[Τέλος-Φρούτο] The Quick & The Dead [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου, όλα μου τα πράγματα βρισκόντουσαν εκεί που τα είχα αφήσει, όλα εκτός από ένα, το κατάνα μου έλειπε από το δωμάτιο. Πετάχτηκα στα πόδια μου και κοίταξα καλύτερα γύρω μου, ήμουν σίγουρος πως κάποιος το είχε πάρει όταν κοιμόμουν και ήξερα πολύ καλά ποιος. Αυτός ο γέρος ήταν πολύ πιο ύπουλος από ότι έδειχνε με την πρώτη ματιά, ντύθηκα βιαστικά και κατέβηκα δυο - δυο τα σκαλιά του πανδοχείου. Βρέθηκα και πάλι στο κεντρικό δωμάτιο με τον πάγκο, ωστόσο τόσο ο γέρος όσο και το κατάνα μου ήταν άφαντοι.
"Καθίκι βρωμόγερε, μόλις σε βρω θα εύχεσαι να με είχες σκοτώσει πριν μου πάρεις το κατάνα..." Σκέφτηκα και τότε ήταν που θυμήθηκα την μυστική λειτουργία του σπαθιού μου, τι θα γινόταν αν ο γέρος έβρισκε τον τρόπο για να ελευθερώσει τις χορδές του όπλου μου? Όλη αυτή η δύναμη αν πάει σε κάποιον που δεν ξέρει πως να την χειριστεί, θα μπορούσε να καταστρέψει τον κόσμο... Ωστόσο σχετικά γρήγορα ηρέμησα, δεν θα μπορούσε να ξέρει πως να το ανοίξει. Ο Raian μου το είχε δείξει όταν μου έδωσε το κατάνα, δεν μπορεί κάποιος άγνωστος να ξέρει πως να χειριστεί ένα τόσο μοναδικό σπαθί. Πέρασα από την πίσω μεριά του πάγκου και άρχισα να ψάχνω για στοιχεία που θα μπορούσαν να με οδηγήσουν στον ιδιοκτήτη του πανδοχείου, ωστόσο τίποτα δεν φαινόταν να υποστηρίζει την ύπαρξη του οικήματος αυτού τα τελευταία πενήντα χρόνια... "Περίεργο, ήμουν σίγουρος πως χθες συμπλήρωσε αυτό το βιβλίο ο γέρος..." Μονολόγησα και δοκίμασα να ψάξω ένα ακόμα συρτάρι, ωστόσο η τύχη δεν ήθελε να μου επιτρέψει κάτι τέτοιο. Οι σανίδες κάτω από τα πόδια μου έσπασαν και βρέθηκα να πέφτω σε ένα σκοτεινό και γεμάτο σκόνη, υπόγειο που βρισκόταν κάτω από το πανδοχείο...

Σηκώθηκα αργά και άρχισα να βήχω λόγο της σκόνης που γέμισε τα πνευμόνια μου, κοίταξα γύρω μου αν και η ελάχιστα φωτισμένη ατμόσφαιρα δεν επέτρεπε και πολλά. Έκανα μερικά βήματα στο μισοσκόταδο και βρήκα ένα κομμάτι ξύλο, έσκισα ένα από τα πανιά που υπήρχαν γύρω μου και το τύλιξα στην μια άκρη. Ύστερα έβγαλα τον αναπτήρα μου και άναψα την αυτοδημιούργητη δάδα μου, το ζεστό φως τύλιξε τον χώρο γύρω μου. Ύψωσα ψηλά το ραβδί για να δω καλύτερα και κατάφερα να παρατηρήσω μια πόρτα στην άλλη μεριά του δωματίου. Δίχως να το πολύ σκεφτώ, έκανα μερικά μεγάλα βήματα και έφτασα μπροστά από την πόρτα. Μια δυνατή κλωτσιά κοντά στο πόμολο ήταν ότι χρειαζόταν για να ανοίξει, πέρασα στον διάδρομο που βρισκόταν από πίσω και άρχισα να προχωρώ. Ήμουν σίγουρος πως όποιος και αν "έμενε" εδώ κάτω θα με είχε ακούσει, οπότε δεν είχα λόγο να κάνω ησυχία πλέον. Περπάτησα αρκετά μέχρι που βγήκα σε μια μικρή υπόγεια πλατεία ή κάτι που έμοιαζε με πλατεία. Κοίταξα γύρω μου αλλά το φως από την δάδα μου δεν ήταν αρκετό για να μου αποκαλύψει τον αρκετά μεγαλύτερο χώρο.
Κατάφερες να φτάσεις μέχρι εδώ! Με εκπλήσεις ευχάριστα μικρέ μου, αν και θα μπορούσε κανείς να πει πως έφτασες τυχαία, ίσως λόγο του πεσίματος σου στο υπόγειο...
Την ξέρω αυτή την φωνή, εσύ είσαι βρωμόγερε έτσι δεν είναι? Τι έκανες το κατάνα μου? Επέστρεψε το και σου υπόσχομαι έναν γρήγορο θάνατο...
Θάνατο? Όχι, όχι, δεν θα πεθάνω σήμερα..! Ωστόσο είμαι πρόθυμος να σου επιστρέψω το κατάνα σου και να σου δώσω δουλειά, καλοπληρωμένη δουλειά. Αν βέβαια είσαι αρκετά καλός για να την πάρεις.

Ένα χτύπημα στο έδαφος ακούστηκε και ευθύς ο χώρος γύρω μας φωτίστηκε από πυρσούς. Κοίταξα προς το μέρος που ακουγόταν η φωνή και είδα τον γέρο να κρατάει στο σπαθί μου.
Και τώρα που έχω την προσοχή σου, ας μπούμε στα σημαντικά θέματα. Είμαι ένας επαγγελματίας κύριε Kenshin, μην παραξενευτείς που ξέρω το όνομα σου, είναι η δουλειά μου να ξέρω πολλά ονόματα. Όπως είπα λοιπόν είμαι επαγγελματίας και σαν επαγγελματίας έχω συνηθίσει να παίρνω αυτό που θέλω. Αυτή την φορά θέλω αυτό που κρύβεται μέσα στο κάστρο του πρώην βασιλιά και θέλω εσένα να μου το φέρεις. Ίσως...
Συγγνώμη που διακόπτω το μελόδραμα σου, αλλά είπες κάτι για δουλειά... Προς το παρόν ακούω μόνο χαζά και άχρηστα σχόλια, ενώ δεν έχεις πει τίποτα για την πληρωμή μου. Νόμιζα πως είσαι επαγγελματίας γέρο...
Ααα, η γνωστή πλέον αθυροστομία σου! Όπως λένε οι εφημερίδες!! Αφού βιάζεσαι, πως θα σου φαινόταν ένα ποσό του ενός εκατομμυρίου μπέλι?? Συνέχισε εκείνος λες και δεν τον είχα διακόψει ποτέ, ωστόσο το ποσό που μου πρόσφερε ήταν πολύ μεγάλο για να το αγνοήσω έτσι απλά. Η απληστία των πειρατών μεγάλωσε μέσα μου και με έκανε να ρωτήσω τις λεπτομέρειες.
Όχι τόσο γρήγορα μικρέ, πρώτα πρέπει να δω τι αξίζει το τομάρι σου... Παιδιά, δώστε ένα καλωσόρισμα στον μικρό μας φίλο. Φώναξε ο γέρος και με ένα ακόμα χτύπημα στο έδαφος, εμφανίστηκαν οχτώ άντρες από κάθε μεριά της "πλατείας" και με κύκλωσαν.

Κοίταξα του άντρες γύρω μου, φαίνονταν αρκετά γυμνασμένοι και μαθημένοι στις μάχες. Ωστόσο δεν ήταν αρκετοί για να μπορέσουν να με ρίξουν, τους έλειπε κάτι βασικό. Μπορούσα να το δω στα μάτια τους, τους έλειπε το ένστικτο του κυνηγού. Οι άντρες αυτοί δεν ήταν εδώ για να με σκοτώσουν, απλά ακολουθούσαν τις εντολές του αρχηγού τους.
Καλύτερα να κάνετε πίσω, ξέρω πως δεν θέλετε να με σκοτώσετε όπως και εσείς ξέρετε πως έχω κάθε πρόθεση να σας σκοτώσω. Αν μου επιτεθείτε θα εμπλακείτε σε μια μάχη που δεν θα είναι υπέρ σας, κάντε πίσω όσο είναι ακόμη νωρίς.
Οι άντρες του γέρου φάνηκαν να ανακόπτουν για λίγο την πορεία τους, όμως δεν θα σταματούσαν. Φαινόντουσαν πιστοί στον αρχηγό τους και θα ακολουθούσαν κάθε του εντολή, ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως θα έχαναν την ζωή τους. Χαμογέλασα, χαιρόμουν όταν έβλεπα τόσο πιστούς ανθρώπους. Ήταν φορές που ευχόμουν να είχα και εγώ ένα τέτοιο πλήρωμα, ένα πλήρωμα που θα με εμπιστευόταν για κάθε μου απόφαση ή που θα με ακολουθούσε ακόμα και στον σίγουρο θάνατο.
Ας είναι λοιπόν... Φώναξα καθώς έτρεχα προς το μέρος τους, έβγαλα το μαχαίρι μου και επιτέθηκα χαμηλά στον πρώτο. Τον κάρφωσα στην κοιλιά και εκμεταλλεύτηκα την κίνηση του σώματος του για να τον πετάξω πάνω στους δυο που βρίσκονταν δεξιά μου. Εκείνοι σάστισαν, ωστόσο οι σύντροφοι τους δεν φάνηκαν να πτοούνται από την ταχύτητα μου. Μου επιτέθηκαν και οι πέντε μαζί, απέφυγα το κατάνα του πρώτου και τον κλότσησα στο πρόσωπο για να τον πετάξω στο έδαφος.

Ο δεύτερος δοκίμασε να με χτυπήσει με ένα είδος σιδερένιου ρόπαλου που είχε στα χέρια του, ωστόσο κατάφερε να πετύχει μερικά ξύλινα κουτιά που ήταν πίσω και αριστερά μου. Σήκωσα με δύναμη το γόνατο μου και τον χτύπησα χαμηλά στο πόδι, φώναξε από τον ξαφνικό πόνο και σωριάστηκε στο έδαφος. Μια δυνατή κλοτσιά στο κεφάλι ήταν ότι χρειαζόταν για να τον βγάλει εκτός μάχης. Οι υπόλοιποι τρεις άντρες μου επιτέθηκαν συγχρόνως, ένας από αυτούς κατάφερε να με πιάσει και να με κρατήσει αρκετά για να με βαρέσουν οι άλλοι δύο. Έσπρωξα δυνατά το έδαφος και απογειώθηκα μαζί με τον άντρα που με κρατούσε, πέσαμε με έναν βαρύ γδούπο στο έδαφος, άφησα την βαρύτητα να κάνει όλη την δουλειά. Το κεφάλι μου χτύπησε με δύναμη πάνω στην μύτη του και το πρόσωπο του αντιπάλου μου γέμισε αίματα. Σηκώθηκα όρθιος όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να αντιμετωπίσω τους υπόλοιπους άντρες, ωστόσο η φωνή του γέρου τους σταμάτησε.
Είσαι πράγματι ένας ταύρος σε υαλοπωλείο, κοίτα πως έκανες το όμορφο υπόγειο μου! Για να μην αναφέρω πως οχτώ από τους καλύτερους μου άντρες δεν μπορούσαν να σε κάνουν καλά. Τι λες μικρέ? Ενδιαφέρεσαι να δουλέψεις για εμένα? Ως ένδειξη καλών τρόπων οφείλω να σου επιστρέψω και το κατάνα σου. Πάρε! Μου είπε καθώς πετούσε το κοφτερό μαύρο σπαθί προς το μέρος μου. Το έπιασα στον αέρα και το στερέωσα και πάλι γύρω από την μέση μου, ύστερα το έβγαλα από την θήκη του και γύρισα την λεπίδα προς το μέρος του γέρου.

Μη προσπαθήσεις να μου την φέρεις γέρο, δεν θα σου βγει σε καλό. Κανένας από όσους με έχουν προδώσει δεν ζει, να είσαι σίγουρος πως δεν θα είσαι ο πρώτος που θα τα καταφέρει. Δέχομαι την πρόταση σου, αλλά πρώτα πες μου. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν θα σε χρησιμοποιήσω για να πάρω στα χέρια μου το φρούτο και ύστερα να σας παρατήσω και να εξαφανιστώ?
Χαίρομαι που ανοίγεις αυτό το θέμα μικρέ, να σου συστήσω τον καλύτερο άντρα μου και δεξί μου χέρι. To όνομα του είναι Lars, είναι από ένα μέρος αρκετά μακριά από εδώ πέρα και δεν χαίρεται που σε γνωρίζει. Ωστόσο ο Lars θα σε βοηθήσει σε αυτή την "δουλειά" που σου ανέθεσα, θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις σαν σκιά σου.
Μερικά βαριά βήματα ακούστηκαν πίσω μου, γύρισα το κεφάλι μου και είδα έναν τεράστιο τετράγωνο σχεδόν τύπο να με κοιτάει με μίσος. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως το μυαλό του ήταν μηδαμινό, ωστόσο δεν φαινόταν να είναι κάποιος άνθρωπος που θα ήθελε κανείς για αντίπαλο. Ο χοντρός λαιμός του ίσα που ξεχώριζε από το κεφάλι του και τα χέρια του φαινόντουσαν να είναι πιο φουσκωμένα από τις κολώνες που στήριζαν το υπόγειο που βρισκόμασταν.
Πες μου έναν καλό λόγο που θα ήθελα αυτό το κτήνος να με ακολουθεί, αν αυτό είναι το σχέδιο σου για να περάσουμε απαρατήρητοι, μάλλον κάπου έκανες λάθος. Θα μας μυριστούν από χιλιόμετρα, πως ακριβώς περιμένεις να φτάσω καν στο κάστρο?
Μικρέ, μικρέ. Δεν χρειάζεται να κρυφτείς, όλοι ξέρουν το πρόσωπο σου, αρκεί απλά να περπατήσεις στην πόλη και θα σε αφήσουν να μπεις. Άλλωστε, το κάστρο είναι μια μεγάλη φωλιά κυνηγών. Τι καλύτερο από το να μπει εκεί μέσα ένα τόσο σημαντικό θήραμα, ο Lars θα είναι κρυμμένος κάτω από μια κουκούλα και θα περπατάει πίσω σου. Κάτι σαν εκείνον τον νεαρό που είχες για σκύλο, Soka νομίζω τον έλεγαν..

Το γεγονός πως γνώριζε ακόμα και για τον Soka με εξέπληξε, ο γέρος ήταν πράγματι πολύ καλά πληροφορημένος. Ήμουν σίγουρος πως δεν μπορούσα να τον κοροϊδέψω όσο ήμουν υπό την επίβλεψη του, αν ήταν να κάνω κάποια κίνηση θα το έκανα όσο ήμουν με τον Lars στο κάστρο. Κατέβασα το κατάνα μου και το έβαλα και πάλι στην θήκη του, ύστερα γύρισα την πλάτη μου στους μαφιόζους και κίνησα για να βγω από το υπόγειο.
Πάμε, έχουμε μια δουλειά να κάνουμε. Δεν βλέπω την ώρα να πληρωθώ. Είπα λακωνικά καθώς περνούσα δίπλα από τον Lars. Εκείνος έβγαλε ένα μούγκρισμα και με ακολούθησε, ενώ παράλληλα έριχνε μια κουκούλα στο πρόσωπο του. Σχεδόν δέκα λεπτά αργότερα ανέπνεα και πάλι τον καθαρό αέρα, ο ήλιος είχα σκαρφαλώσει για τα καλά στον ουρανό και γέμιζε το νησί με την ζεστασιά του. Προχωρήσαμε αμίλητοι ανάμεσα στους ανθρώπους που έκαναν τα καθημερινά τους ψώνια στην πόλη του San Faldo. Μια ώρα αργότερα βρισκόμασταν αρκετά κοντά στο παλιό κάστρο, ένα μεγάλο πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί και κοιτούσε μερικούς πειρατές που μονομαχούσαν για το ποιος θα έμπαινε τελικά στο κάστρο. Σταμάτησα και κοίταξα τους δυο άντρες, ήξερα πως είχα δει τα πρόσωπα τους στις εφημερίδες, ωστόσο δεν μπορούσα να φέρω στην μνήμη του το όνομα του καθενός. Ο Lars σταμάτησε πίσω μου και κοίταξε και εκείνος το θέαμα, ωστόσο μερικά λεπτά αργότερα με έσπρωξε στην άκρη και προχώρησε προς τους δυο πειρατές. Εκείνοι δεν τον είχαν καταλάβει μέχρι που ήταν ήδη πολύ αργά, το τεράστιο χέρι του Lars τσάκισε τον λαιμό του ενός. Ο δεύτερος προσπάθησε μέσα στην αναταραχή να τον σκοτώσει, αλλά η λεπίδα καρφώθηκε απλά στο δέρμα του "συντρόφου" μου ο οποίος γέλασε και με μια κίνηση την ξεκάρφωσε και σκότωσε τον αντίπαλο του με αυτήν. Ύστερα επέστρεψε και έκατσε πάλι πίσω μου, το πλήθος γύρω μου άνοιξε και όλα τα στόματα ψιθύριζαν το όνομα μου.

O Lars είχε πετύχει τον στόχο του, είχε τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω μου. Τώρα ήταν η σειρά μου να πάρω τον έλεγχο της κατάστασης, δίχως να κοιτάξω κάποιον από τους ανθρώπους που υπήρχαν γύρω μας προχώρησα αργά αλλά σταθερά προς το κάστρο. Σιγά σιγά και το μπροστά πλήθος άνοιγε για να περάσουμε, δεν φαίνονταν να γνωρίζουν ποιος ήταν κάτω από την κουκούλα αλλά μόνο και μόνο το τερατώδες σώμα του Lars έφτανε για να δημιουργηθεί φόβος στις καρδιές των "απλών ανθρώπων". Φτάσαμε στα κάγκελα που περιέκλυαν την αυλή του παλιού κάστρου, πλέον όλοι οι άνθρωποι ήταν πίσω μας και μας κοιτούσαν ακόμα. Κοίταξα κάθε μεριά του κάστρου με την άκρη του ματιού μου, δεν φαινόταν κάτι ιδιαίτερο, λες και ήταν απλά ένα ερημωμένο κτίριο στην μέση του πουθενά. Έκανα νόημα στον Lars και προχωρήσαμε προς το εσωτερικό της αυλής, η καγκελόπορτα έκλεισε πίσω μας καθώς μπήκαμε στον χώρο του κάστρου.
"Δεν σκόπευα να φύγω ούτως ή άλλος." Σκέφτηκα καθώς άκουσα τα μέταλλα της πόρτα να συγκρούονται. Φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου, η πόρτα ήταν ανοιχτή όμως δεν μπορούσε κανείς να δει πέραν των πρώτων δέκα μέτρων. Ένα πηχτό σκοτάδι περιέκλειε τον χώρο, το χέρι μου πήγε αυτόματα στην λαβή του σπαθιού μου προτού προχωρήσω στον εσωτερικό χώρο. Περάσαμε την μεγάλη πόρτα και μπήκαμε στο εσωτερικό, αρχίσαμε να προχωράμε προς το κέντρο του κάστρου. Σύμφωνα με τον γέρο μαφιόζο, από εκεί θα μπορούσαμε να περάσουμε στην σκάλα που οδηγεί στα ανώτερα πατώματα ώστε να καταφέρουμε να φτάσουμε στην κορυφή του πύργου και να βρούμε τον "θησαυρό" που ήθελε.

Προχωρήσαμε αρκετά, ο Lars μου είχε γίνει στενός κορσές. Μπορεί να μην μιλούσε αλλά ένιωθα τα μάτια του να με κοιτάνε ανάμεσα από τα σκοτάδια. Κανένας θόρυβος δεν έσπαγε την νεκρική σχεδόν σιγή που περιέκλειε τον μεγάλο διάδρομο που διασχίζαμε, μερικά λεπτά αργότερα βρεθήκαμε μπροστά σε μια σκάλα. Κοντοστάθηκα και κοίταξα όσο καλύτερα μπορούσα, είχαμε φτάσει πολύ εύκολα στο συγκεκριμένο μέρος και δεν μου άρεσε καθόλου σαν γεγονός. Ο Lars με έσπρωξε με ένα βαρύ χτύπημα στην πλάτη για να προχωρήσω και να ανέβω τα σκαλιά, έκανα ένα βήμα με αρκετή δυσπιστία. Φάνηκε πως όλα πήγαιναν όπως ακριβώς θέλαμε, πράγμα που με έκανε όλο και πιο δύσπιστο για την διατήρηση της ασφάλειας και της ζωής μου. Φτάσαμε στην κορυφή της σκάλας, ο Lars με έσπρωξε στην άκρη και προχώρησε με σιγουριά.
Ξέρεις ποιο είναι το καλό με τους τεράστιους τύπους? Όταν πέφτουν κάνουν πολύ θόρυβο και αργούν να ξανά σηκωθούν. Όταν ρίξω εσένα κάτω, θα φροντίσω να μην ξανά σηκωθείς ποτέ σου. Του είπα καθώς χάιδευα την λαβή του σπαθιού μου, εκείνος πάγωσε και έμεινε ακίνητος στην θέση του. Ήμουν σχεδόν σίγουρος για ένα λεπτό πως θα μου ορμούσε από λεπτό σε λεπτό, ωστόσο ύστερα από λίγο έκανε και πάλι ένα βήμα μπροστά λες και δεν μου έδινε σημασία.
Καλά το είχα καταλάβει, ο αφέντης σου δεν σου επέτρεψε να μου επιτεθείς! Είσαι ένα καλό σκυλί Lars, όπως ήταν και ο Soka. Ωστόσο πρέπει να σου πω πως εκείνος έφυγε, είσαι σίγουρος πως δεν θες να κάνεις το ίδιο? Παράτα τον γέρο και έλα μαζί μου, θα τον σκοτώσουμε και θα φύγουμε μαζί με όλα του τα λεφτά και το φρούτο? Τι λες?

Πρόσεχε τα λόγια σου πειρατή, ο αρχηγός μου είναι ένας άντρας που του αξίζει ο απόλυτος σεβασμός. Την επόμενη φορά που θα μιλήσεις άσχημα για αυτόν, θα φροντίσω να μην ξανά μιλήσεις ποτέ στην ζωή σου. Μη με συγκρίνεις με το σκυλί που είχες να σε ακολουθεί, είμαι το δεξί χέρι του αρχηγού μου και με έχει σαν γιο του όπως και όλους τους άλλους άντρες μας.
Αχά, ώστε μπορείς να μιλήσεις τελικά. Περίεργο, νόμιζα πως και αυτό στο είχε απαγορέψει ο αφέντης σου. Μην εξαπατάσαι όμως, σε θεωρεί ένα απλό αντικείμενο. Αν εσύ πεθάνεις, τότε απλά θα βρει ένα άλλο καλό εργαλείο να κάνει την δουλειά του. Όλοι οι αφέντες έτσι είναι και εσύ δεν είσαι κάτι παραπάνω από το αγαπημένο του σφυρί ή κατσαβίδι.
Η τελευταία φράση φάνηκε να ξεχειλίζει το ποτήρι, ο Lars γύρισε και ήρθε προς το μέρος μου με την γροθιά του στον αέρα. Το κατάνα μου όμως είχε άλλη άποψη, μπήκε ανάμεσα μας και καρφώθηκε ελαφρώς στον λαιμό του. Το βλέμμα μου ήταν σκοτεινό και επικίνδυνο, τα παιχνίδια και τα ειρωνικά σχόλια είχαν τελειώσει. Αν ο Lars έκανε άλλο ένα βήμα, μια αιματοβαμμένη μάχη θα ξεκινούσε στα σκοτάδια του κάστρου.
Νομίζεις πως αυτό το μικρό μαχαίρι θα με σταματήσει, χρειάζεσαι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα απλό κατάνα για να με σκοτώσεις.
Αν είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου γιατί δεν δοκιμάζεις να κάνεις ένα βήμα ακόμα? Θα σου δείξω πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το κατάνα μου...
Χμ... Θα έρθει ο καιρός Kenshin, να είσαι σίγουρος πως θα έρθει.
Ανυπομονώ για εκείνη την ώρα...

» [Τέλος] A quick stop (μέρος 1ο) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] In the jungle [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] Παρελθόν με Μέλλον [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] Dangerous Minds (Part 2) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Quick stop [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]