Η μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει[Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

-Σήμερα το πρωί, μόλις ξύπνησα εγώ και ο αδερφός σου αφού φάγαμε πήγαμε έξω στον κήπο για μια πρωινή προπόνηση. Ξαφνικά ακούω κάποιον να χτυπάει την πόρτα. Σταματάμε προπόνηση και μπαίνουμε και οι δυο μέσα. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μία ομάδα ληστών με πυρσούς και όπλα. Μου ρίχνουν μία στο στομάχι και με κλωτσάνε. Μπαίνουν και σκοτώνουν βάναυσα τον αδερφό σου, αναγκάζοντας με να βλέπω. Αντιστέκομαι και χτυπάω πολλούς αλλά ο αριθμός τους με νίκησε στην κατάσταση που ήμουν. Αφού με τραυμάτισαν πολύ με έδεσαν και έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Το μόνο που μου είπαν είναι ότι θα σε βρουν και θα σου κάνουν το ίδιο και ότι κανένας δεν τα βάζει με την συμμορία του Higuma. Επίσης άκουσα έναν να λέει ότι το ίδιο θα πάθει και το χωριό αφού ολοκληρωθεί το σχέδιο τους.
Σφίγγω τις γροθιές μου και τα δόντια μου από μίσος.
-Θα το πληρώσουν, το ορκίζομαι. Δεν θα αφήσω κανέναν ζωντανό.

-Μόλις γίνουν καλά οι πληγές μου ορκίζομαι να εκδικηθώ. Για όλη μου την οικογένεια.
-Χαλάρωσε μικρέ. Δεν είσαι ακόμα τόσο καλός για να τους νικήσεις. Θα χρειαστείς μία ομάδα ή αλλιώς πάρα πολύ προπόνηση για να το κάνεις, αλλιώς θα πεθάνεις. Σιγουρέψουν πρώτα και μετά πράξε. Αυτό το λάθος το κάναμε όλοι και το πληρώσαμε. Κάντο για εμένα. Διάλεξε προσεχτικά το μέλλον σου.
Αίμα βγαίνει από το στόμα του πατέρα μου και λυγίζει. Οι φλόγες πλέον είναι παντού και ο καπνός είναι αποπνιχτικός. Σιγά σιγά χάνω και εγώ τις αισθήσεις μου.
-Και οι δύο θα λιποθυμήσουμε από τον πόνο και τον καπνό αλλά εσύ θα τα καταφέρεις. Άκουσε με γιε μου. Θα είναι η τελευταία χάρη που θέλω να μου κάνεις.
Βγάζει ένα σπαθί μέσα σε θήκη και μου το δίνει.
-Αυτό είναι ένα katana που το σχεδίασα εγώ για εσένα. Σου είχα υποσχεθεί ότι θα σε προπονήσω με αυτό μόλις γίνεις 18. Συγγνώμη που δεν μπόρεσα. Και κάτι ακόμα γιέ μου. Χρόνια πολλά.......
Καταρρέει μετά από αυτές τις λέξεις. Δάκρυα κοιλάνε από το πρόσωπο μου. Είναι δάκρυα μίσους αλλά ταυτοχρόνως και χαράς που κατάφερα να μιλήσω στον πατέρα μου. Χαμογελάω και λιποθυμάω αγκαλιά με το σπαθί, το δώρο γενεθλίων του πατέρα μου.

Δύο μέρες μετά,
Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου. Με τα χέρια μου τρίβω το πρόσωπο μου και σηκώνομαι αργά. Κοιτάω γύρω μου. Είμαι στο νοσοκομείο της πόλης. Έχω ξανάρθει εδώ πολλές φορές αφού τραυματιζόμουν συχνά από τις μάχες που έδινα. Μπαίνει μέσα ένας γιατρός, με κοιτάει και χαμογελάει.
-Χαίρομαι που είσαι καλά. Είσουν σε τρομερή κατάσταση, μην σου πω και ετοιμοθάνατος.
-Ευχαριστώ για όλα γιατρέ. Ο πατέρας μου τα κατάφερε?
-Λυπάμαι, δεν καταφέραμε να τον κρατήσουμε. Ήταν σοβαρά τραυματισμένος και είχε χάσει πολύ αίμα. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ.
-Δεν πειράζει γιατρέ. Σας ευχαριστώ για όλα. Είδα ένα ωραίο όνειρο το οποίο μου άνοιξε το μυαλό και τα μάτια. Η μάλλον όχι όνειρο, αλλά όραμα. Μου έδειξε το σωστό μονοπάτι για το μέλλον.
-Χαίρομαι για εσένα Tzeik. Μου αρέσει που ποτέ δεν τα παρατάς και παλεύεις. Σου αξίζει ένα ωραίο μέλλον.
Σηκώνομαι, πέρνω το σπαθί που μου έδωσε ο πατέρας μου και φεύγω από το νοσοκομείο χαμογελαστός.

Καθώς περπατάω μου έρχονται οράματα από το περιστατικό. Παρόλα που όλα ξεκαθαρίστηκαν μεταξύ εμένα και του πατέρα μου έχω τύψεις που δεν τον άκουσα. Σφαλιαρίζω τον εαυτό μου και συνεχίζω να περπατάω. Οι τύψεις είναι κακό πράγμα ιδικά όταν είσαι σίγουρος ότι έφταιγες 100%. Θυμάμαι τα λόγια του πατέρα μου και την χάρη που μου ζήτησε και το πάθος για εκδίκηση γίνετε ακόμα μεγαλύτερο. Αλλά σύμφωνα πάλι με τον πατέρα μου δεν έχω καμία ελπίδα απέναντι στους ληστές. είμαι πολύ αδύναμος ακόμα. Γι'αυτό λοιπόν αποφάσισα να φύγω και να προπονηθώ μακριά. να βρώ και ομάδα η οποία θα με ακολουθεί σε δικούς μου στόχους, αφού το ίδιο θα κάνω και εγώ, και τελικά θα επιστρέψω για εκδίκηση. Αυτό το υποσχέθηκα στον πατέρα μου αλλά και στον εαυτό μου. Κουνάω το κεφάλι μου για να φύγουν οι σκέψεις μου και συνεχίζω τον δρόμο μου για το λιμάνι και ποιο συγκεκρημένα στον shipwrecker του χωριού......

Επιτέλους φτάνω στο κατάστημα του μοναδικού shipwrecker του χωριού. Είναι πραγματικά καλός στην δουλειά του και ελπίζω να με βοηθήσει στο εύκολο πράγμα που ζητάω.
-Καλημέρα, πώς είστε?
-Καλημέρα Tzeik. Μια χαρά είμαι, εσύ πώς τα πάς? Επίσης συλληπητήρια. Λυπάμαι πολύ γιαυτό που έγινε...
Σχεδόν όλο το χωριό έμαθε για το ατύχημα και όλοι νιώθουν ξαφνικά στοργή για εμένα. Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.
-Ευχαριστώ. Μια χαρά τα πάω και εγώ. Προσπαθώ να ξεχάσω και να ηρεμήσω. Γιαυτό θέλω να σου ζητήσω μία μικρή χάρη.
-Ζήτα ότι θέλεις. Είτε μικρή χάρη είτε μεγάλη.
-Ωραία, θα ήθελα να μου φτιάξεις μία βάρκα για να σαλπάρω στην θάλασσα. Θέλω να φύγω μακριά για λίγο καιρό......

-Έγινε Tzeik, το βλέπω στα μάτια σου ότι είσαι αποφασισμένος και βάζω στοίχημα ότι δεν μπορώ να σε αποτρέψω, σωστά?
-Έχεις απόλυτο δίκειο. Δεν υπάρχει περίπτωση να παρατήσω τον νέο μου στόχο και να αφήσω πίσω μία πολύ σημαντική υπόσχεση που έδωσα.
-Οπότε ακολούθησε με, έχω κάποιες έτοιμες βάρκες οι οποίες θα σου κάνουν την δουλειά που θέλεις.
Πηγαίνουμε στο πίσω μέρος του καταστήματος του, μέσα σε μία μεγάλη αποθήκη με πολλές βάρκες, άλλες μικρές και άλλες μεγάλες. Στέκεται δίπλα σε μία σχετικά μικρή αλλά άνετη βάρκα.
-Ορίστε, με αυτή εδώ θα είσαι μία χαρά. Βοήθησε με να την βγάλουμε έξω για να την βάλουμε στην θάλασσα.
Τελικά την βγάζουμε έξω και την πετάμε στην θάλασσα. Όλα είναι έτοιμα για το ταξίδι μου. Πετάω τον σάκο μου μέσα στην βάρκα και βγάζω να πληρώσω τον τεχνίτη.
-Κράτα τα, θα σου χρειαστούν περισσότερο από ότι σε εμένα. Δέστο σαν δώρο αποχεραιρετισμού από εμένα.
-Ευχαριστώ πολύ. Θα το θυμάμαι. Να προσέχετε και να περνάτε καλά.
-Επίσης Tzeik. Καλό ταξίδι και να επιστρέψεις πίσω ασφαλής....
Όλα είναι έτοιμα για την αναχώριση μου. Πηδάω μέσα στην βάρκα και λύνω τα σκοινιά. Η βάρκα είναι σε κίνηση, προς έναν άγνωστο προορισμό.....

Καθώς απομακρύνομαι από το λιμάνι μου έρχονται τύψεις γιατί δεν αποχαιρέτισα φίλους και γνωστούς κυρίως τους κολλητούς μου. Τους ξέρω από πολύ μικρός και μεγαλώσαμε μαζί. Το μόνο που με κρατάει από το να γυρίσω πίσω είναι ότι δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα προσπαθήσουν να με σταματήσουν. Και δεν το θέλω καθόλου αυτό. Γυρνάω το κεφάλι κοιτόντας το άγνωστο. Καταπίνω και χαλαρώνω. Ο στόχος μου είναι ένας και μοναδικός. Να προπονηθώ σκληρά έτσι ώστε να είμαι αρκετά δυνατός για να αντιμετωπίσω την συμμορία του Higuma !!!! Δεν σκοπεύω να λείψω πολύ καιρό γιατί θα προπονηθώ σκληρά αλλά κανείς δεν ξέρει. Το μέλλον είναι αβέβαιο και κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσει.......

Θα διαβαστεί από μένα.

Όνομα χαρακτήρα: Tzeik

P.o.M. Points: 14

Belli: 54.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Καλή αρχή και σε σένα αγαπητό νέο μέλος του φόρουμ, απ'ότι βλέπω είναι η πρώτη σου ιστορία. Θα αρχίσω από τα θετικά λοιπόν για να σε κάνω καλό ποδαρικό.
Η ιστορία σου ήταν ωραία. Είχε αρχή, μέση και τέλος. Είχε και λίγη αγωνία εκεί με τη μητέρα του κι εκεί με το τι πήγε κι έκανε και το ξύλο που έφαγε. Ωραίο που τον βρήκαν οι φίλοι του και τον περιθάλψανε. Επίσης, μου άρεσε που υπήρχε άμιλλα μεταξύ τους κι αναγνώριση. Μου άρεσε που δεν έκανες τον χαρακτήρα σου υπερδύναμο από την πρώτη ιστορία κι έχασες. Κι έχασες πολλά. Ο χαρακτήρας σου ήταν πολύ "ανρώπινος", με τα λάθη του, τις ιδιαιτερότητές του και τις πολύ λάθος επιλογές του. Καλά έκανε και είχε ενοχές, αυτός έφταιγε και μ'άρεσε που το αναγνώρισε. Καημένος ο πατέρας, τον λυπήθηκα τόσο πολύ αλλά και τον αδερφό. Άκλαφτοι έφυγαν.
Αν και να πω την αλήθεια περίμενα να πεθάνει ο πατέρας από τη στιγμή που είπες ότι ήθελε να σε διδάξει όταν γίνεις 18 αλλά είχες πει ότι είσαι 17...αλλά δεν περίμενα να φύγει όλη η οικογένεια! Επίσης, ήταν καλό που μας είπες για τη μητέρα αλλά δεν την είχες αναφέρει και πολύ πριν γίνει το όλο θέμα για το ποιος την σκότωσε--αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις γιατί ηθελε εκδίκηση. Γενικώς χάρηκα που είδα έναν χαρακτήρα ξεροκέφαλο και απόλυτο που όμως οι πράξεις του οδήγησαν σε κάτι κακό και υπήρχαν συνέπειες, δεν τον "καομαθαίνεις". Για μένα το παν είναι αυτό, να είναι ρεαλιστικός ο χαρακτήρας αλλά και οι αντιδράσεις των άλλων γύρω του και αυτά που έρχονται ως αποτελέσματα των πράξεών του και καλά αλλά και κακά.
Ο λόγος σου είναι ακρετά καλός και η ιστορία έφυγε χωρίς να το καταλάβω. Κρίμα που βιάστηκες λίγο στο τέλος--σου κόστισε και σε λεφτά γιατί έβαλα λιγότερο αλλά και γενικώς γιατί σου είχαν μείνει 3 post για τριπλή. Δηλαδή, έφυγες από το νησί μέσα σε 3 μικρά post--μπαμ και κάτω. Αλλά αυτό είναι δικό σου θέμα. Απλώς εμένα μου φάνηκε πολύ γρήγορο. Και δεν εννοώ την απόφαση του χαρακτήρα σου, αυτό φάνηκε πως θα το έκανε και φάνηκε να είναι άνθρωπος που παίνρει αποφάσεις εν θερμώ, αλλά το τέλειωσες πολύ γρήγορα.

Τώρα στα αρνητικά...αααχ, αυτή η ορθογραφία. Aν κι ως επί το πλείστον ήσουν σωστός, έκανες κάτι τρανταχτά λάθη που τα αναφέρω μόνο και μόνο γιατί ήταν επαναλαμβανόμενα και πολυχρησιμοποιημένες γενικώς απ'όλους λέξεις. Στην αρχή ήσουν μαλωμένος με τα "αι" στο τέλος του ρήματος παθητικής φωνής ειδικά του πρώτου προσώπου αν και σιγά σιγά βελτιώθηκες - όμως όχι σε όλα -, αλλά το "δίκιο" δεν το άφησες να ακουστεί. xD Όλο με "ει" το έγραφες το δεύτερο. Επίσης το "ανησυχώ" πέτυχες τα φωνήεντα, αλλά αντίθετα και στον λιπόθυμο τα έκανες όλα "υ". Τέλος το "πιο" το καημένο το έκανες ερωτηματική αντωνυμία. Είναι με "ι" γιατί αντικαθιστά το περισσότερο, είναι το επίρρημα. Για να τα ξεχωρίζες, θυμίσου πως το ένα το βάζουμε για να μάθουμε κάτι ενώ το άλλο για ποσοτικούς λόγους-πιο έξυπνος, πιο γρήγορα κλπ.
Επίσης dude, όταν λες στον γιατρό πως είδες όραμα ενώ έχεις εισπνεύσει τόσο καπνό και έχεις περάσει από τέτοιο ψυχολογικό σοκ αλλά και τον πόνο από τα τραύματα μάλλον δε θα σε άφηνε να σηκωθείς από το κρεββάτι γρήγορα...μάλλον θα σε τίγκαρε στα αναλγητικά και θα σε έβαζε να κοιμηθείς άλλες δυο μέρες. Just saying. Aλλά αυτό είναι προσωπικό σχόλιο.
Είχες κάποιες μικρές επαναλήψεις και στο τέλος ήταν λίγο βιαστικό όπως είπα και σε σχέση με όλο το άλλο έπεσε κάπως.
Επίσης, ο shipwrecker είναι ο ναυπηγός, σωστά; Γιατί σαν ναυαγός μεταφράζεται και σε χασα κάπου...
Τέλος, πολύ πολύ χρήση της λέξης "κοκκάλωσα" και των παραγόντων. Μπορείς να χρησιμοποιείς κι άλλες εκφράσεις που σημαίνουν το ίδιο.
Ανακεφαλαιώνοντας, ήταν πολύ καλή πρώτη ιστορία με τις αδυναμίες που ανέφερα, αλλά στη συνολική εικόνα άφησε μια πολύ θετική εντύπωση. Μακάρι να συνεχίσεις έτσι και να βελτιωθείς όσο πηγαίνεις. Θα περιμένω να διαβάσω κι άλλες ιστορίες σου.