[Τέλος]Enter Kaze! III [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Στις προηγούμενες ιστορίες:

Χαμός είχε προκληθεί στην είσοδο της επιχείρησης. Οι υπάλληλοι καθώς και άλλοι πολίτες είχαν μαζευτεί για να σχολιάσουν την ανεξιχνίαστη σφαγή για την οποία δεν υπήρχε ούτε ύποπτος, ούτε κίνητρο. Πραγματικά έμοιαζε με έργο μανιακού δολοφόνου, έτσι όπως είχαν καταντήσει τα πτώματα γεμάτα τρύπες. Αλλά πως στο καλό προσγειώθηκε ένας μέσα στην επιχείρηση; Η πόλη που γενικώς μαστίζεται από τους πειρατές και φόνοι γίνονται ένας ανά στενό για ψιλουπήδημα είχε ελάχιστες πιθανότητες να ανακαλύψει τέτοια ερωτήματα. Η νεαρή γραμματέας της επιχείρησης, που έπιασε δουλειά πριν 3 μήνες, είδε το θέαμα στην είσοδο με έκπληξη. Είχε βγει πριν λίγη ώρα, αφού δήλωσε παρούσα, για να αγοράσει καφέδες για τα αφεντικά της. Επέστρεψε για να της μεταφέρουν τα νέα και έμεινε με ανοιχτό το στόμα και φρίκη στην έκφραση που θα έπειθε και τους πιο καχύποπτους. Η Shura δήλωσε το έντονο σοκ της ως δικαιολογία για να επιστρέψει σπίτι της. Και όντως χαμογελούσε κάτω από την μάσκα υποκρισίας μέχρι τη στιγμή που πήρε το μάτι της μία φιγούρα. Ένας άλλος υπάλληλος της επιχείρησης της έριξε μια ματιά. Τα βλέμματα του διασταυρώθηκαν, καθόλου δεν της άρεσε ο τρόπος του. Ήταν ο άντρας για τον οποίο είχε αμφιβολίες, ο Jeik. Δεν τον είχε αντιληφθεί, αλλά κατά την μαζική δολοφονία, εκείνος είχε παραμείνει κρυμμένος.

Ο Jeik δεν είχε μιλήσει, ήξερε σε τι μπελάδες θα έμπαινε. Είχε διακρίνει τον επαγγελματισμό στον τρόπο της Shura. Είχε βγει από το ματωμένο δωμάτιο, προσεχτικά για να μην τον δει κανείς. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, έκανε κι αυτός τον ανήξερο. Τώρα όμως είχε προδοθεί από το ύφος του και μόνο. Η κοπέλα αγνοούσε τι είχε δει, κατανοούσε όμως ότι κάποιο πρόβλημα θα της δημιουργούσε αν συνέχιζε να ζει. Συνέχισε την πορεία της μέσα από την πλατεία και πέρασε στα στενά δρομάκια. Αντί όμως να συνεχίσει για το σπίτι της, άλλαξε πορεία σε μια διασταύρωση για να ακολουθήσει τον άντρα. Κι αυτός δεν είχε μείνει την θέση του. Είχε εξαφανιστεί με κύριο μέλημα τον γιο του. Έπρεπε να τον βρει και να τον πάρει από αυτό το μέρος.

Αντιθέτως, ο Kaze μόλις επέστρεφε στην πόλη και δεν είχε ενημερωθεί για τίποτα. Ψίθυροι διέτρεχαν τους πολίτες αλλά κανένας δεν προθυμοποιήθηκε να ενημερώσει τον φουρκισμένο νεαρό. Κι εκείνος συνέχισε τον δρόμο του κατευθυνόμενος για το σπίτι του. Περνούσε μπροστά από την χειρότερη γειτονιά της. τα συγκεκριμένα μπαρ πάντα μάζευαν υπόκοσμο, όταν άκουσε τα πρώτα κοροϊδευτικά χαχανητά.
-Όι! Εκείνο δεν είναι το μυξιάρικο του γερο-Jeik; Μάλλον έμεινε εντελώς ορφανό πια!

Ο Kaze πάγωσε στην θέση του, προκαλώντας ακόμα περισσότερα γέλια. Δεν ήταν ότι τον πρόσβαλαν τα λόγια τους. Τους θεωρούσε εξάλλου εντελώς ανάξιους για να ακούσει την γνώμη τους και συνήθως δεν τους λάμβανε υπ όψιν. Ίσως γι αυτό, εκείνοι εξοργίζονταν και συνέχιζαν να τον βρίζουν κάθε φορά που τον έβλεπαν. Αυτή τη φορά όμως είχαν αναφέρει την ευαίσθητη χορδή του. Και τι εννοούσαν όταν έλεγαν "εντελώς ορφανός"; Στράφηκε προς την μεριά τους με πλήρη απαξίωση στο ύφος. Τα γέλια κόπηκαν και την θέση τους πήρε στάση αναμονής, αν και ήταν αρκετά μακριά για να τους επιτεθεί. Όσο σκληροί κι αν το έπαιζαν, είχε κάτι πάνω του που τους προκαλούσε να σοβαρευτούν.
-Τι είπες;
-Μα δεν το άκουσες; έκανε ειρωνικά. Όλη η πόλη βουίζει για τους σκοτωμούς που έγιναν στην επιχείρηση που δουλεύει ο πατέρας σου! Κάποιος τους ξεκλήρισε όλους και έφυγε σαν πουλάκι! Αναρωτιέμαι ποιος το έκανε! Θα ήθελα να του δώσω συγχαρητήρια για την δουλειά!
Αντί γι' απάντηση, ο Kaze τους έβρισε και τους γύρισε την πλάτη. Δεν είχε νόημα. Ακόμα και αν είχαν κάποια αλήθεια τα λόγια τους, τα έλεγαν για να τον πειράξουν. Αποκλείεται ο Jeik να είχε πεθάνει. Ιδίως μετά από όσα είχε μάθει γι αυτόν, ήξερε από πόσα είχε επιβιώσει.

Δεν ήταν όμως αυτή η αντίδραση που στόχευαν οι τύποι. Ήθελαν να τον εκνευρίσουν αρκετά, ώστε να χάσει την ψυχραιμία του. Ήθελαν να τον τσιγκλίσουν μέχρι εκεί όπου δεν άντεχε, να τον δουν να κάνει αυτός την πρώτη λανθασμένη κίνηση. Και μετά να συνέχιζαν, έχοντας δικαιολογία, για να βγουν από πάνω. Ένας από αυτούς του πέταξε ένα άδειο μπουκάλι για το κεφάλι. Αμέσως ο νεαρός τίναξε το χέρι του με τόση γρηγοράδα, που οι άντρες είδαν απλά το μπουκάλι να σπάει στα μισά της πορείας του. Ο Kaze δεν ήταν ηλίθιος. Ήξερε σε τι περιοχή έμενε, κυκλοφορούσε πάντα με μερικά πετραδάκια στις τσέπες του. Από αυτά με τα οποία εξασκούταν χρόνια στην σκοποβολή. Δεν ήταν αυτός ο αρχικός λόγος, αλλά του φαινόταν χρήσιμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Βέβαια, το επόμενο στάδιο ήταν αναμενόμενο και γι αυτό έβαλε φτερά στα πόδια του. Οι άντρες είχαν χάσει την υπομονή τους και έβγαιναν έξω από το μπαρ για να του δώσουν ένα μάθημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις έπρεπε να εξαφανιστεί. Έστριβε από στενό σε στενό, ενώ άκουγε τις φωνές τους και τις απειλές τους μαζί με τα βήματα τους να απομακρύνονται. Πήδηξε και πάτησε πλάγια σε έναν τοίχο για να του δώσει ώθηση. Πιάστηκε από την στέγη ενός σπιτιού και σκαρφάλωσε πάνω. Εκεί δεν θα τον έβρισκαν. Πράγματι, μετά από λίγο που τον έφτασαν, τους είδε να περνάνε από το δρομάκι που μόλις είχε εγκαταλείψει, συνεχίζοντας μέχρι να καταλήξουν σε αδιέξοδο και να καταλάβουν ότι τον έχασαν.

Τότε μπορούσε να συνεχίσει τον δρόμο του, με προσοχή για να μην πέσει πάνω τους. Δεν θα πήγαινε αμέσως σπίτι, όπου το πιθανότερο να κατευθύνονταν οι άντρες, ψάχνοντας τον. Αποφάσισε να κάνει μια παράκαμψη για την επιχείρηση του πατέρα του. Μπορεί να μην τα πήγαινε καλά με τον Jeik, αν είχε πάθει όμως κάτι θα τον ένοιαζε να το μάθει.

Ο ίδιος ο Jeik όμως ήλπιζε ο γιος του να είχε επιστρέψει σπίτι τους. Να μπορούσε να τον ειδοποιήσει αμέσως. Να πέρναγαν οι εκκλήσεις του ότι έπρεπε να εξαφανιστούν για λίγο τουλάχιστον. Το μόνο όμως που βρήκε φτάνοντας ήταν μερικά από τα καθάρματα με τα οποία ποτέ δεν είχε πάρε δώσε. Πριν καν πλησιάσει άλλο, ένιωσε τον κίνδυνο.
-Είσαι ο πατέρας του βρωμόπαιδου, έτσι;
-Που είναι ο Kaze;
Δεν του απάντησαν. Τα σαρδόνια χαμόγελα έδωσαν τροφή στους χειρότερους φόβους του. Και έθεσαν τα πόδια του κατά πάνω τους με απελπισία. Στην συμπλοκή, ένιωσε τα χέρια του να απομακρύνονται από τους γιακάδες που άρπαξε, να ακινητοποιούνται πίσω από την μέση του. Ένιωσε τις γροθιές τους να κάνουν πάρτι στο σώμα του, το κεφάλι του να πέφτει. Αίμα έσταζε και η όραση του θόλωνε.

Η Shura άργησε να ανακαλύψει το σπίτι του Jeik. Και μέχρι να το κάνει, το μόνο που είχε απομείνει από την σκηνή ήταν τα σημάδια πάλης στο χώμα. Σταγόνες αίματος, πατημασιές η μία πάνω στην άλλη, η πόρτα του μικρού εξοχικού σπιτιού σπασμένη να κρέμεται από τους μεντεσέδες της. Κάθισε στο ένα γόνατο προσπαθώντας να διακρίνει το πιο ευδιάκριτο αποτύπωμα. Αυτό θα ήταν και το πιο πρόσφατο. Της πήρε αρκετή ώρα για να ξεδιαλύνει, δεν ήταν ένα μόνο αλλά πολλά. Τι είχε μεσολαβήσει; Θα τα ακολουθούσε και όπου έβγαινε. Σηκώθηκε και στερέωσε την κουκούλα της πάνω από το κεφάλι της. Είχε ήδη πάρει όσα πράγματα ήθελε από το σπίτι που νοίκιαζε. <<Ακόμα μία στάση και μετά θα είμαι έτοιμη να φύγω...>>

Ο Kaze έφτασε ήρεμος στην επιχείρηση. Και παρέμεινε έτσι, παρά τις επίμονες προσπάθειες όσων βρήκε εκεί πέρα να τον προσηλυτίσουν στο κλίμα τρόμου και πανικού. Μετά από αρκετές ερωτήσεις σε διάφορους, δεν βρήκε κανέναν που να τον διαβεβαιώσει ότι ο πατέρας του ήταν ανάμεσα στα θύματα. Επέστρεψε στο κεντρικό κομμάτι της πόλης, όμως την προσοχή του τράβηξε ο δρόμος από τον οποίο είχε περάσει νωρίτερα. Δεν καταλάβαινε. Λογικά οι θαμώνες του μπαρ θα ήταν ακόμη στο κατόπι του. Τι είχε γίνει και είχαν επιστρέψει τόσο νωρίς στα ποτά τους;

Ο Jeik ήταν δεμένος σε κοινή θέα έξω από το μπαρ, ενώ μια ομάδα τον περικύκλωνε. Τον έφτυναν, τον εξευτέλιζαν, τον χτυπούσαν ο καθένας με την σειρά του. Γέλια ακολουθούσαν τον κύκλο πόνου του άτυχου άντρα και επιφωνήματα φρίκης από όσους παρακολουθούσαν την σκηνή. Γιατί οι τύποι ήθελαν κοινό, ήθελαν να τους τρέμουν και να αποδείξουν πόσοι σκληροί ήταν που χτυπούσαν έναν δεμένο άντρα. Ο Jeik είχε καταλάβει το παιχνίδι τους και δεν τον ενδιέφερε τι του έκαναν. Αποτελούσε το δόλωμα για τον νεαρό που "έπιασε" με σοκ την σκηνή ανάμεσα στα κενά των πολιτών. Τον Jeik να μην φωνάζει όταν όλοι οι άλλοι πανηγύριζαν για την σίγουρη νίκη τους. Ο τύπος του είχε προκαλέσει τον Kaze ήταν μπροστάρης ανάμεσα τους. Είχε άσχημη φήμη ανάμεσα σε απαίσιους άντρες. Ήταν εξάλλου το δεξί χέρι ενός τρομερού πειρατή που η επικήρυξη του ξεπερνούσε την περιουσία όλων των κατοίκων της Mock Town. Ο Sarkies έβαλε τα χέρια δίπλα στο στόμα σαν χωνί και άρχισε τις δηλώσεις.
-Όι, Kaze! Έλα να δεις τον πατέρα σου στις τελευταίες του στιγμές!
Και πάλι κύματα γέλιου, αλλά κανένας άλλος δεν τα μοιραζόταν. Ο Kaze έτριξε τα δόντια φουντωμένος από οργή. Από την μία για τα καθάρματα και από την άλλη με τον ίδιο τον Jeik που είχε πιαστεί.

Δεν μπορούσε να το αφήσει να εξελιχτεί έτσι. Έπρεπε να επέμβει. Κι αυτό έκανε. Ηλίθια μεν, περήφανα στητός δε πέρασε μέσα από τους αποσβολωμένους πολίτες, βγαίνοντας στο κενό κύκλο που σχημάτιζαν. Τα βλέμματα στρέφονταν από τον νεαρό στον Sarkies και πάλι πίσω. Τελικά ο δεύτερος έσκασε στα γέλια.
-Άστον να φύγει.
-Ω, μα και βέβαια! Τώρα που ήρθες δεν έχω κανένα λόγο να ασχολούμαι μαζί του. Έλα όμως πιο κοντά, δεν την πατάω όπως την προηγούμενη φορά.
Ακολούθησε την οδηγία με άσχημο προαίσθημα. Δεν πείραζε, προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του ότι ήταν γενναίος έτσι όπως φερόταν. Ο Sarkies χαμογέλασε πλατιά, έτεινε το χέρι του σε ελαφριά έκταση. Το πιστόλι στο χέρι του πέρασε πάνω από τον ώμο του Jeik και η κάννη άστραψε καθώς πυροβολούσε. Ο Jeik ένιωσε μια τρύπα να ανοίγει στον δεξί του ώμο και τραντάχτηκε ολόκληρος. Άρχισε να ουρλιάζει ασυγκράτητα καθώς ο γιος του παρακολουθούσε με ορθάνοιχτα μάτια. Τα αυτιά του έπιαναν μόνο τις κραυγές αγωνίας του και όλες οι άλλες αισθήσεις είχαν χαθεί προσωρινά. Ασυναίσθητα πετάχτηκε εναντίον του Sarkies, θέλοντας να τον λιώσει με τα ίδια του τα χέρια.

Θολωμένος δεν είχε καμία ελπίδα όχι μόνο εναντίον του, αλλά και απέναντι σε τόσους άλλους. Ο πυροβολισμός ξέσπασε την ταραχή που σιγόκαιε μέσα στους πολίτες. Ήταν η ώρα να εξαφανιστούν όσο είχαν το νου τους αλλού. Η συνέχεια ήταν γνωστή και δεν ήθελαν άλλο ένα τέτοιο σκηνικό να τους κυνηγά τα βράδια. Καλύτερα να έστρεφαν αλλού τα μάτια. Ο Jeik λαχανιασμένος συνερχόταν σιγά σιγά. Έπρεπε να σώσει τον γιο του. Δεν είχε κανένα μέσο, μόνο το μυαλό του να αξιοποιήσει. Σήκωσε το κεφάλι, πίσω του άκουγε τις φωνές του Kaze σε κάθε χτύπημα που του έδιναν.
-Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με μένα. Αλλά ξέρω τι είσαι!
Η φωνή του ήταν όσο δυνατή μπορούσε, συνδυασμένη με την τρέλα να εισακουστεί. Όλοι ήταν πίσω του, σε τι πράγμα αναφερόταν;
-Ξέρω ότι εσύ σκότωσες όλους εκείνους τους ανθρώπους στην επιχείρηση. Και θα το πω! Θα το πω κι ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω! Και θα σου δώσω άλλους τριάντα στόχους να κυνηγάς μετά το θάνατο μου!
-Τι λέει ο τρελόγερος; έκανε ο Sarkies χωρίς να δίνει πολύ σημασία.
Η ανταπόκριση όμως ήταν άμεση. Ένας απόμακρος πυροβολισμός και ένας πίδακας αίματος πετάχτηκε από το μέτωπο του άντρα πίσω του, πριν καταρρεύσει σαν στήλη στο πάτωμα.

-Τι συνέβη..;
Αλλά στο ερώτημα του προστέθηκαν άλλοι τρεις πυροβολισμοί και άλλοι τρεις άντρες έπεσαν νεκροί. Στην γενική αναταραχή, ο Sarkies σήμανε υποχώρηση. Ήθελε να ανασυνταχθούν για να εκτιμήσουν την επίθεση. Παράτησαν και τους δύο κρατούμενους και εξαφανίστηκαν μέσα από στενά και ψηλούς τοίχους. Ο Kaze δεν συνειδητοποιούσε τι είχε γίνει. Έβηχε δυνατά, παίρνοντας ανάσες ανάμεσα σε κόμπους αίματος στο λαιμό του. Τα χείλη του είχαν σκιστεί, είχε κάμποσες μελανιές και γδαρσίματα. Ζαλίστηκε μόλις στάθηκε στα πόδια του, αλλά κατάφερε να πλησιάσει τον πατέρα του που γύρισε το κεφάλι με πόνο. Τον έλυσε και εξέτασε το τραύμα του. Ο Jeik τον έκοψε απότομα από το να το αγγίξει. Ο ώμος του είχε γεμίσει αίμα και συνέχιζε να αναβλύζει σε πλούσιες ποσότητες, δημιουργώντας μια αηδιαστική λίμνη γύρω του.
-Kaze, συγνώμη.
-Δεν... Δεν... Εγώ...
-Άκουσε με, τον έκοψε βιαστικά και ο νεαρός, που έτσι κι αλλιώς δεν έβρισκε λόγια, τον κοίταξε σταθερά. Το κόλπο δεν θα πιάσει δεύτερη φορά, θα επιστρέψουν σύντομα. Μπορείς να τρέξεις; Του έγνεψε θετικά. Τότε κάνε ό,τι σου πω.