Ένα τίποτα [Τέλος - Ιστορία Φρούτου]

Κι αυτή είναι η "καθημερινότητα"... Αυτή είναι η "ζωή"... Αυτή είναι η στάσιμη "εξέλιξη" ενός ανθρώπου που δε θυμάται τίποτα πέραν αυτού του σκοταδιού... Αυτού του "σπιτιού"... Αν υπήρχε επιλογή, θα ήταν ζωή, θάνατος ή ελευθερία; Ποιο από τα τρία είναι το πιο ευτυχές για ένα άτυχο πλάσμα;;; Ζωή... Μια συνέχεια με την ασφάλεια του "σπιτιού" και την "άκοπη" προμήθεια φαγητού... "Ζωή". Θάνατος... Ένα τέλος, μια ανεξέλεγκτη μετάβαση της ψυχής, πιθανόν, σε ένα τίποτα, ένα κενό και μια μαυρίλα... Λίγο πολύ σαν το "σπίτι"... Θάνατος. Ελευθερία... Έξοδος από αυτό το κελί... Σε ένα φως που δεν υπάρχει ούτε σαν ανάμνηση... Σε έναν κόσμο που έχεις και σε έχει λησμονήσει... Σε μια καθημερινή πάλη επιβίωσης απέναντι σε εχθρούς που δεν γνωρίζεις... Ανώριμος για έναν τέτοιο κόσμο... Τι εστί ελευθερία... Ένας γνωστός θάνατος ή έστω ένα γνωστό τέλος Ή μια συνέχεια στο "σπίτι" ή στον κόσμο με κανόνες που δεν ορίζεις και δεν ελέγχεις;;;

Τι μανουλομανούλαρος είσαι γ@μώ την τύχη σου...
Κρίμα που είσαι κλεισμένος σε αυτό το μέρος... Γ@μημένη δουλειά... Πάρε ψωμί, πάρε φρούτα, πάρε νερό... Βάλτα σε ένα γ@μοκούτι... Τράβα το μοχλό... Κάθε γ@μημένες 8 ώρες... Για ποιο γ@μημένο λόγο;;; Πείραμα μου κάνουν;;; Βέβαια τα λεφτά είναι καλά, κι ας μην έχω ιδέα, τι, πώς και γιατί... Όμως θα έπρεπε να βρω μια πιο κοινωνική δουλειά...
Έξι μήνες τώρα δεν έχει εμφανιστεί κανείς, δεν έχουν πάρει τηλέφωνο και δεν έχει γίνει τίποτα αξιόλογο που να δικαιολογεί να τους πάρω εγώ... Πολλά τα λεφτά, αλλά πολλές προϋποθέσεις...
Άκου εκεί... "Παίρνεις λεφτά για σένα και παίρνεις λεφτά για τα φαγητά, παίρνεις τηλέφωνο για να φύγεις ή παίρνεις τηλέφωνο για να έρθουν"
Τι να έρθει; Ποιος να έρθει; Δεν πάμε καλά... Πρέπει να παραιτηθείς φίλε μου...

Κύριε, πήραν τηλέφωνο από South Blue...
Κι άλλος παραιτείται;;; Βρες αλλαγή... Σου είπα να μη με ενοχλείς για μ@λ@κίες...
...μα Κύριε, άλλος ο λόγος για τον οποίο μας πήραν τηλέφωνο...
Μη μου πεις; Το γ@μόπαιδο... Είκοσι εννιά χρόνια περιμέναμε... Μα καλά, πώς είναι δυνατόν τόσα χρόνια να μην έχει εκδηλώσει τις δυνάμεις του; Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι το Φρούτο του Διαβόλου, που το ταΐσαμε, ήταν κάλπικο... Φύγε αμέσως για το νησί... Κάνε προσέγγιση, εκτίμηση και εκκαθάριση ή επαναπροσαρμογή... Αναλόγως της εκτίμησης σου...
Μάλιστα Κύριε.
Η πόρτα έκλεισε. Ένα μεγάλο δωμάτιο...Με ένα μεγάλο γραφείο στη μέση... Οι τοίχοι βαμμένοι με μονότονα χρώματα, διακοσμημένοι μόνο με μεγάλες αφίσες... Με μεγάλα παράθυρα, ανοιχτά, επιτρέποντας δυνατό αεράκι να κουνάει τις κρεμασμένες αφίσες στον τοίχο που γράφουν "JUSTICE".