Αυτοκτονια του Silver Elf [Tελος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια ο Elf βρεθηκε ως πειρατης στο νησι που μεγαλωσε, το Elfheim. Εκει το πληρωμα του συγκρουστηκε με  Marines και τον Hayari o οποιος αποκαλυψε στους πειρατες οτι ο Elf ηταν  κατασκοπος του και σκότωσε τον παππου του. Αφοτου πηρε μερος στην μεγαλη μαχη που ακολουθησε οπου λαβωθηκαν και τα δυο στρατοπεδα, αποδεσμευτηκε απο τον Hayari και τον Woonan και αποφασισε να παει στο νησι Todash οπου θα συναντουσε την Rosalie...


Ο ηλιος εκαιγε υπερβολικα. Η θαλασσα ηταν λαδι και ενα εμπορικο καραβι την διεσχιζε αργα αργα και βασανιστικα. Η υπερβολικη ζεστη σε συνδυασμο με την αλμυρα δημιουργουσαν ενα αφορητο κλιμα για τους επιβατες του καραβιου. Ποσο μαλλον για καποιον που για δυο μερες ηταν κλεισμενος σε ενα κουτι με εμπορευματα...Ο Elf, μην εχοντας καποιο αλλο μεταφορικο μεσο αναγκαστηκε να μπει κρυφα σε ενα εμπορικο καραβακι που θα πηγαινε στο νησι Todash. Eιχε παει το βραδυ πριν φυγουν και ειχε κλειστει σε ενα κουτι. Τα ποδια και τα χερια του ηταν μουδιασμενα δυο μερες τωρα αλλα δεν αγχωνοταν γι'αυτο.  Σε περιπτωση που τον αντιλαμβανονταν θα ειχε ασχημα ξεμπερδεματα...

Ο Εlf σηκωσε αργα αργα και οσο πιο αθορυβα γινοταν το καπακι του κιβωτιου στο οποιο κρυβοταν. Ενα ζευγαρι ματια ξεπροβαλε ξαφνικα και απεκτησε εικονα της αποθηκης. Ηταν ενα μικρο δωματιακι στο κατω μερος του καραβιου . Αρκετα σκοτεινο και σκονισμενο.Κιβωτια υπηρχαν δεξια-αριστερα άλλα σφραγισμενα άλλα μισοαδεια...Aνοιξε τελειως το καπακι του κιβωτιου του και εβγαλε ενα ενα τα ποδια του και σταθηκε ορθιος στις μυτες των ποδιων του. Δεν φοραγε καν παππουτσια οποτε δεν υπηρχε περιπτωση να τον ακουσουν. Σταθηκε στην εισοδο της αποθηκουλας και κοιταξε προς το υπνοδωματιο. Αφου βεβαιωθηκε οτι δεν υπηρχε κανεις, (ειχε αλλωστε ακουσει τις μιλιές των ανθρωπων να ερχονται απο πανω) βγηκε εξω και κοιταξε στα κρεβατια μηπως υπηρχε ξεχασμενο καποιο φαγωσιμο. Δεν βρηκε τιποτα περα απο νερο που γενικα εβρισκε πολυ ευκολα και δεν το ειχε τοσο αναγκη. Στον απεναντι τοιχο αντικρυσε πολλα ραφια με διαφορα αντικειμενα. " Μπορει να υπαρχει καμμια κονσερβα.." σκεφτηκε και αρχισε να ψηλαφιζει τα ραφια. Εκανε βεβιασμενες αγριες κινησεις .Στο κατω κατω ραφι βρηκε ενα κιβωτιο που απ'εξω εγραφε "ΠΡΟΣΟΧΗ--Φρουτο του Διαβολου" Σκεφτηκε οτι θα του ηταν παρα πολυ ενδιαφερον να κρατησει αυτο το κιβωτιο...Οσους ηξερε να κατεχουν τετοια δυναμη (η Rosalie και ο Τeefan) ηταν πολυ καλη στην μαχη Tην δεδομενη στιγμη ομως δεν τον ενδιεφερε τοσο το φρουτο αλλα η πεινα τον ειχε καταβαλλει.Σε αλλη περιπτωση, οι καταστασεις θα οδηγουσαν με απολυτη ακριβεια και συγχρονισμο στο να φαει το φρουτο του διαβολου ακριβως επειδη πεινουσε...Δεν του περασε ποτε ομως απο το μυαλο... Ψαχνοντας στα πανω-πανω ραφια ομως, εριξε κατω ενα κουτι γεματο με μαχαιροπιρουνα τα οποια σωριαστηκαν κατω κανοντας αρκετο θορυβο....Ακουσε βιαστικα βηματα απο πανω

Χωρις να χανει χρονο αφησε το κιβωτιο με το φρουτο του διαβολου στο σημειο που το βρηκε και κρυφτηκε κατω απο ενα κρεββατι. Κρυμμενος εκει κατω και μεσα στο σκοταδι μπορεσε να δει απο το λιγοστο φως εναν αντρα με καφετι καομποικο καπελο και λευκο κολλητο μπλουζακι. Φορουσε μεγαλες φαρδιες μποτες και και περπαταγε ανησυχα. Ειχε ξανθο σχετικα μακρυ μαλλι και ενα τατουαζ στο δεξυ του ωμο. Βλαστημώντας μαζεψε τα μαχαιροπιρουνα που επεσαν και τα γυρισε στο κουτι που φυλαξε ξανα στο ραφι.Βλεποντας το κουτι με την επιγραφη "ΠΡΟΣΟΧΗ-Φρουτο του διαβολου" πηρε ενα μορφασμο εκπληξης και το κρατησε στα χερια του μεχρι που ανεβηκε στο πανω μερος του καραβιου.

Ο Εlf οχι μονο πεινουσε αλλα του ειχε καρφωθει στο μυαλο να παρει στην κατοχη του αυτο το κιβωτιο με το φρουτο του διαβολου...Πλησιασεστις σκαλες απ'οπου ανεβηκε μολις ο τυπος.Τον ακουσε να μιλαει
---Ρε βλακες γιατι αφησατε το κιβωτιο εκει κατω? Πρεπει να το εχουμε σε ασφαλες σημειο...
Κοιταξε αργα αργα και διακριτικα. Μια ξανθια γυναικα με μακρυ μαλλι πιασμενο κοτσο και ενας ακομα αντρας με μεγαλο μουστακι και αρκετη φαλακρα μπροστα μπροστα, ηταν οι δυο συνεργατες του

---Χαλαρωσε μωρε! απαντησε η ξανθια γυναικα που καθοταν σε μια καρεκλα με τα ποδια απλωμενα στο τραπεζι και διαβαζοντας εφημεριδα
---Οχι ειναι σοβαρο...Μολις γινει η παραδοση του κιβωτιου η εταιρια μας Modern Affairs θα φτασει ψηλα...Μπορει να παρουμε και προαγωγη... Σταματησε να μιλαει..μαλλον αφαιρεθηκε και σκεφτοταν αυτα που ελεγε...Οι αλλοι δυο εδειχναν να ταξιδευουν επισης...
---Να σου πω ρε...Φωναξε ο αντρας με το μουστακι που ηταν μεγαλυτερος σε ηλικια.Που θα βρισκεται ο Daisuke??
---Δεν ξερω που ειναι τωρα, απαντησε ο τυπος που κατεβηκε κατω, σιγουρα ομως σημερα το μεσημερι θα τρωει στο ξενοδοχειο του Mr. Penkroft...
---Tελεια τελεια...απαντησε τριβοντας τα χερια του


Oσα ακουγε του φαινοντουσαν αρκετα υποπτα αλλα δεν ηθελε να ανακατευτει την προκειμενη στιγμη...Ηθελε απλα να αρπαξει το κιβωτιο και να φυγει...Σηκωνοντας το κεφαλι του λιγο πιο ψηλα διαπιστωσε οτι ειχαν μολις φτασει στο νησι Todash...Aκουγε σχοινια απο βαρκες να τριζουν και φασαρια απο την πολη. Μαλλον δεν ειχαν αραξει ακομα αλλα ειχε μια και μοναδικη ευκαιρια να δρασει.

O Elf αρχισε να σκεφτεται τροπους να μπορεσει να αποπροσανατολισει τους τρεις τυπους ωστε να μπορεσει να ξεφυγει απο το καραβι. Γυρισε στο δωματιο ξυπολυτος οπως ηταν και πηρε μια κουβερτα. Ανεβηκε ξανα ως την ακρη των σκαλοπατιών και παρατηρησε την θεση τους. Η κοπελα συνεχιζε να διαβαζει την εφημεριδα τελειως αφηρημενη, ο αντρας με το μουστακι στεκοταν ορθιος μπροστα της και ο ξανθος που ειχε πιο πριν κατεβει κατω ειχε παει στην πρυμνη. Το κιβωτιο με το φρουτο του διαβολου βρισκοταν στο τραπεζι που ειχε απλωσει τα ποδια της η κοπελα.

Ριχνοντας μια τελευταια ματια πεταχτηκε εξω οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Εδωσε μια κλωτσια στην πλατη στον αντρα με το μουστακι ο οποιος επεσε κατω και πεταξε την κουβερτα πανω στην γυναικα. Προλαβε να δει τα ματια τους γεματα εκπληξη λες και ειχαν δει ενα φαντασμα. Πριν προλαβει ο ξανθος να τρεξει και να τον σταματησει, ο Elf ειχε ηδη αρπαξει το κιβωτιο με το φρουτο και ειχε πηδηξει μες στην θαλασσα...
---Ε?? φωναξε ο μεγαλυτερος αντρας με το μουστακι οσο βρισκοταν στο εδαφος. Μαλλον δεν ειχε καταλαβει τί ειχε συμβει.
---Τι γινεται εδω περα? αναρωτιοταν η κοπελα προσπαθώντας να βγαλει απο πανω της την κουβερτα με την οποια την ειχα καλυψει.
---Ποιος στο διαο%ο εισαι εσυ? φωναζε ο ξανθος καθως πλησιαζε.

Ο Εlf με το κιβωτιο στα χερια, κολυμπουσε και περπαταγε μαζι , αναμεσα στις δεμενες βαρκες προς την ακτη. Καθως παταγε ποδι στην ζεστη αμμο της παραλιας, εριξε μια ματια πισω και αντικρυσε τον ξανθο τυπο να τον κυνηγαει...

"Συγγνωμη αλλα μαλλον θα σας στερησω αυτο το πολυτιμο αντικειμενο...χι χι χι " σκεφτοταν απο μεσα του ο Elf τρεχοντας. Οι ανθρωποι που βρισκονταν στην παραλια, ειτε για να κανουν βολτα ειτε επειδη ειχαν καποια συγκεκριμενη δουλεια οπως ψαρεμα ή ξεφορτωμα, τον κοιταζαν με αμηχανο βλεμμα. Ηταν οι τυποι που κοιταζαν παντα την δουλεια τους και δεν θα ανακατευονταν σε τιποτα, ακομα και αν γινοταν ληστεια ή δολοφονια μπροστα στα ματια τους.

Ο Elf δεν ειχε βρεθει ποτε στο νησι Todash και σκεφτηκε να ριξει μια ματια στην παραλια εφοσον ετυχε να βρεθει εκει. Παρατηρησε πολλα ξενοδοχεια και αρκετους τουριστες ." Καλο αυτο..."σκεφτηκε" οι τουριστες και ο συνωστισμος θα με βοηθησουν να κρυφτω καλα μεχρι να με χασει αυτος ο τυπος!"
Δεδομενης της εντονης τουριστικης και εμπορικης ζωης του νησιου, ο Elf δεν αργησε να καταλαβει οτι η πολη ηταν αρκετα μεγαλη. Συνεχισε να τρεχει σαν τον κλεφτη ( τι σαν δηλαδη!) ακολουθώντας τυχαιους δρομους και σοκακια. Σε καθε περιπτωση ομως ενοιωθε οτι απο πισω τον ακολουθουσε ο ξανθος τυπος αποφασισμενος να μην αφησει να περασει ετσι αυτη η κλοπη.
Οσο το σκεφτοταν τοσο συνειδητοποιουσε ποσο σημαντικο επρεπε να'ταν αυτο το φρουτο για εκεινους. Μαλλον λογαριαζαν να το δωσουν ως δωρο σε καποιον Daisuke ισως για να κερδισουν την ευνοια τους ή απλα ακολουθώντας τις εντολες του. Στριβοντας σε εναν δρομο ειδε στα δεξια του ενα μαγαζι με ρουχα και αποφασισε να μπει μεσα για να τον χασει ο διωκτης του.

Αρπαξε αμεσως τα πρωτα δυο ρουχα που βρηκε μπροστα του και μπηκε στα δοκιμαστηρια. Τραβώντας ελαχιστα την κουρτινα ειδε τον ανθρωπο που τον κυνηγουσε με ενα βλεμμα μισους και απελπισιας μαζι, να προσπερναει το μαγαζι χωρις να εχει ιδεα οτι μαλλον εχανε οριστικα το πολυτιμο αντικειμενο του...Ο νεαρος παντως δεν εχασε την ευκαιρια να ξοδεψει λιγο χρονο στο μαγαζι που ειχε μεγαλη γκαμα απο ρουχα και αξεσουαρ. Αποφασισε να ξοδεψει λιγα χρηματα εκει αγοραζοντας ενα ψαθινο σομπρερο και εναν μακρυ λευκο χιτώνα . Κοιταξε τον εαυτο του στον καθρεπτη. Ουτε ο ιδιος δεν θα γνωριζε τον εαυτο του! "Ωπα...το αντικειμενο στο μετωπο μου με προδιδει..." σκεφτηκε και αγορασε εν τελει ενα ακομα πιο φαρδυ σομπρερο ωστε να καλυπτεται στο μεγαλυτερο μερος του το αντικειμενο που ειχε απο παλια στο μετωπο του."Καλυτερα τωρα!" ειπε και χαιρετισε την ευγενικη πωλητρια . Αυτη τη φορα αποφασισε να προχωραει πιο αργα ωστε αφενος να μην καρφωνεται, και αφετερου να μαθει δυο πραγματα για την πολη αφου ηξερε μεν οτι υπηρχαν ιαματικα λουτρα, δεν γνωριζε ομως που ακριβως. Ρωτησε εναν νεαρο της ηλικιας του που απ'οτι καταλαβε ηταν ντοπιος εφοσον κουβαλουσε καφασια με κερασια και εκεινος με προθυμια του περιεγραψε τον δρομο προς τα ιαματικα λουτρα.

Περπατώντας την μυτη του εσπασαν διαφορες μυρωδιες φαγητου που εβγαιναν απο ταβερνες, εστιατορια ή ζαχαροπλαστια. Εκεινο που πραγματικα ομως τον κερδισε ηταν μια κυρια σε ενα σταυροδρομι που εχοντας στησει εναν παγκο πουλαγε τα γλυκα της. Η ταμπελα που εγερνε πανω απο τον παγκο εγραφε "Οnigiri" . Eπειδη ουτως ή αλλως πεινουσε, αγορασε αρκετα και κρατώντας τα στο αριστερο χερι, μαλλον με περισσοτερη προστατευτικοτητα απ'οτι το κιβωτιο στο δεξι του αποφασισε να βρει ενα ησυχο μερος να κολατσίσει. Φτάνοντας σε μια πλατειουλα ειδε δυο-τρια παγκακια στα οποια μπορουσε να ξεκουραστει και να παρει δυναμεις. Πλησιαζε σε ενα ετοιμος να απλωθει σε ολη την εκταση του οταν λιγο πριν κατσει, ειδε ενα νεαρο ζευγαρι τρεχοντας ξεγνοιαστα να του παιρνει την θεση στο παγκακι. Τους εριξε μια ματια χωρις να κρυβει εναν τονο ζηλιας.Κρατιόντουσαν χερακι χερακι και κοιταζονταν σταν ματια ερωτευμενοι. Μερικα φιλια τον εκαναν να ζηλεψει λιγο παραπανω και πηγε να κατσει στο διπλανο παγκακι. Σκεφτηκε οτι θα ηθελε να ειναι ετσι μαζι με την Rosalie " H Rosalie...ααααχχχ...." σκεφτηκε κοιταζοντας στο απειρο και ακομα παραπερα. Εφερνε στον νου του διάφορα που αφορουσαν εκεινη . Ενοιωθε ενα βελος να του εχει τρυπησει την καρδια . Το ιδιο βελος ομως ηταν και μαχαιρια. Μαχαιρια επειδη ηξερε οτι ειχε συναινεσει στην καταστροφη της ζωης της. Οχι μονο ειχε συναινεσει στην καταστροφη της ζωης της και στο θανατο της οικογενειας της, αλλα ειχε κανει και κατι πολυ χειροτερο...Την ειχε βιασει...

Της ειχε φερθει με τον πιο βιαιο και αποτροπαιο τροπο...Της ειχε φερθει σαν κτηνος μπροστα και για χαρη των συντροφων του. " Πως μπορω να σκεφτομαι οτι νοιωθω κατι παραπανω για αυτην την κοπελα οταν εχω αντικαταστησει τον ερωτα με την βια?" σκεφτοταν ακουμπώντας τις γροθιες του στο μετωπο και μασουλώντας το τελευταιο onigiri. "Πως?" Ενοιωθε μεγαλη ντροπη για αυτα που ειχε κανει. Συχνα τον επιανε εντονη απορια για ποιο λογο θα την συναντουσε και τι ειχε να της πει. Ηθελε να σηκωθει και να φυγει κοκκινος σαν παντζαρι.
Ξαφνικα ακουσε εναν ηχο απο τα αριστερα. Κανονικα δεν θα γυρναγε να κοιταξει βυθισμενος στις σκεψεις του αλλα επειδη γενικα ηταν περιεργος το εκανε. Οχι μονο περιεργος αλλα και τυχερος οπως φανηκε γιατι αν δεν κοιταζε δεν θα εβλεπε εναν πιτσιρικο να του αρπαζει το κιβωτιο με το φρουτο και να τρεχει. Σηκωθηκε αμεσως ορθιος και αρχισε να τρεχει."Εεε... Γυρνα πισω...Ελα δω μικρε κλεφτρακο!" φωναξε εις ματην. Ηταν ειρωνικο να αποκαλει 'κλεφτη' εκεινον που το αρπαξε αυτο που μολις ειχε κλεψει ο ιδιος...Οπως ελεγε και μια παροιμια στο Elfheim ομως, " την κλεψια πολλοι αγαπησαν , τον κλεφτη κανεις" Σηκωθηκε αμεσως ορθιος και αρχισε να ακολουθει τον μικρο .

Το μικρο κλεφτρονι οχι μονο ετρεχε πραγματικα γρηγορα, αλλα γνωριζε αρκετα καλα την πολη καθως ηταν ντοπιο προφανως. Μαλιστα, στην αρχη της καταδιωξης μια γυναικα που κραταγε δυο παιδακια - ενα απο το καθε χερι- που πρεπει να ηταν πενταχρονα, μολις ειδε τον μικρο να τρεχει κρατώντας ενα κιβωτιο και απο πισω καποιον να τον κυνηγαει ειπε
---Edgar? Ποσες φορες σου εχουνε πει να μην πειραζεις τους τουριστες?Edgar??
Eις ματην. Ο Edgar συνεχισε να τρεχει και o Elf μπορουσε να φανταστει το υφος του. Ειναι το υφος εκεινου που ανελπιστα κερδιζει το λαχειο... Στην προκειμενη κατι τετοιο συνεβαινε. Ο Elf oχι μονο δεν γνωριζε καθολου τον τοπο, αλλα με τον χιτωνα που ειχε αγορασει για να μην καρφωθει, δυσκολευοταν να τρεξει και να τον κυνηγησει.
Ο μικρος εστριβε τελευταια στιγμη σε σκοτεινα υγρα σοκακια που ηταν γεματα με τσαντες σκουπιδιων και εβγαινε ξανα σε κεντρικους δρομους ανακατευομενος με τον κοσμο. Οταν σε καποια φαση εστριψε σε ενα στενο σοκακι οπως τα πολλα που προσπερασαν, ο Elf ισα ισα προλαβε να τον δει.
Ο λογος? Ενας ψηλος αντρας αρκετα γεροδεμενος, ειχε εμφανιστει στο διαβα του μικρου Edgar και τον αρπαξε απο τους ωμους.Αφου τον ταρακουνησε με δυναμη κανοντας το κιβωτιο να πεσει απο τα χερια του στο εδαφος, τον εχωσε σε ενα καδο σκουπιδιων οπου ξεχειλιζαν οι σακουλες και τα μπαζα.