Η μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει[Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Οι ηλιακτίδες του ήλιου μπαίνουν από τα ξύλινα παραθυρόφυλλα του δωματίου μου χτυπόντας με κατευθίαν στα μάτια. Ενοχλούμε και ανοίγω δειλά τα μάτια μου. Έχει ξημερώσει. Μέσα σε δευτερόλεπτα έχω σηκωθεί από το κρεβάτι μου. Ντύνομαι, πλένομαι και κατεβαίνω τις σκάλες για τον πρώτο όροφο. Το σπίτι μας είναι δυόροφο και το δωμάτιο μου είναι στον πρώτο όροφο. Κατεβαίνοντας βλέπω τον μικρό μου αδερφό να χασμουργιέται καθισμένος στον καναπέ. Και αυτός μόλις ξύπνησε.
-Καλημέρα μικρέ.
-Καλημέρα. Ψήνεσαι για προπόνηση? Έχω πολύ όρεξη καλημέρα.
-Εντάξι. Βγές στην αυλή και έρχομαι αφού πρώτα πιώ ένα δροσερό ποτήρι γάλα.
Είναι καλοκαίρι και η ζέστη είναι αφόρητη. Ο αδερφός μου και εγώ μαθαίνουμε πολεμικές τέχνες από μικρά παιδιά. Εγώ είμαι δεκαεπτά ενώ ο αδερφός μου δεκαπέντε. Και οι δύο ξεκινήσαμε α μαθαίνουμε πολεμικές τέχνες στην ηλικία των έξι. Ο αδελφός μου μαθαίνει Kick Boxing και καράτε ενώ εγώ Kick Boxing, Karate, Judo αλλά σε στιλ Street Fight. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εμένα και τον αδερφό μου είναι ότι εγώ δεν πήγα ποτέ σε σχολή ενώ αυτός πάει ακόμα. Εγώ έμαθα μέσα από τα βιβλία και από τον πατέρα μου. Είμαι πολύ δυνατός από τον αδερφό λόγο περισσότερης πείρας αλλά κυρίως λόγο περισσότερης ασχολίας. Στα μαθήματα είμαι σκράπας οπότε η μόνη μου ασχολία είναι να μονομαχώ και να προκαλώ σε μάχη παιδιά από διάφορες σχολές. Μου αρέσει πραγματικά πολύ αυτό. Μαζεύω εμπειρίες και δοκιμάζω νέες άμυνες και νέες τεχνικές. Προπονούμαστε πολύ συχνά με τον αδερφό μου, εδώ στην αυλή. Μας αρέσει και τους δύο αλλά περισσότερο εμένα γιατί δεν πηγαίνω σε σχολή. Φυσικά δεν τα δίνω όλα στις μάχες μας αφού είναι μικρότερος και ποιο αδύναμος.

Βγαίνουμε έξω και αφού κάνουμε διατάσεις ετοιμαζόμαστε για μάχη.
-Σε παρακαλώ αδερφέ δώστα όλα. Μην σε νοιάζει που είμαι μικρότερος, βάλε τα δυνατά σου για να μπορέσω να εξασκηθώ καλύτερα.
-Τζάμπα θα κουραστώ. Μετά έχω μάχη με μία καλή σχολή Kick Boxing. Πρώτη φορά θα μονομαχίσω με παιδί από εκεί μέσα. Εάς αφήσουμε τα λόγια και εάς ξεκινήσουμε. Θα πολεμίσω λίγο ποιό σκληρά αφού το θέλεις.
Και η προπόνηση, η αλλιώς φιλική μάχη ξεκινά. Χτυπιόμαστε με τα μικρά γάντια επί 10 λεπτά και όμως κανένας μας δεν χάνει την αυτοσυγκέντρωση του. Ο αδεφός μου γεμάτος θάρρος μου επιτίθετε με ορμή. Μένω σταθερός και περιμένω να με πλησιάσει αρκετά. Επιτίθεται αρχικά με μία πλάγια κλοτσιά. Σηκώνοντας χαλαρά το χέρι μου την αποκρούω. Συνεχίζει με πολλαπλές γροθιές τις οποίες απλά τις αποκρούω και τις αποθώ. Τελικά βρίσκω χώρο για γρήγορη επίθεση και χωρίς να χάνω χρόνο τον χτυπάω σκύβοντας με γροθιά στα πλευρά. Χωρίς να χαλαρώσει, ο αδερφός μου, κάνει ένα βήμα πίσω και πηδάει για να με χτυπήσει με το γόνατο στο κεφάλι. Γρήγορα με μία κολοτούμπα στα πλάγια την αποφεύγω και μόλις πατάει έδαφος επιτίθομαι με πολλαπλές κλοτσιές με τις οποίες τον χτυπάω και τον ρίχνω στο έδαφος.

Τελικά μετά από 15 λεπτά κάποιος έπεσε στο έδαφος. Ο αδερφός μου φανερά στεναχωρημένος σηκώνετε αργά αργά με σκημένο το κεφάλι.
-Το χτύπημα στα πλευρά με επιβράδυνε και με έκανε να χάσω την αυτοσυγκέντρωση μου. Στάθηκες τυχερός που βρήκες άνοιγμα.
-Καθόλου τυχερός. Έκανες μεγάλο λάθος που συνέχισες να μου επιτiθεσε με γροθιές ενώ είδες ότι αμυνόμουν πολύ καλά.
-Μάλλον έχεις δίκειο. Θα το κοιτάξω για την άλλη φορά .
-Ωραίο θέαμα να βλέπεις να παιδιά σου να προπονούνται σκληρά. Μπράβο αγόρια, είσαστε και οι δύο πολύ δυνατοί μαχητές.
Γυρνάμε και οι δύο τα κεφάλια μας και βλέπουμε τον πατέρα μας να στέκετε στην πόρτα και να μας κοιτάει.
-Γειά σου πατέρα. Πόση ώρα μας έβλεπες?
-Από την στιγμή που ο μικρός σου ξαναεπιτέθηκε. Πολύ ωραία μάχη παιδιά. Ελάτε μέσα να πλυθήτε και να φάτε.
Ο πατέρας μου, όπως προανέφερα με προπονούσε όλα αυτά τα χρόνια και ακόμα συνεχίζει. Γνωρίζει πολλές πολεμικές τέχνες και έχει στο νησί πολλές σχολές. Και όμως δεν πηγαίνω σε καμία σχολή παρόλο που είναι του πατέρα μου. Απλά μου κανονίζει μάχες με μαθητές του. Είναι πάρα πολύ καλός ξιφομάχος και μου υποσχέθηκε ότι μόλις γίνω 18 θα με προπονήσει. Ανυπομωνώ να έρθει αυτή η στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι προπονούμε τόσο σκληρά για 3 κυρίως λόγους. Πρώτον για μην απογοητεύσω τον πατέρα μου, δεύτερον για να προστατεύω τους φίλους μου και γενικά τους κοντινούς μου ανθρώπους και τρίτον γιατί το όνειρο μου είναι να γίνω ένας διάσημος και δυνατός πειρατής.

Μπαίνουμε και οι τρείς μέσα στο σπίτι και καθόμαστε στο τραπέζι ενώ ο πατέρας μου μας ετοιμάζει το έτοιμο φαγητό που πήρε από έξω όπως ερχόταν. Καθώς τρώμε παρατηρώ ότι ο πατέρας μου είναι σκεπτικός.
-Πατέρα τι τρέχει, γιατί είσαι έτσι?
-Δεν είναι τίποτα γιε μου. Σκέφτομαι κάποια δικά μου πράγματα.
Μέχρι να τελειώσουμε το φαγητό όλοι ήμασταν σιωπηλοί. Ο αδερφός μου τελειώνει πρώτος και πηγαίνει στο δωμάτιο του για να ξεκουραστεί.
-Τώρα που έφυγε ο αδερφός σου θέλω να σου πώ κάτι πολύ σοβαρό το οποίο δεν θέλω να ακούσει ο αδερφός σου επειδή είναι πολύ μικρός.
-Τι έγινε? Έχει σχέση με το τι σκεφτόσουν κατά την δειάρκεια του φαγητού?
-Ναι, θα στο πω ευθέως και ελπίζω να καταλάβεις. Θυμάσαι τότε που σκοτώθηκε η μητέρα σου, είπαν ότι ήταν ένα ατύχημα με πειρατές που παραθέριζαν στο νησί. Ποτέ δεν το πίστεψα αυτό και έτσι άρχησα να ψάχνω και να κάνω μυστικές έρευνες. Σήμερα επιτέλους τα κατάλαβα όλα όταν δυο ληστές συζητούσαν για αυτό το θέμα.

Ήταν τρεία χρόνια πρίν όταν η μητέρα σου βγήκε για να ψωνίσει τρόφημα και φάρμακα γιατί εσύ είχες αρρωστήσει βαριά, εάν το θυμάσαι. Από την βιασίνη της έκοψε δρόμο μέσα από κάτι στενά. Ξαφνικά άκουσε χαμηλές φωνές μέσα από ένα στενό. Επειδή δεν ήθελε να τους ενοχλήσει σταμάτησε περιμένοντας να τελειώσουν και να φύγουν για να περάσει. Όμως η μεγάλη της περιέργεια την έκανε να κρυφακούσει και να κρυφοκοιτάξει, δυστυχώς. Αυτο όμως που άκουσε την τάραξε και καθώς πήγε να φύγει έκανε θόρυβο και την καταλάβανε. Χωρίς δυσταγμό βγάλανε ένα όπλο και την πυροβολίσανε. Αυτή είναι η αλήθεια γιέ μου. Έχω μείνει κόκκαλο και ταυτόχρονα μίσος και εκδίκηση περνάνε από το μυαλό μου.
-Ώστε ήταν οι ληστές. Σε αυτό το νησί μόνο μία γνωστή συμμορία υπάρχει, του Higuma. Θα το πληρώσει πολύ ακριβά. Σήκω να πάμε να εκδικιθούμε. Και οι δύο είμαστε πολύ δυνατοί. Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
-Χαλάρωσε γιέ μου. Είναι επικύνδυνα, μπορεί να μην γυρίσουμε πίσω ζωντανοί και σκέψου τον μικρό σου αδερφό. Εάς το ξεχάσουμε, θα δούμε τι θα κάνουμε αργότερα.
Πετάγομαι από το τραπέζι και χτυπάω το χέρι μου στο τραπέζι.
-δεν υπάρχει αργότερα. Εάν φοβάσαι να το κανονίσεις τότε θα το κάνω εγώ μόνος μου. Δεν σε χρειάζομαι.

Γρήγορα βγαίνω από το σπίτι και τρέχοντας κατευθύνομαι πρός την άλλη άκρη της πόλης όπου συχνάζουν οι ληστές. Ο πατέρας μου βγαίνει γρήγορα έξω.
-Τι πάς να κάνεις, θα σκοτωθείς.
Σταματάω να τρέχω και γυρνάω προς τον πατέρα μου.
-Εάν δεν τους σταματήσει κάποιος μπορεί να γίνει κάτι κακό. Γιατί μας είπαν ότι την σκότωσαν πειρατές και γιατί πρίν έναν χρόνο είδαμε μετακίνηση ληστών σε αυτό το νησί? Όλα έχουν ένα νόημα. Θα το ανακαλίψω.
-δεν είσαι τόσο δυνατός. Θα σε σκοτώσουν.
-Τότε θα πεθάνω προσπαθόντας. Μην προσπαθήσεις να με σταματήσεις. Δεν θα τα παρατήσω, είμαι γιός σου.

Συνεχίζω το τρέξιμο πρός το λημέρι τους. Σαν παιδί και εγώ έψαχνα αρκετά οπότε είδα πολλά κρυφά πράγματα και ξέρω πολύ καλά το νησί. Άλλωστε συνήθιζα να κάνω προπόνηση σε πολλά παράξενα μέρη.
Καθώς τρέχω πρός την συμμορία του Higuma το μάτι μου εντοπίζει 5 ληστές να μιλάνε σε ένα στενό με κάτι πειρατές. Κρύβομαι πίσω από ένα κιβώτιο και προσπαθώ να ακούσω.
Οι πειρατές είναι μόνο τρείς και ο ένας φαίνεται να είναι ο καπετάνιος. Είναι εκνευρησμένοι και μιλάνε σε εντονότερο τόνο από ότι οι ληστές. Ξαφνικά καταφέρνω να ακούσω καθαρά την συζήτηση αφού ο καπετάνιος τους αυξάνει και άλλο την ένταση της φωνής του.
-Επιμένω ότι είναι πολύ άδικο αυτό που μας κάνετε. Έχετε ομήρους συντρόφους μου και έχετε βάλει εκρηκτικά στο πλοίο μου. Θέλουμε καλύτερη αμοιβή για την μεταφορά των ξένων ληστών. Επίσης κουραζόμαστε και το πλοίο μας έχει υποστεί ζημιά από τα ταξίδια και από τους μαρίνς. Κυνδινεύουμε!!!
-Πρόσεχε πώς μιλάς σε εμάς. Θα συνεχίσεις να κάνεις ότι έκανες μέχρι τώρα και δεν θα μας ξαναενοχλήσεις.
Σε χρόνο μηδέν και οι 5 ληστές βγάζουν όπλα και σημαδεύουν τους πειρατές, οι οποίοι μένουν κόκαλο.
-Εντάξι, κατάλαβα. Τουλάχιστον άξιζε να προσπαθήσουμε. Φεύγουμε για την Shell town για να πάρουμε και τους επόμενους.
Φεύγουν οι πειρατές και μετά από 1 λεπτό ετοιμάζονται να φύγουν και οι ληστές. Δεν αντέχω να τους βλέπω να φεύγουν γιαυτό και σηκόνομαι και τρέχω προς το μέρος τους με ορμή.

Καθώς πλησιάζω γυρνάνε τα κεφάλια και με βλέπουν αλλά είναι πολύ αργά. Έχω πλησιάσει αρκετά. Ορμάω καταπάνω τους με γροθιές, κλοτσιές και αγκωνιές. Πετυχένω τρεις και τους ρίχνω στο έδαφος. Πέφτω και εγώ. Οι άλλοι δύο μου επιτίθονται με γροθιές τις οποίες αποφεύγω με κολοτούμπα προς τα δεξιά. Σηκώνομαι και χτυπάω κλοτσιά τον έναν στο στομάχι. Ο άλλος μου ρίχνει μπουνιά στο πρόσωπο και στην συνέχεια κλοτσιά στο στήθος. Καταφέρνω να κρατηθώ όρθιος. Μου ξαναεπιτίθετε με γροθιά την οποία αποκρούω. Γρήγορα τον χτυπάω με γροθιά στο στομάχι, σκύβει και στην συνέχεια με αγκωνιά στην πλάτη τον βγάζω εκτός μάχης. Ο προιγούμενος προσπαθεί να σηκωθεί και να τραβήξει το όπλο του αλλά τον πλησιάζω και με μία κλοτσιά στο πρόσωπο τον ρίχνω κάτω. Γυρνάω το κεφάλι μου πρός τους άλλους τρεις που χτύπησα ποιο πριν και τους βλέπω να έχουν σηκωθεί και να με κοιτάνε με μίσος. Βγάζουν τα όπλα και με στοχεύουν. Χωρίς να χάνω χρόνο σηκώνω τον λυπόθυμο ληστή από κάτω και τον χρησιμοποιώ σαν ασπίδα. Οι σφαίρες χτυπάμε το σώμα τους αλλά μία με βρήσκει στο πόδι. Ξαφνικά οι πυροβολισμοί σταματάνε. Τους τελείωσαν οι σφαίρες. Παίρνω το όπλο του πλέον νεκρού ληστή και ρίχνω στους ληστές. Δύο από αυτούς πέφτουν κάτω από τον πόνο και ο άλλος έρχεται κατά πάνω μου.

Σηκώνω τα χέρια μου στο ύψος του κεφαλιού μου και ετοιμάζομαι για άμυνα. ξεκινάει με μερικές γροθιές τις οποίες τις αποκρούω σχετικά εύκολα. έτσι όπως ένα βήμα πίσω ο πόνος από την σφαίρα στο αριστερό μου πόδι γίνετε εντονότερος και χάνω την ισσοροπία μου. ο αντίπαλος βρίσκει ευκαιρία και μου ρίχνει δύο μπουνιές στο πρόσωπο και μία δυνατή κλοτσιά στο στήθος. Πέφτω με δύναμη πάνω σε ένα κιβώτιο. βγάζει ένα μαχαίρι και μου ξανά επιτίθεται. γρήγορα σηκώνομαι και παίρνω στάση άμυνας. καταφέρνω να αποφύγω όλες του τις επιθέσεις αλλά και πάλι καθώς κάνω ένα βήμα πίσω χάνω την ισσοροπία μου λόγο του πόνου. ο ληστής καταφέρνει να με κόψει βαθιά στο στήθος και στο χέρι. Σφίγγω τα δόντια και κρατιέμαι όρθιος. Μου ξανά επιτίθεται αλλά τελικά καταφέρνω να πιάσω το χέρι του. τον βαράω μπουνιά στην κοιλιά και γονατιά στο στήθος. Συνεχίζω με κεφαλιά στο πρόσωπο. Πέφτει κάτω λυπόθυμος. Βλέπω τους δύο που πυροβόλησα να σηκώνονται σιγά σιγά.
-Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
-Θα σε σκοτώσουμε κωλόπαιδο, κανείς δεν τα βάζει μαζί μας.

-Δεν θα τα καταφέρω. είμαι πολύ τραυματισμένος. Πρέπει να υποχωρίσω και να ξανά επιτεθώ αργότερα.
Έτσι γυρνάω και με τα βίας ξεκινάω να περπατάω πρός το άγνωστο. Ο πόνος είναι αφόρητος και η αιμοραγία δεν σταματάει. Νιώθω όλο και ποιό αργός. Η όραση μου μειώνετε σιγά σιγά. Δεν θα τα καταφέρω.
-Πρέπει να πάω σε ασφαλείς μέρος αλλιώς θα με βρούνε και θα με σκοτώσουν.
Στα αριστερά μου βλέπω ένα εγκαταλελημένο σπίτι. Αλλάζω κατεύθυνση προς τα εκεί. Τελικά μετά από πολύ προσπάθεια μπαίνω από την μισογρεμισμένη πόρτα και πέφτω στο πάτωμα μισολυπόθυμος. Έχω χάσει πολύ αίμα αλλά τουλάχιστον είμαι ασφαλείς. Σέρνομαι προς μία γωνία. Το σπίτι φωτίζετε μόνο από το φώς του ήλιου που μπαίνει από τα διαλλειμένα παράθυρα του σπιτιού. Πλαγιάζω και κλείνω τα μάτια μου. Πρίν χάσω εντελώς τις αισθήσεις μου ακούω τον τσιριχτό ήχο της πόρτας. Κάποιος μπήκε. Δεν έχω δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου......Χάνω εντελώς τις αισθήσεις μου.......