[Tελος]Τhe bounty hunters and the crazy scientist

Προλαβαμε να κανουμε ενα βημα πριν σκασει ακριβως πισω μας.Το ωστικο κυμα μας πεταξε αρκετα μετρα μακρια ενω ενα μεγαλο μερος του πατωματος διαλυθηκε.Ενα παρανοϊκο γελιο ακουστηκε απο την μηχανη.
-Μουχαχαχα.Πρεπει να αισθανεστε ευτυχισμενοι!Ειστε τοσο τυχεροι!Θα ειστε τα πρωτα θυματα του υπεροπλου μου.Η δεξια παλαμη του ρομποτ ανοιξε και ενα πολυβολο εμφανιστηκε.Δεκαδες σφαιρες εφυγαν με την μια προς το μερος μας αλλα η τυχη μας ευνοησε και προλαβαμε να κρυφτουμε πισω απο ενα απο τα περιεργα μηχανηματα.Ειμασταν και οι δυο αρκετα τρομοκρατημενοι αλλα απο το βλεμμα του Brandon καταλαβα οτι δεν θα τα παρατουσε με τιποτα.Η σιγουρια οτι ο "συντροφος" μου σ'αυτη την μαχη δεν ηταν καποιος δειλος μου εδωσε ελπιδα.Βγηκα απο την κρυψωνα και τραβωντας τα δυο σπαθια μου με τις,επιτεθηκα με ολη μου την ταχυτητα στον μηχανικο γιγαντα.Χρησιμοποιωντας το στοιχειο της εκπληξης,καθως ο χειριστης του ειχε στρεψει το κεφαλι του απο την αλλη πλευρα αναζητωντας μας,πηδηξα πολυ ψηλα και εκανα δυο μεγαλες χαραγματιες στο στηθος του ρομποτ.Η τουλαχιστον ετσι νομιζα.Στην πραγματικοτητα δεν ειχα καταφερει ουτε να το γρατζουνισω και εμεινα να το κοιταω.
-Ανοητε.Το θηριο μου ειναι φτιαγμενο απο ατσαλι και αν δεν μπορεις να το κοψεις τοτε δεν εχεις καμια ελπιδα!!!Και τωρα που αποκαλυφθηκες ηρθε το τελος σου!!!Μουχαχαχα!!!φωναξε και απο το αριστερο χερι πεταχτηκε μια λεπιδα με τεραστια ταχυτητα.Την κοιταξα και υστερα εκλεισα τα ματια.Ακουσα τον τρελο επιστημονα να γελαει με ολη του την δυναμη την στιγμη που η λεπιδα με πλησιαζε.

Το αποτελεσμα που περιμενε ο Dr.Stein ηταν η λεπιδα να μου ανοιξει μια μεγαλη τρυπα στο στηθος.Αντι για αυτο ομως,ειδε την λεπιδα να λιωνει μεσα στα χερια μου,καλυμμενη απο ενα μωβ υγρο.Ανοιξα τα ματια και κοιταξα προς το ρομποτ,γεματος σιγουρια.Ενα τραυλισμα ακουγοταν απο μεσα του.
-Τττ...τι εγινε?Γιατι δεν εισαι νεκρος?ρωτησε με δυσκολια ο Stein.
-Γιατι δεν εχω σκοπο να πεθανω απο μια απλη λεπιδα αποκριθηκα.
-Τοτε θα πεθανεις απο σφαιρες!!!φωναξε και αρχισε να πυροβολει παλι.Πηδηξα γρηγορα μακρια και κρυφτηκα ξανα,γλιτωνοντας οποιονδηποτε τραυματισμο.
-ΑΑΑΑΑΑ  φωναξε με ολη του την δυναμη οταν ειδε πως την ειχα γλιτωσει.
-Τωρα θα δεις!!!Ψοφα!!!και μου εκτοξευσε δυο πυραυλους.Εσκασαν και οι δυο κοντα μου και καπνος σηκωθηκε.Ο Dr. γελουσε δυνατα γιατι ηταν σιγουρος οτι ειχα πεθανει αυτη την φορα.Ομως οταν ο καπνος καθαρισε και εγω στεκομουν στην ιδια θεση αλωβητος,το γελιο μετατραπηκε σε κραυγη πανικου.Γυρισε αποτομα το ρομποτ προς την πλευρα που κρυβοταν ο Brandon.
-Iσως να μην μπορω να σκοτωσω εσενα αλλα αυτος ο ηλιθιος θα πεθανει!!!

-Ουτε να το σκεφτεσαι του ειπα και σταθηκα μπροστα του.Μονο μια λυση μπορουσα να σκεφτω.Συγκεντρωσα ολη μου την δυναμη,πνευματικη και σωματικη και καταφερα να συγκεντρωσω μια μεγαλη μαζα του μωβ υγρου στο χερι μου.Το πεταξα με φορα στο ρομποτ και το μεταλλο του αρχισε να λιωνει σιγα σιγα.Απο μεσα ακουστηκαν επιφωνηματα πανικου και ο τρελο επιστημονας εριξε αλλον γυρο απο σφαιρες,ελπιζωντας να μας σκοτωσει πριν λιωσει ολη η καλυψη του.Απο την στιγμη ομως που το αγχος τον ειχε καταβαλει ειχε χασει καθε ελπιδα νικης.Πυροβολουσε αδιακριτα,χωρις να σημαδευει καπου συγκεκριμενα και το μονο που καταφερε ηταν να κανει γυαλια καρφια το εργαστηριο του.Οσο ακομα πυροβολουσε,ειδα οτι το μεταλλο που τον προστατευε ειχε επιτελους λιωσει αλλα ο ιδιος δεν εδειχνε να το εχει αντιληφθει.Πηδηξα ακομα μια φορα στον αερα και χωρις να το πολυσκεφτω του ορμηξα.Η αντιδραση του ηταν πολυ αργη και την στιγμη που τελικα γυρνουσε τα οπλα προς το μερος μου,τον αρπαζα απο τον λαιμο και τον πετουσα εξω απο την ανετη κρυψωνα του.

Ο Dr.Stein εσκασε με δυναμη στο εδαφος και το προσωπο του γεμισε αιματα.Προσγειωθηκα λιγα μετρα μακρια του και αμεσως κινηθηκα προς το μερος του.Μολις με αντιληφθηκε εκανε προσπαθεια να συρθει και να γλιτωσει αλλα ηταν αδικος κοπος.Γρηγορα τον προλαβα και πιανοντας τον απο το πισω μερος του κεφαλιου του εχωσα το προσωπο στο εδαφος.
-Και τωρα που δεν εχεις κατι να σε προστατευει,μπορουμε να μιλησουμε σαν ανθρωποι του ειπα και τον γυρισα απο την αλλη ωστε να μπορει να με βλεπει.Το προσωπο του αιμορραγουσε σε διαφορα σημεια και το βλεμμα του φανερωνε τρομο.
-Τι θελεις απο μενα?Εισαι πειρατης,γιατι ανακατευεσε σ'αυτη την υποθεση?
-Θελω απλως μια απαντηση.Πες μου τρελο-επιστημονα,δουλευεις για την Οργανωση?Στο ακουσμα της ερωτησης μου τα ματια του γουρλωσαν και αρχισε να τρεμει.
-Πω...πως γινεται εσυ να το ξερεις αυτο?καταφερε να ρωτησει με δυσκολια.

-Αρα δουλευεις οντως για αυτους.Καλα το φανταστηκα.
-Ναι οντως δουλευω για αυτους.Αλλα ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως ενας απλος πειρατης γινεται να ξερει κατι τετοιο.
-Αυτο δεν σε αφορα.
-Εχεις δικιο.Εμενα δεν με απασχολει ιδιαιτερα.Αλλα θα επρεπε να απσχολει εσενα.Αν μαθουν οτι καποιος ασχετος ξερει,θα τον κυνηγησουν και θα τον σκοτωσουν.
-Εχουν ηδη προσπαθησει αρκετες φορες και απετυχαν του απαντησα ψυχραιμα.
-Αδυνατον!Ειναι πολλοι ισχυροι για ενα εντομο σαν και εσενα.
-Κι ομως ειναι η αληθεια.
-Ακομα και ετσι να ειναι,αν συνεχισεις να μπλεκεσε στις δουλειες τους,η τυχη σου δεν θα κρατησει για πολυ.Για αυτο σε συμβουλευω να φυγεις απο εδω οσο ειναι νωρις.Με τον marine απο εδω θα μπορεσω να βρω καποια λυση ειπε και εδειξε τον Commander,ο οποιος απλως μας κοιτουσε αποχαυνομενος.

Σταματησα και εκανα πως το σκεφτομαι,κοιτωντας μια τον Stein και μια τον Brandon.
-Ενδιαφερουσα η προταση σου ειπα τελικα.-Και εγω δεν θελω αλλο να ανακατευομαι στις δουλειες της Οργανωσης και εσυ θελεις να ζησεις.Αλλα υπαρχει ενα προβληματακι.Αυτος εδω ο αχρηστος,ειπα δειχνοντας τον marine,εχει συλλαβει εναν συντροφο μου και εχει βαλει ατομα να το φυλανε.Αν δεν γυρισει πισω,ο φιλος μου θα πεθανει και αυτο δεν θελω να συμβει.
-Χαχαχα.Αμφιβαλλω κατα πολυ αν ισχυει κατι τετοιο.Ο Brandon,οποιον πιανει τον στελνει κατ'ευθειαν στην φυλακη.Αν αλλαζε τωρα την συμπεριφορα του τοτε θα τραβουσε την προσοχη επανω του και ετσι ισως να αποκαλυπτοταν το ενοχο μυστικο του.Δικιο δεν εχω?ρωτησε ο επιστημονας τον commander.Iδρωτας αρχισε να κυλαει απο το μετωπο του.
-Λεει αληθεια?επανελαβα την ερωτηση.
-Ναι απαντησε με σκυμμενο το κεφαλι.
-Και τοτε που ειναι ο Baruch?
-Toν εχω στην ιδια αποθηκη που ειχα και σενα.Δεν γινοταν να μιλησω σε κανενα απο το σωμα για αυτη την υποθεση οποτε επρεπε να παιξω "βρωμικα"

-Αφου ειναι ετσι τα πραγματα,τοτε δοκτωρα εχουμε συμφωνια.Θα φυγω και θα σ'αφησω ησυχο να τελειωσεις τις δουλειες σου και μαζι και αυτο το αθλιο σκουλικι ειπα και απλωσα το χερι στον Stein.Aυτος το δεχτηκε με χαμογελο και στην αρχη ολα εδειχναν οτι κανουμε μια απλη χειραψια.Ομως μετα απο μερικες στιγμες το χερι του επιστημονα αρχισε να λιωνει και απο το στομα του βγηκαν κραυγες πονου.Προσπαθησε να βγει απο την λαβη μου αλλα ημουν πολυ δυνατοτερος.Τραβηξα το κατανα με την μωβ λαβη με το αριστερο χερι και τον κοιταξα αγρια.
-Δεν υπηρχε ποτε περιπτωση να αφησω καποιον απο εσας ζωντανο! του ψιθυρισα και με μια γρηγορη κινηση του εκοψα το κεφαλι.Πεταξα το αιμα απο την λεπιδα και επεστρεψα το σπαθι στην θηκη του.Υστερα,πλησιασα τον Brandon ο οποιος με κοιτουσε με ενα βλεμμα αναμεσα σε ευγνωμοσυνη και περιεργεια.
-Ολα μου τα προβληματα λυθηκαν και ενας πειρατης βοηθησε στο να συμβει αυτο ψελλισε και σηκωθηκε ορθιος.

-Δεν θα το ελεγα απαντησα και πολυ αποτομα τραβηξα το δρεπανι μου και το εβαλα πισω απο τον λαιμο του.
-Τι...τι κανεις?
-Επαιξες πολυ υπουλα μαζι μου.Δεν νομιζω να φανταζεσε οτι θα την γλιτωσεις τοσο ευκολα?
-Τι σκοπευεις να κανεις?
-Χμμ.Εισαι τυχερος.Αθελα σου με βοηθησες να βρω εναν απο τους πραγματικους μου στοχους.Δεν με ενδιαφερει ιδιαιτερα να σκοτωνω marines αλλα τα μελη της Οργανωσης ειναι η αγαπημενη μου λεια.
-Μα τι ειναι αυτη η Οργανωση επιτελους?ρωτησε απεγνωσμενα.
-Απο το υφος σου καταλαβαινω οτι οντως δεν ξερεις ποιοι ειναι.Θα σε συμβουλευα να ρωτησεις καποιον απο τους ανωτερους σου.Πολλοι απο αυτους,οπως δειχνουν τα πραγματα συνεργαζονται με την Οργανωση.

-Τωρα,σχετικα με την τιμωρια σου.Θα σ'αφησω να ζησεις για δυο λογους.Πρωτον ειμαι ηδη ευχαριστημενος με το αιμα που εχυσα σημερα και δευτερον γιατι θελω να ενημερωσεις το ναυτικο.Θελω να τους πεις να με αφησουν στην ησυχια μου και εγω δεν θα τους ενοχλησω.Εχω σημαντικοτερα θεματα να λυσω.Το οτι θα σ'αφησω να ζησεις ομως δεν σημαινει οτι θα γλιτωσεις ετσι απλα.Νομιζω οτι ενα ποδι ειναι μια καλη λυση.Τον κοιταξα με τα κατακοκκινα ματια μου και χωρις να πω αλλη κουβεντα απομακρυνα το δρεπανι μου απο τον λαιμο του και του εκοψα το αριστερο ποδι στο υψους του μηρου.Το αιμα του πεταχτηκε παντου,ουρλιαξε και επεσε στο πατωμα.
-Αν θες να ζησεις θα πρεπει να συρθεις μεχρι πισω.Και θα σε συμβουλευα να βιαστεις γιατι η αιμορραγια φαινεται ασχημη του ειπα και περασα απλα απο διπλα του.Εσκυψα πανω απο το κομμενο ποδι του και πηρα την καρτα που ειχε χρησιμοποιησει στην αποθηκη και βγηκα απο τον χωρο.Τωρα,αντι να τρεχω περπατουσα πολυ χαλαρα αφου ηξερα οτι σε καμια περιπτωση δεν εφτανε πιο γρηγορα απο μενα.Που και που ακουγα τις φωνες του και γελουσα απο μεσα μου.Τολμησε να με χρησιμοποιησει και πηρε αυτο που αξιζε.Τελικα υστερα απο καποια ωρα,παροτι εκανα αρκετες φορες λαθος στον δρομο,ειμουν εξω την ωρα που ο ηλιος ανετειλε.

Kατηφορισα το βουνο με το πασο μου,απολαμβανοντας τα τοπια.Καποια στιγμη εφτασα τελικα στην πολη και επαψα να ειμαι τοσο χαλαρος.Κινουμουν με μεγαλη προσοχη γιατι marines κυκλοφορουσαν στους δρομους.Ο διοικητης τους ηταν εξαφανισμενος και ολοι εδειχναν να τα εχουν χαμενα.Μετα απο μια συντομη αναζητηση,βρηκα την αποθηκη που με ειχε κρατησει την προηγουμενη νυχτα και στην οποια βρισκοταν και ο Baruch.Την ανοξα με την καρτα του και ακολουθωντας την ιδια πορεια που ακολουθησαμε μαζι βρεθηκα στο δωματιο απο απου ειχε ξεκινησει η περιπετεια μου.Τοτε προσεξα για πρωτη φορα οτι ακριβως διπλα βρισκοταν ενα ακομα δωματιο.Ανοιξα την πορτα του,χρησιμοποιωντας την καρτα για ακομη μια φορα και μεσα βρηκα τον Baruch να κοιμαται.Τον ξυπνησα και αφου του εξηγησα,χωρις πολλες λεπτομερεις,τι ειχε συμβει φυγαμε μαζι.Κατεβηκαμε βιαστικα στο λιμανι,προσεχωντας παντα μην μας παρει κανενα ματι και βρεθηκαμε στο πλοιο μας.Ανοιξαμε τα πανια και χωρις να κοιταξουμε πισω,βαλαμε πλωρε για τον επομενο προορισμο μας.