[Τελος]Ενας νεος συντροφος

Τωρα
-Μας παιδεψες πολυ σημερα.Σχεδον ολη μερα επρεπε να τρεχουμε πισω σου και να προσεχουμε να μην μας καταλαβες.Ειλικρινα,με οσα ειχα ακουσει για σενα,πιστεψα οτι καποια στιγμη θα προσεχες οτι καποιος σε παρακολουθει αλλα με απογοητευσες.Και τωρα θα πρεπει να σε σκοτωσουμε. Κοιταχτηκαμε για μια στιγμη και υστερα,οσο πιο γρηγορα μπορουσα,δοκιμασα να πιασω το δρεπανι μου που ηταν στην αλλη πλευρα του κρεβατιου.Ομως ο ενας απο αυτους μαντεψε την κινηση μου και ταχυτατα επεσε πανω μου και μου καταφερε μια μεγαλη χαρακια στο δεξι χερι.
-Γιατι συνεχιζεις να προσπαθεις?Γιατι δεν σταματας?Πρεπει να καταλαβεις οτι δεν μπορεις να γλιτωσεις πλεον.Επρεπε να σταματησεις οταν ειχες φυγει απο την South.Αν το ειχες κανει,πιθανοτατα να μην σε κυνηγουσαμε και γερο ηλιθιος δασκαλος σου μπορει να ζουσε ακομα.
-Μα φυσικα και θα σταματησω.Οταν ολοι σας θα ειστε νεκροι και τα κεφαλια σας διακοσμηση του πλοιου μου,τοτε θα σταματησω σιγουρα!του φωναξα ενω γελουσα παρανοικα.
-Εισαι τρελος αν πιστευεις οτι αυτο θα συμβει μου απαντησε και υψωσε το σπαθι του.

Ομως πριν προλαβει να το κατεβασει,η γροθια του Baruch,που ολοι τον ειχαμε ξεχασει για λιγο,κατεληξε στο προσωπο του και τον εστειλε με δυναμη στον τοιχο.Αυτη ακριβως ηταν η ευκαιρια που χρειαζομουν.Χωρις δευτερη σκεψη,βουτηξα και επιασα το δρεπανι.Με μια περιστροφικη κινηση εκοψα τα ποδια του ενος και οταν προσγειωθηκε τον καρφωσα στον θωρακα και εσυρα το οπλο μου μεχρι το στομαχι του.Το αιμα του, πλημμυρισε το δαπεδο και τα εντοσθια του πεταχτηκαν εξω.Στο μεταξυ αυτος που ειχε δεχτει το χτυπημα απο τον Βaruch,ειχε σηκωθει και κινουταν απειλητικα προς τον γερο,ζητωντας εκδικηση.Εχοντας ξανα το σπαθι στο χερι του,προσπαθησε να κοψει το κεφαλι μπαρμαν αλλα εκεινος,παρα την ηλικια του,κινηθηκε αρκετα γρηγορα ωστε να μπορεσει να αποφυγει το χτυπημα.Εντυπωση μου εκανε το γεγονος οτι ο τριτος,αυτος που μου ειχε μιλησει,στεκοταν και κοιτουσε αταραχος οσα συνεβαιναν γυρω του,σαν να εβλεπε καποια παρασταση.Τον αγνοησα ομως προσωρινα και ετρεξα να βοηθησω τον σωτηρα μου.Εκανα ενα σαλτο και πηδωντας πανω απο το κρεβατι,τον χτυπησα με τον ωμο,στελνοντας τον ξανα στον τοιχο.

Σηκωθηκα πριν προλαβει να συνελθει και καθισα στο στηθος του.Του εδωσα τρεις δυνατες γροθιες στο προσωπο,πιστευοντας οτι θα ειναι αρκετες για να τον κανουν τουλαχιστον να χασει τις αισθησεις του.Ομως εκανα λαθος.Η αδρεναλινη της στιγμης μαλλον τον κρατουσε σε εγρηγορση και ετσι μπορουσε να αντεξει τα χτυπηματα μου.Ενω σκεφτομουν ολα αυτα,ο αντιπαλος μου βρηκε ευκαιρια και τραβηξε ενα μαχαιρι απο την τσεπη του.Θα μπορουσε να μου το καρφωσει στα πλευρα,αν την τελευταια στιγμη δεν με ειδοποιουσε ο Baruch.Aκουγοντας την φωνη του και με αντανακλαστικη αντιδραση αρπαξα το χερι του εχθρου μου.Για μερικες δραματικες στιγμες οπου κανενας ηχος,εκτος απο τους χτυπους των καρδιων μας,δεν ακουγοταν,σπρωχναμε το μαχαιρι ο καθενας προς την πλευρα του αλλου.Τελικα ενα ανατριχιαστικο "κρακ" ακουστηκε και ο καρπος του εσπασε υπο την πιεση μου.Εβγαλε μια κραυγη πονου και το μαχαιρι ελευθερωθηκε απο την λαβη του.Το μαζεψα και με μια γρηγορη κινηση το καρφωσα στην καρωτιδα του,σταματωντας τις φωνες του που μετατραπηκαν σε αναρθρους μικροθορυβους,καθως αιμα πεταγοταν απο τον λαιμο του καθε φορα που προσπαθουσε να φωναξει,ωσπου τελικα αφησε την τελευταια του πνοη.

-Tωρα μαλιστα!!! φωναξε με ενθουσιασμο ο μοναδικος που ειχε μεινει ζωντανος.
-Με ειχες απογοητεψει μεχρι τωρα αλλα σκοτωνοντας αυτους τους δυο μου εδειξες οτι τελικα δεν ηταν ολες οι φημες ψεμα.Φαινεται οτι τελικα θα μπορεσω να διασκεδασω λιγο.Παει καιρος απο τοτε που βρεθηκε στον δρομο μου καποιος αξιος αντιπαλος φωναξε ξανα και με ασσυληπτη ταχυτητα,βρεθηκε πισω μου.Κλωτσησε τον Baruch στο προσωπο και τον εριξε πανω στην μοναδικη ντουλαπα που υπηρχε στον δωματιο,η οποια γκρεμιστηκε πανω του.Υστερα εστρεψε την προσοχη του σε μενα και με εκοψε στον μηρο.Το χτυπημα με αναγκασε να πεσω στα γονατα κατι που εκμεταλλευτηκε.Ηταν η σειρα μου να δοκιμασω την δυναμη της κλοτσιας του.Με χτυπησε στο προσωπο και πεταχτηκα στον τοιχο.Αιμα ετρεχε απο το ποδι,το χερι,την μυτη και το πισω μερος του κεφαλιου μου.Αυτος ο τυπος ηταν γρηγορος.Σχεδον τοσο γρηγορος οσο εκεινος ο αντρας της Οργανωσης που ειχα δει στο Elfheim.Ακομα θυμομουν ποσο ευκολα θα μπορουσε να ειχε σκοτωσει τον Hayari αν το επιθυμουσε.Πως ειχε αποκαλεσει τον εαυτο του?Αγγελιοφορο της Οργανωσης?Κατι τετοιο.Αραγε ηταν ο ιδιος?Ειχαν καποια παρομοια χαρακτηριστικα αλλα ο αντρας που βρισκοταν μπροστα μου δεν μου εβγαζε την ιδια αισθηση.Εκεινος ηταν πιο σιγουρος και πιο ακριβης στις κινησεις του.Πιθανοτατα ηταν και πιο γρηγορος.Αντιθετα αυτος φαινοταν καπως πιο ανωριμος και αφελης.Σαν παιδι.Ωστοσο τα χτυπηματα του μονο παιδιου δεν ηταν.

Στο μεταξυ
Ενας μαυροντυμενος αντρας μπαινει σε ενα μικρο πανδοχειο.Ζηταει για δωματιο και αφου περνει τα κλειδια,αποσυρεται χωρις πολλες κουβεντες.Το δωματιο του ειναι μικρο και βρωμικο αλλα δεν τον απασχολει και πολυ.Εχει μεινει σε χειροτερες τρυπες και για περισσοτερο καιρο.Εδω θα μεινει μονο μεχρι το επομενο πρωι.Ειναι σιγουρος για αυτο.Ειναι σιγουρος οτι η αποστολη τους θα τελειωσει εδω.Αναμεσα στους αντρες που εφερε μαζι του,βρισκεται και ο μοναχογογιος του,που τον εκπαιδευσε ο ιδιος και αυτο απο μονο του εγγυαται την επιτυχια τους.Ειναι σιγουρα πολυ καλυτερος απο οτι ηταν αυτος στην ηλικια του και θεωρει δεδομενο οτι αυτος θα ειναι ο διαδοχος του.Ναι,σιγουρα ο γιος του θα επερνε την θεση του.Αυτος θα ηταν ο επομενος ο αρχηγος των Αγγελιοφορων της Οργανωσης.Για χρονια,οι Αγγελιοφοροι,αποτελουν το σημαντικοτερο ταγμα της Ογανωσης.Αυτοι ειναι που μεταφερουν τα μηνυματα του Μεγαλου Αρχηγου και αυτοι ειναι που εκτελουν τις σημανικοτερες αποστολες.Πολλες φορες στο παρελθον προταθηκε στον ιδιο να γινει ενας απο τους μεγαλους αξιωματικους της Οργανωσης αλλα παντα αρνιοταν γιατι δεν θελει να μπλεψει με τα διοικητικα.Ο γιος του ομως,ισως να μπορει να γινει και να βρεθει διπλα στον Μεγαλο Αρχηγο τους.Με αυτα τα ονειρα για μεγαλεια αποκοιμιεται,χωρις να μπορει να φανταστει τι θα του φερει το ξημερωμα.

Πισω στην μαχη
Ο αντιπαλος μου με πλησιασε ξανα,με αργα βηματα.Σηκωσε το ποδι για να με κλωτσησει ξανα ομως αυτη την φορα τον επιασα απο το ποδι και τον πεταξα κατω.Πεταχτηκα με δυναμη μπροστα,ωστε να πεσω πανω του αλλα για αλλη μια φορα ηταν πιο γρηγορος.Μολις βρεθηκα απο πανω του,σηκωσε και τα δυο ποδια και με κλωτσησε στο στηθος στελνοντας με εκει που ξεκινησα.Σηκωθηκαμε σχεδον ταυτοχρονα και ορμηξαμε ο ενας στον αλλο.Το δρεπανι μου συγκρουστηκε με το σπαθι του και η κλαγγη ακουστηκε δυνατη.Μειναμε σε αυτη την θεση για λιγο,ζοριζοντας τα οπλα μας και πιεζοντας τους εαυτους μας στα ακρα.Στην ταχυτητα μπορει να με ξεπερνουσε κατα πολυ ομως εκεινη την στιγμη καταλαβα οτι η δυναμη ισως να ηταν μεγαλυτερη απο την δικη του.Και αυτο ηταν κατι που μαλλον αντιληφθηκε και αυτος οταν αρχισε να υποχωρει λιγο λιγο.Τοτε,τραβηξε αποτομα το σπαθι του απο την "ενωση" και με εκανε να χασω την ισσοροπια μου.Παραπατησα προς τα μπροστα και αυτος,πηδωντας στα πλαγια, με εσκισε στην δεξια πλευρα.Εντονος πονος διαπερασε το κορμι μου και μια κραυγη πονου μου ξεφυγε.Παρολα αυτα καταφερα να διατηρησω την ψυχραιμια μου και γυρισα αμεσα αποκρουοντας την επομενη επιθεση του,την τελευταια στιγμη.

-Ωρα να τελειωνουμε μου ειπε με σοβαρο τονο και εκανε μερικα βηματα πισω.
-Εχεις δικιο.Εχω και αλλα πραγματα να κανω του απαντησα,στο ιδιο υφος και εσφιξα γερα την λαβη του δρεπανιου μου.Υστερα,εντελως ξαφνικα,επιτεθηκαμε ταυτοχρονα.Τα οπλα μας συγκρουστηκαν για ακομα μια φορα αλλα την στιγμη που εδειχνα να παιρνω το πανω χερι ο αντιπαλος μου χρησιμοποιησε υπουλα μεσα και πηρε αυτος "προβαδισμα".Απο το πουθενα εβγαλε ενα μαχαιρι και με το αριστερο του χερι,το εμπηξε στα πλευρα μου,στα αριστερα αυτη την φορα, και το στριφογυρισε.Ο πονος ηταν αφορητος και το δρεπανι επεσε απο την λαβη μου.Επιασα το τραυμα και τοτε ο εχθρος μου με μια ακομα κλοτσια με εριξε κατω.Εμεινα ξαπλωμενος και ανημπορος,εκει διπλα στο κρεβατι,να περιμενω απλα το τελειωτικο χτυπημα.Με πλησιασε αργα και σταθηκε απο πανω,σηκωνοντας το σπαθι του.Καθως τον περιμενα γυρισα το κεφαλι μου και εκει,κατω απο το κρεβατι,ανακαλυψα τον τροπο σωτηριας μου.Τα σπαθια που μου ειχε φτιαξει ο γερος σαμουραι στο Matsue,ηταν πεσμενα εκει.Δεν ειχαν χρησιμοποιηθει ακομα σε μαχη και εκεινη η στιγμη ηταν ιδανικη για να κανουν την πρωτη τους "εμφανιση".Βαζοντας οση δυναμη μου ειχε απομεινει,τα τραβηξα και επιασα ενα σε καθε χερι.Με αυτο που ειχε μαυρη λαβη αποκρουσα την επιθεση του αντιπαλου μου,ξαφνιαζoντας τον και με το αλλο,εκεινο με την μωβ λαβη του εκοψα το κεφαλι,που ειχε ακομα το βλεμμα της εκπληξης.

Πεταξα το ακεφαλο σωμα του απο πανω μου και σηκωθηκα λαχανιασμενος.Αφου βρηκα τις ανασες μου πηγα προς την γκρεμισμενη ντουλαπα και την σηκωσα με δυσκολια.Απο κατω της βρισκοταν ακομα ο Baruch.Ακινητος.Εριξα τα απομειναρια του επιπλου στο πλαι και τραβηξα τον μπαρμαν.Ηταν χτυπημενος αλλα ευτυχως ακομα ανεπνεε.Με δυσκολια καταφερα να τον κανω να συνελθει και οταν αυτο εγινε,βρεθηκε σε κατασταση πανικου.Πραγμα καθολου περιεργο αφου μεσα σε μια μερα εζησε πολλα παραξενα γεγονοτα που παραλιγο να τον οδηγησουν στον θανατο του.Στο μεταξυ,εγω βρισκομουν σε χειροτερη κατασταση και οταν το σωμα μου "κρυωσε" και η ενταση επαψε να υπαρχει ενιωσε ολο τον πονο της μαχης και εξ'αιτιας της αιμοραγιας μου κοντεψα να λιποθυμησω.Ηταν ξανα σειρα του Baruch να με περιποιηθει και για λιγο εφυγε απο το δωματιο,αφηνοντας με εκει μαζι με τα πτωματα των εχθρων μας.

Οση ωρα εμεινα μονος εκατσα και αναλογιστηκα τι μπορει να οδηγησει αυτους τους τρεις να ενταχθουν στις ταξεις της Οργανωσης.Τι ψεματα αραγε να τους ειχαν πει και τι φρουδες ελπιδες να τους ειχαν δωσει?Με τι ονειρα για μεγαλεια ειχαν γεμισει τα μυαλα τους?Αυτα σκεφτομουν οταν επεστρεψε ο Baruch με γαζες,κλωστες,βελονες και διαφορα αλλα απαραιτητα για την φροντιδα τραυματων.Η πληγη που ειχα στα πλευρα μου απο το μαχαιρι ηταν η πιο βαθεια και αυτη που του πηρε περισσοτερη ωρα.Στο τελος ομως καταφερε να την κλεισει και αυτην οπως και τις υπολοιπες.Τα δικα του τραυματα ηταν πολυ χαμηλοτερου βαθμου και την ειχε γλιτωσει μαλλον φθηνα.
-Τωρα τι θα κανεις? με ρωτησε ενω καθομασταν.
-Θα φυγω οσο πιο γρηγορα μπορω απο το νησι.Και θα σε συμβουλευα και σενα να κανεις το ιδιο.
-Γιατι?
-Γιατι αν οι ανθρωποι που με κυνηγουν μαθουν οτι με βοηθησες,και να εισαι σιγουρος οτι θα το μαθουν,τοτε θα σε βρουν και θα σε σκοτωσουν.Το καλυτερο που εχεις να κανεις,ειναι να με εγκαταλειψεις το νησι.

-Aυτη ειναι μια δυσκολη αποφαση.Εχω ζησει ηρεμα και ειρηνικα σ'αυτο το μερος για πολλα χρονια και εχω φτιαξει μια νεα ζωη.Και τωρα εσυ μου ζητας να τα παρατησω ολα?

-Ειλικρινα σου λεω οτι αυτη ειναι η καλυτερη επιλογη σου,αν θες την ζωη σου εννοειται.Εδω θα εισαι παντα σε κινδυνο αλλα αν υπαρχει καποιο μερος οπου μπορεις να κρυφτεις και να χαθεις για λιγο,αυτο θα ηταν ευλογια.Υπαρχει κατι τετοιο?
-Εχω κατι στο μυαλο μου αλλα ακομα δεν ειμαι σιγουρος αν θελω να εγκαταλειψω το Sedna μου απαντησε μετα απο μερικες στιγμες.-Δωσε μου λιγο χρονο να το σκεφτω.
-Λυπαμαι αλλα δεν εχουμε καθολου χρονο.Πρεπει γρηγορα να αποφασισεις.Εφοσον μπλεχτηκες εξ'αιτιας μου σ'αυτη την υποθεση,αν και πραγματικα στο λεω δεν ηθελα καθολου να συμβει κατι τετοιο,το λιγοτερο που μπορω να κανω ειναι να σε οδηγησω με ασφαλεια στην νεα σου ζωη,αν αποφασιζεις να την ξεκινησεις.Ομως οσο μενουμε εδω τοσο πιο δυσκολα θα γινονται τα πραγματα.Οι ανθρωποι αυτοι ξερουν οτι βρισκομαι εδω και συντομα θα στειλουν κι'αλλους,Αν δεν το εχουν κανει ηδη.