Δια πυρός και σιδήρου... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Mon Dec 17, 2012 11:58 pm; edited 2 times in total

Έφυγα από το Zanakand Island με ένα νέο φορτίο στην πλάτη μου, από εδώ και πέρα τα ταξίδια μου θα ήταν λίγο πιο δύσκολα μιας που είχα εχθρό μου την κυβέρνηση. Ωστόσο για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωθα τόσο ζωντανός, είχα γλυτώσει από βέβαιο θάνατο και είχα αναγεννηθεί ως Πειρατής, το είδος των ανθρώπων που θαύμαζα τόσο πολύ. Το σήμα των κυνηγών διακοσμούσε ακόμα το δεξί μου μπράτσο αλλά αυτό θα άλλαζε, με το μαχαίρι μου έκοβα κομμάτια του δέρματος μου ώστε να εξαφανιστεί το τατουάζ. Το αίμα μου έτρεχε νερό αλλά δεν με πείραζε, ήθελα να το βγάλω από πάνω μου. Μερικά λεπτά αργότερα η δουλειά αυτή είχε τελειώσει, βούτηξα το χέρι μου στην θάλασσα για να "κάψω" την πληγή με το αλάτι. Ένας οξύς πόνος με διαπέρασε, έβγαλα το χέρι μου από το νερό και του πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες, λίγο αργότερα το πολύ αίμα είχε σταματήσει και το χέρι μου ήταν πλέον καθαρό και δεμένο με έναν επίδεσμο. Μπροστά μου είδα τις ακτές του Lyneel, δεν ήταν ιδιαίτερα μακριά από το Zanakand και έτσι το ταξίδι μου δεν είχε διαρκέσει πολύ ώρα... Σηκώθηκα και πήγα στο πηδάλιο, οδήγησα το πλοίο μου προς το μικρό λιμάνι ενός χωριού που έβλεπα στην αριστερή μεριά του νησιού.

Όσο ήμουν Κυνηγός δεν μπορούσα να μην μάθω για το θρυλικό νησί του Lyneel, η πόλη του ήταν από τις πιο μεγάλες της North Blue. Χτισμένη πάνω σε ένα απόκρημνο βουνό, η πόλη του Lyneel δεχόταν συχνά επιδρομές από Πειρατές. Ο Βασιλιάς του νησιού ζήτησε από την Παγκόσμια Κυβέρνηση να στείλει Μαρίν και να φτιάξουν μια βάση στο νησί για να μπορούν να τους προστατέψουν σε περιπτώσεις επιδρομής, από τότε σχεδόν κανένας Πειρατής δεν είχε πατήσει στο νησί.
"Κανένας μέχρι σήμερα θέλουν να πουν..." Σκέφτηκα και χαμογέλασα, σίγουρα η δύναμη του Ναυτικού στο Lyneel ήταν ισάξια ίσως της Loguetown, αν βέβαια εξαιρέσει κανείς πως εδώ δεν υπήρχε ο Captain Smoker, αλλά και πάλι είχα ένα καλό προαίσθημα για το νησί αυτό. Αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, μέσα σε μόλις δυο μέρες όλος ο κόσμος των αρχικών θαλασσών θα με μάθαινε με τον "κακό" τρόπο. Έφτασα στο μικρό λιμάνι του χωριού και έδεσα το πλοίο μου, κατέβηκα και κατευθύνθηκα προς το κέντρο του χωριού.

Το Lyneel ήταν χωρισμένο σε τρία μεγάλα κομμάτια: Την πόλη του νησιού, ένα χωριό που ονομαζόταν Reva Village και ένα άλλο χωριό που ονομαζόταν Terra Village. Στο πρώτο χωριό έμεναν όσοι κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί από τον Βασιλιά της πόλης, αλλά πίστευαν την ιστορία ενός ανθρώπου ονόματι Montblanc Noland, περί της ύπαρξης μιας πόλης χτισμένης από χρυσό. Στο δεύτερο χωριό έμεναν όσοι εκδιωγμένοι δεν πίστευαν την ιστορία αυτή. Μοναδικό κοινό των δυο χωριών ήταν πως και οι άνθρωποι και των δυο, ήθελαν να πάρουν εκδίκηση από τον βασιλιά. Όσο ήμουν Κυνηγός είχα ακούσει αρκετές αναφορές για μικρό επιδρομές των χωριανών κατά της πόλης του Lyneel. Ωστόσο όλες οι επιθέσεις έπεφταν στον κάδο μιας που οι χωριανοί δεν ήταν υπό την ηγεσία κάποιου αλλά επιτίθενται δίχως σχέδιο δράσης. Ήξερα πολύ καλά πως δεν θα είχα και πολλές ελπίδες αν πολεμούσα όλους αυτούς τους Μαρίν μόνος μου, η έχθρα των εκδιωγμένων πολιτών για τον βασιλιά του νησιού θα ήταν ο τέλειος αντιπερισπασμός για το σχέδιο μου...

Περπάτησα αρκετά στο χωριό και κοιτούσα γύρω μου, αρκετοί χωριανοί ήταν στους δρόμους και έκαναν δουλειές ή μετέφεραν διάφορα στις δουλειές τους. Αρκετά βλέμματα έπεφταν πάνω μου καθώς περνούσα από τον κεντρικό δρόμο του χωριού, μάλλον οι ξένοι δεν ήταν συνηθισμένοι στα δυο αυτά χωριά, πράγμα λογικό μιας που στην πόλη υπήρχαν μέρη διασκέδασης, φαγητού και διαφόρων άλλων ειδών "μαγαζιά". Ήξερα πως στο χωριό αυτό θα έβρισκα κάποιον για να οργανώσω μια μικρή ομάδα δράσης, ωστόσο έπρεπε να είμαι αρκετά προσεχτικός στο τι θα πω, μιας που δεν ήξερα αν βρισκόμουν στο Terra ή το Reva Village. Μπήκα σε ένα στενάκι και προχώρησα αργά, η υπερβολική ησυχία γύρω μου, μου υποδείκνυε πως κάποιος με παρακολουθούσε. Προχώρησα δίχως να κάνω κάποια κίνηση που να δείχνει πως είχα καταλάβει τον "ακόλουθο" μου, έφτασα σχεδόν στο τέρμα από το στενάκι και κοντοστάθηκα. Ένα μικρό σύρσιμο ακούστηκε στο έδαφος πίσω μου και επιβεβαίωσε τις υποψίες μου.
Δεν νομίζεις πως δεν είναι και τόσο καλό να ακολουθείς ξένους ανθρώπους? Μπορεί να μπλεχτείς σε άσχημους μπελάδες με αυτή την κακιά συνήθεια...

Σίγουρα ζεις αντάξια στην φήμη σου... Πότε με κατάλαβες? Ακούστηκε μια φωνή και μερικά δεύτερα αργότερα ένας άντρας εμφανίστηκε πίσω μου.
Από την ώρα που μπήκα στο σοκάκι, ίσως και λίγο πιο πριν αλλά δεν ήμουν σίγουρος... Μπήκα για να επιβεβαιωθώ για τις υποψίες μου και είχα δίκιο.... Λοιπόν, τι θες από μένα? Αν ήθελες μάχη θα μπορούσες να μου επιτεθείς και πιο πριν, οπότε κάτι άλλο ζητάς... Το θέμα είναι, τι είναι αυτό?
Είσαι πράγματι ένας άξιος αντίπαλος, αλλά έχεις δίκιο. Δεν ήρθα για αυτό, θέλω να σε πολεμήσω αλλά τώρα δεν είναι η στιγμή.. Το όνομα μου είναι MontBlanc Cricket και όπως καταλαβαίνεις είμαι απόγονος του θρυλικού Montblanc Norland. Είμαι εδώ για να ζητήσω την βοήθεια σου...
Μπα μπα, δεν το περίμενα να βρεθώ μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο τόσο γρήγορα... Για να είσαι εδώ σημαίνει πως βρίσκομαι στο Reva Village, έτσι δεν είναι?
Σωστά, βρίσκεσαι στο Reva Village το οποίο βρίσκεται υπό προετοιμασίες πολέμου... Το θέμα είναι αν είσαι πρόθυμος να βοηθήσεις... Ξέρω πως πλέον δεν είσαι με την μεριά της κυβέρνησης, οπότε δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα με μερικούς μπελάδες και την ανάλογη πληρωμή βέβαια...!

Last edited by Roni on Sun Dec 16, 2012 9:40 pm; edited 1 time in total

Μάλιστα, ο απόγονος του Montblanc Noland μου ζητάει την βοήθεια μου και μου προσφέρει αμοιβή... Πρέπει να ξέρεις πως έχω αρκετές δουλειές να κάνω και δεν μπορώ να καθυστερώ πολύ τα ταξίδια μου, οπότε αν είναι να καθυστερήσω τότε η τιμή μου θα είναι αρκετά υψηλή...
Καταλαβαίνω, όμως για να ισχύσουν οι περιορισμοί σου πρέπει πρώτα να περάσεις από μια δοκιμασία... Για να μπορούμε να ξέρουμε αν θα γίνεται να βασιστούμε πάνω σου για την δουλειά αυτή... Άλλωστε δεν θα αγοράσουμε και γουρούνι στο σακί...
Μάλιστα, λογικό μου ακούγεται αυτό... Λοιπόν για πες, τι έχεις κατά νου? Τι θα πρέπει να κάνω για να σας αποδείξω πως οι φήμες για μένα είναι αληθινές...?
Τι θα έλεγες να μετρήσουμε την δύναμη σου σε σχέση με έναν "γορίλα"??? Αυτό θα είναι μια καλή απόδειξη για το αν έχεις πράγματι τερατώδη δύναμη...!
Γορίλα? Ενδιαφέρον ακούγεται...! Αλλά πρώτα θα πρέπει να ακούσω την πληρωμή μου, άλλωστε αν είσαι καλός σε κάτι... Ποτέ μην το κάνεις τσάμπα...!
20.000 Μπέλι και την ευκαιρία να πολεμήσεις όσους Μαρίν τραβάει η ψυχή σου... Νομίζω πως είναι μια αρκετά γενναιόδωρη πληρωμή, δεν συμφωνείς?

Τον κοίταξα και γέλασα αλλά δεν απάντησα, ωστόσο ήξερε πως συμφωνούσα... Η ευκαιρία να σπάσω μερικά κεφάλια ήταν κάτι που με τραβούσε σαν μαγνήτης και σίγουρα ο Kriket το αξιοποίησε σωστά...
Χαίρομαι που συμφωνείς, βλέπεις ήθελε από καιρό να σε πολεμήσει και μετά βίας τον κρατούσα από την ώρα που έφτασες στο νησί μας... Είπε ο Kriket και κάνοντας ένα νόημα με το χέρι του, ένας τεράστιος τύπος πήδηξε από την οροφή ενός κτηρίου και προσγειώθηκε μπροστά μας. Ήταν ιδιαίτερα μεγαλόσωμος και τριχωτός, έμοιαζε πραγματικά πολύ με γορίλα. Τον κοίταξα από την κορφή μέχρι τα νύχια και χαμογέλασα από χαρά.
Ώστε εσύ είσαι ο υποτιθέμενος αντίπαλος μου εε? Αυτό θα είναι ενδιαφέρον, φαίνεσαι αρκετά δυνατός... Έλα λοιπόν, δείξε μου τι αξίζεις ψηλέ...!!
Kenshin, επιτέλους συναντιόμαστε.... Μπορεί να είσαι με το μέρος μας πλέον, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα είμαι καλός απέναντι σου... Θα βάλω τα δυνατά μου για να σε διαλύσω!!
Χαχαχαχαχα, δεν περίμενα κάτι λιγότερο από εσένα!!! Εμπρός λοιπόν, ας αρχίσουμε αυτό το πανηγύρι!!!

Γέλασε και μου επιτέθηκε, παρά το μικρό και λιγοστό χώρο που μας παρείχε το σοκάκι, ο αντίπαλος μου ήταν αρκετά γρήγορος για το μέγεθος του. Το τεράστια χέρια του έφευγαν βροχή προς τα πάνω μου, τον απέφυγα με ένα πλάγιο βήμα και του έριξα ένα δυνατό χτύπημα στην πίσω μεριά του κεφαλιού με τον αγκώνα μου. Παραπάτησε μερικά μέτρα από το χτύπημα αλλά ξανά στάθηκε στα πόδια του και συνέχισε να γελάει...
Αν έπεφτες κάτω από ένα τόσο αδύναμο χτύπημα, αυτός ο αγώνας δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον...!
Μη σε ανησυχεί μικρέ, έχω αρκετά ακόμα να σου δώσω προτού λήξουμε την μάχη αυτή... Ετοιμάσου να φτάσεις στα όρια σου...!
Αυτό θα το δούμε... Φώναξα με τις γροθιές μου να είναι στον αέρα και όρμηξα πάνω του. Έκανε μερικά βήματα πίσω και καλύφτηκε μερικά δευτερόλεπτα πριν η επίθεση μου βρει τον στόχο της, φαινόταν ένας αρκετά άξιος αντίπαλος για να μου κρατήσει το ενδιαφέρον ζωντανό, ωστόσο αργά ή γρήγορα θα μάθαινε την γεύση της ήττας από το χέρι μου...

Συνέχισα να εξαπολύω επιθέσεις εναντίων του αντιπάλου μου, εκείνος είχε τα χέρια του μπροστά από το πρόσωπο του και καλυπτόταν, το σώμα του ήταν σκυφτό και είχε σφίξει όλους τους μύες του σώματος του, κάνοντας έτσι τις επιθέσεις μου να μοιάζουν με τσιμπήματα... Έκανα μερικά βήματα πίσω για να πάρω μια ανάσα, όμως εκείνος είχε άλλα σχέδια. Μου επιτέθηκε με το που βρήκε ευκαιρία, ένα δυνατό χτύπημα στο πλευρά με έκανε να λυγίσω, αλλά δεν έπεσα στο έδαφος. Στήριξα καλά το σώμα μου και έβαλα δύναμη στα πόδια μου, το σώμα μου πετάχτηκε στον αέρα. Γύρισα τους αγκώνες μου προς το μέρος του αντιπάλου μου και του επιτέθηκα με δύναμη στο πρόσωπο, δεν πρόλαβε να αμυνθεί και έτσι το χτύπημα μου βρήκε τον στόχο του. Εκείνος έδειξε να ζαλίζεται και προσπάθησε να στηριχθεί στον τοίχο αριστερά του, δίχως να χάσω λεπτό έτρεξα προς το μέρος του και έπεσα πάνω του με όλο μου το σώμα. Ο Shoujou έκανε μερικά βήματα πίσω και τελικά έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο έδαφος με έναν δυνατό γδούπο. Κοντοστάθηκα δυο λεπτά για να πάρω μια ανάσα και ύστερα γύρισα και τον κοίταξα, δεν ήταν αναίσθητος αλλά δεν φαινόταν να είναι σε θέση να συνεχίσει την μάχη μας.
Έχασες, παραδέξου το και η μάχη αυτή θα σταματήσει...
Όσο και αν μισώ αυτό που λέω, έχεις δίκιο... Έχασα, είσαι πράγματι ο νικητής αυτής της μάχης...

Πραγματικά με εξέπληξε η κατάληξη της μάχης σας, ήξερα από την αρχή πως ο Shoujou δεν ήταν σε θέση να σε νικήσει. Αλλά περίμενα να διαρκέσει πιο πολύ η μάχη, είσαι πραγματικά ένας τέρας με μορφή ανθρώπου...
Ζεχαχαχα, μην το πάρετε στραβά αλλά στοχεύω για κάποιον πολύ πιο δυνατό από εσάς τους δυο. Πέρασα δια πηρός και σιδήρου για να καταφέρω να φτάσω εδώ και σίγουρα δεν πρόκειται να χάσω από κάποιον σαν τον γορίλα σου...
Την συζήτηση μας διέκοψαν μερικές φωνές και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, μια ομάδα από Μαρίν, έκανε την εμφάνιση της στο σοκάκι.
Μπα μπα, τι έχουμε εδώ? Παράνομοι αγώνες? Μείνετε ακίνητοι όλοι σας, είστε υπό κράτηση... Φώναξε ένας από τους Μαρίν, στην στολή του διέκρινα τα ίδια διακριτικά που είχε και η Tashigi στην East Blue, αυτός ο άνθρωπος ήταν Μαρίν Ensign...
Λυπάμαι παιδιά αλλά δεν μπορώ να σας επιτρέψω να με συλλάβετε, ήρθα με έναν σκοπό στο νησί αυτό και μέχρι να τον επιτύχω δεν μπορώ να είμαι κρατούμενος σας... Είπα και έβγαλα το κατάνα μου, δεν μπορούσα να ρισκάρω την αναφορά των Μαρίν πως με έπιασαν στο χωριό αυτό, τουλάχιστον όχι ακόμα...

» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Somewhere Far Beyond [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Not now [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]