[Τέλος]The Marine Base [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ο Kaze στεκόταν στο άνοιγμα της πόρτας, παρακολουθώντας αμίλητος. Ήταν ξημέρωμα, η μοναδική ήρεμη ώρα των ημερών που περνούσαν αλλά και αυτή σύντομα θα τελείωνε και θα ερχόταν η ώρα που έπρεπε να αναχωρήσει. Σε αντίθεση όμως με τα προηγούμενα πρωινά, το κέντρο της διακριτικής προσοχής του έδωσε σημάδια ζωής εντονότερα από ότι συνήθως. Τα νευρικά τινάγματα των δαχτύλων και των ακρών έγιναν συσπάσεις των μυών. Τα δάχτυλα έσφιξαν σε γροθιές και τα μάτια της κοπέλας άνοιξαν για πρώτη φορά μετά από πολλές ημέρες. Ο Kaze έφτασε στο πλευρό της με δυο δρασκελιές, να της δώσει μία γνώριμη εικόνα πριν ταραχτεί από τον άγνωστο περίγυρο. Πράγματι τα μάτια αναζήτησαν απορημένα κάποιο στοιχείο που να της δώσει να καταλάβει που ήταν. Έπειτα επέστρεψαν και οι υπόλοιπες αισθήσεις. Μία αδυναμία, μία αηδιαστική γεύση στο στόμα και η αίσθηση ότι είχε μέσα της πράγματα που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί φυσιολογικά. Σωλήνες περνούσαν από το ανοιχτό στόμα της μέχρι το φάρυγγα για να διευκολύνουν την αναπνοή, βελόνες τρυπούσαν τις πρισμένες φλέβες της με ορούς και άλλα υγρά. Κούνησε τα άκρα της και ένιωσε τους μυς να διαμαρτύρονται, ξεσυνηθισμένοι σε κινήσεις. Γύρω της ο χώρος ένα αποστειρωμένο, λευκό μέρος με άδεια κρεβάτια με λευκά σεντόνια. Βρισκόταν σε κάποια κλινική, πιθανώς για μεγάλο διάστημα, αλλά τι είχε μεσολαβήσει;

Μαντεύοντας τις σκέψεις της, ο Kaze έδωσε την απάντηση, τουλάχιστον ως το σημείο που μπορούσε να πει.
-Βρισκόμαστε στην ιατρική κλινική του Marineford. Της μεγαλύτερης βάσης των marines στην Grand Line. Έχουν περάσει δύο βδομάδες, όλο αυτό το διάστημα ήσουν σε κόμμα. Θυμάσαι καθόλου τι έγινε; Δεν μπορούσε να δώσει απάντηση, το μπερδεμένο βλέμμα της φανέρωνε ότι δεν θα είχε σε κάθε περίπτωση. Σε μετέφεραν εδώ όταν ειδοποίησα για βοήθεια. Σε βρήκα στο Little Garden, μερικές ώρες αφού με προειδοποίησες να εξαφανιστώ, συνέχισε με αργό ρυθμό. Όταν επέστρεψα, ήσουν μισοπεθαμένη και μόνη. Είχες βαθιά σημάδια δαγκωνιών σε όλο σου το σώμα, κάμποσα σπασμένα κόκαλα, έναν τρυπημένο ώμο και είχαν κοπεί οι τένοντες στο δεξί σου χέρι.
Δεν ήθελε να την αναστατώσει. Μπορεί να φρίκαρε αν της υπενθύμιζε τα γεγονότα, ιδίως τώρα που ήταν έτσι αδύναμη σε ένα κρεβάτι. Όσο της μίλαγε, έβλεπε τις εικόνες να προβάλλονται σαν φιλμ στο μυαλό της. Τα μάτια της έκλεισαν παραδομένα, ίσως ευχόταν να μπορούσε να ξεχάσει τι είχε συμβεί. Αλλά έπρεπε να την ρωτήσει, θα το έκαναν πολλοί εξάλλου μετά από αυτόν, οπότε έπρεπε να την προετοιμάσει.
-Ποιος στο έκανε αυτό;

Πρώτα από όλα, η κοπέλα σήκωσε το ένα χέρι της, και, μαζί με αυτό, τα σωληνάκια που το τρυπούσαν. Συγκεκριμένα το δεξί που, αν και αδυνατισμένο, κουνιόταν και άρα είχαν θεραπευτεί τα τραύματα της. Του έκανε νόημα να την βοηθήσει να σηκωθεί. Δεν είχε νόημα να διαμαρτυρηθεί ότι μπορεί να ήταν νωρίς ή ότι δεν έπρεπε να βιαστεί. Από το να το κάνει μόνη της, ας την βοηθούσε με προσοχή. Κράτησε την πλάτη της ώστε να ανακαθίσει στην θέση της με αργές κινήσεις κι έπειτα έβγαλε τις βελόνες στην κλίση με την οποία είχαν εισέλθει στο δέρμα, αφήνοντας μια πρησμένη αλλά μικρή τρυπίτσα πίσω τους. Τελευταίος βγήκε ο σωλήνας που της έφερνε αναγούλα. Πήρε μερικές ανάσες από το στόμα κι έπειτα δοκίμασε να μιλήσει. Χρειάστηκε δεύτερη προσπάθεια για να ακουστεί η φωνή.
-Ήταν ένας πειρατής. Φαντάζομαι θα έχεις ακούσει το όνομα X Drake.
-Ένας πρώην Rear Admiral που πλέον έχει επικήρυξη 220.000.000 μπέλι, σχολίασε ήρεμα. Και τι με αυτό;
Δεν κατάλαβε. Το μυαλό του δεν ακολούθησε την πορεία της λογικής. Βασικά γιατί ήταν παράλογο. Του έριξε ένα πλάγια βλέμμα γεμάτο νόημα, λέγοντας του βουβά "τι δεν κατάλαβες;" Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα, εξωφρενικά έκπληκτος εως εκνευρισμένος.

-Είσαι τρελή;! ξέσπασε αλλά αποφάσισε μόνος του την απάντηση, χωρίς να χρειάζεται την επιβεβαίωση. Επιτέθηκες μόνη σου στον X Drake και περίμενες να ζεις την επόμενη μέρα; Ήταν αυτοκτονία! Όσο σκέφτομαι ότι μου είπες να φύγω, να σε παρατήσω για να κάνεις μία βλακεία, μου έρχεται να σε χτυπήσω! Αλλά δεν θα χρειαστεί και πολύ! Ένα βήμα είσαι έτσι κι αλλιώς πριν τον τάφο!
-Δεν μπορούσα να παραβλέψω την παρουσία του εκεί, σωστά; δήλωσε με κουρασμένο ύφος και βαριά φωνή.
-Ας καλούσαμε ενισχύσεις! Ας περιμέναμε λίγο πριν πέσεις με τα μούτρα! Ας καταστρώναμε κάποιο σχέδιο τέλος πάντων! Όλα θα ήταν καλύτερα από το να το παίξεις παντοδύναμη και να φας τα μούτρα σου! Θα μπορούσε να σου κόψει το κεφάλι από το να σε αφήσει να ξεψυχίσεις μόνη σου!
Θα μπορούσε να συνεχίσει το κήρυγμα για την άμυαλη παρορμητικότητα της επί ώρες και να μην έχει καταλαγιάσει ο θυμός του ακόμα. Αντί όμως να την καταπραΰνει η βαθιά κρυμμένη έγνοια του για την ζωή της, εκείνη είχε προσηλωθεί στην δική της κατάσταση. Μόνο βαβούρα άκουγε στα αυτιά της και, για να την γλιτώσει, προτιμούσε να φύγει. Οι μύτες των ποδιών της πάτησαν στο ψυχρό μάρμαρο, κάνοντας την να ανατριχιάσει. Ο Kaze άλλαξε τροπάρι αυτομάτως για να την εμποδίσει να κάνει αυτό που πήγαινε να κάνει. Σήκωσε το χέρι της μπροστά του, διακόπτοντας τον. Μπορούσε να πατήσει μια χαρά και να περπατήσει εφόσον υποστηριζόταν και πιανόταν από διάφορα αντικείμενα με τα χέρια. Την κούραζαν οι κινήσεις και της ήρθε ίλιγγος όταν, στην πόρτα ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μερικές αργόσχολες νοσοκόμες. Τουλάχιστον όμως έκανε κάτι στο οποίο μπορούσε να συγκεντρώσει τις σκέψεις της. Γιατί όσα της έρχονταν στο κεφάλι δεν ήταν καθόλου ευχάριστα.

Προσπερνώντας τις νοσοκόμες, που συμφώνησαν με τον Kaze στο κατσάδιασμα, άρχισε να εξερευνεί με αργούς ρυθμούς τους διαδρόμους. Ο ίδιος όμως έπρεπε από ώρα να είχε αναχωρήσει για το δικό του έργο. Ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνση, ρίχνοντας μια τελευταία, πικρή ματιά στην πλάτη της, και κάλυψε με γρήγορο βήμα την απόσταση μέχρι το χώρο εκπαίδευσης τρεις ορόφους κάτω. Πέρασε στο κεντρικό προαύλιο που βρισκόταν στα πόδια του ψηλού, επιβλητικού κτηρίου. Μπροστά του υπήρχε η εξέδρα εκτέλεσης, που περίμενε όποιον είχε την "τιμή" να παραδώσει την ζωή του σε ένα τόσο εξέχων μέρος όπως το Marineford. Σε αυτό το μέρος είχε λάβει χώρα ο πόλεμος με τους Whitebeard's Pirates, που έληξε με το θάνατο του επονομαζόμενου και του ανθρώπου που προσπάθησε να ελευθερώσει. Ο Kaze δεν περίμενε στα προηγούμενα χρόνια της ζωής του ότι θα έβλεπε από κοντά το μέρος αυτό. Η αίσθηση που του έδινε πατώντας το τσιμεντένιο έδαφος ήταν αυτή του σεβασμού της δύναμης και του θανάτου, όπως ένιωθε σε κάθε μέρος όπου είχαν χαθεί τόσες ζωές. Παρά τις ανακατασκευές και επισκευές που είχαν μεσολαβήσει, το Marineford δεν έχανε το χαρακτηριστικό του αυτό. Τις ίδιες σκέψεις πρέπει να μοιράζονταν όλοι όσοι βρίσκονταν στην βάση. Τουλάχιστον το ύφος όσων των περιτριγύριζαν εκείνη την ώρα ήταν αρκετά σοβαρό και μετρημένο για να επιβεβαιώσει τις υποψίες του.

Αφοσιώθηκε στο λόγο που βρισκόταν εκεί. Όπως κάθε μέρα από τότε που είχε φτάσει στο τεχνητό νησί και είχε γνωστοποιήσει ότι συντρόφευε την Shura στα ταξίδια της, αναγκάστηκε να παίρνει μέρος στις καθημερινές προπονήσεις των πεζοναυτών. Συγκεκριμένα, έχοντας αναφέρει ότι ειδικευόταν στα όπλα για να ανταπεξέλθει σε μάχη, λάμβανε εκπαίδευση σε ασκήσεις σκοποβολής. Αυτό περιλάμβανε βολές σε ακίνητους στόχους, σε κινητούς και έπειτα σε κινητούς και ακίνητους στόχους ενώ παράλληλα δεχόταν ο ίδιος πυρά από πλαστικές σφαίρες, έτσι ώστε να εξομοιώνει φυσικές συνθήκες μάχης. Από την αρχή είχε παρουσιαστεί πρόβλημα.
-Τι είναι αυτό το μαραφέτι που κουβαλάς; έσμιξε τα φρύδια ο υπεύθυνος εκπαίδευσης που τον επιτηρούσε, αναφερόμενος στο όπλο που ξεπρόβαλε από την θήκη στην μέση του. Ήταν ένας γεροδεμένος άντρας, με ουλές ακόμα και στο πρόσωπο από παλιότερες μάχες που κόντραραν σε αριθμό τις φυσικές, αναρίθμητες ρυτίδες του. Ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση έκανε η αυστηρότητα του καθώς και ο αέρας της ανωτερότητας, στην οποία πίστευε ακράδαντα και ο ίδιος. Δεν φαίνεται καλό μοντέλο, έκρινε από την ηλικία του αντικειμένου. Δεν γίνεται να συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς. Μπορείς να διαλέξεις ένα καινούργιο από το οπλοστάσιο, εφόσον είσαι σύμμαχος της Δικαιοσύνης.

Όμως ο Kaze, αντί να εκτιμήσει την γενναιόδωρη προσφορά του, του επέστρεψε ένα ανέκφραστο αρνητικό βλέμμα.
-Λυπάμαι αλλά δεν το αλλάζω με κανένα όπλο.
Ο τόνος του ήταν ο συνηθισμένος, όντας όμως εκ φύσεως άτομο με τεράστια περηφάνια, ο εκπαιδευτής ένιωσε να τον προσβάλλει. Η αλήθεια ήταν ότι ο Kaze δεν έφτανε σε τίποτα τον έμπειρο εκπαιδευτή σε δύναμη, η καρδιά του όμως τον έκανε να ξεχωρίζει και αυτό, πολλές φορές, έκανε ανθρώπους να νιώθουν λιγότεροι δίπλα του. Από τότε ο εκπαιδευτής έβαλε στον μάτι τον νεαρό και ξεκίνησε αμέσως θεσπίζοντας τους δικούς του όρους εξουσίας πάνω του.
-Ναι, αλλά απαγορεύεται να χρησιμοποιείς όπλα που δεν έχουν εγκριθεί στην εκπαίδευση, έβγαλε τον κανόνα από το κεφάλι του. Άφησε το στην άκρη για την ώρα και θα το λάβεις πίσω αφού ολοκληρώσεις τις ασκήσεις.
Σε αυτό, δεν μπορούσε παρά να υπακούσει, έστω κι αν έτριξε τα δόντια του. Πήρε ένα περίστροφο από αυτά που διέθεταν για την περίσταση. Αμέσως το ένιωσε άβολο για το χέρι του. Η σύγκριση με το όπλο του πατέρα του, με το οποίο ήταν δεμένος με αδιάσπαστους δεσμούς και το οποίο του ταίριαζε γάντι στο χέρι, ήταν ακραία. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που, παρότι τα πήγαινε καλά στις ασκήσεις σε ό,τι αφορούσε την παρατηρητικότητα και τα αντανακλαστικά, η ευστοχία του δεχόταν επίπονα πλήγματα.

Στην άλλη μεριά του Marineford, η Shura είχε καταδεχθεί, μετά τις επίμονες προσπάθειες των νοσοκόμων, να τις κάνουν μερικούς προληπτικούς ελέγχους όσο θα καταβρόχθιζε μια ελαφριά για το στομάχι σουπίτσα και, ως αντάλλαγμα, κάποιος θα της έφερνε μια αλλαξιά κανονικών ρούχων. Μαζί με τα ρούχα, την υποδέχτηκε και ένας marine, που στάθηκε προσοχή μπροστά της πριν της μεταφέρει το μήνυμα ότι ο Vice Admiral Momonga την καλούσε στο γραφείο του. Ο νεαρός έμεινε να την περιμένει να αλλάξει και οι νοσοκόμοι δεν μπορούσαν παρά να καταθέσουν τα όπλα έπειτα από την κλήτευση. Με ανάμεικτα αισθήματα, η Shura παρατήρησε ότι τα ρούχα της ήταν η χαρακτηριστική, ελαφριά περιβολή των marines. Πόσα χρόνια είχαν περάσει από την τελευταία φορά που τα είχε φορέσει; Μαζί με αυτά επέστρεψε στο πρόσωπο της και η παγερή έκφραση που την χαρακτήριζε εκείνες τις μέρες. Ακολούθησε τον δρόμο που την έδειχνε ο νεαρός πέρα από την κλινική πτέρυγα και έπειτα, πέρα από το πολυόροφο κτήριο. Πατώντας στο προαύλιο της πίσω πλευράς, βρέθηκε στην πλατεία του νησιού και στην κατοικημένη περιοχή. Τα σπίτια των οικογενειών των marines περικύκλωναν το μνημείο μίας τεράστιας, σκαλιστής καμπάνας, την οποία προσπέρασαν με προορισμό το μεγαλειώδες κτίσμα που αποτελούσε την κεντρική βάση. Σε ιαπωνικό αρχιτεκτονικό στυλ χτισμένη, έστεκε περήφανα σαν σύμβολο της δύναμης των marines που στέγαζε.

Το γραφείου του Vice Admiral Momonga βρισκόταν στον δεύτερο όροφο και αναγκάστηκαν πολλές φορές να διακόψουν την πορεία τους για να ξαποστάσει η κοπέλα. Στην διάρκεια αυτή τους προσπέρασαν δεκάδες άλλοι marines, φορτωμένοι με γραφειοκρατικά έγγραφα και δουλειές που ανέμεναν να κάνουν. Αν δεν δέχτηκαν πολλά ερωτηματικά βλέμματα, κανείς δεν τους σταμάτησε για εξηγήσεις. Φτάνοντας επιτέλους, ο νεαρός συνοδός της χτύπησε διακριτικά την πόρτα και, παίρνοντας την άδεια, ανακοίνωσε την έλευση τους και έπειτα τους άφησε μόνους μετά από μερικούς τυπικούς χαιρετισμούς. Η Shura παρατήρησε με ενδιαφέρον τον Momonga για τον οποίο είχε ακούσει πολλά από την εποχή που ήταν ακόμα στο σώμα των marines. Κι εκείνος όμως έδειξε ενδιαφέρον για την παρουσία της, ορθώνοντας το επιβλητικό του ανάστημα πίσω από το δρύινο, βαρύ γραφείο του. Το δωμάτιο ήταν απλό και σίγουρα πανομοιότυπο με τα υπόλοιπα γραφεία των ισόβαθμων του. Τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα όμως κοίταζαν την ανατολή και γι αυτό ο χώρος λουζόταν από ένα ζεστό φως.
-Μπορείς να καθίσεις, της έτεινε προς μία καρέκλα μπροστά από το γραφείο με ευγένεια. Έμαθα ότι μόλις συνήλθες από βαριά τραύματα. Η περίσταση δεν αντέχει αναβολές αλλά τουλάχιστον μπορώ να σου προσφέρω λίγη ανάπαυση.
-Ίσως να το δεχτώ σε λίγο, συμφώνησε και η ίδια νιώθοντας τα πόδια της να υποφέρουν αλλά χωρίς να το καταδέχεται για την ώρα.

Δεν την πίεσε περισσότερο, τα μάτια του την κάρφωναν λες και διάβαζε το ποιόν του χαρακτήρα της κάτω από την επιφάνεια. Εκείνη αποφάσισε ότι δεν την ένοιαζε η γνώμη του. Είχε τελειώσει με τους marines την ημέρα που μπήκε η Cipher Pol στην ζωή της με το έτσι θέλω. Διατήρησε την αυστηρότητα της χωρίς προσπάθεια να καταλαγιάσει το χαρακτηριστικό που από πάντα την έκανε αντιπαθητική στα μάτια των ανωτέρων της. Ο Momonga το δέχτηκε με στοϊκότητα χωρίς να θίγεται. Αποτελούσε εξάλλου άνθρωπος με υψηλότερο επίπεδο νοημοσύνης από όσους βαθμοφόρους marines είχε συναντήσει στην καριέρα της η Shura.
-Ο σύντροφος σου ανέφερε την ιδιότητα σου ως Πράκτορας της Cipher Pol και γι αυτό κρίθηκε αναγκαία η έλευση σου εδώ. Αυτό σε συνδυασμό με την κατάσταση στην οποία βρέθηκες έθεσε ερωτήματα καθώς δεν γνωρίζουμε τι μεσολάβησε. Πρώτα από όλα όμως θέλω να επιβεβαιώσω την ταυτότητα σου. Όπως έμαθα, ονομάζεσαι Orahaku Shura.
-Μάλιστα, συμφώνησε απλά η κοπέλα με το ίδιο ύφος.
-Και η σχέση σου με τον εκλιπόντα marine Orahaku Hairem; ζήτησε να μάθει αν και πρέπει να ήξερε την απάντηση.
-Ήταν ο κηδεμόνας μου. Κάτω από την επίβλεψη και εκπαίδευση του εντάχτηκα στους marines εως δυόμιση χρόνια πριν, όπου προσεγγίστηκα από την Cipher Pol.