[Τέλος] Πες το με ένα δηλητήριο

“Όχι. Με την εξής λογική: Όποια κι αν ήταν τα κίνητρα της πρώτης κοπέλας, σίγουρα δε θα ήθελε να τραβήξει την προσοχή επάνω της και στον τόπο εργασίας. Άλλο να θέλεις να ξεφύγεις από έναν συγκεκριμένο πελάτη και άλλο να δαγκώνεις το χέρι που σε ταίζει. Σε αυτή την περίπτωση η κοπέλα θα μπορούσε απλά να προσπαθήσει να ξεφύγει από εκείνο το μέρος, κάτι δύσκολο αν φοβόταν να επιστρέψει στη ζωή του δρόμου. Σύντομα θα κατέληγε σε δυσκολότερη κατάσταση απ’ ό,τι βρισκόταν ήδη. Σε αυτό το σημείο μπορούμε να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον τέσσερις από τους έξι ήταν πελάτες σε διαφορετικό οίκο ανοχής. Φυσικά οι γιατροί της πόλης είναι οι κύριοι ύποπτοι, θα μπορούσαν να έχουν εύκολη πρόσβαση αν συνεργαζόταν ως τότε με κάποια μαγαζιά για να εξασφαλίσουν στους εργοδότες των κοριτσιών ότι θα κορίτσια δε θα έμεναν έγγειες. Παρόλα αυτά, με τέτοια κίνηση θα ήταν παράτολμη. Ακριβώς επειδή οι εργοδότες θα παρατηρούσαν κάποια περίεργη κίνηση και θα πίεζαν τα κορίτσια να μαρτυρήσουν την αλήθεια. Δύσκολα θα διακινδύνευαν να χάσουν μια σίγουρη πελατεία. Αν στο τέλος αποδεικνυόταν η ενοχή τους, όχι μόνο θα έμπαιναν πίσω από τα σίδερα, μα ακόμα κι αν τη γλίτωναν οι εργοδότες των κοριτσιών, δε θα τους είχαν καμία εμπιστοσύνη.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι υπάρχει ένα τρίτο άτομο. Αυτό το άτομο προμηθεύει τα κορίτσια μα δηλητήριο και οι γιατροί βρίσκουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Για να εξασφαλίσουν περισσότερα χρήματα, φροντίζουν να δηλητηριαστεί μια κοπέλα μισθώνοντας έναν από τους μικροκτηματίες της πόλης. Ο κίνδυνος για εκείνους δεν μειώνεται αισθητά; Επίσης, έχω την αίσθηση ότι ο κοινός παρανομαστής, δηλαδή το τρίτο άτομο, είναι γυναίκα. Κοπέλες που εργάζονται σε κάτι τέτοιο, θα ήταν πιο εύκολο να εμπιστευτούν μια γυναίκα, παρά έναν άνδρα. Και η γυναίκα αυτή, μάλλον απέκτησε την πελατεία της αφού ο λόγος για την ύπαρξή της έφτασε στις υπόλοιπες κοπέλες από στόμα σε στόμα. Η κάλυψη της επιδημίας είναι καθησυχαστική και για τις ίδιες. Μπορεί να πεινάσουν μέχρι να καταλαγιάσει η υπόθεση αλλά κανένας δεν θα τις υποπτευθεί. Το κέρδος τους είναι ότι έχουν ξεφορτωθεί έναν εξαιρετικά ανεπιθύμητο πελάτη.
Βία, υποχρεωτική έκτρωση, συμπεριφορά που δεν ήταν πια υποφερτή, θα μπορούσαν να είναι μερικοί από τους λόγους που τους οδήγησε να κάνουν κάτι τέτοιο. Με άλλα λόγια, αυτό το δηλητήριο δεν είναι παρά ένας τρόπος για να εκφράσουν όλα τα συναισθήματα και την οργή που είχαν κλεισμένα μέσα τους. Να πουν ότι ακόμα και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να αντιδράσουν. Κάποιος ή μάλλον κάποια το εκμεταλλεύεται. Για να μην αναφέρω ότι-“
“Έχει κι άλλο;” ρώτησε βαριεστημένα.

“Κάτι πολύ πιο βασικό, μάλιστα. Ανέφερες ότι η κοπέλα βρέθηκε μέσα σε μια λίμνη εμετού, αίματος και διάρροιας. Αν δε βρεθούν επάνω της σημάδια πάλης, νομίζω ότι οι φόβοι μου θα επιβεβαιωθούν;”
“Και γιατί αυτό εξαρτάται μόνο από τα σημάδια πάλης;” απόρησε.
“Μανιτάρια Αμανίτα.”
“Μανιτάρια τι;”
“Αν η κοπέλα δεν έχει επάνω της σημάδια πάλης, πάει να πει ότι δεν τη δηλητηρίασε κάποιος με τη βία. Αντιθέτως, ίσως κατανάλωσε τα μανιτάρια αφού της τα πρόσφερε κάποιο γνωστό πρόσωπο ή κάποιος πελάτης. Τα συμπτώματα εμφανίζονται μέσα σε έξι με δεκαπέντε ώρες και σε ορισμένες περιπτώσεις διαρκούν έως και δύο ημέρες. Μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων, το θύμα πέφτει σε κόμμα μέχρι να αφήσει την τελευταία του ανάσα. Μάντεψε. Τα μανιτάρια αυτά δεν ευδοκιμούν εύκολα στη Δυτική Μπλε θάλασσα… ένας γιατρός θα μπορούσε να βρει ένα πολύ πιο απλό δηλητήριο. Υποθέτω ότι κι εγώ αυτό θα έλεγα αν βρισκόμουν στη θέση τους στο δικαστήριο. “
“Άρα είναι επιβεβαιωμένο ότι κάποιος διακινεί δηλητήρια στην αγορά.”
“Δηλητήρια, ναρκωτικά και διαφόρων ειδών φάρμακα. Το θέμα είναι ποιος,” είπε και κοίταξε το κτήριο απέναντί τους. “Φτάσαμε σχεδόν.”

Έδειξε με το διακριτικά με το δάχτυλο το κτήριο που βρισκόταν απέναντί τους και έλεγξαν τη γύρω περιοχή κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά ενώ περνούσαν τον δρόμο. Το νοσοκομείο της πόλης, που λειτουργούσε συγκεκριμένες ώρες την ημέρα, λειτουργούσε επίσης και ως νεκροτομείο, κάτι που έκανε τους ασθενείς να το αποφεύγουν ακόμα κι όταν είχαν ανάγκη και να προτιμούν τα καθαρά κρεβάτια που τους και να προτιμούν τα ιδιωτικά θεραπευτήρια των ιατρών. Όταν γιατροί και ασθενείς έλλειπαν, η μοναδική φύλαξη που είχε ήταν ένας γέρος φύλακας που καθόταν δίπλα από την πόρτα κουκουλωμένος με το παλτό του. Πέρασαν από μπροστά του κάνοντας τους αδιάφορους και κατευθύνθηκαν προς τη πίσω μεριά του νοσοκομείου, όπου τα παλιά παράθυρα ήταν το μόνο εμπόδιο στον δρόμο τους για να μπούνε μέσα.

“Θύμησέ μου γιατί πρέπει να το κάνουμε με τον δύσκολο τρόπο,” είπε ο Κάλεμπ ενώ προσπαθούσαν να ανοίξουν με όσο περισσότερη προσοχή μπορούσαν τα ξύλινα παντζούρια.
“Γιατί ο φύλακας μπορεί να έχει δεχθεί οδηγίες να ειδοποιήσει τους γιατρούς αν κάποιος ζητήσει την άδεια να μπει; Επειδή είμαι καταζητούμενος και δεν θέλω να το διακινδυνεύσω; Επειδή δεν ξέρουμε αν κάποιος παρακολουθεί την μπροστινή μεριά;”
“Ω, ναι, η κλασσική παράνοια, τώρα θυμήθηκα. Λες και δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να παρακολουθεί το πίσω μέρος,” γκρίνιαξε ο Κάλεμπ και έβγαλε τον λοστό που είχε κρυμμένο κάτω από το παλτό του.
“Τουλάχιστον αποκλείουμε μερικές περιπτώσεις,” δικαιολόγησε ο Λούις κοιτώντας γύρω του. “Τελειώνεις;”
“Προσπαθώ να διαρρήξω ένα νοσοκομείο, δε φτιάχνω καφεδάκι,” διαμαρτυρήθηκε ο Κάλεμπ.
“Θα ήθελα έναν καφέ τώρα…”
“’Ασ’ το γι’ αργότερα,” του είπε χτυπώντας τον στον ώμο.

Ο νεαρός πιάστηκε από το παράθυρο και σκαρφάλωσε γρήγορα πριν ο Λιούις καλά καλά το καταλάβει. Τον ακολούθησε δυσανασχετώντας και πήδηξε κι αυτός με τη σειρά του μέσα. Δεν πρόλαβε να κάνει ούτε ένα βήμα μέσα στο δωμάτιο και η άσχημη μυρωδιά τον έκανε να καλύψει τη μύτη του. Ο Κάλεμπ του έκανε νόημα ότι είχε ανακαλύψει ήδη τις σωρούς. Πράγματι, οι τρεις άνδρες και η κοπέλα που είχαν χάσει τις ζωή τους τις προηγούμενες μέρες στεκόταν άκαμπτοι στα κρεβάτια που τους είχαν τοποθετήσει. Απρόθυμα, κατέβασε το χέρι του και φόρεσε τα ιατρικά γάντια που βρήκε παραπεταμένα επάνω σε ένα διπλανό τραπέζι και άρχισε να εξετάζει το σώμα της.

“Δεν είναι και το καλύτερο θέαμα,” είπε κάπως αηδιασμένος ο Κάλεμπ ενώ έβλεπε τον γιατρό να σχίζει με τη λεπίδα του το γυμνό της σώμα κάνοντας μια κάθετη τομή στη κοιλιά και το στομάχι.
“Η πρώτη φορά είναι δύσκολη,” απάντησε στο σχόλιό του ο γιατρός. “Όπως το είχα φανταστεί… το συκώτι της είναι κατεστραμμένο…”
“Νόμιζα ότι ποτέ δεν είχες πάθος για την ιατρική… Πώς στην ευχή γνωρίζεις αυτά τα πράγματα;”
“Τα δηλητήρια ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια στην πραγματικότητα, ειδικά το κομμάτι των αντιδότων. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα δηλητήρια υπάρχουν στη φύση. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο να γνωρίζεις πώς να το αντιμετωπίσεις σε περίπτωση που κάποιος δοκιμάσει να σε αποτελειώσει με αυτόν τον τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ… δεν βρήκα την ιατρική ιδιαίτερα συναρπαστική,” ομολόγησε αποσπώντας το συκώτι από το σώμα. “Εξάλλου, από τη στιγμή που όλα υπάρχουν μέσα εδώ,” έδειξε το κεφάλι του με τον δείκτη του. “Τουλάχιστον ας βρουν μία χρήση. Δες… ένα μεγάλο μέρος του έχει καταστραφεί, είχα δίκιο για τα κωλομανιτάρια…”
“Ναι, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό το θέαμα,” είπε ο Κάλεμπ αποστρέφοντας το βλέμμα του κάνοντας νόημα να το πάρει από μπροστά του.
“Φέρε μου τους άλλους…” είπε ενθουσιασμένος.
“Αφεντικό, δε νομίζεις ότι το διασκεδάζεις περισσότερο απ ‘ όσο πρέπει;” ρώτησε σπρώχνοντας με προσοχή το κρεβάτι.

“Μανιτάρια, κυάνιο… και τώρα… για να δούμε…” έψαξε τα χαρτιά του άνδρα. “Λέο Μπάκινγκς… διάρροια, εμετός…” έβαλε το δάχτυλο μέσα στο στόμα του νεκρού. “Πιθανότατα υπερβολικό σάλιο… Κάλεμπ, έλεγξε αν υπάρχουν κάπου τα ρούχα του…” πρόσταξε. “Για να δούμε… εύχομαι να σε είχα γνωρίσει λίγο αφού πέθανες, φίλε…” είπε ελέγχοντας τα χέρια, τα πόδια και το πίσω μέρος του κεφαλιού κάτω από τα μαλλιά. “Έχει γρατσουνιές και έναν μώλωπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού… Άρα μάλλον είχε σπασμούς πριν τον θάνατο… Βρήκες τίποτα;”
“Ναι… και βρωμάνε περισσότερο απ’ ό,τι ο νεκρός ο ίδιος,” είπε με μια έκφραση αηδίας.
“Υπάρχει ζώνη;”
“Ε… ναι;” απάντησε ο Κάλεμπ μπερδεμένος. “Ψάχνεις ζώνη να συμπληρώσεις το συνολάκι που φορούσες;"
"Φέρ’ τη μου,” είπε σοβαρά αγνοώντας τα σχόλια του νεαρού.
“Πώς κάνεις έτσι;” ρώτησε και του τη παρέδωσε.
“Σήκωσε τον,” πρόσταξε ανυπόμονα και ο Κάλεμπ κοκάλωσε. “Εμπρός; Τι περιμένεις; Πιάσ’ τον από τη μέση και σήκωσέ τον ελαφρά.”
“Δεν πληρώνομαι γι’ αυτό,” μουρμούρισε εκείνος αηδιασμένος.

O Λούις κοίταξε με προσοχή τις τρύπες της ζώνης. Έπιασε εκείνη που ήταν πιο τριμμένη από όλες και πέρασε τη ζώνη κάτω από το νεκρό σώμα. Ο Κάλεμπ βρήκε ευκαιρία να το αφήσει και παρατήρησε με προσοχή τον γιατρό να την τυλίγει και να κουμπώνει τη ζώνη σ’ εκείνο το σημείο.

“Φέρε μου το νυστέρι.”
“Τι; Θα ξανακάνεις τα ίδια με πριν;”
“Έχω μια υποψία ότι σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκε διαφορετικό δηλητήριο…” είπε και έκοψε τη ζώνη για να την αφαιρέσει αμέσως. “Έχεις ακούσει ποτέ για το ‘rosary pea’;”
“Θα έπρεπε;” ρώτησε αγανακτισμένος ο Κάλεμπ ενώ ο Λούις άνοιγε για άλλη μια φορά έναν νεκρό.
“Βλέπεις ότι σώμα, σωστά; Πιθανότατα αφυδατώθηκε πριν τον θάνατο...”
“Ναι… Βασικά, το μόνο που βλέπω είναι ένα πτώμα…” είπε ο Κάλεμπ κοιτάζοντας τον νεκρό"...και- Α!”
“Μην κάνεις φασαρία!” του είπε ενώ προσπαθούσε ν’ ανοίξει το στομάχι.
“Γιατί πρέπει να βγάζεις τα πάντα από μέσα για να τα εξετάσεις;”
“Βλέπεις να έχουμε ιδανικές συνθήκες γύρω;” απάντησε εκνευρισμένα ο Λιούις.
“Τι ήταν αυτό;”
“Ποιο;” ρώτησε και την ίδια στιγμή το τρίξιμο της πόρτας τους έδωσε την απάντηση.

“Πρέπει να την κάνουμε από εδώ.”
“Συμφωνώ,” είπε ο Λιούις τυλίγοντας το στομάχι στα ρούχα του άνδρα.
“Σοβαρολογείς; Θα το πάρεις μαζί σου;” ρώτησε έντρομος ο Κάλεμπ.
“Πόσες επιλογές έχω;” απάντησε εκείνος πριν πηδήξει έξω από το παράθυρο.
“Ε, να το παρατήσεις πίσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος;” ρώτησε πριν τον ακολουθήσει.

Έτρεχαν ήδη προς τα σοκάκια της πίσω γειτονιάς όταν άκουσαν την οργισμένη φωνή του γέρου. Μα δυο άνδρες με παλτά και ένα στομάχι φασκιωμένο στα χέρια του ενός, δε θα περνούσαν για πολλή ώρα απαρατήρητοι. Χωρίς να προειδοποιήσει τον Κάλεμπ, κρύφτηκε πίσω από έναν κάδο.

“Τι στην ευχή;” αναφώνησε απηυδισμένος.
“Κράτα τσίλιες,” του είπε και άνοιξε το στομάχι που κρατούσε στα χέρια του.
“Ξέρεις, αρχίζω να πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα αν έμενα πίσω στο μαγαζί. Επίσης θα μπορούσαμε να τους παρουσιάσουμε μερικές από τις θεωρίες σου και να τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά μόνοι τους. Όχι ότι πιστεύω πως ο γέρος θα μας κυνηγήσει, αλλά σε περίπτωση που μας αναγνωρίσει, το τελευταίο που θέλω είναι να αποκτήσω τον τίτλο του μανιακού που τη βρίσκει ανοίγοντας πτώματα ανθρώπων.”
“Αχά!” φώναξε ο Λιούις σαν να είχε κάνει μια σημαντική ανακάλυψη. “Είχα δίκιο!” είπε δυνατά και βγήκε έξω από την κρυψώνα του πετώντας το στομάχι και τα γάντια πίσω.
“Ήταν σωστό τώρα αυτό;” ρώτησε ο Κάλεμπ μορφάζοντας.
“Σκοπός είναι να μη πεθάνεις. Δε θα το χρειαστεί αυτό. Νομίζω ότι θα μας συγχωρέσει, τον περίμεναν χειρότερα πράγματα εκεί μέσα… Βέβαια από την άλλη…” το πέταξε μέσα στον κάδο. “Καλύτερα να μη το φάει κάποιο ζώο.”

“Τι νόημα είχε όλο αυτό, απορώ,” είπε ο νεαρός σέρνοντας τα πόδια του.
“Αρκετό για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Οι δολοφονίες δεν έγιναν από το ίδιο άτομο. Αν ίσχυε το παραπάνω, θα είχαν φροντίσει όλοι να δηλητηριαστούν με τον ίδιο τρόπο ώστε τα συμπτώματα να είναι ακριβώς τα ίδια. Επίσης, ίσως να είχαν προτιμήσει δηλητήριο που δεν είναι ανιχνεύσιμο. Διαφορετικά, αυτό θα σήμαινε πως είναι σχεδιαστεί από έναν γιατρό, αυτός ο γιατρός θα πρέπει να ήταν εντελώς αφελής και άσχετος.
Άρα, μάλλον μιλάμε για διαφορετικούς δράστες οι οποίοι επέλεξαν δηλητήρια ανάλογα με τις ανάγκες του. Δηλαδή, πόσο μακριά θέλανε να βρίσκεται το θύμα, αν θα είχε γρήγορο θάνατο ή όχι. Ίσως, αν είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε και τα υπόλοιπα θύματα να είχαμε βρει διαφορετικό τύπο δηλητηρίων.
Επίσης, όποιος κι αν τους προμήθευσε το δηλητήριο, δε νοιαζόταν να καλυφθεί. Μάλιστα ίσως προκαλούσε να ανακαλύψουν την ύπαρξη των δηλητηρίων. Από αυτό μπορούμε να υποθέσουμε ότι ίσως ήθελε οι γιατροί να ανακαλύψουν την ύπαρξή του. Κι εδώ έρχεται το προτελευταίο θύμα μας. Η γυναίκα. Η δολοφονία της συνέβη αφού το άγνωστο αυτό πρόσωπο ήρθε σε επαφή με κάποιον γιατρό ο οποίος ήθελε να διασφαλίσει ότι οι πελάτες του θα πίστευαν ό,τι κι αν τους έλεγε. Το θύμα δηλητηριάστηκε με μανιτάρι, λογικά κατά την επίσκεψή της στον δολοφόνο της ο οποίος μεταμφιεσμένος ως πελάτης είχε μια πολύ καλή κάλυψη. Ο χρόνος που χρειαζόταν για να δράσουν τα μανιτάρια θα ήταν αρκετός για να αφήσει το νησί, αν δεν το έκανε ο ίδιος ο γιατρός.
Το θέμα είναι. Τι συμφέρον είχε το άγνωστο πρόσωπο να βοηθήσει και τις δύο πλευρές;”
“Πραγματικά, όλα αυτά που φαίνονται παράλογα,” σχολίασε ο Κάλεμπ. “Γιατροί, πόρνες και ένα άγνωστο άτομο για το οποίο δεν έχουμε ιδέα; Πώς ξέρεις ότι μία άλλη πόρνη δε δολοφόνησε τη νεκρή κοπέλα για να της κλείσει το στόμα;”

“Σκέψου, Κάλεμπ. Θα έτρωγες φαγητό που θα σου πρόσφερε άτομο το οποίο απειλούσες;” ρώτησε και επιτάχυνε το βήματα.
“Μπορεί να της το έδωσε κρυφά! Γιατί σκέφτεσαι τα πιο παράλογα πράγματα κι αφήνεις αυτές τις πιθανότητες έξω;”
“Θα μπορούσα να αριθμήσω διάφορους λόγους. Θέματα διατροφής. Τα σημάδια πρόσφατης σεξουαλικής επαφής. Ο φόβος ότι θα την ανακάλυπταν αν κάτι πήγαινε στραβά την ώρα που επισκεπτόταν τον πελάτη της. Φαντάσου ότι πεθαίνεις από έναν περίεργο λόγο ενώ έχεις μαλώσει πρόσφατα με κάποιον. Ποιανού το όνομα θα έλεγες ή θα έγραφες πρώτο;” γύρισε προς το μέρος του με μια έκφραση σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
“Συνεχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν σου κι αυτή τη θεωρία,” επέμεινε ο μακρυμάλλης νεαρός.
“Νομίζω ότι θα χρειαστεί να κάνουμε τον κύκλο αν θέλουμε να μας χάσουν,” είπε παίρνοντας τη στροφή.
“Μη με αγνοείς!”

Η υπόλοιπη διαδρομή συνεχίστηκε με διάφορες διαφωνίες γύρω από τον τρόπο και τους λόγους δολοφονίες των θυμάτων, παρόλο που ο Κάλεμπ σύντομα διαπίστωσε ότι όλη η συζήτηση ήταν ανώφελη καθώς η ισχυρογνωμοσύνη του συντρόφου του απέρριπτε σχεδόν αμέσως όλες τις υπόλοιπες υποθέσεις με μια παράξενη συλλογιστική πορεία. Όταν τελικά φτάσανε πίσω στο μαγαζί, μόνο ανακούφιση μπορούσε να νιώσει που αυτός ο μακρύς και επικίνδυνος περίπατος θα έφτανε επιτέλους στο τέλος του.

Μπήκανε μέσα από την πίσω πόρτα, ελέγχοντας τελευταία στιγμή αν τους είχε ακολουθήσει κάποιος. Πρώτος τους υποδέχθηκε ο Κας που φρόντισε να τους στολίσει με διάφορα κοσμητικά επίθετα προτού και αφού τους πληροφορήσει ότι η αφεντικίνα τους περίμενε στο σαλόνι του μαγαζιού. Προς έκπληξή τους όμως, δεν ήταν μόνη. Δίπλα της περίμενε ένας αξύριστος άνδρας που τους καλωσόρισε με ένα πλατύ σαρκαστικό χαμόγελο αφού τους περιεργάστηκε από πάνω ως κάτω με τα μεγάλα, γαλανά του μάτια. Το βλέμα του Λιούις έπεσε αμέσως επάνω στην ουλή του ξένου που κοσμούσε κάθετα τη δεξιά πλευρά των χειλιών του.

“Ο κύριος Κάρντον και ο σύντροφός του, να υποθέσω,” είπε σχεδόν αμέσως.
“Έχω κι εγώ όνομα,” μουρμούρισε ο Κάλεμπ και κάθισε σε έναν καναπέ πριν του δώσουν την άδεια.
“Ο ίδιος,” είπε δισταχτικά ο γιατρός και κάθισε σε μια πολυθρόνα μετά από ένα νεύμα του άνδρα.
“Ονομάζομαι Έινταν. Η δεσποινίς Άναμπελ με πληροφόρησε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη να με δείτε.”
“Ναι, πρόκειται για τις δολοφονίες.”
“Τις δολοφονίες;” ανασήκωσε το φρύδι του.
“Ναι, επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω…”

Η υπόλοιπη ώρα πέρασε αργά και χωρίς διακοπές. Ο πρώην υπόγειος γιατρός της Κόλτ φρόντισε να εξηγήσει με λεπτομέρειες αυτά που ανακάλυψε και τις θεωρίες που είχε αναπτύξει. Ο Έινταν από τη μεριά του τον άκουγε με μεγάλη προσοχή, τρίβοντας που και που το γένι του. Δεν τον διέκοψε ούτε μία φορά, πράγμα που ο Λιούις βρήκε ιδιαίτερα ευχάριστο. Όταν πια εξήγησε όλα όσα υποστήριζαν τη θεωρία του, πήρε μια βαθιά ανάσα και βυθίστηκε περισσότερο στην καρέκλα.

“Με άλλα λόγια. Αυτό το άγνωστο πρόσωπο φρόντισε οι δολοφονίες να φαίνονται σαν επιδημία πριν καν έρθει σε επαφή με τους γιατρούς. Πρόκειται για μια προσχεδιασμένη απάτη από ένα άτομο χωρίς αιτία.”
“Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, κύριε Κάρντον,” είπε ο άνδρας και κατευθύνθηκε προς το μπαρ. “Μερικές ερωτήσεις ακόμα…” είπε καθώς γέμιζε το ποτήρι του με ουίσκι. “Πώς πιστεύετε ότι προσέγγιζε τις γυναίκες η άγνωστη Χ;”

“Θεωρώ ότι είχε μια α' γνώση για το πώς λειτουργούν αυτές οι επιχειρήσεις. Θα έλεγα ότι ξεκίνησε πουλώντας μυστικά γιατροσόφια σε πιο προσιτές τιμές και κατάφερε τις κοπέλες να τις εμπιστευτούν. Περίμενε μέχρι να βρει ένα αδύναμο, υποψήφιο θύμα ακούγοντας τις ανησυχίες του. Της είπε ότι μπορεί να ξεφορτωθεί το φορτίο που κουβαλούσε. Όταν πια η κοπέλα κατάφερε να εξολοθρεύσει το θύμα, ίσως η ίδια την πρότεινε σε κάποια άλλη με παρόμοιο πρόβλημα.”
“Και γιατί πιστεύετε ότι συνεργάστηκε με τους γιατρούς; Ήταν οι κύριοι αντίπαλοί της στην αγορά.”
“Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Ίσως ήλπιζε ότι οι κοπέλες δε θα το μάθαιναν ποτέ. Ίσως σχεδίαζε να αφήσει το νησί ούτως ή άλλως.”
“Μάλιστα,” είπε και κάθισε πάλι στην πολυθρόνα ακουμπώντας το ποτό του στο διπλανό τραπέζι. “Κύριε Κάρντον, έχετε ακούσει για την Όιραν;”
“Όχι; Τι είναι-“

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την ερώτησή του. Ο Έινταν έβγαλε μερικά χαρτιά από τον κόρφο του και του τα έδωσε. Τον κοίταξε παραξενεμένος και άρχισε να τα διαβάζει δειλά. Τα χαρτιά μιλούσαν για παρόμοιες υποθέσεις και έκαναν αναφορές σε μια γυναίκα, γνωστή στη μαύρη αγορά.

“Δεν καταλαβαίνω.”