[Tελος] Υιοθετώντας την πειρατικη ζωη: η Κορυφωση [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ακολουθησαμε εκεινο τον στενο και αρκετα σκοτεινο δρομο μεχρι το τελος του.Πισω απο τα διοροφα πετρινα σπιτια στεκοταν αλλοτε επιβλητικος ενας παλιος ναος.
Μεγαλες κολωνες τον στηριζαν δυο απο τις οποιες ηταν μισογκρεμισμενες. Το κτηριο ομως στεκοταν ακομα, φιλοξενώντας δυο τρουλους και εναν μικρο πυργισκο στην μια γωνια. Τα χρωματα του ηταν ξεβαμμενα και στις γωνιες υπηρχε συγκεντρωμμενη σκονη και αμμος που για καιρο κανεις δεν ενδιαφεροταν να καθαρισει...

Ανεβηκαμε τα χιλιοπατημενα και διαβρωμενα σκαλοπατια και φτασαμε στην εισοδο.Εκει στεκοταν μια γρια που μαλλον περιμενε τους πιστους.Ο Eddy αυξησε το βημα του και κουβαλώντας τον Τeefan την πλησιασε, της εξηγησε οτι χρειαζοταν γιατρο διαβεβαιωνοντας οτι θα πληρωνε αδρα αν χρειαζοταν. Η γρια τους οδηγησε στο εσωτερικο του ναου οπου βρισκοταν μαλλον ο Εκεινη την στιγμη βγηκε ο Eddy με τον Teefan. Ο τελευταιος, ειχε γαζες στο ποδι του και εδειχνε ανακουφισμενος.Απο πισω τους ακολουθουσε μαλλον ο ιερεας και μπαινοντας μου εκανε νοημα απο μακρια να περιμενω εξω.
Για 45 λεπτα περιπου περιμενα εξω και εκανα βολτες γυρω απο τον ναο.Τοτε βγηκε η γρια ξανα εξω και αφου με αντικρυσε απο κοντινοτερη αποσταση απο πριν, επεσε ξερη στο πατωμα...

Στην αρχη πανικοβληθηκα γιατι νομιζα οτι πεθανε . Μετα απο ενα λεπτο ομως ξανασηκωθηκε με δυσκολια και αρχισε να με κοιταει...Τα λιγοστα αραια ασπρα μαλλια της πετουσαν δεξια αριστερα.Το δερμα του προσωπου της ηταν ρυτιδιασμενο και μερικες χοντρες σκουρες ελιες στολιζαν το δεξυ της μαγουλο. Τα τρεμαμενα αδυναμα χερια της επιασαν τα δικα μου και τα ματια που ηταν τα μονα που ειχαν αντισταθει στην βιολογικη παρακμη, ειχαν παρει φωτια τωρα και τρεμοπαιζαν κοιταζοντας με.
Εγω δεν ειχα καταλαβει τι ακριβως ειχε παθει και την κοιταζα καπως ειρωνικα.Τοτε ελυσε την σιωπη της και τα λογια της πεταξαν σαν τα πουλια...:

---Ναι! ναι! το ηξερα οτι υπαρχουν ακομα! ναι! Νεαρε το σημαδι σου δειχνει οτι η προσπαθεια εκεινων των ανθρωπων απεδωσε καρπους...Το αντικειμενο στο μετωπο σου...εκεινη τη στιγμη σηκωσε το ενα χερι της και εδειξε το μετωπο μου. Πραγματι στο μετωπο μου απο μικρος ειχα μια δερματινη σαν κορδελα, που στην μεση του μετωπου μου ηταν μεταλλικο και ειχε ενα σημαδι πανω. Οταν ημουν μικρος δεν μου αρεσε γιατι κορδελες φορουσαν μονο τα κοριτσια αλλα μετα δεν το εβγαλα ποτε γιατι ηταν κατι ιδιαιτερο που μου ειχε αγορασει ο παππους μου.
Αυτο το σημαδι δειχνει... ξερεις να διαβαζεις τα Poneglyphs ! παρε την σκυταλη και δωσε αξια στην θυσια τους...
Σαν πουλι επισης πεταξε η ψυχη της, και τα ματια της σταθεροποιηθηκαν...Σωριαστηκε στο πατωμα και δεν ξανακινηθηκε ποτε...

Εκεινη την στιγμη βγηκε ο Eddy με τον Teefan. Ο τελευταιος, ειχε γαζες στο ποδι του και εδειχνε ανακουφισμενος.Απο πισω τους ακολουθουσε ο ιερεας ο οποιος μολις ειδε την γρια πεσμενη στο εδαφος εδειχνε να χανει τον ελεγχο
---Παμε παιδια! δινοντας την προτροπη, αρχισαμε και οι 3 να τρεχουμε μακρια απο τον ναο. Προς το παρον δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια στα λεγομενα της γριας αλλα λιγο αργοτερα εμελλαν να με απασχολησουν αρκετα...
Οι καταρες του γερου μας ακολουθησαν ομως...

---Δεν ξερω ποιοι ειστε και απο που ερχεστε αλλα ευχομαι να περασετε φριχτα και απαισια στο Endless Waste ...βασανα και στεναχωριες να σας συνοδευουν και σε ολη σας τη ζωη!


Εμεις γελώντας απομακρυνομασταν ολο και πιο πολυ βλεποντας το ως μια χιουμοριστικη νοτα στη βαρετη και κουραστικη παραμονη μας στο νησι. Σε καποιο σημειο σταματησαμε να δουμε τι θα κανουμε.
---Ο ιερεας ειπε μεσα οτι το νησι κατηντησε οπως κατηντησε επειδη ο κοσμος εχασε την πιστη του στην αρχαια θρησκεια του νησιου...Ουτε καν του περναει απο το μυαλο οτι οι καιρικες συνθηκες αλλαξαν και εκαναν αυτο το νησι κολαση...Πφφφ....

Αν και ο Eddy ειχε δικιο, οφειλα να ομολογησω οτι τουλαχιστον οι καταρες του γερου ειχαν πιασει τοπο...Ειδικα αν συνειδητοποιουσαν και οι αλλοι δυο οτι μαλλον ειχαμε μπλεξει σε μπελαδες γιατι πεντε τυποι με καραμπινες ξαφνικα μας στοχευαν απο αποσταση 2 μετρων...

Oταν ο Eddy και ο Teefan αντιληφθηκαν την παρουσια τους σταματησαν αποτομα και αρχισαμε να τους κοιταμε και οι τρεις. Ηταν 5 και ειχαν οπλα . Ειχαν σχετικα μακρια μαλλια και καπνιζαν κοιτωντας μας ειρωνικα...Σαν να μας προκαλουσαν να αντισταθουμε... Εκεινη τη στιγμη ομως δεν ξεραμε ουτε ποιοι ηταν ουτε τι ηθελαν... Το καλυτερο που ειχαμε να κανουμε ηταν να κρατησουμε αμυντικη σταση μεχρι να βρουμε την καταλληλη ευκαιρια...Κατ'υποδειξιν του Eddy που ειχε εμπειρια σ'αυτα, σηκωσαμε αργα τα χερια...
---Ετσι μπραβο...Τωρα ακολουθηστε μας χωρις φασαρια...
Μας οδηγησαν στο μεθεπομενο στενο οπου ανοιξαν την πορτα ενος επισης παραμελημενου κτηριου και μας οδηγησαν μεσα.Ηταν ενα αδειο σκοτεινο κτηριο, μαλλον περι αποθηκης επροκειτο...Περα απο τον κεντρικο χωρο ειχε και δυο δωματια.Απο το ενα ακουγονταν πνιχτες φωνες, σαν καποιος να ηταν φιμωμενος και να προσπαθουσε να λυθει.Το αλλο ειχε ενα τζαμι πισω απο το οποιο φαινονταν διαφορα οπλα.Μαλλον εκει ηταν το δωματιο που θα καθονταν εκεινοι ενω εμας θα μας αφηναν στον μεγαλο σκοτεινο χωρο. Ο ενας απ'αυτους κατεφτασε βαστώντας σχοινια και ενα ζευγαρι χειροπεδες...

Μου εβαλλαν εμενα τις χειροπεδες και εδεσαν σφιχτα τα χερια και τα ποδια του Eddy και του Teefan...Μας ακουμπησαν στον τοιχο και ξεκινησαν να μιλουν...
---Περπαταγαμε τυχαια στον δρομο και ετυχε να σας ακουσουμε να λετε μεταξυ σας οτι αναζητατε καποιους Cyborgs...Επειδη δεν τυχαινει να μην ερχονται συχνα τετοιοι στο Endless Waste island φανταστηκα οτι εννοουσατε εκεινους τους δυο ηλιθιους τυπους-ρομποτ, που περπαταγαν σαν χανοι στην Dolav με υφος προβατου...Δεν δυσκολευτηκαμε να βρουμε αυτους τους βλακες και τους εχουμε φιμωμενους στο διπλανο δωματιο...Ακουγοντας τα λογια του σκεφτομουν οτι επεφτα για δευτερη φορα σε αυτο το λαθος...Απο δω και περα θα προσεχα τι λεω σε δημοσιο χωρο γιατι πολλοι επιδοξοι ακουν...Την τελευταια φορα που επαθα κατι παρομοιο ηταν στο νησι που μεγαλωσα, το Elfheim island οπου με ακουσαν να ρωταω για την Οργανωση και κατεληξα πειρατης...
---Αφου λοιπον τους ψαχνετε με τοση αγωνια, σας τους δινουμε για 600.000 belli... Tι λετε?

Δεν νομιζω οτι θα μπαιναμε καν στον κοπο να το σκεφτουμε αφου ουτως ή αλλως δεν ειχαμε σε καμμια περιπτωση τοσα λεφτα...Και να τα ειχαμε ομως δεν θα τα διναμε σε μια τυχαρπαστη συμμορια 5 γελοιων...Απ'οτι φαινοταν ο Eddy θα αναλαμβανε το διπλωματικο κομματι...
---Ποτε ! σε καμμια περιπτωση! Δεν θα χρειαστει να σας δωσουμε τα λεφτα, γιατι τα άλλα 3 ατομα που αποτελουν το πληρωμα μας θα ερθουν συντομα να μας βρουν και θα σας λιωσουν κατω!!
Η αυθαδεια του Eddy εκανε πιοι πειστικο το ψεμμα του με αποτελεσμα να καταφερει να τους κανει να μας υποτιμησουν...
---Χαχαχαχα....Οπως εσεις οι 3 δεν μπορεσατε να τα βαλλετε με 5 ατομα, ετσι και εκεινοι οι 3 δεν θα μπορεσουν επισης....Αφου τους πιασουμε θα λεηλατησουμε το καραβι σας...Χαχαχχα.....Ειστε σιγουροι οτι θελετε να γινει ετσι??
---Καλυτερα ετσι!απαντησε με θρασσος ο Eddy.Eμεις ειμαστε γενναιοι πειρατες!
---Ηλιθιοι πειρατες...απαντησε εκεινος αρχιζοντας να απομακρυνεται. Α! Και που'στε?Τα σακιδια σας τα εχουμε εμεις...Μην νομιζετε οτι θα εχετε να φατε ή να πιειτε κατι μεχρι να κερδισουμε αυτο που θελουμε....Χαχαχαχ

Aν και στην αρχη δεν ειχα καταλαβει σε τι αποσκοπουσαν τα λογια του Eddy, αρχισα σιγα σιγα να πιανω το νοημα....Λεγοντας αυτα, στην ουσια κερδιζαμε χρονο , και τους καναμε να μην ειναι πανω απο το κεφαλι μας ωστε να βρουμε τροπο διαφυγης....Σιγουρα θα υπηρχε τροπος...
Ενω ειμασταν καθισμενοι στο πατωμα κολλημενοι στον τοιχο και δεμενοι , υπηρχαν δυνατοτητες...
---Ευ Teefan! ψιθυρισε ο Εddy, μπορεις να μας καλυψεις??
---Σιγουρα! απαντησε εκεινος παιρνοντας ενα σαρδονιο χαμογελο.
Βεβαια το ειχα ξεχασει!!Ο Teefan ειχε φαει το φρουτου του χαρτιου! Ετσι μπορουσε να δημιουργησει διαφορα πραγματα απο χαρτι...Πραγματι, δημιουργησε σε 2 δευτερολεπτα εναν χαρτινο τοιχο ακριβως μπροστα μας, ο οποιος απο την πισω του μερια ειχε απεικονισμενους εμας να ειμαστε ξαπλωμενοι...Αυτο εβλεπαν οι τυποι...Πισω απο τον χαρτινο τοιχο ομως μπορουσαμε να ελευθερωθουμε...Ο Teefan πλησιασε τα δεμενα με σχοινι χερια του στα δικα μου. Ενα παχυρευστο κολλωδες υγρο ξυχυθηκε απο το δαχτυλο του, μπαινοντας μεσα στις χειροπεδες μου σχηματιζοντας ενα χαρτινο κλειδι...Σε λιγα δευτερολεπτα ημουν ελευθερος...
---Εισαι αστερι! του ψιθυρισα και ξεκινησα να λυνω τα δικα τους δεσμα.

Πλεον ειμασταν και οι 3 λυμενοι πισω απο το χαρτινο τοιχο.
---Τι κανουμε τωρα?ρωτησα σε συνομωτικο υφος.
---Εχω κατι στο νου μου... ειπε ο Teefan γελωντας.
Με νοημα του,κολλησαμε στον τοιχο δεξια μας(πραγματικο οχι χαρτινο), και εκεινος εξαφανισε τον χαρτινο τοιχο που μεχρι τοτε μας καλυπτε για να δημιουργησει εναν νεο οχι μπροστα μας, αλλα στον διαδρομο της εισοδου απ'οπου μπηκαμε...Μας αναπαριστουσε δεμενους να σερνομαστε σαν τα φιδια προς την εξοδο. Αυτο θα τους εκανε να βγουν εξω και τοτε θα επεφταν στην φακα...
Ετσι και εγινε.Οι δυο απ'αυτους βγηκαν χαλαρα και ο Eddy εβαλε τρικλοποδια στον εναν που επεσε και τον χτυπησε με τρομερη δυναμη με το ποδι του, και ο Teefan μαλλον επνιξε με μια χαρτινη σκληρη θηλια τον δευτερο.
Οι άλλοι τρεις δεν ειχαν καταλαβει τιποτα και βρισκονταν ακομα στο δωματιο με τον γυαλινο τοιχο.Ο Teefan φροντισε να τους κανει να πιστευουν οτι πισω απο το τζαμι εμεις οι 3 τους στοχευαμε με πολυβολα, οποτε τιναχτηκαν και αρχισαν να πυροβολουν το τζαμι και το χαρτι...Μεχρι να συνειδητοποιησουν τι γινεται εμεις ειχαμε μπει απο την πορτα ξαφνιαζοντας και αποτελειωνοντας τους...

Εχοντας ξεμπερδεψει με την συμμορια που μεσα σε ολα τ'αλλα, μας εφερε κοντα στους Cyborgs που ψαχναμε, πηραμε τα πραγματα μας, και λυσαμε τους δυο Cyborgs.
Ηταν ψηλοι και γεροδεμενοι .Το μισο τους σωμα ηταν ανθρωπινο και το αλλο μισο σαν ρομποτ. Οι τυποι που μας επιασαν, ειχαν δικιο σε ενα πραγμα...οι cyborgs ηταν βλακες.
Μιλουσαν με ενα βαριεστημενο μονοτονο τονο σαν ρομποτ, δεν ειχαν εκφρασεις, και για να κοιταξουν δεξια ή αριστερα κουνουσαν το μισο σωμα τους...
---Σας ευχαριστουμε που μας σωσατε απο τους ληστες και μετα χαρας θα ερθουμε να βοηθησουμε τον Captain Woonan σε ο,τι χρειαστει...ειπε ο ενας στο ηλιθιο υφος και τονο.Κουβαλουσαν και μια βαλιτσα ο καθενας προφανως με εργαλεια και βοηθηματα για την δουλεια. Φευγοντας απο την αποθηκη κρυσφηγετο αρχισαμε να κατευθυνομαστε προς την εξοδο της πολης Dolav .Υπηρχε ομως κατι που ηθελα να τελειωσω.
---Παιδια περιμενετε με 5 λεπτακια...επιστρεφω αμεσως! ειπα και αρχισα να τρεχω προς τον ναο που ειχαμε παει το ιδιο μεσημερι.Αφου εξηγησα γρηγορα στον γερο ιερεα γιατι σωριαστηκε η γρια μου ειπε ηρεμος με μια δοση στενοχωριας πια:
---Η κορη μας... η κορη μας ζουσε και εργαζοταν εκει...Δικη της εφευρεση ηταν αυτο το αντικειμενο που φορας και μας ειχε εκμηστηρευτει για το χαρισμα του αντικειμενου να διαβαζεις τα Poneglyphs...Ειχαν δημιουργηθει τεσσερα τετοια...Λιγες μερες μετα, εγινε η καταστροφη της Ohara και νομιζαμε οτι δεν θα ειχε επιβιωσει τιποτα ...Να λοιπον που η παραδοση συνεχιζεται....Νεαρε! ειπε αλλαζοντας εκφραση και τονο, περιμενε μισο λεπτο να σου φερω ενα βιβλιαρακι με τους βιους των αρχαιων αγιων του Endless Waste! μπηκε μεσα αλλα εγω εκανα μεταβολη και μαζι με τους αλλους μπηκαμε στην ερημο με το ολογιομο φεγγαρι πλεον να μας δειχνει τον δρομο....

Το ιδιο μεσημερι καπου στις αχανεις εκτασεις του Endless Waste

O Captain Woonan περπατουσε σκεφτικος σηκωνοντας μικρα νεφη αμμου με τις βαριες του μποτες.Διπλα του ο μουσικος, Droupy κρατώντας την αρπα του, επαιζε μερικες νοτες που χανονταν στο απεραντο της ερημου.Μαζι τους, ο κοντος σαν νανος Darwin, ο γιατρος του νησιου με το μεγαλο μυτερο μωβ καπελο, εμοιαζε απο μακρια σαν παιδακι. Κουκκιδες και οι τρεις τους ανυπομονουσαν να συναντησουν κατι διαφορετικο απο το ατελειωτο και αφορητο χρυσαφί, που με τη συνοδεια του ηλιου σου δημιουργουσε ψευδαισθησεις, καλπικες οασεις και ψευτικα καταλυματα...
Οταν ανεβηκαν ενα μικρο λοφο, παρατηρησαν οτι μπροστα τους απλωνοταν μια οαση...
---Μην μπερδευεστε παιδια...ειναι αλλη μια ψευδαισθηση... ειπε ο σοβαρος και λογικος Darwin
---Μα οχι! Ακουγονται και ηχοι! Αφουγκραστειτε!ειπε o καπετανιος και ακουμπησε τα χερια του σε σχημα χωνιου στο δεξυ αυτι του. Και αν παρατηρησετε εχει διαφορες λεπτομερειες που μονο μια κανονικη οαση θα ειχε!Πραγματι ετσι ηταν...Οι τρεις τους με περισσοτερο κεφι και ορεξη(εχοντας βεβαιως τον στοχο τους μπροστα τους) και με αυξημενο βημα αρχισαν να κατηφοριζουν προς την οαση.
Αυτη ηταν οντως αληθινη...Χωμενη αναμεσα σε δυο μετριου μεγεθους βουνα, σε αντιθεση με τις φανταστικες που στεκονταν σαν την καλαμια στην αμμο, ειχε μια ακανονιστου σχηματος λιμνη(και οχι μια ολοστρογγυλη χαριτωμενη λιμνουλα οπως τους ειχε εμφανιστει πιο πριν).Παραλληλα τοσο φυσικα στοιχεια, οσο και ανθρωπινα, προετοιμαζαν την εισοδο στον χωρο της οασης.
Γυρω απ'αυτην διαφοροι κακτοι και φοινικες ειτε μονοι ειτε αρκετοι μαζι μαρτυρουσαν την υπαρξη ζωης.Λιγο πιο κατω "σταθμευμενες" καμποσες καμηλες. Γυρω απο την οαση οι ανθρωποι ειχαν δημιουργησει ενα ειδος οικισμου με πολλες προχειρες σκηνες, τεντες και παραπηγματα.
Τελος, γυρω απο την οαση υπηρχαν περιμετρικα πολλοι οπλισμενοι αντρες που μαλλον δεν θα αφηναν ετσι ευκολα καποιον να μπει στον παραδεισο του Endless Waste...