μια κουκούλα, να έρχονται απειλητικά και με ταχύτατους ρυθμούς πάνω της.

Όποιος κι αν ήταν, έχασε τον στόχο του για χιλιοστά! Έκανε η Lorenza προς τα πίσω, χτύπησε το κεφάλι της στο ξύλο του παραθύρου, όμως αμέσως έσκυψε και το βαλε μέσα! Αντανακλαστικά, έπιασε τα παραθυρόφυλλα και τα κλεισε με μανία! Τα χέρια με την κουκούλα πιάστηκαν και το απολαυστικό "ΑΑΑΑ" που ακολούθησε, σήμαινε ότι έκανε ζημιά. Αμέσως κοίταξε πίσω να δει τι γινόταν με τους άλλους, χωρία ν'αφήνει τα παραθυρόφυλλα, και είδε πως αν και μακριά ακόμα, δύο άντρες έτρεχαν κατά πάνω τους! Έβγαλε το μαχαίρι της αμέσως κι έκοψε τα χέρια του άλλου · δεν περίμενε να τον δει να πέφτει για να ξέρει πως λιποθύμησε, εφόσον τα τραύματα φαίνονταν βαθιά, και στα δύο χέρια.

Γύρισε στους άλλους, που τώρα ήταν μια ανάσα μακριά · έβγαλε το δεύτερο μαχαίρι και το πέταξε! Βρήκε στόχο αμέσως και με το μαχαίρι καρφωμένο στην κοιλιά του, ο ένας έπεσε φαρδύς πλατύς στο πάτωμα. Φάνηκε να παραξενεύεται μα και να θυμώνει ο άλλος που έτρεχε μαζί του. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, επιτάχυνε και σαν ταύρος κι έπεσε πάνω στους δύο συνεργάτες! Έπεσαν κάτω αμέσως, όμως και οι δύο κατάφεραν να ξεγλυστρήσουν απ'τα χέρια του. Η Maddie ήταν έτοιμη να πιάσει το τόξο, βέλος ήδη έξω, όταν η Lorenza κυριολεκτικά πήδηξε πάνω του! Αν και την απέφυγε, δεν κατάφερε ν'αποφύγει την κλωτσιά που ήρθε αμέσως μετά. Έκανε πίσω μισό βήμα κι ετοιμάστηκε για νέα επίθεση, όμως η Lorenza άρχισε να κουνάει ραγδαίως το μαχαίρι της πάνω κάτω για να τον χτυπήσει. Τον οδήγησε στην φωνία, όπου κι επιτέλους τον μαχαίρωσε...αφού έφαγε μια δυνατή γροθιά στο πρόσωπο.

Με τη μύτη να τρέχει αίμα, περίμενε να τον δει να πέφτει για να κοιτάξει τριγύρω.

Όταν το κανε, είδε πως κι άλλοι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται προς το μέρος τους, αλλά δεν ήταν μες στο σπίτι. Τους είδε απ'το παράθυρο να τρέχουν με φρενήρης ρυθμούς!

«Από πού στο διάλο έρχονται όλοι αυτοί;»
«Δεν έχω ιδέα!»
«Εμένα δε μ'ακολούθησαν,» ξεκαθάρισε η κυνηγός «και δεν είναι οι άντρες που είδα να παραφυλάνε καθώς ερχόμουν.» Κρύος ιδρώτας είχε αρχίσει να τη λούζει. Σίγουρα το σημάδι της θα έχανε πλέον κι αν ο αριθμός των εχθρών συνέχιζε να μεγαλώνει δεν ξέρει πώς θα τα έβγαζε πέρα.
«Καλά καλέ, δε σε κατηγορήσαμε,» ψιθύρισε ο Jake «πού θα πάμε;»
«Ακολουθήστε με είπαμε. Maddie» είπε στο τέλος για να ευφιστήσει την προσοχή της γυναίκας στους επερχόμενους. Εκείνη αμέσως κατάλαβε τι εννοούσε, και δεν έχασε χρόνο: τόξο ψηλά και βέλος στο τόξο, στόχευσε · το άφησε να φύγει και χτύπησε τον πρώτο στο στήθος. Το δεύτερο απέτυχε, όμως το τρίτο πέτυχε τον δεύτερο στο πόδι. Ο τρίτος έκανε ένα θεαματικό άλμα και κρύφτηκε πίσω από κάτι κάδους.
«Ωραία!»
«Πάμε γρήγορα.»

Της πήρε το τόξο και στόχευσε εκείνη, ενώ ο Jake βοηθούσε την συνεργάτιδά του να βγει έξω. Προσεχτικά, το κατάφερε κι ακολούθησε κι εκείνος. Πάνω που άλλοι δύο άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος τους, η Lorenza έριξε τον έναν κάτω ενώ με το δεύτερο και τρίτο βέλος δεν πέτυχε τίποτα. Όχι ότι το ήθελε, αλλά εν τέλη λειτούργησε σαν εκφοβσιμός και κατάφερε να βγει κι εκείνη έξω γρήγορα, αφού τους κάλυψε, με μια κυβίστιση.

«Είσαι καλή--δεν είναι πολλοί αυτοί που καταφέρνουν να πετύχουν με το τόξο μου.» Η αλήθεια είναι πως της φάνηκε αρκετά δύσκολη η χορδή, αλλά τουλάχιστον τώρα ήξερε τι έφταιγε. «Μα πόσοι ακόμα θα ρθουν;»
«Δεν έκανα και τίποτα τόσο τρομερό αμάν!»
«Τι έκανες τέλος πάντων;» Δεν ξέρει η συνεργάτης του; Τι στο καλό; Στο απορημένος της βλέμμα, απάντησε βιαστικά «εχθές ήρθα στο νησί, όπως είχαμε πει κι απλώς μου είπε ότι τον κυνηγάνε.»

Έγνεψε πως καταλάβαινε · κι έβγαζε νόημα το γεγονός ότι μια τόσο ικανή γυναίκα εμπιστεύτηκε αυτόν τον άνθρωπο και τα σχέδιά του όπως και το γιατί δεν τα έκανε όλα μόνη της. Κοίταξαν πίσω τους κι είχαν αρχίσει να τους κυνηγάνε πέντε άτομα! Δύο άντρες, τρεις γυναίκες, όλοι με πανομοιότυπο στυλ ρούχα, όσο διαφορετικά χρώματα και σχέδια να ήταν. Φαίνονταν σαν κάποιου είδους οργάνωση. «Κι άλλοι άνθρωποι του San!» κλαψούρισε, ενώ έκανε το παν για να τρέχει και να τη στηρίζει ταυτόχρονα.
«Πού το ξέρεις ότι είναι δικοί του;»
«Δεν έχω τσατίσει και κανέναν άλλον τόσο πολύ με τόσο κόσμο στη διάθεσή του.»
«Μας πλησιάζουν~»

Η Lorenza γύρισε αμέσως και ζωσμένη όπως ήταν με το τόξο, το όπλισε. Έμεινε για λίγο ακίνητη, άφησε τους άλλους να προηγηθούν. Στόχευσε...

Χτύπησε δύο με ένα βέλος, όχι γιατί διαπέρασε τον πρώτο, μα γιατί ο πρώτος έπεσε πάνω στον τύπο που έτρεχε από πίσω του. Χωρίς να χάνει στιγμή, ξαναστόχευσε, κι αυτήν τη φορά έβαλε δύο βέλη. Άρχισε να την πονάει ο καρπός της εξαιρετικά πολύ όμως. Το αγνόησε προς στιγμήν και έμεινε να κοιτάει....τα βέλη πέταξαν · το ένα μόνο πέτυχε αυτήν που στόχευε, το άλλο απλώς δυσκόλεψε την γυναίκα στα δεξιά της--όμως την έκανε να γύρει τόσο πολύ που σκόνταψε επειδή δεν είδε το πεζούλι. Πλέον είχε μείνει μόνο μία όρθια, καθώς ο ένας που δεν ήταν αναίσθητος πάλευε να σμπρώξει τον άλλον από πάνω του και να σηκωθεί, ενώ η άλλη στραμπούλιξε το πόδι της.

"Φόρεσε" το τόξο και τ'άφησε να πέσει μπροστά της, ενώ έβγαλε το μαχαίρι της. Δεν το πέταξε. Περίμενε να έρθει αρκετά κοντά της για να την κόψει. Δεν είχε περιθώρια να πετάξει και να χάσει τίποτα: κάθε κίνηση μετρούσε γι αυτό πήρε θέση αμέσως. Η άλλη τράβηξε σπαθί. Γαμώτο, έχανε όσον αφορούσε την εμβέλεια του όπλου. Όμως έπρεπε να κερδίσει στην επιδεξιότητα...

Το πρώτο χτύπημα της εχθρού έπεσε στο κενό--ήταν πολύ πίσω και πολύ επιπόλαιο. Το δεύτερο παραλίγο να την πάρει, όμως με ένα μικρό άλμα στα δεξιά, την απέφυγε. Συνέχισε τα πηδηματάκια, επίτηδες προς τα μπρος, έτσι ώστε να καλύψει κι έδαφος ταυτόχρονα. Η άλλη συνέχισε να κραδαίνει απειλητικά το όπλο της, όμως πάντα για λίγο, πάντα κατάφερνε να τ'αποφύγει. Με την άκρη του ματιού της, είδε τον άλλο να σηκώνεται και να τρέχει προς το μέρος τους.

Κάπου εκεί αποφάσισε πως έπρεπε να σταματήσει τα αεροβικά όχι μόνο γιατί άριχσε ο πόνος να γίνεται ανυπόφορος, μα γιατί έπρεπε να προλάβει και τους άλλους, και δεν είχε όλη μέρα. Εκείνη τη στιγμή, σταμάτησε να πηδάει προς τα πίσω κι άρχισε να τρέχει προς την επιτειθέμενη · λυγίζοντας τα πόδια της, γλύστρισε από κάτω της κι ενώ περνούσε κάτω απ'τα ανοιχτά πόδια της αντιπάλου, της έκοψε της γάμπες. Αν κι εκείνη έφαγε ένα γερό χτύπημα στην πλάτη, σηκώθηκε αμέσως και πήδηξε κυριολεκτικά πάνω στον άνδρα που μόλις έφτασε.

Όλα γίνανε ακαριαία · δεν πρόλαβε να αντιδράσει ούτε εκείνος, μα ούτε κι εκείνη. Έφαγε τη μαχαιριά κατάστηθα, πολύ κοντά στην καρδιά, και το αίμα που άρχισε να χάνει ήταν ανησυχητικό. Το μετάνιωσε λίγο που δε ζόρισε τον εαυτό της να λυγίσει τον καρπό της τελευταία στιγμή εξαιτίας του πόνου, αλλά ανάγκασε το μυαλοό της να σταματήσει να το σκέφτεται και να πάει να βρει τους άλλους.

Καθώς έτρεχε, έβγαλε τον ανεφοδιασμό του δηλητηρίου της και το άπλωσε στις λεπίδες · τόσο αίμα που τις κάλυπτε, θα ήταν θαύμα αν κατάφερε να περάσει καθόλου αν το χρειάζονταν. Με το ένα μαχαίρι στο στόμα και το άλλο μόλις να έχει τελειώσει τον ανεφοδιασμό, βρήκε τον Jake και τη Maddie να τρέχουν κούτσα κούτσα, ακόμα να προσπαθούν να ξεφύγουν. Γιατί, αν κι εκείνοι δεν τους είδαν, η Lorenza πρόσεξε άλλους έξι, τριες από κάθε κατεύθυνση - δεξιά, αριστερά - να τους πλησιάζουν σε ενέδρα. Βλαστήμησε μέσα στο μυαλό της. Ανάσα δεν είχε πάρει και πονούσε φοβερά.

Το μπουκαλάκι με το δηλητήριο χώθηκε μέσα στην τσάντα ενώ το μαχαίρι έπεσε από το στόμα στο χέρι αυτόματα. Και με τα δύο χέρια οπλισμένα, έπιτάχυνε! Έφτασε δεύτερη πίσω από τους άλλους δύο, όμως είχε το πλεονέκτημα. Πήδηξε πάνω στην πλάτη του ενός από τους τρεις και τον κάρφωσε και με τα δύο μαχαίρια!

Η εκκωφαντική κραυγή αγωνίας του έκαναν όλους να γυρίσουν και να κοιτάξουν · ακόμα και αυτοί που προστάτευε φάνηκαν έκπληκτοι όμς η κοπέλα εκμεταλλεύτηκε το κενό αντίδρασης: απ'τον έναν πήδηξε στον άλλον, χρησιμοποιώντας το σώμα του σαν ώθηση. Ενώ έπεφτε ο πρώτος στο πάτωμα, ο δεύτερος την υποδέχτηκε όχι με τόσο ανοιχτές αγκάλες, αλλά δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να βάλει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του. «ΕΥΘΕΙΑ» διέταξε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Ο τρίτος τη δυσκόλεψε, γιατί είχε ήδη δει τι μπορούσε να κάνει, και το σπαθί του ήταν ήδη τραβηγμένο. Με το ίδιο κόλπο με πριν, παραδόξως με την ίδια αποτελεσματικότητα, κατάφερε να περάσει κάτω απ'τα πόδια του εχθρού της και να τον ρίξει.

Δεν περίμενε να το κάνει ποτέ αυτό, όμως να που αναγκάστηκε: σήκωσε το αναίσθητο σώμα ενός από τους τρεις, και το πέταξε στον δρόμο των αλλωνών που σχεδόν τη φτάσανε. Έκανε μια κυβίστιση προς τα πίσω και σημάδεψε με το τόξο. Ένας έπεσε · ο δεύτερος προστατεύτηκε από τον μπροστινό, όμως έχασε τη φόρα του · ο τρίτος απλώς ακολούθησε το παράδειγμα του άλλου και κρύφτηκε πίσω από κάτι. Όμως η Lorenza δεν έριξε άλλο βέλος. Σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει σαν τρελή. Εδώ και λίγα δευτερόλεπτα μπορούσε να ακούσει οχλαγογία από πλήθος--έφταναν εκεί που έπαιζε το θεατρικό.

Και οι πέντε γνώριζαν πολύ καλά πως άπαξ και φτάνανε στο πλήθος, το κυνηγητό έπρεπε να σταματήσει · ήταν εμφανές πως καμία από τις δύο μεριές δεν ήθελε να ταράξει την εύθραυστη ισορροπία και πλέον η Lorenza ήταν σίγουρη πως αυτοί ήταν άνθρωποι του San. Με το που πήραν τη στροφή, σταμάτησαν να τους παίρνουν από πίσω · η κυνηγός τους έδειξε με μια κοφτή κίνησξ του κεφαλιού προς τα πού να πάνε και να την περιμένουν ενώ εκείνη θα πήγαινε να δει τι έκαναν οι άλλοι δύο. Πώς κοίταξε από τη γωνία, είχαν εξαφανιστεί.

Άρα θα πήγαιναν να κάνουν τον γύρο για να τους βρουν απ'την άλλη. Ώρα να ενεργοποιήσει τον Mark. Πήγε σε υψηλότερο έδαφος κι άρχισε να κοιτάει τριγύρω, όταν είδε πως δεν ήταν πλέον στο ίδιο σημείο που τον είχε δει να κάθεται. Σκαρφάλωσε σ'ένα δέντρο και συνέχισε την έρευνα. Επιτέλους τον πρόσεξε--ήταν αρκετά μακριά απ'τη σκηνή, όμως όχι τόσο που να μην έβλεπε το ραντεβού του, η οποία φαινόταν πλήρως απορροφημένη. Εκείνος κοιτούσε πού και πού γύρω του μπας και πιάσει την κοπέλα με το μάτι του. Εκεί που ήταν δεν την έβλεπε προφανώς, γι αυτό κι εκείνη σφύριξε!

Εκεί κάπως πλπησίασε την κατεύθυνση της κοπέλας η ματιά του, αλλά και πάλι δεν την είδε. Βγήκε όσο μπορούσε έξω απ'τα κλαδιά και ξανασφύριξε! Πάλι τίποτα--τουλάχιστον οι άλλοι δύο που συνόδευε την είδανε και κινήθηκαν προς το μέρος της. Σφύριξε και τρίτη φορά, και τέταρτη, αυτήν τη φορά πέταξε κι ένα κλαράκι προς το μέρος του. Επιτέλους την είδε. Το βλέμμα του αμέσως επικεντρώθηκε σ'αυτήν, έτοιμος να υπηρετήσει.