[Tελος]Τhe bounty hunters and the crazy scientist

Στην προηγουμενη ιστορια,μετα τον διαχωρισμο μου απο τον Alucard και το πληρωμα του,πηγα στο Sedna Kingdom οπου γνωρισα τον Baruch,εναν πρωην πειρατη που ειχε γνωρισει τον Haytham.Mαζι με τον Baruch αντιμετωπισαμε καποια μελη της Οργανωσης,που με ανακαλυψαν και υστερα τον πριγκηπα του νησιου που με κυνηγουσε γιατι δημιουργησα φασαρια στο νησι.Στο τελος ξεφυγαμε μαζι,με το καϊκι του,χωρις να γνωριζουμε οτι ενας μεγαλος κινδυνος μας ακολουθουσε...

Το κρυο τρυπουσε τα κοκκαλα μου καθως εκανα την καθημερινη μου προπονηση στο καταστρωμα του πλοιου.Νομιζα οτι τοσο καιρο σ'αυτη την θαλασσα θα ειχα συνηθισει το αστατο κλιμα της αλλα εκανα λαθος.Παρ'ολα αυτα συνεχιζα ακαθεκτος την εξασκηση μου για να ζεσταθω καλυτερα.Ελεγα στον εαυτο μου οτι επρεπε να δυναμωσω αν ηθελα να επιζησω μεχρι να ολοκληρωσω την εκδικηση μου,πραγμα που ηδη ειχε αποδειχτει πιο δυσκολο απο οσο ειχα πιστεψει αρχικα.Ετσι επειτα απο αρκετη ωρα εντονης ασκησης τοσο σωματικης οσο και πνευματικης καταφερα να μειωσω το κρυο που αισθανομουν.Μαλιστα ημουν τοσο αφοσιωμενος στην προπονηση που αργησα υπερβολικα να ακουσω τις φωνες του Baruch ή να δω τα μεγαλα μαυρα συννεφα που μαζευοταν απο πανω μας ή εστω να νοισω τα μεγαλα κυματα που ταραζαν ολο το πλοιο.

Τελικα,καποια στιγμη συνειδητοποιησα τι συνεβαινε και αμεσως εγκατελειψα την προπονηση και ετρεξα να βοηθησω τον γερο-συντροφο μου,που ολη αυτη την ωρα πααλευε με τον καιρο μονος του.Μαζεψαμε γρηγορα τα πανια για να μην σκιστουν και αφησαμε το μικρο μας μεσο μεταφορας να παρασυρθει απο τα κυματα.Ευτυχως που δεν ειμασταν στην βαρκα μου σκεφτηκα απο μεσα μου.Καπου στον οριζοντα ομως,αναμεσα στον χαλασμο,φανηκε η ελπιδα.Ενα μεγαλο νησι βρισκοταν μερικα μιλια μπροστα μας και σε λιγη ωρα θα μπορουσαμε να βρεθουμε εκει.Αν αντεχε το πλοιο μας φυσικα.Τα λεπτα κυλουσαν βασανιστικα και συνεχεια πλησιαζαμε.Το νησι πλεον φαινοταν πιο καλα και μπορουσα να ξεχωρισω μερικα χαρακτηριστικα του.Μια μεγαλη οροσειρα καταλαμβανε ενα πολυ μεγαλο μερος και μια αρκετα μεγαλη πολη βρισκοταν στην πλευρα που κατευθυνομασταν.Οσο πλησιαζαμε τοσο χειροτερευε ο καιρος.Ο αερας λυσσομανουσε και μια δυνατη καταιγισα ξεκινησε.Δεν μπορουσαμε να κανουμε κατι και απλως ελπιαζαμε τα κυματα να μας οδηγησουν σωστα.Και για καλη μας τυχη αυτο εγινε και σε λιγα λεπτα βρισκομασταν στο λιμανι οπου παλευαμε να δεσουμε.Με τα πολλα τα καταφεραμε και πατησαμε ποδι στην στερια.

Κατεβηκαμε στην ξυλινη αποβαθρα,αφου πηραμε ολον μας τον εξοπλισμο και προχωρησαμε.
-Μηπως κατα τυχη,αυτο ειναι το νησι που ηθελες να ερθουμε?ρωτησα,γνωριζοντας ομως ηδη την απαντηση.
-Ουτε κατα διανοια.Αλλα μ'αυτο τον καιρο δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα αλλο παρα να ευχαριστουμε την τυχη μας που καποιο νησι βρεθηκε μπροστα μας.Θα πρεπει αναγκαστικα να εγκατατασταθουμε εδω μεχρι να κοπασει η κακοκαιρια.Και σ'αυτη την θαλλασα κατι τετοιο μπορει να παρει απο μερικες ωρες μεχρι ολοκληρους μηνες.Ειχε δικιο.Αν βγαιναμε στα ανοιχτα σιγουρα δεν ειχαμε πολλες ελπιδες.Το λιμανι ηταν γεματο με κοσμο που ετρεχε για να προφυλαχτει απο την βροχη,της οποιας η ενταση συνεχως μεγαλωνε.Σε λιγη ωρα κανεις δεν υπηρχε εξω στους δρομους εκτος απο εμας που ψαχναμε να βρουμε καποιο μπαρ ή εστιατοριο για να κατσουμε.Περιφερθηκαμε για λιγο στους δρομους της πολης και τελικα σε ενα στενοσοκακο ανακαλυψαμε ακριβως αυτο που θελαμε.Ενα μικρο ησυχο πανδοχειο το οποιο δεν τραβουσε τα βλεμματα των περαστικων.Ετοιμαστηκα να ανοιξω την ξυλινη πορτα οταν αισθανθηκα καπως περιεργα.Σαν καποιος να με κοιτουσε επιμονα.Γυρισα αποτομα το κεφαλι μου ψαχνωντας προς ολες τις κατευθυνσεις αλλα δεν ειδα κανεναν.-Μαλλον θα ηταν ιδεα μου μονολογησα και περασα στο μπαρ.

Ο φωτισμος ηταν χαμηλος,σχεδον ανυπαρκτος,και μια περιεργη μυρωδια,συνδυασμος μουχλας και ψητου κρεατος,πλανιοταν στην ατμοσφαιρα.Οι λιγοστοι θαμωνες βρισκοταν "απλωμενοι" στα εξι μικρα ξυλινα τραπεζια που υπηρχαν και επαιζαν χαρτια ή επιναν ησυχα τα ποτα τους.Η εισοδος μας φανηκε να ταραζει την ηρεμια τους καθως ολοι σχεδον γυρισαν και μας κοιταξαν οταν εκλεισα την πορτα πισω μου.Οι περισσοτεροι εριξαν απλως μια ματια ομως δυο ατομα που καθοταν στο τελευταιο τραπεζι συνεχισαν να κοιταν επιμονα.Τους αγνοησαμε και απλως προχωρησαμε προς τον παγκο οπου δεν καθοταν κανεις.Πισω απο τον παγκο στεκοταν ενας στρουμπουλος μεσηλικας,με γαμψη μυτη και μαυρα αραια μαλλια.Φορουσε ενα ασπρο πουκαμισο με μαυρο γιλεκο και καπνιζε με μανια ενα τσιγαρο.Μου θυμισε καπως την πρωτη συναντηση μου με τον Baruch,οταν ειχα μπει στο δικο του μπαρ με τεραστια αναγκη για ποτο.Ενας βρωμικος καθρεφτης βρισκοταν πισω του πανω στον οποιο καθρεφτιζοταν η καραμπινα που ειχε κρυμμενη κατω απο τον παγκο του ο μπαρμαν που μαλλον ηταν και ο ιδιοκτητης.Καθησα στο σκαμπο που βρισκοταν μπροστα του και αφου εκανε μερικες τζουρες ακομα ο μπαρμαν αποφασισε να μου παρει παραγγελια.

-Τι θα θελατε?μας ρωτησεμε προσποιητο χαμογελο.
-Κατ'αρχην θελω να ξερω εαν εκτος απο δωματια προσφερετε ποτο και φαϊ τον ρωτησα
-Και βεβαια!Εχουμε το καλυτερο μπιφτεκι της πολης και πολυ φτηνα ποτα!!!απαντησε καπως ενοχλημενος
-Υπεροχα.Τοτε θα ηθελα ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα και τρια μπιφτεκια.
-Αμεσως!!! απαντησε και υστερα αρχισε να φωναζει.-Mary!!!Mary!!!Μα που πηγε παλι αυτη η κορη μου?αναρωτηθηκε αγανακτισμενος.
-Εσυ θα παρεις τιποτα Baruch?
-Oχι ευχαριστω.Ειμαι αρκετα κουρασμενος.Λεω να παρω τα κλειδια του δωματιου και να παω να την πεσω.
-Οπως επιθυμεις απαντησα την ωρα που ο μπαρμαν εβγαζε ενα κλειδι και το εδινε στον Baruch.Αυτος τα πηρε και αφου με αποχαιρετησε ανεβηκε στον δευτερο οροφο οπου βρισκοταν και τα δωματια.Στο μεταξυ εγω εβγαλα την καπα μου και την αφησα σε ενα διπλανο σκαμπο για να στεγνωσει.Οι μυς του σωματος μου εδειχναν ακομα πιο εντονοι εξ'αιτιας της εντονης προπονησης που εκανα λιγη ωρα πριν,κατι που φανηκε να "εκτιμαει" ιδιαιτερα η ομορφη ξανθια που βγηκε απο την πορτα της κουζινας.Με κοιταξε εντονα και εγω ανταπεδωσα,κατι που εκανε το πατερα της να εκνευριστει και να αρχισει να της φωναζει.
-Γρηγορα πισω στην κουζινα και βαλε τρια μπιφτεκια να ψηνονται!!![/color]Η νεαρη κοπελα εσκυψε το ομορφο προσωπο της και ετρεξε να κανει οτι της ειπε ο πατερας της.Παροτι με εκνευρισε ο τροπος με τον οποιο της μιλησε αποφασισα να μην ανακατευθω για να μην μου δημιουργησω αχρειαστα προβληματα.Αλλωστε δεν μου αρεσε να ανακατευομαι στις ζωες των αλλων εκτος και αν μου το ζητουσαν οι ιδιοι.

Ο μπαρμαν μου προσφερε την μπυρα και μου ειπε οτι επρεπε να περιμενω λιγο για τα μπιφτεκια.Ξεκινησα να πινω αργα γιατι ηθελα να μου μεινει αρκετη ωστε να συνοδευσει το φαϊ μου και μετα εριξα μια ματια γυρω μου.Ειδα οτι οι δυο τυποι ειχαν ακομα κολλημενα τα ματια τους επανω μου μονο που τωρα μιλουσαν ψιθυριστα και κοιτουσαν με μεγαλη προσοχη ενα χαρτι που κρατουσε ο ενας στα χερια του.Εκανα πως τους αγνοησα αλλα στην πραγματικοτητα ειχα λιγο τον νου μου σ'αυτους καθως η συμπεριφορα τους ειχε αρχισει να με παραξενευει.Γυρισα ξανα μπροστα μου και συνεχισα να πινω χαλαρα την μπυρα μου.Υστερα απο δεκα λεπτα αναμονης η ξανθια βγηκε και παλι απο την κουζινα κρατωντας ενα πιατο.Αυτη την φορα δεν μου εριξε ουτε μια ματια και ειχε το κεφαλι της συνεχως κατεβασμενο.Αφησε το πιατο και εφυγε τρεχωντας.Κοιταξα τα μπιφτεκια που φαινοταν ζουμερα και καλοψημενα και αρπαξα τα μαχαιροπιρουνα ετοιμος να τα καταβροχθισω.Ειμουν ετοιμος να απολαυσω την πρωτη μπουκια οταν ακουσα το συρσιμο που κανουν οι καρεκλες οταν μετακινουνται και ειδα με την ακρη του ματιου μου τους δυο αντρες να σηκωνονται απο το τραπεζι τους και να ερχονται προς το μερος μου...

Με ηρεμες κινησεις αφησα κατω τα μαχαιροπιρουνα και κατεβασα τα χερια μου ωστε να βρισκονται κοντα στις λαβες των κατανα μου.Οι δυο αντρες ειχαν φτασε αρκετα κοντα μου πλεον και μπορουσα να τους δω καθαρα.Ο ενας ηταν πανω απο δυο μετρα με μεγαλα χερια και τεραστιο κορμο.Φορουσε ενα καφε ξεθωριασμενο παντελονι,μαυρο πουκαμισο και μια πρασινη καπα με κουκουλα την οποια ειχε ριγμενη πισω ετσι ωστε να φαινεται το τρομακτικο προσωπο του.Ειχε μια μεγαλη ουλη στο αριστερο μαγουλο και το ενα ματι του ηταν γυαλινο.Το μαλλι του ηταν κοκκινο και μακρυ οπως και το γενι του το οποιο το ειχε δεμενο σε πλεξουδα.Στην πλατη του κουβαλουσε εναν τεραστιο διπλο πελεκυ.Ο δευτερος ηταν πολυ πιο κοντος και μικροκαμωμενος.Ηταν ντυμενος στα μαυρα και σε αντιθεση με τον φιλο του καλυπτε το προσωπο του.Στην μεση του φορουσε μια κοκκινη ζωνη στην οποια ειχε περασμενη ενα πιστολικαι ενα σπαθι.Με πλησιασαν αργα και οταν εφτασαν διπλα μου,ο κοντος σηκωσε το χαρτι που κοιτουσαν προηγουμενως και σχεδον το κολλησε στο προσωπο μου.Ηταν η επικυρηξη μου.

-Απ'οτι φαινεται ειμαστε αρκετα τυχερο σημερα Sammy φιλε μου!!!Το κεφαλι αυτου του αθλιου αξιζει 9.000.000 ειπε με τσιριχτη φωνη στον ψηλο κοκκινοτριχη.
-Χαχαχα.Εχεις δικιο Jade.Νομιζω οτι θα ειναι πολυ ευκολα λεφτα!!!του απαντησε αυτος με βαρια,τραχια φωνη.
-Οπως καταλαβαινεις φιλε δεν εχεις καμια ελπιδα απεναντι μας.Ειμαστε οι διασημοι bounty hunters Jade Kennerly και Sammy Feldon ειπε με περηφανια.Εγω που μεχρι εκεινη την στιγμη δεν ειχα βγαλει αχνα,τον κοιταξα και του ειπα -Λυπαμαι φιλε αλλα δεν σας εχω ακουσει ποτε.Τα λογια μου φανηκαν να τον πληγωνουν και για λιγο το προσωπο του συσπαστηκε απο θλιψη και θυμο ομως γρηγορα συνηλθε και με κοιταξε με υπεροπτικο υφος.
-Δεν εχει σημασια.Οταν θα σε στειλουμε Impel Down θα εχεις αρκετο χρονο να απομνημονευσεις τα ονοματα μας ειπε απαλα και υστερα τραβηξε το σπαθι του ορμωντας προς τα πανω μου.Με μια πολυ γρηγορη κινηση τραβηξα το κατανα μου με την μωβ λαβη και απεκρουσα την επιθεση του στελνωντας τον παραλληλα μερικα μετρα πισω.Σηκωθηκα απο το σκαμπο και ετοιμαστηκα για αντεπιθεση ομως με διεκοψε ο Sammy που ειχε παρει τον τεραστιο διπλο πελεκυ του στα χερια και ετοιμαζοταν να τον κατεβασει στο κεφαλι μου.

Το απεφυγα τελευταια στιγμη κανωντας ενα βημα πισω και ετσι ο πελεκυς κατεληξε να κανει μια τεραστια τρυπα στο πατωμα.Οσοι πελατες βρισκοταν στο μαγαζι πριν αρχισει η μαχη τωρα ετρεχαν πανικοβλητοι προς την εξοδο.Σε λιγα λεπτα ειχαμε μεινει εμεις οι τρεις και ο ιδιοκτητης.Ο Jade πηγε και σταθηκε ξανα διπλα στο θηριωδη συντροφο του ο οποιος μετα απο αρκετη προσπαθεια καταφερε τελικα να ξεκολλησει το οπλο του απο το πατωμα.Τραβηξα και το δευτερο σπαθι μου.Κρατησα το αριστερο καθετα και εφερα το δεξι πανω του,σε οριζοντια θεση σχηματιζωντας εναν σταυρο.Oι αντιπαλοι με κοιταξαν παραξενα και υστερα γελασαν κοροϊδευοντας με.Τους αγνοησα και ετρεξα προς το μερος τους με μεγαλη ταχυτητα και οταν τους πλησιασα χωρισα τα σπαθια ανοιγωντας τα χερια μου διαπλατα ξαφνιαζωντας τους.Ο κοντος προλαβε τελευταια στιγμη και αποκρουσε την επιθεση απο το δεξι μου χερι ωστοσο ο αλλος δεν ειχε την ιδια τυχη και βρεθηκε με ενα μεγαλο ανοιγμα που ξεκινουσε κατω απο την αριστερη μασχαλη του και κατεληγε στην κοιλια του.

Eπεσε κανωντας εναν δυνατο θορυβο και γεμιζωντας την περιοχη γυρω απο το αψυχο σωμα του με αιμα.Ο φιλος του εσκυψε απο πανω του προσπαθωντας να τον συνεφερει και οταν καταλαβε οτι η προσπαθειες του δεν ειχαν κανενα νοημα αφηνιασε.Αρχισε να βγαζει περιεργους θορυβους ενω στο σωμα του φαινοταν να γινεται καποια περιεργη μεταλλαξη.Mεγαλωνε για μερικες στιγμες και ξαφνικα σταματησε.Σηκωθηκε ορθιος και εριξε την κουκουλα της καπας του πισω αποκαλυπτωντας ετσι το προσωπο του.Μια κραυγη εκπληξης βγηκε αυθορμητα απο το στομα μου.Αντι να αντικρισω ενα φυσιολογικο ανθρωπινο προσωπο ειδα αυτο ενος ζωου.Ειχε ανοιχτο καφε τριχωμα και δυο μεγαλα κιτρινα ματια.Δυο μυτερα αυτια ηταν σηκωμενα και στο ανοιχτο στομα του φαινοταν τεσσερεις τεραστιοι κυνοδοντες.
-Ετοιμασου να πεθανεις.Neko Neko no Mi, Model:Puma φωναξε και μου επιτεθηκε αμεσως.Η ταχυτητα και η δυναμη του μεγαλωσαν εντυπωσιακα.Πλεον απενατι μου στεκοταν ενα μεγαλοσωμο,αγριεμενο puma.Απεφυγα την επιθεση του τελευταια στιγμη κανωντας ενα στα πλαγια και αφηνωντας τον να χτυπησει με δυναμη στον τοιχο που βρισκοταν πισω μου.
-Ωστε εισαι και εσυ χρηστης φρουτου του διαβολου?τον ρωτησα καθως σηκωνοταν.
-Ναι.Κατηγοριας zoan και με την τρομερη δυναμη που μου δινει δεν εχεις καμια ελπιδα μου απαντησε ενω εγλειφε την μικρη πληγη που ειχε ανοιξει στο πηγουνι του.
-Χαχαχα.Ειμαι τοσο ενθουσιασμενος!!!Πρωτη φορα συνανταω καποιον χρηστη φρουτου.Εκτος απο εμενα φυσικα.Μολις ακουσε την τελευταια μου φραση ο κυνηγος παγωσε.