[Τέλος] Marines vs Spartan Pirates

Χαρακτήρες που ταξιδεύουν μαζί μου:

Στα προηγούμενα
Μετά από αρκετό κυνηγητό με τον αδερφό μου αλλά και αρκετές αποστολές για τους Marines, τα κεντρικά έστειλαν εμένα και την ομάδα μου στην Grand Line, στην θάλασσα την οποία είπε και ο αδερφός μου ότι θα με περιμένει. Στο πρώτο νησί στην Grand Line, το Kilauea, συναντήσαμε μια ομάδα bounty hunters με αρχηγό τους τον Mr. Shadow και μαζί με αυτούς και την ομάδα επιστημόνων που συνοδεύαμε, καταφέραμε να χαρτογραφήσουμε το νησί και να λύσουμε αρκετά μυστήρια, γύρω από αυτό.

Τώρα
2 μέρες πέρασαν από την αποστολή στο Kilauea και κοντεύαμε να φτάσουμε στο Renaisse. Κανείς μας δεν φαινόταν να ξέρει κάτι για αυτό το νησί, εκτός από μερικούς επιστήμονες και χαρτογράφους, αλλά αυτοί ήταν όλη την ημέρα κλεισμένοι στα δωμάτια που τους παραχωρήσαμε και ανέλυαν τα δεδομένα που μάζεψαν, μήπως και βρουν οτιδήποτε άλλο πέρα από όσα γράψαμε στην αναφορά που στείλαμε στο Marineford, οπότε δεν καταφέραμε να μάθουμε κάτι παραπάνω. Ήταν βράδυ και για άλλη μια φορά ο Shiki είχε αφήσει εμένα στο πηδάλιο, ενώ αυτός κοιμόταν.
-Γιατί να έχουμε για πλοηγό το ίνδαλμα του Hiroshi...? αναρωτήθηκα, καθώς όπως ήμουν καθισμένος σε μια καρέκλα και είχα τα πόδια μου σταυροπόδι πάνω στο ταμπλό με τα όργανα και χασμουριόμουν συνέχεια από την νύστα. Ξαφνικά, κάποιος χτύπησε την πόρτα και άνοιξε χωρίς να περιμένει απάντηση και από την βιασύνη μου να σηκωθώ, παραλίγο να πέσω από την καρέκλα.
-Α εσύ είσαι? ρώτησα, βλέποντας έναν από τους χαρτογράφους να μπαίνει στο δωμάτιο. Του είχα ζητήσει ένα αντίγραφο του χάρτη που τόσο πολύ μοχθήσαμε για να φτιαχτεί, του Kilauea αι της γύρω θαλάσσιας περιοχής.
-Έφερα αυτό που μου ζητήσατε. είπε, βάζοντας το χέρι του στην τσάντα του και βγάζοντας από μέσα ένα μεγάλο χαρτί τυλιγμένο σαν ρολό και δίνοντας το μου.
-Ευχαριστώ. Και μίλα μου στον ενικό. του απάντησα και το ξεδίπλωσα για να το δω. Ήταν αρκετά αναλυτικός και μάλιστα είχε και αρκετές λεπτομέρειες για την θάλασσα γύρω από το νησί, πράγμα που με εντυπωσίασε για το τι ήταν ικανή αυτή η ομάδα να καταγράψει από την στεριά, αφού όλες οι καταγραφές τους έγιναν πάνω στο στέρεο έδαφος του νησιού.

-Δεν κάνει τίποτα. Απάντησε. Τώρα αν μου επιτρέπετε, πρέπει να γυρίσω στην δουλειά μου.
-Καλώς. Και σου είπα να μου μιλάς στον ενικό. Δεν είμαι ακόμα σε κάποια θέση αξιωματικού.
-Μάλιστα. Είπε καθώς απομακρυνόταν.
-Α δεν σε ρώτησα! Πώς πάει η δουλειά σας? Βρήκατε τίποτα παραπάνω?
-Δεν έχουμε βρει κάτι ακόμα. Λογικά αύριο μέχρι το μεσημεριανό θα έχουμε εξελίξεις όμως. είπε και αμέσως άλλαξε η έκφρασή του, σαν να είπε κάτι που δεν έπρεπε και συνέχισε προς την έξοδο.
-Καληνύχτα! φώναξε μόλις βγήκε βιαστικά από το δωμάτιο και χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο, αφήνοντάς με, με τον χάρτη στα χέρια να αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό το τελευταίο.
-Αύριο στο μεσημεριανό...? μουρμούρισα, καθώς καθόμουν και πάλι στην καρέκλα και συνέχισα να κοιτάζω τον χάρτη. Πάνω του υπήρχαν πολλά σύμβολα τα οποία δεν γνώριζα, οπότε δεν κατάφερα να καταλάβω όσα έλεγε και έτσι τον ξαναδίπλωσα και τον έβαλα σε ένα ράφι, στο δωμάτιο.
-Πρώτο βήμα για την συμπλήρωση του χάρτη της Grand Line. μονολόγησα κοιτώντας το σημείο που τον άφησα και ξαναγύρισα στο πόστο μου. Το υπόλοιπο της βάρδιας πέρασε χωρίς απρόοπτα, αφού είχαμε ήδη μπει στην ζώνη του Renaisse και δεν υπήρχαν ξαφνικές αλλαγές στον καιρό, ενώ δεν είδα και κάποιο πλοίο στον ορίζοντα.

Η επόμενη μέρα ήρθε και έφτασε η ώρα για το μεσημεριανό. Όλοι είχαμε μαζευτεί στην τραπεζαρία του πλοίου και μαζί μας και οι επιστήμονες για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι. Αυτό είχε σαν συνέπια να κοιτάζω προς το μέρος του, καθ' όλη την διάρκεια του γεύματος, περιμένοντας κάποια κίνηση.
-Τι κοιτάς προς τα εκεί? Σου γυάλισε κανένα γκομενάκι? με ρώτησε ο Hiroshi σκουντώντας με με τον αγκώνα του.
-Μπράβο το βρήκες. του απάντησα, προβάλλοντας αντίσταση με τον δικό μου αγκώνα.
-Σταματήστε, τρώμε τώρα. μας παρότρυνε ήρεμα η Shizu, αλλά την αγνοήσαμε.
-Στην θέση σας θα σταματούσα... πρόσθεσε η Saeko, αλλά ούτε αυτό είχε κάποιο αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω να συνεχίσει να με σκουντάει.
-Σταματήστε, τρώμε τώρα... ξαναείπε το ίδιο ήρεμα με πριν. Αυτή η επανάληψη μάλλον σε κακό θα μας έβγαινε αλλά όσο συνέχιζε εκείνος, δεν είχα καμία πρόθεση να σταματήσω. Την επόμενη στιγμή, η Shizu είχε σηκωθεί από την θέση της και είχαμε φάει και οι 2 από μια ξεγυρισμένη μπουνιά.
-Είπα. Τρώμε τώρα.
-Μάλιστα... απαντήσαμε ταυτόχρονα και συνεχίσαμε το φαγητό μας, ενώ όλοι είχαν γυρίσει και κοιτούσαν προς το μέρος μας γελώντας.
-Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ την φοβάμαι την αδερφή σου... μου ψιθύρισε ο Hiroshi.
-Εμένα μου λες... απάντησα και γύρισα να την κοιτάξω. Φάνηκε ότι μας άκουσε γιατί είχε μια έκφραση ικανοποίησης ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Την ίδια στιγμή, η φασαρία από την μεριά των επιστημόνων σταμάτησε και τρεις από αυτούς σηκώθηκα όρθιοι, κουβαλώντας τεράστιες τσάντες στους ώμους τους.

Ανάμεσα στους 3 ήταν και αυτός που του είχα ζητήσει σαν χάρη τον χάρτη του Kilauea, ενώ οι άλλοι 2 ήταν ο επικεφαλής τους και ένας ακόμα νέαρός.
-Την προσοχή σας, παρακαλώ. είπε, ο επικεφαλής, όταν έφτασαν σχεδόν στο κέντρο της τραπεζαρίας και όλοι γυρίσαμε να κοιτάξουμε προς το μέρος τους.
-Θα ήθελα εκ μέρους ολόκληρης της επιστημονικής ομάδας να σας ευχαριστήσουμε για όσες θυσίες κάνατε για να μας προστατεύσετε. Εκείνη την στιγμή ο Ren σηκώθηκε από το τραπέζι μας και προχώρησε προς το μέρος του επιστήμονα, ενώ εκείνος τον κοίταξε και απλά συνέχισε. Ξέρουμε ότι αυτή είναι η δουλειά σας αλλά δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε κάτι για να σας προσφέρουμε σαν ευχαριστώ, οπότε φτιάξαμε αυτά. είπε δείχνοντας τις μεγάλες τσάντες που πλέον είχαν αφήσει στο πάτωμα μπροστά τους.
-Τι είναι όλα αυτά? τον ρώτησε ο Ren, προσπαθώντας να καταλάβει τι γινόταν.
-Αναλυτικοί χάρτες για όλα τα νησιά της Grand Line.
-Δεν μπορούμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο. Όπως είπες κι εσύ, είναι η δουλειά μας, πληρωνόμαστε ήδη για αυτό.
-Oi oi, Ren, ξανασκέψου το... Πετάχτηκα, θέλοντας όσο τίποτα χάρτες για όλα τα νησιά αυτής της θάλασσας, ενώ και ο επιστήμονας δεν φάνηκε να πτοείται.
-Όλο αυτό το διάστημα, από την στιγμή που φύγαμε από το Kilauea, πάνω σε αυτούς τους χάρτες δουλεύαμε, για εσάς. Ακόμα και όσοι δεν ήταν χαρτογράφοι βοήθησαν και το κρατήσαμε κρυφό για να σας κάνουμε έκπληξη. Ήταν ψέματα ότι δουλεύαμε πάνω στα δεδομένα και καμία άλλη επεξεργασία δεν έχει γίνει ακόμα. ανταπάντησε και φάνηκε να πείθει τον Ren.
-Αφού ρίξατε τόση δουλειά για εμάς, δεν μπορώ να τα αρνηθώ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. απάντησε ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα και έδωσαν τα χέρια, ενώ ολόκληρη η τραπεζαρία ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Τις επόμενες ώρες τις πέρασα στο δωμάτιο του πηδαλίου, κοιτώντας διάφορους από τους χάρτες και προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο για να τους οργανώσω για εύκολη χρήση.  Τελικά, κατέληξα να βάλω τα νησιά αλφαβητικά για την ώρα, μιας και δεν κατάφερα να σκεφτώ κάτι καλύτερο και όταν τακτοποιούσα και τους τελευταίους χάρτες στα ράφια, μπήκε ο Ren στο δωμάτιο.
-Πώς και από εδώ?
-Άκουσα ότι βλέπουμε το Renaisse στον ορίζοντα και είπα να έρθω να το δω. απάντησε και προχώρησε μέχρι το πηδάλιο και η ματιά του χανόταν στον ωκεανό μπροστά μας, ο οποίος είχε πάρει μια πορτοκαλί απόχρωση λόγω του ηλιοβασιλέματος. Είχα προσηλωθεί τόσο στο διάβασμα και την ταξινόμηση των χαρτών, που δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι φτάσαμε τόσο κοντά στο νησί.
-Και? Πώς το βλέπεις? ρώτησα περιμένοντας τις πρώτες του εντυπώσεις. Αντ' αυτού, γούρλωσε τα μάτια και μου φώναξε.
-Θέλω όλο το ετοιμοπόλεμο δυναμικό μας στο κατάστρωμα. ΤΏΡΑ. και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο. Για 2  δευτερόλεπτα κοιτούσα σαν χαζός την πόρτα από την οποία βγήκε, προσπαθώντας να καταλάβω τι μύγα τον τσίμπησε, αλλά μια ματιά στον ορίζοντα έφτανε για να διαπιστώσω τον λόγο του πανικού. Πειρατές.

Λίγο αργότερα όλοι είχαμε μαζευτεί όπως ζήτησε ο Ren. Το πειρατικό πλοίο ήταν πιο κοντά από εμάς στο νησί και κατευθυνόταν προς αυτό και εμείς από πίσω προσπαθούσαμε να το προλάβουμε.
-Ξέρω ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που βρίσκουμε πειρατές στην θάλασσα και ελπίζω ο καθένας να θυμάται το πόστο του, μετά από τόσες ασκήσεις τέτοιου είδους που έχουμε κάνει. Αν όχι, μην διστάσετε να ρωτήσετε. Ξεκίνησε να δίνει οδηγίες ο Ren, αλλά κάπου εκεί σταμάτησα να τον παρακολουθώ, αφού ήξερα την θέση μου, και παρατηρούσα τις κινήσεις που γίνονταν στο αντίπαλο πλοίο. Κάπου εκεί είδα κάτι που με έκανε να πιστέψω ακόμα περισσότερο στην επικράτησή μας. Ένα πλοίο των marines είχε ξεκινήσει από το νησί με προορισμό τους πειρατές και το έδειξα στον Ren, αμέσως μόλις το εντόπισα.
-Shiki! Προσπάθησε να κρατήσεις τους εχθρούς ανάμεσα στο πλοίο μας και των συμμάχων μας. Φώναξε ο Ren από το κατάστρωμα στον πλοηγός μας έναν όροφο πιο πάνω.
-Άσ' το πάνω μου. απάντησε εκείνος και φαινόταν περισσότερο αξιόπιστος από ότι σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια μας μέχρι τώρα μαζί.

Όταν πλησιάσαμε λίγο παραπάνω καταφέραμε να αναγνωρίσουμε και το πλήρωμα των αντιπάλων μας.
-Είναι οι Spartan Pirates με 60.000.000 bounty στον καπετάνιο τους Leonidas και 115.000.000 όλα τα μέλη μαζί. μας είπε η Shizu με την λίστα από τα bounties τους στα χέρια.
-Μεγάλα νούμερα για τόσο νωρίς στην Γραμμή... σχολίασε ο Hiroshi, ξύνοντας το κεφάλι του. Δεν φαινόταν αγχωμένος από το νούμερο που άκουσε, αλλά περισσότερο να βαριόταν να προσπαθήσει αρκετά. "Κλασσικός Hiroshi..." Σκέφτηκα και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη πλευρά όπου η Saeko βρισκόταν για ακόμα μία φορά στο πλευρό του Ren.
-Μην ανησυχείς! Όσο είμαι εγώ εδώ, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα!
-Ε? Ναι ναι... απάντησε εκείνος και συνέχισε να ασχολείται με την μάχη που πλησίαζε. Μερικά λεπτά ακόμα πέρασαν και τα 2 πλοία μας είχαν καταφέρει να βάλουν στην μέση εκείνο των αντιπάλων. Ήταν μεγαλύτερο από τα δικά μας και είχε πολλά περισσότερα άτομα πάνω του, αλλά αυτό δεν μας πτόησε ιδιαίτερα. Επίσης, ακόμα κανείς δεν είχε ανοίξει πυρ κάτι που μου φάνηκε παράξενο, αλλά δεν με ενοχλούσε κιόλας. Άλλωστε θεωρούσα τα κανόνια δειλό τρόπο μάχης και προτιμούσα να τους αντιμετωπίζω σώμα με σώμα.
-Seiji, ακόμα να πας στο πόστο σου? με ρώτησε ο Ren, φανερά ενοχλημένος, μόλις με είδε να κάθομαι σε ένα σημείο και να κοιτάζω.
-Μα... Δεν θέλω να πάω... παραπονέθηκα, αλλά το βλέμμα του δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια. Εντάξει, μαμά... Συμπλήρωσα και με αργό βήμα άρχισα να προχωράω προς τα κανόνια που μου είχαν πει να αναλάβω, ενώ η έκφραση του Ren φανέρωνε ότι ήθελε να με χτυπήσει τόσο πολύ.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ήμουν στα 2 κανόνια που μου είχαν αναθέσει, κοντά στο κέντρο του καταστρώματος, και δίπλα μου ήταν η Shizu και ο Hiroshi για να με βοηθάνε.
-Μπορείς να το κάνεις, μην ανησυχήσεις. Μου είπε για να με εμψυχώσει.
-Δεν είναι αυτό το θέμα μου... απάντησα, αναστενάζοντας. Room... είπα όσο πιο βαριεστημένα γινόταν και δημιούργησα ένα δωμάτιο που κάλυπτε μεγάλο μέρος του πλοίου μας αλλά και της εναέριας περιοχής από πάνω μας.
-Ετοιμάζουν κάτι! Ανοίξτε πυρ πριν προλάβουν να το ολοκληρώσουν! ακούσαμε φωνές από το αντίπαλο πλοίο. "Δεν θα μπορούσατε να κάνετε περισσότερο λάθος..." Σκέφτηκα και αμέσως μετά άνοιξαν πυρ.
-ΤΏΡΑ! φώναξε ο Ren και η Shizu πυροδότησε το δικό μας κανόνι, το οποίο σημάδευε πολύ πιο ψηλά από εκεί που έπρεπε, για να έχει η μπάλα την κατάλληλη καμπύλη για να φτάσει στο αντίπαλο πλοίο.
-Σειρά σου! μου φώναξε και με μια περιστροφική κίνηση τριών δαχτύλων, είπα:
-Shambles. και οι 2 κανονιόμπαλες άλλαξαν θέση και η δική μας έμοιαζε σαν να εκπυρσοκροτήθηκε από την μέση της απόστασης των 2 πλοίων και η δική τους σαν να σημάδευε πολύ πιο ψηλά από ότι στην πραγματικότητα. Έτσι, η δική μας χτύπησε το πλοίο τους στην μέση, ενώ η δική τους πέρασε από πάνω μας και έσκασε στην θάλασσα πίσω μας. Ιαχές πανηγυρισμών ξέσπασαν από τα 2 πλοία μας, ενώ στο αντίπαλο πλοίο επικρατούσε πανικός.
-Δεν έχουμε καταφέρει τίποτα ακόμα! Πυρ! ΠΥΡ! φώναξε, για άλλη μια φορά, ο Ren και όλα τα κανόνια μας πλέον άρχισαν να λειτουργούν.

Οι αντίπαλοι έκαναν το ίδιο και στον αέρα ανάμεσα στα 2 πλοία αιωρούνταν πολλές μεταλλικές μπάλες, από τις οποίες άλλες έσκαγαν στην θάλασσα ενδιάμεσα λόγω κακού στόχου, άλλες χτυπούσαν μεταξύ τους και άλλες έβρισκαν στόχο, ενώ φυσικά υπήρχαν και εκείνες τις οποίες, με τα 2 κανόνια σε περισσότερη από την νορμάλ λειτουργία, έστελνα πίσω μας. Σιγά σιγά το πλοίο μας άρχισε να τρώει λίγη ζημιά, ενώ κατάλαβα ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με αυτές που στέλνουμε στο αντίπαλο πλοίο. Με 2 πλοία να του επιτίθενται την ίδια στιγμή θα έπρεπε να έχει γίνει σουρωτήρι.
-Ren! Δεν ακούω αρκετά ξύλα να σπάνε από απέναντι. φώναξα και ευτυχώς με άκουσε μέσα σε όλο αυτό τον χαμό.
-Δίκιο έχεις. μου απάντησε, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, αλλά για λίγο ακόμα συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό τις επιθέσεις μας. Ώσπου, η Saeko, με την εκπληκτική ορατότητά της, παρατήρησε κάτι μέσα σε όλον αυτό τον καπνό των εκρήξεων.
-Έχουν κάτι περίεργες ασπίδες στην μέση! Παρατηρώντας πιο προσεκτικά, είδα κι εγώ τις μπάλες μας να χτυπάνε σε κάτι διάφανο, σαν ένα δικό μου συμπαγές Room, το οποίο κάλυπτε πολύ μικρότερο μέρος του πλοίου τους και άλλαζε θέση συνεχώς.
-Έχουν και αυτοί χρήστη φρούτου. έλυσα την απορία που μας είχε δημιουργηθεί και πριν προλάβει ο Ren να σκεφτεί κάτι να κάνουμε, ακύρωσα το δωμάτιο και δημιούργησα ένα άλλο εκ νέου.

-Room!! φώναξα, με εμφανώς ανανεωμένη διάθεση και δημιούργησα ένα τεράστιο δωμάτιο που μετά βίας έφτανε στο πλοίο τους.
-Seiji μην τολμήσεις! με διέταξε ο Ren όταν κατάλαβε τι είχα στο μυαλό μου, αλλά φυσικά δεν τον άκουσα.
-Shambles! και η ασπίδα, η οποία σε μια από τις περιπλανήσεις της βρέθηκε μέσα στο δωμάτιο μου, άλλαξε θέση με εμένα και την Shizu. Με άλλο ένα γρήγορο δωμάτιο και αλλαγή θέσης με 2 άτομα, στην τύχη από τους αντιπάλους, βρεθήκαμε πάνω στο πειρατικό πλοίο.
-Προς υπεράσπισή μου, ήθελα να μεταφερθώ μόνος μου, αλλά πάνω στην βιασύνη μου πήρα και εσένα μαζί... απολογήθηκα, αλλά το βλέμμα της δεν έδειχνε να αλλάζει στο ελάχιστο από το δολοφονικό που είχε 2 δευτερόλεπτα νωρίτερα.
-Δεν ξέρω πώς αυτό σε υπερασπίζεται κάπως... Το καλό που σου θέλω είναι να μας βγάλεις ζωντανούς από εδώ και θα το κανονίσουμε αργότερα... είπε τραβώντας το σπαθί της.
-Άμα σε πιάσω στα χέρια μου! Ακούστηκε από το βάθος πίσω μας η φωνή του Ren, σιγανά. Παράλληλα οι πειρατές μπροστά μας είχαν δημιουργήσει ένα ημικύκλιο και μας είχαν στριμώξει στην άκρη του πλοίου.
-Τόσο ασήμαντα άτομα σαν εσάς δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα... τους προκάλεσα και τσίμπησαν το δόλωμα, ενώ παράλληλα έφτιαξα ένα δωμάτιο με διάμετρο γύρω στα 10 μέτρα.