[Τέλος] Filler: Κυνηγώντας την Μαύρη Βασίλισσα [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Είχε περάσει μια βδομάδα από τότε που η Shura και η ομάδα της είχαν περάσει από την πόλη Pucci στα πλαίσια της αποστολής τους και φύγει για να συνεχίσουν στο San Faldο. Είχαν ολοκληρώσει επιτυχώς την δουλειά τους, είχαν αποτρέψει τις τρομοκρατικές επιθέσεις που απειλούσαν τα μέρη. Είχαν καταφέρει να συνεργαστούν για το έργο αυτό τα θηλυκά της παρέας αν και η επικοινωνία μεταξύ τους παρέμενε φουρτουνιασμένη. Μετά από αυτό είχαν επιστρέψει στο Pucci όπως είχαν φύγει από αυτό. Μέσω του Sea Train. Το κανονικό τους μέσο μεταφοράς, το καράβι τους παρέμενε δεμένο στο λιμάνι της πόλης και έπρεπε να το πάρουν για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Και αυτό έγινε.

Αλλά αυτή η ιστορία αφορά ένα άλλο άτομο που δεν θα το αποκαλούσες μέρος της συντροφιάς τους παρότι ακολουθούσε μετά μανίας τα ίχνη τους. Ένα έργο εξαιρετικά πολύπλοκο αν σκεφτεί κανείς ότι η Shura εργαζόταν επιτυχώς ως μυστική πράκτορας της Cipher Pol. Ωστόσο γι αυτόν τον λόγο δικαιολογούταν η αργοπορία του να προλάβει την ομάδα. Καθώς και ο εκνευρισμός του για αυτό. Όταν ο Vaiton Reigns πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην πόλη Pucci, η Shura βρισκόταν ήδη πολύ μακριά...

Για άλλη μια φορά έκρυψε τον θυμό του σε άδεια βλέμματα με σκυμμένο το κεφάλι. Η γυναίκα που τον ακολουθούσε, δεν θα μπορούσες να την αποκαλέσεις φίλη, δοκίμασε να τον χαλαρώσει.
-Έλα, τον παρακίνησε. Πάμε να καθίσουμε. Είμαστε και οι δύο κουρασμένοι από το ταξίδι. Σε αυτήν την λογική, δεν λύγισε την στάση του. Εξάλλου χρειαζόμαστε εφόδια και η παραγγελία που κάναμε θα αργήσει να συμπληρωθεί.
Σε αυτό υποχώρησε ένα βήμα, αφήνοντας την να τον κατευθύνει προς την φιλική και οικονομικά προσιτή συνοικία Bousquet και σε μια σειρά από εστιατόρια, που παρά τις φτηνές τιμές εξακολουθούσαν να προσφέρουν νόστιμο φαγητό. Η γυναίκα επέλεξε ένα μαγαζί που εξειδικευόταν στα θαλασσινά, οδηγώντας με ευθυμία τον δρόμο και ανταποδίδοντας τα χαμόγελα των σερβιτόρων με όρεξη. Σε αντίθεση με τον διπλανό της που θύμιζε βλοσυρή σκιά.

Παρήγγειλε και για τους δυο και άρχισε να φλυαρεί με ύφος που έδειχνε συνηθισμένο στην άκαρπη προσπάθεια να πιάσει κουβέντα. Ο Reigns δεν συγκινήθηκε. Παρέμεινε σιωπηλός μέχρι που του έφεραν το πιάτο του. Έπειτα αφοσιώθηκε στο να το καταβροχθίσει. Το ύφος της γυναίκας άλλαξε μεμιάς. Η ευθυμία εξανεμίστηκε με τέτοια ταχύτητα που ακόμα και ένας άσχετος θα αναγνώριζε ότι αποτελούσε προσποίηση. Ο άντρας δεν ανασήκωσε βλέφαρο. Είχε δοκιμάσει και άλλες φορές να τον τουμπάρει με αυτόν τον τρόπο.
-Για πόσο ακόμα καιρό θα την κυνηγάς; Καμία απάντηση. Ξέρεις, το πιθανότερο είναι να μην σε θυμάται καθόλου. Ή να σε έχει για νεκρό.
-Τότε θα είναι ακόμα πιο εύκολο, ψιθύρισε με βραχνή φωνή.
Είχε καιρό να ακούσει την φωνή του και στο άκουσμα της ανατρίχιασε. Ήταν η ευκαιρία της να ανοίξει κουβέντα, έπρεπε να το εκμεταλλευτεί.
-Έχουν περάσει δύο χρόνια, λογικό δεν είναι; Σίγουρα οι απόψεις τους διέφεραν. Εξάλλου δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλεις σωστά; Στον τόνο της υπήρχε κάτι σκληρό, μια ιδέα επιθετικότητας για το ζήτημα που έπιασε. Στην πραγματικότητα θέλεις να σε θυμάται!

Την κατακεραύνωσε με ένα βλέμμα και η γυναίκα τινάχτηκε προς τα πίσω. Δεν ήθελε να τον προσβάλλει, δεν ήταν ο σκοπός της αυτός. Και εξάλλου, στην κατάσταση που βρισκόταν ο άντρας, δεν την συνέφερε διόλου να τον εξοργίσει. Άλλαξε ταχτική και πάλι.
-Τότε αυτό είναι καλό. Αν η εμμονή σου μαζί της κρύβει αποκλειστικά μίσος, θα πετύχεις το στόχο σου. Όχι εύκολα, αλλά θα έχεις ελπίδες! Και θα έχεις περισσότερες αν δεχτείς την βοήθεια μας!
Η γυναίκα έφερε το κάθισμα της πιο κοντά του, χαμήλωσε τον τόνο της ώστε κανένα αδιάκριτο αυτί να μην κρυφάκουγε.
-Ξέρεις πόσο μεγάλο πλήγμα έχει προκαλέσει στην οργάνωση μας. Οι πράκτορες της Cipher Pol είναι πλέον σε θέση να αναγνωρίσουν τα μέλη μας και να μας βγάλουν από την μέση πριν προλάβουμε εμείς. Αλλά έχουμε ακόμα αποφασισμένα μέλη. Θα πολεμήσουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας. Όπως σκοπεύεις να κάνεις και εσύ! Μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας!
-Η ζωή μου... κόπιασε να μην συνεχίσει την φράση του. Μην με βάζεις στην ίδια θέση με σας! κατέληξε και σιώπησε ξανά.

Ήξερε ότι πίεζε επικίνδυνα την θέση της αλλά αν τον ταρακουνούσε αρκετά, ίσως έγερνε προς την δική της πλευρά.
-Ξέρω πόσο σου στοίχισε. Την ημέρα που πέθανε ο Nigel, ο Reigns τινάχτηκε στο άκουσμα του ονόματος, δεν χάσαμε απλώς ένα ανώτερο μέλος της οργάνωσης μας. Εσύ έχασες το πλήρωμα σου, εμείς χάσαμε την μυστικότητα μας και η Olia τον άνθρωπο που αγαπούσε πιο πάνω από την ζωή της. Θυμάσαι πώς κατέρρευσε η Olia, έτσι; του υπενθύμισε και εκείνος έστρεψε το κεφάλι στο πλάι.
Θυμόταν εννοείται, ο ίδιος είχε καταρρεύσει στο πλευρό της εκείνη την μέρα και συγκρατούσαν ο ένας τον άλλο ένα βήμα πριν την τρέλα. Είδαν μαζί το πλοίο που μετέφερε τα σημαντικότερα άτομα για αυτούς να ανατινάζεται και να διαλύεται σε φλόγες. Και όλα αυτά εξαιτίας εκείνης! Θυμόταν ακόμα τον ίδιο να κραυγάζει το όνομα της και εκείνη να του γυρνά την πλάτη χωρίς καθόλου τύψεις για το κακό που προκάλεσε. Η εκδίκηση γι αυτόν ήταν μονόδρομος.
-Γίνε ένας από εμάς! Ένωσε τις δυνάμεις σου με την "Ravens"!

O Reigns  στράφηκε στις σκιερές γωνίες του μαγαζιού. Συγκεντρώθηκε στις γειτονικές φωνές για να κατευνάσουν το αίμα που έβραζε στις φλέβες του. Το είχε σκεφτεί πολύ σοβαρά. Αυτός που μέχρι τότε έπαιρνε την ζωή με τους δικούς του όρους πλέον είχε χάσει αυτό το δικαίωμα. Είχε χάσει παραπάνω από ένα πλήρωμα εκείνη την μέρα βασικά... Στο μεσοδιάστημα που ακολούθησε άφησε τον εαυτό του να γίνει έρμαιο των εξελίξεων. Το πλοίο στο οποίο είχε επιβιβαστεί μετέφερε τα μέλη της "Ravens" σε μία βάση τους. Η Olia, η αγαπημένη του Nigel, του φίλου του ήταν ράκος όπως και ο ίδιος. Ήταν η μόνη από την οποία θα δεχόταν να ακούσει κάτι αλλά εκείνη δεν ήταν σε θέση να το πει. Ανταυτού, το έργο να τον "προσηλυτίσουν" στην Οργάνωση είχαν αναλάβει άλλοι, άγνωστοι του τύποι, όλοι με τα ίδια αποτελέσματα. Όταν συνήλθε ανακαλύπτοντας τον νέο σκοπό του, ζήτησε να φύγει. Δεν τον σταμάτησαν, αντιθέτως του προμήθευσαν ένα μικρό μέσο με αντάλλαγμα να δεχτεί την συνοδεία κάπου μέλους της οργάνωσης για το ταξίδι του. Από τότε στο ταξίδι του τον συντρόφευε η επίμονη μέλισσα που άκουγε στο όνομα Melinda, με δικαιολογία να τον βοηθήσει να πιάσει τα ίχνη της Shura αλλά με απώτερο σκοπό να τον μεταπείσει.

-Σε αυτό το παιχνίδι, σχολίασε η Melinda διαλέγοντας τις λέξεις επίτηδες ώστε να του τραβήξει την προσοχή, υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Όλοι μας είμαστε πιόνια εκτός από λίγους διαλεκτούς που έχουν την δύναμη να γίνουν κάτι περισσότερο. Η "Ravens" ξεκίνησε την επίθεση πρώτη, αν και η παρτίδα αυτή είχε ετοιμαστεί από την αντίπαλη μεριά εδώ και πολλά χρόνια. Όλοι υποφέραμε για να φτάσουμε εδώ που είμαστε. Υπάρχει ελπίδα όμως, υπάρχει μια στρατηγική που θα μας φέρει την νίκη. Άσε με να σε πάω στον "C", ανέφερε αυτόν που είχε ακούσει ότι οργάνωνε τα σημαντικότερα πλάνα της οργάνωσης. Αν τον ακούσεις να μιλάει είμαι σίγουρη ότι θα δεχτείς να συνεργαστείς!
-Δεν είναι στρατηγική αυτό που ψάχνω. Η Melinda σταμάτησε και περίμενε να ακούσει. Στρατηγική είναι ο τρόπος παιχνιδιού που θα σε φέρει στην νίκη. Αντιθέτως, ταχτική είναι η κίνηση που σε βγάζει από την δύσκολη θέση προσωρινά. Αυτό μου φτάνει.

Το μήνυμα πέρασε σαν χαστούκι στο κεφάλι της συνομιλήτριας του. Όλο αυτό το διάστημα είχε ξοδέψει μεγάλο ποσό ενέργειας και σκέψης για να κατανοήσει τον χαρακτήρα του. Να μάθει πως να τον προσεγγίζει, να τον παρασέρνει σε κουβέντα. Είχε παράλληλα δει την δύναμη που έκρυβε καθώς και ένα ίχνος από το βάρος που κουβαλούσε. Είχε προσπαθήσει να αγνοήσει τις υποψίες γιατί είχε συμπαθήσει τον Reigns, ή καλύτερα τον λυπόταν. Ήθελε να ανακουφίσει τον πόνο του, να τον κάνει να αναγνωρίσει την προσπάθεια της. Ωστόσο το γεγονός παρέμενε. Το παιχνίδι θα έληγε μόνο με τον θάνατο του Βασιλιά. Ή ίσως ούτε τότε. "Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς!" Η "Ravens" θα συνέχιζε τον σκοπό της όποιος και να αναλάμβανε τα ηνία της αντίπαλης ομάδας. Αντιθέτως ο Reigns είχε μόνο ένα σκοπό. Να αποκεφαλίσει την Βασίλισσα ακόμα και αν αυτό στοίχιζε την ζωή του. Ο ρόλος του θα τελείωνε γρήγορα στην παρτίδα. Αν και για μία ακόμα φορά την είχαν χάσει, η απόσταση μεταξύ τους λιγόστευε. Σύντομα θα ερχόταν η ώρα τους.

Για πρώτη φορά στην συνομιλία τον λόγο πήρε ο Reigns και η Melinδa ένιωσε τα κακά μαντάτα πριν τα ακούσει. Ήταν η σκέψη που κλωθογύριζε στο μυαλό του το τελευταίο διάστημα, είχε προσέξει τον τρόπο που θα εκφραζόταν. Θα έπρεπε να το αναγνώριζε αυτό αλλά το μήνυμα ίσως δεν την άφηνε.
-Καλύτερα να μην με ακολουθήσεις από εδώ και πέρα.
Η γυναίκα έγειρε το κεφάλι στο πλάι, μια όψη ανάμεσα σε παράκληση και παραίτηση.
-Ξέρεις πως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Αυτές ήταν οι οδηγίες της, αυτές όφειλε να ακολουθήσει.
-Δεν θέλω να σε τραυματίσω Melinda. Αλλά δεν τίθεται διαπραγμάτευση.
Η γροθιά πάνω στο τραπέζι του σφίχτηκε και η γυναίκα διέκρινε με ανησυχία την δύναμη στην οποία αποσκοπούσε η "Ravens". Σίγουρα δεν ήθελε να κλείσει το δρόμο απέναντι σε κάποιον σαν κι αυτόν. Από την άλλη η ταραχή συνέτρεξε τις αισθήσεις της.
-Δεν χρειάζεται να τελειώσει έτσι. Μπορούμε να το διορθώσουμε...
Στο τελευταίο ο Reigns ρουθούνισε με ειρωνεία που δεν στρεφόταν κατά της γυναίκας. Σηκώθηκε και έκανε μεταβολή χωρίς να την χαιρετήσει καν.
-"Διορθώσουμε" Αυτό είναι κάτι που δοκίμασα πολλές φορές ήδη...

Όπως υπολόγιζε, η Melinda δεν έκανε το λάθος να τον ακολουθήσει και εκείνος πήρε τον δρόμο της αποχώρησης. Θα έπαιρνε αυτός το μέσο τους, γνώριζε εξάλλου ότι η γυναίκα μπορούσε να ειδοποιήσει τους δικούς της και να την συλλέξουν εκείνοι. Κινούμενος πίσω στο λιμάνι και στο κατάστημα όπου είχαν δώσει την παραγγελία τους, ανακάλυψε πως στην πλήρη ησυχία οι σκέψεις του μπορούσαν να αλωνίζουν στο μυαλό του με περισσότερη ευκολία. Το μάτι του έπιασε μια εικόνα, κάθε φορά έμοιαζε να μαγνητίζεται από ένα τέτοιο αντικείμενο όπου και αν το συναντούσε. Στην προθήκη μιας αντικερί, ανάμεσα σε διάφορες άλλες σαβούρες βρισκόταν μια μπρούτζινη κλεψύδρα. Η άμμος της είχε ήδη κυλίσει μέχρι τον πάτο αλλά και μόνο στην εικόνα της ένιωσε την ίδια ανατριχίλα. Λες και ένιωθε τους κόκκους της να μετράνε αντίστροφα τον χρόνο που του απέμενε.

Σε αντίθεση με το θήραμα του, ο Reigns δεν κατέφευγε σε αντιπερισπασμούς. Είχε ήδη νιώσει από το υποσυνείδητο του το τι πραγματικά γινόταν. Όσο κι αν όλο το είναι του διαμαρτυρόταν, αντιλαμβανόταν πόσο μεγάλο εμπόδιο θα έβρισκε στο να εκπληρώσει το στόχο του. Καθώς η μοίρα είχε χαράξει το μονοπάτι και των δύο σε έναν ατέρμονο κύκλο.