[Τέλος-Αποστολή] Ο Άνδρας των 5.000.000

Πλέον ήταν ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί λιποθύμησε δεν μπορούσε να μου κάνει τίποτα. Αλλά ακόμη είχα αυτό το αίσθημα φόβου καθώς δεν μπορώ να ξεχάσω πως ένιωθα όταν πήγα να γίνω τρελός. Το μόνο που μου είχε μείνει ήταν να παραδώσω αυτόν τον εγκληματία στην βάση του νησιού. Αλλά σκέφτηκα πως θα καταφέρω να περάσω από τον ίδιο δρόμο κουβαλώντας και αυτόν μαζί μου. Μετά από λίγη ώρα σκέψης έδεσα το σκοινί γύρω από την μέση μου και την άλλη μεριά του σκοινιού γύρω από την μέση του ληστή. Τον σήκωσα και τον κράτησα στην πλάτη μου ώστε να μην πέσει. Βγήκα έξω από την σπηλιά και είχε αρχίσει να βρέχει χειρότερα δεν γινόταν. Έτσι άρχισα να κατεβαίνω το βουνό όσο πιο σιγά μπορούσα για να μην γλιστρήσω και πέσουμε στο γκρεμό. Είχα φτάσει στο σημείο που έπρεπε να πηδήξω από την μια πλευρά στην άλλη. Έτσι πήρα πάλι φόρα και μια βαθιά ανάσα. Άρχισα να τρέχω προς το γκρεμό με όλη μου την γρηγοράδα και όταν πάτησα στην άκρη του γκρεμού πήδηξα. Έφτασα επιτυχώς στην άλλη μεριά τότε έσπασε το έδαφος στο σημείο που στήριζα το ένα μου πόδι. Πήγα να πέσω αλλά έριξα όλο το βάρος του σώματός μου μπροστά.

Έτσι έπεσα μπροστά στο έδαφος. Πόνεσα αλλά τουλάχιστον έζησα. Σηκώθηκα και συνέχισα να κατεβαίνω το βουνό. Είχα φτάσει στο σημείο του βουνού που ο δρόμος ήταν πολύ στενός και έτσι έπρεπε να προσέχω. Έφτασα στο δεύτερο δύσκολο σημείο του βουνού που πρέπει να περάσω απέναντι με το σκοινί που βρισκόταν κρεμασμένο. Αν πήγαινα στην άλλη πλευρά όπως πριν που ήρθα ήμουν σίγουρος ότι θα έπεφτα από το βάρος. Οπότε είχε μείνει μόνο μια επιλογή που ήταν ριψοκίνδυνη. Έπιασα την άκρη του σκοινιού από την μεριά που βρισκόμουν με το ένα χέρι. Με το άλλο χέρι πήρα το μαχαιράκι του ληστή και έκοψα το σκοινί. Μάζεψα όσο πιο πολύ γινόταν το σκοινί και τότε πήδηξα στο γκρεμό. Καθώς η άλλη πλευρά του σκοινιού ήταν ακόμα πιασμένη κατευθυνόμουν προς τις πέτρες της απέναντης πλευράς του γκρεμούς. Ευτυχώς όμως δεν ήταν πολύ μυτερές, έτσι άπλωσα τα πόδια μου και γλίτωσα το χτύπημα με τα βράχια. Έτσι άρχισα να ανεβαίνω προς τα πάνω με κάθε βήμα που έκανα έπιανα και το σκοινί πιο πάνω. Ο ληστής ήταν βαρύς και με πονούσε η μέση μου καθώς αυτός ήταν λιπόθυμο και αναιρούταν στον αέρα.

Το τραύμα στο μπράτσο μου με δυσκόλευε να κρατηθώ αλλά είχα σχεδόν φτάσει. Τα πόδια μου γλίστραγαν λίγο λόγο της βροχής. Εγώ συνέχισα για όση ώρα άντεχα να ανεβαίνω. Έφτασα επιτέλους στην άλλη πλευρά άφησα το σκοινί και έπιασα την άκρη του γκρεμού. Για ένα δευτερόλεπτο ήμουν χωρίς βάρος και ένιωσα πολύ χαλαρά. Αλλά μετά ξανά ήρθε το βάρος πάνω μου. Κρατιόμουν από την άκρη του γκρεμού έβαλα το πόδι μου στα πλάγια και και κατάφερα να ανέβω. Μετά έπιασα το σκοινί με το οποίο ήμουν δεμένος με τον ληστή και άρχισα να τον τραβάω προς τα πάνω. Μετά από λίγη ώρα τον ανέβασα και αυτόν. Τα δύσκολα είχαν περάσει έτσι κάθισα κάτω και ξεκουράστηκα για λίγη ώρα. Την ώρα που ξεκουραζόμουν σκεφτόμουν αυτά που είδα την ώρα που πήγαινα να τρελαθώ. Είδα όλες τις τρομακτικές σκηνές που είχα ζήσει αλλά και όλα τα σπουδαία λόγια που είχα ακούσει. Έδεσα το χέρι μου με ένα κομμάτι από το ρούχο του ληστή και σηκώθηκα για να συνεχίσω. Τον ξανά πήρα στην πλάτη μου και άρχισα να περπατάω για να βγω από το βουνό. Μετά από λίγη ώρα περπατήματος είχα είδη βγει.

Έτσι ξεκίνησα να πηγαίνω προς την πόλη ώστε να τελειώσει και αυτή η περιπέτειά μου. Είχα βάλει μερικά σημάδια ώστε να μην χάσω τον δρόμο μου αλλά δεν ήμουν σίγουρος και ότι θα γυρίσω. Είχε νυχτώσει και εγώ ήμουν πολύ κουρασμένος αλλά έπρεπε να τον παραδώσω στην βάση των Marines. Περπατούσα πολύ αργά αλλά δεν νόμιζα ότι θα μπορέσω να τον πάω μέχρι την πόλη. Ήμουν πολύ σκεφτικός σε όλη την διαδρομή καθώς είδα και μια σκηνή που δεν την είχα ζήσει εγώ. Είδα ένα φρούτο το οποίο όταν το έφαγα μου έδωσε ειδικέ δυνάμεις, αλλά δεν ήξερα ούτε που να το βρω αλλά ούτε από που ήταν αυτή η σκηνή που είδα. Με αυτές τις σκέψεις μου περπατούσα όλοι την διαδρομή και χωρίς να το καταλάβω είχα φτάσει. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα. Ήμουν πολύ κουρασμένος και πήγαινα πολύ αργά προς την βάση. Έστριψα αριστερά εκεί που ήταν η σκηνή για τις επιδείξεις μόδας. Συνέχισα ευθεία και μπήκα σε ένα στενάκι αφού βγήκα από το στενάκι έστριψα δεξιά και συνέχισα ευθεία. Δεν έβλεπα κανέναν έξω τέτοια ώρα όλοι βρίσκονταν στα σπίτια τους. Συνέχισα ευθεία μέχρι να βρεθώ στην βάση των Marines.

Δεν περπάτησα πολύ ώρα και έφτασα στην βάση των Marines του νησιού. Είδα ανοιχτά φώτα έτσι χτύπησα την πόρτα. Περίμενα λίγη ώρα αλλά μου άνοιξαν και με άφησαν να περάσω μέσα. Ρώτησα τον Marine που μου άνοιξε:
Που είναι ο αρχηγός της βάσης;
Είναι στο πάνω όροφο θα δεις έξω από την πόρτα του γράφει The Boss.
Ευχαριστώ οπότε πάω.
Έκανα μεταβολή και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά για τον πρώτο όροφο. Η βάση ήταν αρκετά ωραία διακοσμημένη αλλά αφού βρισκόμαστε στην πόλη που η μόδα είναι πολύ γνωστή οπότε μου φαινόταν λογικό. Έφτασα στον πρώτο όροφο και ακριβώς μπροστά μου βρισκόταν η πόρτα του αρχηγού. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα την πόρτα. Μου είπε να περάσω και έτσι άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ο αρχηγός δεν ήταν όπως τον περίμενα ενώ έχει βαριά φωνή είναι κοντός ούτε πολύ γυμνασμένος. Τον κοίταζα περίεργα για λίγη ώρα τότε γύρισε και με κοίταξε. Με έβλεπε που τον κοίταζα με ένα βλέμμα γεμάτο απορία.

Τότε μου φώναξε:
Θα μου πεις ποιος είσαι και γιατί μπαίνεις στο γραφείο μου;! Είχε γίνει κόκκινος από τα νεύρα του.
Με συνγχωρήτε. Εγώ είμαι ο Zero ο Bounty Hunter που δώσατε την αποστολή. Έχω την χαρά να σας ανακοινώσω ότι η αποστολή μου ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Είπα με χαμόγελο.
Τότε του έδειξα τον αρχηγό των ληστών. Έκπληκτος μου λέει:
Είχα στείλει άλλους τρεις Marines πριν από εσένα και κανένας δεν επέστρεψε.
Αφού είχε στείλεις εκπαιδευμένους Marines γιατί έστειλες ένα άπειρο Bounty Hunter; Είπα με απορία.
Μου είπε να σε στείλω ο Ji firepaw. Σου έχει μεγάλη εμπιστοσύνη και με τα λόγια του έπεισε και εμένα.
Χαμογέλασα και ένιωσα χαρά επειδή έμαθα ότι κάποιος μου είχε τόση εμπιστοσύνη. Τότε ο αρχηγός κοίταξε τον αρχηγό των ληστών. Γούρλωσε τα μάτια του και μου είπε:
Αυτός είναι ο Alexander που καταζητήτε για 5.000.000. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τον έπιασες εννοώ ότι ήταν η πρώτη σου αποστολή. Συγχαρητήρια μικρέ ορίστε η αμοιβή σου.
Έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι με λεφτά και μου τα έδωσε. Εγώ τα πήρα και χωρίς να δω πόσα είναι τα έβαλα στην τσέπη μου.

Τότε θυμήθηκα εκείνη την σκηνή που δεν είχα ζήσει εγώ έτσι αποφάσισα να ρωτήσω τον αρχηγό μήπως ήξερε τίποτα. Έτσι σήκωσα το κεφάλι μου και τον ρώτησα:
Κύριε αρχηγέ μήπως ξέρετε τίποτα σχετικά με φρούτα που σου δίνουν ειδικές δυνάμεις; Ρώτησα και τον πλησίασα.
Ναι υπάρχουν λέγονται φρούτα του διαβόλου και σου δίνουν ειδική ικανότητα. Αλλά λένε ότι αν φας ένα από αυτά τα φρούτα χάνεις την ικανότητά του να κολυμπάς. Επίσης αν φας δεύτερο φρούτο λένε πως πεθαίνεις. Αλλά εγώ πιστεύω πως είναι μύθοι. Εσένα όμως ποιος σου είπε για αυτά τα φρούτα. Είπε ψιθυριστά.
Στον ύπνο μου το είδα τίποτα ιδιαίτερο. Λοιπόν σας χαιρετώ.
Αντίο μικρέ να προσέχεις εκεί έξω.
Είπε έκανα μεταβολή και βγήκα από το δωμάτιο. Έκλεισα την πόρτα και κατέβηκα τα σκαλιά. Ευτυχώς όλο αυτό τελείωσε χωρίς να πάθω τίποτα σοβαρό. Βγήκα από την βάση και κατευθύνθηκα προς το λιμάνι. Η βροχή είχε σταματήσει οπότε θα είχα ένα ήρεμο ταξίδι. Ήξερα είδη ποια θα ήταν η επόμενη περιπέτειά μου, η αναζήτηση ενός από αυτά τα φρούτα που σου δίνουν ειδικές δυνάμεις. Έτσι κατέβηκα τα σκαλιά και βγήκα στο λιμάνι. Έβγαλα τα σκοινιά που κρατούσαν την βάρκα στο λιμάνι, ανέβηκα πάνω στην βάρκα και ξεκίνησα για την επόμενη περιπέτειά μου.

Όνομα χαρακτήρα: Zero

P.o.M. Points: 23

Belli: 78.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Καλή ιστορία και συνεχίζεις να βελτιώνεσαι. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αρνητικά. Κάποια λεκτικά λάθη προσμετρούν για τα pom. Από εκεί και πέρα, ήθελε λίγο παραπάνω η μάχη με τα λοιπά τσιράκια του Alexander αλλά δεν ήταν πολύ σημαντικό.
Μου άρεσε η ιδέα με την τρέλα του Alexander. Έλιωσα στο γέλιο στο σημείο: "...είδα όλο την ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Κυρίως έτρωγα ..." και στην επιγραφή στην πόρτα του αρχηγού της βάσης: "The Boss". Συνέχισε έτσι!