Οι φράουλες δεν είναι πάντα γλυκές.[Τέλος]

Ένας άντρας με γαλάζια μαλλιά και ηλιθιωδώς πολύχρωμα ρούχα εμφανίστηκε μπροστά της. Είχε μια τούφα κίτρινα μαλλιά και στεκόταν ολόρθος μπροστά της, ξιπασμένος, σαν να του άνηκε όλο το νησί. Η αλήθεια ήταν πως σύμφωνα με τα δεδομένα, του άνηκε μόνο το μισό. Χμ, αν το πρωτοπαλίκαρό του ήταν τόσο εύκολο, δεν έβλεπε πως κατάφερνε να το κρατήσει. Μάλλον το ναυτικό θα ήταν ανύπαρκτο σ'αυτό το νησί. Τον ζύγιασε με τα μάτια της για κάμποση ώρα. Αποφάσισε πως δεν άξιζε να του μιλήσει καν. Χωρίς να το σκεφτεί παραπάνω, έκοψε ένα κομμάτι του ρούχου της, το βούτηξε μέσα στο ρούμι κι άναψε ακόμα ένα σπίρτο--το μπουκάλι εκτοξεύθηκε πριν το πάρει χαμπάρι κανείς! Όμως ο αρχηγός τους ήταν πονηρός και η έκρηξη δεν του έκανε και πολλά--χρησιμοποίησε σαν ανθρώπινη ασπίδα έναν από τους άντρες του! Εκτός από αμυχές και κανένα μικρό τραύμα, δεν τον πείραξε καθόλου.

Εκνευρισμένη ακόμα περισσότερο, πήρε και το επόμενο μπουκάλι, το τελευταίο της, κι έκανε το ίδιο--το άλλο μανίκι σκίστηκε τώρα κι έγινε φιτίλι για τη νέα της "βόμβα" ΄ την ανακάτεψε καλά, να πάει και στο κομμάτι ρούχου το αλκοόλ κι έτρεξε προς το μέρος του: ήταν κρυμμένος πρακτικά πίσω από έναν απ'το πλήρωμά του, πάνω στο κατάστρωμα, δίπλα στο τιμόνι. Με λίγη τύχη μπορεί να κατέστρεφε και το πηδάλιο! Άναψε το σπίρτο, απέφυγε έναν που πήγε να πέσει πάνω της, και πέταξε την τελευταία της βόμβα πίσω από τον δειλό "αρχηγό" τους. Μέχρι να καταλάβουν την πορεία της αυτοσχέδιας βόμβας, είχε ήδη εκραγεί πάνω απ'τα κεφάλια τους...αλλά και το δικός της. Για μια ακόμη φορά, πολλά θραύσματα πέσαν πάνω της, πάλι απ'τα δεξιά της, χειροτερεύοντας την κατάσταση. Ένιωθε σαν μαξιλαράκι για καρφίτσες! Πάλι καλά που το μπουκάλι δεν ήταν πολύ χοντρό για να φύγουν μεγάλα κομμάτια!

«Είσαι τρελή, τι κάνεις; Σε πιάνει κι εσένα!» Αν και διαμαρτυρόταν, εκείνος τα πήγαινε καλά με το να απωθεί πειρατές. Το οξύ αυτό τελικά όντως ήταν αποτελεσματικό. Και δεν είχε χαραμίσει ούτε το μισό ακόμα.
«Ακολούθα με,» ήταν το μόνο που είπε κι έδειξε με το πηγούνι της το μέρος που ήταν πεσμένος ο αρχηγός τους. Φυσικά γύρω τους επικρατούσε πανικός και μια μεγάλη αμηχανία για το τι θα έπρεπε να κάνουν μετά: αν πάλευαν, μπορεί αυτή να σκότωνε το αφεντικό τους. Αν παραδίνονταν μπορεί το αφεντικό τους μετά να τους τιμωρούσε. Έτσι, πολύ λίγοι έφεραν αντίσταση στους δύο ξένους όταν ανέβηκαν πάνω στο κατάστρωμα, έπιασαν τον Bayan και άρχισαν να τον...συμμορφώνουν.

«Θα μας πεις πού είναι όλα μου τα πράγματα και ποιο είναι το μικρότερο δικό σας καράβι και δε θα σε σκοτώσω,» του είπε ξερά, με κάθε πρόθεση να πραγματοποιήσει την απειλή της αν δεν έκανε ακριβώς ό,τι του έλεγε. Παραπάνω από τρομοκρατημένος, ο άντρας κλαψούρισε ασυνάρτητα. Τον χτύπησε για να του δώσει να καταλάβει πως δεν παίζει.
«Ει-είναι στο πλοίο δίπλα απ'αυτό, όλα σου τα πράγματα ΄ ένας από το πλήρωμα θα πάει να στα φέρει...»
«Πιο δυνατά,» είπε μέσα από σφιγμένα δόντια και τον ταρακούνησε. «Δε σ'άκουσαν οι άντρες σου.»

Επανέλαβε δυνατότερα ΄ όχι ένας, αλλά τρεις φύγανε ταυτόχρονα για να τα φέρουν. Τουλάχιστον ήταν υπάκουοι, κάτι ήταν κι αυτό. «Και τ-το πλοίο που θες είναι...λίγο μακριά από δω, αλλά θα το βρεις με το όνομα Μαίρη η 3η. Είναι προς τα νότια...»
«Αν λες ψέματα, ειλικρινά θα σε σκοτώσω.»
«Χε, αν τολμήσεις να γυρίσεις πίσω, θα σε σκοτώσω εγώ,» την απείλησε, με αίμα στο χαμόγελό του. Ήθελε να φαίνεται ατρόμητος παρά τις συνθήκες μπας και τη φοβίσει. Όταν όμως αντί για φόβο ή έστω δισταγμό το μόνο που είδε ήταν απορία, φοβήθηκε αυτός. «Γιατί με κοιτάς έτσι...;»
«Πώς» αναρωτήθηκε με στόμφο και προφανώς ρωτούσε για το πως θα τη σκότωνε. «Θα με χτυπήσεις όταν δε θα βλέπω;»
«Τ-τι εννοείς; Πώς να σε χτυπήσω όταν εσύ θα σαι τόσο μακριά;»

Η κοπέλα γέλασε, πραγματικά γέλασε κι άρχισε να πιάνει τα πλευρά της απ'τον ξαφνικό πόνο. «Νόμιζες πως δε θα σε πάρω μαζί μου. Χαριτωμένο.»
«Θ-θ-θ-θ-θα τι ακριβώς;»
Εκείνη τη στιγμή, όλα τους τα πράγματα συν μια ταλαιπωρημένη γάτα με ανακατεμένο τρίχωμα πετάχτηκαν στα πόδια της. «Όλα αυτά είναι ΄ τη γάτα την ταΐζαμε. Άσε τώρα το αφεντικό.»
«Το αφεντικό σας θα με συνοδεύσει μέχρι το καινούργιο μου πλοίο. Μετά είναι όλος δικός σας.»

Δεν είχαν άλλη επιλογή και το ήξεραν. Αφού ήλεγξε τα πράγματά της, αποφάσισε πως μπορούσαν να φύγουν, και η γάτα μαζί. Με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη, ο Mark ακολούθησε τη Lorenza η οποία έσπρωχνε ή τραβούσε τον ενοχλητικό άντρα που την είχε πιάσει αιχμάλωτη. Χε, πόσο μακριά φάνταζε εκείνη η εμπειρία, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε πάνω από πέντε-δέκα λεπτά που τελείωσε, σχεδόν αισίως. Όταν φτάσανε εκτός του καραβιού, χαλάρωσε λίγο, αλλά πολύ λίγο, τη λαβή της κι αντί να τον έχει πιασμένο από το σβέρκο, τον έσπρωχνε την πλάτη.

Καθώς πήγαιναν, σε διαφορετικό δρόμο απ'ότι τους είπε στην αρχή, το σκουλήκι δεν είχε πάψει να κοιτάει το μείγμα που κρατούσε ευλαβικά σχεδόν ο Mark στα χέρια του. Δεν έκλεινε, γι αυτό ήταν εξαιρετικά προσεχτικός με το πώς το χειριζόταν. Δυστυχώς αυτό το πρόσεξε ο άλλος. Όταν άρχισε να ρίχνει υπερβολικά πολλές ματιές πίσω του, η κοπέλα κατάλαβε πως κάτι πρόσεξε, αλλά ήταν πολύ αργά: το κακό είχε ήδη γίνει. Χωρίς να το περιμένουν, έπεσε προς τα πίσω ΄ η Lorenza προσπάθησε να τον συγκρατήσει, αλλά όσο πόνο κι αν του προκάλεσε, δεν τα κατάφερε, πέφτοντας κι εκείνη μαζί του. Ο Mark, από την έκπληξη, έχασε την ισορροπία του και έριξε όλο το υγρό κάτω...πάνω στους δύο ανθρώπους στο έδαφος. Για καλή της τύχη, ήταν από κάτω. Γι κακή της τύχη, το μείγμα πιτσίλισε παντού.

Η γάτα νιαούρισε τρομαγμένη, πηδώντας μακριά και ήταν η μόνη που ήταν ασφαλής. «Ω όχι,» αναφώνησε ο Mark...! Το δοχείο έσπασε, το οξύ έκαψε και πλέον πειρατής και κυνηγός είχαν παραπάνω σημάδια απ'ότι τρία δευτερόλεπτα πριν. Αν και μάλλον, μόνο την κυνηγό ένοιαζε πια εφόσον ο πόνος, τα μέρη που έπεσε το μείγμα μα και η ποσότητα, σκότωσαν τον πειρατή. Τα μάτια του συντρόφου της ήταν τόσο γουρλωμένα, που νόμιζε ότι θα βγουν απ'το κρανίο του. Εκείνη απ'την άλλη ένιωθε καυτό πόνο να την κατατρέχει και να συνδέεται με τον άλλον σχεδόν πεισματικά. Είχε πιτσιλιστεί στο εσωτερικό του χεριού της, επειδή προστάτεψε το πρόσωπό της, και λίγο στον θώρακα. Την έκαιγε, την σημάδευε αλλά ήξερε πως αυτός ο πόνος θα είναι μόνο στιγμιαίως. Σε αντίθεση με τα πλευρά της.
«Σ-συγγνώμη...χίλια συγγνώμη. Δεν ήθελα να τον σκοτώσω ή-ή να σε κάψω...!»
«Ηρέμησε,» είπε ατάραχα εκείνη αν και επίπονα, καθώς σηκωνόταν όρθια. «Δεν είπα ότι θα τον σκότωνα αν έλεγε ψέματα; Ε, το έκανες εσύ. Τον λόγο μου τον κράτησα όμως. Έλα, πάμε. Βλέπω την Μαίρη #3.»

Όνομα χαρακτήρα:Lorenza Bane

P.o.M. Points: 56

Belli:162.000

Τυχόν παρατηρήσεις:Η πρωτη ιστορια της  Lorenza που διαβαζω και φροντισες να την παρουσιασεις πολυ καλα! Τονιζες πολυ ομορφα τα στοιχεια του χαρακτηρα της μεχρι που σχεδον ημουν σιγουρος πως θα αντιδρουσε σε καθε περιπτωση!

Στο σημειο βεβαια:
''Μίλησαν μαζί, άλλα ο ένας άκουσε τον άλλον ΄ γι αυτό, πριν προλάβει ν'απαντήσει η κοπέλα, ο Mark έσπευσε να πει: «γιατί είναι τρελή γι αυτό. Είναι γιατρός και νομίζει πως ξέρει τα πάντα. Μην της φέρετε τον καθρέφτη σας παρακαλώ.»''

γελασα και περιμενα να του εριχνε καμμια σφαλιάρα!!

Μπορει να μου πηρε πανω απο δυο ωρες να την διαβασω, ομως ενοιωσα σαν να ειδα μολις μια ταινια!
Μου αρεσε πολυ  στα πρωτα ποστ , η περιγραφη της Lorenza να γερνει στην κουπαστη αλλα και γενικοτερα οι περιγραφες τοπιων καταστασεων και συναισθηματων!


Στο μειον θα εβαζα την σκηνη που ηταν αδειο το καραβι, γνωρισαν τους 3 επιβατες και κρυφτηκαν απο τους πειρατες. Μεχρι να ξεκινησει η μαχη της, ενοιωσα οτι η σκηνη αυτη κρατησε παραπανω απο οσο επρεπε παροτι συγκρατησες το ενδιαφερον μου.

Απ'την αλλη, η σκηνη στην κουζινα που πεθανε ο Kurt ηταν πολυ γρηγορη θεωρω!!


Γραμματικα και συντακτικα δεν εχεις λαθη. Κανεις ομως μερικες απροσεξιες (ενα διπλανο γραμμα αντι για το κανονικο κλπ)
Νομιζω επισης οτι τα ποστ σου ειναι πολυ μεγαλα, θα μπορουσες να αραιωνες και να κερδιζες παραπανω!
Κατι ακομα: δεν ξερω αν το εχεις σκεφτει και απορριψει , αλλα ισως αν χρωματιζες τους διαλογους βοηθουσε σε τυχον μπερδεματα, αν και με τον τροπο σου περιοριζεις τετοιες πιθανοτητες!



ΥΓ. Εχω την εντυπωση οτι ο πατερας της ειναι κατι ή τελοσπαντων κρυβεται ενα ολοκληρο στορυ στις σχεσεις τους. Ισως δεν εφταιγε απλα το υπερηφανο στυλ της που δεν ηθελε να μιλησει ο Μark μαζι του!
Who knows?


Προτεινομενη για του μηνα !