[Τελος] Ένας νέος marine γεννιέται Μέρος 1

Last edited by Rikuo on Fri May 17, 2019 12:25 am; edited 1 time in total

Ολα ηταν γαλήνια, η ζωη του Ριου ηταν μια φυσιολογική για εναν νεο. Παντα ηθελε να υπηρετησει στους marines, απο μικρος ακουγε ιστοριες απο αλλους που ειχαν υπηρετησει καποτε, μεγαλοι ανθρωποι τωρα πια. Και χαρης τις ιστοριες εκεινες ο νεαρος ειχε αρχισει να του αρεσει. Οι ιστοριες που του ελεγαν πηγαιναν καπως ετσι.
"Καποτε πιαναμε πειρατες και τους κλειδωναμε μεσα στα μπουντρουμια μεχρι να παιθανουν" κατι τετια ακουγε ο Ρυου και χαρης αυτα τα λογια, παντα σηκωνόταν ορθιος και παριστανε τον ευατο του πως πολεμουσε πειρατες για το καλο της δικαιοσυνης.
Για να μπει ομως καποιος στους marines επρεπε να ειναι 18 χρονων, το μονο που εκανε μεχρι εκεινη την μερα εκεινη ηταν να εκπαιδευται με το σπαθί του το οποίο του είχε αγοράσει ο πατέρας του.

Ο Ριου αυτη την στιγμη ηταν 17 χρονων, σε 1 μερα εκλεινε τα 17 και εμπαινε στα 18. Το ειχε παρει αποφαση. Ετσι μια μερα πριν γινει 18 ειχε ερθει το πρωι και τοτε σηκωθηκε απο το κρεβατι του. Μολις σηκώθηκε ειχε βγαλει τις πιτζαμες του και τοτε φορεσε τα καθημερινα του ρουχα, το σετακι αποτελουταν απο μια φορμα καπως σκουρη μπλε, απο μεσα ενα ασπρο φανελακι και καφε μποτες. Μολις ειχε ντυθεί αμεσως ειχε αρχισει να πηγαινει κατω στην τραπεζαρια για να φαει πρωινο. Την στιγμη που εφτασε τον ειδαν οι γονεις του, ηξεραν εκεινοι η αυριανη μερα ειναι πολυ μεγαλη για τον Ριου.
-Ελα γιε μου κατσε να φας ειπε η μανα του. Εκεινος τοτε ειχε παει στο τραπεζι εσπρωξε την καρεκλα του λιγο προς τα εξω και επειτα εκατσε. Μολις εκατσε εσπωξε την καρεκλα λιγο πιο μεσα στο τραπεζι ωστε οταν τρωει μην του πεφτει τιποτα κατω στο πατωμα, αλλωστε φαινοταν πως η μανα του μολις προσφατα ειχε καθαρισει.
-Μανα πολυ ωραιο ειναι το πρωινο ειπε μολις ειχε ριξει ενα βλεμα στο φαγητο που εβλεπε μπροστα του, δεν ηταν κατι το τρομερο. Ηταν αυγα με λουκανικα.

Μετα απο λιγα λεπτα ειχε φαει ολο το πιατο του, η κοιλια του ειχε φουσκώσει λιγο και για αυτο ειχε αποφασισει να παει εξω για να κανει λιγο γυμναστική ωστε να ξεφουσκώσει. Ετσι σηκωθηκε ορθιος, επρωξε την καρεκλα προς τα εξω και επειτα μολις βγηκε απο το τραπεζι εβαλε την καρεκλα παλι μεσα. Μετα απο αυτο ειχε αρχισει να πηγαινει προς την πορτα εξοδου για να φυγει.
-Λοιπον εγω θα φυγω για λιγο μανα, θα τα πουμε σε λιγο.
-Ενταξει να προσεχεις μετα απο τα λογια της μανας του ειχε βγει εξω και επειτα εκλεισε την πορτα του σπιτιου ελαφρως για να μην σπασει η παθει γενικως κατι. Αμεσως μετα ειχε αρχισει να τρεχει στα δρομακια της πολης, καθως ετρεχε αυτο που εβλεπε ηταν μια συνήθεια πια. Η πολη ηταν ήσυχη, χωρις φασαριες, και αυτο οφείλονταν στην βαση των marine που υπηρχε εκει περα. Ολοι οι κατοικοι εκαναν τις δουλειες χωρις καποιος να τους πειραζει, γενικως ηταν περιφανος ο Ριου που ειχε γεννηθει εκει περα.
Μετα απο 1 ωρα τρεξιματος πια ειχε ξεφουσκοσει αλλα ειχε κουραστει να τρεχει και για αυτο αποφασισε να καθησει σε ενα παγκακι. Ετσι αρχισε να ψαχνει για εναν, και καθως εψαχνε τα ματια του μετα απο 1 λεπτο ειχαν πεσει πανω σε ενα. Με το που το αντίκρισε αμεσως ειχε παει εκει περα ωστε να ξελαχανιασει λιγο.

Την στιγμή που ειχε κάτσει τότε έβγαλε μια βαθιά ανάσα από μέσα του δείχνοντας πως είχε κουραστεί. Είχε μπει μετά σε βαθιές σκέψεις.
"Άραγε από αύριο πως θα είναι οι μέρες μου, θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα. Δεν έχει σημασία όμως γιατί ξέρω ότι θα τα καταφέρω, για αυτό κάθε μέρα από μικρός με το κάτανα που μου έχει αγοράσει ο πατέρας μου εκπαιδεύομαι, σίγουρα στην δοκιμασία πολεμικής ικανότητας (αν υπάρχει) θα σκίσω." τέτοιες ήταν οι σκέψεις του. Ήθελε η μέρα να περάσει γρήγορα ώστε να αρχησει την νέα του ζωή, όπου στην αρχή σίγουρα θα τα βρει σκούρα γιατί είναι μια εντελώς διαφορετική ζωή από αυτή που ξέρει ο μέσος άνθρωπος.
Από την στιγμή που είχε κάτσει είχε περάσει λίγη ώρα και πλέον είχε ξεκουραστεί οπότε αποφάσισε να σηκωθεί ορθιος και να πάει είτε πίσω στο σπίτι του είτε να κάνει καμία βόλτα.

Μόλις σηκώθηκε τότε άρχισε πάλι να περπατάει στους δρόμους της πόλης, είχε αποφασίσει τελικά να κάνει απλά βόλτα και ύστερα να πάει σπίτι του ώστε να πάρει το σπαθί του για να πάει να εκπαιδευτεί λίγο.
Η πρώτη του στάση ήταν το μαγαζί της Ριρικα, στο οποίο εκεί πάνε κάθε είδους ηλικίας, μεγάλος η μικρός. Επίσης έχει μια κόρη όπου του αρέσει να παίζει μαζί της που και που, αυτά βέβαια θα κοπούν μόλις μπει στους marines.
Έτσι μόλις είχε φτάσει στο μπαρ μπήκε μέσα και έπειτα είχε πάει στο μπροστινό κάθισμα όπου μπορούσε να δει ξεκάθαρα την Ριρικα και την κόρη της. Μόλις τους είχε αντικρίσει είχε κάνει σήμα με το χέρι του να έρθει προς τα εκεί να τους χαιρετίσει και να παραγγείλει κάτι να ποιεί.
-Α Ρίου τι γίνεται καλά είσαι, πάλι από εδώ? Σχεδόν κάθε μέρα εδώ πέρα είσαι, το ξέρει η μάνα σου?
-Μπα δεν το γνωρίζει, από αύριο όμως και να το μάθει δεν τρέχει κάτι, λοιπόν φέρε καμία κόκα κόλα να πιω η καμία πορτοκαλάδα μόλις είπε τι ήθελε έπειτα η Ριρικα τα εγραψε στο μπλοκάκι της, αμέσως μετά ο Ρίου είχε στρέψει τα μάτια του προς την κόρη της

Τι κάνεις μικρούλα καλά είσαι? Την ρώτησε με ένα χαμόγελο στα χείλη του. Εκείνη ύστερα τον ανταποδώσε με ένα χαμόγελο επίσης και του είπε.
-Μια χαρά είμαι Ριου, αύριο θα μπεις στους marines? Στο τέλος της πρότασης της είχε σταματήσει να εχει χαμόγελο και άρχισε λίγο να θλιβεται. Ο Ριου τοτε το ειχε καταλάβει αυτό και έπειτα έβαλε το χέρι του πάνω από κεφάλι της για να την χαϊδέψει και ύστερα της είπε.
-Μην φοβάσαι μικρή για τώρα θα είμαι ακόμα στο νησί αλλά το πρόγραμμα μου και γενικώς ο χρόνος θα είναι πολύ λίγο. Αν εθρω κάποια φορά εδώ δεν θα έρθω σαν φίλος ή σαν πελάτης αλλά σαν Marine για κάποια δουλειά προσπαθούσε να της δώσει χαρά αλλά δεν τα κατάφερνε. Όμως όπως και να είχε η θλίψη που είχε σταματήσε να είναι όπως ήταν.

Η Ριρικα είχε φύγει από το τραπέζι και πήγε στο ψυγείο να του φερει αυτά που είχε ζητήσει. Μόλις τα πήρε τα έβαλε πάνω σε έναν δίσκο και έπειτα άρχισε να πηγαίνει προς τον Ρίου. Σε λίγα δεύτερα είχε φτάσει και τότε του την έδωσε.
-Ευχαριστώ εκείνος είπε μετά. Αμέσως την άνοιξε και έπειτα την είχε βάλει σε ένα ποτήρι όπου του είχε πάει επίσης το οποιο ειχε μεσα κατι πολυ κρύα παγαγια ωστε να ειναι δροσερη. Μόλις την έβαλε μέσα τότε έπιασε το ποτήρι και άρχισε μετά να πίνει. Κατέβαινε σαν ποτάμι η κόκα κόλα από το λαριγκι του.
-Αχ αυτό είναι είπε ενώ τελείωσε όλο το ποτήρι μέσα σε λίγα δεύτερα. Έπειτα αφού ήπιε το ποτό του αμέσως σηκώθηκε και πήγε στην Ριρικα για να την πληρώσει.
-Τι σου χρωστάω? Της έλεγε ενώ είχε βγάλει το πορτοφόλι του.
-Τίποτα είναι κερασμένο από το μαγαζί ο Ρίου εκείνη την στιγμή δεν ήξερε τι να πει.
-Αυτό είναι επειδή κανείς παρέα στην κόρη μου δεν μπορούσε να κάνει κάτι μετά από αυτό που του είπε.
-Οκ τότε εγώ θα πηγαίνω τώρα έχω κάτι δουλειές μόλις είπε αυτό το πράγμα τότε άρχισε να πηγαίνει προς την εξώπορτα του μπαρ, μόλις είχε φτάσει τους χαιρέτησε και έπειτα την άνοιξε και βγήκε έξω.

Οταν ηταν πλεον εξω αρχισε να παιρνει το μονοπατι προς το σπιτι του. Αφου το πηρε εκανε μονο 5 λεπτα και ειχε φτασει, μολις εφτασε εβγαλε τα κλειδια του σπιτιου του απο την τσεπη του και τα εβαλε στην κλειδαροτρυπα. Αμεσως ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα.
-Ελα γιε μου, εκανες την βολτα σου?
-Ναι μανα, θα ξανα φυγω ομως μεχρι αργα το βραδυ, θελω να παω να προπονυθω λιγο πρωτα και επειτα μολις τελειωσω θα ερθω να ξεκουραστω γιατι αυριο ειναι μεγαλη μερα για μενα.
-Ενταξει γιοκα μου, πηγαινε μετα απο ο Ριου ειχε παει πανω στο δωματιο του και ειχε παρει το σπαθι του ωστε υστερα να φυγει. Μολις το πηρε κατεβηκε κατω και πηγε να ανοιξει την πορτα.
-Λοιπον παω τα λεμε το βραδυ μετα απο αυτο βγηκε εξω και υστερα μολις ηταν εξω την εκλεισε.
-Ωρα για να πηγαινω μου φαινεται ειπε ενω κρατουσε το σπαθι του στο χερι. Εκει οπου πηγαινε για να προπονειτε ηταν στο δασος μεσα, σε εκεινο το μερος μπορουσε να καθεται ολη την μερα και κανεις να τον ενοχλει.

Είχε μεγάλο δρόμο μπροστά του αλλά δεν βιαζόταν, πήγαινε όπως μπορούσε εκείνος, άλλωστε μέχρι το βράδυ έχει πολύ χρόνο. Ήταν ακόμη πρωί προς μεσημέρι. Έτσι από τότε που είχε αρχίσει να παίρνει τον δρόμο είχε περάσει μια ώρα, πλέον ήταν 1 το μεσημέρι.
Μόλις έφτασε τότε έβγαλε το σπαθί του έξω και άρχισε να κάνει κινήσεις με το σπαθί στον αέρα. Το έφερνε δεξιά αριστερά, πάνω κάτω. Άλλες φορές πηδουσε στον αέρα και ύστερα σε ένα δέντρο με το πόδι για να κάνει μια πιρουέτα προς τα πίσω και να φέρει το σπαθι του προς τα δεξιά στον αέρα. Έτσι αυτό το ακριβώς πράγμα έκανε μέχρι το βράδυ.
-Λοιπόν έχει βραδιάσει πια, πρέπει να πάω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να την πέσω, αύριο θα σηκωθώ νωρίς. Μετά από αυτό που είπε έβαλε το σπαθί του στην θήκη του και ύστερα αμέσως αρχισε να πηγαίνει προς τα πίσω. Μετά από μια ώρα είχε φτάσει και έβαλε το κλειδί του στην κλειδαροτρυπα. Μετά άνοιξε και μπήκε μέσα.
-Α καλώς ήρθες, θα φας κάτι? Ειπε η μανα του. Η αλήθεια ήταν πως πεινουσε αλλά ήθελε να πάει να κάνει ένα μπάνιο πρώτα. Έτσι αμέσως πήγε στην τουαλέτα και μόλις μπήκε μέσα κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. πρωτου ειχε αφησει το σπαθι εξω απο την τουαλετα. Όταν είχε μπει στο μπάνιο έβγαλε όλα τα ρούχα του τα οποία είχαν βρομισει από τον ιδρώτα και τα έβαλε στα άπλυτα. Μετά από αυτό είχε αρχίσει να κάνει μπάνιο.
Απο την στιγμή που άρχισε είχαν περάσει 10 λεπτά και ύστερα από αλλά 5 τελείωσε. Μόλις είχε τελειώσει τότε βγήκε έξω, πήγε πάνω στο δωμάτιο του και τότε άλλαξε. Μετά κατέβηκε κάτω, πήγε στο τραπέζι ώστε να φάει το φαγητό που του είχε ετοιμάσει η μάνα του. Έτσι άρχισε να τρώει. Δεν άργησε όμως να το φάει, μέσα σε 5 λεπτά το είχε καταβροχθισει, πηναγε πολύ.
-Ωραία ήταν μάνα, λοιπόν πάω να κοιμηθώ.
-Οκ αντε καλέ ύπνο να έχεις και εύχομαι όλα να πάνε καλά ο Ρίου της χαμογέλασε και τοτε άρχισε να πηγαίνει προς το δωμάτιο του. Μόλις έφτασε, μπήκε μέσα και ύστερα πήγε στο κρεβάτι, έπειτα έβγαλε τα παπλώματα από πάνω και τότε ξάπλωσε. Μόλις ξάπλωσε αμέσως τα μάτια είχαν αρχίσει να κλείνουν. Πριν κλείσουν τα μάτια του όμως σκεφτόταν τι θα γίνει αύριο, ήταν σε ανυπομονησία.

Το επομενο πρωι ειχε ερθει, πλεον ηταν 18 ο Ριου αλλα τα ματια του δεν ειχαν ανοιξει ακομη, ηταν 8 το πρωι. Ειχε βαλει ξυπνητηρη μεχρι της 8:10, ετσι μετα απο 10 λεπτα ξαφνικα αρχιζε να χτυπαει δυνατα το ξυπνητηρι (καθως το ειχε βαλει να ακουστει δυνατα επισης) και τοτε αμεσως πεταχτηκε απο το κρεβατι του για να το κλεισει. Μολις το εκλεισε το επιασε για να δει τι ωρα ηταν καθως ηθελε να δει αν ειχε βαλει την σωστη ωρα για να ξυπνησει.
-Παλι καλα ειπε ανακουφιζοντας οταν καταλαβε οτι ειχε βαλει την σωστη ωρα, μετα απο αυτο αμεσως σηκωθηκε απο το κρεβατι του και υστερα αρχιζε να αλλαζει ωστε να κατεβει να φαει γρηγορα το πρωινο του και επειτα να παει προς την βαση των marine για να δηλωση πως θελει να μπει στο σωμα των marine.
Ετσι αμεσως κατεβηκε κατω. Η μανα του, του ειχε ηδη ετοιμασει πραγματα για να φαει ωστε να εχει δυναμεις. Μολις τα ειδε ειχε κατσει στο τραπεζι και αρχισε να τρωει, μεσα σε 10 λεπτα τα ειχε καταβροχθησει σχεδον αμασητα, πως δεν πνίγηκε θαυμα ειναι.
-Ξερω βιασεζαι αλλα πρεπει να προσεχεις οταν τρως η μανα του ειχε δικιο σε αυτο που του ειπε αλλα εκεινος ηταν πολυ ενθουσιασμενος με αυτα που θα ακολουθησουν.
-Ενταξει μανα της ζητησε συγνωμη ενω σταματησε να τρωει, επειτα αφου τελειωσε ειχε παει να παρει το σπαθι του και μετα πηγε στην πορτα του σπιτιου για να φυγει.
-Λοιπον μανα παω.
-Καλη σου τυχη γιοκα μου με την νεα ζωη σου.
-Ευχαριστω, τα λεμε! Μετα απο αυτο ο Ριου ειχε φυγει κλεινοντας τη πορτα και ειχε παρει τον δρομο για την βαση των marine.

» [Τελος] Ένας νέος marine γεννιέται Μέρος 2
» (Τελος ) Ενας νεος σύντροφος) μέρος πρώτο
» [Τελος]Ενας νεος συντροφος
» [Τελος] Νεα δυναμη, νεος συντροφος και ενας παλιος αντιπαλος! [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Ένας αδύναμος ήρωας (Μέρος Α')