[Τέλος]"CHRONOS" [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Η Shura καθόταν στο πάτωμα κοιτώντας το κενό δίχως να κουνιέται. Έπειτα από την διαδικασία του να ξεφορτωθεί τα πτώματα, δεν είχε όρεξη για τίποτα. Όλοι είχαν πεθάνει. Ο Hermes από την Reika, η Reika από την ίδια... Κι όλα αυτά για να συνεχίσει να είναι μέλος της Cipher Pol. Ακόμα και οι "Ravens" είχαν εξοντωθεί, αφήνοντας την εντελώς μόνη, χωρίς τίποτα άλλο να κάνει. Τα μοναδικά πράγματα που έμεναν για να της υπενθυμίζουν τι είχε συμβεί ήταν οι κηλίδες στο πάτωμα, μερικά μέτρα μακριά της που αρνούνταν να καθαρίσουν όσο και αν τους είχε τρίψει και εκείνο το μικρό βιβλίο που είχε αποσπάσει από τους εχθρούς της. Και τι βιβλίο! Ένα μάτσο ασυναρτησίες δεμένες μεταξύ τους σε ένα παραμύθι για παιδιά. Ποια υποτίθεται ότι ήταν η μεγάλη δύναμη που δεν έπρεπε να πέσει σε ξένα χέρια; Δεν είχε καθόλου εμπειρία από το να λύνει κώδικες και να βρίσκει κρυφά μηνύματα. Αυτό ήταν ένα έργο που πάντα αναλάμβανε ο Hermes. Και τώρα που δεν υπήρχε αυτός, είχε δοκιμάσει η ίδια ανεπιτυχώς να βγάλει νόημα από το βιβλίο. Από όσο μπορούσε να καταλάβει όμως, εκείνο αποτελούσε μόνο ένα παραμύθι. Μάλιστα τόσο άσχημο που δεν μπορούσε να σκεφτεί κανένα παιδί να αποκοιμιέται, ακούγοντας το στο κρεβάτι του.

Το πήρε πάλι στα χέρια της. Ψάχνοντας πάλι κάτι να την αποσπάσει, ζητώντας να την πείσει ότι πράγματι άξιζε όλο το αίμα που χύθηκε γι αυτό, το άνοιξε. Το εξώφυλλο είχε βαφτεί στην μια γωνία από το δικό της αίμα, ενώ στο κέντρο παρουσίαζε μία εικόνα. Μία κλεψύδρα γερμένη στο πλάι, η άμμος της είχε σταματήσει να κυλάει, έμενε μετέωρη σαν μια λεπτή γραμμή που ένωνε τις δύο μεριές της. Και από πάνω ο τίτλος. "CHRONOS". Τα μάτια της πετούσαν από την μία σελίδα στην επόμενη. Στις άτεχνες μορφές στις εικόνες.
Δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο. Ανέφερε την ιστορία μίας νεαρής αρχόντισσας που περίμενε τον καλό της να την πάρει μαζί του. Τον περίμενε επί χρόνια, αν και ήταν πολλοί αυτοί που δοκίμασαν να την κάνουν ευτυχισμένη. Όταν όλοι τους απέτυχαν, η ίδια στεναχωρήθηκε πολύ. Απογοητεύτηκε ότι δεν θα ελευθερωνόταν ποτέ από τη μοναξιά της. Και τότε εμφανίστηκε ένας νεαρός που κατάφερε να την κάνει να χαμογελάσει. Δεν ήταν σαν και εκείνη, δεν άνηκε στην τάξη της, όμως κέρδισε την καρδιά της και σταδιακά όλων γύρω της. Όταν όμως ήρθε η ώρα να την πάρει, κάτι πήγε λάθος και αυτός πέθανε. Έχοντας χάσει τραγικά τον αγαπημένο της, η αρχόντισσα αποφάσισε να κοιμηθεί για πάντα. Χώρισαν το σώμα της σε πολλά κομμάτια, που έπεσαν σε λήθαργο, και το κεφάλι της εξαφανίστηκε από κάθε γνωστό χώρο.

Το βιβλίο τελείωνε με σχετικά αισιόδοξο μήνυμα μετά από όλα αυτά! Η κοπέλα ονειρεύτηκε ότι η προσευχή της είχε εισακουστεί. Ότι η Κλεψύδρα του Χρόνου γύρισε πίσω, όταν ο νεαρός ήταν ακόμα ζωντανός. Και αναρωτήθηκε αν αυτή τη φορά, η άμμος θα κυλούσε σχηματίζοντας διαφορετικά τα δρώμενα... Αυτές οι σκηνές μόνο εφιάλτες θα μπορούσαν να προκαλέσουν στα παιδικά μυαλά... Στην ίδια προκαλούσαν αναγούλα κάθε φορά που τις λογιζόταν. Ή μπορεί να έφταιγε ότι είχε συνδέσει το βιβλίο με τόσους θανάτους.

Η Shura πάλι έκλεισε το βιβλίο, αφήνοντας το στο πλάι. Κοίταξε τα πόδια της, ξέροντας ότι έπρεπε να τα θέσει σε κίνηση. Οι επίδεσμοι με τους οποίους είχε καλύψει τα τραύματα της, εκτείνονταν από τους μηρούς μέχρι τις γάμπες. Το να κινηθεί γρήγορα ή τα πιέσει έβγαινε εκτός επιλογών της, μιας και η παραμικρή κίνηση ξεκινούσε μια σειρά σουβλιών στους καταπονημένους μυς. Ήξερε ότι σύντομα θα κατέφταναν στην πόλη και άλλοι Πράκτορες από την CP, μιας και είχαν καλέσει ενισχύσεις από την προηγούμενη μέρα που είχαν φτάσει στο νησί. Ίσως έπρεπε να τους συναντήσει στην πόλη και να τους ενημερώσει για την κατάσταση. Άραγε να γνώριζαν πως να έρθουν στο παλιό κρησφύγετο ή έπρεπε να τους συνοδέψει εκείνη;

Δεν πρόλαβε να κάνει ένα βήμα και άκουσε μία πόρτα να ανοίγει. Όμως ο θόρυβος δεν προερχόταν από την μεριά της μυστικής πόρτας που συνέδεε τον έξω κόσμο με τον χώρο εκείνο. Πράγματι εκείνη δεν είχε κουνηθεί σπιθαμή. Το κεφάλι της γύρισε και με ορθάνοιχτα μάτια διέκρινε στο πλάι τις μορφές δύο αντρών να περνούν από μία πόρτα που κρεμόταν στον αέρα. Κάτι απόκοσμο γινόταν. Εκεί δεν υπήρχε πόρτα, ούτε θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να σταθεί. Το βλέμμα της ανέλυσε με επιφυλακή τους άντρες. Ο ένας ήταν λεπτοκαμωμένος και κοντός, σχετικά προχωρημένης ηλικίας με ξεβαμμένα ξανθά μαλλιά και σαρδόνιο χαμόγελο. Ο άλλος έριχνε την σκιά του πάνω στον πρώτο με την επιβλητική του φιγούρα. Τον ακολουθούσε ένα βήμα πίσω. Είχε άγρια χαρακτηριστικά στο μακρύ πρόσωπο του. Μαύρα, κοντά γένια και μαλλιά που πετάγονταν στο κεφάλι του σαν κέρατα.
-Φαίνεται ότι χάσαμε το πάρτι, Blueno, σχολίασε με ευδιαθεσία ο προπορευόμενος άντρας στον διπλανό του. Αλλά μάλλον προλαβαίνουμε ακόμα το γλυκό!
Τα μάτια του κόλλησαν στην Shura που ένιωσε το λαιμό της να ξεραίνεται. Παραλίγο να πνιγεί. Αμέσως κατάλαβε ότι είχε μπροστά της ανθρώπους με πολύ δύναμη, είτε σωματική, είτε εξουσία. Ειδικά αυτός ο Blueno έμοιαζε επικίνδυνος με την απίστευτη δύναμη του, την οποία αδυνατούσε να κατανοήσει. Σίγουρα ήταν αποτέλεσμα κάποιου Φρούτου του Διαβόλου. Η ίδια μέχρι τότε δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με χρήστες φρούτων. Αποτελούσαν ξένα νερά γι αυτήν.

-Σας περίμενα. Το όνομα μου είναι~ ξεκίνησε να λέει με βραχνιασμένη φωνή.
-Ναι, ξέρω ποια είσαι, βιάστηκε να την κόψει. Στο θέμα μας τώρα. Το πήρες;
Η κοπέλα ταράχτηκε, αλλά κατάλαβε και του έδειξε το μικρό βιβλίο. Ο άντρας έμεινε να κοιτάζει τον τίτλο. Έπειτα χαμογέλασε πλατιά.
-Θαυμάσια! Το πρόσωπο του έμοιαζε με φιδιού. Παρότι χαμογελούσε, έδειχνε άκρως επικίνδυνος και απειλιτικός. Φαντάζομαι ότι ο Hermes δεν κατάφερε να γλιτώσει των συμπλοκών, σωστά; Η κοπέλα έγνεψε. Το ότι εσύ επιβίωσες ενώ, όχι ο ανώτερος σου είναι κάπως ενδιαφέρον, δεν βρίσκεις;
Η Shura δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ακριβώς είχε γίνει, καθώς η Υπηρεσία αγνοούσε την ύπαρξη της Reika. Αν την ανέφερε τώρα, σίγουρα θα έβρισκε το μπελά της.
-Υπάρχει κάποια περίπτωση να σε αναγνωρίσουν οι "Ravens" από εδώ και πέρα;
-Όχι. Δεν ξέφυγε κανένας.
-Οπότε όλα πήγαν τέλεια!
Στο σχόλιο του η κοπέλα σκίρτησε. Ποιο κομμάτι της ιστορίας δεν είχε πιάσει για να τα βλέπει "όλα τέλεια"; Τίποτα δεν είχε πάει καλά! Τόσος χαμός για κάτι άχρηστο!

-Είχαμε κάποιες εξελίξεις στο θέμα της "Ravens", συνέχισε την αναφορά της με συγκρατημένο ύφος. Από ότι έμαθα και εκείνοι έχουν κλιμάκια. Και φαίνεται ότι η οργάνωση τους είναι πολύ πιο δυνατή από ότι περιμέναμε. Ο "C.", ο οποίος θεωρούσαμε ότι είναι ο ανώτερος όλων τους αποδείχτηκε ότι δεν είναι. Υπάρχει και άλλος ανώτερος από αυτόν. Πιθανώς πολλοί περισσότεροι από ένας.
Δεν υπήρχε κάποια σοβαρή αντίδραση εκ μέρους του άλλου. Συγκεκριμένα, το πρόσωπο του φανέρωνε μια ευδιαθεσία και ελαφρότητα εντελώς εκτός κλίματος. Λες και από την δική του θέση δεν υπήρχε τίποτα που να τον αγγίζει. Η υπεροψία του έκανε την κοπέλα να τον σιχαθεί. Και από την αηδία της γι αυτόν, της έφυγε και η αίσθηση κινδύνου που της προκαλούσε μέχρι τότε.
Οργή την πλημμύρισε για την αδιαφορία του. Ήτα ανώτερος της, κάποιος που υποτίθεται ότι θα της ενέπνεε σεβασμό και θα την καθοδηγούσε. Ιδίως τώρα, που ήθελε εξηγήσεις γιατί δεν έβγαζε κανένα νόημα. Τι υποτίθεται ότι θα έκανε από εκεί και πέρα; Την ίδια ώρα, ο Blueno την πλησίαζε. Ο όγκος του δεν την σταμάτησε από το να συνεχίσει με όσα ήθελε να πει. Εκείνος άπλωσε το χέρι για να του δώσει το βιβλίο. Εκείνη αρνήθηκε.
-Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι υποτίθεται ότι είναι αυτό το βιβλίο;
-Θα το χρειαστούμε για λίγο αν δεν σε πειράζει.

-Με πειράζει! Θέλω να μάθω~
Η πρόταση κόπηκε από ένα χτύπημα που της πήρε το κεφάλι. Ήταν ένα μόνο χαστούκι για να συνειδητοποιήσει την θέση της. Η ανάσα της όμως βγήκε από το σώμα της λες και την χτύπησε ρόπαλο. Η Shura κατέρρευσε ζαλισμένη. Το βιβλίο είχε ήδη φύγει από τα χέρια της και βρισκόταν πλέον στην κατοχή του Blueno. Ο άλλος άντρας έμοιαζε εξοργισμένος. Ανεξήγητα όμως, η κοπέλα δεν ήταν η πηγή. Πλησίασε τον Blueno και χωρίς ενδοιασμό του έριξε ένα χαστούκι, που αν και δεν είχε όση δύναμη είχε το δικό του, ήταν φανερό ότι έκανε τον ψηλό άντρα να μαζευτεί.
-Θα σε παρακαλούσα να προσέχεις τις χειρονομίες σου. Δεν θέλουμε να πάθει τίποτα η φίλη μας από εδώ. Στράφηκε ξανά στην Shura, που ένιωθε πλέον ακόμα πιο χαμένη. Το όνομα μου είναι Daniels και είμαι ένα από τα ηγετικά στελέχη της Cipher Pol. Ξέρω ακριβώς ποια είσαι, Orahaku Shura.
Ο τόνος του την τρυπούσε ανελέητα. Πόσα ήξερε πραγμαυτικά γι αυτήν; Η κοπέλα αναρωτιόταν αν εκείνος ήξερε -ή τουλάχιστον φανταζόταν- τον λόγο που η ίδια ήταν στην CP. Αλλά αν το ήξερε, γιατί την ανεχόταν; Δεν ήταν ούτε η καλύτερη, ούτε αναντικατάστατη. Αν ήξερε ότι η κοπέλα είχε τόση έχθρα για την Υπηρεσία, γιατί την άφηνε να παραμένει στους κόλπους της; Και αν ήταν τόσο παλιός όσο φαινόταν στην ηγεσία, μήπως ήξερε το παρελθόν του δασκάλου της και το λόγο που μισούσε την CP;

Ο Blueno ανέλαβε να αποθηκεύσει το περιεχόμενο του βιβλίου, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό σαλιγκάρι, που το σκάναρε με τα μάτια του σαν μηχανή. Έπειτα της έτεινε να το πάρει πίσω και εκείνη το έπιασε με απορία.
-Αυτό θα παραμείνει στα χέρια σου. Θέλω να το ερμηνεύσεις και να βρεις αυτό που ζητάμε για λογαριασμό της Cipher Pol.
Ετοιμάστηκαν να φύγουν αινιγματικοί όπως κατέφτασαν.
-Μισό λεπτό. Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό που ψάχνουμε. Τι να βρω;
-Αυτό θα το ανακαλύψεις μόνη σου, μην χαλάς το κέφι. Γι αυτό το αφήνω σε σένα. Στο μεταξύ, θα συνεχίσεις να εκτελείς τις αποστολές που θα σου στέλνουμε κανονικά. Θα είμαστε σε επικοινωνία.
Ο Blueno "άνοιξε" πάλι μια πόρτα στον αέρα από το τίποτα. Πίσω της το σκοτάδι θα τους οδηγούσε κάπου που δεν ήξερε η κοπέλα.
-Γιατί εγώ;
Ήταν το μοναδικό που προλάβαινε να ρωτήσει και βασικά μια απορία που την ακολουθούσε από πάντα.
-Γιατί εσύ έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις! ακούστηκε η φιδίσια φωνή του Daniels πριν τρίξει και κλείσει η πόρτα πίσω του.

Είχε μείνει πάλι μόνη της. Η σιωπή την ωθούσε να χτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο. Αυτό δεν είχε διαλέξει; Να μείνει στην CP; Γιατί παραπονιόταν που είχε να κάνει με παρανοϊκούς ανώτερους, που δεν καταλάβαινε τίποτα πλέον; Το μόνο που ήξερε ήταν ότι έπρεπε να φύγει από το Water 7. Έτσι τραυματισμένη όπως ήταν, αν έστελναν ενισχύσεις οι "Ravens", ή κάποιους για να δουν τι έπαθαν οι προηγούμενοι, εκείνη θα βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήξερε ότι το βιβλίο αυτό που κουβαλούσε ήταν σημαντικό. Μπορεί να μην ήξερε το λόγο αλλά σκοπός της ήταν να τον ανακαλύψει. Πρώτα έπρεπε να αλλάξει παραστάσεις. Φόρτωσε στην πλάτη όσα πράγματα μπορούσε να κουβαλήσει και καλύφτηκε με ένα βαρύ και μακρύ πανωφόρι για να κρύβει και τους επιδέσμους στα πόδια της και το πρόσωπο της. Θυμόταν ακόμα ότι το καράβι τους δεν ήταν πλέον σε κατάσταση να κινηθεί. Από το να πλησιάσει ξανά στις αποβάθρες, όπου πιθανώς να είχαν ανακαλύψει τα πτώματα, καλύτερα να έβρισκε άλλον τρόπο διαφυγής. Αλλά πρώτα έπρεπε να συλλέξει όσες πληροφορίες μπορούσε για την προέλευση του βιβλίου. Και γι αυτό βγήκε στους δρόμους της πόλης.

Η συνέχεια εδώ.

Συνέχεια από εδώ.

Η Shura συνέχισε την πορεία της με προορισμό τις αποβάθρες. Συγκεκριμένα, θα πήγαινε στην αποβάθρα που είχε επισκεφτεί και την προηγούμενη μέρα. Ήθελε να ζητήσει πληροφορίες για το βιβλίο που κουβαλούσε. Το καράβι που το είχε μεταφέρει -μαζί με πολλά ακόμα πράγματα- προερχόταν από κάποιο τόπο που ίσως έπρεπε να ερευνήσει. Έτσι μπορεί να έβρισκε μια άκρη για να ακολουθήσει και να μην ψάχνει στα τυφλά. Φτάνοντας, παρατήρησε μόνο εργάτες να δουλεύουν δίχως καμία περίεργη κίνηση να συμβαίνει. Έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας και γι αυτό πλησίασε ευγενικά έναν από τους υπαλλήλους.
-Συγνώμη. Μπορώ να ρωτήσω για ένα πλοίο που έφτασε εδώ χτες το απόγευμα;
Ο τύπος δεν έδειξε να ξαφνιάζεται. Μάλλον κάτι υπέθεσε γιατί της απάντησε:
-Α! Αν ενδιαφέρεσαι για το εμπόρευμα πρέπει να πας στην δημοπρασία.
-Την ποια;
-Γι αυτό δεν ρωτάς; ρώτησε απορημένος την ακόμα πιο απορημένη κοπέλα. Για την δημοπρασία;
-Ε... Ναι... βιάστηκε να προσθέσει. Βασικά όμως με ενδιέφερε να μάθω από που ήρθαν. Ξέρεις, για να μην με πιάσουν κορόιδο με τις τιμές. συνέχισε πηγαίνοντας με τα νερά του.