[Τελος-Παρελθόν]How it all started[Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Οχι, το παιδι μου...!

Τι θελετ...Κραυγες,πονος,φοβος ολα αυτα βρισκονταν παντου την ιδια στιγμη σε ενα μικρο χωριο στο νησι Inuyama.Αντρες,γυναικες και παιδια σφαζονταν μπροστα σε ολους αλλοι εμενα στην ακινητοι απο τον φοβο τους περιμενωντας την μοιρα τους ενω αλλη καθως ετρεχαν να σωθουν σκοτωνοντας απο τα πιστολια των εχθρων.Μονο 100 ατομα σωθηκαν απο τα χιλιαδες που ζουσαν στο χωριο και αυτο μονο για ενα λογο...Πειρατες...!Ο πολεμος ο οποιος συνεβη εδω περα ηταν αναμεσα σε πειρατες και κυνηγους επικυρηγμενων.Μια φημη ειχε βγει πως ενα πειρατικο πληρωμα θα ερχοταν σε αυτο το νησι για να λεηλατησει και να το κατακτησει κανοντας το βαση του.Αυτο εφτασε σε πολλα αφτια της παγκοσμιας κυβερνησης αλλα λογο ελειψης προσωπικου εκεινη την περιοδο ανεθεσαν σε διασημους κυνηγους επικυρηγμενων να σπευσουν στο νησι αυτο και να αποτρεψουν να συμβει το χειροτερο...

Ηταν μια μερα σαν τις αλλες.Ολοι ειχαν ξυπνησει νωρις για να πανε να δουλεψουν στα χωραφια τους.Τα παιδια ηταν εξω και επαιζαν και η μητερες στο σπιτι με τα οικιακα.Ολοι στο χωριο ειχαν ακουσει για τις φημες με τους πειρατες αλλα κανεις δεν εδωσε σημασια καθως η φημες ειναι παντα φημες που βγαζουν καποιοι ανθρωποι για να τρομαξουν αλλους ανθρωπους ομως αυτο το μετανιωσαν ολοι στο νησι αυτο οταν ηρθε η καταραμενη μερα.Η παγκοσμια κυβερνηση φερει ενα πλοιο γεματο με 50 αντρες για να προστατεψουν το νησι αυτο καθως ηταν το μονο που μπορουσαν να κανουν ομως αυτο το δυναμικο ηταν ενα τιποτα μπροστα στην μεγαλη δυναμη των πειρατων.Οι marines χωρις να γνωριζουν τι θα αντιμετωπησουν εδωσαν εντολες στους κατοικους να μην βγαινουν απο τα σπιτια τοσο πολλη και τα παιδια να μενουν μεσα αλλα οι κατοικοι δεν υπακουσαν και πολυ σε αυτο τον νομο καθως δεν πιστευαν στις φημες που σε λιγες μερες θα εβγαιναν αληθινες.

2 μερες αφοτου ειχαν ερθει οι marines κατεφθασαν χωρις καμια προειδοποιηση οι πειρατες.Μεσα σε μερικα λεπτα ακουγονταν εκρηξεις απο τις κανονιομπαλες απο τα πλοια που βρισκονταν περιπου 30 μετρα μακρια απο το νησι.Δεν ειχαν σκοπο να αφησουν κανενα ζωντανο καθως οι κανονιομπαλες επεφταν οπουδηποτε στο νησι ακομα και στα δαση.Οσοι βρισκονταν στα χωραφια τους τη στιγμη εκεινη ετρεξαν στα σπιτια για να σωθουνε και αλλη ειχαν ειδη χτυπηθει απο τις εκρηξεις και δεν εζησαν για να ζησουν το μαρτυριο που ηρθε μετα.Οι marines ξαφνιασμενοι εχωντας λιγο χρονο να αντιδρασουν πειραν θεσεις μαχης πρωτα ομως εσπευσαν να προστατεψουν τους κατοικους και να τους πανε ασφαλεις στα σπιτια τους.Μεσα στο χαμο απο τις εκρηξεις μερικοι marine ειχαν ειδη πεθανει ενω αλλοι ειχαν τραυματιστει.

Εγω, μερικα λεπτα πριν την καταστροφη, βρισκομουν λιγο μακρια απο το σπιτι μου και επαιζα με τους φιλους μου ενω ο πατερας μου δουλευε στα χωραφια και η μητερα μου ηταν στο σπιτι και μαγευρευε για το μεσιμεριανο.Ξαφνικα η γαληνη και η ησυχια που επικρατουσε μετατραπηκε σε κραυγες πονου και φοβου μαζι με τον ηχο των εκρηξεων.Αμεσως η μητερα μου βγηκε απο το σπιτι και ηρθε τρεχωντας προς τα εμενα να με παρει μεσα στην προστασια του σπιτιου.Μετα απο περιπου 10 λεπτα ειχε ερθει και ο πατερας μου.Εξω ακομα επικρατουσε χαος.

Θα βγω εξω να δω τι γινεται.Ειπε ο πατερας μου.

Σε παρακαλω προσεχε.Του ειπε φοβησμενη η μητερα μου.Οταν ο πατερας μου βγηκε εξω δεν πιστευε στα ματια του αυτο που εβλεπε.Μεσα σε 10 λεπτα εβλεπε σχεδον ολοκληρο το νησι τυληγμενο σε φλωγες.Τα δεντρα τα χωραφια ακομα και τα σπιτια ηταν καλημενα με φλωγες.Ανθρωποι ετρεχαν να σωθουν ενω αλλοι ηταν ειδη πεσμενη στο εδαφος νεκρη.

Ο πατερας μου εχωντας δει το χειροτερο που θα μπορουσε καποιος στην ζωη του δεν αντεξε να μεινει εκει ουτε λεπτο παραπανω.Αμεσως ετρεξε πισω στο σπιτι και αρπαξε εμενα και την μητερα μου χωρις να πει κουβεντα.Ηταν τοσο φοβισμενος που δεν ειπε ουτε λεξη στην μητερα μου καθως τρεχαμε.Η μητερα μου φοβισμενη απο την συμπερηφορα του πατερα μου προσπαθουσε να μαθει τι εγινε αλλα συντομα και αυτη εμαθε την αληθεια κοιταζοντας την υπολοπη πολυ καθως περνουσαμε απο εκει.Στο μεταξυ τα πλοια των πειρατων ειχαν ειδη φτασει στο νησι και οι πειρατες ειχαν σκορπιστει σε ολο το νησι σφαζωντας οποιον εβλεπαν μπροστα τους.Ο πατερας εχωντας την ελπιδα να σωσει εμενα και την μητερα μου ετρεχε χωρις να ξερει ομως που να παει...Απλα ηλπιζε πως θα εβρισκε ενα τροπο να μας σωσει.

Οι πειρατες σιγα σιγα πλησιαζαν ολο και πιο κοντα στο χωριο και στον δρομο τους αφηναν ενα σωρο απο νεκρα σωματα γεματα αιμα.Το εδαφος ηταν γεματο αιμα τα δεντρα τα σπιτια και τα χωραφια μας καιγονταν...Τα παντα γυρω θυμηζαν το χρωμμα κοκκινο οπου κι αν εβλεπες.Οι marines προσπαθουσαν να ηρεμισουν τους παντες ομως ματαια καθως δεν ειχαν ζησει ποτε ενα μια τετοια κολαση.Οι πειρατες πια ειχαν φτασει στο χωριο και σιγα σιγα αρχιζαν να σφαζουν και να πυροβολουν εν ψυχρω οποιον εβλεπαν.Οι marines αμεσως εσπευσαν να τους αντιμετωπησουν ομως ηταν πολυ λιγοτεροι οι πειρατες μεσα σε μερικα λεπτα σκοτωσουν και τους 50 marines που βρισκονταν στο νησι και πλεον ημασταν στο ελεος των πειρατων...

Εγω με την οικογενια μου ημασταν ειδη αρκετα μακρια απο την πολη ελπιζοντας να σωθουμε ωσπου φτασαμε στην αλλη ακρη του νησιου και το μονο που βλεπαμε ηταν η θαλασσα.Τοτε ο πατερας μου επεσε στα γονατα και η μητερα μου τον αγκαλιασε κλεγοντας.Ηξεραν πια οτι το τελος μας ειχε φτασει και δεν μπορουσαμε να κανουμε τιποτα για να σωθουμε.Μεσα σε ολοι αυτη την συγχηση δεν καταλαβαμε οτι ενας πειρατης μας ειχε ακολουθησει ωσπου τελικα μας επιτεθηκε.Ο πατερας μου αμεσως επιασε το χερι του που κρατουσε το σπαθι και το γυρισε αναποδα ο πειρατης δεν αντεξε τον πονο και αφησε το σπαθι του να πεσει κατω.Αμεσως ο πατερας μου εσμπρωξε τον πειρατη και επιασε το σπαθι με το οποιο και καρφωσε στην κοιλια του με αποτελεσμα να πεθανει.Τοτε ηταν που αντικρισα την πρωτη φορα ενας ανθρωπος να πεθαινει απο εναν αλλον και συντομα θα αντικριζα κι αλλον...

Αφου καρφωσε ο πατερας μου τον πειρατη αφησε το σπαθι να πεσει απο τα χερια του καθως ηταν εκπληκτος απο αυτο που ειχε κανει.Δεν ειχε τον ελεγχο του σωματος μεσα σε ολοι αυτη την συγχηση ωσπου τελικα συνηλθε μολις πεθανε ο πειρατης.Αμεσως μετα ενιωσε ανακουφηση καθως μπορεσε και προστατεψε την οικογενεια του αλλα στην συνεχεια γεμισε ολοκληρος με φοβο ξανα για την συνεχεια.Ξαφνικα ακουστηκε καποιος να χτυπαει παλαμακια.Λιγο πιο πισω απο τον πλεον νεκρο πειρατη εμφανηστηκε ενας ακομα πειρατης αλλα αυτος ηταν μεγαλωσομος και φορουσε σκισμενο παντελονι, μεχρι τα γονατα, μαζι με μια πορτοκαλι μπλουζα.Ειχε ενα οπλο στην δεξια μερια του παντελονιου του και στην αριστερη ειχε ενα ξιφος.Απο πισω του υπηρχαν αλλα 10 ατομα που τον ακολουθουσαν.

Ο πατερας μου δεν εκανε καμια κινηση μολις ειδε τον πειρατη αλλα ετοιμαστηκε να πιασει το σπαθι για να τον σκοτωσει.

Μπραβο.Ειπε χτυπωντας παλαμακια.Θα πρεπει να στο αναγνωρισω,δεν πιστευα πως θα υπηρχε καποιος εδω περα που θα μπορουσε να κανει κατι οπως εσυ γιαυτο ακριβως το λογο θα σε παρω μαζι μου στο πλοιο και να σε κανω σκλαβο μου!Θα κανεις υπεροχες δουλειες στο να καθαριζεις τα πατοματα.Ο πατερας μου δεν ειπε τιποτα αμεσως αρπαξε το σπαθι και ορμησε προς τον πειρατη.Ο πειρατης τοτε γελασε και μεσα σε δευτερολεπτα εβγαλε το οπλο του και πυροβολισε την μητερα μου η οποια επεσε κατω στο εδαφος γεματη αιματα νεκρη.Εγω που ημουν διπλα της δεν αντεδρασα καθολου καθως ο φοβος ο οποιος ειχα γεμισει με ολα αυτα που συνεβεναν με εκανε να μην νιωθω τιποτα αλλο.

ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!Φωναξε ο πατερας μου καθως ειδε την μητερα μου νεκρη στο εδαφος...Ειχε ξεσπασει σε κλαμα καθως ειδε την αγαπημενη της γυναικα νεκρη αμεσως εσφηξε τα χερια του που κρατουσαν το σπαθι και ορμησε στον πειρατη αυτος ομως με μια κινηση εβγαλε το δικο του σπαθι και εκοψε το σπαθι του πατερα μου.Μην μποροντας να κανει κατι αλλο ο πατερας μου επεσε στα γονατα παραδινομενος στους πειρατες.Τα τελευταια λογια του πριν τον παρουν οι πειρατες και τον δω για τελευταια φορα ηταν.

Σας παρακαλω μην πειραξετε τον γιο μου.Θα κανω οτι μου πειτε απλα αφηστε τον να ζησει...

Ο πειρατης δεν ειπε τιποτα απλα διεταξε αυτους που ακολουθουσαν να μεταφερουν τον πατερα μου στο πλοιο του.Στην συνεχεια ειπε,στο αυτι, σε εναν που αλλο πειρατη που ηταν διπλα του να με σκοτωσει.