[Tελος]Τhe bounty hunters and the crazy scientist

O μικρος διαδρομος μας οδηγησε σε εναν αρκετα μεγαλυτερο και φαρδυτερο που κατεληγε σε εναν τεραστιο τοιχο.Γενικα ο χωρος μεσα στον οποιο κινουμασταν φαινοταν αρκετα μεγαλος ωστε να χωρεσει μερικες δεκαδες πλοια.Ο marine συνεχισε να προχωραει με κατευθυνση τον τοιχο και εγω τον ακολουθουσα απο πισω.Κοιταξε ακομα μια φορα τριγυρω και οταν βεβαιωθηκε οτι δεν υπηρχε κανεις αλλος εβγαλε απο την τσεπη του εναν μικρο φακο.Η μικρη ακτινα του ηταν αρκετη για να φωτισει τον τοιχο και να μας αποκαλυψει μια πορτα.Πηγαμε προς τα εκει και ο τοποθετωντας μια καρτα σε εναν μηχανισμο,ο marine την ξεκλειδωσε.Φρεσκος αερας περασε στον χωρο και γεμισε τα πνευμονια μας.Εξω η νυχτα ειχε πεσει για τα καλα και μονο του φως του φεγγαριου,των αστεριων αλλα και μερικων λαμπων εσπαγε το πυκνο σκοταδι.Εκανα ενα βημα για να βγω αλλα ο marine με σταματησε.
-Απο εδω και περαπρεπει να ειμαστε πραγματικα προσεκτικοι.Τοση ωρα ειμασταν σε μια αποθηκη και ποτε δεν υπηρξε πραγματικος κινδυνος αλλα εχω μαθει στην ζωη να τα περιμενω ολα και για αυτο και προσεχα πολυ τις κινησεις μας.Τωρα ομως τα πραγματα σοβαρευουν.Δεν πρεπει κανεις να μας δει,τουλαχιστον μεχρι να φτασουμε στον στοχο μας.Αν κατι παει στραβα χαλαει καθε συμφωνια μας.
-Οκ.Θα προχωρησουμε τωρα?τον ρωτησα εκνευρισμενος απο την συμπεριφορα του.Δεν ελαβα καμια απαντηση και τον ειδα απλα να κανει μερικα μικρα βηματα προς τα εξω.

Bρισκομασταν και παλι στους δρομους της πολης.Προχωραμε στα σκοταδια,αποφευγωντας τους μεγαλους δρομους και προτιμωντας τα στενα.Υπηρχε αρκετος κοσμος εξω και αυτο δυσκολευε την προσπαθεια μας για "μυστικοτητα".Μυστικοτητα ανεξηγητη σε μενα καθως δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι ενας marine δεν εκανε φανερα την δουλεια του.Κατι δεν μου καθοταν καλα στην υποθεση αλλα αποφασισα να μην πω τιποτα μεχρι να δω που θα καταληξουμε.Ειχαμε περπατησει ενα σοκακι και ετοιμαζομασταν να στριψουμε για να μουμε στο επομενο,οταν μπροστα μας ειδαμε μια περιπολο των marines.Εγω προλαβα να κρυφτω πισω απο εναν καδο αλλα τα πραγματα δεν ηταν τοσο καλα για τον "φιλο" μου marine καθως οι συναδελφοι τον ειδαν και τον αναγνωρισαν.
-Commander Βrandon!!!φωναξαν οι εξι αντρες με τρομο στην φωνη τους και χαιρετησαν οσο πιο καλα μπορουσαν.Αυτος ανταπεδωσε τον χαιρετισμο και υστερα απο μια μικρη συζητηση τους εδιωξε με εμμεσο τροπο και χωρις αυτοι να καταλαβουν τιποτα.Οταν απομακρυνθηκαν αρκετα,Lieutenant Sammy ξεφυσηξε και μου φωναξε ψιθυριστα οτι μπορουσα να βγω.Εκανα πως δεν ακουσα και τον αφησα για λιγο να ανησυχει οτι το ειχα σκασει.Μετα απο λιγα δευτερολεπτα ομως και αφου ειδα οτι ειχε αρχισει να πανικοβαλλεται,βγηκα απο την κρυψωνα μου.
-Νομιζες οτι ειχα φυγει ε?του ειπα γελωντας.
-Αλλη μια τετοια βλακεια και σε σκοτωσα  απαντησε εκνευρισμενος και υστερα χωρις να μου ριξει ουτε μια ματια συνεχισε το περπατημα.

Mετα απο αρκετη ωρα ασταματητου περπατηματος,χωρις αλλα απροοπτα,βρεθηκαμε εξω απο την πολη.Το τεραστιο βουνο που ειχα αντικρισει απο μακρια φανηκε μπροστα μας με ολη του την μεγαλοπρεπεια.Παροτι ηταν νυχτα η χιονισμενη κορυφη του ελαμπε σαν διαμαντι.Σε αρκετα μικρο υψομετρο υπηρχε μια τρυπα που φαινοταν οτι ειχε γινει οχι απο την φυση αλλα απο ανθρωπινο χερι.
-Τι ειναι αυτη η τρυπα εκει περα?ρωτησα γεματος περιεργεια τον Sammy
-Χμμ.Αυτο το μεγαλο βουνο που βλεπεις χωριζει το νησι σε δυο πλευρες.Στην βορεια και στην νοτια.Στην καθεμια πλευρα υπαρχει μια πολη.Η πολη απο την οποια βγηκαμε και η οποια ανηκει στην βορεια πλευρα ονομαζεται Damcyan και ειναι η βασικη πηγη παραγωγης αγαθων.Επισης σ'αυτην βρισκεται η βαση μου.Στην νοτια πλευρα υπαρχει μια μικροτερη πολη,η Minami Town.Και ο μονος τροπος επικοινωνιας αυτων των δυο πολεων ειναι αυτη η τρυπα.Ειναι ενα τουνελ που τις συνδεει και επιτρεπει την ανταλλαγη αγαθων.Αλλα εμας δεν μας ενδιαφερει αυτη η τρυπα αλλα εκεινη μου ειπε δειχνωντας με το χερι καπου ψηλοτερα απο το τουνελ.Κοιταξα προσεκτικα και υστερα απο μερικες στιγμες καταφερα να διακρινω ενα πολυ μικρο ανοιγμα που ισα ισα φαινοταν.Τον κοιταξα σαν να ηταν τρελος.-Μα τι υπαρχει εκει πανω?του φωναξα.Αυτος χαμογελασε περιεργα
-Θα δεις οταν φτασουμε απαντησε τελικα.

Ειχα αρχισει να εκνευριζομαι εντονα απο την αινιγματικη του σταση αλλα και παλι κρατησα το στομα μου κλειστο.Περπατουσαμε με πιο γρηγορο βημα πλεον και μεσα σε ελαχιστο χρονο φτασαμε στους προποδες απο οπου και ξεκινησαμε την δυσκολη αναρριχιση μας.Το εδαφος ηταν δυσκολο και οι καιρικες συνθηκες χειροτερευαν συνεχως οσο ανεβαιναμε.Παρα τις δυσκολιες μετα απο τρεις ατελειωτες ωρες φτασαμε στον προορισμο μας.Το ανοιγμα που ειδα απο μακρια ηταν τελικα μια μικρη σπηλια μηκους οχτω μετρων και πλατους δωδεκα.Στην απεναντι πλευρα υπηρχε ενας μεγαλος βραχος μπροστα στον τοιχο αλλα κατα τα αλλα η σπηλια ηταν εντελως αδεια,πραγμα που μου εκανε μεγαλη εντυπωση.
-Τωρα που φτασαμε μπορεις να μου πεις τι ιδιατερο εχει αυτη η σπηλια?τον ρωτησα ενω μπαιναμε μεσα.Δεν μου απαντησε τιποτα και κινηθηκε προς τον βραχο χωρις να μου δωσει καμια σημασια.Ψαχουλευσε για λιγο τις πλευρες και ξαφνικα σταματησε.Επιασε ενα σημειο στην πισω πλευρα του και γελασε σιγα.Τον πλησιασα για να καταλαβω τι γινοταν και τον ειδα να εχει χωσει τον δεικτη του δεξιου χεριου του σε μια μικρη εσοχη στον βραχο.Εκανε μια κινηση σαν να παταει κατι και ενα μικρο κλικ ακουστηκε.Την επομενη στιγμη ολη η σπηλια αρχισε να τρεμει και ο τοιχος πισω απο τον βραχο ανοιξε αποκαλυπτωντας τον χωρο που βρισκοταν πισω του...

Hταν ενα τεραστιος διαδρομος με μεταλλικους τοιχους και πατωμα στρωμενο με γαλαζια πλακακια.Ηταν φωτισμενος με μικρες λαμπες που βρισκοταν στερεωμενες σε καθε πλευρα του και το τελος του δεν φαινοταν πουθενα.Κανενας ηχος δεν ακουγοταν.Κοιταξα τον Commander Βrandon με εκπληξη.
-Τι στο διαολο ειναι αυτο το μερος?
-Ενα εργαστηριο απαντησε απλα.
-Τι σοϊ εργαστηριο?Και τι ρολο βαραμε εμεις εδω?
-Μη ρωτας πολλα και απλως προχωρα μου απαντησε με εντονο τονο.
-Οχι
-Τι ειπες?με ρωτησε κοιτωντας με υφος μανιακου.
-Ειπα οχι.Αν θες να συνεχισω να προχωραω πρεπει να σταματησει αυτη η μυστικοτητα.
-Δεν νομιζω να καταλαβαινεις την θεση σου ειπε και τραβηξε το οπλο του.
-Εγω θα λεγα οτι εσυ δεν καταλαβαινεις την θεση σου του ειπα ηρεμα.Εσυ εισαι αυτος που ζητησε βοηθεια και αυτο απο μονο του δειχνει οτι με εχεις αναγκη.Δεν εχεις τοση δυναμη οσο νομιζεις.Θα μπορουσα πολλες φορες να το σκασω αλλα σε ακολουθω απλως επειδη κατι με εκανε να σε εμπιστευτω.Πιστευω οτι βρισκομαστε εδω για σοβαρο λογο και νομιζω οτι ηρθε η ωρα να τον μαθω.

Mε κοιταξε για λιγο σκεπτικος και τελικα ειπε -Ωραια λοιπον.Αφου θες τοσο πολυ να μαθεις θα σου πω την αληθεια.Βρισκομαστε στο εργαστηριο του Dr.Stein.Ειναι ενας τρελο επιστημονας που σκοπο εχει να κατακτησει τον κοσμο και εδω κανει διαφορα πειραματα για να δημιουργησει το τελειο οπλο.Κανεις δεν ξερει την υπαρξη αυτου του εργαστηριου.Κανεις εκτος απο μενα.Οταν πρωτοηρθε στο νησι πριν απο μερικα χρονια με επεισε να τον βοηθησω να το χτισει.Με επεισε λεγωντας μου οτι θα εκανε πραγματα που θα βοηθουσαν τον κοσμο,οχι οτι θα τον κατεστρεφαν!Ετσι οταν εμαθα τα πραγματικα του σχεδια τον εγκατελειψα αμεσως.Σκεφτομουν να το αναφερω στους συναδελφους μου αλλα αν το εκανα θα με εδιωχναν απο το σωμα σιγουρα.Και δεν μπορουσα με τιποτα να κανω τιποτα μονος μου.Ετσι αποφασισα να περιμενω μεχρι να εμφανιστει μια ευκαιρια.Και αυτη φανηκε οταν ηρθες εδω.Αυτη ειναι η μια και μοναδικη αληθεια και αυτο ειναι το μοναδικο βαρος που κουβαλαω στην συνειδηση μου.

Οταν τελειωσε την ιστορια του μειναμε για λιγο αμιλητοι αλλα τελικα εσπασα την σιωπη.
-Χμμ.Ομολογω οτι μολις μου κεντρισες το ενδιαφερον!Εχω την εντυπωση οτι αυτος ο αντρας δεν δρα απο μονος του.Αν εχω δικιο και αυτοι που υποψιαζομαι βρισκονται απο πισω του τοτε τα πραγματα ισως ειναι πιο δυσκολα απο οτι νομιζεις.Αλλα επισης αν ισχυει η υποθεση μου,τοτε θα σε βοηθησω με μεγαλη χαρα!φωναξα και αρχισα να τρεχω τον μεγαλο διαδρομο με τον Commander να με ακολουθει σαστισμενος απο την αντιδραση μου.Ομως δεν προλαβαμε να κανουμε πολλα μετρα καθως κατι μας εκοψε τον δρομο.
-Τι...τι ειναι αυτα?
-Μερικα απο τα πειραματα του...

Mπροστα μας υπηρχαν περιπου δεκα αγρια σκυλια φτιαγμενα απο καποιο μεταλλο και γρυλισαν με τον πιο περιεργο ηχο.-Να παρει φωναξε ο marine.-Hθελα να φτασουμε μυστικα μεχρι το κυριως εργαστηριο αλλα δεν ημουν αρκετα προσεχτικος ειπε και μου εδειξε δυο den-den mushi που πηγαιναν περα δωθε στους τοιχους.
-Αυτα παλι τι ειναι?Νομιζα οτι τα den den ειναι μονο για επικοινωνια απο μακρια.
-Οχι.Υπαρχουν ειδικες κατηγοριες και μια απο αυτες ειναι τα συγκεκριμενα.Eιναι τα Surveillance Den Den Mushi και μεσω αυτων οποιαδηποτε κινηση γινεται σε αυτον τον διαδρομο μεταδιδεται σε οθονες που βρισκοτναι καπου σ'ατο το κτηριο.Και τωρα χαρις σε αυτα ο Stein γνωριζει οτι ειμαστε εδω ειπε και τραβηξε με το αδειο του χερι το σπαθι του.Τον αντεγραψα,και εβγαλα τα δυο δικα μου.Μολις τα σκυλια ειδαν τις κινησεις μας δεν διστασαν ουτε λεπτο και μας επιτεθηκαν.Ο Brandon πυροβολησε εξι φορες και πετυχε τεσσερα σκυλια τιναζωντας τα κεφαλια τους στον αερα.Ηταν αρκετα ικανος στην μαχη.Στο μεταξυ εγω ειχα κοψει στην μεση δυο την ωρα που μου επιτιθοταν και τωρα ημουν αντιμετωπος με αλλα τρια.Ενα δοκιμασε να με δαγκασει στο ποδι αλλα το χερι μου κινηθηκε πιο γρηγορα και το σπαθι μου κατεβηκε στο κεφαλι του κανωντας ενα μεγαλο ανοιγμα.Μεσα ειδα διαφορων χρωματων καλωδια και ενα πρασινο υγρο.Ο Commander εκοψε και αυτος με το σπαθι του ακομα ενα την ωρα που εγω κλωτσουσα με δυναμη στον τοιχο το δευτερο απο αυτα που με ειχαν περικυκλωσει.Το τελευταιο που ειχε απομεινει καταφερα και με δαγκωσε με τα μεταλλικα δοντια του στο αριστερο ωμο.Στο ιδιο ακριβως σημειο δηλαδη,που με ειχε τραυματισει μερικες ωρες πριν ο bounty hunter.Πριν προλαβει να μου προκαλεσει μεγαλυτερη ζημια το αρπαξα και το πεταξα με ολη μου την δυναμη στο πατωμα διαλυωντας το σε μικρα κομματια.