[Τέλος-Παρελθόν]The orphans of the American Dream... [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

-Σήμερα το πρωί ήρθε ένας άνδρας , ο όποιος υποστηρίζει ότι έχει χάσει ένα παιδί από το ορφανοτροφείο του και το ψάχνει απεγνωσμένα….
-Σας παρακαλώ μην μου το κάνετε αυτό!!Δεν θέλω να γυρίσω πίσω…!!
-Δεν πρόκειται! Οι Marines σήμερα το μεσημέρι ύστερα από κατάθεση δική μου και πολλών γειτόνων έκλεισαν το ορφανοτροφείο του τσαρλατάνου και πλέον τα παιδιά αυτά είναι υπό την προστασία του δήμου…
Εκείνη την στιγμή ένοιωσα μια μεγάλη ανακούφιση. Τόσο για τα υπόλοιπα παιδιά, όσο και για το γεγονός ότι δεν θα γυρνούσα πίσω σε εκείνο το φρικιαστικό μέρος. Παρ όλα αυτά αναρωτήθηκα τι απέγιναν ο ιδιοκτήτης και η αδελφή του. Εκείνος μου εξήγησε ότι ο ηλίθιος ο γερό-Τζακ βρισκόταν ήδη στην φυλακή του νησιού, ενώ η αδελφή του θα πρέπει να δουλεύει στον δήμο του νησιού και τα μισά της χρήματα θα πηγαίνουν κάθε μήνα στα παιδιά του πρώην ορφανοτροφείου. Σε περίπτωση που δεν το έκανε θα κατέληγε να είναι στο ίδιο κελί με τον αδελφό της…
-Δεν ξέρω τι να πω!
-Μην ανησυχείς όλα είναι καλά. Ενημερώσαμε ότι μένεις εδώ τις αρχές, διότι ζήτησαν τα ονόματα των παιδιών και έλειπες απ την λίστα. Μίλησα με τον φίλο μου που είναι στα κεντρικά γραφεία του νησιού και εξήγησα τι έγινε και μας επέτρεψαν σε κρατήσουμε εδώ. Οποιαδήποτε φυσικά ώρα θέλεις , μπορείς να φύγεις…!!
Δεν μίλησα εκείνη την στιγμή απλά μαζεύτηκα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω ασυναίσθητα. Εκείνος ήρθε και κάθισε σχεδόν στο κρεβάτι που ήμουν και δεν μίλησε…

-Οι Marines που ήταν εκείνη την ημέρα στο λιμάνι είναι ήδη σε διαθεσιμότητα. Ας πούμε ότι κάναμε μια κίνηση που έπρεπε να την είχαμε κάνει εδώ και χρόνια και πολλοί ήταν αυτοί που είχαν επαναστατήσει στην λάθος κρίση της διοίκησης. Ο διοικητής πάντως των Marine δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο και για αυτό τον λόγο παραιτήθηκε απ την θέση του….
-Δεν μπορούσατε να είχατε κάνει κάτι καλύτερο τόσα χρόνια?Υποφέραμε εκεί μέσα. Καλύτερη συμπεριφορά είχαν τα αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους…
-Το γνωρίζω και δεν ξέρω τι μπορώ να σου πω πάνω σε αυτό!!Καλώς ήρθες στην οικογένεια για αρχή, εάν εσύ φυσικά το επιθυμείς!
Του εξήγησα ότι φοβόμουν και το πώς ένοιωθα , αλλά εκείνος μου πρότεινε να ηρεμήσω και δεν ότι με πίεζε. Τις επόμενες ήμερες γνώρισα και την υπόλοιπη οικογένεια και μου έκανε εντύπωση το ότι μου συμπεριφέρονταν τόσο καλά. Ο Steven , ο άνδρας που είχα πρωτοσυναντήσει, μου εξήγησε ότι είχαν προσπαθήσει πριν από αρκετά χρόνια να αποκτήσουν δικό τους παιδί, αλλά πάνω στην γεννά πέθανε το μωρό και κόντεψε να πεθάνει και η γυναίκα του από αιμορραγία. Μετά από αυτό δεν έκανα άλλη προσπάθεια…
-Εγώ δεν θέλησα ποτέ κάτι παραπάνω από να έχω την οικογένεια μου, τους φίλους μου, ένα σπίτι να μένω και μια απλή ζωή. Παρ όλα αυτά έμεινα στους δρόμους και με μάζεψαν κατά τύχη. Τώρα μετά από χρόνια , όλα αλλάζουν πάλι…είπα χαμηλόφωνα και άρχισα να κλαίω πάλι….
-Ηρέμησε…είπε και με αγκάλιασε δειλά. Άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Όλα πλέον είχαν τελειώσει….


Edit: Παραμένω στο νησί

Όνομα χαρακτήρα: Lavi Pendragon

P.o.M. Points: 6

Belli: 25,000

Τυχόν παρατηρήσεις: Δεν ήταν τόσο άσχημη μικρό μου ορφανό. Για να μάθω το υπόβαθρο σου ήταν ικανοποιητική.