[Αρχή - Αποστολή - Αναβάθμιση Ειδικότητας] Πρώτη στάση, πρώτη Αποστολή.

Προηγούμενες ιστορίες:

Λίγα λόγια για τα προηγούμενα: Αφού φύγανε απ'την Colt ένα άτομο λιγότεροι, πήραν τις εντολές τους από την Καπετάνιο Hina και ξεκίνησαν για τη γραμμή, το πλήρωμα βρέθηκε έτοιμο να ανέβει στο Reverse Mountain. Χάριν στις εξαίρετες ικανότητες του Caesar στην πλοήγηση, κατάφεραν ν'ανεβούνε και πλέον κατευθύνονται για το επόμενο νησί.
Και τώρα η συνέχεια...

Μετά τις εκπλήξεις που τους επιφύλασσε το Reverse μα και όλη η εμπειρία του να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν ένα βουνό, για αρκετό καιρό δεν είχαν κάτι άλλο να τους κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Μάλιστα, έπλεαν για τρεις ολόκληρες μέρες κι όμως αισθάνονταν πως δεν κινούνταν καθόλου--μόνο μπλε της θάλασσας και του ουρανού μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το ανθρώπινο μάτι. Γι αυτό, η Lorenza δεν άντεξε άλλο και ρώτησε:
«Πόσο απέχουμε από το πρώτο νησί;»
«Χμμμμ» σούφρωσε τα χείλη του σε βαθιά περισυλλογή «όλα εξαρτώνται στο πού βγήκαμε, κι ακόμα δε μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς. Όμως αν συνεχίσουμε έτσι για μερικές ακόμα μέ-...»

Ο ξανθός Μαρίν σιώπησε, όταν άκουσε έναν ήχο, κάτι που και οι άλλοι πιάσανε αλλά δε μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν. «Οχο,» έκανε «σε λίγο θα μάθουμε την αλήθεια! Ακολουθήστε με.» Κατέβηκαν στο δωμάτιο της Καπετάνιου, εκεί που κατευθυνόταν με πλήρη ταχύτητα ο Πλοηγός τους και μπήκαν μέσα για να βρουν το "σαλιγκάρι" den den mushi να χτυπάει. Με τα μάτια του, ο Caesar έδειξε το den den και μετά την καπετάνισσα, ωθώντας την να απαντήσει. «Άντε ντε,» έκανε στο τέλος και την έσμπρωξε προς τα κει, όταν εκείνη φάνηκε να είχε κοκκαλώσει. Αφού τους κοίταξε όλους από δύο φορές, μόνο τότε πήγε και το απάντησε, φανερά αγχωμένη.
«Σημαιοφόρος Lorenza Bane, καπετάνιος του πλοίου King Seagull.»
«Eδώ Καπετάνιος Jenkins, επικεφαλής της Ναυτικής Βάσης στο νησί Kilauea, ζητούμε άμεσα ενισχύσεις! Δύο πειρατικά πληρώματα εθεάθηκαν να πλησιάζουν--έκαναν τον κύκλο του νησιού και προσάραξαν μάλλον στην άλλη μεριά. Είναι αδύνατο να ξέρουμε λεπτομέρειες εφόσον η ομάδα αναγνώρισης που στείλαμε δεν επέστρεψε ποτέ. Ελάτε γρήγορα!»
«Ελήφθη! Ερχόμαστε σε σας αμέσως.»

Η σύνδεση κόπηκε με το «Gotcha~» του den den και όλοι κοίταξαν τον Caesar για περαιτέρω πληροφορίες.

«Είδατε; Βρισκόμαστε καθοδόν για το νησί Kilauea! To den den mushi δε θα είχε δουλέψει αν η απόσταση μεταξύ μας ήταν μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλο πλοίο Ναυτικό με den den--και συνήθως αυτό ορίζεται στα δέκα με δεκατρία ναυτικά μίλια.»
«Μάλιστα! Και τώρα κατευθυνόμαστε στο νησί Kilauea όπου δύο πειρατικά πληρώματα έχουν καταφθάσει. Γρήγορα λοιπόν, τι περιμένουμε εδώ μέσα; Προς ολοταχώς για να βοηθήσουμε τον Καπετάνιο Jenkins.»
«Με εκπλήσσεις. Περίμενα να παραπονεθείς που θα κάνουμε ακόμα μία παράκαμψη πριν φτάσουμε στο νησί Renaisse όπου κρύβετε και ο Mikki.»

Aνασήκωσε αδιαφόρα τους ώμους του, αν και το πόσο έβραζε μέσα του μόνο εκείνος το ήξερε. Άρχισε να κατευθύνεται προς το κατάστρωμα. «Είμαστε στο Ναυτικό. Δεν είναι ότι δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο. Κι εφόσον μας χρειάζονται έτσι κι αλλιώς, πάω στοίχημα ότι ήταν κλήση άμεσου κινδύνου--δε μπορούμε να μην ανταποκριθούμε.»

Ο σαμουράι και ο Στεφάν φάνηκαν να συμφωνούν μαζί του ενώ η μοναδική γυναίκα του πλοίου δε μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερο αν και στην πραγματικότητα ένιωθε ένα περίεργο μίγμα θαύμασμου μα και καταφρόνησης την ίδια στιγμή. Απ'τη μία, έδειχνε αρκετή ανωτερότητα και κατανόηση, παρά το πρόβλημά του · απ'την άλλη, ήταν υπερβολικά "καλός" για τα γούστα της. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι της άρεζε όντως, κάτι πήγαινε λάθος μ'αυτήν μάλλον εφόσον απ'την αρχή ήταν έτσι ο Roger. Προβληματίστηκε, αλλά δεν έδειξε τίποτα.
«Ξέρεις,» ξεκίνησε ο Caesar σκεπτικός «ένας άνθρωπος σαν εσένα, με τη δική σου ηθική υπευθυνότητα και καλή σχέση με τους υπόλοιπους, πώς στο καλό και δεν ανέβηκες πιο ψηλά τόσα χρόνια; "Υποπλοίαρχος" μου φαίνεται πολύ χαμηλή θέση και για τα προσόντα μα και για τον χαρακτήρα σου.»
«Είχα την οικογένεια! Δεν ήθελα να μένω και πολύ μακριά τους · γι αυτό είχα απορρίψει αρκετές προαγωγές.» είπε με μεγάλο χαμόγελο και η καρδιά της χτύπησε λίγο γρηγορότερα. Λες και το έκανε επίτηδες, να είναι τόσο αξιολάτρευτος...!

Φτάσανε το κατάστρωμα όπου και όλοι πήραν τις θέσεις τους με συνοπτικές διαδικασίες, ο Χνούδης να ακολουθεί τον Nanashi πέρα δώθε και πάλι, ενώ η Τριχόμπαλα ανέβηκε στον ώμο του λες και ήταν παπαγάλος - όλοι πίστεψαν ότι ζήλευε το γεράκι του Caesar, τον Νέρων, στην πραγματικότητα - . Έχοντας λάβει όλοι τις θέσεις τους, ο προσωρινός καπετάνιος έδωσε την εντολή και το πλοίο ξεκίνησε ακόμα πιο γρήγορα για τον νέο προορισμό του. Για μια τέτοια απόσταση με την ταχύτητα που είχαν αναπτύξει - και θα ανέπτυσσαν - θα έφταναν σε λιγότερο από μία ώρα, σύμφωνα με τον Caesar.

«Ναι αλλά θα είμαστε από τη σωστή μεριά του νησιού;»
«Ξέρω από πού ερχόμαστε και από ποια μεριά είναι η βάση, δε θα υπάρξει πρόβλημα.»

Άλλη συζήτηση περί του θέματος δεν χρειάστηκε, εφόσον είδαν πως ο πλοηγός τους ήταν αρκετά σίγουρος κι εφόσον είχε ήδη αποδείξει τις ικανότητές του όταν μπήκαν στη Γραμμή. Και πιστός στον λόγο του, είδαν το νησί στον ορίζοντα ούτε σε μισή ώρα. Με τόσους κόμβους που πήγαιναν, ήταν σίγουροι πως μέσα σε είκοσι λεπτά θα είχανε προσδέσει. «Θα αναφερθούμε αμέσως στον Καπετάνιο και θα κάνουμε ότι μας ζητήσει,» ενημέρωσε ο Roger ενώ έφτιαχνε το πουκάμισο κάτω απ'την άσπρη του κάπα. «Επίσης, από δω και πέρα η καπετάνιος του πλοίου είναι η Lorenza.»
Άντε πάλι, σκέφτηκε ενοχλημένος ο σαμουράι. «Μα είσαι πιο υψηλόβαθμος.»
«Θα πούμε ότι το δικό μου πλοίο με περιμένει αλλού, καλώς;»
«...και γιατί δεν ανέλαβες αμέσως εσύ τη θέση; Όλοι εδώ μέσα είμαστε Σημαιοφόροι εκτός του Στεφάν. Είμαστε ένα πλοίο αξιωματικοί και τίποτα άλλο.»
«Από μόνο του δεν είναι λογικό αυτό,» συνέβαλε ο πλοηγός «αλλά μπορούμε απλώς να πούμε πως η αρχηγία δόθηκε στην Lorenza, το οποίο είναι και αλήθεια, και πως ο Roger δεν ήθελε να ταράξει τις ισορροπίες.»
«Επίσης αλήθεια. Nanashi, δεν είναι τίποτα. Θα νομίζει η καπετανισσα ότι έχεις κάτι εναντίων της.»

Σ'αυτά τα λόγια, ο ξιφομάχος φάνηκε έξαφνος, εφόσον κάτι τέτοιο σίγουρα δεν ίσχυε! Απλώς ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του που ήθελε τα πράγματα ξεκάθαρα. Όμως να που η αποφυγή του βλέμματος του από την κοπέλα και ο τρόπος που κατάπιε του έδωσαν να καταλάβουν πως ο Roger είχε δίκιο και μάλλον επίτηδες το ανέφερε για να λυθεί η παρεξήγηση. «Κανένα πρόβλημα δεν έχω μαζί σου,» τη διαβεβαίωσε συνάμα με μια βαθιά υπόκλιση «σε θεωρώ ικανότατη. Είναι του χαρακτήρα μου...»

Η καπετάνισσα φάνηκε να ικανοποιείται από την απάντησή του κι έγνεψε για να του δείξει ότι δεν είχαν κάποιο πρόβλημα. Αν και πιο πολύ έθιγε προσωπικές τις ανασφάλειες, και λιγότερο την ένοιαζε η γνώμη του Nanashi για το πρόσωπό της, μόνο τότε το συνειδητοποίησε, όταν η ανακούφιση που ένιωσε από τα λόγια του δεν ήταν επαρκής για να σβήσει το αρνητικό συναίσθημα που της είχε δημιουργηθεί. Αλλά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που την απασχολούσε αυτήν τη στιγμή--έπρεπε να φερθεί σαν σωστή αρχηγός του πληρώματος. Στάθηκε με την πλάτη ακόμα πιο ίσια, πήρε μια μεγάλη αναπνοή κι αφού εξέπνευσε, γύρισε στους υπόλοιπους. «Δένουμε σε τρία λεπτά. Με το που τελειώσουν οι ετοιμασίες βγαίνουμε με την εξής σειρά: εγώ - Roger - Caesar - Nanashi - Στεφά--»
Καθάρισε τον λαιμό του τότε ο πλοηγός, μπροστά απ'το πηδάλιο, και μίλησε. «Αν μου επιτρέπετε, αγαπητή μου καπετάνισσα, καλύτερα να ηγούμαι εγώ της πομπής εφόσον με τον Καπετάνιο Jenknis γνωριζόμαστε. Θα έλεγε κανείς πως τα πάμε αρκετά καλά, μάλιστα.»
«Καλώς, είσαι πρώτος, αλλά οι υπόλοιποι τα ίδια. Τώρα όλα τα χέρια στα σχοινιά γιατί είμαστε σχεδόν έτοιμοι.»

Το πλοίο γλιστρούσε πάνω στο νερό με πρωτοφανή τρόπο · κανείς δεν είχε ξαναδεί πλοίο να ταξιδεύει τόσο ομαλά και γρήγορα ταυτόχρονα. Πρέπει να ήταν αρκετά καλός πλοηγός, καλύτερος απ'ότι μπορούσε να καταλάβει η Lorenza σίγουρα, εφόσον και η ίδια ήταν χάλια σ'αυτό μα και οι άλλοι δύο της σύντροφοι ήταν άσχετοι--ο Mark κάπως σχετικός αλλά όχι και εξπέρ. Ο Mark. Ακόμα της φαινόταν περίεργο που αναφερόταν σ'αυτόν τόσο άνετα, είτε νοητά είτε κανονικά. Δεν περίμενε ότι θα το σκεφτόταν ποτέ αλλά...της έλειπε: η παρουσία του, ο τρόπος που μιλούσε, η σπιρτάδα του. Όχι ότι είχε κάνει λίγα. Αλλά αυτό το αν! Αν είχε κάνει το ένα, αν είχε κάνει το άλλο, αν αν αν...! Μαρτύριο. Κουνώντας το κεφάλι της για να απομακρύνει τις σκέψεις, είδε το πλοίο να σταματάει τέλεια μπροστά στο λιμάνι, εμπρός της Ναυτικής Βάσης για να δέσει στον κάβο.

Δεν έχασαν χρόνο κι αμέσως κατευθύνθηκαν στον Καπετάνιο που τους είχε καλέσει. Ένας άντρας, γύρω στα 27, ντυμένος με την κλασική στολή του Ναυτικού από πάνω μέχρι κάτω, Seaman First Class, τους περίμενε για να τους οδηγήσει εκεί. Ήταν σοβαρός, αμίλητος, και τα μαύρα μαλλιά του με το ζόρι φαίνονταν κάτω από το καπέλο του, τόσο κοντά που ήταν. Αν δεν είχε δώσει όνομα και βαθμό - Samuel Canary, Seaman First class - όταν τους γνώρισε, δε θα είχε βγάλει μιλιά. Και δεν κατάφεραν καν να δούνε τα μάτια του. Όμως λίγο τους ενδιέφερε, εφόσον τη δουλειά του την έκανε σωστά και χωρίς καμία καθυστέρηση. Τους οδήγησε μέσα από δρόμους και γύρω από κτήρια · περάσανε το λιμάνι και είδαν πως ένα ναυπηγείο είχε δημιουργηθεί εκεί, εφοδιασμένο με τα πάντα, ενώ στεκόταν στα αριστερά της βάσης αν κι εκείνη είχε λίγο δρόμο μέχρι να τη φτάσεις ακόμα. Όλα ήταν άσπρα και μπλε κι όλα ήταν του Ναυτικού. Υπήρχε μια παράξενη ζέστη, σχεδόν ανυπόφορη θα την έλεγε κανείς, παντού τριγύρω τους και ίσως να εύχονταν να μπορούσαν να βγάλουν τουλάχιστον μία στρώση ρούχων.

«Ήταν πολύ χειρότερα,» μίλησε ο Samuel για πρώτη φορά, όταν πρόσεξε τη δυσφορία τους «μα οι συνδυασμένες προσπάθειες του Σημαιοφόρου Masayuki Seiiji καθώς και του Κυνηγού Επικηρυγμένων Mr Shadow, η θερμοκρασία έπεσε πολύ και το νησί έγινε κατοικίσιμο. Αν και ιθαγενείς υπήρχαν, ούτε κι εγώ ξέρω πώς επιβίωναν. Ακόμα δεν έχουμε επαφή μαζί τους.»
«Μάλιστα. Δεν έχουν γίνει όμως προσπάθειες επικοινωνίας με τους ιθαγενείς;»
«Έχουν γίνει αλλά καμία δεν έχει υπάρξει επιτυχής.»

Μετά απ'αυτό δε μίλησαν περαιτέρω, κι απλώς οδηγήθηκαν στον Καπετάνιο Jenkins. Η βάση ήταν μια τυπική βάση Μαρίν, στα άσπρα και μπλε, με το σήμα της παράταξης, μα και το μόττο, σε περίοπτη θέση. Ορθογώνια κτίσματα το ένα δίπλα στ'άλλο, σαν ένα πολύ μικρό χωριό που το μεγαλύτερο μέρος του συνδεόταν μεταξύ του. Υπήρχαν πολύ ναύτες παντού τριγύρω είτε σε αναμονή είτε κάνοντας κάποια εργασία, η συντριπτική πλειοψηφία ακόμα εκτός πλοίων. Μπήκαν μέσα στη βάση · ο Samuel τους οδήγησε μέσα από σχεδόν γυμνούς πέτρινους διαδρόμους και ξύλινες πόρτες μέχρι που έφτασε στην επιθυμητή. Στάθηκε προσοχή, τους χαιρέτισε μια τελευταία φορά κι έφυγε.

Τότε ο Caesar, μετά από μία βαθιά υπόκλιση στην καπετάνιο του πλοίου, πήγε και χτύπησε την πόρτα. Αμέσως ακούστηκε η ίδια φωνή που ακούσανε από το den den mushi να τους προστάζει να εισέλθουν στο δωμάτιο. Με το που άνοιξαν, και πριν μπούνε μέσα, όλοι έριξαν ένα βλέμμα όλο νόημα στον Στεφάν, ο οποίος κύλησε τα μάτια του με τέτοιο τρόπο που δεν τον είδαν ή τουλάχιστον τους έδωσε τη δυνατότητα να προσποιηθούν ότι δεν τον είδαν. Μένοντας τελευταίος μετά από τον Nanashi, έκλεισε την πόρτα πίσω του. Το δωμάτιο, πέρα από τον Καπετάνιο Jenkins καθισμένο στην καρέκλα πίσω απ'το γραφείο του, φανερά προβληματισμένο, και τις άλλες δύο καρέκλες που είχε μπροστά απ'το γραφείο και την αρχειοθήκη στα δεξιά, το σχετικά μεγάλο δωμάτιο ήταν άδειο.

Όλοι αμέσως τον χαιρέτισαν και στάθηκαν προσοχή. «Είμαι η Σημαιοφορός Lorenza Bane, Καπετάνισσα του πλοίου με το οποίο επικοινωνήσατε, αναφέρομαι για καθήκοντα. Ενημερώστε μας πάραυτα για το τι πρέπει να κάνουμε.»
«Υποπλοίαρχος Roger Michaels.»
«Σημαιοφόρος Nanashi Kojiro.»
«Seaman Apprentice Στεφάν Μπόλντο.»
«Περισσοτέρη ζωντάνια στον λόγο σου Seaman Apprentice Στεφάν, κανείς δε σε αναγκάζει να είσαι εδώ! Και γιατί μόνο ένα πλοίο για όλους εσάς; Και γιατί είναι η Σημαιοφόρος καπετάνισσα κι όχι ο Υποπλοίαρχος;» Κούνησε το κεφάλι του. «Βλέπω τα παράξενα σε ακολουθούν παντού Caesar.»
«Μπορείς να το πεις κι έτσι, αγαπητέ!» Η Σημαιοφόρος δάγκωσε τη γλώσσα της για να μην πετάξει το σχόλιο που έκαιγε τον λαιμό της, ότι μάλλον αυτός τους ακολουθούσε κι όχι τ'αντίθετο.
«Καλύτερα να μην το έλεγα καθόλου γιατί το κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο. Εδώ και...μία ολόκληρη μέρα, η μικρή ομάδα που έστειλα για να ερευνήσει τα πειρατικά πληρώματα που είδα, δεν έχει επιστρέψει. Αν δεν ήταν τόσο μικρό το νησί δε θα ανησυχούσα, αλλά καταλαβαίνετε ότι σκέφτομαι το χειρότερο: να τους έχουν αιχμαλωτίσει. Πέρα απ'αυτό, ανησυχώ για μελλοντική προέλαση των πειρατών στη βάση, και δεν είναι δυνατόν να τους επιτρέψουμε να έρθουν αρκετά κοντά για να μας προξενίσουν ζημιές. Ακόμα πασχίζουμε να τη στήσουμε...!» τελείωσε, δείχνοντας τα άδεια σημεία στο δωμάτιο μέσα.

Αναστενάζοντας, έκανε τα πυκνά, καστανά μαλλιά του προς τα πίσω, τα οποία όχι μόνο δεν κάτσανε εκεί που τα ήθελε, αλλα επέστρεψαν στην προηγούμενη θέση. «Όπως καταλαβαίνετε, το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι μια σύγκρυση στην ξηρά...αλλά και η ναυμαχία θα μας γονάτιζε. Αυτό που θέλουμε είναι να λυθεί το θέμα μακριά από μας, αλλά και να μάθω τι απέγινε η ομάδα μου--ιδανικά, και να δω το μεγαλύτερο μέρος της να επιστρέφει, αλλά ξέρω πως αυτό μάλλον είναι όνειρο παρά ρεαλιστικός στόχος...»

Τα εξίσου καστανά μάτια του κοιτούσαν τους πάντες κουρασμένα · από τον τόνο του μπορούσαν να καταλάβουν πως είχαν πέσει πάρα πολλά στο πιάτο του και δεν τα προλάβαινε όλα. Μια η κατασκευή κι ο εξοπλισμός του ναυπηγείου και μετά της βάσης, όλα μαζί, κι αυτός ο υπεύθυνος για όλα, συν των αντρών μα και της υπεράσπισης. Δεν τον πείραζε να αναλάβει την ευθύνη για ότι μέλλει γενέσθαι, μα θα προτιμούσε να είχε περισσότερο κόσμο στη διάθεσή του. Και οι ανώτεροι του υπενθύμισαν πολλές φορές τη σημαντικότητα αυτής της βάσης. Αν δεν είχε από μόνος του ρυτίδες, λόγω της ηλικίας - 40 ετών και κάτι - και της συνεχής έκθεσης στα στοιχεία της φύσης, μόνο και μόνο από τα τωρινά καθήκοντα, σίγουρα θα εβγαζε.

«Πόσα άτομα και ποιοι ήταν στην ομάδα αναγνώρισης;»
«Εδώ,» ο Καπετάνιος πήρε τον μοναδικό φάκελο πάνω στο γραφείο του και τον έδωσε στον Caesar - από συνήθεια -, ο οποίος τον πήρε και τον έδωσε στον Roger «είναι όλες οι πληροφορίες που χρειάζεστε για τους δόκιμους. Κανείς δεν ήταν ανώτερος του Seaman First Class, όμως ήταν όλοι πολλά υποσχόμενοι. Δε θέλω να παραδεχτώ τα ακόμα χειρότερα γιατί σημαίνει ότι δε θα καταφέρουν ποτέ να πραγματοποιήσουν ό,τι πραγματικά θα μπορούσαν...και θα ευθύνομαι κι εγώ γι αυτό.»

O Roger με τη σειρά του τον έδωσε στην Lorenza, αν κι έριξε πρώτα μια κλεφτή ματιά. «Η δική σας ευθύνη είναι μηδαμινή, κύριε · εκείνοι διάλεξαν να καταταγούν, ήξεραν τους κινδύνους.» Δεν τον παρηγορούσε, έστω κι αν έτσι φάνηκε στον Καπετάνιο, ίσα ίσα που την εκνεύρισε ότι κατηγορούσε τον εαυτό του. «Εμείς τι άλλο πρέπει να κάνουμε;»
«Πέρα από το να πάτε να δείτε με ποια πληρώματα και τι πειρατές έχουμε να κάνουμε, και να δείτε τι απέγινε η ομάδα μου...να τους σταματήσετε πριν καν ξεκινήσουν να έρθουν στη βάση. Ο Ceasar έχει το δικό του den den mushi, έχει και το γεράκι του, δε θα υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας, οπότε να αναφέρεστε τακτικά. Φεύγετε αμέσως με το που εφοδιαστείτε. Έγινα κατανοητός;»
«Μάλιστα Καπετάνιε!» είπαν όλοι μαζί και τους άφησε να φύγουν.

Με το που έμειναν οι πέντε τους, αφού ο Samuel τους πήγε στην αποθήκη για να εφοδιαστούν με ό,τι μπορεί να χρειάζονταν - πέντε ζευγάρια μαύρα κιάλια, μαζί με ένα χάρτη του νησιού που τον μελέτησαν όλοι, ακόμα κι ο Στεφάν, τον πρότυπο εξοπλισμό των ναυτικών όταν φεύγουν από τη βάση μόνοι τους καθώς και γραφική ύλη για να σημειώνουν ότι βρίσκουν - κατέστρωσαν το σχέδιό τους. Η Σημαιοφόρος πήρε τον πρώτο λόγο.

«Δε θα πάμε και οι πέντε εκεί · θέλουμε ταχύτητα και άμεση ανταπόκριση γι αυτό θα έλεγα πως οι πιο κατάλληλοι για να πάνε είναι ο Nanashi κι εγώ, αναμφισβήτητα οι ταχύτεροι.»
Όλοι έγνεψαν θετικά κι όταν είδε πως κανείς δεν έφερε καμία αντίρρηση συνέχισε. «Οι δυο μας θα εισχωρήσουμε στην πιθανή αυτοσχέδια βάση που έχουν δημιουργήσει οι πειρατές στο νησί, ενώ ο Στεφάν κι ο Roger θα λειτουργήσουν σαν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ μας. Θα κρατήσουμε τον Νέρωνα, ο Caesar θα δώσει το άλλο den den του στον Καπετάνιο και θα μείνει εν αναμονή στο πλοίο. Μπορεί να σε χρειαστούμε ανά πάσα στιγμή, έτσι να το έχεις έτοιμο γι αναχώρηση.» Ο ξανθός άντρας έγνεψε τινάζοντας τα μαλλιά του ταυτόχρονα. «Θα ξεκινήσουμε οι τέσσερίς μας. Ο Στεφάν θα μείνει πίσω λίγα χιλιόμετρα αφού ξεκινήσουμε, ακριβώς εδώ» έδειξε ένα παράκτιο σημείο στον χάρτη «για να "στήσει" τον πρώτο δίαυλο. Ακριβώς εδώ, μετά τα μέσα αλλά όχι πιο κοντά από τρία χιλιόμετρα της διαδρομής, θα παραμείνει κι ο Roger σαν δεύτερος δίαυλος, για να παρατηρεί και να ειδοποιήσει τον Στεφάν αν πάθουμε κάτι, εκείνος τον Caesar και ούτω καθεξής.»
«Καταλαβαίνω γιατί δε θες να πάμε μέσα από το νησί, αλλά δε θα ήταν πιο γρήγορο να μην πάμε παραθαλάσσια; Έστω και λίγο πιο μέσα, θα είναι πιο λογικό. Εξάλλου, ένα γεράκι να πετάει έτσι...δεν είναι δα και γλάρος.»
«Ναι αλλά έτσι θα έχουμε καλύτερη επικοινωνία ο ένας με τον άλλον.»
«Ναι αλλά έτσι θα είναι ασφαλέστερη η αποστολή.»
«Απ'όπου και να πάμε, τα σημεία που έδειξες είναι πολύ κοντά στο λιμάνι. Ο Caesar θα περιμένει στο πλοίο έτοιμος έτσι κι αλλιώς οπότε, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τοποθετηθούμε όσο πιο κοντά σε σας γίνεται. Το πλοίο δε μπορεί να έρθει πιο κοντά, αλλιώς θα μας καταλάβουν, αλλά όταν γίνει το σινιάλο για να ξεκινήσει, απ'όπου κι αν γίνει, θα το δει. Το μόνο που χρειάζεται είναι το ανεμπόδιστο οπτικό πεδίο. Εφόσον το έχει, θα το δει.»

«Συμφωνώ κι επαυξάνω,» είπε με έμφαση, σταυρώνοντας τα χέρια ο Roger «κι εγώ νιώθω πως πρέπει να είμαι σε απόσταση βολής. Δεν είναι κακό το να κρατάμε χαμηλό προφίλ και να προτιμήσουμε την προσεχτική προσέγγιση, μα αν γίνει κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο στο οποίο εσείς δεν έχετε τη δυνατότητα να αντιδράσετε, δεν είναι κακό να αποτρέψω τα χειρότερα από μακριά. Δύσκολα θα προδοθεί η θέση μου έτσι κι αλλιώς, εάν καταλάβουν ότι η σφαίρα προήλθε από εξωτερικό παράγοντα.»
«Απ'όσο έχω δει τον Nanashi σε δράση, δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά πράγματα που θα τον βρουν απροετοίμαστο, μα καταλαβαίνω τη λογική του εφεδρικού σχεδίου. Όμως με μας τους δύο σαν ηγέτες της αποστολής, τι να πάει τόσο λάθος;»

Αμφιταλαντεύτηκε η Lorenza για το τι ήταν το καλύτερο να κάνει. Ο Roger ήταν υπερπροστατευτικός ώρες ώρες γι αυτό ίσως ο ορισμός της έννοιας "έσχατη λύση" να ήταν διαφορετικός στο δικό του μυαλό από το δικό της. Βέβαια ήταν αρκετά έξυπνος και τα ένστικτά του ιδιαιτέρως αιχμηρά, οπότε μπορεί μια δική του παρέμβαση να ήταν πιο σωτήρια απ'ότι θα περίμενε η ίδια.

«Με κολακεύουν τα λόγια σου, αλλά δεν είμαστε θεοί · είναι προτιμότερο να βρίσκεται σε απόσταση βολής.»
«Εγώ είμαι απολύτως ικανοποιημένος με τον ρόλο μου και το μόνο που έχω να προτείνω είναι πως εφόσον σκοπεύετε να κρατήσετε τον Νέρωνα για επικοινωνία μεταξύ σας, τότε ας δανειστούμε κι ένα δυο γλάρους από τη βάση για να μπορούμε να ενημερώνουμε τον Καπετάνιο Jenkins. Δε θα δείχνει και τόσο ύποπτο επίσης, αν παραμείνουμε στην παράκτια πορεία.»

Το χέρι στο σε γροθιά να καλύπτει το στόμα της, η κοπέλα σκεφτόταν πυρετωδώς. Δεν ήθελε να αλλάξει την πορεία προσέγγισης, αυτό ήταν σίγουρο, αλλά δεν έβλαπτε να αακούσει και τους άλλους. «Καλώς» αποφάνθηκε στο τέλος «διαλέξτε εσείς τα μέρη που θέλετε να σταματήσετε, αλλά θα επιμείνω στο πώς να πλησιάσουμε.»
«Και τώρα που το σκέφτομαι...να σε πω Καπετάνισσα,» ξεκίνησε ο Στεφάν, όλο "αυθάδεια", χέρι στον ένα γοφό και το άλλο στον αέρα να δείχνει «αν φτάσετε εκεί και δείτε πως έχουν χτίσει κι εκείνοι καλυβίτσες ή οτιδήποτε πέρα από σκηνές μέσα σ'αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, μην ορμήσετε εκεί μέσα όπως κι όπως. Να βρείτε την πιο ευάλωτη κατασκευή και να ξεκινήσετε από κει. Ακόμα καλύτερα, προσπαθείστε να εκμεταλλευτείτε τις αδυναμίες των ανθρώπων και, για το θεό, αλλάξτε ρούχα! Τα κουστούμια και η κάπα μάλλον θα σας προδώσουν.»
«...θα το κάναμε έτσι κι αλλιώς,» δήλωσε η Σημαιοφόρος, αλλά όχι και τόσο πειστικά, αν έκρινε κανείς από τα ένοχα βλέμματα και των δύο.

Ενώ άλλαζαν ρούχα, ο Στεφάν συνέχιζε να δίνει απλόχερα κι άλλες σοφές συμβουλές για το πώς να περνά κανείς απαρατήρητος ακόμα κι ανάμεσα σε άτομα που συνήθως θα γνώριζαν τους ξένους από μακριά. Αν και η πρώην Κυνηγός μάλλον λίγο πολύ είχε αυτήν την ικανότητα - αν και όχι πλήρως ακονισμένη ή τουλάχιστον σε επίπεδο που να περνάει για πειρατής ενώ είναι Ναυτικός - ο Nanashi σίγουρα ξεχώριζε ανάμεσα σε εκατό άντρες όχι μόνο από την εμφάνισή του μα και τον τρόπο που στεκόταν ή το βλοσυρό του ύφος--όσο κι αν αυτός υποστήριζε πως με αυτό το πρόσωπο γεννήθηκε.

Οι συμβουλές του καθεαυτές δεν ήταν κακές, αντιθέτως, όμως ο τρόπος που μιλούσε, λες κι έκανε κήρυγμα, εκνεύριζε και τους δύο. Κι όταν από συμβουλές για το πώς να περνάνε απαρατήρητοι, έφτασε να τους δασκαλεύει πώς να παραβιάζουν κλειδαριές - εάν τους χρειαζόταν για κάποιο λόγο - και να σπάνε αθόρυβα πόρτες, κόντεψαν να του επιτεθούν. «Χμ, εγώ φταίω που προσπαθώ να σας διδάξω. Καλύτερα θα ήταν να ερχόμουν μαζί σας να πω την αλήθεια, αλλά η αποστολή δόθηκε σε μας βλέπετε και η δεσποινίδα Bane δε θέλει να φανούμε» καθάρισε τον λαιμό του «"ανίκανοι μπροστά στον Καπετάνιο και πρέπει να αποδείξουμε την αξία μας πριν αρχίσουμε να ζητιανεύουμε για βοήθεια"» μιμήθηκε τον αυστηρό τόνο της. «Αλλά μάλλον ξεχνάτε πως περίμενε δύο πλοία κι αντ'αυτού του ήρθαν πέντε άνθρωποι. Κυριολεκτικά.»
Δε άργησε να νιώσει ένα σχετικά δυνατό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, κι όταν γύρισε, με έκπληξη ειδε τον Roger να τον κοιτά επιπλήττοντάς τον. «Ρε, δείξε περισσότερο σεβασμό στους ανωτέρους σου!» Αφού τον μάλωσε του έσμπρωξε το τουφέκι πάνω στο στήθος «είπαμε πως πρέπει να αρχίσεις να φέρεσαι σαν Μαρίν. Αν αυθαδιάζεις έτσι και σ'άλλους, οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές.»
«Ναι μπαμπά, θα προσπαθήσω.»
Χωρίς κανένα δισταγμό, τον έπιασε απ'τ'αυτί και τον τράβηξε, κάνοντας τον νεαρό τσιγγάνο να ρίξει το τουφέκι του απ'τον πόνο και τον αιφνιδιασμό, ενώ άρχισε να παραπνιέται ταυτόχρονα. «Τι σε είπα κυριολεκτικά δεύτερα πριν ρε; Μην μιλάς έτσι σε ανώτερους, θα τις φας από κανέναν. Και ποτέ μην αφήνεις να σου πέφτει το τουφέκι. Τι Μαρίν είσαι συ;»
«Α...αρχάριος;» Αν και ο τόνος του όταν ξεκίνησε την πρόταση έτεινε προς τον σαρκασμό, γρήγορα μετατράπηκε σε αθώα ερώτηση όταν ένιωσε το τράβηγμα να ενισχύετε. Όμως με αυτή του την απάντηση,  η πίεση εξαφανίστηκε τελείως και ήταν ελεύθερος να συνεχίσει τις συμβουλές του.
«Μπράβο. Τώρα σήκωσε το τουφέκι σου και άντε όλοι μας στα καθήκοντά του. Είπαμε πώς το σινιάλο θα είναι με τον φακό κι ακριβώς πώς γίνεται, οπότε άλλες εκκρεμότητες δεν έχουμε εδώ. Καλή μας επιτυχία λοιπόν κι εμπρός. Θα τα πούμε σε λίγες ώρες Caesar--στην καλύτερη.»