[Τέλος-Παρελθόν] The past [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Η ιστορία είναι παρελθόντος (όπως προϊδεάζει και ο τίτλος Razz

) ....

Ο ήλιος μόλις είχε ξεπροβάλει από το παράθυρο .Κοιμόμουν ευχάριστα...Την προηγούμενη μέρα την είχα ξοδέψει σε προπονήσεις...Σχεδόν όλο μου το σώμα πονούσε αλλα δεν με ενδιέφερε και τόσο...Η ενέργεια που είχα, ήταν ανεξάντλητη
Έβλεπα ένα πολύ όμορφο όνειρο ! Επάνω σε ένα μεγάλο καράβι τον εαυτό μου μεγάλο και δυνατό , μέσα σε μια στολή των Marine .Μιλούσα στους ναυτικούς και αυτοί με άκουγαν με προσοχή ! Πρέπει να ήμουν αρκετά δυνατός και σεβαστός προς τους στρατιώτες μου!Τριγύρω υπήρχαν και άλλα καράβια και απέναντι μας στην θάλασσα ένας στόλος πειρατικών καραβιών να προσπαθούν να ξεφύγουν ! Τα όμορφα πράγματα όμως δεν κρατάνε για πάντα. Μόλις οι ακτίνες του ηλίου χτύπησαν το πρόσωπό μου ξύπνησα κατευθείαν .Όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν ένα όνειρο ,χαμογέλασα διάπλατα ! Αυτό το όνειρο το έβλεπα εδώ και καιρό και πάντα ξυπνούσα ευδιάθετος .Το όνειρό μου ήταν να γίνω Marine και να βοηθώ πάντα για το καλύτερο του κόσμου...Ήθελα όλοι να ζουν ήρεμα και ήσυχα

Guest

Τεντώθηκα και τα σκεπάσματα έπεσαν από επάνω μου .Κοίταξα έξω από το παράθυρο .
Τα κλαδιά που ήταν γεμάτα από καταπράσινα φύλλα στο δέντρο που βρισκόταν έξω από το σπίτι μου , πήγαιναν προς τα δεξιά επειδή φυσούσε ελαφρά .Ήταν ένα πολύ όμορφο και γαλήνιο θέαμα για τα παιδικά μου μάτια!Σηκώθηκα από το κρεβάτι γεμάτος θετική ενέργεια ! Σήμερα ήταν η μέρα που θα ξανάβλεπα τον πατέρα μου μετά από πέντε χρόνια ! Οι αναμνήσεις μου μαζί του ήταν λίγες
καθώς την τελευταία φορά που τον είδα ήμουν μόλις τριών ετών !Το γεγονός αυτό δεν με έκανε να νιώθω μίσος γι αυτόν η να αισθάνομαι παραμελημένος.Αντιθέτως! Ήμουν πολύ περήφανος γι αυτόν και το όνειρό μου είναι να γίνω σαν και εκείνον ! Κάθε μήνα , έστελνε ένα γράμμα και μια φωτογραφία του ! Μου μιλούσε μέσω αυτών και είχα τις φωτογραφίες του πάντα μαζί μου !!

Guest

Επειδή όμως δεν μπορούσα να διαβάσω μέχρι την ηλικία των έξι ετών , μου τα διάβαζε η μητέρα μου .Στο τελευταίο γράμμα του μας έλεγε ότι θα ξαναγυρίσει στο σπίτι σε δέκα μέρες , δηλαδή σήμερα και τον περίμενα πως και πως.
Την προηγούμενη νύχτα κοιμήθηκα όσο πιο νωρίς μπορούσα ώστε να περάσουν οι ώρες .Ο πατέρας μου ήταν Marine και υπηρετούσε στην grand line.Το όνομά του είναι ''Kira'' .
Ντύθηκα και ξαναγύρισα στην ντουλάπα από την οποία πήρα τα ρούχα για να πάρω το ξύλινο σπαθί μου.Αν και μόλις οκτώ ετών ήμουν αρκετά καλός με το ξύλινο ξίφος μου.Κάθε μέρα έκανα προπόνηση με τον τοπικό δάσκαλο Dojo του νησιού .Για την ακρίβεια ήταν ιδιωτικό μάθημα καθώς ήμουν ο μόνος μαθητής του Rain επειδή το νησί υπάρχει το Dojo της Αnna. Αυτό το προτιμούν οι περισσότεροι πατεράδες για τα παιδιά τους καθώς η Αnna είναι πολύ όμορφη και κατά την διάρκεια των μαθημάτων την χαζεύουν .

Guest

Μόλις έφτασα κάτω την είδα όντως να κόβει ψωμί στο τραπέζι δίπλα στο τζάκι στο οποίο έβραζε το τσουκάλι .Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου , με ένα χαμόγελο μου είπε
-Καλημέρα αγόρι μου !
-Καλημέρα μαμά, είπα ενώ έτριβα τα μάτι μου, μπας και καταφέρω να διώξω την νύστα
-Το πρωινό θα είναι έτοιμο σε πέντε λεπτά
-Εντάξει μαμά...
Πήγα και άφησα στο τραπέζι το σπαθί και μετά πήγα στο τσουκάλι . Κοίταξα τι έχει μέσα και είδα το γάλα που είχα μυρίσει από πριν .
Μετά ,νυσταγμένος όπως ήμουν, γύρισα στο τραπέζι και κάθισα περιμένοντας πως και πως την ώρα για να δω τον πατέρα μου !
Η μητέρα μου έβγαλε το γάλα από το τσουκάλι, το έβαλε στην αγαπημένη κούπα μου που είχε το σήμα των Marine επάνω, και μου το έδωσε μαζί με δυο φέτες ψωμιού .Κατευθείαν άρχισα να τρώω με όρεξη ενώ αυτή κάθισε απέναντί μου στο τραπέζι και με κοιτούσε.Μόλις σήκωσα το βλέμμα μου και την αντιλήφθηκα, είδα ότι συνέχισε να με κοιτάει με ένα χαμόγελο

Guest

-Τι είναι μαμά? είπα με μπουκωμένο το στόμα
-Σήμερα είναι η μέρα !
-Το ξέρω ! Λέγοντας με χαρά αυτό μου έφυγε λίγο ψωμί απο το στόμα έτσι όπως μασούσα
-Χαχαχαχα Θα πας για μάθημα ?
-Ναι φυσικά ! Θέλω να δείξω στον μπαμπά πόσο δυνατός έγινα !
-Σαν να τον ακούω
Μόλις τελείωσα το φαγητό μου σηκώθηκα απο το τραπέζι , πήρα το σπαθί και στην πόρτα με χαιρέτησε η μητέρα μου .
-Να προσέχεις Alucard!..
-Θα προσέχω μαμά ! άλλωστε ξέρεις οτι υπάρχουν αρκετοί Marine που φυλάνε το νησί !
Επειδή ήξερα οτι θα συνέχιζε να μου κάνει κήρυγμα για να προσέχω όπως έκανε πάντα με την υπερπροστατευτικότητα που είχε , προχωρούσα προς τα πίσω σιγά σιγά ενω μιλούσα

Guest

-Το ξέρω αλλά.....
-Γεια σου μαμά !
-Πρόσεχε !
Πλέον έτρεχα προς την πόλη
H πρωτεύουσα του Elfheim δεν ήταν μεγάλη και έτσι γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Συνέχισα να τρέχω στο μικρό λιβάδι που χώριζε το σπίτι μου από την πόλη.Ζούσαμε σε ένα μεγάλο σπίτι στον λόφο δίπλα από το ποτάμι.Την ώρα που έτρεχα παρατηρούσα το τοπίο γύρω μου
Η σημερινή μέρα ήταν υπέροχη!Στον ουρανό δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο. Το λιβάδι ηταν καταπράσινο και το μόνο που χαλούσε αυτή την πράσινη μονοτονία ήταν το μπλε της θάλασσας και το γκρίζο χρώμα των σπιτιών της πόλης.Μετά από πέντε λεπτά τρεξίματος έφτασα στις αρχές της πόλης. Ήμουν ιδρωμένος απο το τρέξιμο και λίγο κουρασμένος όμως δεν παραπονιόμουν στον εαυτό μου. Μέχρι να φτάσω στην κεντρική πλατεία της πόλης με το συντριβάνι , σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον πατέρα μου τώρα που θα τον ξανάβλεπα..

Guest

Το σίγουρο ήταν ότι θα έτρεχα για να τον αγκαλιάσω!Όταν έφτασα στο συντριβάνι, έστριψα δεξιά για να πάρω τον δρόμο που έβγαζε στο σπίτι του δασκάλου μου. Μόλις έστριψα αντίκρισα τον Gazuko, τον φούρναρη της πόλης να ποτίζει τις γλάστρες του με το ποτιστήρι που κρατούσε στο ένα χέρι ενώ με το άλλο κρατούσε ένα καρβέλι ψωμί.
Αυτός ο άνθρωπος πάντα με πείραζε καλοπροαίρετα όμως με νευρίασε διότι πάντα προσπαθούσα να του την φέρω και πάντα κατέληγα να μου την φέρνει αυτός.
Αποφασισμένος αυτή τη φορά να μην την πατήσω, έβγαλα το ξύλινο σπαθί που είχα για την προπόνηση και τον πλησίαζα σιγά σιγά με αργά και σταθερά βήματα .Μόλις έφτασα σε απόσταση αναπνοής και ενώ ετοιμαζόμουν με τα σπαθί ψηλά να τον χτυπήσω, γυρνάει και με χτυπάει με το καρβέλι στο κεφάλι
Εγώ όπως είναι λογικό ξαφνιάστηκα και γι αυτόν τον λόγο μου έπεσε το σπαθί κάτω.
-Teme :
Ο Gazuko μου είπε γελώντας.
-Πόσο είμαστε?
-Ε....ε? έκανα , ενω η απορία είχε αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου

Guest

-Πόσες φόρες πήγες να μου την φέρεις και στην έφερα?
-Πολλές υποθέτω ....είπα νευριασμένος..
-Ακόμα ασχολείσαι με την ξιφομαχία? είπε καθώς έσκυψε για να πάρει το σπαθί και να μου το δώσει. Πάνε βρες καμιά κοπέλα
-Ναι! Θα γίνω πολύ δυνατός κάποια μέρα!.. Το άλλο που ξες οτι δεν υπάρχει ?
-Χαχαχαχα!Είσαι ωραίος! Μακάρι μικρέ! αλλά μέχρι τότε θα χάνεις από την ανίκητη δύναμη του τρομερού ψωμιού ! μόλις τελείωσε την φράση με ξαναχτύπησε στο κεφάλι με το καρβέλι. Καλή σου μέρα !
-γεια . .. απάντησα νευριασμένος διότι για άλλη μια φορά έχασα..."Κάποτε θα σε νικήσω " . είπα από μέσα μου ..
Συνέχισα να περπατάω εως ότου έφτασα στο τέλος του δρόμου..Εκεί είδα τον δάσκαλό μου να κάθεται στα σκαλιά του σπιτιού του ενώ ήταν γεμάτος μώλωπες στο πρόσωπο και στα χεριά του. Έτρεξα προς τα κάγκελα του σπιτιού του και πηδώντας τα μπήκα μέσα

Guest

-rain-sensei τι έπαθες?
Εκείνος επειδή δεν με είχε δει ξαφνιάστηκε.
-Οι , Alucard ..Τι κάνεις?
-Καλά είμαι Sensei! εσυ? τι έπαθες?
-Εγώ δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον εαυτό μου .. είπε καθώς έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να σηκωθεί..Μόλις στάθηκε στα πόδια του , έχασε την ισορροπία του και πήγε να ξαναπέσει,όμως έτρεξα και τον κράτησα .
-Sensei , τι ακριβώς συνέβη?
Εκείνος ανακάθισε στα σκαλιά και άρχισε να μου μιλάει
-Όπως ξες , μένουμε δίπλα με την Shinjaku.. Σήμερα το πρωί την είδα που έβγαινε από το σπίτι για να πάει στο dojo. Εγώ κατέβηκα γρήγορα και πήγα προς το dojo για να την περιμένω εκεί ώστε να παλέψουμε για αυτό (το dojo) που έχτισε παράνομα γκρεμίζοντας το παλιό μαγαζί του πατέρα μου . Όταν τελείωσε αυτή τη φράση του ξανάβηξε βγάζοντας αίμα, μετά συνέχισε.

Guest

Όταν έφτασα όμως ήταν ήδη εκεί και είχε ανοίξει τη σχολή και είχαν έρθει και οι μαθήτριές της μαζί με τους γονείς τους. Μπήκα μέσα και την προκάλεσα σε μάχη , όμως πάλι έχασα, αλλά για λίγο... Μόλις με νίκησε τίμια , μονολογούσε ψέματα και για κάτι φεμινιστικά και άρχισε να με βαράει πάλι και αυτή τη φορά έβαλε και τις μικρές να με χτυπάνε.. Εγώ όπως είναι φυσικό δεν θα χτυπούσα ποτέ ένα μικρο παιδάκι.
Έτσι περίμενα μέχρι να τελειώσει αυτό το μαρτύριο .. Με χτυπούσαν για αρκετή ώρα καθώς τα παιδιά θα το έβλεπαν σαν παιχνίδι, έως που οι γονείς με λυπήθηκαν και είπαν στα παιδιά τους να σταματήσουν.Εγώ , αιμόφερτος και αδύναμος για να σηκωθώ , σύρθηκα μέχρι εδώ.Με δυσκολία βέβαια αλλα τα κατάφερα

είπε δείχνοντας το σκισμένο μανδύα του
-Ασυγχώρητο.....Πρέπει να πληρώσουν... είπα ενώ έβραζα από τον θυμό μου

» [Τέλος-Παρελθόν] Unexpected [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Ξεφεύγοντας απο το παρελθόν. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος-Παρελθόν]How it all started[Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Παρελθόν] Broken glass [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος-Παρελθον]The conclusion and the new beginning[Διεγραμμένος Χαρακτήρας]