[Τέλος] Marine η Πειρατές ? [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Από την στιγμή που είχα φύγει από το νησί μου είχαν περάσει 3 χρόνια οπού το επιθυμούσα πιο πολύ όσο περνούσαν τα χρόνια. Αλλά αυτά τα 3 χρόνια δεν μου έκατσαν καθόλου καλά επειδή σχεδόν και τα 3 χρόνια ήμουν σε 3 το πολύ νησιά με 4. Δεν πείρα καθόλου bounty και δεν έγινα καθόλου γνωστός, σίγουρα δεν θα με ξέρει κανείς, ούτε και οι χαμηλόβαθμοι marines. Αλλά πιστεύω μέσα από την καρδιά μου ότι θα είναι καλύτερα αυτό χρόνο. Και καθώς σκεφτόμουν είδα μπροστά μου μια ομίχλη οπού ήταν πολύ βαθιά για να δω κάτι. Έτσι άρχιζα να κάνω κουπί ώστε να την πλησιάσω πιο πολύ, έκανα κουπί αλλά τίποτα συνέχιζα να μην βλέπω τίποτα. Περάσαν γύρω στα 30 λεπτά οπού συνέχιζα να κάνω συνεχεία κουπί και ξαφνικά μετά από άλλα 10 λεπτά είδα ένα νησί και η ομίχλη είχε εξαφανιστεί. Τα κουπιά δεν τα είχα αφήσει καθόλου αλλά αντιθέτως έκανα πιο γρήγορα κουπί από πριν ώστε να φτάσω και πιο γρήγορα στο νησί. Όταν έφτασα στο λιμάνι της πόλης τότε αμέσως πείρα το σκοινί της βάρκας και το έδεσα κάπου ώστε να μην μου φύγει η βάρκα. Από την χαρά που είχα έρθει σε ένα ακόμη νησί και από την έξαψη που είχα, πήδηξα ψηλά και άρχιζα να φωνάζω "Επιτέλους ήρθα σε ένα ακόμη νησί". Οι τριγύρω είχαν φοβηθεί όταν άρχιζα να φωνάζω και για αυτό το λόγο απομακρύνθηκαν από μένα.

Όλοι είχαν κάνει πίσω εκτός από έναν ο οποίος επειδή είχα έρθει σε αυτό το νησί για πρώτη φορά. Ήρθε με βοήθησε να δέσω καλά την βάρκα επειδή ήταν κάπως άλυτη και με μετά ήταν έτοιμος να μου βρει και ξενοδοχείο. Με βοήθαγε αλλά δεν ήξερα το όνομα του ώστε να ξέρω πως να τον αποκαλώ.
-Συγνώμη πως σε λένε, μπορείς να μου πεις? Είναι πολλοί οπού δεν θέλουν να λένε στους ξένους τα ονόματα τους αλλά αν δεν μάθω πως τον λένε τότε μάλλον θα έχω πρόβλημα.
-Εντάξει δεν έχω πρόβλημα, με λένε Ηound, είχε πολύ περίεργο όνομα επειδή ξέρω πως το hound σημαίνει κυνηγόσκυλο. Δεν ήθελα να του πω όμως. Αφού τελειώσαμε μετά από 5 λεπτά με την βάρκα, σηκωθήκαμε και αρχίζαμε να περπατάμε μέσα από τα δρομάκια της πόλης. Ήταν μια χαρά η πόλη αλλά αυτό οπού μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι μου θύμιζε πολύ σαν το χωριό, επειδή είναι και εκείνο τόσο μικρο αλλά αυτό οπού δεν είχε το χωριό μου και το έχει αυτή η πόλη ήταν η βάση marines. Τότε ρώτησα τον Hound.
-Εκείνη η βάση για marines είναι γνωστή εδώ γύρω? Όταν τον ρώτησα δεν μου απάντησε και άρχιζε να ίδρωνε την στιγμή που το είπα.

Επέμενα όμως να μου πει κάτι και για αυτό τον ρωτούσα πολλές φορές αλλά όσο και να τον ρωτούσα δεν μου έλεγε. Έτσι πήγα και ρώτησα έναν άλλο. Αλλά και εκείνος δεν μου έλεγε τίποτα, το ίδιο και ένας άλλος οπού ρώτησα ξανά αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί αλλά σχεδόν όλη η πόλη. Από την πολύ κούραση τα παράτησα να ρωτάω τον καθένα και πήγα πάλι στον Hound, πριν ξανά ξεκινήσουμε να περπατάμε τότε είδαμε έναν marine να περπατά οπού ο ίδιος έτρεμε ολόκληρος όπως και οι κάτοικοι της πόλης. Δεν καταλάβαινα το γιατί όμως, υπήρχε κάποιος οπού τους τυραννούσε. Αν ναι τότε πρέπει να γίνει κάτι. Με τα χίλια ζόρια είχαμε φτάσει στο μέρος οπού ήθελε να με πάει αλλά δεν τον είχα δει να φύγει, έμενε ακόμη μαζί μου. Όταν μπήκα μέσα ήρθε μαζί και εκείνος μάλλον για να κάνει την εγράφη μου εκείνος.
-Τι θα θέλατε κύριε? Κατάλαβα αμέσως όταν με ρώτησε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου ότι ήταν ένα ξενοδοχείο.
-Ένα δωμάτιο το οποίο να είναι για το πολύ 3 με 4 μέρες, του είπα και έβγαλε έξω κάτι χαρτιά ώστε να κάνω την εγράφη. Δεν ήξερα όμως τι να βάλω. Πάλι καλά που είχα δίπλα τον Hound για να με βοηθήσει με την εγράφη.

Πήρε εκείνος τα χαρτιά και τα διάβαζε καλά καλά. Αφού τα διάβασε μέσα σε 10 λεπτά μου τα έδωσε και είπε ότι.
-Λοιπόν θα σου πω τι θα γράψεις στο καθένα εντάξει? Δεν είχα καμιά αντίρρηση. Πείρα ένα στυλό και άρχιζε να μου λέει τι να γράψω στο καθένα.
-Στο πρώτο λέει για το όνομα σου το οποίο δεν χρειάζεται καν να σου εξηγήσω τι είναι, έγραψα τότε το όνομα μου στο χαρτί.
-Το επόμενο είναι το επώνυμο το οποίο και αυτό δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω, έγραψα το επίθετο μου στο χαρτί.
-Μετά σου λέει τι δουλειά κάνεις και σε τι είσαι καλύτερος,αν του έλεγα ότι είμαι πειρατής τότε μπορεί να σταμάταγε να με βοηθά. Έτσι του έγραψα κάτι άλλο "Εργάζομαι σε πλοία τα φτιάχνω και σε αυτό οπού είμαι καλύτερος είναι το σπαθί". Όταν το είδε δεν περίμενε να γράψω κάτι τέτοιο αλλά για το σπαθί κάπως το περίμενε, μάλλον θα νόμιζε πως είμαι ξιφομάχος και όχι να φτιάχνω καράβια.
-Δεν έχει να γράψεις τίποτε άλλο παρά μόνο να κάνεις κάτι τελευταίο. μου είπε και τον ρώτησα μετά.

-Τι πράγμα πρέπει? Όταν τον ρώτησα περίμενα να μου πει κάτι οπού θα μου ήταν εύκολο αλλά ήταν ακριβώς το αντίθετο.
-Πρέπει να δώσεις ένα αντίτυπο των 3.000 μπελι, είχα πέσει κάτω όταν το άκουσα. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να είχα λεφτά επειδή είμαι ένας πειρατής αλλά σκέφτηκα ότι για να πάρω κάτι χωρίς να το κάνω παράνομα πρέπει να έχω μαζί μου λεφτά. Πήγα και του είπα στο αυτί μετά.
-Δεν έχω τίποτα πάνω μου, μπορείς να δώσεις λεφτά εσύ, θα σε ξεπληρώσω οπωσδήποτε, τον παρακάλαγα συνέχεια αλλά ευτυχώς μου την έκανε την χάρη.
-Καλά οκ, αφού ήταν εντάξει έβγαλε 3.000 μπελι από την τσέπη του και τα έδωσε στον ιδιοκτήτη μαζί με τα χαρτιά. Μέσα σε 5 λεπτά είχε τελειώσει ο ιδιοκτήτης να φτιάχνει τα χαρτιά οπού έπρεπε για να πάρω το δωμάτιο. Έτσι μου έδωσε μετά τα κλειδιά για το δωμάτιο, πήγα πάνω και ο Hound έφυγε αφού τον αποχαιρέτισα. Όταν έφτασα στο δωμάτιο έδειχνε να ήταν κάπως λαμπερό αλλά δεν ήταν και πολυτελές, για μένα όμως ήταν ότι έπρεπε. Είχα κουραστεί τόσο πολύ οπού δεν μπορούσα άλλο έπρεπε να την πέσω. Η συνήθεια μου να κοιμάμαι πολύ δεν έχει αλλάξει καθόλου από μικρός. Παράτησα όλα τα πράγματα μου κάτω και έπεσα πάνω στο κρεβάτι λες και βούταγα σε νερό. Την στιγμή που έπεσα στο κρεβάτι άρχιζα να κοιμάμαι πολύ βαθιά.

Έτσι όπως κοιμόμουν ξαφνικά ξύπνησα αλλά δεν είχα την παρά μικρή ιδέα τι να κάνω. Σηκώθηκα από το κρεβάτι πήρα τα πράγματα που ήταν κάτω, τα έβαλα μέσα στην ντουλάπα εκτός από το σπαθί μου. Κοίταξα μετά αριστερά και δεξιά και είδα πάνω στο τραπέζι ένα Den den mushi, πήγα μετά να το πάρω. Έτσι όπως το έπιασα το άκουσα να καλεί κάποιος. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να απαντήσω.
-Ναι ποιος είναι παρακαλώ? Περίμενα απάντηση αλλά δεν, μετά από 5 λεπτά.
-Εγώ είμαι ο Hound, είμαι κάτω και σε περιμένω να έρθεις να σε ξεναγήσω στο νησί, το έκλεισα εγώ κατευθείαν χωρίς να του πω τίποτα, πήγα γρήγορα μετά να ετοιμαστώ ώστε να πάω κάτω. Μέσα σε 5 λεπτά ήμουν έτοιμος και κατέβηκα κάτω. Έψαχνα να βρω που ήταν ο Hound αλλά δεν τον έβρισκα.
-Εδώ είμαι Hayate!!! Μου φώναξε και από την φωνή τον είχα βρει κατευθείαν.
-Έλα πάμε, το μέρος οπού ήθελα να δω πιο πολύ ήταν η βάση με τους marine αλλά μάλλον δεν θα με πήγαινε εκεί, αλλά δεν είχα κάτι να χάσω. Έτσι μετά του το είπα. Δεν είχε πει τίποτα απλά περπάταγε, το γιατί ακόμη δεν το γνώριζα.

Προσπαθούσα να τον κάνω να μου πει αλλά ακόμη τίποτα. Είχε πια καταντήσει βαρετό αυτό το πράγμα. Μετά από 5 λεπτά είχε επιτέλους πει κάτι.
-Για αυτό το πράγμα δεν θέλω να μιλήσω ούτε και να σε πάω εκεί, για εμάς εδώ είναι κάτι το πολύ τρομερό, όπως το είχα πάρει χαμπάρι, κάτι συμβαίνει εδώ πέρα με αυτή την βάση. Και μπορεί να έχω και πρόβλημα και εγώ, αλλά σκέφτηκα από την άλλη ότι δεν είμαι διάσημος οπότε δεν έχω κάτι να φοβάμαι. Έτσι όπως περπατάγαμε ξαφνικά έπεφτε κάτι προς τα πάνω μας. Έσπρωξα γρήγορα τον Hound αλλά δεν έφυγα και εγώ από την μέση με αποτέλεσμα να έπεσε πάνω μου. Ήταν τόσο βαρύ οπού σχεδόν με είχε λιώσει. Προσπάθησα να το βγάλω από πάνω μου αλλά δεν μετακινούταν με τίποτα. Όταν κοίταξα καλύτερα, είδα πως ήταν ένας πολύ χοντρός άνθρωπος οπού τον είχε μάλλον ρίξει από ψηλά κάποιος. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να τον βγάλω από πάνω μου αλλά την στιγμή που βγήκε από πάνω μου είχε ένα άγριο βλέμμα στο πρόσωπο του οπού ήταν έτοιμος να μου ορμήξει. Δεν καταλάβαινα όμως το γιατί, αυτός έπεσε πάνω μου όχι εγώ. Δεν είχα κάνει κάτι ώστε να πρέπει να κάνει έτσι.

Καθώς εκείνος με κοιτούσε κάπως μοχθηρά είδα να έρχονται από πίσω του άλλοι 4 οπού και εκείνοι φαινόντουσαν κάπως δυνατοί. Δεν με ένοιαζε όμως επειδή όσο δυνατοί και να ήτανε θα βρω κάποιο τρόπο για τους σκοτώσω, θα τους σκότωνα αν είναι μόνο εχθροί. Και από τι φαίνεται εχθροί είναι αφού είναι έτοιμοι να μου επιτεθούν. Ο Hound είχε κρυφτεί από πίσω μου και φοβόταν, τα κόκαλα του έτριζαν και ακουγόταν το τρίξιμο σχεδόν σε όλη την πόλη. Τους είπα μετά εγώ.
-Γιατί κάνεις έτσι, εσύ έπεσες πάνω μου όχι εγώ σε σένα, δεν μου είπε τίποτα για λίγο και εξακολουθούσε ακόμη να με κοιτά μοχθηρά. Αλλά μετά από 5 λεπτά είχε πει κάτι.
-Θα σου πω το γιατί, επειδή χάρης σου δεν μπόρεσα να πάω να τον πιάσω αμέσως εκείνον και για αυτό θα σε κάνω να πληρώσεις για αυτό πράγμα, αν ήταν για αυτό το λόγο τότε δεν μπορούσα να πω όχι αλλά δεν μπορούσα να κάτσω να με σκοτώσει. Οπότε προετοιμάστηκα για μάχη. Πριν ετοιμαστώ για μάχη του είπα.
-Και τι θα κάνεις για αυτό? Το ήξερα αν τον προκαλέσω θα γίνουν τα πράγματα πιο σκούρα αλλά δεν μπορούσα να κάτσω έτσι.
-Χεχεχε, δεν είναι προφανές? Θα σε σκοτώσω φυσικά!!!! Είπε φωναχτά, και από την στιγμή που είπε έτσι, πήρα αμέσως στάση μάχης.

Αφού πήρα στάση μάχης μετά έβγαλα το σπαθί μου έξω. Δεν έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω εκείνοι οπού σήμαινε δεν με φοβόντουσαν καθόλου. Αυτό σιγά σιγά θα άλλαζε επειδή θα καταλάβουν σε λίγο τι γίνετε σε εκείνους οπού τα βάζουν μαζί μου. Ο χοντρός είχε αρχίσει και ερχόταν προς τα εμένα για να μου κάνει επίθεση, ταυτόχρονα έτσι όπως έτρεχε ο δρόμος έτρεμε λες και γινόταν σεισμός. Αυτό θα γινόταν μάλλον από το πολύ βάρος που έχει πάνω του, αν με έπιανε και με ζούλαγε σίγουρα θα με έλιωνε χωρίς καμία δεύτερη κουβέντα. Την στιγμή που είχε έρθει σε μένα πήγε να μου ρίξει μια μπουνιά, είχα καταφέρει να την ξεφύγω πηδώντας στον αέρα αλλά με πολύ δυσκολία. Έτσι όπως ήμουν στον αέρα του ρίχνω μια γερή κλωτσιά στο κεφάλι. Πίστευα να του κάνει ζημιά αλλά δεν είχε πάθει τίποτα σχεδόν, έκανε λες και τον τσίμπησε κουνούπι. Αυτό το πράγμα με είχε κάνει να νευριάσω πολύ επειδή με περνούσε για κανένα αδύναμο. Δεν άργησα να τα πάρω στο κρανίο. Από τα πολλά νεύρα του επιτέθηκα με το σπαθί. Εκείνος νόμιζε ότι θα το σταμάταγε με το χέρι του αλλά η κίνηση που είχε κάνει δεν ήταν καλή επειδή είχε πονέσει παρά πολύ. Και για καλή τύχη δική του δεν τον είχε πετύχει η λεπίδα οπού θα μπορούσε να το κόψει τα δάχτυλα.

Μπορεί να μην τον είχε πετύχει αλλά πονούσε πολύ. Από τον πόνο τον πολύ είχε θυμώσει πιο πολύ από πριν. Αυτή την φορά έβαλε τους άλλους να πολεμήσουν αντί για τον ίδιο, πίστευα πως αυτοί δεν θα είναι το ίδιο σαν τον προηγούμενο, θα είναι πιο εύκολο να τους σκοτώσω. Είχαν ετοιμαστεί και ήρθαν πάνω μου και οι 4 από ψηλά. Όταν έπεσαν πάνω μου, μου έκαναν επίθεση με τα σπαθιά τους. Είχα καταφέρει να βάλω το σπαθί για άμυνα αλλά παρά λίγο να πεθάνω σε αυτή την επίθεση. Ήταν πολύ γρήγορη, ένα δευτερόλεπτο να είχα αργήσει και θα ήμουν τώρα νεκρός. Αφού είχα αμυνθεί τότε τους σπρώχνω μακρυά, έτσι όπως έπεσαν προς τα πίσω από το σπρώξιμο μου είχε δοθεί η ευκαιρία να επιτεθώ. Αυτοί είχαν καταφέρει να σηκωθούν όρθιοι οπού μου είχε χαλάσει το σχέδιο. Ήρθαν ξανά πάνω μου αλλά αυτή την φορά ερχόντουσαν ένας ένας, για μένα όμως ήταν πλεονέκτημα αν ερχόντουσαν ένας ένας. Την στιγμή που ήρθε ένας του πιάνω το χέρι τον πετάω κάτω με δύναμη, ήμουν έτοιμος να τον καρφώσω στο στήθος αλλά ήρθε ένας άλλος από πίσω μου και με βάρεσε στην πλάτη με το χέρι. Είχα πέσει στα γόνατα σχεδόν και οι άλλοι γελούσαν μαζί μου. Σηκώθηκα αμέσως μετά, δεν μπορούσα αυτό το πράγμα να περάσει έτσι επειδή θα σημαίνει ότι ο δάσκαλος δεν με έχει εκπαιδεύσει σωστά.