[Τέλος-Φρούτο]Marines VS Black Cat Pirates: Round 2

Στην Προηγούμενη Ιστορία
Αναλάβαμε αποστολή από τον Commander Shinichi να βοηθήσουμε τον Captain Morgan στη Shells Town να εξαλείψει την εγκληματικότητα που είχε αυξηθεί κατά πολύ τελευταία στο νησί.  Έτσι, για ένα μεγάλο διάστημα βρεθήκαμε υπό τις διαταγές αυτού του «τυράννου» και τελικά καταφέραμε, αν και με δυσκολία, να πιάσουμε την κακοποιά στοιχεία μιας εγκληματικής οργάνωσης που δρούσε στην πόλη και κρυβόταν πίσω από πολλά εγκλήματα. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε είδαμε ένα πλοίο των marines να σταματάει δίπλα στο πλοίο μας και να μας ανακοινώνει ότι ο Commander Shinichi ενέκρινε τις ενισχύσεις που ζητήσαμε για να βοηθήσουμε 3 νησιά να απελευθερωθούν από πειρατές που τα βασάνιζαν.

Τώρα
Πορευόμασταν προς το Gecko Island για να το ελευθερώσουμε από τους Black Cat Pirates και τον Captain Kuro, που έκαναν την ζωή των κατοίκων δύσκολη. Την προηγούμενη φορά που ήμασταν σε αυτό το νησί ο Kuro μας αιχμαλώτισε με χαρακτηριστική ευκολία αλλά τελικά καταφέραμε να ξεφύγουμε μαζί με 2 από τους χωρικούς. «Δεν έπρεπε να είχατε φύγει μόνο εσείς. Έπρεπε να είχατε πάρει μαζί σας και όλους τους κατοίκους του χωριού. Αυτό που κάνατε θα στοιχίσει ακριβά σε όσους αφήσατε πίσω, να το θυμάστε αυτό!» Ήταν τα λόγια του Kuro όταν καταφέραμε να αποδράσουμε και, όπως και μας είπε, τα θυμόμουν ακόμα σαν τα άκουγα αυτή την στιγμή να μας τα φωνάζει. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να έρθουμε πίσω όσο γρήγορα υπολογίζαμε και φοβόμουν πολύ το τι μπορούσε να είχε κάνει στους κατοίκους του νησιού όλο αυτό το διάστημα που πέρασε.

Βρισκόμασταν κοντά στο νησί. Ήταν ξημερώματα και πλησιάζαμε από μεριά που δεν θα μπορούσαν να μας εντοπίσουν, κοιτώντας την θάλασσα από το Syrup Village, και ελπίζαμε να μην είχε βάλει ο Kuro σκοπιές σε όλο το νησί για να μάθει κατευθείαν τον ερχομό μας. Πέρασαν 3 ώρες ακόμα και φτάσαμε στο νησί. Αφήσαμε τα 2 πλοία στην ακτή και κατεβήκαμε όλοι από αυτά. Έπειτα από διαταγή του Commander Shinichi, συντονιστής της επιχείρησης ήταν ο Ren μιας και αυτός ήταν ο αρχηγός της ομάδας η οποία και είχε βρεθεί ήδη μια φορά αντιμέτωπη με τον Kuro και τους πειρατές του. Μόλις κατέβηκα και ο τελευταίος από το πλοίο ο Ren μας είπε 2 λόγια για το τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε αλλά και να εμψυχώσει όλους τους marines.
-Προετοιμαστείτε για μια σκληρή μάχη. Ο αντίπαλος είναι πολύ δύσκολος και δεν έχουμε πολλά περιθώρια λαθών. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε και θα ελευθερώσουμε το νησί από τον Captain Kuro και το πλήρωμά του! Μας είπε συνοπτικά και μετά γεμάτοι ενθουσιασμό ξεκινήσαμε για το Syrup Village.

Προχωρούσαμε μέσα στο δάσος του νησιού όσο πιο επιφυλακτικά μπορούσαμε. Είχαμε όλα τα όπλα έτοιμα και κοιτούσαμε γύρω μας μήπως και δούμε το παραμικρό. Περίπου 10 λεπτά μετά την είσοδό μας στο δάσος ένας από τους marines πλησίασε τον Ren που βρισκόταν μπροστά μπροστά, και δίπλα του εγώ μαζί με τους άλλους 3 της ομάδας μας, και του ψιθύρισε ότι εδώ και 2-3 λεπτά ακούει περίεργους ήχους.
-Ώστε έτσι ε? Σε ευχαριστώ που με επιβεβαίωσες. Περίπου τόση ώρα ακούω κι εγώ κάτι αλλά δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω από πού έρχονται. Σε παρακαλώ ενημέρωσε όλους τους υπόλοιπους να είναι ακόμα πιο προσεκτικοί. Του είπε κι εκείνος έφυγε και ειδοποίησε και όλους τους υπόλοιπους. Αφού διανύσαμε απόσταση ακόμα 5 λεπτών και βγήκαμε σε ένα ξέφωτο στο δάσος, ακούστηκαν ήχοι από τα φυτά γύρω μας να κουνιούνται και μας περικύκλωσαν από παντού άντρες με τα όπλα τους, κυρίως πιστόλια, παρατεταμένα προς το μέρος μας. Αμέσως οι δικοί μας αντέδρασαν και σήκωσαν και αυτοί τα όπλα.
-Βρε, βρε, βρε… Τι έχουμε εδώ? Είπε μια γνώριμη φωνή πίσω από τους άντρες που μας είχαν περικυκλώσει. Σε ένα σημείο μπροστά μας ο κύκλος που είχαν φτιάξει οι αντίπαλοι «έσπασε» και μια γνωστή φυσιογνωμία ξεπρόβαλε. Ήταν ο Kuro που είχε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

-Kuro… Σου είπαμε ότι θα γυρίσουμε και το τηρήσαμε. Ετοιμάσου αυτή την φορά να χάσεις. Του είπε ο Ren και όλοι οι marines άρχισαν να φωνάζουν δυνατά για να ρίξουν το ηθικό των αντιπάλων. Εκείνοι δεν φάνηκαν να πτοούνται ιδιαίτερα και ο Kuro πήρε τον λόγο.
-Άγνωστε marine… Σου είπα εσένα, και στους άλλους 4, ότι οι άνθρωποι του νησιού δεν θα περάσουν καλά από την στιγμή που τους αφήσατε πίσω και το τήρησα. Και δεν νομίζω να χάσω από εσάς ακόμα και αν έφερνες μαζί σου 2-3 πλοία ακόμα. Απάντησε στον Ren και οι δικοί του άρχισαν να φωνάζουν ακόμα πιο δυνατά από τους marines.
-Τι τους έκανες? Πετάχτηκα εγώ μπροστά από τον Ren αγνοώντας τους άμυαλους πειρατές που ζητωκραύγαζαν για την νίκη τους πριν καλά καλά ξεκινήσει η μάχη.
-Για να σκεφτώ. Α ξέχασα δεν χρειάζεται να σου πω, αφού θα πεθάνεις. Να χαλάω σάλιο για το τίποτα, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Μου απάντησε και το σατανικό του γέλιο έγινε πιο πλατύ. Εκείνη την στιγμή έκανα κίνηση για να του επιτεθώ αλλά ο Ren μου έπιασε το χέρια και με σταμάτησε. Με μια απότομη κίνηση απελευθερώθηκα και του επιτέθηκα.
-Seiji!! Φώναξε η αδερφή μου βλέποντάς με να επιτίθεμαι μόνος μου στον Kuro. Έκανε κι εκείνη κίνηση να με ακολουθήσει αλλά ο Kuro διέταξε τους άντρες του να επιτεθούν.
-Black Cat Pirates! Επίθεση! Αφήστε αυτό τον ανόητο marine σε εμένα και μετά θα σας βοηθήσω κι εγώ να φτάσουμε σε άλλη μια νίκη! Φώναξε και οι πειρατές άρχισαν την επίθεση. Μετά από αυτή την τροπή που πήραν τα πράγματα διέταξε το ίδιο και ο Ren στους marines και η μάχη του Ναυτικού με τους Black Cat Pirates ξεκίνησε.

Οι Black Cat Pirates μας είχαν περικυκλωμένους και έτσι ο Ren έδωσε διαταγή να σχηματιστεί ένας κύκλος για να μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε από παντού. Εγώ δεν ακολούθησα την διαταγή του, καθώς είχα ήδη φτάσει μπροστά στον Kuro και το σπαθί μου είχε διασταυρωθεί για πρώτη φορά μετά από τόσες βδομάδες με τα σπαθιά που είχε κολλημένα στα γάντια του. Από πίσω μου άκουσα τον Ren να φωνάζει το όνομά μου, αλλά από εκεί και πέρα δεν άκουγα τίποτα άλλο καθώς συγκεντρώθηκα στον αντίπαλο που είχα μπροστά μου. Δευτερόλεπτα μετά, είχαμε ανταλλάξει μερικά ακόμα χτυπήματα αλλά κανείς δεν κατάφερε να κάνει έστω και μια μικρή γρατζουνιά στον άλλο. Όμως, ο Kuro είχε καταφέρει να με κάνει να οπισθοχωρήσω μερικά βήματα με τα πολύ δυνατά χτυπήματά του. Είχα οπισθοχωρήσει τόσο, ώστε να κοντεύω να φτάσω στον κυκλικό σχηματισμό των marines, που ταυτόχρονα είχε επεκταθεί  λίγο προς τα εμάς πάνω στην ταραχή της μάχης.
- Τι έγινε, μικρέ marine? Πού πήγε όλη εκείνη η αυτοπεποίθηση που είχες μέχρι πριν λίγο? είπε χαμογελώντας με ένα τρόπο που μου φάνηκε πως έκανε το πρόσωπό του να παραμορφώνεται. Ήθελα τόσο πολύ να το σβήσω σε μια στιγμή αλλά ήξερα πολύ καλά ότι ακόμα δεν ήμουν σε αυτό το επίπεδο.

Η μάχη συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς. Στα αυτιά μου έφταναν πυροβολισμοί και ήχοι διαξιφισμών από όλες τις κατευθύνσεις μαζί με κραυγές όσων τραυματίζονταν. Όσον αφορά την προσωπική μου μάχη με τον Kuro, στις επόμενες συγκρούσεις μας κατάφερα να ισορροπήσω την κατάσταση καθώς άρχισα να προσαρμόζομαι στην δύναμη των χτυπημάτων του. Πλέον, πατούσα καλύτερα στα πόδια μου και μάλιστα κάποιες φορές αισθανόμουν ότι τα χτυπήματά μου τον δυσκόλευαν, έστω και λίγο. Λίγη ώρα είχε περάσει από την έναρξη της μάχης και όλοι γύρω μας είχαν ανακατευτεί κι έτσι τα δύο μέτωπα βρίσκονταν μόλις λίγα εκατοστά μακριά μας. Δυστυχώς αυτό με έκανε να προσέχω παραπάνω τις επιθέσεις μου οι οποίες πλέον δεν είχαν την ίδια ένταση ή συχνότητα, καθώς φοβόμουν ότι ίσως τραυματίσω κάποιον σύμμαχο, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο και για τον Kuro. Οι επιθέσεις του γίνονταν όλο και πιο γρήγορες, ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησε να επιτίθεται και έκανε αφού έκανε ένα μικρό άλμα προς τα πίσω είπε:
-Όσο κι αν διασκεδάζω την μικρή μας μάχη, θα πρέπει σιγά σιγά να την τελειώσω. Ελπίζω να θυμάσαι αυτή την τεχνική. είπε και αφού άφησε τα χέρια του να πέσουν μπροστά από το σώμα του, άρχισε να τα κουνάει σαν εκρεμμές.

Από την προηγούμενη αναμέτρησή μας ήξερα ότι αυτό δεν ήταν καλό κι έτσι έτρεξα κατευθείαν κατά πάνω του προσπαθώντας να τον σταματήσω πριν εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο, όπως την προηγούμενη φορά. Όμως αυτή μου η κίνηση δεν είχε αντίκρισμα. Την στιγμή που το σπαθί μου θα τον ακουμπούσε, εξαφανίστηκε από μπροστά μου κι έτσι άρχισα να παρατηρώ το μέρος γύρω μου μήπως και τον εντοπίσω. Αντί να βρω τον Kuro όμως παρατήρησα κάτι που με παραξένεψε αρκετά. Οι περισσότερες μάχες είχαν σταματήσει και οι πειρατές φαίνονταν τρομαγμένοι. Μάλιστα μερικοί από αυτούς είχαν αρχίσει να τρέχουν ενώ άλλοι φώναζαν στον καπετάνιο τους και ήλπιζαν να τους ακούσει.
-Καπετάνιε, σε παρακαλώ! Τουλάχιστον περίμενε να απομακρυνθούμε!
Ένας άλλος είχε πέσει στα γόνατα, με το σπαθί του στο έδαφος και έκλαιγε φωνάζοντας:
-Είναι πολύ αργά! Θα πεθάνουμε όλοι!! και έπειτα ακούμπησε χέρια και κεφάλι στο έδαφος.
-ΤΙ? Κι εμείς??  αναρωτήθηκε η αδερφή μου, λες και δεν είχε ξαναδεί αυτό το σκηνικό. Πολλοί από τους marines γύρω μου φαίνονταν όσο έκπληκτοι όσο εγώ, καθώς δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν οι πειρατές τόσο τρομοκρατημένοι, αλλά όσα έγιναν μετά δεν μπορούσαν να είναι παρά η φυσική συνέχεια, σύμφωνα με όσα ήδη ήξερα για την τεχνική του αυτή.

Ένας marine στα αριστερά μου βρέθηκε ξαφνικά χωρίς κεφάλι. Όλοι οι marines, εκτός της ομάδας μου που είχαμε ξαναδεί την συγκεκριμένη κίνηση, πάγωσαν στο θέαμα αυτό. Εγώ με την αδερφή μου κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και αμέσως μετά φώναξα σε όλους:
-Φτιάξτε τον κύκλο που είχαμε από την αρχή της μάχης και παρατηρείστε καλά την περιοχή γύρω σας. Σίγουρα θα μπορέσουμε να τον δούμε αν είμαστε πολύ προσέκ... δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την φράση μου και το στήθος ενός άλλου marine άνοιξε στα 2 και αμέσως μετά το άψυχο σώμα του έπεσε στο έδαφος. Μερικοί από τους marines άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι, μαζί τους και οι πειρατές και, δυστυχώς, οι φωνές μου και του Ren δεν μπόρεσαν να τους επαναφέρουν στα λογικά τους. Καμιά εικοσαριά από εμάς όμως καταφέραμε και κρατήσαμε καθαρό το κεφάλι μας και σχηματίσαμε τον κύκλο, όπως τους είχα συμβουλεύσει. Στα επόμενα δευτερόλεπτα το μόνο που βλέπαμε ήταν πτώματα να πέφτουν δεξιά και αριστερά και μια σκιά να εμφανίζεται δίπλα τους για κλάσματα του δευτερολέπτου στην καλύτερη. Ο Kuro χωρίς να διαχωρίζει εχθρό από σύμμαχο έσφαζε τους πάντες. Μέχρι και μερικά δέντρα κατάφερε να κόψει στην ταχύτητα που κινούνταν και τελικά κατάφερε και έριξε κάποιον από τον κύκλο.

Προσπαθούσα να καταλάβω το μοτίβο πίσω από τις επιθέσεις του αλλά δεν κατάφερα να βρω κάτι. Μέχρι που ο Ren μίλησε.
-Αν παρατηρήσετε αυτούς που χτυπάει τα φύλλα γύρω τους κουνιούνται για 1 περίπου δευτερόλεπτο πριν τους χτυπήσει. Κι έτσι από εκείνη τη στιγμή επικέντρωσα το βλέμμα μου σε 1 συγκεκριμένο άτομο μήπως και είναι αυτός που θα χτυπηθεί μετά. 2 νεκρούς αργότερα παρατήρησα τα φύλλα γύρω του να στροβιλίζονται και 1 δευτερόλεπτο μετά ένας πίδακας αίματος πετάχτηκε από την κοιλιά του, όπως είπε ο Ren. Έτσι, είχαμε πλέον ένα στοιχείο που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μην πεθάνουμε αρκεί να το καταλαβαίναμε γρήγορα και να μαντεύαμε που θα χτυπούσε. Η ώρα να καταλάβουμε αν μπορούσαμε να τον σταματήσουμε δεν άργησε όμως. Εντελώς ξαφνικά τα φύλλα κοντά στα πόδια του διπλανού μου άρχισαν να κουνιούνται και κατευθείαν σήκωσα το σπαθί μου για να βοηθήσω. Μάταια. Με ένα κόψιμο στα πλευρά, τόσο βαθύ που σχεδόν τον έκοψε στα 2, άλλος ένας έχασε την ζωή του και εγώ καλύφθηκα στα αίματα.

Αυτό συνεχίστηκε για λίγο ακόμα και ο κύκλος είχε μικρύνει αρκετά με πλέον μόνο 8 άτομα, οι 5 τις ομάδας μου και άλλοι 3. Ο επόμενος που χτυπήθηκε ήταν ένας πειρατής που δεν μπόρεσε να φύγει πολύ μακριά μετά τα τραύματα της μάχης του με κάποιον marine και μετά ήρθε η σειρά μου. Τα φύλλα μπροστά μου κουνήθηκαν έντονα και αμέσως κράτησα καλύτερα το σπαθί μου μπροστά στο στήθος και στηρίχθηκα καλύτερα στα πόδια μου, σαν να περίμενα σύγκρουση με κάτι υπερβολικά βαρύ. Πάνω στην ώρα που ήμουν έτοιμος, ένιωσα μεγάλη πίεση στο σπαθί και κάτι να προσπαθεί να με σπρώξει προς τα πίσω αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Kuro στεκόταν μπροστά μας, σταματημένος και φανερά έκπληκτος. Όσοι είχαμε μείνει ήμασταν σχεδόν όσο έκπληκτοι όσο αυτός με αυτό που μόλις έγινε.
-Δεν μπορεί... ψέλλισε και άρχισε να τρέχει μέσα στο δάσος προς την κατεύθυνση του χωριού.
-Μείνετε εσείς εδώ να ψάξετε για επιζώντες, θα πάω εγώ να τον σταματήσω. είπα και άρχισα να τρέχω από πίσω του.
-Περίμενε! Δεν μπορώ να σε αφήσω να πας μόνος σου! μου φώναξε ο Ren.
-Όποιος και να έρθει μαζί μου θα με καθυστερήσει. Είμαι ο μόνος τόσο γρήγορος για να τον φτάσει. φώναξα καθώς συνέχισα να τρέχω και φάνηκε να πείθεται καθώς δεν έφερε αντίρρηση.