[Τέλος] Survival from Maneaters [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Είχα φύγει πλέον από το νησί Shells και βρισκόμουν στα νερά της East Blue. Στην θάλασσα βρισκόμουν επί μέρες, νησί δεν είχα βρει καθόλου. Ήταν λες και τα νησιά απομακρυνόντουσαν από μένα. Καθώς ένιωθα έτσι ξαφνικά σπάει μια τεραστία μπόρα οπού δεν μπορούσα να κάνω κουπί καλά. Είχε ένα σωρό κύματα οπού ήταν πολύ επικίνδυνα, μπορεί να έπεφτα στην θάλασσα μέσα και να με πήγαινε σε ένα νησί οπού δεν θα το είχα σαν προορισμό μου. Προσπαθούσα να βρω ένα τρόπο να μπορέσω να επιζήσω αλλά ότι και να έκανα ήταν μάταιο. Κύμα μετά το κύμα έπεφτε πάνω μου. Ήταν περίεργο που δεν είχα πέσει στην θάλασσα μέσα και με είχε παρασύρει. Δεν είχε αργήσει όμως μέχρι να πέσει ένα πάρα πολύ μεγάλο κύμα πάνω μου. Όταν είχε σκάσει πάνω μου πετάχτηκα πάρα πολύ μακρυά και έπεσα στην θάλασσα μέσα. Προσπαθούσα να ξανά πάω στην βάρκα αλλά δεν μπορούσα με τίποτα, τα κύματα συνέχεια έμπαιναν στον δρόμο μου. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ κουραζόμουν, όλο κολύμπαγα μάταια, ούτε καν που πλησίαζα στην βάρκα. Σε κάποια στιγμή άρχιζε να με πονά το πόδι από το πολύ το κολύμπι. Πονούσε τόσο πολύ οπού δεν μπορούσα να κολυμπήσω άλλο.

Με είχε πάρει η θάλασσα και με παρέσυρε σε όλη σχεδόν στην θάλασσα της East blue και ήμουν πια αναίσθητος. Δεν ήξερα που θα βγω και τι νησί θα είναι εκείνο. Έπρεπε να ήμουν πάντα έτοιμος για το χειρότερο. Είχε περάσει γύρω στις 5 ώρες από την στιγμή που με είχε παρασύρει και είχα χάσει τις αισθήσεις μου. Κάποια στιγμή ξύπνησα σε ένα νησί οπού φαινόταν λες και δεν είχε τίποτα.
-Που να είμαι άραγε? Είπα και σηκώθηκα πάνω, επειδή είχα παρασυρθεί από το ρεύμα σε αυτό το χωριό δεν ήξερα αν είχα εδώ το σπαθί μου η τα πράγματα μου. Πήγα τα έψαξα αλλά δεν τα έβρισκα πουθενά. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ξάπλωσα κάτω και είχα χτυπήσει σε κάτι. Ήταν το σπαθί μου. Είχα χαρεί πάρα πολύ όταν το είχα δει επειδή ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Είχα βρει το σπαθί μου αλλά δεν έβρισκα όλα τα άλλα πράγματα η την βάρκα. Τα αλλά δεν με ενοιαζαν και τόσο αλλά αν έχανα την βάρκα θα μου ήταν κάπως δύσκολο να φύγω από αυτό το νησί. Η μόνη μου ελπίδα τότε θα ήταν να έφτιαχνα άλλη βάρκα.

Όσο και να έψαχνα δεν την έβρισκα με τίποτα. Δεν ήξερα τι να κάνω πια. Κοίταξα μετά μια στα αριστερά και είδα να έχει κάτι δέντρα, πήγα να δω μήπως και καταφέρω να φτιάξω καμία βάρκα. Καθώς περπάταγα μέσα στο νησί ξαφνικά βλέπω να πέφτουν από πάνω μου κάτι άνθρωποι. Έκανα πιο πίσω για να τους αποφύγω. Ήταν τόσο μοχθηροί εκείνοι οπού ήταν λες και ήθελαν να με φάνε, αυτό το πράγμα ήταν κάτι καινούργιο. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο. Σκέφτηκα όμως μετά ότι τα πάντα μπορείς να βρεις έξω στην κόσμο.
-Πιάστε τον!!!! Μου είπε και ήρθαν αμέσως πάνω μου. Οι περισσότεροι μου έκαναν επιθέσεις με τα δόντια τους παρά με όπλα, ήθελαν να μου φάνε την σάρκα.
-Τι είσαστε εσείς?!?!? Έτσι όπως μου κάναν επίθεση τους χτύπησα στο κεφάλι σε δυο οπού ήταν μπροστά μου. Αμέσως έτρεξα να φύγω επειδή ήξερα αν μείνω θα κινδυνέψει η ζωή μου. Έτρεχα τόσο πολύ οπού δεν άντεχα άλλο έπρεπε να σταματήσω για να πάρω μια ανάσα. Νόμιζα ότι είχα καταραστεί, είχα έρθει σε αυτό το νησί από το ρεύμα της θάλασσας. Σε ένα νησί οπού άνθρωποι δεν πρέπει να πατήσουν.

Έβλεπα τους άλλους να με κυνηγάνε. Δεν είχα άλλο χρόνο να ξεκουράζομαι, ξανά άρχισα να τρέχω. Πριν καν το καταλάβω καθώς έτρεχα ξαφνικά πέρασα από ένα μέρος οπού έμοιαζε σαν χωριό. Θα ήταν μάλλον το χωριό με όλους εκείνους οπού με κυνηγούσαν. Κοίταξα μια πίσω να δω ποσά άτομα ήταν, είχα ξαφνιαστεί όταν είδα να έχουν γίνει ακόμη πιο πολύ. Μάλλον θα με είδαν οι άλλοι και θα είχαν έρθει και αυτοί να με κυνηγάνε. Προσπάθησα να πάω στους λόφους ώστε να μην μπορέσουν να με πιάσουν από εκεί πέρα. είχα φτάσει μετά από 30 λεπτά σε έναν λόφο, ανέβηκα αλλά και εκείνοι είχαν ανεβεί πάνω. Υπήρχαν τώρα πια δυο επιλογές. Είτε να πέσω μέσα στην θάλασσα είτε να φύγω σκοτώνοντας ένα σωρό ανθρωποφαγους. Η πρώτη επιλογή δεν μου άρεσε, κάπως φοβόμουν. Είχα επιλέξει την δεύτερη. Είχα βγάλει το σπαθί μου και ήμουν έτοιμος να τους επιτεθώ.
-Ε νομίζεις ότι θα μας νικήσεις??? Είσαι τροφή τώρα πια για μας, χαχαχαχαχαχ!!!! Ήταν αυτοί και κάπως αηδιαστικοί επειδή τρώνε ανθρώπους, δεν ήθελα ούτε να τους πολεμήσω. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να το κανω

Άρχιζα να τρέχω προς τα εκείνους. Πήδηξα ψηλά και έπεσα πάνω σε δυο. Τους είχα κόψει το κεφάλι, με είδαν άλλοι δυο και μου έκαναν επίθεση από πίσω μου. Απέκρουσα τις επιθέσεις τους με το σπαθί μου. Ήμουν έτοιμος να τους κάνω επίθεση. Έτσι όπως πήγα να κάνω επίθεση βλέπω από πίσω κάποιους οπού κράταγαν κάτι τόξα και ήταν έτοιμοι να μου τα ρίξουν πάνω μου. Τα είχαν αμολήσει τα τόξα. Πηγαίναν κατευθείαν πάνω μου. Ήταν πάρα πολλά γύρω στα 6. Αν καθόμουν έτσι θα πέταγαν σίγουρα και άλλα. Πήγα προς εκείνους να τους σκοτώσω, καθώς πήγαινα είχα αποφύγει τα 3, τα αλλά 3 τα απέφυγα και εκείνα αλλά με πέτυχαν ξυστά στο πόδι και στο χέρι. Ήμουν λιγάκι τραυματισμένος αλλά όχι και τόσο πολύ. Είχα ήδη φτάσει στους τοξότες, ακόμα πονούσα από πριν αλλά άξιζε τον κόπο. Κάρφωσα έναν στην κοιλιά του, οι άλλοι 5 μου επιτέθηκαν μαζί αλλά απέκρουσα τις επιθέσεις τους με το σπαθί και έτσι όπως είχα αποκρούσει δίνω κλωτσιά σε έναν. Είχε πάρει όμως μαζί του και τους άλλους 4. Δεν είχα άλλη ώρα όμως να ασχολουμε μαζί τους, έπρεπε να φύγω γρήγορα. Είχα δει ένα μικρο δρομάκι οπού από εκεί πέρα μπόρεσα να φύγω. Αμέσως πήγα να φύγω, καθώς έφευγα ξαφνικά κάτι ένιωσα στο πόδι μου να με τσιμπά.

Κοίταξα στο πόδι μου για να δω τι ήταν αυτό που με είχε τσιμπήσει. Ήταν ένα μικρο βέλος πάρα πολύ μικρο. Δεν είχα νιώσει καθόλου πόνο, αναρωτιόμουν γιατί μου το είχαν ρίξει αυτό. Το έβγαλα μετά και το πέταξα. Συνέχισα να τρέχω και σε κάποια στιγμή έπεσα κάτω. Προσπαθούσα να σηκωθώ αλλά δεν γινόταν τίποτα. Για κάποιο λόγο γινόμουν και αδύναμος κάθε λεπτό. Οι ανθρωποφάγοι σχεδόν με είχαν πλησιάσει. Έτσι και με έπιαναν μπορεί τότε να ήταν και το τέλος μου. Όλες οι ελπίδες μου είχαν χαθεί. Κάτι τέτοιο δεν το ήθελα και για αυτό έβαλα τα δυνατά μου να σηκωθώ και να πάω να φύγω από αυτό το νησί. Με πολύ προσπάθεια είχα σηκωθεί πάνω αλλά πριν καν κάνω ένα βήμα είχα πέσει πάλι κάτω. Τώρα πια οι άλλοι είχαν έρθει σε μένα, αυτό που έμενε τώρα πια είναι να με δέσουν και να με πάνε στο χωριό τους ώστε να με φάνε όλο το χωριό. Δεν ήθελα να το δεχτώ αυτό το πράγμα, δεν ήταν η ώρα μου να πεθάνω τώρα, θα γινόμουν ένας σπουδαίος πειρατής. Δεν είχα αρχίσει καν. Προσπάθησα άλλη μια φορά να σηκωθώ. Την στιγμή που σηκωνόμουν μου δίνει ένας από πίσω μια κλωτσιά στην πλάτη, έπεσα κάτω μετά. Από την κλωτσιά που μου είχε δώσει δεν είχα άλλη δύναμη για να σηκωθώ η να κάνω κάτι.

Ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα, είχα χάσει εδώ πέρα. Πήγαινα προς το χαμό μου. Δεν είχα ούτε σώσει τον Hound από τον morgan στο νησί Shells. Είχαν πάρει κάτι σκοινιά και ένα ξύλο. Με έπιασαν εμένα μετά αφού δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου και με έδεσαν στο ξύλο εκείνο. Αφού με έδεσαν κράτησε την μια άκρη ένας και την άλλη άκρη ένας άλλος. Με σήκωσαν ψηλά και άρχισαν να περπατάνε. Ένιωθα σαν κανένα ζώο οπού ήταν έτοιμο να πάει να ψηθεί η να σουβλιστεί. Ήξερα όμως ότι η ενέργεια του βέλους που μου είχαν ρίξει θα πάψει να λειτουργεί. Θα πρέπει αν θέλω να ξεφύγω να καταστρώσω ένα σχέδιο πριν με φάνε ολόκληρο. Δεν έκαναν πολύ να φτάσουν στο χωριό. Ήμουν ακόμη στο ξύλο δεμένος. Άφησαν να κρατάνε το ξύλο οπού ήμουν δεμένος οι άλλοι και ήρθε ένας και με έλυσε.
-Μαμά αυτό το φαγητό θα έχουμε για σήμερα??? Είχε ρωτήσει ένα ανθρωποφάγο παιδί την μάνα του. Ακόμη και τα παιδιά είχαν γίνει έτσι. Υπήρχε ένα κελί σε αυτό το χωριό, μάλλον σε αυτό θα με έβαζαν μέσα μέχρι να με φάνε. Θα πρέπει να σκεφτώ όσο κάθομαι εκεί πέρα. Με πήρε κάποιος αφού δεν μπορούσα να κουνηθώ ο ίδιος και με έβαλε μέσα. Κλείδωσε το κελί και έφυγε.

Είχα λίγο χρόνο να βρω κάποιο τρόπο για να φύγω. Έκατσα κάτω στο πάτωμα και άρχιζα να σκεφτόμουν. Αν ήθελα να βγω από εδώ πέρα θα έπρεπε να κοιτάξω τις εξόδους οπού υπήρχαν. Κοίταζα αριστερά δεξιά αλλά δεν έβρισκα καμία έξοδο οπού να μπορούσα να ξεφύγω. Είχε φύλακες σε κάθε μια έξοδο. Όσο η ώρα κύλαγε τόσο πιο λίγο χρόνο είχα. Πρέπει να βρω κάτι πριν τελειώσει ο χρόνος. Το μυαλό μου παρά λίγο να σπάσει από την πολύ την σκέψη. Ότι και να έκανα δεν έβρισκα τίποτα παρά μόνο ένα πράγμα. Την στιγμή που θα με έβγαζαν από το κελί για να με βάλουν στο καζάνι ώστε να με φάνε, θα είχα κάνει και καλά ότι δεν ένιωθα καλά και θα ήμουν στο πάτωμα κάτω. Όταν θα σηκωνόμουν θα είχα πετάξει πάνω στην μούρη τους άμμο, θα είχα βρει την ευκαιρία να το σκάσω. Τα χέρια όμως ήταν δεμένα θα έπρεπε να πάω να τα λύσω, από το σπαθί οπού ήταν κάπου εκεί κοντά θα κόψω το σκοινί. Μετά το μόνο πράγμα που θα λείπει είναι ένα. Να πάω να φύγω, σκοτώνοντας ένα σωρό ανθρωποφαγους. Αν πάνε όλα καλά αυτό το σχέδιο θα πετύχει στα σίγουρα.

Άρχιζα και άκουγα φωνές και όσο προχωρούσε η ώρα τόσο και πιο πολύ ακουγόντουσαν. Δεν μίλαγαν αλλά ούρλιαζαν, θα ήθελαν να με φάνε τόσο πολύ μάλλον. Ήρθε ένας στο κελί, το άνοιξε και πήγαινε να με βγάλει έξω. Έπρεπε να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου. Πάλι καλά που η επίδραση του βέλους είχε σταματήσει να λειτουργεί και μπορούσα να κουνηθώ εγώ ο ίδιος. Έτσι όπως πήγε να με πιάσει πέφτω κάτω επίτηδες, μάζεψα λίγο σκόνη. Πήγε να με σηκώσει όρθιο. Έτσι όπως με σήκωνε του πετάω την άμμο. Αυτός έπεσε προς τα πίσω. Πίσω είχε κάτι άλλους δικούς του και έπεσε πάνω τους, δεν υπήρχε κανείς ώστε να με σταματήσει για να μην μπορέσω να φύγω. Κάποιοι νόμιζαν ότι δεν θα φάνε τελικά. Αλλά δεν θα κάτσω για να με φανέ, είμαι πειρατής, πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι μου. Είχα βρει ένα σπαθί εκεί κοντά, πήγα έβαλα τα χέρια μου στην λεπίδα και άρχιζα να τα κόβω σιγά σιγά τα σκοινιά. Οι ανθρωποφάγοι έτρεχαν προς τα μένα. Ένας είχε έρθει πολύ γρήγορα και πήγε να μου κάνει οριζόντια επίθεση. Είχα προλάβει να κόψω τα σκοινιά. Παίρνω το σπαθί μετά και αποκρούω την επίθεση του.

Επειδή είχα βάλει πολύ πίεση όταν είχα αποκρούσει την επίθεση του αυτός πήγε λίγο πιο πίσω, μου είχε δώσει την ευκαιρία να του κάνω επίθεση. Του ρίχνω γρήγορα μια οριζόντια επίθεση και τον είχα πληγώσει από το κεφάλι μέχρι και την κοιλία. Δεν έπρεπε να κάθομαι να πολεμάω αφού πάλι θα κάνουν το ίδιο πράγμα όπως πριν και θα με ξανά πιάσουν. Πήγα να φύγω γρήγορα, σε κάθε δρόμο που έβρισκα έμπαιναν στην μέση ανθρωποφάγοι. Κατάλαβα ότι δεν είχα άλλο τρόπο να φύγω παρά να τους κάνω να φύγουν οι ίδιοι σκοτώνοντας τους. Σταμάτησα μετά να τρέχω, γύρισα πίσω και πήγα να κάνω επίθεση πάνω τους. Δεν το περίμεναν να κάνω κάτι τέτοιο, νόμιζαν πως θα συνεχίσω να τρέχω. Δεν το είχαν δει 2 οπού ήταν μπροστά μου και τους είχα περάσει το σπαθί μέσα από την κοιλιά τους σαν να είναι κανένα σουβλάκι. Έβγαλα το σπαθί από την κοιλιά τους και μετά τίναξα το αίμα από το σπαθί.
-Ποιος είναι για μια συνέχεια??? Τους είπα και ξανά πήγα να τους κάνω επίθεση. Μπήκαν αμέσως σε θέση άμυνας εκείνοι αλλά από αυτή την στιγμή και μετά ότι και να κάνουν δεν θα πετύχει. Θέλω να φύγω από αυτό το νησί για αυτό το λόγο.