Τέλος-Φρούτο] Πρώτη μάχη με χρήστη Φρούτου

-Αυτό είναι περίπλοκο, μονολόγησε ο Bloody σκεπτικός. Τουλάχιστον ξέρουμε ποιο μέρος να αποφύγουμε για να είμαστε ασφαλείς! Σ' ευχαριστώ Edgar!
-Δεν κάνει τίποτα! χαμογέλασε το παιδί ευδιάθετο και κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να τους αφήσει να ξεκουραστούν. Θα μείνετε πολλές μέρες στο νησί;
-Όχι πολλές. Θα δούμε λίγο τα αξιοθέατα και μετά θα φύγουμε.
-Αυτό είναι κρίμα. Ήθελα να κάνουμε λίγη ακόμα παρέα, απευθύνθηκε στον Mark που χαμογέλασε το ίδιο απογοητευμένος. Πρέπει να κρατήσω χαμηλό προφίλ για τις επόμενες μέρες, να μην δώσω αφορμή στον Lox. Εύχομαι τα καλύτερα για τα ταξίδια σας!
Η παρέα αποχαιρέτησε τον Edgar που απομακρύνθηκε από την περιφέρεια του πανδοχείου. Ο προορισμός του όμως δεν ήταν για πίσω στην πόλη, αλλά για το εσωτερικό του δάσους και την καλύτερη κρυψώνα του όταν τα έβρισκε σκούρα. Ήταν επίσης η δικλείδα ασφαλείας του που του παρείχε προστασία. Αυτός ως αντάλλαγμα μετέφερε πληροφορίες που ενδιέφεραν την άλλη πλευρά.
-Με βοηθήσατε και σας πρόσφερα πληροφορίες. Είμαστε πάτσι και οι δρόμοι μας εδώ χωρίζουν. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να μου κρατήσεις κακία, θα καταλάβεις, σωστά Mark; χαμογέλασε ύπουλα.

Πίσω στον χώρο διαμονής των παιδιών, η συζήτηση επανήλθε με την κατάστρωση του σχεδίου τους.
-Δεν μοιάζεις αποθαρρυμένος. Σκοπεύεις να μας σύρεις σε μάχη ενάντια σε πειρατές; ανασήκωσε τα φρύδια δίχως να το πιστεύει πραγματικά.
-Αυτό αποκλείεται! επιβεβαίωσε. Χρειαζόμαστε απλά έναν αντιπερισπασμό για να τους τραβήξουμε από την φωλιά τους. Και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, η κίνηση μας θα είναι πιο γρήγορη από ό,τι φανταζόμασταν.
-Τι εννοείς;
-Μετά τα επεισόδια και την επίδειξη χρημάτων που κάναμε, συν ότι μένουμε μακριά από την ασφάλεια της πόλης, δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο υποψήφιο θύμα για ληστεία.
Τα παιδιά γούρλωσαν τα μάτια συνειδητοποιώντας το. Δηλαδή είχαν ήδη μπει στο στόχαστρο χωρίς να το υπολογίζουν; Δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένοι!
-Μα δεν έχουμε καθόλου άλλα λεφτά! Ο καθένας χρησιμοποίησε ήδη όσα είχε αποταμιεύσει, σχολίασε αναφερόμενος στα πουγκιά.
-Μην ανησυχείς Αφεντικό! Θα φροντίσω εγώ να βγάλουμε κι άλλα λεφτά! τον “καθησύχασε” το παιδί με μάτια που έλαμπαν.
Ανατριχίλες διαπέρασαν τα σώματα των υπολοίπων...

-Προς το παρόν, δεν έχουμε ανάγκη άλλα χρήματα. Και οι πειρατές δεν γνωρίζουν ότι δεν κρύβουμε περισσότερα λεφτά. Δεν θα κάτσουν να το συζητήσουν στην τελική!
-Και τότε τι κάνουμε;
-Τους αφήνουμε να δράσουν! Θα μείνω εγώ εδώ σε επιφυλακή και εσείς θα πάτε για το Φρούτο.
-Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουμε μόνο σου ενάντια σε 10 πειρατές! αντέδρασε ο Arima.
-Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας, σκυθρώπιασε ο Bloody, δεν πρόκειται να τα βάλω μαζί τους σε μάχη. Θα τους παγιδεύσω! Άλλο με προβληματίζει εμένα, προσπέρασε το ζήτημα, στρέφοντας αλλού την προσοχή. Ο καπετάνιος τους, ο Damian είναι χρήστης Φρούτου. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα.
Όλοι περίμεναν να ακούσουν κάτι σχετικό με το πόσο δύσκολο θα ήταν να τον βγάλουν απ την μέση, αλλά ο Bloody τους εξέπληξε:
-Το ένα είναι να έγινε χρήστης χάρη στο Φρούτο που ψάχνουμε εμείς! είπε και τα παιδιά ταράχτηκαν.
-Εννοείς να το βρήκε εκείνος πρώτος και να το πήρε για τον εαυτό του;
-Ακριβώς! συμφώνησε. Αυτό το ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφικό για εμάς! Ακόμα και όλα σωστά να πάνε στο πλάνο μας, δεν θα καταφέρουμε τίποτα στο τέρμα. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να έχει φάει κάποιο άλλο Φρούτο του Διαβόλου! Σε αυτή την περίπτωση, το αντικείμενο της έρευνας μας πιθανό να παραμένει ανέπαφο αλλά παραμένουν μυστήριο οι δυνάμεις του πειρατή!
-Πρέπει να το ρισκάρουμε! έκανε με αποφασιστικότητα το παιδί.
-Εννοείται! δεν δίστασε δευτερόλεπτο κι εκείνη.

Τα μάτια τους στράφηκαν στον Arima που είχε την τελική απόφαση. Εκείνος παρατηρούσε τον Bloody σε όλη την διάρκεια της κουβέντας τους. Ακόμα και όταν συνομιλούσαν με τον Edgar ή και πριν στην πόλη, ο Arima παρατηρούσε τον Bloody εξονυχιστικά.
-Θα είμαστε από σήμερα σε επιφυλακή. Θα ακολουθήσουμε το σχέδιο σου ξεκινώντας απόψε κιόλας! Προς το παρόν, ας ξεκουραστούμε!
Η May και ο Mark χαμογέλασαν με ευδιαθεσία και προσμονή για περιπέτεια ενώ ο Bloody έγνεψε κοφτά πιο συγκρατημένος. Πάνω που σηκώθηκαν από τις καρέκλες για να πάνε στα δωμάτια, ο Arima έπιασε από τον αγκώνα τον νεαρό.
-Θέλω να σου πω, ανέφερε χαμηλόφωνα.
Οι δυο τους μετακινήθηκαν προς το εσωτερικό του δάσους, ενώ οι άλλοι δύο διακριτικά δεν ρώτησαν.
Ο Bloody περίμενε νωχελικά τον Arima να βρει τα κατάλληλα λόγια να ξεκινήσει.
-Ανακάλυψα τι κρύβεις! του δήλωσε χωρίς να εμφανίζει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα στο πρόσωπο του.
-Ω, αυτό θα έχει ενδιαφέρον! ανασήκωσε το φρύδι διασκεδασμένος εκείνος, με ξεκάθαρες αμφιβολίες.

-Είσαι επικηρυγμένος! συνέχισε σαν να μην άκουσε τίποτα.
-Μην λες ανοησίες! Εγώ δεν ήμουν αυτός που στην πόλη πρότεινε να καλέσουμε τους marines; Αν είχα επικήρυξη, δεν θα τολμούσα να το ρισκάρω!
-Είναι καλό επιχείρημα, συμφώνησε, αλλά δεν σταμάτησε: Υπάρχει όμως εξήγηση γι αυτό. Δεν θα σε αναγνώριζαν ακόμα κι αν σε έβλεπαν. Μπορεί να ψάχνουν για σένα, δεν ξέρουν το πρόσωπο σου όμως! Αυτό που ξέρουν είναι το πραγματικό σου όνομα, αναγνωρίζουν το όνομα “Milly”, γι αυτό αυτο-αποκαλείσαι “Bloody” και μου έχεις απαγορεύσει να το αναφέρω δημοσίως.
-Σου έχω απαγορεύσει να το αναφέρεις γιατί με ενοχλεί. Είναι κοριτσίστικο, δεν το αντέχω! Δεν έχω κανέναν άλλο λόγο!
-Όταν η May πρότεινε να φωνάξουμε ενισχύσεις marines για τους Skinless Pirates, δεν σχολίασες. Αλλά δεν σου άρεσε, σωστά;
-Ίσως απλά δεν τους συμπαθώ όπως δεν τους συμπαθείς κι εσύ, απέφυγε διπλωματικά να απαντήσει.
-Δεν με νοιάζει! ξεκαθάρισε απότομα και ο Bloody έμεινε να τον κοιτά. Δεν με νοιάζει αν έχεις επικήρυξη, αν σε κυνηγάνε ή κρύβεσαι από τους πάντες. Αυτό που θέλω να ξέρω είναι πόσο κινδυνεύεις.

-Ωωωω... στένεψαν καχύποπτα τα μάτια του. Θέλεις να μάθεις τι μπελάδες θα πέσουν πάνω στους φίλους σου, σωστά; Ποιος θα τους κυνηγήσει εξαιτίας μου;!
Υπήρχε καταφρόνια στον τόνο του για τα κίνητρα του Arima.Τι θα ακολουθούσε μετά την ανακάλυψη; Θα έκοβαν τους δρόμους τους εκεί, για να μην πάρει η μπάλα τα τρία παιδιά; Θα τον χρησιμοποιούσε μέχρι να πάρει το Φρούτο και μετά θα τον εγκατέλειπε;
-Προφανώς! Έχω ευθύνη να προστατεύω να μέλη της παρέας μας και το να ξέρω τους κινδύνους θα βοηθήσει πολύ!
-Συμπεριλαμβάνεις κι εμένα;! ρώτησε έχοντας συμπεράνει τι υπονοούσε το αγόρι.
-Και βέβαια. Αφού είμαστε φίλοι! δήλωσε το αυτονόητο εκείνος.
-Μπορώ να αντιμετωπίσω μόνος μου τους κινδύνους που προσελκύω, δήλωσε με σκοτεινό ύφος και χολωμένα νεύρα. 10 πειρατές, 20... Δεν κάνει διαφορά για μένα! Παιχνιδάκι!
-Bloody— ξεκίνησε με αυστηρό ύφος ο Arima, ανήσυχος και μην κατανοώντας το σκεπτικό του νεαρού.
-Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι! ύψωσε το χέρι για να τον διακόψει. Ούτε γι αυτό, ούτε για μελλοντικούς μπελάδες. Έχω κόψει τους δεσμούς μου με εκείνη την μεριά εδώ και αρκετό καιρό και κανείς δεν θα αναγνωρίσει το πρόσωπο μου, τον διαβεβαίωσε.
Ο Arima δεν είχε πειστεί. Ήθελε να κάνει κάτι για τον Bloody γιατί είχε νιώσει κάτι επικίνδυνο στα λεγόμενα του. Πλέον τον θεωρούσε πολύτιμο φίλο του. Αλλά ποιος ήταν ο ίδιος και τι είδους ικανότητες είχε για να στηρίξει κάποιον σαν τον πολύ ικανότερο Bloody;
-Εντάξει. Σε εμπιστεύομαι, Bloody οπότε φρόντισε να επιστρέψεις κοντά μας όσο πιο σύντομα γίνεται!
Ο Arima χαμογέλασε αχνά και έσφιξε τον ώμο του νεαρού πριν κινηθεί προς τα πίσω για το δωμάτιο του. Ο Bloody έμεινε μόνος του για λίγο ακόμα. Το σώμα του δονούταν από νεύρα...

Αργά το βράδυ, η τριάδα ετοιμάστηκε και αποχαιρέτησε τον Bloody για να πάνε μέσω θαλάσσης κοντά στην ακτή στην βόρεια πλευρά του νησιού. Η όλη διαδικασία πήρε αρκετή ώρα. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους, ήταν περασμένα μεσάνυχτα και δεν υπήρχε ίχνος από φως για να βλέπουν μπροστά τους. Τα σύννεφα είχαν καλύψει το φεγγάρι, δίνοντας τους κάλυψη από βλέμματα.
Ο Mark είχε αναλάβει την πλοήγηση της βάρκας τους και οι άλλοι δύο ήταν σε επιφυλακή. Όπως τους είχε πληροφορήσει ο Edgar, η θάλασσα μπροστά από τον γκρεμό ήταν δυσπρόσιτη μέσω θαλάσσης. Χωρίς ικανή πλοήγηση και δυνατό σκαρί, οποιοδήποτε καράβι θα έσκαγε στα βράχια παρασυρμένο από τα θαλάσσια ρεύματα. Οι καρδιές τους επίσης σκίρτησαν όταν διέκριναν ένα πλοίο αγκυροβολημένο με μια μαύρη σημαία να ανεμίζει στον δυνατό αέρα. Στο έμβλημα υπήρχε η νεκροκεφαλή των πειρατών, που χαμογελούσε δαιμόνια με σπαθιά να τρυπάνε την επιφάνεια της. Έφερνε αρρυθμίες στις καρδιές του μιας και πρώτη φορά έρχονταν έστω κι έμμεσα αντιμέτωποι με πειρατές.
Συνέχισαν την πορεία μέσω θαλάσσης για την προσβάσιμη ακτή και από εκεί συνέχισαν με τα πόδια. Θα πλησίαζαν αρκετά κοντά για να κατασκοπεύσουν την κατάσταση των πειρατών. Πλησίασαν μέσα από το δάσος τον γκρεμό, αλλά όχι αρκετά για να προδοθούν. Τουλάχιστον οι πειρατές δεν θα περίμεναν μερικά παιδιά να τους παρακολουθούν, οπότε αν είχαν σκοπιές δεν θα ήταν σε αυστηρή επιφυλακή ούτε θα περίμεναν επίθεση από στεριά.
Τα παιδιά διέκριναν ανάμεσα στους κορμούς τις πρόχειρες σκηνές των πειρατών. Βασικά τον περισσότερο χρόνο οι Skinless Pirates τον περνούσαν στο λημέρι τους και εξορμούσαν μόνο για να κάνουν επίθεση σε κάποια πόλη ή πλοίο, ή για να πάνε σε κάποιο μέρος να διασκεδάσουν. Οπότε, μπορεί οι εγκαταστάσεις τους στο σημείο να ήταν απλές, είχαν όμως αρκετά αντικείμενα στην διάθεση τους.  Υπήρχαν μπαούλα, εξοπλισμοί παρατημένοι στην άκρη, βαρέλια με ποτό ή φαγητό. Αν ήταν ο Bloody μαζί τους θα παρατηρούσε και ακόμα μία λεπτομέρεια, καίριας σημασίας. Αλλά δυστυχώς δεν ήταν.

-Βλέπεις κανέναν; ψιθύρισε ο Arima στην May.
-Όχι, επιβεβαίωσε το κορίτσι. Ίσως έχουν ήδη φύγει για το πανδοχείο... Η έκφραση της σκοτείνιασε και γύρισε με αβεβαιότητα προς το αγόρι. Ξέρω ότι ήταν δική του ιδέα, αλλά λες να κινδυνεύσει;
Αναφερόταν στον Bloody προφανώς. Ο Arima το σκέφτηκε για λίγο σιωπηλά. Κι ύστερα αποφάσισε να της απαντήσει:
-Θα είναι μια χαρά! την καθησύχασε και το κορίτσι επέστρεψε στα δεδομένα της κατάστασης τους με συγκέντρωση.
-Νομίζω είδα μια σκιά να κουνιέται! πετάχτηκε με χαμηλή φωνή κι έγνεψε με το κεφάλι την κατεύθυνση.
Οι άλλοι δύο πρόσεξαν μια φιγούρα να περπατά ρυθμικά γύρω από τις σκηνές. Ήταν ένας φρουρός που κρατούσε τσίλιες για κάθε ενδεχόμενο. Αλλά όσο κι αν έψαξαν με τα μάτια τους, τα παιδιά δεν κατάφεραν να εντοπίσουν δεύτερο. Οι καρδιές τους πάλλονταν με ανακούφιση και αισιοδοξία.
-Μπορούμε να βγάλουμε έναν πειρατή από την μέση!
-Θα τον αναλάβω εγώ. Δεν θα με δει καν να έρχομαι.
-Μισό λεπτό! διέκοψε το παιδί αιφνιδιάζοντας τους. Τι είναι αυτό;

Αυτή τη φορά τους έδειχνε ένα σημείο πέρα από τον καταυλισμό, στην άκρη του γκρεμού. Υπήρχε ένας στύλος καρφωμένος στον βράχο και με δυσκολία διέκριναν ότι στην κορυφή του υπήρχε δεμένο ένα σκοινί. Η άλλη άκρη του σκοινιού ήταν πέρα από την οπτική τους δυνατότητα, η γωνία που έκανε το σχοινί θα μπορούσε να έχει μόνο μία πιθανή εξήγηση.
-Ενώνει το γκρεμό με το καράβι τους! σοκαρίστηκε το κορίτσι με την ανακάλυψη.
-Και βέβαια! συνειδητοποίησε πιο καθυστερημένα το αγόρι. Ο “Skinless” Damian είναι χρήστης φρούτου. Θα ήταν αδύνατο για εκείνον να κατέβει τον γκρεμό και να κολυμπήσει μέχρι το καράβι όπως το υπόλοιπο πλήρωμα.
-Είναι μια γρήγορη μέθοδος να το σκάσουν αν τους κάνουν επίθεση από στεριά. Κι έπειτα ο γκρεμός έχει καταπληκτική θέα στην θάλασσα. Ακόμα και πλοία να έρχονταν, μόλις τα έβλεπαν θα είχαν την ευκαιρία να το σκάσουν με το πλοίο τους! υπολόγισε το παιδί.
-Αυτό είναι πρόβλημα, αναστέναξε το κορίτσι προσελκύοντας τα βλέμματα τους. Αν υπάρχει ένας φρουρός εδώ στον γκρεμό, ποιος μας εγγυάται ότι δεν υπάρχει δεύτερος πάνω στο καράβι τους; εξήγησε και τα πρόσωπα των αγοριών σκυθρώπησαν.
-Θα το αναλάβω εγώ! πήρε αποφασιστικά την πρωτοβουλία το παιδί.
-Mark! γάβγισε απαγορευτικά, αλλά το βλέμμα του Mark έγινε παρακλητικό.
-Αφεντικό, αναγκαστικά πρέπει να χωριστούμε. Εσύ πρέπει να προστατέψεις την Μεγάλη Αδελφούλα και να τελειώσετε γρήγορα με τον γκρεμό. Μετά ελάτε στο καράβι να με υποστηρίξετε, αν έχω δυσκολίες.
Ο Mark δεν προθυμοποιήθηκε ώστε να το παίξει ήρωας. Ήξερε μέχρι που έφταναν οι δυνάμεις του και δεν θα έπαιρνε ρίσκο αν έβρισκε μπελάδες. Ήθελε όμως να αποδείξει ότι μπορούσε να συμμετέχει στις μάχες, ότι δεν έσερνε την ομάδα. Ο Arima γνώριζε ότι το παιδί είχε προπονηθεί σε μάχη, ίσως να τον ξεπερνούσε ήδη σε ικανότητα παρότι ήταν 3 χρόνια μικρότερος του. Γι αυτό δεν έφερε άλλη αντίρρηση και έγνεψε με το κεφάλι.
Έχοντας ολοκληρώσει τις εσωτερικές επικοινωνίες, τα παιδιά κινήθηκαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Εν τω μεταξύ, οι Skinless Pirates ετοίμαζαν την επιδρομή τους ενάντια στα “ανυποψίαστα” θύματα στο πανδοχείο που έμεναν. Είχαν έτοιμα τα όπλα τους  και γέλαγαν μεταξύ τους εικονιζόμενοι τον πανικό που θα έσπερναν. Στην διαδρομή τους όμως από το λημέρι τους μέχρι το πανδοχείο, κάποιος τους περίμενε. Ήταν ο Bloody που στεκόταν με την πλάτη σε έναν κορμό δέντρου, τα χέρια δεμένα στο στήθος και ύφος ανθρώπου που είχε βαρεθεί να περιμένει. Κι ήταν εντελώς άοπλος. Όλοι τους έσμιξαν τα φρύδια. Τι γύρευε ένα από τα θύματα τους εκεί;
-Επιτέλους! αναφώνησε ο νεαρός χωρίς να ταράζεται καθόλου από την περίμετρο που έστισαν γύρω του. Αν περνούσε ακόμα μία ώρα μέχρι να έρθετε, θα σας έψαχνα εγώ!
-Μορφονιέ, κούνα το κεφάλι σου! Αν γυρεύεις μπελάδες, βρήκες λάθος άτομα να προκαλέσεις!
-Μπελάδες;! Ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. Τα πρόσωπα των πειρατών ασχήμυναν ακόμα περισσότερο από οργή. Είστε μόνο 10; Απογοήτευση! Ειλικρινά είμαι τόσο τσαντισμένος που με το ζόρι συγκρατήθηκα για μια μέρα ακόμα! Έχεις ιδέα πόσο δυσκολεύομαι να ακούω ένα αγοράκι να ανησυχεί για την ασφάλεια μου; Πόσο καταπιέζομαι όταν με αποκαλεί “φίλο”; Πόσο ουρλιάζω μέσα στο κεφάλι μου για να κάνω υπομονή μέχρι τώρα; Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Εγώ το προκάλεσα!! Ναι, εγώ φταίω με την φαεινή μου ιδέα να δω την φάτσα του, μόλις φάει το Φρούτο και καταλάβει τι κορόιδο πιάστηκε! Αλλά μου ρχεται να ξεράσω από την τόση καλοσύνη! Θέλω αίμα για να ηρεμήσω!