[Τέλος] Save or destroy??? [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Από την στιγμή που είχαμε φύγει από εκείνο το νησί που ψάχναμε φαγητό είχαν περάσει γύρω στις 20 ώρες. Κατευθυνομασταν τώρα προς το επόμενο νησί αλλά σκέφτηκα μετά από μέσα μου. " Άραγε πότε θα έρθει η στιγμή που θα κάνω κάτι και εγώ???", αυτή ήταν η μόνη σκέψη μου. Πρέπει να κάνω αλλιώς τι σόι πειρατής είμαι??? Αναρωτήθηκα. Φυσικά για να κάνω κάτι θα χρειαστώ πάρα πολύ δουλειά. Σκέφτηκα κιόλας ότι για να γίνω διάσημος θα πρέπει να καταστρέψω και κάνα 2 νησιά αλλά είμαι εγώ και ο Yuuji μόνο, πως θα μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο??? Μπορεί να μου πεις αν βρω ένα σχέδιο πολύ κάλο να καταφέρω να καταστρέψω ένα νησί η μπορώ να κάνω καμιά δολοφονία και να ακουστεί παντού. Έτσι θα γίνω και εγώ διάσημος. Με αυτές τι σκέψεις στο μυαλό έπιασα το κουπί και άρχιζα να κάνω πολύ γρήγορα κουπί.
-Yuuji εμπρός και εσύ κανε γρήγορα κουπί!!! Ο κόσμος πρέπει να μάθει ότι υπάρχω και εγώ εδώ πέρα!!! Μου την είχε δώσει κιόλας επειδή τόσο καιρό είμαι πειρατής αλλά δεν με ξέρει σχεδόν κανείς. Κάποια στιγμή έτσι όπως κάναμε κουπί αντικρίσαμε ένα μεγάλο πειρατικό πλοίο αλλά δεν κάτσαμε να το βλέπουμε επειδή μπορεί να μας συμβεί κάτι, έτσι το προσπεράσαμε αθόρυβα και προχωρήσαμε την πορεία μας.

Συνεχίζαμε και κάναμε κουπί και σε κάποια στιγμή είδαμε κάτι στον ορίζοντα. Κάναμε άλλο λίγο κουπί ώστε να δούμε καλύτερα τι είναι. Φτάσαμε σε ένα σημείο και τώρα πια φαινόταν πεντακάθαρα, ήταν ένα νησί. Χάρηκα πολύ όταν το είδα επειδή θα μπορώ επιτελούς να κάνω κάτι και εγώ, άσε που αυτό μπορεί να είναι κανονικό με ανθρώπους πάνω και θα μπορώ να φάω όσο θέλω και όχι να παλέψω για να φάω. Κάναμε αμέσως γρήγορα κουπί ώστε να φτάσουμε στο νησί. Το νησί εκείνο δεν ήταν και πολύ μεγάλο αλλά σίγουρα θα έχει πληθυσμό. Σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει στην ακτή του νησιού. Όταν φτάσαμε βγήκαμε έξω από την βάρκα και αμέσως τραβήξαμε την βάρκα προς τα έξω για να μην την πάρει η θάλασσα.
Είχε ένα διάδρομο εκεί δίπλα στην ακτή, μάλλον θα μας πήγαινε στην πόλη του νησιού. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε προς τα εκεί. Αρχίζαμε να περπατάμε σε εκείνο το διάδρομο, ήταν μεγάλος και μπορεί να μας πάρει ώρα μέχρι να φτάσουμε στην πόλη.
Σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στην άκρη του διάδρομου αλλά δεν έβλεπα ακόμη κάτι σαν πόλη και για αυτό περπατάγαμε ακόμη κιαλλο.

Ξαφνικά έτσι όπως περπατάγαμε άρχιζα να βλέπω κάτι σπιτάκια. Και όσο περπατάγαμε πιο πολύ τόσο πιο πολλά σπίτια βλέπαμε, τελικά δεν ήταν πόλη αλλά ένα χωριό και μικρο μάλιστα επειδή δεν έβλεπα τόσα πολλά σπίτια. Επειδή είναι μικρο δεν θα έχει χρήμα πολύ η κάτι που αξίζει για να βγάλεις όνομα από αυτό το νησί. Κοίταξα μετά προς τα δεξιά και είδα ένα τεράστιο σπίτι, ήταν μια έπαυλη. Γιατί υπάρχει ένα τέτοιο τεράστιο σπίτι σε ένα τόσο μικρο χωριό??? αναρωτήθηκα. Μάλλον θα είναι η μόνοι που θα έχουν λεφτά οπότε αν κάνω κάτι σε εκείνο το σπίτι τότε μπορεί να με μάθει όλος ο κόσμος.
Μετά έβαλα προορισμό ως εκεί για να μάθω καλύτερα για εκείνο το σπίτι. Έτσι όπως περπάταγα προς την έπαυλη ξαφνικά μπήκαν στο δρόμο μου κάτι μικρά παιδιά.
-Σταμάτα εκεί που είσαι!!! Δεν θα σε αφήσουμε να πειράξεις την κηρία Kaya!!! Μου φώναζαν αλλά πως ήξεραν τι ήθελα να κάνω με εκείνη την έπαυλη??? Και κάτι άλλο που μου κώλυσε ήταν, ποια ήταν εκείνη η Kaya.
-Ποια είναι η Kaya??? Τους ρώτησα, εκείνοι νόμιζαν ότι τους κοροϊδευα.
-Μην μας κοροϊδεύεις πειρατή!!! Από την στιγμή που σε είδαμε καταλάβαμε ποιος είσαι!!!! Είπαν και μου έδειξαν μια αφίσα με εμένα. Μάλλον με ξέρουν κάποιοι όχι από τις εφημερίδες αλλά από την αφίσα μου.

Εκείνα τα παιδιά συνέχιζαν να μας μιλάνε αλλά εμείς τα απεριψαμε και συνεχίσαμε να πηγαίνουμε προς την έπαυλη. Κοίταξα μια πίσω να δω αν μας ακολουθούν εκείνα τα παιδιά, την στιγμή που κοίταξα είδα ότι όντως μας ακολουθούσαν αλλά δεν με πολύ ένοιαζε και για αυτό ξανά γύρισα μπροστά και να κάνω την δικιά μου δουλειά. Είχαμε πλησιάσει ως ένα σημείο και τότε αφού είχαμε φτάσει πιο κοντά στην έπαυλη είδαμε μπροστά δυο φύλακες. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολο αν πάω να τους σκοτώσω εκείνους τους δυο επειδή με εμποδίζουν αλλά μετά τι θα γίνει??? Θα φωνάξουν σίγουρα εδώ πέρα και άλλους και δεν θα μπορέσω να μάθω πολλά πράγματα. Έτσι μετά πήγαμε πίσω προς εκείνα τα παιδιά, ήταν η μόνη μας ελπίδα για πληροφορίες για εκείνη την έπαυλη. Όταν φτάσαμε ξανά σε εκείνα τα παιδιά αμέσως πήραν στάση άμυνας επειδή μάλλον θα φοβόντουσαν ότι θα τους κάνω κάτι.

-Θέλω να σας ρωτήσω κάτι??? Μπορείτε να μας απαντήσετε??? Και θέλω να σου πω ότι δεν είμαι ο άνθρωπος που νομίζεται ότι είμαι τους ρώτησα ευγενικά αλλά μπορεί κιόλας να μην κάνουν αυτό που θέλω και αν γίνει έτσι θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ επειδή θέλω να μάθω τρελά για εκείνη την έπαυλη.
-Εντάξει σε εμπιστευομαστε αλλά αν κάνεις έστω μια γρατσουνιά στην κηρία Kaya τότε μην νομίζεις ότι θα σε αφήσουμε να φύγεις χωρίς κανένα τραύμα!!! Μου είπαν. Λίγο δύσκολο να μου κάνουν έστω ένα τραύμα αυτά τα παιδιά αλλά νομίζω πως καταλαβαίνω τι θέλουν να πουν.
-Λοιπόν θα μας πείτε??? Θέλω να μάθω για εκείνη την έπαυλη και θέλω ύστερα να μας πάτε σε ένα εστιατόριο ώστε να φάμε Ξανά ρώτησα επειδή συμφώνησαν αλλά δεν έχουν πει τίποτα ακόμη.
-Ναι σου είπα!!! Τώρα θα αρχίσω... η κηρία Kaya είναι η ιδιοκτήτρια εκείνου του σπιτιού, είχε δυο γονείς οπού τώρα πια έχουν φύγει από αυτό το κόσμο αλλά το πρόβλημα τώρα με την κηρία kaya είναι ότι είναι άρρωστη.... μπορεί να είναι άρρωστη αλλά υπάρχει ένας μπάτλερ οπού την προσέχει πολύ, δεν ξέρουμε για πιο λόγο και για αυτό πολλοί σε αυτό το χωριό τον έχουν βγάλει ως τον μυστηριώδες μπάτλερ του χωριού δεν ήξερα από που να αρχίσω αλλά δεν έμαθα ακόμη το πιο σημαντικό κομμάτι που ήθελα να μάθω.

-Μας είπες σχεδόν όλα αλλά δεν μας το πιο κύριο κομμάτι οπού ήθελα να ακούσω!!! Του είπα έντονα.
-Και τι είναι αυτό που ήθελες να μάθεις??? Με ρώτησε.
-Είναι η σπουδαία σε αυτό το χωριό ναι η όχι???? Αναρωτιόταν γιατί ρώτησα τέτοια ερώτηση και για αυτό μετά άρχιζε και υποψιαζόταν κάτι.
-Δεν είναι αυτό που νομίζεις απλά θα θέλω μάθω!!!! Έπρεπε να βρω κάποιο τρόπο να το καλύψω και μακάρι να το χαψει εύκολα.
-Α οκ, θα σου απαντήσω και αυτό.... η κηρία kaya όντως είναι η πιο σπουδαία σε αυτό το χωριό επειδή είναι πολύ πλούσια!!!! Είπε περήφανα, μάλλον θα είναι η περηφάνια αυτού του χωριού εκείνη η Kaya. "Ώστε είναι η περηφάνια του χωριού  ε...", σκέφτηκα από μέσα μου. Καθώς σκεφτόμουν μου είχε έρθει ένα σχέδιο στο μυαλό μου.
-Λοιπόν αφού τελειώσατε να μας ρωτάτε θα σας πάω στο εστιατόριο που μου είχατε ζητήσει μετά φύγαμε από εκεί που ήμασταν και κατευθυνομασταν σε ένα εστιατόριο.

Σε 5 λεπτά μας είχαν πάει σε ένα εστιατόριο οπού λεγόταν Meshi.
-Αυτό εδώ το εστιατόριο είναι για τους ξένους σε πολύ χαμηλή τιμή!!! Αν θέλετε μπείτε μέσα και φάτε!!! μας είπε, μια χαρά μου φαινόταν το εστιατόριο αυτό και άσε που είναι και φτηνό κιόλας.
Μετά μπήκαμε μέσα και καθίσαμε σε ένα τραπέζι, σε λίγο ήρθε κάποιος για να μας πάρει την παραγγελία.
-Τι θα θέλατε παρακαλώ??? Το μενού μας έχει κοτόπουλο στο φούρνο, μακαρονάδα, ψάρι τηγανητό, πίτσα και ramen πάντα ήθελα να πάρω ramen αλλά δεν ξέρω αν θα είναι τόσο ωραίο οπότε θα πάρω κάτι άλλο.
-Εγώ θέλω ένα κοτόπουλο στο φούρνο είπα στην σερβιτόρα.
-Και εγώ μια μακαρονάδα είπε ο Yuuji στην σερβιτόρα.
-Τα μακαρόνια τα θέλετε σκέτα η και με τυρί??? του είπε.
-Σκέτα αφού παραγγείλαμε μετά έφυγε και θα πήγαινε μάλλον να αρχίζει να τα ετοιμάζει.
Σε 30 λεπτά το πολύ ερχόταν μια προς τα εδώ με έναν δίσκο στα χέρια της, ήταν τα φαγητά μας λογικά.
-Έφερα τα φαγητά σας!!! καλά το είχα καταλάβει. Μετά το έβαλε στο τραπέζι τον δίσκο και έβγαλε από πάνω του τα φαγητά μας. Έδωσε σε μένα το κοτόπουλο και στον Yuuji την μακαρονάδα.
-Καλή σας μάσα!!! Μας είπε και μετά έφυγε. Και αφού έφυγε αρχίσαμε να τρόμε το φαγητό μας.

Από την στιγμή που είχε φύγει και από την στιγμή που αρχίσαμε να τρώμε το φαγητό μας είχαν περάσει 10 λεπτά και σε άλλο λίγο κοντεύουμε να τα φάμε όλα. Ήταν τόσο ωραίο οπού τα έτρωγα λες και έπινα νερό.
Σε αλλά 2 με 3 λεπτά το είχα τελειώσει όλο και τώρα πια είχα φουσκώσει εντελώς.
-Αχ τι ωραίο φαγητό που ήταν!!! Ένιωθα υπέροχα τώρα και θα νιώθω πιο υπέροχα αν το σχέδιο που σκέφτηκα πετύχει στα αλήθεια αλλά για να πετύχει πρέπει να το ξέρει και ο Yuuji αλλά και να του το πω σε ένα μέρος οπού θα ήμαστε μόνοι επειδή μπορεί να μας ακούσει κανένας. Έτσι μετά πήγα και ρώτησα τα παιδιά εκείνα μήπως ξέρουν κανένα ξενοδοχείο ώστε να "ξεκουραστουμε".
-Να σας ρωτήσω ξέρετε κάνα ξενοδοχείο εδώ κοντά ώστε να ξεκουραστουμε από το ταξίδι που κάναμε???
-Ναι αν θέλετε μπορούμε να σας πάμε αφού συμφώνησαν μετά φώναξα την σερβιτόρα για να πληρώσουμε. Είχε έρθει κατά εδώ η σερβιτόρα και αμέσως την ρώτησα πόσο κάνει για τα φαγητά που φάγαμε.
-Θέλουμε να πληρώσουμε για να φύγουμε.
-3.000 μπελλι είναι ο λογαριασμός μετά έβγαλα έξω τα λεφτά και της τα έδωσα. Τώρα που πυρώσαμε ήμαστε εντάξει να βγούμε έξω, έτσι και εμείς αυτό κάναμε.

Σηκωθήκαμε όλοι πάνω από τα τραπέζια, πήγαμε προς την πόρτα, την ανοίξαμε και βγήκαμε μετά έξω.
-Λοιπόν τώρα θα σας πάμε στο ξενοδοχείο που είναι εδώ δίπλα μας είπε και αμέσως έφυγαν προς τα εκεί, έπειτα εμείς τους ακολουθήσαμε.
Δεν ήταν και τόσο μακρυά και για αυτό είχαμε φτάσει έξω από το ξενοδοχείο σε 10 λεπτά. Είχε καλή εμφάνιση αλλά και το ξενοδοχείο κιόλας φαινόταν πολύ μικρο, δεν με ένοιαζε όμως καθόλου.
-Ωραία, ευχαριστώ που μας φέρατε στο ξενοδοχείο!!! Τους έλεγα.
-Δεν κάνει τίποτα!!! Και αν κάνεις κάτι στην Kaya μην νομίζεις ότι θα σε αφήσω να ζήσεις!!! Μας έλεγε καθώς μπαίναμε στο ξενοδοχείο μέσα. Όταν μπήκαμε στο ξενοδοχείο μέσα, το κοίταζα για να δω πως είναι και φαινόταν κάλο. Είδα μπροστά έναν οπού μάλλον θα ήταν ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου. Έτσι μετά πήγα να τον ρωτήσω να μας δώσει ένα δωμάτιο.
-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι???? Μήπως εσύ είσαι αυτός που δίνει τα δωμάτιο στους πελάτες??? Και αν ναι θέλουμε ένα δωμάτιο για το πολύ 2 μέρες.
-Ναι, αν θέλετε δωμάτιο για 2 μέρες τότε πάρτε αυτό το φυλλάδιο, συμπληρώστε το και μετά μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο αφού πληρώσετε την τιμή.

Το συμπλήρωσα το φυλλάδιο και μετά του το έδωσα. Αφού του το έδωσα έσκυψε μετά κάτω και πήρε κάτι. Ξανά σηκώθηκε και άφησε πάνω στον μπάγκο ένα κλειδί.
-Λοιπόν τώρα θα σας πω για την πληρωμή δεν ξέρω αν έχω αρκετά λεφτά πάνω μου ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε εδώ πέρα αλλά κάτι θα γίνει.
-Είναι 4.000 μπελλι δεν το περίμενα να ήταν τόσο χαμηλή τιμή και στο ξενοδοχείο κιόλας αλλά για μένα καλύτερα επειδή όταν κοίταξα να δω πόσα μου έχουν περισσέψει είδα πως δεν έχω πολλά μαζί μου. Του έδωσα τα λεφτά και μετά πήρα το κλειδί. Κοίταξα να δω ποιον αριθμό έδειχνε το κλειδί πάνω ώστε μην τα κάνω μαντάρα όπως την προηγούμενη φορά. Έλεγε 390. Έτσι μετά εμείς αρχίζαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες για να πάμε στο δωμάτιο μας. Σε 2 με 3 λεπτά τις είχαμε ανέβει και μετά ψάχναμε το δωμάτιο 390. Σε 5 λεπτά το είχαμε βρει και αμέσως πήγαμε προς τα εκεί. Μετά έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά και ανοίξαμε την πόρτα. Μπήκαμε μέσα και μετά έκλεισα την πόρτα. Κοίταζα λίγο το δωμάτιο για να δω πως είναι και φαινόταν ότι για τα λεφτά που είχα δώσει του άξιζε πολύ έτσι όπως φαινόταν. Σχεδόν όλο το δωμάτιο ήταν ερείπιο αλλά μπορείς ακόμη να κοιμηθείς η να μείνεις γενικά για το πολύ 1 εβδομάδα.