[Τέλος] Survival from Maneaters [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Έπιασα με δύναμη το σπαθί και τους έκανα επίθεση, είχα καταφέρει να σπάσω την άμυνα τους. Ήταν κάτω αυτοί και δεν είχαν καθόλου προστασία αυτή τη στιγμή. Έτσι νόμιζα αλλά μετά θυμήθηκα τα τόξα. Κοίταζα αριστερά δεξιά μπας και βρω τους τοξότες, δεν επιτέθηκα σε αυτούς οπού ήταν κάτω και χωρίς άμυνα. Έτσι όπως κοίταγα ξαφνικά άκουσα ένα τόξο να έρχεται προς τα εμένα. Είχα προλάβει να το δω από που έρχεται και το απέφυγα. Είχα κυλιθεί και έτσι όπως είχα κυλιθεί είχα ρίξει στον τοξότη ένα μαχαίρι πάνω του. Τον είχα πετύχει στο κούτελο του και αυτός έπεσε κάτω. Ήξερα βέβαια ότι υπήρχαν και άλλοι, ήταν πάρα πολλοί όμως για μένα. Με πάρα πολύ δυσκολία θα μπορούσα να τους νικήσω όλους και να ξεφύγω. Οι άλλοι είχαν σηκωθεί όρθιοι και ήρθαν κατά πάνω μου. Ένας είχε έρθει από μπροστά μου, είχε κάνει κάθετη επίθεση, του είχα αποκρούσει την επίθεση και του έριξα μετά γυριστή κλωτσιά στην κοιλιά. Είδα έναν να έρχεται από πίσω και έναν από τον αέρα. Έπιασα αυτόν από τον αέρα καθώς ερχόταν πάνω μου και τον πέταξα πάνω σε αυτόν οπού ήταν από πίσω μου. Ήταν ο ένας πάνω στον άλλον, τους είχα καρφώσει έτσι όπως ήταν μαζί.

Για αυτούς άρχιζαν και δυσκόλευαν τα πράγματα, έχαναν κάθε 5 λεπτά και από έναν άντρα. Οι τοξότες ήταν το πρόβλημα όμως, κάθε τόσο μου έριχναν τόξα, τα απόφευγα και σκότωνα τους τοξότες αλλά βγαίνουν ένας ένας και όχι όλοι μαζί ώστε να μπορέσω να τους σκοτώσω και να μην έχω κανένα φόβο. Κάθισα για λίγο χωρίς να είμαι σε στάση μάχης, οι άλλοι νόμιζαν ότι τώρα θα είναι πιο εύκολο αλλά για να μην ασχολούμαι άλλο με αυτούς. Έτσι όπως ερχόντουσαν προς τα πάνω μου πάω παίρνω το καζάνι οπού θα με έβαζαν μέσα για να με φανέ και τους το πετάω πάνω τους. Έδειχναν να υποφέρουν στο πόνο αλλά και να μην μπορούν να σηκωθούν καθόλου πια. Το μόνο πράγμα τώρα ήταν μόνο οι τοξότες και θα μπορέσω να φύγω από εδώ πέρα. Πήγα να τους ψάξω μπας και είναι μέσα από τα φύλα, δεν τους έβρισκα αλλά τα τόξα συνέχιζαν και έπεφταν πάνω μου. Απόφευγα τα τόξα αλλά με πολύ δυσκολία τώρα πια επειδή άρχιζα και κουραζόμουν. Άρχιζε να μου την δίνει στα νεύρα.
-Βγείτε έξω παλιοτοξοτες!!!!! Φώναξα και φοβήθηκαν σχεδόν όλοι οι φυλή, το ίδιο και οι τοξότες οπού φαινόντουσαν όλοι τώρα. Πήγα προς τα εκείνους και τους έκανα επίθεση. Είχε γίνει σφαγή εδώ πέρα.

Αφού είχα καθαρίσει με αυτούς δεν υπήρχε τίποτε άλλο να κάνω εδώ πέρα. Ήταν η ώρα να φύγω πια, καθώς πήγα να φύγω θυμήθηκα το σπαθί μου. Μετά πήγα αμέσως να ψάξω το σπαθί μου και όχι να πάρω αυτό το απαίσιο σπαθί. Όπου και να έψαχνα δεν το έβρισκα, ήρθε τότε ένα παΐδι.
-Αυτό ψάχνεις κύριε??? Μου είχε φέρει το σπαθί σε μένα, το πείρα με πολύ ευχαρίστηση. Λειπόμουν που είχε γεννηθεί σε αυτό το χωριό, μέσα σε αυτή την φυλή, αν είχε γεννηθεί σε κανένα άλλο νησί, θα ήταν πολύ καλύτερα.
-Σε λυπάμαι πολύ μικρέ.
-Μην ανησυχείς, μπορεί να έχω γεννηθεί σαν εδώ αλλά είμαι χορτοφάγος, ούτε μύγα δεν πειράζω, μου είπε με ένα χαμόγελο. δεν πίστευα ότι υπήρχαν τέτοια παιδιά, αλλά το χαμόγελο του ήταν τόσο ειλικρινές οπού δεν μπορούσα να μην το πιστέψω. Αφού πείρα το σπαθί μετά πήγα να φύγω, θυμήθηκα όμως ότι την βάρκα δεν την έβρισκα.
-Α έχεις καμία βάρκα? τον ρώτησα αλλά σιγά μην είχε είναι ένα παιδί.

Επειδή δεν ήξερε οπού ήταν λογικό είχε έρθει μια κηρία προς τα εδώ. Νόμιζα ότι ήθελε να με φάει αλλά δεν μπορεί τώρα πια.
-Συγνώμη για την αναστάτωση που σου προκαλέσαμε, μην φοβάσαι δεν είμαι σαν και εκείνους ούτε εγώ. Είμαι η μητέρα αυτού του παιδιού, ήθελες να μάθεις για την βάρκα έτσι?
-Ναι.
-Λοιπόν στην ακτή αν πας, θα ψάξεις ένα σημείο οπού είναι κάπως μεγάλο, εκεί είναι η βάρκα, την είχαμε θάψει εκεί, μπορείς να την πάρεις, δεν ήξερα πως να την ευχαριστήσω. Πάλι καλά που υπήρχαν και τέτοιοι άνθρωποι σε αυτό το νησί. Αφού έμαθα αυτό που ήθελα είχα φύγει, πριν φύγω όμως τους αποχαιρέτησα. Έκανα να πάω στην ακτή γύρω στα 30 λεπτά. Άρχιζα να ψάχνω το μέρος οπού μου είχε πει. Δεν το έβρισκα πουθενά όμως, ήταν κάπως περίεργο επειδή είχε πει πως είναι κάπως μεγάλο. Έτσι όπως έψαχνα βρήκα άμμος πολύ να είναι μαζεμένη σε ένα σημείο και να είναι πολύ ψηλή. Άρχιζα να πετάω την άμμο και να σκάβω για να δω μήπως είναι εκεί η βάρκα. Έσκαβα τόσο πολύ οπού μου είχε πάρει σχεδόν 1 ώρα. Το σκάψιμο οπού είχα κάνει είχε ανταποδώσει επειδή είχα βρει την βάρκα οπού μου έλεγαν. Την έβαλα στο νερό, την έπλυνα και μπήκα μετά μέσα. Το κυριότερο μέρος ήταν όμως τα κουπιά, δεν είχε μέσα, για καλή μου τύχη όμως βρήκα να είναι κριμένα κάπου μέσα όμως. Τα πείρα και άρχιζα μετά να κάνω κουπί και να πηγαίνω προς το επόμενο νησί.

τελος

Όνομα χαρακτήρα: Hayate

P.o.M. Points: 6

Belli: 24.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Αρκετά καλή ιστορία, με μερικές καλές περιγραφές αλλα και λαθάκια βιασύνης τα οποία ελαττώθηκαν σημαντικά ! Και πάλι μπράβο για το θέμα με τις τελείες!
Τώρα στην ιστορία. Μου άρεσε η ιδέα για να ξεφύγεις στο τέλος, όπως επίσης και οι μάχες. Τέλος είχε ενδιαφέρον το κομμάτι που σε έπιασαν και έπειτα! (Είχε αρκετό ενδιαφέρον το πως θα ξεφύγεις κτλ)!