The pirate crew, the enemies and the doctor [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Δεν είναι ώρα για θαυμασμούς και αηδίες. Σήκω, έχουμε μια δουλειά να κάνουμε. Άλλωστε εσύ δεν έλεγες πως μετά από όλα αυτά θα με πολεμήσεις και πάλι για να με νικήσεις μια και καλή? Μη κάνεις πίσω τώρα, ποτέ μου δεν με ενδιέφεραν οι αδύναμοι. Ακόμα και οι άνθρωποι που είναι γύρω μου φροντίζω να έχουν κάτι το ιδιαίτερα δυνατό πάνω τους, μόνο τότε τους θεωρώ άξιους προσοχής. Εσύ έδειξες πως έχεις κάτι, περιμένω λοιπόν μια καλή μάχη ανάμεσα μας στο τέλος.
Μάζεψε το κουράγιο του και ηρέμησε τον εαυτό του προτού σηκωθεί, όμως δεν έκανε κίνηση να πιάσει το χέρι μου. Σηκώθηκε και με κοίταξε σαν ίσος.
Δεν σκοπεύω να χάσω την ευκαιρία να σε ξανά αντιμετωπίσω, σου είπα πως θα νικήσω και σκοπεύω να το κάνω. Πάμε! Όσο πιο γρήγορα τελειώνουμε με αυτό τόσο καλύτερα είναι. Όμως σχεδόν νύχτωσε και τα βράδια εδώ μπορεί να είναι θανατηφόρα. Ακολουθήστε με γρήγορα.

Ο Ikkaku με τα λόγια αυτά βγήκε μπροστά μας και άρχισε να προχωράει προς το δάσος, τον ακολουθήσαμε δίχως δεύτερη κουβέντα. Σχεδόν μια ώρα αργότερα βρισκόμασταν στην άλλη μεριά του δάσους και προχωρούσαμε ολοταχώς προς μια σπηλιά που ήξερε ο νεαρός. Περάσαμε στο εσωτερικό της, φαινόταν εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη σπηλιά που είχα δει μέχρι τότε. Ένας διάδρομος μας οδήγησε στο κέντρο της σπηλιάς όπου ο δρόμος κλεινόταν από πέτρες κάθε μεγέθους.
Πιάστε δουλειά να τις κάνουμε λίγο στην άκρη, μόνο τις πάνω πάνω χρειάζεται. Τις άλλες αφήστε τις όπως είναι, δεν χρειάζονται μετακίνηση.
Μερικά λεπτά αργότερα είχαμε καθαρίσει αρκετές πέτρες ώστε να μπορούμε να περάσουμε στην άλλη μεριά. Όταν είχαμε περάσει και οι τέσσερις ο Ikkaku έκανε μια κίνηση με το χέρι του και η άμμος του μετέφερε τις πέτρες στην αρχική τους θέση.
Δεν θα μπορούσες να το κάνεις από την αρχή αυτό? Ρώτησε προκλητικά ο Scar αλλά ο Ikkaku αρκέστηκε στο να απαντήσει με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

Last edited by Roni on Sun Aug 04, 2013 6:25 pm; edited 1 time in total

Σύντομα κατάλαβα πως η σπηλιά αυτή δεν ήταν τυχαία επιλογή, στο μέρος που βγήκαμε φαινόταν λες και ήταν σπίτι. Ο χώρος ήταν αρκετά μεγάλος και φιλοξενούσε μερικά σκεπάσματα, μια παλιά σόμπα που όμως φαινόταν να λειτουργεί ακόμα και ρούχα. Στο κέντρο του χώρου βρισκόταν ένα κυκλικό σημείο με κάρβουνα, μάλλον εκεί έφτιαχνε το φαγητό του κάθε μέρα.
Εδώ μένεις έτσι δεν είναι?
Τα τελευταία δέκα χρόνια. Αλλά το μισώ, είμαι φυλακισμένος στο ίδιο μου το νησί, αναγκάστηκα να φτιάξω αυτό το "σπίτι" για να περνάω τις ώρες της νύκτας αλλά και τις μέρες που το κρύο είναι αφόρητο. Οι πέτρες μπροστά χρησιμοποιούνται για να κλείνουν τον δρόμο σε αρκούδες και λύκους όταν κοιμάμαι, αλλά αυτό νομίζω το καταλάβατε και μόνοι σας.

Ο Scar και η Rangiku δεν είπαν κάτι αλλά ήξερα το ίδιο καλά με αυτούς πόσο τον καταλάβαιναν, ο καθένας μας με το παρελθόν του είχε βιώσει την "φυλακή". Εγώ από τον Daigin, ο Scar από την πείνα και η Rangiku από τους Baroque Works. Οι δυο τελευταίοι αρκέστηκαν στο να κοιτάνε νευρικά τον χώρο γύρω μας, λες και έτσι δεν θα άκουγαν την συζήτηση.
Ξέρω πως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις αλλά κάθε ένας από εμάς έχει περάσει τα ίδια στην ζωή του. Όλοι μας έχουμε ένα σκοτεινό παρελθόν που θέλουμε να διώξουμε ή έχουμε ήδη διώξει. Όμως δεν το κάναμε μόνοι μας, πάντα είχαμε βοήθεια από άλλους. Τώρα αποφασίσαμε να σου δώσουμε την ίδια βοήθεια.
Όσο και να το λες και πάλι δεν μπορώ να εμπιστευτώ έναν πειρατή, ειδικά κάποιον με την δικιά σου φήμη. Σου είπα πως δέχομαι την βοήθεια σου αλλά μέχρι εκεί, αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός πως θέλω να σε σκοτώσω και να καθαρίσω λίγο πιο πολύ τον κόσμο από το είδος σας.

Το είδος μου δεν θα εξαφανιστεί ποτέ, είναι το μόνο πραγματικά ελεύθερο είδος που πατάει πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Αν αυτή η ελευθερία έρχεται με μια τιμή για το κεφάλι μου τότε την δέχομαι με ευχαρίστηση.
Ο νεαρός με κοίταξε για λίγο αλλά δεν συνέχισε την συζήτηση, αντίθετα έφερε μερικά ξύλα που είχε αποθηκευμένα και λίγο κρέας από το χθεσινό του κυνήγι. Βάλθηκε να ανάψει φωτιά και να ψήσει το κρέας. Σχεδόν δυο ώρες αργότερα βρισκόμασταν ξαπλωμένοι στο έδαφος με τις κοιλιές μας γεμάτες από το φαγητό, ο Ikkaku δεν ήταν μέσα στην σπηλιά, προτίμησε να βγει εκτός για να περάσει το βράδυ του. Δεν ήθελε να μένει στον ίδιο χώρο με πειρατές όπως είπε. Η Rangiku υποστήριξε πως θα έπρεπε να τον πάρουμε μαζί μας όταν τελειώσουν όλα αυτά, ακόμα και αν δεν ήθελε. Θα έπρεπε να κόψει την σχέση του με το νησί για να ελευθερωθεί από το παρελθόν του και να μπορέσει να ζήσει το μέλλον του.

Το πρωί με βρήκε ξύπνιο, δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου όλο το βράδυ. Στο μυαλό μου έτρεχαν ακόμα τα λόγια της Rangiku για τον Ikkaku, η αλήθεια είναι πως είχε δίκιο ακόμα και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Αλλά δεν ήθελα να τον βάλω στον ίδιο κίνδυνο με τους άλλους δυο δίχως να το επιθυμεί, ακόμα και είχε ένα φρούτο κατηγορίας Logia αυτό δεν του υποσχόταν πως θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ μαζί με ένα πλήρωμα σαν το δικό μου. Το κεφάλι μου άξιζε 130.000.000 και κάθε λογής κυνηγοί και Μαρίν μας επιτίθονταν κάθε φορά που μας έβρισκαν.
Παρόλα αυτά αποφάσισα να μην ασχοληθώ με το θέμα προς το παρόν, σηκώθηκα και προχώρησα προς την έξοδο της σπηλιάς. Έκανα τις πέτρες στην άκρη και βγήκα και πάλι στον κρύο και καθαρό αέρα του Drum Island. Είδα τον Ikkaku να κάθετε μερικά μέτρα πιο πέρα και να κοιτάει την πλαγιά από κάτω μας, τον πλησίασα.

Δεν είμαστε μόνοι μας στο βουνό. Ένας άντρας μας ακολουθεί από την χθεσινή μάχη, είναι αρκετά δυνατός και χρήστης Zoan φρούτου. Όταν ήρθε στο νησί ήταν ένας από τους στρατιώτες του Mushuru, πλέον είναι ένας από τους στρατηγούς των στρατευμάτων που κρύβει στο παλάτι του. Όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που αντιμετωπίσαμε χθες, η διαφορά στην δύναμη τους είναι σχεδόν τεράστια. Προτείνω να μην τον πολεμήσουμε απευθείας, ξέρω αυτά τα βουνά καλύτερα από τον καθένα. Μια καλή παγίδα και όλα θα τελειώσουν γρήγορα και ήσυχα. Αναφώνησε εκείνος μόλις με αντιλήφθηκε.
Σε ακούω. Δεν με πειράζει να τελειώσει γρήγορα μια μάχη, άλλωστε δεν βλέπω την ώρα να συναντήσω τον Mushuru.
Θα χρειαστώ την βοήθεια σου. Δεν σας ξέρει οπότε θα αποφύγει να επιτεθεί δίχως να γνωρίζει καλά τον αντίπαλο του. Εμένα με γνωρίζει καλά μιας που έχουμε πολεμήσει αρκετές φορές, θα τον κάνω να με κυνηγήσει και όταν θα περάσω από εκείνο το σημείο θέλω να κάνεις μια έκρηξη και να μας πλακώσουν οι βράχοι. Το σώμα μου θα μου επιτρέψει να βγω ανέγγιχτος από την επίθεση και εκείνος θα μας αφήσει ήσυχους.

Μάλιστα, ακούγεται καλό σχέδιο. Πως μπορώ να πάω εκεί δίχως να με καταλάβει? Είναι αρκετό καιρό στο νησί σας και σίγουρα θα μπορεί να καταλάβει κάποια περίεργη κίνηση.
Δεν είναι δύσκολο. Ακολούθησε εκείνο το μονοπάτι, κάνει τον κύκλο του δάσους. Η ελαφριά πάχνη που υπάρχει στην ατμόσφαιρα λόγο του χιονιού θα σε καλύψει δίχως κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Είπε κουνώντας το χέρι του και μια λωρίδα άμμου σχηματίστηκε πάνω από το χιόνι για να μου δείχνει τον δρόμο.
Δίχως άλλη κουβέντα κίνησα για να βγω στο σημείο της παγίδας ενώ ο Ikkaku κίνησε προς τα κάτω για να συναντήσει τον διώκτη μας.
Μερικά λεπτά αργότερα τον είδε να προχωράει σιγά σιγά ανάμεσα στα χιονισμένα δέντρα του δάσους που μας χώριζε. Βρισκόταν πάνω σε ένα κλαδί, με μια κίνηση βρέθηκε στο έδαφος λίγα μέτρα μπροστά από τον περίεργο άντρα.

Χαίρομαι που σε ξανά βλέπω Dalton. Αναφώνησε παγερά, ο ήχος της φωνής του νεαρού έδειχνε το μίσος του για τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Ikkaku. Γιατί δεν μου κάνει εντύπωση το γεγονός πως σε βρίσκω εδώ πάνω? Το παιδί του δάσους σε λένε οι χωρικοί, σαν πνεύμα κίνησε από μέρος σε μέρος. Σε πηγαίνει ο αέρας μάλλον.
Τολμάς εσύ να βάζεις στο στόμα σου τους χωρικούς. Δεν ντρέπεσαι? Ήσουν ένας από εμάς, ήμασταν φίλοι παλιά αλλά μετά χάθηκες. Όταν γύρισες ήσουν στρατιώτης και σκότωσες τους ανθρώπους μας, τους φίλους σου και τους γονείς σου ακόμα. Πως τολμάς να μιλάς για αυτούς σαν να είναι ακόμα άνθρωποι σου?
Ακόμα δεν το ξεπέρασες εε? Απλά επέλεξα την ανώτερη φυλή, έγινα αρχηγός σας και σας διαφεντεύω πλέον, ενώ εσύ ζεις στο δάσος σαν αγρίμι. Τι είναι καλύτερο?
Παλιό...
Ακόμα δεν μπορείς να βρεις τα λόγια σου? Μια ζωή θα είσαι ο χαμένος που ζει στην σκιά των άλλων. Ποτέ δεν θα είσαι άρχοντας του εαυτού σου.

Το σώμα του Dalton άρχισε να αλλάζει, σύντομα πήρε την μορφή ενός βίσονα, τα κέρατα του στράφηκαν προς τον Ikkaku. Εκείνος έφερε το χέρι του στην πλάτη του και έπιασε το περίεργο αντικείμενο. Το γύρισε με τα χέρια του και καπνός τον τύλιξε για μερικά δευτερόλεπτα, όταν ο καπνός καθάρισε στα χέρια του βρίσκονταν δυο λεπίδες και άλλη μια που στηριζόταν στην πλάτη του.
Εμπρός λοιπόν! Ας δούμε τι μπορείς να κάνεις μικρέ μου φίλε.
Θα σε σκοτώσω σε αυτή την πλαγιά. Η φιλία μας έληξε πριν δέκα χρόνια, τότε που επέστρεψες.
Τς, τόση κακία για το πρόσωπο μου. Θα μπορούσα να πληγωθώ αν δεν σε θεωρούσα τόσο ασήμαντο απέναντι μου.
Ο Ikkaku δεν απάντησε, απλά έτρεξε προς τον παλιό του φίλο και του επιτέθηκε με τις λεπίδες του. Εκείνος αμύνθηκε με ένα μεγάλο τσεκούρι που κρατούσε στα χέρια του και τον έσπρωξε πίσω με την τεράστια σωματική του δύναμη.

» Back Again... As a Pirate [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Same blood, different path ? (part 3) The pirate [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Pirate brawl [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The wrath of the One Eyed Pirate [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» A young Pirate is Born [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]